Nick_St
Member
- Μηνύματα
- 147
- Likes
- 2.450
- Ταξίδι-Όνειρο
- Venezuela
06/07/2017 - Αβάνα
Για τη δεύτερη μέρα είχαμε στόχο απλά να "χαθούμε" μέσα στην πόλη και έτσι ξεκινήσαμε το τουρ μας αφού πρώτα φάγαμε κάτι μπισκοτάκια που είχαμε πάρει την προηγούμενη μέρα στη Ρώμη. Κάπως έτσι ήταν η διαδρομή που ακολουθήσαμε από το σπίτι μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι κάνοντας βέβαια πολλούς κύκλους σε αρκετά σημεία είτε λόγω απουσίας προσανατολισμού είτε επίτηδες για να δούμε και κανα δυο γειτονιές και δρόμους ακόμα.
Την προηγούμενη μέρα το cadeca στο αεροδρόμιο είχε υπερβολική ουρά, οπότε συμφωνήσαμε με την σπιτονοικοκυρά να μην χάσουμε χρόνο και να μας δανείσει αυτή λίγα χρήματα για το βράδυ, επομένως η πρώτη στάση της ημέρας ήταν ένα cadeca στην Avenida 23 απέναντι από το Ofertas ACN. Οι περισσότεροι στην ουρά ήταν Κουβανοί ενώ μια γιαγούλα είχε κάτσει δίπλα από τα σκαλιά και πουλούσε τον Ριζοσπάστη της Κούβας δηλαδή τη Granma. Άλλαξα 300 ευρώ σε CUC και 10 ευρώ σε CUP, εξυπηρετικότατη και χαμογελαστή η υπάλληλος, αλλά το κλιματιστικό εκεί μέσα σκότωνε στην κυριολεξία. Η ισοτιμία στο ανταλλακτήριο ήταν 1 EUR=1,10 CUC και 1 CUC=24 CUP. Αρκετός κόσμος πιστεύει ότι το CUC (Cuban Convertible Peso) αφορά αποκλειστικά τους τουρίστες ενώ το CUP (Moneda Nacional) τους ντόπιους, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Τα CUP έχουν στα χαρτονομίσματα ήρωες της επανάστασης και τα νομίσματα είναι στρόγγυλα. Τα CUC έχουν στα χαρτονομίσματα μνημεία και τα νομίσματα είναι πολυγωνικά. Περίεργο το σύστημα με τα δύο νομίσματα, αλλά στην πράξη δεν νομίζω ότι προβληματίζει κάποιον ταξιδιώτη.
Πάνω CUP, κάτω CUC.
Στην γωνία της Calle L με την Avenida 23 δεσπόζει το ξενοδοχείο Habana Libre το οποίο έχει γύρω στα 600 δωμάτια και 40 σουίτες και είναι ένα από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία στην Αβάνα. Εμείς στρίψαμε δεξιά ώστε να πάμε να δούμε το πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1728, άλλαξε πολλές ονομασίες μέσα στο χρόνο και στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα μεταφέρθηκε το 1902. Είναι το παλιότερο πανεπιστήμιο της χώρας ενώ σήμερα αριθμεί 15 προπτυχιακά τμήματα, έχει προγράμματα μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών και συνεργάζεται με πάνω από 300 πανεπιστήμια από το εξωτερικό. Η ιστορία του πανεπιστημίου συνδέεται άρρηκτα με την επανάσταση ενώ πρόσωπα κλειδιά είναι οι Julio Antonio Mella, Jose Antonio Echeverria, Fidel Castro, Fulgencio Batista.
Όπως περπατούσαμε εμείς στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου, ήρθαν και μας πλησίασαν δύο φοιτητές, μας ρώτησαν από που είμαστε κτλ και θέλησαν να μας δείξουν το χώρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Mella, ιδρυτικού μέλους της πανεπιστημιακής φοιτητικής ομοσπονδίας και του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Τα παιδιά ήρθαν μαζί μας μέχρι λίγο πιο κάτω και μας έδειξαν ένα μαγαζί το οποίο είχε κάτι πίνακες και παλαιότερα είχε σχέση με τους φοιτητές και την επανάσταση, δεν θυμάμαι τι και πως να πω την αλήθεια. Εκεί προσπάθησαν να μας πουλήσουν πούρα τα οποία υποτίθεται τα έπαιρναν με έκπτωση οι φοιτητές από το πανεπιστήμιο, ως δια μαγείας έσκασε στο μαγαζί κι ένας "καθηγητής" τους και τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλα αυτά που διαβάζαμε για τη χώρα και το πως αρκετοί ντόπιοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από τους ξένους. Δεν πήραμε πούρα και τα παλικάρια μας αποχαιρέτησαν, ο "καθηγητής" βέβαια επέμενε για λίγο ακόμα μέχρι να μας αφήσει κι αυτός να συνεχίσουμε μόνοι μας να κατεβαίνουμε την οδό San Lazaro.
Habana Libre
Universad de la Habana
Στον προαύλιο χώρο βρίσκεται ένα τανκ το οποίο αιχμαλώτισαν οι αντάρτες του Φιντέλ το 1958
Ακριβώς απέναντι από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Julio Antonio Mella
Το μαγαζί στη San Lazaro που είχε κάτι πίνακες και μας είπαν τα παιδιά ότι είχε σχέση με την επανάσταση και τους φοιτητές
Parque de los Martires Universitarios στην οδό San Lazaro
Οδός San Lazaro
Οδός San Fransisco
Gabriel Garcia Marquez, Camilo Cienfuegos και Che
Κατεβήκαμε τη San Lazaro ώσπου στρίψαμε στην μεγάλη Padre Varela, κάναμε κανα δυο γύρες μέχρι να βρούμε την Chinatown, περάσαμε από την εκκλησία Nuestra Senora de la Caridad, βγήκαμε στο πάρκο της αδελφότητας και στο εργοστάσιο πούρων Partagas και στη συνέχεια περάσαμε μπροστά από το καπιτώλιο το οποίο ήταν φουλ στη σκαλωσιά. Paseo del Prado από τη μια, Paseo de Marti από την άλλη. Gran Teatro de la Habana, Hotel Inglaterra, Hotel Telegrafo από τη μια, Parque Central και άγαλμα Jose Marti από την άλλη. Και στη μέση τα αμερικάνικα αυτοκίνητα με τα ωραία φωτεινά χρώματα και τους οδηγούς τους που ψάχνουν τουρίστες για εύκολο χρήμα. "50 cuc por una hora amigo" ακούγεται από το στόμα όλων δείχνοντας παράλληλα μια κάρτα με τα κύρια αξιοθέατα της πόλης που θα περιλαμβάνει το τουρ, αρκετοί τσιμπάνε, προσωπικά όμως πιστεύω ότι είναι παντελώς ανούσιο να δώσεις εκεί τα λεφτά σου.
** @Yorgos @silversurfer Ιούλιο μήνα ζητούσαν γύρω στα 50 αρχική τιμή μπροστά από το Ινγκλατέρα, γύρω στα 35 αρχική τιμή αυτοί που είναι κάτω από την plaza de armas και την plaza de la catedral. Τώρα με παζάρια σίγουρα θα έπεφτε η τιμή αρκετά, αλλά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου μιας και δεν θέλαμε να κάνουμε το τουρ. Αυτοί μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα αφού είδαν πως δεν ενδιαφερόμαστε, δεν σκοτίστηκαν να κατεβάσουν την τιμή σε αντίθεση με τα παλικάρια κάτω από τις πλατείες που μας πήραν από πίσω και έφτασαν την τιμή μέχρι 20 κούκια μήπως και ενδώσουμε. Πάντως κάθε μέρα βλέπαμε πάρα πολλούς τουρίστες να κάνουν το τουρ.
Καπιτώλιο
Μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα τα αμερικάνικα αμάξια περιμένουν τουρίστες για το κλασικό μονόωρο τουρ
Άγαλμα Jose Marti στο Parque Central
Το περίφημο ξενοδοχείο Inglaterra
Το εντυπωσιακό Gran Teatro de la Habana
Το επίσης πολύ γνωστό ξενοδοχείο Telegrafo
Διασχίζοντας το Parque Central βρισκόμαστε ανάμεσα στο Gran Hotel Manzana Kempinski και στο Museo de Bellas Artes λίγα μέτρα πριν βρεθούμε μπροστά στο El Floridita, το μυθικό μπαρ που θεωρείται τόπος γέννησης του ντάκιρι και έγινε ευρέως γνωστό από τον διάσημο Αμερικανό συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ ο οποίος έζησε αρκετά χρόνια στην Κούβα και σύχναζε στο μπαρ. Το μπαρ το οποίο έκλεισε πριν λίγο καιρό 2 αιώνες ζωής ήταν γεμάτο από κόσμο με τους περισσότερους απλά να μπαίνουν για μια σέλφι με τον Έρνεστ και να φεύγουν. Εμείς κάτσαμε, ήπιαμε από ένα ντάκιρι για να πάει καλά η μέρα και στη συνέχεια βρεθήκαμε στην Obispo. Ωραία ατμόσφαιρα στο Floridita, έχει και μπάντες που παίζουν live ενώ υπάρχει και εστιατόριο στη διπλανή αίθουσα.
Η χάλκινη προτομή που έστησαν οι Κουβανοί στο μαγαζί για να τιμήσουν τον Χέμινγκγουεϊ ενώ υπάρχουν και φωτογραφίες καδραρισμένες με τον παλιόφιλο Φιντέλ.
Η Obispo μπορούμε να πούμε ότι είναι η Ερμού της Αβάνας, ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης. Σουβενιράδικα, βιβλιοπωλεία, γραφείο πληροφοριών για τους τουρίστες, μαγαζιά, μπαρ, ξενοδοχεία, μουσεία, τα πάντα όλα έχει αυτή η οδός και πριν προλάβουμε να κάνουμε το οτιδήποτε μας πιάνει από τον ώμο ένα δίμετρο παλικάρι και λέει να πάμε δύο βήματα πιο κάτω να μας δείξει τα πούρα του. "Άντε πάλι με αυτά τα πούρα" να λέω από μέσα μου, μπαίνουμε σε σουβενιράδικο, ανεβαίνουμε κάτι σκαλιά, μας πάει ο τύπος σε ένα δωμάτιο, μας ξεμοναχιάζει και τσουπ βγάζει ένα σωρό κουτιά από πούρα. Ωραίος ο τύπος, είχε το στυλ "όσο εγώ σας πουλάω παπά για τη γνησιότητα των πούρων, εσείς παραγγέλνετε". Εμείς δεν καπνίζουμε, αλλά ο πατέρας μου ήθελε να πάρει ένα σεβαστό αριθμό πούρων για την Ελλάδα για να κάνει αραιά και που από κανένα και να δώσει και σε φίλους. Έτσι λοιπόν ενδιαφερόταν να δει τι παίζει με τις τιμές, τα πούρα "στο δρόμο" και στα επίσημα μαγαζιά και για αυτό θέλησε να ακολουθήσουμε το παλικάρι.
Στη συνέχεια περνάμε από το μουσείο της 28ης Σεπτεμβρίου, το Νομισματικό μουσείο, το ξενοδοχείο Ambos Mundos, κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση στις ωραίες σκιές που σχημάτιζαν τα πολλά δέντρα στην Plaza de Armas και μπαίνουμε στο Castillo de la Real Fuerza. Το κάστρο χτίστηκε για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των πειρατών αλλά η στρατηγική του θέση δεν ήταν και η καλύτερη. Θεωρείται το παλαιότερο πέτρινο φρούριο στην Αμερική ενώ από το 2010 έως σήμερα στεγάζει το ναυτικό μουσείο της χώρας με εξαιρετικά εκθέματα. Εκτός των άλλων εκθεμάτων υπάρχει και το μεγάλων διαστάσεων πρότυπο της Santisima Trinidad, το μεγαλύτερο πλοίο το 18ου αιώνα. 3 CUC ήταν η είσοδος στο μουσείο αν θυμάμαι καλά, χορτάσαμε να βλέπουμε πλοία και να διαβάζουμε για ιστορικά γεγονότα με ναυμαχίες σε σημείο που να βγαίνεις έξω και να νομίζεις ότι είσαι ο Μιαούλης. Εκτός από πολλά πλοία, όποιος μπει στο μουσείο αντικρίζει και πολλές κυρίες που δουλεύουν εκεί να μιλάνε ασταμάτητα μεταξύ τους, να κάνουν ένα mini My style rocks κοιτάζοντας προσεκτικά το τι φοράει ο κάθε τουρίστας και να κουνάνε απίστευτα γρήγορα τις βεντάλιες τους. Μισές ξινές, μισές χαμογελαστές και μία τρελή αφασία στον πάνω πάνω όροφο που μου ζήτησε το κινητό ώστε να μας βγάλει φωτογραφία σε δέκα διαφορετικές μεριές του ορόφου.
Το άγαλμα του Carlos Manuel de Cespedes δεσπόζει στο κέντρο της Plaza de Armas ανάμεσα από ψηλούς φοίνικες
Castillo de la Real Fuerza
Αφήσαμε πίσω το μουσείο, επιστρέψαμε στην Obispo μήπως και βρούμε να κάτσουμε για φαγητό κάπου σαν άνθρωποι μιας και με μια πίτσα και λίγα μπισκότα δουλειά δε γίνεται. Και έτσι όπως κόβουμε βόλτες δεξιά κι αριστερά της Obispo, πετυχαίνουμε ένα μαγαζί το οποίο σου κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Η ποιότητα του φαγητού θα είναι αντάξια του ονόματος του μαγαζιού; Θα μας σερβίρει αυτοπροσώπως ο Δον της γνωστής οικογενείας των Πούτσων; Αυτά τα ερωτήματα δεν έπρεπε να μείνουν αναπάντητα και έτσι μπήκαμε μέσα κατευθείαν να κάτσουμε. Τίμιο φαγητάκι αλλά με 10 CUC θαρρώ πως τρως και καλύτερα ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο. Όπως και να 'χει, μακάρι ο Δον να επεκταθεί σύντομα και στην ελληνική αγορά. Ύστερα συνεχίσαμε προς Plaza Vieja.
Στο δρόμο προς Plaza Vieja
Plaza Vieja
Ο μπάρμπα Μπρίλιος είχε ένα γάλο πολύ μεγάλο - Cuban Edition
Είχε αρχίσει ήδη να χαλάει ο καιρός και εμείς κατευθυνόμασταν προς την εκκλησία του San Fransisco de Paula η οποία τελικά ήταν κλειστή. Πήραμε το δρόμο προς τα πίσω, περάσαμε από το σταθμό των ferryboat και μπροστά από το Museo del Ron Havana Club μας πιάνει πολύ δυνατή μπόρα οπότε και μπήκαμε μέσα στο μουσείο. Μετά από μισή περίπου ώρα σταματάει να γίνεται χαμός έξω και λέμε να φύγουμε από τα ρούμια. Μέσα σε 2 λεπτά είχαμε δεύτερο γύρο από κουβανέζικη μπόρα και αυτή τη φορά τη βγάλαμε στα σκαλάκια από την Camara de Representantes. Κατά τις 7 πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Ο φάδερ πρότεινε να πάρουμε ταξί για να πάμε πίσω, αλλά εγώ ήθελα να το παίξω Γκρεμπρεσελασιέ οπότε προσθέσαμε άλλα 5 περίπου χιλιόμετρα περπάτημα στο ημερήσιο κοντέρ μέχρι να φτάσουμε πίσω. Αφού ρίξαμε έναν υπνάκο, βγήκαμε κατά τις 11 για την καθιερωμένη βόλτα στην La Rampa μέχρι τη Malecon και κάναμε μερικές γύρες για να δούμε τα νυχτερινά μαγαζιά. Κάτι είχαμε καταλάβει από το προηγούμενο βράδυ για το ότι οι Κουβανοί βγαίνουν έξω τα βράδια, πλέον όμως σιγουρευτήκαμε. Η Malecon γεμάτη από κόσμο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλοι οι νέοι έξω, να ακούς παντού ισπανικά. Σίγουρα μία πολύ ωραία εικόνα, πάρα πολύ ωραία. Ότι ώρα και να κυκλοφορήσεις έξω το βράδυ, θα υπάρχει κόσμος, ενώ δεν πρόκειται να νιώσεις στιγμή ότι κινδυνεύεις.
Για τη δεύτερη μέρα είχαμε στόχο απλά να "χαθούμε" μέσα στην πόλη και έτσι ξεκινήσαμε το τουρ μας αφού πρώτα φάγαμε κάτι μπισκοτάκια που είχαμε πάρει την προηγούμενη μέρα στη Ρώμη. Κάπως έτσι ήταν η διαδρομή που ακολουθήσαμε από το σπίτι μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι κάνοντας βέβαια πολλούς κύκλους σε αρκετά σημεία είτε λόγω απουσίας προσανατολισμού είτε επίτηδες για να δούμε και κανα δυο γειτονιές και δρόμους ακόμα.
Την προηγούμενη μέρα το cadeca στο αεροδρόμιο είχε υπερβολική ουρά, οπότε συμφωνήσαμε με την σπιτονοικοκυρά να μην χάσουμε χρόνο και να μας δανείσει αυτή λίγα χρήματα για το βράδυ, επομένως η πρώτη στάση της ημέρας ήταν ένα cadeca στην Avenida 23 απέναντι από το Ofertas ACN. Οι περισσότεροι στην ουρά ήταν Κουβανοί ενώ μια γιαγούλα είχε κάτσει δίπλα από τα σκαλιά και πουλούσε τον Ριζοσπάστη της Κούβας δηλαδή τη Granma. Άλλαξα 300 ευρώ σε CUC και 10 ευρώ σε CUP, εξυπηρετικότατη και χαμογελαστή η υπάλληλος, αλλά το κλιματιστικό εκεί μέσα σκότωνε στην κυριολεξία. Η ισοτιμία στο ανταλλακτήριο ήταν 1 EUR=1,10 CUC και 1 CUC=24 CUP. Αρκετός κόσμος πιστεύει ότι το CUC (Cuban Convertible Peso) αφορά αποκλειστικά τους τουρίστες ενώ το CUP (Moneda Nacional) τους ντόπιους, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Τα CUP έχουν στα χαρτονομίσματα ήρωες της επανάστασης και τα νομίσματα είναι στρόγγυλα. Τα CUC έχουν στα χαρτονομίσματα μνημεία και τα νομίσματα είναι πολυγωνικά. Περίεργο το σύστημα με τα δύο νομίσματα, αλλά στην πράξη δεν νομίζω ότι προβληματίζει κάποιον ταξιδιώτη.
Πάνω CUP, κάτω CUC.
Στην γωνία της Calle L με την Avenida 23 δεσπόζει το ξενοδοχείο Habana Libre το οποίο έχει γύρω στα 600 δωμάτια και 40 σουίτες και είναι ένα από τα πιο γνωστά ξενοδοχεία στην Αβάνα. Εμείς στρίψαμε δεξιά ώστε να πάμε να δούμε το πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1728, άλλαξε πολλές ονομασίες μέσα στο χρόνο και στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα μεταφέρθηκε το 1902. Είναι το παλιότερο πανεπιστήμιο της χώρας ενώ σήμερα αριθμεί 15 προπτυχιακά τμήματα, έχει προγράμματα μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών και συνεργάζεται με πάνω από 300 πανεπιστήμια από το εξωτερικό. Η ιστορία του πανεπιστημίου συνδέεται άρρηκτα με την επανάσταση ενώ πρόσωπα κλειδιά είναι οι Julio Antonio Mella, Jose Antonio Echeverria, Fidel Castro, Fulgencio Batista.
Όπως περπατούσαμε εμείς στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου, ήρθαν και μας πλησίασαν δύο φοιτητές, μας ρώτησαν από που είμαστε κτλ και θέλησαν να μας δείξουν το χώρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Mella, ιδρυτικού μέλους της πανεπιστημιακής φοιτητικής ομοσπονδίας και του κομμουνιστικού κόμματος της Κούβας. Τα παιδιά ήρθαν μαζί μας μέχρι λίγο πιο κάτω και μας έδειξαν ένα μαγαζί το οποίο είχε κάτι πίνακες και παλαιότερα είχε σχέση με τους φοιτητές και την επανάσταση, δεν θυμάμαι τι και πως να πω την αλήθεια. Εκεί προσπάθησαν να μας πουλήσουν πούρα τα οποία υποτίθεται τα έπαιρναν με έκπτωση οι φοιτητές από το πανεπιστήμιο, ως δια μαγείας έσκασε στο μαγαζί κι ένας "καθηγητής" τους και τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε όλα αυτά που διαβάζαμε για τη χώρα και το πως αρκετοί ντόπιοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από τους ξένους. Δεν πήραμε πούρα και τα παλικάρια μας αποχαιρέτησαν, ο "καθηγητής" βέβαια επέμενε για λίγο ακόμα μέχρι να μας αφήσει κι αυτός να συνεχίσουμε μόνοι μας να κατεβαίνουμε την οδό San Lazaro.
Habana Libre
Universad de la Habana
Στον προαύλιο χώρο βρίσκεται ένα τανκ το οποίο αιχμαλώτισαν οι αντάρτες του Φιντέλ το 1958
Ακριβώς απέναντι από το πανεπιστήμιο βρίσκεται το μνημείο του Julio Antonio Mella
Το μαγαζί στη San Lazaro που είχε κάτι πίνακες και μας είπαν τα παιδιά ότι είχε σχέση με την επανάσταση και τους φοιτητές
Parque de los Martires Universitarios στην οδό San Lazaro
Οδός San Lazaro
Οδός San Fransisco
Gabriel Garcia Marquez, Camilo Cienfuegos και Che
Κατεβήκαμε τη San Lazaro ώσπου στρίψαμε στην μεγάλη Padre Varela, κάναμε κανα δυο γύρες μέχρι να βρούμε την Chinatown, περάσαμε από την εκκλησία Nuestra Senora de la Caridad, βγήκαμε στο πάρκο της αδελφότητας και στο εργοστάσιο πούρων Partagas και στη συνέχεια περάσαμε μπροστά από το καπιτώλιο το οποίο ήταν φουλ στη σκαλωσιά. Paseo del Prado από τη μια, Paseo de Marti από την άλλη. Gran Teatro de la Habana, Hotel Inglaterra, Hotel Telegrafo από τη μια, Parque Central και άγαλμα Jose Marti από την άλλη. Και στη μέση τα αμερικάνικα αυτοκίνητα με τα ωραία φωτεινά χρώματα και τους οδηγούς τους που ψάχνουν τουρίστες για εύκολο χρήμα. "50 cuc por una hora amigo" ακούγεται από το στόμα όλων δείχνοντας παράλληλα μια κάρτα με τα κύρια αξιοθέατα της πόλης που θα περιλαμβάνει το τουρ, αρκετοί τσιμπάνε, προσωπικά όμως πιστεύω ότι είναι παντελώς ανούσιο να δώσεις εκεί τα λεφτά σου.
** @Yorgos @silversurfer Ιούλιο μήνα ζητούσαν γύρω στα 50 αρχική τιμή μπροστά από το Ινγκλατέρα, γύρω στα 35 αρχική τιμή αυτοί που είναι κάτω από την plaza de armas και την plaza de la catedral. Τώρα με παζάρια σίγουρα θα έπεφτε η τιμή αρκετά, αλλά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου μιας και δεν θέλαμε να κάνουμε το τουρ. Αυτοί μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα αφού είδαν πως δεν ενδιαφερόμαστε, δεν σκοτίστηκαν να κατεβάσουν την τιμή σε αντίθεση με τα παλικάρια κάτω από τις πλατείες που μας πήραν από πίσω και έφτασαν την τιμή μέχρι 20 κούκια μήπως και ενδώσουμε. Πάντως κάθε μέρα βλέπαμε πάρα πολλούς τουρίστες να κάνουν το τουρ.
Καπιτώλιο
Μπροστά από το θέατρο και το Ινγκλατέρα τα αμερικάνικα αμάξια περιμένουν τουρίστες για το κλασικό μονόωρο τουρ
Άγαλμα Jose Marti στο Parque Central
Το περίφημο ξενοδοχείο Inglaterra
Το εντυπωσιακό Gran Teatro de la Habana
Το επίσης πολύ γνωστό ξενοδοχείο Telegrafo
Διασχίζοντας το Parque Central βρισκόμαστε ανάμεσα στο Gran Hotel Manzana Kempinski και στο Museo de Bellas Artes λίγα μέτρα πριν βρεθούμε μπροστά στο El Floridita, το μυθικό μπαρ που θεωρείται τόπος γέννησης του ντάκιρι και έγινε ευρέως γνωστό από τον διάσημο Αμερικανό συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγκγουεϊ ο οποίος έζησε αρκετά χρόνια στην Κούβα και σύχναζε στο μπαρ. Το μπαρ το οποίο έκλεισε πριν λίγο καιρό 2 αιώνες ζωής ήταν γεμάτο από κόσμο με τους περισσότερους απλά να μπαίνουν για μια σέλφι με τον Έρνεστ και να φεύγουν. Εμείς κάτσαμε, ήπιαμε από ένα ντάκιρι για να πάει καλά η μέρα και στη συνέχεια βρεθήκαμε στην Obispo. Ωραία ατμόσφαιρα στο Floridita, έχει και μπάντες που παίζουν live ενώ υπάρχει και εστιατόριο στη διπλανή αίθουσα.
Η χάλκινη προτομή που έστησαν οι Κουβανοί στο μαγαζί για να τιμήσουν τον Χέμινγκγουεϊ ενώ υπάρχουν και φωτογραφίες καδραρισμένες με τον παλιόφιλο Φιντέλ.
Η Obispo μπορούμε να πούμε ότι είναι η Ερμού της Αβάνας, ο πιο πολυσύχναστος δρόμος της πόλης. Σουβενιράδικα, βιβλιοπωλεία, γραφείο πληροφοριών για τους τουρίστες, μαγαζιά, μπαρ, ξενοδοχεία, μουσεία, τα πάντα όλα έχει αυτή η οδός και πριν προλάβουμε να κάνουμε το οτιδήποτε μας πιάνει από τον ώμο ένα δίμετρο παλικάρι και λέει να πάμε δύο βήματα πιο κάτω να μας δείξει τα πούρα του. "Άντε πάλι με αυτά τα πούρα" να λέω από μέσα μου, μπαίνουμε σε σουβενιράδικο, ανεβαίνουμε κάτι σκαλιά, μας πάει ο τύπος σε ένα δωμάτιο, μας ξεμοναχιάζει και τσουπ βγάζει ένα σωρό κουτιά από πούρα. Ωραίος ο τύπος, είχε το στυλ "όσο εγώ σας πουλάω παπά για τη γνησιότητα των πούρων, εσείς παραγγέλνετε". Εμείς δεν καπνίζουμε, αλλά ο πατέρας μου ήθελε να πάρει ένα σεβαστό αριθμό πούρων για την Ελλάδα για να κάνει αραιά και που από κανένα και να δώσει και σε φίλους. Έτσι λοιπόν ενδιαφερόταν να δει τι παίζει με τις τιμές, τα πούρα "στο δρόμο" και στα επίσημα μαγαζιά και για αυτό θέλησε να ακολουθήσουμε το παλικάρι.
Στη συνέχεια περνάμε από το μουσείο της 28ης Σεπτεμβρίου, το Νομισματικό μουσείο, το ξενοδοχείο Ambos Mundos, κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση στις ωραίες σκιές που σχημάτιζαν τα πολλά δέντρα στην Plaza de Armas και μπαίνουμε στο Castillo de la Real Fuerza. Το κάστρο χτίστηκε για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις των πειρατών αλλά η στρατηγική του θέση δεν ήταν και η καλύτερη. Θεωρείται το παλαιότερο πέτρινο φρούριο στην Αμερική ενώ από το 2010 έως σήμερα στεγάζει το ναυτικό μουσείο της χώρας με εξαιρετικά εκθέματα. Εκτός των άλλων εκθεμάτων υπάρχει και το μεγάλων διαστάσεων πρότυπο της Santisima Trinidad, το μεγαλύτερο πλοίο το 18ου αιώνα. 3 CUC ήταν η είσοδος στο μουσείο αν θυμάμαι καλά, χορτάσαμε να βλέπουμε πλοία και να διαβάζουμε για ιστορικά γεγονότα με ναυμαχίες σε σημείο που να βγαίνεις έξω και να νομίζεις ότι είσαι ο Μιαούλης. Εκτός από πολλά πλοία, όποιος μπει στο μουσείο αντικρίζει και πολλές κυρίες που δουλεύουν εκεί να μιλάνε ασταμάτητα μεταξύ τους, να κάνουν ένα mini My style rocks κοιτάζοντας προσεκτικά το τι φοράει ο κάθε τουρίστας και να κουνάνε απίστευτα γρήγορα τις βεντάλιες τους. Μισές ξινές, μισές χαμογελαστές και μία τρελή αφασία στον πάνω πάνω όροφο που μου ζήτησε το κινητό ώστε να μας βγάλει φωτογραφία σε δέκα διαφορετικές μεριές του ορόφου.
Το άγαλμα του Carlos Manuel de Cespedes δεσπόζει στο κέντρο της Plaza de Armas ανάμεσα από ψηλούς φοίνικες
Castillo de la Real Fuerza
Αφήσαμε πίσω το μουσείο, επιστρέψαμε στην Obispo μήπως και βρούμε να κάτσουμε για φαγητό κάπου σαν άνθρωποι μιας και με μια πίτσα και λίγα μπισκότα δουλειά δε γίνεται. Και έτσι όπως κόβουμε βόλτες δεξιά κι αριστερά της Obispo, πετυχαίνουμε ένα μαγαζί το οποίο σου κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Η ποιότητα του φαγητού θα είναι αντάξια του ονόματος του μαγαζιού; Θα μας σερβίρει αυτοπροσώπως ο Δον της γνωστής οικογενείας των Πούτσων; Αυτά τα ερωτήματα δεν έπρεπε να μείνουν αναπάντητα και έτσι μπήκαμε μέσα κατευθείαν να κάτσουμε. Τίμιο φαγητάκι αλλά με 10 CUC θαρρώ πως τρως και καλύτερα ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο. Όπως και να 'χει, μακάρι ο Δον να επεκταθεί σύντομα και στην ελληνική αγορά. Ύστερα συνεχίσαμε προς Plaza Vieja.
Στο δρόμο προς Plaza Vieja
Plaza Vieja
Ο μπάρμπα Μπρίλιος είχε ένα γάλο πολύ μεγάλο - Cuban Edition
Είχε αρχίσει ήδη να χαλάει ο καιρός και εμείς κατευθυνόμασταν προς την εκκλησία του San Fransisco de Paula η οποία τελικά ήταν κλειστή. Πήραμε το δρόμο προς τα πίσω, περάσαμε από το σταθμό των ferryboat και μπροστά από το Museo del Ron Havana Club μας πιάνει πολύ δυνατή μπόρα οπότε και μπήκαμε μέσα στο μουσείο. Μετά από μισή περίπου ώρα σταματάει να γίνεται χαμός έξω και λέμε να φύγουμε από τα ρούμια. Μέσα σε 2 λεπτά είχαμε δεύτερο γύρο από κουβανέζικη μπόρα και αυτή τη φορά τη βγάλαμε στα σκαλάκια από την Camara de Representantes. Κατά τις 7 πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι. Ο φάδερ πρότεινε να πάρουμε ταξί για να πάμε πίσω, αλλά εγώ ήθελα να το παίξω Γκρεμπρεσελασιέ οπότε προσθέσαμε άλλα 5 περίπου χιλιόμετρα περπάτημα στο ημερήσιο κοντέρ μέχρι να φτάσουμε πίσω. Αφού ρίξαμε έναν υπνάκο, βγήκαμε κατά τις 11 για την καθιερωμένη βόλτα στην La Rampa μέχρι τη Malecon και κάναμε μερικές γύρες για να δούμε τα νυχτερινά μαγαζιά. Κάτι είχαμε καταλάβει από το προηγούμενο βράδυ για το ότι οι Κουβανοί βγαίνουν έξω τα βράδια, πλέον όμως σιγουρευτήκαμε. Η Malecon γεμάτη από κόσμο, η La Rampa γεμάτη από κόσμο, όλοι οι νέοι έξω, να ακούς παντού ισπανικά. Σίγουρα μία πολύ ωραία εικόνα, πάρα πολύ ωραία. Ότι ώρα και να κυκλοφορήσεις έξω το βράδυ, θα υπάρχει κόσμος, ενώ δεν πρόκειται να νιώσεις στιγμή ότι κινδυνεύεις.
Last edited:
