Ηνωμένο Βασίλειο Καλοκαιρινό Λονδίνο.Οικογενιακη υπόθεση Νο5

[Witchrena]

3η μέρα
Science museum, Victoria & Albert Museum,
Notting Hill και ξεροί στο κρεβάτι.

Ημέρα Σάββατο το πρόγραμμα είχε το Science Μuseum και βόλτα στο Notting Hill. Φυσικά είχαμε κλείσει εισιτήρια από ίντερνετ δωρεάν για την είσοδο στο μουσείο. Κλείσαμε επίσης είσοδο πληρώνονταν 32£ για 4 άτομα, σε μια έξτρα έκθεση που γινόταν και αφορούσε τις παιχνιδομηχανές από την πρώτη έως σήμερα. Ο άντρας μου έχει τρέλα με όλα αυτά τα αρχαία μηχανήματα και δεν ήταν δυνατόν όταν είδαμε ότι υπήρχε τέτοια έκθεση να μην την επισκεφτούμε.

Είχες δυνατότητα να παίξεις παιχνίδια στις διάφορες παιχνιδομηχανές που υπήρχαν και αφού σύζυγος και παιδιά δοκιμάσαμε διαφορά, εγώ αρκέστηκα στην φωτογράφηση, μετά από περίπου 1,5 ώρα ξεκινήσαμε για μια γρήγορη ματιά του υπόλοιπου μουσείου καθώς δεν είμαστε και πολύ φαν του είδους.

.

Φυσικά μας εντυπωσίασαν κάποια εκθέματα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ταίσαμε στο καφέ του μουσείο την μικρή μου κόρη (είχε kids box με ένα σαντουιτσάκι, μήλο, χυμό και σνακ πατατάκια) είπια έναν καφέ εγώ να συνέλθω κόστος 9,60£ και έτοιμη για Notting hill.

Δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι έξω είχε αρχίσει να βρέχει και στο Notting Hill θέλαμε να πάμε για βόλτες. Αποφασίσαμε λοιπόν να πεταχτούμε απεναντι στο μουσείο Victoria and Albert όπου είχα σημειωμένο να δούμε κάποια εκθέματα με Ναίτες την Δευτέρα μετά το μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αν δεν σταματούσε η βροχή και δεν μπορούσαμε να πάμε Notting Hill σήμερα θα μπορούσαμε να πάμε την Δευτέρα.

Το μουσείο Victoria s and Albert είναι πραγματικά υπέροχο και αξίζει οπωσδήποτε μια βόλτα σε αυτο. Και είναι και αυτό δωρεάν. Δεν είχαμε εισιτήριο, αλλά μπήκαμε από την πλαϊνή; πίσω; πόρτα; (θα σας γελάσω και δεν το θέλω ). Δεν είχε ουρά . Ίσως φταίει ότι έβρεχε εκείνη την ώρα, αλλά μην φανταστείτε κάτι σπουδαίο. Ένα ψιλόβροχο. Ίσως ότι ήταν περασμένη η ώρα. Είχε μεσημεριάσει. Αφού είδαμε όσα μπορέσαμε περισσότερα (άνετα θα καθόμουν και άλλο) αλλά δυστυχώς τα εφηβα παιδιά της παρέας δεν είχαν την ίδια άποψη και η βροχή είχε σταματήσει, αποφασίσαμε να πάμε με λεωφορείο στο Notting Hill για φαί και βόλτα.


Πωωω αυτό το τεράστιο κρουασάν!!! Με την όρεξη έμεινα. Δεν βόλεψε ούτε την Δευτέρα. Κάτι τέτοια όμως είναι λόγος για να κανονίσεις ένα ακόμα ταξίδι στο Λονδίνο.

Να αναφέρω ότι η περιοχή του Kensington που βρίσκονται τα μουσεία ήταν πολύ όμορφη και καθώς τρεις μέρες χρειάστηκε να την επισκεφτούμε θεωρώ ότι ίσως είναι μια καλή επιλογή για διαμονή. Θα ήθελα να είχα χρόνο για ένα καφέ ή φαγητό εκεί. Δυστυχώς όμως δεν βόλεψε. Φυσικά και στο City που μέναμε με τα λεωφορεία που κινούμασταν δεν είχαμε κανένα θέμα. Το βλέπαμε ως βόλτα και ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη. Πολύ συχνά είχαμε θέση επάνω και μπροστά.


Περιμένοντας στην στάση του σώματος να φύγουμε από Kensington.

Notting Hill λοιπόν. Δεν μπορώ να πω ότι το Notting Hill με ενθουσίασε. Δεν ήμουν και διαβασμένη γιατί το είχα στο προαιρετικά. Δεν ξέρω ποια ήταν η διάσημη πόρτα ...όχι ότι με ένοιαζε και ιδιαίτερα. Οκ. Σπίτια με πολύχρωμες πόρτες και ....τι ...Νομίζω πολύ ντόρος για το τίποτα. Πολύ φασαρία, πολύς κόσμος, πάγκοι με πράγματα που δεν με ενδιέφεραν προσωπικά. Ίσως τελικά μια άλλη μέρα, εκτός Σαββάτου που υπάρχει το έξτρα παζάρι να ήταν πιο ωραία.

Φάγαμε στο Honest Burgers με 57£ . Καλή εξυπηρέτηση και καλό το φαγητό. Φυσικά Burgers, πατάτες και αναψυκτικά για 4 άτομα. Μια τελευταία βόλτα στο Notting Hill και αναζήτηση στάσης για επιστροφή σε ξενοδοχείο μιας και τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται. Λέγαμε να βγούμε και για μια βραδινή βόλτα αλλά φτάσαμε αρκετά αργά το απόγευμα στο δωμάτιο και η βραδινή έξοδος ακυρώθηκε. Αναπλήρωση ενέργειας για αυριανή μέρα η οποία θα ήταν από τις πιο δύσκολες προσπαθώντας να αντιγράψουμε τα βήματα του Giannismith από την ιστορία του στο Λονδίνο. Στα ταξίδια ζητάμε το ίδιο πράγμα κατά κύριο λόγο, βόλτες και φωτογράφιση και οι ιστορίες του είναι ο καλύτερος ταξιδιωτικός οδηγός για μένα

Φωτογραφίες μέσα από το λεωφορείο κατά την επιστροφή. Καθόμασταν επάνω και μπροστά, απολαμβάνοντας την διαδρομή.
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί οι τουρίστες προτιμάνε το μέτρο από τα λεωφορεία όταν υπάρχει τόσο καλό δίκτυο.

Φωτογραφίες από RetmiNote11 κινητό.
Οι υπόλοιπες από την μηχανή στο τέλος της ιστορίας.
Ελπίζω πραγματικά να βοηθήσω έστω και λίγο τους μελλοντικούς ταξιδιώτες, όπως τόσα χρόνια έχω βοηθηθεί και εγώ από τις ιστορίες των υπολοίπων μελών της ομάδας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Witchrena]

2η μέρα
Βρετανικό Μουσείο, China Town, και απογευματινή βόλτα σε Big Ben.

Παρασκευή και το πρόγραμμα είχε Βρετανικό Μουσείο για αρχή. Ευτυχώς καλή επιλογή μιας και θεωρώ ότι ήταν μαζί με το Βικτώρια και Άλμπερτ μουσείο ότι καλύτερο είδαμε και ως πρώτη μέρα οι αντοχές μας ήταν στο μέγιστο.

Το λεωφορείο μας άφησε μπροστά από το πάρκο Kensington και το μνημείο του Αλβέρτου. Κάναμε μια γύρα ,βγήκαμε φωτογραφίες και προχωρήσαμε προς το Μουσείο. Το μουσείο είναι δωρεάν αλλά είχαμε βγάλει δωρεάν εισητηριο από ίντερνετ τουλάχιστον ένα μήνα πριν. Έτσι γλιτώσαμε χρόνο γιατί όσοι είχαν δωρεάν εισητηριο από Ίντερνετ μπαίνανε από άλλη ουρά. Για τα εκθέματα μέσα δεν θα αναφερθώ μιας και έχουν ειπωθεί από προηγούμενους travelers.

