LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.521
- Likes
- 7.769
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ…
25/3/2006
Από πάρα πολύ καιρό , κρυφό μου όνειρο ήταν μια βόλτα στην παραμυθένια χώρα της Καππαδοκίας, του αγίου Βασίλη από την Καισαρεία των παιδικών μου χρόνων, στη χώρα του διάσημου ποιητή Τζελαλαμιν Ρουμί, τη χώρα που διεξήγαγε διαμετακομιστικό εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, τη χώρα που άνθησε Ελληνισμός , κάθε φορά που ξεφυλλίζοντας τουριστικούς οδηγούς ,η ταξιδεύοντας με τα μάτια της Τσόκλη, ξετυλίγονταν μπροστά μου εικόνες από αυτό το παράξενο τοπίο με τούς αλλόκοτους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Πρόκληση στάθηκε η ολική έκλειψη του ήλιου αυτό μοναδικό σπάνιο ουράνιο θέαμα, μιας και η Καππαδοκία ήταν ακριβώς πάνω στην τροχιά ,όταν η σελήνη θα έμπαινε ανάμεσα στον ήλιο και την γη…
Μαζί με φίλους που μοιραζόμαστε τα ίδια ταξιδιωτικά ενδιαφέροντα ,ξεκινήσαμε αυτή την περιπέτεια
Ξεναγός η Εύη….η φίλη μου , που εκτός τη αγάπη για τα ταξίδια, μας ενώνει η εμπειρία μιας αποστολής στα σκονισμένα σοκάκια του RUASHID
το χωριό που στα σύνορα Ιορδανίας –Ιράκ , στο πόλεμο των Αμερικανών κατά του Ιράκ ,έδωσε σκέπη στα ανήσυχα βράδια μας, στις ηλιοκαμένες και σκονισμένες τέντες του προσφυγικού καταυλισμού και όχι μόνο δυνάμωσε τη φιλία μας ,αλλά θέριεψε και τη ανάγκη της αναζήτησης, του ταξιδιού ,της περιπλάνησης……. , μαζί και η κολλητή μου από 15ετίας και πλέον Ποπη που είδε το ταξίδι πολύ θετικά και η Αγγελική η άλλη κολλητή των ταξιδιωτικών μου περιπλανήσεων……
Με τις βαλίτσες έτοιμες, μας βρίσκει το πρωινό της 25 Μάρτη, στο αεροδρόμιο της πόλης μας και με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, όπου περιμένοντας τις τούρκικες αερογραμμές για τη πτήση , σέρνουμε στους διαδρόμους και στα μαγαζιά τα βλέμματα και τα πορτοφόλια μας.
Ανέβα-κατέβα στα αεροπλάνα σήμερα,3 πτήσεις στο σύνολο για να φτάσουμε στην Άγκυρα πεινασμένοι ,ζαλισμένοι και με μια έντονη ημικρανία που με ταλανίζει …
Ο δρόμος από το αεροδρόμιο στην Άγκυρα μεγάλος φαρδύς ,στις δύο πλευρές του να υψώνονται τεράστια συγκροτήματα πολυκατοικιών σε ίδιο αρχιτεκτονικό στιλ, απαράδεχτο στη δική μας αισθητική, που μας θυμίζουν κατασκευές της playmobil..
Η Άγκυρα, που έγινε πρωτεύουσα της χώρας το 1923 κτίστηκε στη πεδιάδα ELMA DOUGI που διασχίζεται από τους ποταμούς intze sous ,Ankara tsagi και απλώνεται στους γύρω λόφους.
Μπροστά μας ξεδιπλώνεται με μια καλή ρυμοτομία, με ένα απέραντο ορίζοντα που χάνεται η ματιά του ταξιδιώτη , αν και σκοντάφτει σε αυτά τα θηριώδη κτήρια με τα αναρίθμητα πορτοπαράθυρα σε πολλούς και διάφορους χρωματισμούς που κυμαίνεται από το ροζουλι ως το πράσινο το γαλάζιο το πορτοκαλί και έρχεται σε αντίθεση με ότι έχει απομείνει από τις φτωχογειτονιές και τα ερείπια που κείτονται δεξιά και αριστερά του δρόμου που οδηγεί στην Άγκυρα ,έργο της κυβέρνησης που αποφάσισε την κατεδάφιση των φτωχών συνοικιών ,αφού είναι η πρόσοψη της πρωτεύουσας και ως τέτοια δεν μπορούν στα μάτια των ξένων επισκεπτών να χαράζονται τέτοιες εικόνες φτώχειας και αθλιότητας , αμ πως θα πείσουν τους ευρωπαίους να τους δεχτούν στη μεγάλη αγκαλιά της ένωσης ??? μόνο που δεν αρκούν τα γκρεμίσματα και τα ξεσπιτώματα των πολιτών ,υπάρχουν άλλα σπουδαιότερα ζητήματα που σας κρατούν από έξω καλοί μου άνθρωποι, όπως ανθρώπινα δικαιώματα ,δικαιοσύνη, ισότητα , αν τα έχετε ακουστά …..Εμένα αυτό που με καίει είναι αν αυτοί οι φτωχοί ξεσπιτωμένοι βρήκαν στέγη …ο ξεναγός λέει ότι τους παραχώρησε η κυβέρνηση σπίτια σε αυτές τις ογκώδη πολυκατοικίες που βλέπουμε στο δρόμο…..χάλι μαύρο δηλ αν και καινούργιες ,αλλά παρά το τίποτα καλό ειναι και αυτό….έτσι φαντάζομαι όλοι είναι ικανοποιημένοι ,κρύψαμε τη φτώχια μας να μην φαίνεται κάναμε πιο εύπεπτη την εικόνα της χώρας προς τους ξένους και ειδικά στους επίσημους και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Κάτι ανάλογο έπραξε και η Ντόρα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων με τους άστεγους της Αθήνας ,που μέχρι να πεις κύμινο, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης ,στην περίπτωση μας ,από των Αθηνών τους δρόμους λες και ξαφνικά κέρδισαν όλοι στο λόττο και σπιτώθηκαν….μετατράπηκαν οι φυλακές σε πανδοχεία …..άσε….
Άρχισε να ψιλοβρέχει …φτάσαμε στο ξενοδοχείο DEDEMUS, με έντονη την επιθυμία του ντους και για φαί…
Στη τραπεζαρία αν και φτάσαμε αργά ,οι σερβιτόροι καλοσυνάτοι εξυπηρετικοί ,το φαγητό πολύ καλό και όχι ότι μας έμεινε, η κρύο πιάτο, καλά να πάθετε αφού φτάσατε αργά….Είπατε τίποτε φίλοι ξενοδόχοι της Ελλάδας που σκούζετε γιατί δεν κατανοείτε το πως η χώρα αυτή έχει πληρότητα και πολύ τουρισμό????????????????????????
26/3/2006
Πρωινό ξύπνημα και έφτασε η ώρα της ξενάγησης μετά από ένα πλούσιο πρωινό.
Πρώτος σταθμός το μουσείο των μικροασιτικων πολιτισμών. Ένα αριστούργημα σε συλλογές και ύφος .Ο ξεναγός μας καλός και πρόθυμος .Είδαμε πολλά κομμάτια από την εποχή του χαλκού, από τους Χετταίους, από το βασιλιά Μίδα , από τη Φρυγία ,σε ένα χώρο καλά δημιουργημένο και προσεγμένο.
Ανηφορήσαμε στο Hisar το κάστρο ,που αν και είναι λίγο πιο πάνω μας βγηκε η γλώσσα στην ανηφόρα. Το κάστρο ,αποτελείται από τμήματα της παλιάς Άγκυρας που ίδρυσε ο Kemal Attaturk το 1922 και την καθιέρωσε και πρωτεύουσα του Οθωμανικού κράτους .Εκεί ανάμεσα στα στενά ,σοκάκια ξεδιπλώνονται χαμηλοτάβανα ξύλινα σπίτια, όπου ζουν ακόμη κάποιες οικογένειες ,άλλα κτήρια έχουν μετατραπεί σε ξενώνες ,εστιατόρια και καφέ..
Εντύπωση μου κάνει ότι οι γύρω λόφοι είναι κατάφυτοι από χιλιάδες έλατα που εκτός από μια ανάσα πράσινου ,δίνουν στη πόλη και ξυλεία ..
Και από εδώ ξεκινά το ταξίδι στο όνειρο ….στην Καππαδοκία…
Η Καππαδοκία γεωγραφικά βρίσκεται στο κέντρο της Ασίας ,είναι μια συμπαγής οροπεδιακή έκταση μέσου ύψους 1200 μέτρων υπεράνω της θάλασσας . Το ουσιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ηφαιστειακή υφή του οροπεδίου. Η έκρηξη ηφαίστειων του όρους Αργαίου και του Χασάν Τάγ έδωσαν στη περιοχή αυτή ,την μοναδικότητα την εξωπραγματική ομορφιά του τοπίου.
Ο δρόμος ,μεγάλος φαρδύς άδειος ευτυχώς ,παρά τους χιλιάδες τουρίστες που έφτασαν από όλα τα μέρη της γης για να θαυμάσουν το φαινόμενο της έκλειψης του ήλιου. .Μπροστά μας απλώνεται μια τεράστια κοιλάδα με διάφορες καλλιέργειες σιτηρών ,βαμβακιού κτλ.
Πρώτος σταθμός η λίμνη GIUL GULU, γεμάτη αλάτι και μαγαζάκια με είδη δώρων ,ένα καφέ που απολαμβάνουμε τον σκέτο τούρκικο καφέ κάτω από τον ήχο των τραγουδιών της Παπαρίζου……
Συνεχίζουμε για την κοιλάδα του περιστρέμματος. .εδώ η λάβα ,η μάζα και η τέφρα που εκτοξεύτηκε από την έκρηξη των 3 ηφαιστείων κάλυψε εκτεταμένες περιοχές σε αποστάσεις 100-200 χιλιομέτρων και κατακάλυψε εκτάσεις από τον Αργαίο νοτιοανατολικά έως δυτικά, δηλαδή από Σοανδο,, Προκόπι, και Κόραμα και από το Χασαν Τάγ Καρβάλη και Ακσεραι…
Δημιουργήθηκαν έτσι η κοιλάδα του Προκοπίου Κοράμων-Σοανδού από τον Αργαίο και η κοιλάδα του Περιστρέματος και Καρβάλης από τον Χασαν Τάγ. Κατά την διαδρομή αμνημονεύτων ετών ,τα νερά και οι ατμοσφαιρικές επιδράσεις διεύρυναν τα ανοίγματα και σχημάτισαν πυκνές και πολύπλοκες πρωτότυπες κοιλάδες, φαράγγια και χαράδρες αρχικά και σε συνέχεια κοιλώματα και συσσωρευμένες η μεμονωμένες πυραμίδες κωνοειδή βράχια…
Αυτοί οι κωνοειδή σχηματισμοί που εντυπωσιάζουν μαγεύουν τον περιηγητή με τις αλλαγές των χρωμάτων τους ανάλογα με την επίδραση του ήλιου κατά την διάρκεια της μέρας, από το πρωινό κάτασπρο σαν χιόνι ,σε τριανταφυλλί κρεμ ,ρόδινο και σταχτί δίνοντας την εντύπωση ότι όλη η κοιλάδα λαμπιρίζει από χρώματα, λαξεύτηκαν από ανθρώπινα χέρια και μετατράπηκαν σε κατοικίες, εκκλησίες και μοναστήρια σε υπόγειες πολιτείες και αντιστέκονται δυναμικά στο πέρασμα των αιώνων να μας θυμίζουν ότι εδώ γράφτηκε ένας πολιτισμός…
Κατηφορίσαμε αρκετά μέσα στο φαράγγι για να δούμε τις εκκλησίες που δυστυχώς εδώ ,δεν έχουν καλοδιατηρηθεί οι αγιογραφίες τους αλλά το τοπίο σου κόβει την ανάσα.. μένουμε κατάπληκτοι μπροστά στα θαύματα της φύσης και γευόμαστε κάθε φύσημα του αέρα κάθε κόκκο σκόνης κάθε φύλλο ανθισμένης μηλιάς κάθε μονοπάτι που μας οδηγεί στο ταξίδι αυτό….
Φεύγοντας από εκεί, επισκεφτήκαμε την Καρβάλη, ελληνικό χωριό, που με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924,έφυγαν οι Έλληνες κάτοικοι και εγκαταστάθηκαν στη Καβάλα δημιουργώντας την Νέα Καρβάλη… με τους καταπληχτικούς κουραμπιέδες όπως λέει και ο Χρήστος που έχει τις ρίζες του από εδώ….ήλθε να δει τα μέρη που γεννήθηκαν οι πρόγονοι του. Εδώ υπάρχει μια υπέροχη εκκλησία του Γρηγορίου Ναζιαζινού. Ο ήλιος άρχισε να χαμηλώνει στον ορίζοντα και όταν φτάσαμε στη Μαλακοπή για να δούμε την υπόγεια πολιτεία ,βρήκαμε κλειστές τις πόρτες και κανένα παζάρι καμία δωροδοκία κανένα μπαξίσι δεν στάθηκε ικανό να ανοίξουν την είσοδο…..
Δίπλα υπάρχει μια εκκλησία ορθόδοξη που έχει γίνει τζαμί ,με ασπρισμένους τοίχους και αγιογραφίες αλλά σε λίγο καιρό μάλλον θα αποκαταστήσουν τις αγιογραφίες τουλάχιστον…Γύρω παιδιά γυναίκες με τις χαρακτηριστική μαντίλα και από κάτω το παντελόνι ,πουλούν κούκλες χειροποίητες μιας απίστευτης ασχήμιας του ενός ευρώ…
Πήραμε το δρόμο για την Νεάπολη ,την πόλη που απέχει μερικά χιλιόμετρα από τα πιο ωραία αξιοθέατα της περιοχής. Το ξενοδοχείο μας dedeman μια δεκαόροφη οικοδομή, παραφωνία μέσα στο όλο σκηνικό, αλλά τέλειο σε σέρβις και υπηρεσίες .Τα 400 δωμάτια φουλ. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μαζεμένο ,παρά στη Πράγα ……Ένα βουητό στην τραπεζαρία ,πιρούνια κουτάλια να χτυπούνε ανελέητα τα πιάτα τις πιατέλες του μπουφέ….ένα πεινασμένο μελίσσι…..Μια μπύρα στο βραδινό μας είναι ότι πρέπει για να γιορτάσουμε την είσοδο μας στα βραχώδη αυτά τοπία…και ένας ευεργετικός ύπνος μας οδηγεί στα μονοπάτια του ονείρου….
Πρωινό ξύπνημα και στη τραπεζαρία επαναλαμβάνονται οι ίδιες εικόνες των πεινασμένων τουριστών…..Φαί μπόλικο δεν μπόρεσα να αντισταθώ…την γάμησα τη δίαιτα ,άντε να δω πως θα μαζέψω πάλι το στόμα μου στο γυρισμό…..
Το κουφετάκι ,’έτσι λέμε τον οδηγό μας , ένα γλυκό όμορφο τουρκόπουλο με τεράστια πράσινα μάτια που γελά συνεχώς και που οι κυρίες το καλοκοιτάζουν …αχ καημένο τι σε περιμένει……!!!!!!!!!!!!!!!!!ευτυχώς δεν καταλαβαίνει ελληνικά γιατί εμείς όλο τον σχολιάζουμε και λέμε τα δικά μας ,γυναίκες βλέπεις ,6 το αριθμό, δεν λογαριάζουμε το μοναδικό άνδρα της παρέας το Χρήστο ,που τάχει παίξει ο άνθρωπος από τα όσα λέει το στόμα μας……..,μας περίμενε στο πούλμαν, πάλι τοχει σκουπίσει και αρωματίσει και φύγαμε για τη ξενάγηση σε τόπους πραγματικά εξωπραγματικούς…
Σε 10 λεπτά ανοίγεται μπροστά μας ένα θέαμα υπέροχο φανταστικό….αυτές οι τεράστιες πέτρες διάσπαρτες παντού, υψώνονται σε σχήμα φαλλού με καπελάκι από βασάλτη που σαν πιο σκληρό πέτρωμα εμποδίζει την διάβρωση των κώνων αυτών…Οι κώνοι αυτοί είναι διάτρητοι από στοές, σπηλιές φυσικές η σμιλευμένες από ανθρώπων χέρια που χρησίμευαν ως εκκλησίες η μοναστήρια η ακόμη και καταφύγια των κατοίκων που τους προφύλαγαν από τις βάρβαρες επιδρομές των Αράβων η άλλων εχθρών…Το γκρι χρώμα δένει σε ένα απίστευτα όμορφο συνδυασμό με το ροζ του κόκκινου ποταμού στα ΑΒΑΝΑ, του χωριού κέντρου της κεραμικής…Η κοιλάδα που απλώνεται μπροστά μας τώρα ονομάζεται ,κοιλάδα των περιστεριών, γιατί όλες αυτές οι στοές και οι σπηλιές τώρα φιλοξενούν χιλιάδες περιστέρια…Η θέα μαγευτική όταν το μάτι σου σκαλώσει στο χωριό ΟLKUTZUK χτισμένο περιμετρικά ενός βράχου που δεσπόζει σαν κάστρο στο κέντρο του, ενώ από κάθε γωνιά, από τα στενά ,από τα πέτρινα σπίτια σου φαίνεται ότι αναδύεται η μυστικότητα των χρόνων εκείνων…
Η ανάσα κόβεται και ανάκατα επιφωνήματα βγαίνουν από το στόμα μας ,στο τοπίο που ξεδιπλώνεται στη κοιλάδα του GHEREME…Ο θεός φρόντισε με περίσσια γοητεία το τόπο αυτό και νομίζεις ότι αποτελείς και εσύ τμήμα του με ρίζες εκείνης της εποχής…
Οι τεράστιοι βράχοι αποτελούν ένα σύμπλεγμα σχεδόν κυκλικό από εκκλησίες μονές σκαλισμένες μέσα στα βράχια ,με καταπληχτικές αγιογραφίες μοναδικής ομορφιάς,,, ,Από αυτή του Αγίου Βασιλείου, αυτή των σανδαλιών, περνάμε στην σκοτεινή των φιδιών ,όνομα και πράμα, του Αγίου Ονουφρίου, της Μηλιάς που πήρε το όνομα από το δένδρο που είναι στην είσοδο της, του Αγίου Στεφάνου, κάθε μια με τη δική της ιστορία και τέχνη…Οι αγιογραφίες δυστυχώς, σε πολλές εκκλησιές έχουν καταστραφεί από τους καταχτητές , υπάρχουν ασβεστωμένες εικόνες, πρόσωπα χωρίς μάτια, χαραγμένα πρόσωπα αποτέλεσμα θυμωμένων και εκδικητικών χεριών, πράγμα που κάνει έξαλλη την Αγγελική που φουσκώνει από ελληνική αγανάχτηση και περηφάνια …η φυλή…βλέπεις…..εγώ τσιμουδιά, γιατί αν τολμήσω να πω ότι και εμείς σφάξαμε και εμείς καταστρέψαμε άλλους πολιτισμούς επιβάλλοντας με το ζόρι τα δικά μας ιδεώδη…μάλλον θα λιθοβοληθώ…
Ευτυχώς άλλαξαν οι καιροί και οι κυβερνήσεις, και οι χώροι έχουν πια την φροντίδα τη περιποίηση την κατάλληλη ,αφού χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή, και είναι η μόνη πηγή πλούτου και εσόδων .
Σου κόβεται η ανάσα και το μόνο που μπορεί να βγει από τα χείλη σου είναι ένα μακρόσυρτο αααααααααααααα!!!!!!!!!! Θαυμασμού.
Ανηφορήσαμε για την κοιλάδα του έρωτα…τη μαγική κοιλάδα ,όπου εδώ πέτρινοι σχηματισμοί έχουν πάρει γυναικεία μορφή, άλλοι έχουν τη μορφή ζευγαριού τη στιγμή που ανταλλάσουν τρυφερό φιλί ,λίγο πιο κάτω εμφανίζεται το καπέλο του Ναπολέοντα ,παραπέρα η μορφή της καμήλας ….και πάλι η γυναίκα, και πάλι η καμήλα…..
Στις άκριες του ανηφορικού φιδίσιου δρόμου τα μαγαζάκια με απλωμένη τη πραμάτεια τους κεντρίζουν τις τσέπες των επισκεπτών…..και πραγματικά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις ανάμεσα σε χιλιάδες μπασμίνες χαλιά και αγαλματάκια….Δεν χορταίνει το μάτι να βλέπει αυτά που ο θεός και οι άνθρωποι δημιούργησαν. Τέχνη των Χιττέων, των Φρύγων ,Μίδων του Αλεξάνδρου των Ρωμαίων χαραγμένη στα βράχια …Οι Άραβες και οι καταστροφές τους ,οι επιρροές από τους Πέρσες ,Ιρακινούς ,Μογγόλους…,εξάλλου αυτός ήταν ο δρόμος των καραβανιών ,που ένωνε Ανατολή με την Ευρώπη. Το τρίγωνο των πολιτισμών ,το σταυροδρόμι των αντιθέσεων, της προόδου και της καταστολής …
Κατά το γυρισμό μας, επόμενος σταθμός ήταν το ελληνικό χωριό Σινασό.
Στο πέρασμα από τα γραφικά στενά και σοκάκια ,είδαμε πολλά ελληνικά σπίτια άλλα ανακαινισμένα άλλα όχι ,άλλα χρησιμοποιούνται ως καφενεία ,ξενοδοχεία ταβέρνες .Δεν αντέξαμε στη περιέργεια ,το πείσμα και μπήκαμε σε ένα σπίτι ,μεγάλο αρχοντικό, Τούρκου ιδιοκτήτη πια ,που λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο. Περιηγηθήκαμε στα δωμάτια, στα δώματα στις αποθήκες ,απολαύσαμε ένα νοστιμότατο καφέ . Με μεγάλη έκπληξη ο ιδιοκτήτης, μας παρουσίασε ένα βιβλίο με όλα τα ελληνικά ονόματα των ανθρώπων που έζησαν στο σπίτι αυτό. Η Πόπη αναγνωρίζει στις διάφορες φωτογραφίες των τοίχων ,πρόσωπα ηθοποιών ενός σίριαλ ,που παίζεται και στην Ελλάδα,. .έχει φυσικά δίκιο ,είδες τι σημαίνει να βλέπεις τηλ και να παρακολουθείς το μεσημέρι τις νουβέλες από την γείτονα χώρα?????????
Σταματήσαμε σε ένα μαγαζί με χαλιά ,τα περίφημα αυτά φημισμένα χαλιά και εγώ έμεινα να κοιτώ αποσβολωμένη και με κομμένη την ανάσα την σχετική επίδειξη. Ζαλισμένη από το θέμα αλλά και από τις τιμές, αρχίσαμε το παζάρι ,διότι όπως λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, κάθε σωστός περιηγητής που σέβεται τον τίτλο του αλλά και την τσέπη του ,οφείλει να διαπραγματεύεται σκληρά για κάθε αγορά. Αυτό βέβαια έχει και τα όρια του και εμείς το παρακάνουμε τις πιο πολλές φορές, σε σημείο τέτοιο που εγώ ντρέπομαι όταν έχω την κολλητή μου την Κική να παζαρεύει και η οποία δε πάντα τα καταφέρνει και εμένα με ζώνουν τα φίδια. Ευτυχώς δίπλα μου σήμερα είναι το Λενάκι που επάξια αντικατέστησε την Κική ,και εγώ βρέθηκα αγκαλιά με το αγαπημένο μου χαλί. Παραδίπλα ο Χρίστος εφαρμόζει την ίδια ταχτική και η γυναίκα του Ελένη αγαναχτεί με την νέα αγορά χαλιού ,γιατί λέει έχει γεμίσει το σπίτι τους από αυτά επειδή εκείνος τα λατρεύει….
Στον κεντρικό δρόμο κάνει την εμφάνιση του ένα τεράστιο κοσμηματοπωλείο
,Χιλιανών ιδιοκτητών φαντάσου….από τα άλλα πέρατα της γης …
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και το βράδυ μας συνεχίστηκε με την παρακολούθηση μιας παράστασης χορού των δερβίσηδων σε ένα χάνι
Ήταν κάτι το μαγικό ,μια μυσταγωγία ,η απόλυτη κατάλυση του πραγματικού και η μεταφορά κάτι εξωπραγματικό καθώς έβλεπες αυτές τις φιγούρες να στροφυλίζονται με μάτια κλειστά ,χέρια ανοιχτά κεφάλι γερτό σε σχηματισμό κύκλου κάτω από τους ήχους της μουσικής ,μια προσευχή στο θεό τους…
Με την μνήμη και ψυχή χορτάτη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο, χωρίς να χασομερήσουμε στο μπαρ ,μιας και αύριο θα ξυπνήσουμε μαύρα χαράματα για την πτήση μας με αερόστατο.
Στις πέντε το πρωί συναντηθήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου ντυμένοι καλά ,με γάντια, σκούφο, με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη που δεν ξέρω αν είναι λόγω της χαράς η της αμηχανίας και φόβου….άσε θα δείξει......
25/3/2006
Από πάρα πολύ καιρό , κρυφό μου όνειρο ήταν μια βόλτα στην παραμυθένια χώρα της Καππαδοκίας, του αγίου Βασίλη από την Καισαρεία των παιδικών μου χρόνων, στη χώρα του διάσημου ποιητή Τζελαλαμιν Ρουμί, τη χώρα που διεξήγαγε διαμετακομιστικό εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, τη χώρα που άνθησε Ελληνισμός , κάθε φορά που ξεφυλλίζοντας τουριστικούς οδηγούς ,η ταξιδεύοντας με τα μάτια της Τσόκλη, ξετυλίγονταν μπροστά μου εικόνες από αυτό το παράξενο τοπίο με τούς αλλόκοτους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Πρόκληση στάθηκε η ολική έκλειψη του ήλιου αυτό μοναδικό σπάνιο ουράνιο θέαμα, μιας και η Καππαδοκία ήταν ακριβώς πάνω στην τροχιά ,όταν η σελήνη θα έμπαινε ανάμεσα στον ήλιο και την γη…
Μαζί με φίλους που μοιραζόμαστε τα ίδια ταξιδιωτικά ενδιαφέροντα ,ξεκινήσαμε αυτή την περιπέτεια
Ξεναγός η Εύη….η φίλη μου , που εκτός τη αγάπη για τα ταξίδια, μας ενώνει η εμπειρία μιας αποστολής στα σκονισμένα σοκάκια του RUASHID
το χωριό που στα σύνορα Ιορδανίας –Ιράκ , στο πόλεμο των Αμερικανών κατά του Ιράκ ,έδωσε σκέπη στα ανήσυχα βράδια μας, στις ηλιοκαμένες και σκονισμένες τέντες του προσφυγικού καταυλισμού και όχι μόνο δυνάμωσε τη φιλία μας ,αλλά θέριεψε και τη ανάγκη της αναζήτησης, του ταξιδιού ,της περιπλάνησης……. , μαζί και η κολλητή μου από 15ετίας και πλέον Ποπη που είδε το ταξίδι πολύ θετικά και η Αγγελική η άλλη κολλητή των ταξιδιωτικών μου περιπλανήσεων……
Με τις βαλίτσες έτοιμες, μας βρίσκει το πρωινό της 25 Μάρτη, στο αεροδρόμιο της πόλης μας και με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, όπου περιμένοντας τις τούρκικες αερογραμμές για τη πτήση , σέρνουμε στους διαδρόμους και στα μαγαζιά τα βλέμματα και τα πορτοφόλια μας.
Ανέβα-κατέβα στα αεροπλάνα σήμερα,3 πτήσεις στο σύνολο για να φτάσουμε στην Άγκυρα πεινασμένοι ,ζαλισμένοι και με μια έντονη ημικρανία που με ταλανίζει …
Ο δρόμος από το αεροδρόμιο στην Άγκυρα μεγάλος φαρδύς ,στις δύο πλευρές του να υψώνονται τεράστια συγκροτήματα πολυκατοικιών σε ίδιο αρχιτεκτονικό στιλ, απαράδεχτο στη δική μας αισθητική, που μας θυμίζουν κατασκευές της playmobil..
Η Άγκυρα, που έγινε πρωτεύουσα της χώρας το 1923 κτίστηκε στη πεδιάδα ELMA DOUGI που διασχίζεται από τους ποταμούς intze sous ,Ankara tsagi και απλώνεται στους γύρω λόφους.
Μπροστά μας ξεδιπλώνεται με μια καλή ρυμοτομία, με ένα απέραντο ορίζοντα που χάνεται η ματιά του ταξιδιώτη , αν και σκοντάφτει σε αυτά τα θηριώδη κτήρια με τα αναρίθμητα πορτοπαράθυρα σε πολλούς και διάφορους χρωματισμούς που κυμαίνεται από το ροζουλι ως το πράσινο το γαλάζιο το πορτοκαλί και έρχεται σε αντίθεση με ότι έχει απομείνει από τις φτωχογειτονιές και τα ερείπια που κείτονται δεξιά και αριστερά του δρόμου που οδηγεί στην Άγκυρα ,έργο της κυβέρνησης που αποφάσισε την κατεδάφιση των φτωχών συνοικιών ,αφού είναι η πρόσοψη της πρωτεύουσας και ως τέτοια δεν μπορούν στα μάτια των ξένων επισκεπτών να χαράζονται τέτοιες εικόνες φτώχειας και αθλιότητας , αμ πως θα πείσουν τους ευρωπαίους να τους δεχτούν στη μεγάλη αγκαλιά της ένωσης ??? μόνο που δεν αρκούν τα γκρεμίσματα και τα ξεσπιτώματα των πολιτών ,υπάρχουν άλλα σπουδαιότερα ζητήματα που σας κρατούν από έξω καλοί μου άνθρωποι, όπως ανθρώπινα δικαιώματα ,δικαιοσύνη, ισότητα , αν τα έχετε ακουστά …..Εμένα αυτό που με καίει είναι αν αυτοί οι φτωχοί ξεσπιτωμένοι βρήκαν στέγη …ο ξεναγός λέει ότι τους παραχώρησε η κυβέρνηση σπίτια σε αυτές τις ογκώδη πολυκατοικίες που βλέπουμε στο δρόμο…..χάλι μαύρο δηλ αν και καινούργιες ,αλλά παρά το τίποτα καλό ειναι και αυτό….έτσι φαντάζομαι όλοι είναι ικανοποιημένοι ,κρύψαμε τη φτώχια μας να μην φαίνεται κάναμε πιο εύπεπτη την εικόνα της χώρας προς τους ξένους και ειδικά στους επίσημους και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Κάτι ανάλογο έπραξε και η Ντόρα κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων με τους άστεγους της Αθήνας ,που μέχρι να πεις κύμινο, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης ,στην περίπτωση μας ,από των Αθηνών τους δρόμους λες και ξαφνικά κέρδισαν όλοι στο λόττο και σπιτώθηκαν….μετατράπηκαν οι φυλακές σε πανδοχεία …..άσε….
Άρχισε να ψιλοβρέχει …φτάσαμε στο ξενοδοχείο DEDEMUS, με έντονη την επιθυμία του ντους και για φαί…
Στη τραπεζαρία αν και φτάσαμε αργά ,οι σερβιτόροι καλοσυνάτοι εξυπηρετικοί ,το φαγητό πολύ καλό και όχι ότι μας έμεινε, η κρύο πιάτο, καλά να πάθετε αφού φτάσατε αργά….Είπατε τίποτε φίλοι ξενοδόχοι της Ελλάδας που σκούζετε γιατί δεν κατανοείτε το πως η χώρα αυτή έχει πληρότητα και πολύ τουρισμό????????????????????????
26/3/2006
Πρωινό ξύπνημα και έφτασε η ώρα της ξενάγησης μετά από ένα πλούσιο πρωινό.
Πρώτος σταθμός το μουσείο των μικροασιτικων πολιτισμών. Ένα αριστούργημα σε συλλογές και ύφος .Ο ξεναγός μας καλός και πρόθυμος .Είδαμε πολλά κομμάτια από την εποχή του χαλκού, από τους Χετταίους, από το βασιλιά Μίδα , από τη Φρυγία ,σε ένα χώρο καλά δημιουργημένο και προσεγμένο.
Ανηφορήσαμε στο Hisar το κάστρο ,που αν και είναι λίγο πιο πάνω μας βγηκε η γλώσσα στην ανηφόρα. Το κάστρο ,αποτελείται από τμήματα της παλιάς Άγκυρας που ίδρυσε ο Kemal Attaturk το 1922 και την καθιέρωσε και πρωτεύουσα του Οθωμανικού κράτους .Εκεί ανάμεσα στα στενά ,σοκάκια ξεδιπλώνονται χαμηλοτάβανα ξύλινα σπίτια, όπου ζουν ακόμη κάποιες οικογένειες ,άλλα κτήρια έχουν μετατραπεί σε ξενώνες ,εστιατόρια και καφέ..
Εντύπωση μου κάνει ότι οι γύρω λόφοι είναι κατάφυτοι από χιλιάδες έλατα που εκτός από μια ανάσα πράσινου ,δίνουν στη πόλη και ξυλεία ..
Και από εδώ ξεκινά το ταξίδι στο όνειρο ….στην Καππαδοκία…
Η Καππαδοκία γεωγραφικά βρίσκεται στο κέντρο της Ασίας ,είναι μια συμπαγής οροπεδιακή έκταση μέσου ύψους 1200 μέτρων υπεράνω της θάλασσας . Το ουσιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ηφαιστειακή υφή του οροπεδίου. Η έκρηξη ηφαίστειων του όρους Αργαίου και του Χασάν Τάγ έδωσαν στη περιοχή αυτή ,την μοναδικότητα την εξωπραγματική ομορφιά του τοπίου.
Ο δρόμος ,μεγάλος φαρδύς άδειος ευτυχώς ,παρά τους χιλιάδες τουρίστες που έφτασαν από όλα τα μέρη της γης για να θαυμάσουν το φαινόμενο της έκλειψης του ήλιου. .Μπροστά μας απλώνεται μια τεράστια κοιλάδα με διάφορες καλλιέργειες σιτηρών ,βαμβακιού κτλ.
Πρώτος σταθμός η λίμνη GIUL GULU, γεμάτη αλάτι και μαγαζάκια με είδη δώρων ,ένα καφέ που απολαμβάνουμε τον σκέτο τούρκικο καφέ κάτω από τον ήχο των τραγουδιών της Παπαρίζου……
Συνεχίζουμε για την κοιλάδα του περιστρέμματος. .εδώ η λάβα ,η μάζα και η τέφρα που εκτοξεύτηκε από την έκρηξη των 3 ηφαιστείων κάλυψε εκτεταμένες περιοχές σε αποστάσεις 100-200 χιλιομέτρων και κατακάλυψε εκτάσεις από τον Αργαίο νοτιοανατολικά έως δυτικά, δηλαδή από Σοανδο,, Προκόπι, και Κόραμα και από το Χασαν Τάγ Καρβάλη και Ακσεραι…
Δημιουργήθηκαν έτσι η κοιλάδα του Προκοπίου Κοράμων-Σοανδού από τον Αργαίο και η κοιλάδα του Περιστρέματος και Καρβάλης από τον Χασαν Τάγ. Κατά την διαδρομή αμνημονεύτων ετών ,τα νερά και οι ατμοσφαιρικές επιδράσεις διεύρυναν τα ανοίγματα και σχημάτισαν πυκνές και πολύπλοκες πρωτότυπες κοιλάδες, φαράγγια και χαράδρες αρχικά και σε συνέχεια κοιλώματα και συσσωρευμένες η μεμονωμένες πυραμίδες κωνοειδή βράχια…
Αυτοί οι κωνοειδή σχηματισμοί που εντυπωσιάζουν μαγεύουν τον περιηγητή με τις αλλαγές των χρωμάτων τους ανάλογα με την επίδραση του ήλιου κατά την διάρκεια της μέρας, από το πρωινό κάτασπρο σαν χιόνι ,σε τριανταφυλλί κρεμ ,ρόδινο και σταχτί δίνοντας την εντύπωση ότι όλη η κοιλάδα λαμπιρίζει από χρώματα, λαξεύτηκαν από ανθρώπινα χέρια και μετατράπηκαν σε κατοικίες, εκκλησίες και μοναστήρια σε υπόγειες πολιτείες και αντιστέκονται δυναμικά στο πέρασμα των αιώνων να μας θυμίζουν ότι εδώ γράφτηκε ένας πολιτισμός…
Κατηφορίσαμε αρκετά μέσα στο φαράγγι για να δούμε τις εκκλησίες που δυστυχώς εδώ ,δεν έχουν καλοδιατηρηθεί οι αγιογραφίες τους αλλά το τοπίο σου κόβει την ανάσα.. μένουμε κατάπληκτοι μπροστά στα θαύματα της φύσης και γευόμαστε κάθε φύσημα του αέρα κάθε κόκκο σκόνης κάθε φύλλο ανθισμένης μηλιάς κάθε μονοπάτι που μας οδηγεί στο ταξίδι αυτό….
Φεύγοντας από εκεί, επισκεφτήκαμε την Καρβάλη, ελληνικό χωριό, που με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924,έφυγαν οι Έλληνες κάτοικοι και εγκαταστάθηκαν στη Καβάλα δημιουργώντας την Νέα Καρβάλη… με τους καταπληχτικούς κουραμπιέδες όπως λέει και ο Χρήστος που έχει τις ρίζες του από εδώ….ήλθε να δει τα μέρη που γεννήθηκαν οι πρόγονοι του. Εδώ υπάρχει μια υπέροχη εκκλησία του Γρηγορίου Ναζιαζινού. Ο ήλιος άρχισε να χαμηλώνει στον ορίζοντα και όταν φτάσαμε στη Μαλακοπή για να δούμε την υπόγεια πολιτεία ,βρήκαμε κλειστές τις πόρτες και κανένα παζάρι καμία δωροδοκία κανένα μπαξίσι δεν στάθηκε ικανό να ανοίξουν την είσοδο…..
Δίπλα υπάρχει μια εκκλησία ορθόδοξη που έχει γίνει τζαμί ,με ασπρισμένους τοίχους και αγιογραφίες αλλά σε λίγο καιρό μάλλον θα αποκαταστήσουν τις αγιογραφίες τουλάχιστον…Γύρω παιδιά γυναίκες με τις χαρακτηριστική μαντίλα και από κάτω το παντελόνι ,πουλούν κούκλες χειροποίητες μιας απίστευτης ασχήμιας του ενός ευρώ…
Πήραμε το δρόμο για την Νεάπολη ,την πόλη που απέχει μερικά χιλιόμετρα από τα πιο ωραία αξιοθέατα της περιοχής. Το ξενοδοχείο μας dedeman μια δεκαόροφη οικοδομή, παραφωνία μέσα στο όλο σκηνικό, αλλά τέλειο σε σέρβις και υπηρεσίες .Τα 400 δωμάτια φουλ. Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μαζεμένο ,παρά στη Πράγα ……Ένα βουητό στην τραπεζαρία ,πιρούνια κουτάλια να χτυπούνε ανελέητα τα πιάτα τις πιατέλες του μπουφέ….ένα πεινασμένο μελίσσι…..Μια μπύρα στο βραδινό μας είναι ότι πρέπει για να γιορτάσουμε την είσοδο μας στα βραχώδη αυτά τοπία…και ένας ευεργετικός ύπνος μας οδηγεί στα μονοπάτια του ονείρου….
Πρωινό ξύπνημα και στη τραπεζαρία επαναλαμβάνονται οι ίδιες εικόνες των πεινασμένων τουριστών…..Φαί μπόλικο δεν μπόρεσα να αντισταθώ…την γάμησα τη δίαιτα ,άντε να δω πως θα μαζέψω πάλι το στόμα μου στο γυρισμό…..
Το κουφετάκι ,’έτσι λέμε τον οδηγό μας , ένα γλυκό όμορφο τουρκόπουλο με τεράστια πράσινα μάτια που γελά συνεχώς και που οι κυρίες το καλοκοιτάζουν …αχ καημένο τι σε περιμένει……!!!!!!!!!!!!!!!!!ευτυχώς δεν καταλαβαίνει ελληνικά γιατί εμείς όλο τον σχολιάζουμε και λέμε τα δικά μας ,γυναίκες βλέπεις ,6 το αριθμό, δεν λογαριάζουμε το μοναδικό άνδρα της παρέας το Χρήστο ,που τάχει παίξει ο άνθρωπος από τα όσα λέει το στόμα μας……..,μας περίμενε στο πούλμαν, πάλι τοχει σκουπίσει και αρωματίσει και φύγαμε για τη ξενάγηση σε τόπους πραγματικά εξωπραγματικούς…
Σε 10 λεπτά ανοίγεται μπροστά μας ένα θέαμα υπέροχο φανταστικό….αυτές οι τεράστιες πέτρες διάσπαρτες παντού, υψώνονται σε σχήμα φαλλού με καπελάκι από βασάλτη που σαν πιο σκληρό πέτρωμα εμποδίζει την διάβρωση των κώνων αυτών…Οι κώνοι αυτοί είναι διάτρητοι από στοές, σπηλιές φυσικές η σμιλευμένες από ανθρώπων χέρια που χρησίμευαν ως εκκλησίες η μοναστήρια η ακόμη και καταφύγια των κατοίκων που τους προφύλαγαν από τις βάρβαρες επιδρομές των Αράβων η άλλων εχθρών…Το γκρι χρώμα δένει σε ένα απίστευτα όμορφο συνδυασμό με το ροζ του κόκκινου ποταμού στα ΑΒΑΝΑ, του χωριού κέντρου της κεραμικής…Η κοιλάδα που απλώνεται μπροστά μας τώρα ονομάζεται ,κοιλάδα των περιστεριών, γιατί όλες αυτές οι στοές και οι σπηλιές τώρα φιλοξενούν χιλιάδες περιστέρια…Η θέα μαγευτική όταν το μάτι σου σκαλώσει στο χωριό ΟLKUTZUK χτισμένο περιμετρικά ενός βράχου που δεσπόζει σαν κάστρο στο κέντρο του, ενώ από κάθε γωνιά, από τα στενά ,από τα πέτρινα σπίτια σου φαίνεται ότι αναδύεται η μυστικότητα των χρόνων εκείνων…
Η ανάσα κόβεται και ανάκατα επιφωνήματα βγαίνουν από το στόμα μας ,στο τοπίο που ξεδιπλώνεται στη κοιλάδα του GHEREME…Ο θεός φρόντισε με περίσσια γοητεία το τόπο αυτό και νομίζεις ότι αποτελείς και εσύ τμήμα του με ρίζες εκείνης της εποχής…
Οι τεράστιοι βράχοι αποτελούν ένα σύμπλεγμα σχεδόν κυκλικό από εκκλησίες μονές σκαλισμένες μέσα στα βράχια ,με καταπληχτικές αγιογραφίες μοναδικής ομορφιάς,,, ,Από αυτή του Αγίου Βασιλείου, αυτή των σανδαλιών, περνάμε στην σκοτεινή των φιδιών ,όνομα και πράμα, του Αγίου Ονουφρίου, της Μηλιάς που πήρε το όνομα από το δένδρο που είναι στην είσοδο της, του Αγίου Στεφάνου, κάθε μια με τη δική της ιστορία και τέχνη…Οι αγιογραφίες δυστυχώς, σε πολλές εκκλησιές έχουν καταστραφεί από τους καταχτητές , υπάρχουν ασβεστωμένες εικόνες, πρόσωπα χωρίς μάτια, χαραγμένα πρόσωπα αποτέλεσμα θυμωμένων και εκδικητικών χεριών, πράγμα που κάνει έξαλλη την Αγγελική που φουσκώνει από ελληνική αγανάχτηση και περηφάνια …η φυλή…βλέπεις…..εγώ τσιμουδιά, γιατί αν τολμήσω να πω ότι και εμείς σφάξαμε και εμείς καταστρέψαμε άλλους πολιτισμούς επιβάλλοντας με το ζόρι τα δικά μας ιδεώδη…μάλλον θα λιθοβοληθώ…
Ευτυχώς άλλαξαν οι καιροί και οι κυβερνήσεις, και οι χώροι έχουν πια την φροντίδα τη περιποίηση την κατάλληλη ,αφού χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή, και είναι η μόνη πηγή πλούτου και εσόδων .
Σου κόβεται η ανάσα και το μόνο που μπορεί να βγει από τα χείλη σου είναι ένα μακρόσυρτο αααααααααααααα!!!!!!!!!! Θαυμασμού.
Ανηφορήσαμε για την κοιλάδα του έρωτα…τη μαγική κοιλάδα ,όπου εδώ πέτρινοι σχηματισμοί έχουν πάρει γυναικεία μορφή, άλλοι έχουν τη μορφή ζευγαριού τη στιγμή που ανταλλάσουν τρυφερό φιλί ,λίγο πιο κάτω εμφανίζεται το καπέλο του Ναπολέοντα ,παραπέρα η μορφή της καμήλας ….και πάλι η γυναίκα, και πάλι η καμήλα…..
Στις άκριες του ανηφορικού φιδίσιου δρόμου τα μαγαζάκια με απλωμένη τη πραμάτεια τους κεντρίζουν τις τσέπες των επισκεπτών…..και πραγματικά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις ανάμεσα σε χιλιάδες μπασμίνες χαλιά και αγαλματάκια….Δεν χορταίνει το μάτι να βλέπει αυτά που ο θεός και οι άνθρωποι δημιούργησαν. Τέχνη των Χιττέων, των Φρύγων ,Μίδων του Αλεξάνδρου των Ρωμαίων χαραγμένη στα βράχια …Οι Άραβες και οι καταστροφές τους ,οι επιρροές από τους Πέρσες ,Ιρακινούς ,Μογγόλους…,εξάλλου αυτός ήταν ο δρόμος των καραβανιών ,που ένωνε Ανατολή με την Ευρώπη. Το τρίγωνο των πολιτισμών ,το σταυροδρόμι των αντιθέσεων, της προόδου και της καταστολής …
Κατά το γυρισμό μας, επόμενος σταθμός ήταν το ελληνικό χωριό Σινασό.
Στο πέρασμα από τα γραφικά στενά και σοκάκια ,είδαμε πολλά ελληνικά σπίτια άλλα ανακαινισμένα άλλα όχι ,άλλα χρησιμοποιούνται ως καφενεία ,ξενοδοχεία ταβέρνες .Δεν αντέξαμε στη περιέργεια ,το πείσμα και μπήκαμε σε ένα σπίτι ,μεγάλο αρχοντικό, Τούρκου ιδιοκτήτη πια ,που λειτουργούσε σαν ξενοδοχείο. Περιηγηθήκαμε στα δωμάτια, στα δώματα στις αποθήκες ,απολαύσαμε ένα νοστιμότατο καφέ . Με μεγάλη έκπληξη ο ιδιοκτήτης, μας παρουσίασε ένα βιβλίο με όλα τα ελληνικά ονόματα των ανθρώπων που έζησαν στο σπίτι αυτό. Η Πόπη αναγνωρίζει στις διάφορες φωτογραφίες των τοίχων ,πρόσωπα ηθοποιών ενός σίριαλ ,που παίζεται και στην Ελλάδα,. .έχει φυσικά δίκιο ,είδες τι σημαίνει να βλέπεις τηλ και να παρακολουθείς το μεσημέρι τις νουβέλες από την γείτονα χώρα?????????
Σταματήσαμε σε ένα μαγαζί με χαλιά ,τα περίφημα αυτά φημισμένα χαλιά και εγώ έμεινα να κοιτώ αποσβολωμένη και με κομμένη την ανάσα την σχετική επίδειξη. Ζαλισμένη από το θέμα αλλά και από τις τιμές, αρχίσαμε το παζάρι ,διότι όπως λένε οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, κάθε σωστός περιηγητής που σέβεται τον τίτλο του αλλά και την τσέπη του ,οφείλει να διαπραγματεύεται σκληρά για κάθε αγορά. Αυτό βέβαια έχει και τα όρια του και εμείς το παρακάνουμε τις πιο πολλές φορές, σε σημείο τέτοιο που εγώ ντρέπομαι όταν έχω την κολλητή μου την Κική να παζαρεύει και η οποία δε πάντα τα καταφέρνει και εμένα με ζώνουν τα φίδια. Ευτυχώς δίπλα μου σήμερα είναι το Λενάκι που επάξια αντικατέστησε την Κική ,και εγώ βρέθηκα αγκαλιά με το αγαπημένο μου χαλί. Παραδίπλα ο Χρίστος εφαρμόζει την ίδια ταχτική και η γυναίκα του Ελένη αγαναχτεί με την νέα αγορά χαλιού ,γιατί λέει έχει γεμίσει το σπίτι τους από αυτά επειδή εκείνος τα λατρεύει….
Στον κεντρικό δρόμο κάνει την εμφάνιση του ένα τεράστιο κοσμηματοπωλείο
,Χιλιανών ιδιοκτητών φαντάσου….από τα άλλα πέρατα της γης …
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και το βράδυ μας συνεχίστηκε με την παρακολούθηση μιας παράστασης χορού των δερβίσηδων σε ένα χάνι
Ήταν κάτι το μαγικό ,μια μυσταγωγία ,η απόλυτη κατάλυση του πραγματικού και η μεταφορά κάτι εξωπραγματικό καθώς έβλεπες αυτές τις φιγούρες να στροφυλίζονται με μάτια κλειστά ,χέρια ανοιχτά κεφάλι γερτό σε σχηματισμό κύκλου κάτω από τους ήχους της μουσικής ,μια προσευχή στο θεό τους…
Με την μνήμη και ψυχή χορτάτη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο, χωρίς να χασομερήσουμε στο μπαρ ,μιας και αύριο θα ξυπνήσουμε μαύρα χαράματα για την πτήση μας με αερόστατο.
Στις πέντε το πρωί συναντηθήκαμε στην είσοδο του ξενοδοχείου ντυμένοι καλά ,με γάντια, σκούφο, με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη που δεν ξέρω αν είναι λόγω της χαράς η της αμηχανίας και φόβου….άσε θα δείξει......
