Λίβανος Καταδρομικά στον Λίβανο

[kalspiros]

Να ‘μαι λοιπόν στο βορειοδυτικό άκρο του κέντρου. Μάχομαι να αποφασίσω που να πρωτοπάω: στο Σουκ στα ανατολικά, στο κέντρο στα νοτιοανατολικά ή στο κοινοβούλιο στα νότια? Το τελευταίο. Ανηφορίζω τον δρόμο με την φωτογραφική παραμάσχαλα (υπερβολές, δεν είναι και D1000, μια χαρά χωρά στην χούφτα μου!) και τα κόβω τα φαντάρια στην διασταύρωση μπροστά μου, να προβάρουν τα λόγια από μέσα τους. Αρχικά Αραβικά και μετά με πολύ καθαρά Αγγλικά: «συγνώμη αλλά μην βγάλετε φωτογραφίες της περιοχής. Επίσης δεν μπορείτε να πάτε ευθεία ούτε αριστερά. Υποχρεωτικά από κει (τον δρόμο της επιστροφής)» δεύτερη επιλογή: το κέντρο. Πλησιάζοντας υπάρχουν παντού οδοφράγματα. Κάποια κλείνουν εντελώς τον δρόμο επιτρέποντας από ένα μικρό άνοιγμα τους ανθρώπους να περνούν. Είναι πρωί, ο κόσμος λίγος και στο βάθος βλέπω την κεντρική πλατεία άδεια. Sh*t θα έχουν τίποτα εκδηλώσεις και δεν θα μπορώ να πάω! Πφφ. Ανηφορίζω για να βρεθώ σε έναν ακόμα δρόμο προς το κέντρο. Τα ίδια οδοφράγματα αλλά βλέποντας κόσμο να τα περνάει, ορμώ. Περνάω στα ενδότερα. Η πλατεία με το ρολόι όμορφη, πεντακάθαρη και τα κτίρια ολόγυρα περιποιημένα. Καφετέριες παντού. Σαββατιάτικη ηρεμία στο μεγαλείο της! Απ’ τους καλύτερους πρωινούς καφέδες μου!

Στην συνέχεια ανεβαίνω από το κοινοβούλιο προς την Fouad Chehab ave. (εδώ βγάζω και την δεύτερη deleted φωτογραφία. Η ασφάλεια δεν μου ζήτησε να σβήσω τις φωτογραφίες του κοινοβουλίου αλλά μια άλλη που απαθανάτιζε ένα γυάλινο κτίριο σαν κεντρικά τράπεζας). Από εκεί, κατεύθυνση ανατολική για να επισκεφτώ την Monot, (δρόμος: «πυρετός στο Σαββατόβραδο» vol. 2) αλλά πρωινιάτικο τι να δεις? Τίποτα. Κατηφορίζω ξανά και περνάω στην ΒΔ γωνία της διασταύρωσης της F. Chehab με την Bechara Al Khoury (λίγο ανώφελο αυτό που κάνω με τα ονόματα δρόμων καθώς αναφέρονται σε αυτούς με νούμερα. Σπάνιο πράμα να πετύχετε τα ονόματά τους) και μέσα στο saifi village, μακράν την ομορφότερη γωνιά της πόλης. Εδώ τα σπίτια είναι βαμμένα σε παστέλ χρώματα, πεζοδρομημένο στο σύνολό του με ζαρντινιέρες γεμάτες ανθοφόρα και μικρά συντριβανάκια παντού. Η περιοχή διαφημίζεται ως γειτονιά των τεχνών και το έχουν πετύχει με διάφορους τρόπους! Ο πιο ευφάνταστος βρίσκεται στον δρόμο Mkhallissiye απέναντι από το παρκινγκ της Αρμένικης εκκλησίας όπου καφετέρια είναι ταυτόχρονα και εργαστήρι αγγειοπλαστικής (Ceramic Lounge το όνομα). Και η καφετέρια στο κέντρο του χωριού είναι super!