Μόνο ένα θα αναφέρω γιατί δεν είμαι σίγουρη αν έχει γραφτεί κάπου. Είναι το σκάκι που εμφανίζεται στην ταινία του Harry Potter.
4. Σκάκι στο Νησί του Λιούις
Το σκάκι Lewis είναι το παλαιότερο παιχνίδι κομμάτι σκακιού που βρέθηκε ποτέ και άλλο ένα από τα τα καλύτερα έργα για να δείτε στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Αυτά τα 78 κομμάτια σκακιού του 12ου αιώνα, καλά διατηρημένα και τέλεια σκαλισμένα στο ελεφαντόδοντο των μαρτίνων, μαζί με δεκατέσσερις σανίδες και μια πόρπη τσάντα, βρέθηκαν σε μια παραλία στο νησί Lewis, που ανήκε στη Σκωτία, το 1831. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι έχουν σκανδιναβική προέλευση και ότι ήρθαν σε αυτό το απομακρυσμένο νησί εξαιτίας του αποικισμού των Σκανδιναβών ή Βίκινγκς. Τοποθεσία: Δωμάτιο 40 της περιοχής της Ευρώπης.

Βγαίνοντας το μεσημέρι από το μουσείο ,μην έχοντας άλλες αντοχές τα παιδιά,πήγαμε κατευθείαν για καφέ και γλυκο σε ένα μαγαζάκι εκεί κοντά. Μέσα σε ενα αδιέξοδο, σε δροσερό, ήσυχο μέρος και ξαναπήραμε δυνάμεις. Το καφέ ζαχαροπλαστείο είναι το Le Cordon Bleu London. Δύο καφέδες, ένα smoothie 7.20 και 3γλυκά πληρώσαμε 25£. Εάν εξερεσεις το smoothie οι τιμές ήταν πολύ καλές. Americano 2.30 , cappuccino 3.45 και γλυκά στα 3.00. Εάν θέλετε ηρεμία αξίζει. (Στα ταξίδια μου αποφεύγω πάντα κλειστούς χώρους και θορυβώδεις. Είμαι ημικρανική και κάτι τέτοιο μπορεί να μου καταστρέψει την εκδρομή. Το αναφέρω για να έχουν νόημα κάποιες επιλογές μου. )

Κλειστή αγορά με πολλές επιλογές. Γινόταν πανικός και η μουσική τέρμα! Ωραία επιλογή για τα νιάτα και όσοι νιώθουν νιάτα αλλά όχι για μια ημικρανική.

Στην συνέχεια αποφασίσαμε να περπατήσουμε προς China Town και να κάτσουμε να φάμε σε κινέζικο. San Chiu Dim 74£ Δεν ρισκάραμε και πήραμε σταθερή αξία, 4μερίδες νιοντλς και ο άντρας μου έξτρα κρέας πάπιας και χοιρινό. 3 αναψυκτικά και μπυρα. Συμπαθητικά. Μετά από μια μικρή βόλτα τριγύρω η μόνη επιλογή που έμενε λόγω κουράζεις ήταν επιστροφή σε ξενοδοχείο και ξανά βόλτα το απόγευμα.

Το απόγευμα κατεβήκαμε με λεωφορείο κέντρο και αρχίσαμε την βόλτα μας με μια επίσκεψη στο παλάτι Buckingham. Αφού βγήκαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες, τόσο στο παλάτι όσο και στο μνημείο της βασίλισσας Βικτωρίας, προχωρήσαμε μέσα από το πάρκο St James Park παρέα με τα λατρεμένα σκιουράκια. Απολαμβάνοντας την βόλτα μας μέσα στο πάρκο προχωρήσαμε προς το το Westminster Abbey, το Parliament house και το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου τον Big Ben.

Συνεχίσαμε την πορεία μας προς την γέφυρα Westminster καθώς είχε αρχίσει να δύει ο ήλιος και η απόχρωση του ουρανού ήταν απερίγραπτη, μοναδική και ήμασταν σε ένα από τα καλύτερα σημεία που θα μπορούσαμε να είμαστε αυτή την ώρα.Πάνω στο ποταμό με το φωτισμένο λόγω της ώρας London Eye. από την μια μεριά και τον Big Ben από την άλλη.

Αφού γεμίσαμε από εικόνες και χρώματα , άρχισε να παραπονιέται το στομάχι μας και κατεβήκαμε κάτω από την γέφυρα και περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι για να βρούμε κάπου να κάτσουμε να φάμε.

Είδαμε μια πινακίδα με steak house και προσφορά στα 15£. Το μαγαζί πολύ ωραίο, η θέα ακόμα καλύτερη αλλά οι τιμές όχι για την δικιά μας τσέπη. Η προσφορά ήταν μόνο για συγκεκριμένες ώρες. Κάτι που δεν το προσέξαμε και το διαπιστώσαμε αφού κάτσαμε ,μας σερβιραν νερό και είδαμε κατάλογο. Πήραμε 2-3 πράγματα στην κυριολεξίαν να κόψουμε την πείνα μας, πληρώσαμε 97£ και περπάτησαμε για αναζήτηση στάσης για επιστροφή στο ξενοδοχείο μας. Μας έκατσε βαρύς ο λογαριασμός και προσπαθώντας να τον χωνέψουμε δεν ψάξαμε για κάτι άλλο. Τα παιδιά είχαν σνακς πατατάκια και άλλα στο δωμάτιο και έτσι έκλεισε και η δεύτερη μέρα μας.

Φωτογραφίες από κινητό RetmiNote11.
Οι καλές φωτογραφίες είναι σε υπολογιστή.
Λόγω δουλειάς όλη μέρα σε υπολογιστή αποφεύγω έξτρα ώρα σε υπολογιστή εργάσιμες μέρες. Αν δεν γράψω όμως τώρα την ιστορία όλα είναι ακόμα τόσο έντονα , μπορεί μετά ναην γραφτεί ποτέ. Υπόσχομαι πριν το κλείσιμο της ιστορίας να βάλω έξτρα φωτογραφίες από την φωτογραφική.

 

[Witchrena]

3η μέρα
Science museum, Victoria & Albert Museum,
Notting Hill και ξεροί στο κρεβάτι.

Ημέρα Σάββατο το πρόγραμμα είχε το Science Μuseum και βόλτα στο Notting Hill. Φυσικά είχαμε κλείσει εισητηρία από ίντερνετ δωρεάν για την είσοδο στο μουσείο. Κλείσαμε επίσης είσοδο πληρώνονταν 32£ για 4 άτομα, σε μια έξτρα έκθεση που γινόταν και αφορούσε τις παιχνιδομηχανές από την πρώτη έως σήμερα. Ο άντρας μου έχει τρέλα με όλα αυτά τα αρχαία μηχανήματα και δεν ήταν δυνατόν όταν είδαμε ότι υπήρχε τέτοια έκθεση να μην την επισκεφτούμε.

Είχες δυνατότητα να παίξεις παιχνίδια στις διάφορες παιχνιδομηχανές που υπήρχαν και αφού σύζυγος και παιδιά δοκιμάσαμε διαφορά, εγώ αρκέστηκα στην φωτογράφηση, μετά από περίπου 1,5 ώρα ξεκινήσαμε για μια γρήγορη ματιά του υπόλοιπου μουσείου καθώς δεν είμαστε και πολύ φαν του είδους.

.

Φυσικά μας εντυπωσίασαν κάποια εκθέματα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ταίσαμε στο καφέ του μουσείο την μικρή μου κόρη (είχε kids box με ένα σαντουιτακι, μήλο, χυμό και σνακ πατατάκια) είπια έναν καφέ εγώ να συνέλθω κόστος 9,60£ και έτοιμη για Notting hill.

Δυστυχώς διαπιστώσαμε ότι έξω είχε αρχίσει να βρέχει και στο Notting Hill θέλαμε να πάμε για βόλτες. Αποφάσισαμε λοιπόν να πεταχτούμε απεναντι στο μουσείο Victoria and Albert όπου είχα σημειωμένο να δούμε κάποια εκθέματα με Ναίτες την Δευτέρα μετά το μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αν δεν σταματούσε η βροχή και δεν μπορούσαμε να πάμε Notting Hill σήμερα θα μπορούσαμε να πάμε την Δευτέρα.

Το μουσείο Victoria s and Albert είναι πραγματικά υπέροχο και αξίζει οπωσδήποτε μια βόλτα σε αυτο. Και είναι και αυτό δωρεάν. Δεν είχαμε εισητηριο, αλλά μπήκαμε από την πλαϊνή; πίσω; πόρτα; (θα σας γελάσω και δεν το θέλω ). Δεν είχε ουρά . Ίσως φταίει ότι έβρεχε εκείνη την ώρα, αλλά μην φανταστείτε κάτι σπουδαίο. Ένα ψιλόβροχο. Ίσως ότι ήταν περασμένη η ώρα. Είχε μεσημεριάσει. Αφού είδαμε όσα μπορέσαμε περισσότερα (άνετα θα καθόμουν και άλλο) αλλά δυστυχώς τα εφηβα παιδιά της παρέας δεν είχαν την ίδια άποψη και η βροχή είχε σταματήσει, αποφασίσαμε να πάμε με λεωφορείο στο Notting Hill για φαί και βόλτα.


Πωωω αυτό το τεράστιο κρουασάν!!! Με την όρεξη έμεινα. Δεν βόλεψε ούτε την Δευτέρα. Κάτι τέτοια όμως είναι λόγος για να κανονίσεις ένα ακόμα ταξίδι στο Λονδίνο.

Να αναφέρω ότι η περιοχή του Kensington που βρίσκονται τα μουσεία ήταν πολύ όμορφη και καθώς τρεις μέρες χρειάστηκε να την επισκεφτούμε θεωρώ ότι ίσως είναι μια καλή επιλογή για διαμονή. Θα ήθελα να είχα χρόνο για ένα καφέ ή φαγητό εκεί. Δυστυχώς όμως δεν βόλεψε. Φυσικά και στο City που μέναμε με τα λεωφορεία που κινούμασταν δεν είχαμε κανένα θέμα. Το βλέπαμε ως βόλτα και ευκαιρία να γνωρίσουμε την πόλη. Πολύ συχνά είχαμε θέση επάνω και μπροστά.


Περιμένοντας στην στάση του σώματος να φύγουμε από Kensington.

Notting Hill λοιπόν. Δεν μπορώ να πω ότι το Notting Hill με ενθουσίασε. Δεν ήμουν και διαβασμένη γιατί το είχα στο προεραιτικά. Δεν ξέρω ποια ήταν η διάσημη πόρτα ...όχι ότι με ένοιαζε και ιδιαίτερα. Οκ. Σπίτια με πολύχρωμες πόρτες και ....τι ...Νομίζω πολύ ντόρος για το τίποτα. Πολύ φασαρία, πολύς κόσμος, πάγκοι με πράγματα που δεν με ενδιέφεραν προσωπικά. Ίσως τελικά μια άλλη μέρα, εκτός Σαββάτου που υπάρχει το έξτρα παζάρι να ήταν πιο ωραία.

Φάγαμε στο Honest Burgers με 57£ . Καλή εξυπηρέτηση και καλό το φαγητό.Φυσικα Burgers, πατάτες και αναψυκτικά για 4 άτομα. Μια τελευταία βόλτα στο Notting Hill και αναζήτηση στάσης για επιστροφή σε ξενοδοχείο μιας και τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται. Λέγαμε να βγούμε και για μια βραδινή βόλτα αλλά φτάσαμε αρκετά αργά το απόγευμα στο δωμάτιο και η βραδινή έξοδος ακυρώθηκε. Αναπλήρωση ενέργειας για αυριανή μέρα η οποία θα ήταν από τις πιο δύσκολες προσπαθώντας να αντιγράψουμε τα βήματα του Giannismith από την ιστορία του στο Λονδίνο. Στα ταξίδια ζητάμε το ίδιο πράγμα κατά κύριο λόγο, βόλτες και φωτογράφιση και οι ιστορίες του είναι ο καλύτερος ταξιδιωτικός οδηγός για μένα

Φωτογραφίες μέσα από το λεωφορείο κατά την επιστροφή. Καθόμασταν επάνω και μπροστά, απολαμβάνοντας την διαδρομή.
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί οι τουρίστες προτιμάνε το μέτρο από τα λεωφορεία όταν υπάρχει τόσο καλό δίκτυο.

Φωτογραφίες από RetmiNote11 κινητό.
Οι υπόλοιπες από την μηχανή στο τέλος της ιστορίας.
Ελπίζω πραγματικά να βοηθήσω έστω και λίγο τους μελλοντικούς ταξιδιώτες, όπως τόσα χρόνια έχω βοηθηθεί και εγώ από τις ιστορίες των υπολοίπων μελών της ομάδας.

 

[Smaragda53]

βλέπω στη φωτογραφία "fully airconditioned" και γελάω! Τη δεκαετία του1970 που σπούδαζα εκεί, δεν έβρισκες ούτε ανεμιστήρα στην αγορά! Και είχε κάνει κάτι καλοκαιριάτικους καύσωνες άλλο πράγμα! ´Οσο για τα τραπεζάκια έξω, ήταν άγνωστο είδος! Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου

 

[Witchrena]

βλέπω στη φωτογραφία "fully airconditioned" και γελάω! Τη δεκαετία του1970 που σπούδαζα εκεί, δεν έβρισκες ούτε ανεμιστήρα στην αγορά! Και είχε κάνει κάτι καλοκαιριάτικους καύσωνες άλλο πράγμα! ´Οσο για τα τραπεζάκια έξω, ήταν άγνωστο είδος! Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου

Ευχαριστώ πολύ! Είχαμε πολύ καλές μέρες, με την θερμοκρασία να φτάνει και 26 βαθμούς το μεσημέρι .Την ζέστη δεν την μπορώ καθόλου πια για αυτό κανονιζω τα τελευταία χρόνια εκδρομές προς τα βόρεια στην καλοκαιρινή μας άδεια.

 

[Witchrena]

4η μέρα
From City to Greenwich and back

Το πρόγραμμα σήμερα έλεγε Greenwich by foot.Και το ερώτημα ήταν από πού να ξεκινήσουμε; Η διαδρομή που έκανε ο Giannismits δεν πίστευα ότι θα την καταφέρναμε όλη. Έτσι λόγω της τοποθεσίας του ξενοδοχείου μας, αποφάσισα να βάλω την εκδρομή προς το Greenwich Κυριακή και να το συνδυάσω με τον καθεδρικό ναό του Αγ Παύλου που βρίσκονταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Το πρώτο κομμάτι με το αββαείο, το κοινοβούλιο, το Big Ben και London Eye τα είχαμε ήδη περπατήσει.

Κυριακή την ώρα της λειτουργίας, επιτρέπεται η είσοδος στον ναό για προσευχή χωρίς εισητήριο, αλλά δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση και η βιντεολήψη. Η είσοδος στο ναό διαφορετικά κοστίζει 18 λίρες το άτομο. Έτσι μπορέσαμε και είδαμε την εκκλησία από μέσα χωρίς να τραβήξουμε όμως φωτογραφίες ή βίντεο.

Συνεχίσαμε προς την millennium bridge, την οποία διασχίσαμε και αρχίσαμε να περπατάμε παράλληλα με τον ποταμό Τάμεση. Το μουσείο Tate Modern δυστυχώς έπρεπε να το παραλείψουμε. Δεν το έχουμε και καθόλου με το θέμα πίνακες!!! Έναν Van Gogh με ηλιοτρόπια είχα στο νου μου μόνο και την καφετέρια του στο τελευταίο όροφο για να απολαύσουμε την θέα. Αυτόν τον καφέ θα τον ήθελα πολύ αλλά μόλις είχαμε ξεκινήσει.

Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες γιατί ακολουθήσαμε τα βήματα του Giannismits και η ιστορία του περιλαμβάνει τα πάντα. Περάσαμε από την πανέμορφη Anchor Bankside μπυραρία. Μια μπύρα εδώ κατά το σούρουπο θα είναι ένα όνειρο! Εκρεμμότητες για το επόμενο ταξίδι! Φυσικά αυτή την πρωινή ώρα ήταν άδεια.

Προχωρόντας φτάσαμε στo Clink Prison Museum, στο αντίγραφο της γαλέρα Golden Hinde και στον καθεδρικό του Southwark. Τόσο όμορφες εικόνες, τόσο υπέροχη διαδρομή. Ο καιρός καθαρός, με το μέρος μας και συνεχίσαμε προς Borough Market που δυστυχώς κάναμε μια πολύ γρήγορη βόλτα και φύγαμε. Οι έντονες μυρωδιές ενοχλούσαν την μικρή μου κόρη. Είπαμε, να μένουν εκρεμμότητες για να ξανά έρθουμε.

Στην συνέχεια κατευθύνθηκαμε προς τον μοναχικό ουρανοξύστη Shard που σχίζει τον ουρανό και κατόπιν ξαναπήραμε τον δρόμο προς το ποτάμι.
Περάσαμε μέσα από την επιβλητική αγορά Hays Galleria και φτάσαμε στο σημείο με το μοναδικό Belfast. Μια ακόμα στάση για τις απαραίτητες φωτογραφίες και για να χορτάσουμε ακόμα περισσότερες εικόνες.

Συνεχίσαμε προς το City Hall και ένα ακόμα σημα κατατεθέν του Λονδίνου την Tower Bridge. Διασχίσαμε την επιβλητική αυτή γέφυρα και περάσαμε απέναντι στο St Katharine Docks όπου γινόταν ένας μικρός χαμός γιατί είχε γυρίσματα ενός video clip τραγουδιού. Μην με ρωτήσετε ποια ήταν; Δεν έχω ιδέα. Είχε φάση όμως η όλη υπόθεση όπως ήταν ντυμένοι. Spoiler δεν θα κάνω....να δείτε τις φωτογραφίες από την φωτογραφική όταν ανεβάσω στο τέλος της ιστορίας!

Το μέρος υπέροχο. Κάναμε μια βόλτα στην μαρίνα, είδαμε το ηλιακό ρολόι και το κορίτσι που χορεύει με το δελφίνι. Ένα άγαλμα σε συντριβάνι εκεί μπροστά στην προβλήτα του Katherine docks και δίπλα από την Tower Bridge. Καθίσαμε και κάναμε ένα μικρό διάλειμμα στο Costa cafe για αναπλήρωση δυνάμεων και για να απολαύσουμε το μέρος. Όμως ο δρόμος για το Greenwich ακόμα πολύς και έπρεπε να συνεχίσουμε.

Προχωρήσαμε προς τον Πύργο του Λονδίνου. Ήθελα πολύ να μπω μέσα, αλλά και αυτό δυστυχώς έμεινε για την επόμενη φορά. Ο κόσμος αρκετός. Γεμίσαμε εικόνες τώρα με άλλη οπτική γωνία της γέφυρας, του belfast του City Hall κλπ

Ξαναπεράσαμε την γέφυρα για να συνεχίσουμε την διαδρομή μας μέσα από τα ιστορικό παραποτάμιο δρόμο Shad Thames. Νομίζαμε ότι είχαμε ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή. Νόμιζα ότι σε λίγο θα συναντούσαμε τον Jack Sparrow και το υπόλοιπο πληρωμά του . Ήταν Κυριακή και τα καταστήματά τα μοντέρνα ήταν κλειστά. Ίσως έπαιξε και αυτό τον ρόλο του για αυτή την μοναδική αίσθηση που μας έβγαζε η περιοχή.

Και ήρθε η ώρα για λίγη ξεκούραση. Και ναι η ώρα για λεωφορείο. Ψάξαμε για την πιο κοντινή στάση και πήραμε το λεωφορείο για το Greenwich.

Είχε μεσημεριάση όταν φτάσαμε και το στομάχι είχε αρχίσει να παραπονιέται. Μόλις κατεβήκαμε από το λεωφορείο είδαμε ένα μεξικάνικο με TAKOS και BOURITO. Εδώ είμαστε είπα και μπήκαμε να δοκιμάσουμε. Είναι γεύσεις που στην επαρχιακή πόλη μας δεν τις έχουμε και μου αρέσουν πολύ. Ένα μέλος της οικογένειας όμως, η μικρή μου , δεν ήθελε με τίποτα να δοκιμάσει. Ευτυχώς λίγο πιο κάτω υπήρχε Mc Donalds που έδωσε την λύση. Και όσο ο σύζυγός με την μικρή κόρη ψωνιζανε από Mc Donalds, εγώ με την μεγάλη μου μοιραστικαμε και ένα τσουρεκοειδες γλυκάκι. Συμπαθητικό, χωρίς να ξετρελαθούμε.

Προχωρήσαμε παρακάτω και εμφανίστηκε μπροστά μας το επιβλητικό Cutty Sark. Εδώ υπήρχαν και πολλές καντίνες με φαγητό. Αράξαμε σε κάτι σκαλάκια που κάθονταν και άλλοι και χαζεύαμε το επιβλητικό αυτό πλοίο μέχρι να φάει και το τέταρτο μέλος της οικογένειας.

Ξεκινήσαμε για το τελευταίο μέρος της σημερινής εκδρομής μας, την ανάβαση προς το Greenwich. Περάσαμε μέσα από το Royal Park, θαυμάσαμε το Old Royal Naval College με τους δίδυμους τρουλους, είδαμε το Queen house και δίπλα το National Maritine Museum. Ευχήθηκα να είχαμε χρόνο και αντοχές για να μπορέσουμε να αφιερώσουμε καμία ωρίτσα τουλάχιστον και σε αυτό το μουσείο. Τσεκ στην λίστα με τα αυτά που θα κάνω την επόμενη φορά .

Και το πάρκο του Greenwich ξεκινούσε μπροστά μας. Κόσμος αρακτός στο γρασίδι να απολαμβάνει την όμορφη μέρα. Γονείς να περνάνε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους τρέχοντας και παίζοντας σε αυτό το καταπράσινο πάρκο. Και ξαφνικά εκεί που οι δυνάμεις ήδη έχουν στραγγίσει ( βασικά οι δικιές μου) ξεκινάει η ανάβαση για τον λόφο του Greenwich όπου βρίσκεται το Αστεροσκοπείο και το Πλανητάριο ( Ένα θέμα που έχω με το γόνατο μου , με ταλαιπωρεί πολύ σε σκαλιά και ανηφόρες.)

Μετά κόπο και βασάνων (είπαμε εγώ βασικά, τα παιδιά το διασκεδάζανε με το να με κοροϊδεύουν) φτάσαμε επάνω. Η θέα πραγματικά υπέροχη αλλά αφού ανεβήκαμε θυμήθηκα ότι θέλει ένα σκασμό λεφτά για να μπούμε οικογενειακώς να πατήσουμε την περιβόητη γραμμή του Greenwich. Αρκεστήκαμε στην θέα, πήραμε μια ανάσα και αρχίσαμε το κατέβασμα.

Έτσι ξεκίνησε η διαδρομή για την επιστροφή μας πίσω στο ξενοδοχείο . Εξάλλου τα παιδιά το δήλωσαν. Τέλος για σήμερα, ώρα για λίγο άραγμα στο ξενοδοχείο για να ξαναβγούμε το βραδάκι.

Εγώ είχα όμως ακόμα εκρεμμότητες. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην διασχίσω το υπόγειο τούνελ . Έτσι κανόνισα να περάσουμε το Greenwich Foot tunnel και να πάρουμε τον υπέργειο σιδηρόδρομο μετά την εξοδό μας από το τούνελ. Αρκετός κόσμος πηγαινοέρχονταν. Η αίσθηση μοναδική να ξέρεις ότι περπατάς κάτω από το νερό. Η δροσιά που νιώθαμε ότι καλύτερο μετά από το περπάτημα στον ήλιο. Και ευτυχώς στο τέλος του τούνελ υπήρχε ένα αρκετά μεγάλο ανσασέρ για το ανέβασμα στην επιφάνεια και γλιτώσαμε τις σκάλες.

Και εδώ βάλαμε τελεία. Δυστυχώς το τελεφερίκ θα έμενε για την επόμενη φορά. Από τις επιλογές που είχανε για να επιστρέψουμε πίσω, τελικά διαλέξαμε να πάρουμε τον υπέργειο σιδηρόδρομο ως ένα σημείο και μετά το δημόσιο καραβάκι ώστε να δούμε τα βασικά αξιοθέατα και μέσα από το ποτάμι .

Το κομμάτι της ιστορίας του Giannismits για τα Canary δεν το θυμόμουν, απαράδεκτη, ναι είμαι πράγματι. Όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες εικόνες με τους τεράστιους ουρανοξύστες και το νερό ανάμεσα τους, μια πλωτή πολιτεία όνειρο μείναμε άφωνοι. Αποφασίσαμε να κατέβουμε και να ρίξουμε έστω μια γρήγορη ματιά. Μέχρι όμως να συνέλθουμε και να συντονιστούμε είχαμε φτάσει σχεδόν στο τέλος αυτού του υπέροχου μέρους. Περπατήσαμε λίγο ανάμεσα στους τελευταίους ουρανοξύστες του Canary και κατευθυνθήκαμε προς την αποβάθρα για να πάρουμε το καραβάκι.

Ο χώρος στο καράβι έξω μικρός αλλά ο καιρός ήταν υπέροχος. Μόνο η μέση και τα πόδια παραπονιόντουσαν και ζητούσαν να αράξουν και αυτά κάπου. Αφήσαμε τα παιδιά μέσα και βγήκαμε να απολαύσουμε το τοπίο και από την οπτική γωνία μέσα από το ποτάμι. Εικόνες μοναδικές, αίσθηση υπέροχη.

Ο καθεδρικός του Αγ Παύλου καθώς γυρίζαμε προς το ξενοδοχείο.

Είχαμε σκοπό να κατέβουμε στην στάση Waterloo από όπου θα παίρναμε το λεωφορείο που θα μας άφηνε έξω ακριβώς από το ξενοδοχείο. Και λες η κούρασή μας δεν ήταν αρκετή, κατεβήκαμε από λάθος μια στάση νωρίτερα. Ξανά περπάτημα μέχρι την στάση Waterloo. Το θετικό ήταν ότι θα περπατούσαμε ξανά πλάι στο ποτάμι. Μια διαδρομή την οποία δεν την χόρταινες. Λεωφορείο και ξεροί στα κρεβάτια μας.

Η μέρα όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα. Μάλλον η μέρα είχε τελειώσει αλλά όχι και η νύχτα. Αυτή την φορά καταφέραμε μετά από κανένα τρίωρο να σηκωθούμε ξανά. Ας είναι καλά και η πείνα που είχαν τα περισσότερα μέλη της οικογένειας.

Με λεωφορείο κατεβήκαμε προς Leicester Square. Εκεί στην Leicester Square υπήρχε ένας ανοικτός χώρος με φωτορυθμικά και έντονη μουσική. Αφού χαζέψαμε λίγο προχωρήσαμε για αναζήτηση φαγητού.

Η ώρα είχε περάσει και μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Τα περισσότερα μαγαζιά είχαν κλείσει και κόσμο είχε ελάχιστο. Για να περπατήσουμε και άλλο δεν το συζητούσε κανείς. Αράξαμε σε ένα ιταλικό που τελικά ήταν το ίδιο με την πρώτη μέρα. Όχι ίδιο μαγαζί αλλά ίδιο όνομα. Little Italy. Μάλλον πρόκειται για αλυσίδα.Αφού χορτάσαμε, επιστροφή ξανά στο ξενοδοχείο.

Η πιο κουραστική μέρα, αλλά μια μέρα μοναδική με τόσες πολλές διαφορετικές εικόνες. Ξεκούραση λοιπόν γιατί αύριο η μετά θα είχε επίσης πολύ ενδιαφέρον.

 

[Witchrena]

5η μέρα part1
Natural History Museum, Harry Potter, Trafalgar Square

Ξημέρωσε Δευτέρα. Η μέρα είχε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Με το αντίστοιχο της Βιέννης είχαμε κατενθουσιαστοί και το περιμέναμε όλοι με μεγάλες προσδοκίες.
Λεωφορείο προς Kensington νωρίς το πρωί. Κλασικά θέση επάνω στο διώροφο λεωφορείο και απολαύσαμε την διαδρομή.

Είχαμε δωρεάν εισητηριο από Ίντερνετ για την ώρα που άνοιγε το μουσείο ώστε να το ευχαριστηθούμε έστω για ένα διάστημα με όσο γινόταν λιγότερο κόσμο.

Με την είσοδο μας πηγαμε προς την κυλιόμενη σκάλα με την οποία περνας μέσα τον πυρήνα της γης και φτάνεις στον πρώτο και δεύτερο όροφο που περιλαμβάνει εκθέματα σχετικά με σεισμούς και ηφαίστεια και θησαυρούς της γης. Πολύ ωραία η αίσθηση να περνάς από μέσα της. Σε κάποιο σημείο είχε και μια προσομοίωση ενός σεισμού.

Το κτίριο το ίδιο καταπληκτικό. Μοναδικό. Είδαμε την έκθεση με τους δεινόσαυρους αλλά δεν μας ενθουσίασε. Είχαμε την αίσθηση ότι ήταν λίγο....ότι της Βιέννης που είχαμε δει το 2018 ήταν πιο εντυπωσιακό. Ίσως να έφταιγε ότι όλα αυτά τα είχαμε ξαναδεί και δεν ήταν πρωτόγνωρα για εμάς.
Ακόμα και τον δεινόσαυρο που είχαν να βρυχάται και να κουνιέται πολύ λίγος σε σχέση με την προηγούμενη εμπειρία μας.

Ίσως το ότι τα παιδιά πια πιο μεγάλα ,είχε χαθεί η όλη μαγεία. Τα ματάκια τους δεν λάμπανε όπως τότε. Φυσικά είδαμε τον σκελετό της γαλάζιας φάλαινας, βγήκαμε φωτογραφίες με τον Δαρβίνο και μετά αποφασίσαμε να μην χάσουμε άλλο χρόνο μέσα στο μουσείο και να κάνουμε κάτι άλλο.

Πάμε παρακάτω . Βγήκαμε έξω από το πολύβουο πολυκατάστημα ( ότι χειρότερο για μένα ) και η απόφαση ήταν ότι είχε έρθει η ώρα για το Camden. Όνειρο να κάνουμε την μια ώρα περπάτημα στην μικρή Βενετία, αλλά δυστυχώς όνειρο έμεινε....αλλά ας μην βιάζομαι....

Η μεγάλη μου κόρη λατρεύει το ποδόσφαιρο. Ναι η κόρη!! Φυσικά και ο σύζυγός όπως οι περισσότεροι άντρες. Δυστυχώς η προσπάθεια να βρούμε εισητηρία για κάποιον αγώνα όπως είχαμε σε Παρίσι δεν είχε επιτυχία. Έτσι αποφασίσαμε αφού τελειώσαμε νωρίς από το μουσείο να πάμε μια βόλτα προς το γήπεδο της Chelsea.
Λεωφορείο μια βόλτα στο εξωτερικό μέρος της Chelsea , φωτογράφηση και μετά από την μικρή αυτή παράκαμψη για την ευχαρίστηση των δύο μελών της οικογένειας, ξανά λεωφορείο με προορισμό τώρα το διάσημο εμπορικό Harrods.

Θέλαμε να δούμε την περιβόητη κυλιόμενη σκάλα με την αιγυπτιακή εμφάνιση. Ένας μικρός χαμός. Όχι , λάθος. Ένας τεράστιος χαμός. Ψάχναμε από δω, ψάχναμε από κει αλλά πραγματικά ήταν λες και ήμασταν σε έναν λαβύρινθο. Και εκεί που λέγαμε τέλος δεν θα χάσουμε άλλο χρόνο, την εντοπίσαμε. Τι έφτιαξε ο άνθρωπος εδώ!!!

Εντυπωσιακό πραγματικά. Εάν διάβασα καλά σε κάτι πινακίδες ψάχνοντας τις περιβόητες αιγυπτιακές σκάλες , πρέπει να υπάρχει κάτι αντίστοιχο σε άλλη πτέρυγα με ιππότες. Δεν είχαμε όμως άλλο χρονο για χάσιμο και άσκοπο περπάτημα. Η κούραση από τις προηγούμενες μέρες είχε συσσωρευτεί. Και εντάξει, όταν βλέπαμε κάτι εντυπωσιακό είχαμε κίνητρο να συνεχίσουμε αλλά το πήγαινε πέρα δώθε μας είχε κουράσει. Άσε που περάσαμε από ένα τμήμα με σοκολάτες και σοκολατάκια που μας τρέχανε τα σάλια αλλά οι τιμές τους too much για μας.

Στον δρόμο μας από όπου θα περνάμε το λεωφορείο πέσανε πάνω σε ένα μαγαζί με αναμνηστικά από τον Harry Potter, και όχι μόνο, και φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μην μπούμε μέσα. Το συγκεκριμένο μαγαζί είχε τις πιο φτηνές τιμές από τα τρία που επισκεφθήκαμε.

Τα κορίτσια πήραν τα αναμνηστικά τους και προχωρήσαμε προς την Trafalgar Square με το άγαλμα του Αντέρως. Από εκεί ξεκινούσε και ένας καταπληκτικός δρομος που θα ήθελα να τον περπατήσω όλο αλλά η στάση μας ήταν στην αρχή αυτού του δρόμο και το λεωφορείο μόλις είχε φτάσει.

Ο ουρανός σήμερα ήταν όλη μέρα βαρύς αλλά χωρίς να μας δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα. Μόνο κάτι ψιχάλες κατά διαστήματα. Είχε πια μεσημεριάση όταν φτάσαμε στο Camden και μιας που ξεκίνησε ένα ψιλόβροχο, εντοπίσαμε ένα μικρό μαγαζάκι που είχε κίνηση και έφτιαχνε κοτόπουλο σε στυλ KFC και κάτσαμε να φάμε. Το μαγαζί ονομάζονταν WIGZ.

Έτσι χορτάτοι, έχοντας ξεκουραστεί λίγο μέσα σε λεωφορείο και την ώρα που τρώγαμε, η ψιχαλα είχε και αυτή σταματήσει, ξεκινήσαμε για την βόλτα μας στο Camden.

Είχα διαβάσει για μια υπέροχη διαδρομή διάρκειας μιας ώρας προς την μικρή Βενετία αλλά δυστυχώς κανείς δεν ήθελε να ακούσει για αυτήν. Ήμασταν στην 5η μέρα με καθημερινό αρκετό περπάτημα και ειδικά μετά την χθεσινή μέρα στο Greenwich είχαμε φτάσει στα όρια μας.

Ξεκινήσαμε λοιπόν χωρίς συγκεκριμένη διαδρομή , μια χαλαρή βόλτα μέσα στο περιβόητο Camden. Η χαλαρή βόλτα όμως δεν είχε τελειωμό. Όλα γύρω μας υπέροχα, πολύχρωμα, μοναδικά. Μια ομορφιά και μια τρέλα. Μια γλυκιά τρέλα διάχυτη σε όλη την ατμόσφαιρα.

Και πάνω στην ώρα που βρισκόμασταν έξω από το περιβόητο Cyberdog κατάστημα αρχίνησε να βρέχει έντονα. Μπήκαμε μέσα και το όλο θέμα ήταν μια υπερπαραγωγή. Χρώμα και άλλο χρώμα. Μουσική έντονη που σε προδιάθετε να αρχίσεις να κουνιέσαι στον ρυθμό της. Ακόμα και εγώ ως ημικρανική που έχω θέμα με τους δυνατούς ήχους το απολάμβανα. Σίγουρα περάσαμε ένα μισάωρο εκεί μέσα, χαζεύοντας και παίρνοντας για τα κορίτσια από ένα αναμνηστικό φούτερ.

Όταν βγήκαμε η βροχή είχε σταματήσει. Δυο τρεις φορές που ξεκίνησε, σταμάτησε έτσι γρήγορα. Περπατήσαμε και άλλο ανάμεσα σε μαγαζάκια, πάγκους, και καντίνες με διάφορες γεύσεις. Και όλα αυτά να γίνονταν ακόμα πιο φανταστικά με το Regent s Canal να διασχίζει το μέρος και γεφυρούλες να ενώνουν την μια μεριά με την άλλη. Μια ηλιόλουστη μέρα εδώ θα πρέπει να είναι όνειρο.

Περπατώντας πέσαμε πάνω και στο άγαλμα της διάσημης τραγουδίστριας Amy Winehouse που βρίσκεται στην αγορά Stables. Note για τους θαυμαστές της.

Είχε πάει αργά το απόγευμα πια και είχε έρθει η ώρα την επιστροφής. Μπορεί να μην κάναμε την διαδρομή προς μικρή Βενετία αλλά και αυτή η βόλτα που πηγαίναμε όπου μας τραβούσε το μάτι μας, την λάτρεψα.
Ήθελα και άλλο χρόνο σε αυτό το μέρος. Δεν το χόρτασα. Μην το παραλείψετε. Επόμενη φορά....

Επιστροφή σε ξενοδοχείο και ξεροί για ύπνο.
Δεύτερο βράδυ στο Λονδίνο που δεν υπήρχε άλλο κουράγιο για έξοδο βραδινή. Ψώνια από tesco της γειτονιάς και καληνύχτα. Αύριο μας περίμενε η Οξφόρδη.

Φωτογραφίες δεν έχω σε κινητό από το Camden Είναι σε φωτογραφική μηχανή. Στο τέλος της ιστορίας να ανεβάσω έξτρα υλικό από τον υπολογιστή.

 

[Witchrena]

6η μέρα
Οξφόρδη.... μια μικρή απογοήτευση

Ημέρα Τρίτη, προτελευταία μέρα και το πρόγραμμα έλεγε Οξφόρδη εφόσον είχαμε καταφέρει να δούμε τα περισσότερα από αυτά που θέλαμε τις προηγούμενες μέρες και ο καιρός ήταν καλός.
Και ακριβώς επειδή δεν την είχαμε σίγουρη, δεν κάναμε κράτηση για τίποτα. Το μέγα λάθος μου, που κατέστρεψε την όλη εκδρομή.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Με παιδιά στην εφηβεία, φυσικά και κυρίως στόχος της εκδρομής ήταν το πανεπιστήμιο όπου έγιναν τα γυρίσματα του Harry Potter. Το Christ Church.Ψάχνοντας μια μέρα πριν στο ίντερνετ για εισητηρία, δεν υπήρχε κάτι. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και κανονίσαμε παρ' αυτά την εκδρομή με σκοπό να κοιτάξουμε για εισητηρία στην είσοδο.

Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί. Με δύο λεωφορεία φτάσαμε στο σημείο όπου ξεκινούσαν τα λεωφορεία της OXFORD TOUR Θέση πάνω στα δυόροφα λεωφορεία και απόλαυση της διαδρομής. Μερικές φωτογραφίες μέσα από το λεωφορείο.

Όπως είπα ανοργάνωτη τελείως. Αν και είχα ψάξει για κάποια προσφορά εισητηρίων στο ίντερνετ, δεν είχα βρει κάτι. Ευτυχώς όμως αυτό δεν μας δημιούργησε πρόβλημα. Εισητήριο μπορέσαμε να βγάλουμε και μέσα στο λεωφορείο με χρήση κάρτας. Με μια revolut πληρώσαμε Family ticket με επιστροφή 50£.
Η διαδρομή είχε διάρκεια 1,5 ώρα.

Για την Οξφόρδη είχα 1-2 πράγματα μόνο κατά νου γιατί δεν ήταν σίγουρη και δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα.
Μόλις κατεβήκαμε πήγαμε προς το κολέγιο Cris Church μήπως καταφέρουμε να βρούμε εισητηρία. Πινακίδα στην είσοδο πληροφορούσε για Sold out. Η απογοήτευση μεγάλη και οι ενοχές μου μεγαλύτερες. Ίσως ένας λόγος που δεν την απόλαυσα να ήταν και αυτός. Ξεκινήσαμε στραβά και έφταιγα εγώ.

Περπατήσαμε γύρω από το κολέγιο και σε κάτι κήπους που μας επιτρέπονταν και στην συνέχεια πήγαμε προς το κέντρο για να εντοπίσουμε ένα σημείο συνάντησης για ένα Free tour που είχα κανονίσει. Πρώτη φορά θα δοκιμάζαμε. Το έκλεισα με ελπίδα ότι θα έδειχνε αρκετά πράγματα σε σχέση με τον Harry Potter ώστε να μετριάσω την απογοήτευση των παιδιών και όχι μόνο. Και την δικιά μου, ως φαν του Harry Potter και λάτρης της μαγείας (δεν είναι τυχαίο το WitchRena).

Στην περιοχή της Οξφόρδης έγιναν και γυρίσματα από την σειρά Discovery of Witch. Η σειρά είναι βασισμένη σε βιβλία. Μια τριλογία που δυστυχώς στα ελληνικά έχει μεταφραστεί μόνο το 1ο. Μέσα από αυτήν την σειρά λάτρεψα και την Οξφόρδη. Εντυπωσιάστηκα από την παλιά βιβλιοθήκη και ήθελα πάρα πολύ να μπω μέσα σε αυτήν.
Εκτός από τα ταξίδια, λατρεύω και το διάβασμα. Τα βιβλία με ταξιδεύουν νοερά τις μέρες που δεν μπορώ να ταξιδέψω στην πραγματικότητα.

Είχαμε ακόμα ώρα μπροστά μας και προχωρήσαμε προς μια μικρή κλειστή αγορά, στην οποία είχα σημειωμένο ένα εκπληκτικό καφέ-μπαρ. Ήταν σε όροφο, άνοιγε στης 12:00 και είχε θέα όλη την Οξφόρδη. Εδώ απολαύσαμε την θέα και τον καφέ μας. Ένας πόντος +

Το free tour ξεκινούσε στης 2:00 το οποία μας έδειξε και ειπε αρκετά πράγματα δεν μπορώ να πω, αλλά και αρκετά για τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης τα οποία μας κούρασαν. Δυστυχώς και η παλιά βιβλιοθήκη έμεινε απωθημένο. Μας την έδειξε, μας πήγε στην νέα βιβλιοθήκη αλλά η είσοδος για την παλιά δεν επιτρέπονταν. Δεν γνωρίζω γιατί ή εάν υπήρχε κάποιος τρόπος για να μπεις.

Το Free tour σίγουρα θα το ξαναδοκιμάσουμε ως εμπειρία αλλά να έχω μελετήσει καλύτερα το τι ακριβως θα δούμε. Η ώρα είχε φτάσει 4:00μμ η κούραση μετά από 1:30 ώρα περπάτημα με διαλείμματα φυσικά άρχισε να βγαίνει καθώς και η πείνα επίσης.

Κλασικά είχαμε θέμα για το που θα φάμε. Η μικρή μου αρκετά δύσκολη στο φαγητό, αποφασίσαμε να πάμε να χορτάσουν τα παιδιά στα Wendy s και εμείς απλά να τσιμπήσουμε κάτι και να φάμε το βράδυ σε κάποια pub στο Λονδίνο. Στην διαδρομή πέσαμε πάνω σε ένα ακόμα μαγαζακι με αναμνηστικά του Harry Potter. Αυτή την φορά όμως μόνο είδαμε και δεν ψωνίσαμε καθώς οι τιμές του συγκεκριμένου εδώ στην Οξφόρδη ήταν αρκετά τσιμπημένες με το αντίστοιχο που πετύχαμε στο Λονδίνο.

Είχαμε ήδη αρχίσει να σκεφτόμαστε να φύγουμε, δεν μας είχε κάτσει καλά η Οξφόρδη, η κούραση αρκετή, και η βαρκάδα στο ποτάμι που ήταν ένα από τα πράγματα που ήθελα να κάνω στην Οξφόρδη ούτε που μπόρεσα να το συζητήσω με τους υπόλοιπους.

Φάγαμε λοιπόν στα γρήγορορα και κάναμε μια κράτηση στην pub lamp and flag στην Mayfair του Λονδίνου. Έτσι θα βλέπαμε και αυτήν την περιοχή που θεωρείται από τις πιο πλούσιες του Λονδίνου. Υπάρχει μια σειρά Mayfair Witchses όπου τα γυρίσματα έχουν γίνει στην περιοχή. Λεπτομέρειες δεν γνωρίζω για film location.

Έτσι ξεκινήσαμε για να βρούμε το Λεωφορείο για την επιστροφή στο Λονδίνο, με έντονο το συναίσθημα της απογοητευσης.
Προλάβαμε τον 5:00μμ αλλά μας ενημέρωσε ο οδηγός ότι η διαδρομή θα διαρκούσε 2,5 ώρες αντί 1,5 ώρα. Δεν το ψάξαμε πολύ καθώς κουρασμένοι. Μπήκαμε και απλά αράξαμε.

Κατά της 7:15μμ είδαμε ότι το λεωφορείο θα περνούσε από την περιοχή Mayfair που θέλαμε να πάμε. Ότι καλύτερο λοιπόν, κατεβήκαμε και αρχίσαμε την εξερεύνηση και αυτής της συνοικίας του Λονδίνου.

Συναντήσαμε και το δεύτερο μεγαλύτερο εμπορικό μετά το Harrods στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Selfridge. Μπήκαμε για μια μικρή και γρήγορη βόλτα μέσα καθώς μας εντυπωσίασε η εικόνα από την βιτρίνα.

Είχε φτάσει και η ώρα της κράτησης στην pub. Μέχρι τώρα δεν είχαμε καταφέρει να φάμε σε κάποια pub και αύριο ήταν η τελευταία μας μέρα. Όταν φτάσαμε όμως στο μαγαζί απέξω, η εικόνα που αντικρίσαμε μας απέτρεψε να μπούμε μέσα. Ενα τεράστιο πλήθος, κυρίως άντρες με μια μπύρα στο χέρι, όρθιοι έξω από το μαγαζί.
Με δύο έφηβα κορίτσια και μια ημικρανική αποφασίσαμε να συνεχίσουμε απλά την βόλτα μας και να κάτσουμε κάπου που θα μας άρεσε. Τα παιδιά ήταν χορτάτα και εμείς ακόμα αντέχαμε.

Προχωρούσαμε και απλά χαζεύαμε,χωρίς πρόγραμμα και συγκεκριμένη διαδρομή. Χρειάζεται και αυτό. Να πηγαίνεις όπου σε πηγαίνει το μάτι σού. Και μπροστά μας ένα κατάστημα της Disney που φαίνονταν εντυπωσιακό. Και φυσικά μπήκαμε για να αποθανατήσουμε έστω ένα μέρος του.

Η βραδιά υπέροχη, τα χρώματα στον ουρανό φανταστικά. Το να περπατάς ανάμεσα σε αυτά τα μοναδικά κτίρια, να μην ξέρεις που να πρωτοκοιτάξεις, να ταξιδεύεις σε άλλες εποχές, εμπειρία μοναδική.Το λάτρεψα το Λονδίνο. Τόσο υπέροχο και πολύπλευρο. Τα είχε όλα! Και τρέλα και σαματά και ησυχία. Μια Αρχοντιά μοναδική, πεζόδρομους, πλατείες και πάρκα παντού! Και δεν έλειπε ούτε το υγρό στοιχείο. Δεν αναφέρομαι στην βροχή φυσικά, που την ζήσαμε ελάχιστα τον Αύγουστο μήνα αλλά στο ποτάμι και τα κανάλια του!

Και να το!! Το ζαχαροπλαστείο που έβλεπα ξανά και ξανά μπροστά μου, με το τα υπέροχα γλυκά του και δεν είχε βολέψει να κάτσουμε μέχρι τώρα. Μια αλυσίδα βασικά από ζαχαροπλαστεία. 1 μπύρα, ένας καπουτσίνο, 2 αναψυκτικά και 4 γλυκά στις 75£. Αλλα ήταν υπεροχα. Cafe concerto!!! Τουλάχιστον ένα απωθημένο λιγότερο την σημερινή μέρα.

Κλείνοντας έτσι γλυκά αυτή η βραδιά, πήραμε το λεωφορείο για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Αύριο τελευταία μέρα. Μέρα που θα κλείναμε όσες εκκρεμότητες είχαμε αφήσει.

Φωτογραφίες από Redminote11.
Από κάμερα στο τέλος της ιστορίας σε έξτρα κεφάλαιο bonus.

 

[Witchrena]

7η μέρα
Sky garden, Leadenhall Market, Platform 9και3/4, τελευταίες βόλτες στο Governt Garden

Έφτασε και η τελευταία μας μέρα στο Λονδίνο. Σήμερα το πρόγραμμα είχε θέα από ψηλά. Ναι, είχαμε καταφέρει να κλείσουμε δωρεάν εισητηρία για το Sky Garden στης 10:15. Διαλέξαμε να πάμε νωρίς το πρωί, πιστεύοντας ότι ο κόσμος θα είναι λιγότερος. Η τελευταία είσοδος με τα δωρεάν εισητηρία ήταν 5:30μμ και για το σούρουπο που θα ήταν το ιδανικό ήθελε αρκετή ώρα ακόμα.

Πήραμε λεωφορείο για να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο Sky Garden.Η 7η μέρα μας έβρισκε να έχουμε γράψει χιλιόμετρα πολλά και τα πόδια μας να διαμαρτύρονται.

Φτάσαμε νωρίτερα και εξερευνήσαμε λίγο την περιοχή εκεί γύρω. Είχαμε χρόνο αρκετό ακόμα και προχωρήσαμε προς την Leadenhall Market. Μια αγορά για την οποία είχα δει και διαβάσει τα καλύτερα και ήταν Harry Potter film location. Δυστυχώς νωρίς το πρωί που την έβαλα στο πρόγραμμα ήταν όλα κλειστά, χωρίς κόσμο. Λες και ήμουν σε άλλο μέρος από ότι είχα δει. Μπήκα στο πειρασμό να προσπαθήσουμε να ξαναβρεθούμε το απόγευμα αλλά τελευταίες ώρες ήθελα να τις περάσω στο κέντρο και το Covert Garden.

Πήγαμε και σταθήκαμε στην ουρά με τα εισητηρία κάνα 20' νωρίτερα.
Μπήκαμε κανονικά χωρίς να πουν κάτι για την ώρα. Τα εισητηρία τα κοιτούσαν πάντως.
Πληροφοριακά υπήρχε και δεύτερη ουρά για όσους δεν είχαν εισητηριο. Άρα αν κάποιος δεν προλάβει να βρει εισητηρία και το θέλει πολύ, υπάρχει ελπίδα. Δεν γνωρίζω όμως πόση ώρα μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις.

Η θέα από ψηλά μοναδική. Είχε ένα εξωτερικό μικρό μπαλκονάκι που μπορούσες να βγάλεις ωραίες φωτογραφίες και έναν μεγάλο εσωτερικό χώρο με τραπέζια για να κάτσεις εάν το επιθυμούσες να πιεις ή να φας κάτι.
Ο κόσμος αρκετός και μαζεύονταν όλο και περισσότεροι καθώς περνούσε η ώρα.Η ατμόσφαιρα για τα δικά μου δεδομένα αποπνικτική. Είχε αρκετή ζέστη και πολύ βαβούρα από ομιλίες ανθρώπων. Σημείωση. ( η εμπειρία αυτή αφορά άτομο ημικρανικό). Οι υπόλοιποι δεν είχαν κάποιο θέμα.

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και φύγαμε.

Στην συνέχεια για χάρη των παιδιών είχαμε πει να πάμε στην περιβόητη πλατφόρμα 9 και 3/4. Πήραμε λεωφορείο και φτάσαμε στο σταθμό King s Cross. Η ώρα για να βγει κάποιος μια φωτογραφία τεράστια. Σίγουρα ήθελε ώρες αναμονής. Υπήρχε και άνθρωπος που βοηθούσε να σταθείς για να βγεις φωτογραφία. Επαγγελματική ή όχι. Σου φορούσαν ένα κασκόλ και υπήρχε φωτογράφος από τον οποία αν ήθελες αγόραζες φωτογραφία.

Με έκανε εντύπωση πόσοι Κινέζοι περιμένανε στην ουρά. Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την ώρα μου σε κάτι τέτοιο. Ήρθαμε ως εδώ για χάρη των παιδιών, βγήκαμε φωτογραφίες με το καρότσι από το πλάι και επισκεφθήκαμε το μαγαζάκι με τα αναμνηστικά που είχε δίπλα.
Έκπληξη ήταν ότι το μαγαζάκι αυτό είχε τις καλύτερες τιμές από τα τρία που επισκεφθήκαμε.

Από δω πήραμε και μια βουτυρομπύρα να δοκιμάσουμε από περιέργεια. Μαζί μας δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να την πάρουμε. Τουλάχιστον γεμάτη, γιατί άδειο το μπουκάλι το πήρανε μαζί ως αναμνηστικά. Η γεύση της αρκετά γλυκιά. Στο παιδί άρεσε. Το ένα τουλάχιστον που δοκίμασε. Το άλλο είπαμε. Δύσκολο ....δεν δοκίμασε καν.

Τελευταία μέρα είπαμε, δεν χάνουμε άλλο χρόνο και κατεβαίνουμε κέντρο. Ήθελα να μπούμε για μια γρήγορη βόλτα στην Εθνική Πινακοθήκη. Είχα διαβάσει για μια ωραία καφετέρια σε μπαλκόνι με ωραία θέα. Δεν θυμόμουν και πολύ καλά να πω την αλήθεια.

Φτάσαμε μεσημέρι εκεί και είχε απίστευτη ουρά. Κοιτάξαμε στο ίντερνετ μήπως βρίσκαμε εισητηρίο για να μπούμε από την ουρά με τα εισητηρία που ήταν άδεια αλλά ήταν όλα κλεισμένα. Οπωσδήποτε κράτηση όποιος θέλει πολύ να μπει. Εμείς δεν ήταν στα πρέπει αλλά στο αν τύχει και δεν κλείσαμε.Δεν είναι τυχαίο ότι από όλα όσα διάβασα μου έμεινε μόνο η καφετέρια στο μυαλό.

Και ώρα για ένα διάλειμμα. Βρήκαμε εξωτερικό τραπέζι σε μια πολύ όμορφη pub και κάτσαμε για μπύρα και fish and chips.
Οι γκαρσονεε ήταν ντυμένες πειρατίνες.
Δεν μπήκα μέσα αλλά πρέπει να είχε μια ατμόσφαιρα πειρατική.
Το φαγητό νόστιμο αλλά οι μερίδες πολύ μικρές.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην Covert Garden. Η ζέστη όμως αρκετή. Ο ήλιος έκαιγε και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο για μια δύωρη ανάπαυλα και να βγούμε πάλι το απογευματάκι με την δροσιά.

Τελευταίο απόγευμα και είπαμε να δοκιμάσουμε στην pub του Sherlock Holmes.
Λάτρεις των μυθιστορημάτων με τον εκκεντρικό αυτόν ήρωα, δεν θα μπορούσαμε να μην περάσουμε μια βόλτα από την ομώνυμη pub.

Τράπεζι ούτε για δείγμα. Τόσο έξω, όσο και μέσα. Από της 4:00 έως της 7:00 περίπου είναι happy hour για τους Λονδρέζους. Πολλές μπυραρίες έχουν προσφορές, όπως η συγκεκριμένη 1+1 μπύρα δώρο .Σ αυτές τις ώρες πολλοί συνηθίζουν να πηγαίνουν κατευθείαν μετά την δουλειά τους. Οι αποστάσεις στο Λονδίνο είναι μεγάλες και αποτρεπτικό να πας σπίτι και να ξαναβγείς το βράδυ.

Πήραμε και εμείς την μπύρα μας και αράξαμε απέναντι από το μαγαζί, σε κάτι σκαλάκια μαζί με άλλους αρκετούς. Πολύ μου άρεσε αυτή η μπύρα από μήλο. Ciber. Θα μου λείψει.

Το σπίτι όπου έζησε ο Benjamin's Franklin.

Και επιτέλους βρήκαμε μαγαζί όπου είχε σε πάνω όροφο έναν έξτρα πολύ όμορφο χώρο για φαγητό. Χώρια από την μπυροκαταστη που επικρατούσε κάθε απόγευμα. Kαι είχε τραπέζι.

Το μαγαζί The White Lion μας άρεσε πολύ. Ωραία ατμόσφαιρα, με χαλαρή μουσική και πολύ ωραίο φαγητό σε νορμάλ τιμές.
Εγώ έφαγα επιτέλους την πίτα του βοσκού με κοτόπουλο και μανιτάρια. Είχε φυσικά και με κρέας.

Τελευταίες ώρες στο Λονδίνο, προχωρήσαμε προς την Covert Garden όπου απολαύσαμε τον Luca's μέχρι που τελείωσε η παράστασή του. Του δώσαμε και ευρώ μιας και για ένα ακόμα ταξίδι μας παντού πληρώναμε με revolut και δεν κάναμε καθόλου λίρες.

Σε άλλο σημείο πιο κάτω μια άλλη τραγουδίστρια.

Και η ώρα της επιστροφής στο ξενοδοχείο έφτασε. Αύριο θα είχε πρωινό ξύπνημα και αναχώρηση αμέσως για αεροδρόμιο.

Φωτογραφίες από το κινητό Redminote11.
Περισσότερες θα ανέβουν σε επόμενα κεφάλαια από την κάμερα ως έξτρα υλικό.

Εύχομαι να σας ταξίδεψα στο αριστοκρατικό Λονδίνο. Στο Λονδίνο που έχει τρέλα , φασαρία και ηρεμία. Που έχει κάτι για όλα τα γούστα. Με τα μουσεία του, τα πάρκα και τους πεζόδρομους για ατελείωτες βόλτες.
Να ταξιδεύετε οσό μπορείτε. Νοερά με ένα καλό βιβλίο αλλά και πραγματικά!!!
Ζήτω και την κατανόησή σας. Καθώς η ιστορία γράφτηκε από ένα κινητό. Θα προσπαθήσω να διορθώσω όσα περισσότερα λάθη έχω κάνει , αν και το φόρτε μου είναι οι αριθμοί.
Μήπως η διαχείριση να σκεφτεί να ορίσει μερικούς επιμελητές κειμένων; όπως τα βιβλία. Διορθώσεις που δεν θα επιρεαζουν την ιστορία αλλά τα ορθογραφικά και έντονα συντακτικά λάθη. Γιατί διάβασα ότι μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας δεν υπάρχει δυνατότητα από απλά μέλη για διορθώσεις. Μια σκέψη....
Καλά ταξίδια.
Bonus φωτογραφίες σύντομα σε νέα κεφάλαια

 

[psilos3]

Πολύ ωραια και βοηθητική κυριως ιστορια, ευχαριστούμε. Καλα νέα ταξιδια με υγεια!

 

[Witchrena]

Πολύ ωραια και βοηθητική κυριως ιστορια, ευχαριστούμε. Καλα νέα ταξιδια με υγεια!

Ευχαριστώ πολυ. Καλά ταξίδια σε όλους! Να ταξιδεύουμε όσο μπορούμε.

 

[vangelis69]

Συγχαρητήρια για την ιστορία και την περιγραφή! Μας έβαλες σε σκέψεις για μια επίσκεψη στο υπέροχο Λονδίνο!