vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 921
- Likes
- 8.358
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
4η Ημέρα: Μετέωρα - Επιστροφή
“Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός… “ και ήρθε δυστυχώς η ώρα της αναχώρησης. Όση ώρα η μητέρα μαζεύει τα πράγματά μας, η υπόλοιπη οικογένεια πήγαμε έως την εκκλησία που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το δωμάτιό μας για να ανάψουμε ένα κερί. Η εκκλησία αρκετά όμορφη και μέσα όπως και εξωτερικά, οι δε πιστοί που έχουν έρθει για να εκκλησιαστούν, ελάχιστοι.
Στη συνέχεια πήγαμε για το τελευταίο μας πρωινό, όπου σιγά σιγά μαζεύονταν λιγοστοί κάτοικοι για να πιουν τον καφέ τους μετά από τον εκκλησιασμό. Εκεί ακούσαμε ότι λειτουργούσε και το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην “κορυφή” του χωριού και οι καλοί σου αποφασίσαμε να πάρουμε το μονοπάτι που ξεκινάει από την πλατεία του χωριού και ανηφορίζει ως εκεί.
Ανηφορίζαμε, ανηφορίζαμε και εκκλησάκι δεν βλέπαμε, οπότε στη μέση;;; της διαδρομής αποφασίσαμε να επιστρέψουμε γιατί οι υπόλοιποι θα μας περίμεναν στα Μετέωρα.
Μαζέψαμε λοιπόν φορτώσαμε και αποχαιρετίσαμε τα Κανάλια, αφήνοντας κάποιες εκκρεμότητες για το μέλλον.
Συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους εκεί, κάναμε μία στάση στο σημείο όπου όλοι σταματούν για να θαυμάσουν τη θέα των βράχων και των μοναστηριών.
Εν το μεταξύ, έχουμε δεχτεί “πιεστικό” τηλεφώνημα από συγγενείς στα Γιάννενα, ότι μας περιμένουν το μεσημέρι για φαγητό καθώς έχουν εορτάζοντα εκείνη την ημέρα. Στις όποιες αντιρρήσεις μας ότι δεν προλαβαίνουμε, μας απαντούν ότι θα μας περιμένουν έως τις τέσσερις και θα παρεξηγηθούν αν δεν πάμε. Γι’ αυτό επισπεύδουμε την επίσκεψή μας στα μοναστήρια και καταλήγουμε στην μονή Βαρλαάμ καθότι στο "Μεγάλο Μετέωρο" γινόταν ένας μικρός πανικός και την προτιμήσαμε γιατί είχε λιγότερο κόσμο.
Το 1350 λοιπόν, αναρριχήθηκε στον βράχο, ο ασκητής Βαρλαάμ, από τον οποίο πήρε την ονομασία του το μοναστήρι. Αυτός έκτισε τρεις ναούς, ένα μικρό κελί και μια δεξαμενή για νερό. Μετά την κοίμησή του ο βράχος μένει για 200 χρόνια περίπου έρημος μέχρι το 1517/1518 που ανέβηκαν οι δύο κτήτορες της μονής , οι αδελφοί ιερομόναχοι Θεοφάνης και Νεκτάριος οι Αψαράδες, που ήταν πλουσιόπαιδα από τα Γιάννενα. Αυτοί βρήκαν τον βράχο του Βαρλαάμ εντελώς έρημο και γι’ αυτό αρχίζουν από την αρχή να δημιουργούν τα πρώτα κτίσματα. Ανακαινίζουν το εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών και ανεγείρουν τον πύργο. Κτίζουν (1541/1542) επίσης τον κεντρικό ναό του μοναστηριού (καθολικό), που τιμάται στη μνήμη των Αγίων Πάντων. Μέχρι τον 16ο αιώνα η παρουσία των μοναχών είναι συνεχής.
Από τις αρχές του 17 ου αιώνα και μετά παρέμειναν λίγοι μοναχοί. Από τότε αρχίζει η παρακμή.
Από το 1350 και μετά η ανάβαση στο μοναστήρι γινόταν με ξύλινες σκάλες. Αργότερα η ανέλκυση των μοναχών και των υλικών γινόταν με χειροκίνητο βριζόνι ( δίχτυ ).
Από τις αρχές του 19 ου αιώνα δημιουργήθηκαν λαξευτές σκάλες στον βράχο με ενδιάμεση γέφυρα, οι οποίες δέχτηκαν πολλές μετατροπές.