Συνέχεια για την πλατεία των Μαρτύρων (το άγαλμα της φαίνεται στην πρώτη «ειρωνική» φωτογραφία της ιστορίας) η οποία μετά τον εμφύλιο, έχει αλλάξει εντελώς! Ένα άγαλμα πυροβολημένο και δυσδιάκριτο μέσα σε τεράστια παρκινγκ, τα μόνα διασωθέντα κτίρια το virgin megastore (όπου έκανα την μαμακία να ψάξω cd των ισραηλινών infected mushroom!!) και το υπερπολυτελές ξενοδοχείο, le gray. Το τζαμί στην άλλη γωνιά με την μπλε οροφή να σου γεμίζει το κάδρο ενώ ανάμεσα τους, ρωμαϊκά ερείπια. Μπροστά από το τζαμί, απλώνεται μια τέντα αμφιβόλου αισθητικής που θυμίζει τσαντίρι. (Αυτό θυμίζει, τι να τους κάνω εγώ που...) Μέσα βρίσκεται η σωρός του δολοφονηθέντα πρωθυπουργού Rafik Hariri ως προς κοινό προσκύνημα. Ο Rafik δολοφονήθηκε στις 14/02 του 2005, σηματοδοτώντας την αρχή της «επανάστασης του Κέδρου». Τώρα τα περί Rafik θα τα δούμε ευθείς αμέσως:

Τι μας έμεινε; Παραδοσιακά σε κάθε αραβική χώρα, οφείλεις να επισκεφτείς και το souk της (υπαίθρια αγορά) για σουβενίρ, φαγητά αλλά κυρίως για την ατμόσφαιρα! Φτάνουμε λοιπόν στην περιοχή minet al hosn όπως μου δείχνει ο χάρτης και στέκομαι μπροστά στο souk (όπως δείχνει ο χάρτης). Μάλιστα. Που είναι το souk ρε παιδιά? Το μόνο που βλέπω είναι ένα ανοιχτό mall με καταστήματα από διεθνή φίρμες! (... ρε μπας και κάνω λάθος? Πάμε: «συγνώμη το souk είναι εδώ?», «ναι ναι αυτό»....μάνα μου απογοήτευση...) άντε ας το περιτριγυρίσουμε. Δεν είναι άσχημη. Διέπεται από την ατμόσφαιρα της χώρας. Αψίδες και τοίχοι ντυμένοι με ξύλο δίνουν μια άλλη αίσθηση. Υπάρχει πληθώρα καταστημάτων που κατασκευάζονται αλλά όλα τους ανυπομονούν να γεμίσουν καθώς η επέλαση της φίρμας είναι ολοκληρωτική. Στα ανατολικά, το souk είναι ανυψωμένο και βλέπεις κάτω να απλώνεται μια γειτονιά 6-7 οικοδομικών τετραγώνων με εντυπωσιακά κτίρια, στέγες μπουτικ, εστιατορίων και καφετεριών. Τι γίνεται εδώ: μετά τον πόλεμο, όλη αυτή η γειτονιά ήταν ερείπιο. Ο κ. Rafik παραπάνω, ίδρυσε την εταιρία Solidere (που στην αρχή νόμιζα ότι είναι προάστιο της πόλης!!) και με αυτό τον τρόπο αγόρασε και ανακατασκεύασε όλη την περιοχή. Στην ουσία, όλο το central district της Βηρυτού, ανήκει στην solidere η οποία και το διαχειρίζεται. Η εικόνα που παρουσιάζει (μη γελιόμαστε) δεν είναι άσχημη. Όλες όμως οι φίρμες και τα καταστήματα που δεν προορίζονται για τους κατοίκους αλλά για τους τουρίστες (και συγκεκριμένα σαουδάραβες που, μετά τις 09/11, είδαν τις διόδους του μόνιμου get-a-way τους, της Ευρώπης και της Αμερικής, να κραδαίνουν) σε κάνουν και λουφάζεις. Έτσι ο χώρος έχει πολλούς Σαουδάραβες που βρήκανε καινούριο παιχνίδι να παίζουν.

Αποχώρηση και επιστροφή στην πραγματική πόλη με μια από τις πιο αστείες εικόνες του διημέρου: Στην τομή των George Haddad και Cadmos γίνεται το έλα να δεις! Επί 3 λεπτά περίπου, ο κόμβος είναι ακίνητος από αυτοκίνητα που, προσπαθώντας να πιάσουν τον δρόμο τους, απέκλεισαν οποιαδήποτε δίοδο αποσυμφόρησης!! Στριμωγμένοι λοιπόν, κάθονταν πεισματικά στο αμάξι τους χωρίς να το κουνάνε! Το εντυπωσιακότερο όλων, οι υπόλοιποι που, ναι μεν κορνάρανε ως φυσική επέκταση του χεριού τους με την κόρνα, αλλά περιμένανε στωικά για μια λύση! Τον Αλλάχ, τον γιο του Rafik και νην πρόεδρο να τοποθετήσει φανάρια, κάποιον αστυνομικό, δεν ξέρω! Και να σου η λύση με κάτι φαντάρια αποκλεισμένα σε αυτή την συμφορά, να επανατοποθετούν τα αυτοκίνητα. Και όντως, άρχισε να ρολάρει η κίνηση τουλάχιστον μέχρι να φύγει το πουλμανάκι με τα φαντάρια! Γιατί μετά...

Κατευθύνομαι πλέον προς την γειτονιά- πρόταση των forum- κοριτσιών μας: τον δρόμο Gouraud («πυρετός το Σαββατόβραδο vol. 1!! Aν θυμάμαι καλά, είναι ο 52 και ξεκινάει από την ΒΑ γωνιά της πλατείας των Μαρτύρων) και την γειτονιά Gemayzeh. Εδώ τα πράγματα είναι (όπως ήδη σημειώθηκε) πιο underground. O δρόμος θυμίζει Ευριπίδου με πληθώρα εστιατορίων, super market αλλά και άλλων χώρων που αναμένουν την δύση του ηλίου για την έκρηξη. Εδώ βρίσκεται και το Le Chef που μας προτείνατε. Καθώς όμως ήταν γεμάτο και η εικόνα του με έκανε να αναρωτιέμαι αν θυμάμαι σωστά το όνομά του, προσπέρασα και είπα να τιμήσω τον μπατζανάκη του Ihab. Σκαρφαλώνω την μεγαλύτερη σκάλα της Μέσης Ανατολής, την σκάλα του Αγίου Γεωργίου (τοποθετήστε το στις άχρηστες πληροφορίες αυτού του ταξιδιού!) και από κει ταξί για εστιατόριο (δεν σας το προτείνω, τουλάχιστον είχε την καλύτερη fatoush που έχω δοκιμάσει) και ταξί για ξενοδοχείο. Παζάρια με τον ταξιτζή για την αυριανή μέρα, μου το ρίχνει στα 115 αλλά, καθώς φαινόντανε κάπως μπουνταλάς, προτίμησα τον Hussein.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ΕΡΣΗ]

Ωραία ξεκινάς! Για πάμε πάρα κάτω....

 

[ευαγγελια]

Χοοοχχχοοχο ειπαμε το χοτελ ηταν ....πολυ ωραιο!!!
Εμας το 3κλινο ηταν καλο! Ναι θυμαμαι τον φωταγωγο, χαχαχααχαχα!!!
ωραια ηταν ομως!!!!! Ξοφλε..
Για συνεχααααα

 

[chrikky]

η κρισιμη ερωτηση ειναι αν ειχες μαζι σου dettol.. εμεις ειχαμε και μαλιστα το μεγαλο μπουκαλι που καναμε τσεκ ιν...

μεγαλες στιγμες.. οπως και το ανεκδοτο φωτογραφικο υλικο με τις ξοφλες να ψεκαζουν τα κρεβατια...

 

[kalspiros]

Εμας το 3κλινο ηταν καλο!

Εγώ πάλι την πέρασα στο singl... (κάτσε να βρω την επίσημη ονομασία γιατί είχε πλάκα... (data retrieving....) ΆΑ) Mini Single Room! Άσε έπρεπε να είμαι προσεκτικός και στο φαγητό γιατί αν το παράκανα, θα μου καθόταν το δωμάτιο εφαρμοστά!!

3κλινο για 4?:roll: καλά σταματάω τις ερωτήσεις... (ή μπας και ο ανήρ είχε την δικιά μου τύχη?)

η κρισιμη ερωτηση ειναι αν ειχες μαζι σου dettol.. εμεις ειχαμε και μαλιστα το μεγαλο μπουκαλι που καναμε τσεκ ιν...

μεγαλες στιγμες.. οπως και το ανεκδοτο φωτογραφικο υλικο με τις ξοφλες να ψεκαζουν τα κρεβατια...

Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να διανθήσετε την ιστορία με τις φωτογραφίες σας!! Και όχι chrikky! No Detol!

 

[ευαγγελια]

Για να παρουν μια ιδεα οι συμφορουμιτες για το παλατι Embassy
(εγω btw εκει θα εμενα παλι )

 

[SkullFlower]

το detol πρώτη μούρη! Θα τα δει αυτά ο fitziano και θα πάρει θάρρος!
Περιμένουμε συνέχεια!

 

[Samion]

3κλινο για 4?:roll: καλά σταματάω τις ερωτήσεις... (ή μπας και ο ανήρ είχε την δικιά μου τύχη?)

3κλινο για 3..αν και ο άνετος καναπές τον φιλοξένησε μερικές ώρες,
ο ανήρ είχε ένα αρκετά αξιοπρεπές 1κλινο με μπαλκόνι..και φυσικά θα ξαναέμενε στο Embassy. καλό value/money..

 

[kalspiros]

Αλίμονο! Κι εγώ θα ξανά έμενα απλώς θα διάλεγα το δικό σου single room και όχι το mini που είχε περισσέψει λόγω πληρότητας.

 

[ευαγγελια]

τωρα ξερω οτι το χαντακωνω το ξενοδοχειακι, ομως πραγματικα η τουαλετα ηταν πολυ πιο καθαρη απο πολλα ακριβα χοτελς που εχω μεινει!!(βλ.Λονδινο και προσφατα Βρυξελλες)
Εδω ειναι η θεα απο το μπαλκονι μας στον 1ο οροφο

 

[SkullFlower]

μια χαρά promotion πέφτει. όταν με το καλό πάμε ξέρουμε που θα μείνουμε

 

[kalspiros]

Η μέρα ξημερώνει τυλιγμένη με μια ενοχλητική θαμπάδα σαν ομίχλη η οποία θα ευελπιστούσες τουλάχιστον να σε κράταγε δροσερό. Αυτό όμως δεν συμβαίνει εδώ. Ο καιρός είναι ζεστός, ο κάλλος στο αριστερό πέλμα αρκετά ευδιάθετος και τα χιλιόμετρα πολλά (να εξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε με μελλοντικούς πιθανούς συνταξιδιώτες: 12,65χλμ σε 5 ώρες (και χωρίς gps για καταγραφή της διαδρομής Κώστα! Άλλωστε εμείς οι δυο έχουμε εγκατεστημένο το λογισμικό στον βρεγματικό λοβό!)) Αρχίζουμε: αναγκαστική περιπλάνηση στην Μουσουλμανική δυτική Βηρυτό υπό την ονομασία Hamra η οποία έχει πολλές εικόνες να δώσει δεν παύει όμως να είναι κακάσχημη με παλιά άσχημα εξαμβλώματα από μπετό, δέντρο ούτε σε γλάστρα, αίσθηση βρώμικης πόλης. Βεβαίως όλα αυτά στην αρχή του όποιου ταξιδιού φαντάζουν ως συλλογή εικόνων διαφορετικών όπου (τουλάχιστον) οφείλεις να απορροφήσεις και αφομοιώσεις. Κι έτσι γίνεται. Στις λεπτομέρειες. Στα μαγαζιά, τα παιδιά με τα ποδήλατα, τον πρωινό μάγκα της περιοχής με την αστραφτερή Μερσίνη καταμεσής του δρόμου για να κάνει τα ψώνια του αλλά και με τις μικρές κινήσεις όλων των ανθρώπων της πόλης τους. Ανήφοροι, κατήφοροι με προορισμό στο περίπου, το pigeon grotto, δυο βράχοι παράπλευρα της ακτής. Με τα πολλά, παρατηρώ την θάλασσα όταν πλέον είμαι δίπλα της. Η πόλη, άλλωστε, έχει αλαζονικά επιτρέψει την τοποθέτηση μεγαθηρίων πάνω στον παραλιακό εμποδίζοντας την όποια θέα στα χαμηλά σπίτια όταν τα ψηλά μπαλκόνια..... είναι ψηλά.. Και να με ακριβώς εκεί που ήθελα, στην περιστερά! Εντάξει, δυο βράχοι στην θάλασσα με πλείστο ενδιαφέρον για γεωλόγους λόγω του ιδιόμορφου ανάγλυφου τους. Οι Λιβανέζοι εν τσιε το κάμνουν θέμα για δυο ..Πέτρες στην θάλασσα..(if u know what I mean)!

Πάμε για το παραλιακό μέτωπο, μας περιμένει περπάτημα! Στην διαδρομή μου, σταματάω για φωτογράφηση του φάρου από ψηλά. Κοζάρω τον φάνταρο αλλά το παίζω αφελής turistas. Ακούω την στεντόρεια φωνή του και έχοντας έτοιμο το ηρεμιστικό, τον πλησιάζω (όσο μου επέτρεψε) για να δει την κίνηση του delete. Δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την συνέχεια! (Το συμβάν το ξανά έζησα downtown. Τα φαντάρια είναι παντού, δεν είναι καθόλου προσβλητικοί αλλά ούτε και χαμογελαστοί ή χαλαροί. Ξεκάθαροι στο τι ζητάνε). Συνεχίζω την κάθοδο ως την λεωφόρο Paris στην περιοχή Corniche (11.000.000 το διαμέρισμα για όποιον ενδιαφέρεται..) Το πεζοδρόμιο ευρύχωρο, επιτρέπει στους πολίτες να τρέξουν, να κάνουν πατίνια, να βγάλουν τα ζωντανά τους, να μιλήσουν, φλερτάρουν, φωνάξουν και γελάσουν. Ψαράδες διάσπαρτοι στα αριστερά και στο βάθος το skyline της πόλης με το marina tower να ξεχωρίζει από παντού. Στάση στα Starbucks (Chrikky’s choice!) και συνέχεια παραλιακά. Κόβω στα αριστερά μου απέναντι από την λεωφόρο (3-3 διαζώματα) περίεργο βαθούλωμα του εδάφους με στέγες κτιρίων να προεξέχουν από τον δρόμο. Περνάω απέναντι και ανακαλύπτω ότι η θάλασσα περνάει κάτω από τον δρόμο και δημιουργεί μικρό λιμανάκι με δυο καφετέριες. Έτσι, εικόνες από το πουθενά. Φτάνω επιτέλους δίπλα στους τρεις θεόρατους εντυπωσιακούς πύργους (για να πω κάτι βλάσφημο: αν το Dubai είναι γεμάτο τέτοιες αρχιτεκτονικές ομορφιές, χαλάλι του η επίσκεψη) και πλέον κοντά στο κέντρο της πόλης. Λίγο πιο πίσω, κι άλλος τεράστιος πύργος κουφάρι, μνήμες από τον εμφύλιο. Το πρώην holiday inn με φόντο γερανούς παντού.