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το μεγάλο ξύλινο βαρέλι. Όπως μάθαμε λοιπόν, όταν ανέβηκαν οι κτήτορες στο βράχο δεν υπήρχε καθόλου νερό. Για να κατασκευαστεί μια δεξαμενή χρειαζόταν πολλή δουλειά για πολλά χρόνια. Έφτιαξαν, λοιπόν, οι μοναχοί αυτό το μεγάλο βαρέλι, στο οποίο μάζευαν το νερό της βροχής. Το βαρέλι έχει χωρητικότητα 12 τόνων και το νερό το χρησιμοποιούσαν ως πόσιμο, για τις αρδεύσεις και για τις οικοδομικές τους εργασίες. Αργότερα σε διάστημα μεγαλύτερο των 18 ετών, κατάφεραν να φτιάξουν τρεις δεξαμενές, οπότε το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε πολύ πιο καλά.
Η Ιερά Μονή Βαρλαάμ διαθέτει πλούσια και αξιόλογη συλλογή χειρογράφων, τα οποία πλησιάζουν τα 300. Μερικά από αυτά εκτίθενται στο σκευοφυλάκιο της μονής και τα υπόλοιπα βρίσκονται σε ειδικούς χώρους για συντήρηση και προφύλαξη. Πρέπει να πούμε εδώ ότι στα τέλη του 16ου αιώνα και στις αρχές του 17ου αιώνα λειτουργούσε στη μονή το πιο οργανωμένο εργαστήρι αντιγραφής χειρογράφων από όλα τα μοναστήρια των Μετεώρων.
Στο σκευοφυλάκιο της μονής εκτίθενται και πολλά εκκλησιαστικά κειμήλια, όπως: μεταβυζαντινές φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα άμφια και επιτάφιοι, διάφορα είδη μικροτεχνίας και αργυροχοΐας.
Κάπου εκεί λοιπόν αφού είδαμε και το σκευοφυλάκιο, αποφασίσαμε ότι εμείς έπρεπε να αναχωρήσουμε καθότι ο χρόνος μας πίεζε.
Αποχαιρετήσαμε τους υπόλοιπους, οι οποίοι θα συνέχιζαν και σε άλλο μοναστήρι και ξεκινήσαμε βιαστικά για τα Γιάννενα, γιατί το σόι πεινούσε και μας περίμενε.
Η εκδρομή μας είχε μόλις τελειώσει και ήδη στο νου μου είχα αρχίσει την οργάνωση της επόμενης, γιατί η Νότια Αλβανία μας περιμένει.
Η ιστορία μου τελείωσε οπότε όποιος moderator έχει την καλοσύνη, ας την μεταφέρει στις ολοκληρωμένες.
“Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός… “ και ήρθε δυστυχώς η ώρα της αναχώρησης. Όση ώρα η μητέρα μαζεύει τα πράγματά μας, η υπόλοιπη οικογένεια πήγαμε έως την εκκλησία που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το δωμάτιό μας για να ανάψουμε ένα κερί. Η εκκλησία αρκετά όμορφη και μέσα όπως και εξωτερικά, οι δε πιστοί που έχουν έρθει για να εκκλησιαστούν, ελάχιστοι.
Στη συνέχεια πήγαμε για το τελευταίο μας πρωινό, όπου σιγά σιγά μαζεύονταν λιγοστοί κάτοικοι για να πιουν τον καφέ τους μετά από τον εκκλησιασμό. Εκεί ακούσαμε ότι λειτουργούσε και το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην “κορυφή” του χωριού και οι καλοί σου αποφασίσαμε να πάρουμε το μονοπάτι που ξεκινάει από την πλατεία του χωριού και ανηφορίζει ως εκεί.
Ανηφορίζαμε, ανηφορίζαμε και εκκλησάκι δεν βλέπαμε, οπότε στη μέση;;; της διαδρομής αποφασίσαμε να επιστρέψουμε γιατί οι υπόλοιποι θα μας περίμεναν στα Μετέωρα.
Μαζέψαμε λοιπόν φορτώσαμε και αποχαιρετίσαμε τα Κανάλια, αφήνοντας κάποιες εκκρεμότητες για το μέλλον.
Συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους εκεί, κάναμε μία στάση στο σημείο όπου όλοι σταματούν για να θαυμάσουν τη θέα των βράχων και των μοναστηριών.
Εν το μεταξύ, έχουμε δεχτεί “πιεστικό” τηλεφώνημα από συγγενείς στα Γιάννενα, ότι μας περιμένουν το μεσημέρι για φαγητό καθώς έχουν εορτάζοντα εκείνη την ημέρα. Στις όποιες αντιρρήσεις μας ότι δεν προλαβαίνουμε, μας απαντούν ότι θα μας περιμένουν έως τις τέσσερις και θα παρεξηγηθούν αν δεν πάμε. Γι’ αυτό επισπεύδουμε την επίσκεψή μας στα μοναστήρια και καταλήγουμε στην μονή Βαρλαάμ καθότι στο "Μεγάλο Μετέωρο" γινόταν ένας μικρός πανικός και την προτιμήσαμε γιατί είχε λιγότερο κόσμο.
Το 1350 λοιπόν, αναρριχήθηκε στον βράχο, ο ασκητής Βαρλαάμ, από τον οποίο πήρε την ονομασία του το μοναστήρι. Αυτός έκτισε τρεις ναούς, ένα μικρό κελί και μια δεξαμενή για νερό. Μετά την κοίμησή του ο βράχος μένει για 200 χρόνια περίπου έρημος μέχρι το 1517/1518 που ανέβηκαν οι δύο κτήτορες της μονής , οι αδελφοί ιερομόναχοι Θεοφάνης και Νεκτάριος οι Αψαράδες, που ήταν πλουσιόπαιδα από τα Γιάννενα. Αυτοί βρήκαν τον βράχο του Βαρλαάμ εντελώς έρημο και γι’ αυτό αρχίζουν από την αρχή να δημιουργούν τα πρώτα κτίσματα. Ανακαινίζουν το εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών και ανεγείρουν τον πύργο. Κτίζουν (1541/1542) επίσης τον κεντρικό ναό του μοναστηριού (καθολικό), που τιμάται στη μνήμη των Αγίων Πάντων. Μέχρι τον 16ο αιώνα η παρουσία των μοναχών είναι συνεχής.
Από τις αρχές του 17 ου αιώνα και μετά παρέμειναν λίγοι μοναχοί. Από τότε αρχίζει η παρακμή.
Από το 1350 και μετά η ανάβαση στο μοναστήρι γινόταν με ξύλινες σκάλες. Αργότερα η ανέλκυση των μοναχών και των υλικών γινόταν με χειροκίνητο βριζόνι ( δίχτυ ).
Από τις αρχές του 19 ου αιώνα δημιουργήθηκαν λαξευτές σκάλες στον βράχο με ενδιάμεση γέφυρα, οι οποίες δέχτηκαν πολλές μετατροπές.
Μεγάλη εντύπωση μας έκανε το μεγάλο ξύλινο βαρέλι. Όπως μάθαμε λοιπόν, όταν ανέβηκαν οι κτήτορες στο βράχο δεν υπήρχε καθόλου νερό. Για να κατασκευαστεί μια δεξαμενή χρειαζόταν πολλή δουλειά για πολλά χρόνια. Έφτιαξαν, λοιπόν, οι μοναχοί αυτό το μεγάλο βαρέλι, στο οποίο μάζευαν το νερό της βροχής. Το βαρέλι έχει χωρητικότητα 12 τόνων και το νερό το χρησιμοποιούσαν ως πόσιμο, για τις αρδεύσεις και για τις οικοδομικές τους εργασίες. Αργότερα σε διάστημα μεγαλύτερο των 18 ετών, κατάφεραν να φτιάξουν τρεις δεξαμενές, οπότε το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε πολύ πιο καλά.
Η Ιερά Μονή Βαρλαάμ διαθέτει πλούσια και αξιόλογη συλλογή χειρογράφων, τα οποία πλησιάζουν τα 300. Μερικά από αυτά εκτίθενται στο σκευοφυλάκιο της μονής και τα υπόλοιπα βρίσκονται σε ειδικούς χώρους για συντήρηση και προφύλαξη. Πρέπει να πούμε εδώ ότι στα τέλη του 16ου αιώνα και στις αρχές του 17ου αιώνα λειτουργούσε στη μονή το πιο οργανωμένο εργαστήρι αντιγραφής χειρογράφων από όλα τα μοναστήρια των Μετεώρων.
Στο σκευοφυλάκιο της μονής εκτίθενται και πολλά εκκλησιαστικά κειμήλια, όπως: μεταβυζαντινές φορητές εικόνες, χρυσοκέντητα άμφια και επιτάφιοι, διάφορα είδη μικροτεχνίας και αργυροχοΐας.
Κάπου εκεί λοιπόν αφού είδαμε και το σκευοφυλάκιο, αποφασίσαμε ότι εμείς έπρεπε να αναχωρήσουμε καθότι ο χρόνος μας πίεζε.
Αποχαιρετήσαμε τους υπόλοιπους, οι οποίοι θα συνέχιζαν και σε άλλο μοναστήρι και ξεκινήσαμε βιαστικά για τα Γιάννενα, γιατί το σόι πεινούσε και μας περίμενε.
Η εκδρομή μας είχε μόλις τελειώσει και ήδη στο νου μου είχα αρχίσει την οργάνωση της επόμενης, γιατί η Νότια Αλβανία μας περιμένει.
Η ιστορία μου τελείωσε οπότε όποιος moderator έχει την καλοσύνη, ας την μεταφέρει στις ολοκληρωμένες.
Attachments
-
177 KB Προβολές: 0
-
632,9 KB Προβολές: 0
Last edited: