Nick_St
Member
- Μηνύματα
- 136
- Likes
- 2.237
- Ταξίδι-Όνειρο
- Venezuela
15-16/07/2017 - Καμαγουέι
Αφήνοντας το Τρινιδάδ είχαμε σκοπό να φτάσουμε ανατολικά μέχρι το Καμαγουέι, την τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας. Υπήρχε λεωφορείο Viazul στις 8 το πρωί από Τρινιδάδ, αλλά επειδή δεν είχαμε κλείσει ηλεκτρονικά τα εισιτήρια, θα έπρεπε να πάμε στο σταθμό να περιμένουμε μήπως υπάρχει κενή θέση. Όποιος δεν έχει κλείσει ηλεκτρονικά λοιπόν, πάει στον υπάλληλο και λέει όνομα και διαδρομή και αν τελικά υπάρχουν κενές θέσεις τότε ο υπάλληλος φωνάζει ένα ένα τα άτομα που έχει γραμμένα στο χαρτί για να πάρουν το εισιτήριο. Εναλλακτική επιλογή κάποιος από τους ταξιτζήδες που περίμεναν καρτερικά έξω από το σταθμό, εν τέλει όμως υπήρχαν αρκετές θέσεις και έτσι πήραμε Viazul, αφού πρώτα πληρώσαμε 1 CUC νομίζω για τα backpacks, άλλη πατέντα και τούτο. Επιβίβαση στο Viazul, αποβίβαση στην Ανταρκτική. Μάλλον η φράση των ελληνίδων μανάδων "ζακέτα να πάρεις" προς τα τέκνα τους θα βγήκε από καμιά ιστορία που το παιδί μπήκε γδυτό μέσα στο Viazul. Πραγματικά τέρμα το ερκοντίσιον!
Το Καμαγουέι το προσθέσαμε στο πλάνο γιατί είχαμε αρκετό χρόνο αλλά κυρίως λόγο του νυχτερινού δρομολογίου της Viazul Καμαγουέι-Βαραδέρο (γραμμή Σαντιάγο-Βαραδέρο) το οποίο θα παίρναμε την επόμενη μέρα. Είναι ένα από τα λίγα νυχτερινά δρομολόγια της εταιρίας και πραγματικά βολεύει πάρα πολύ καθώς γλυτώνεις διαμονή και φτάνεις 11μιση το πρωί Βαραδέρο. Το Καμαγουέι λοιπόν είναι μία πολύ όμορφη πόλη με ελάχιστο τουρισμό, πολλές εκκλησίες, πολλές πλατείες και ακόμα περισσότερα...πιθάρια, δε λέγεται τυχαία άλλωστε Ciudad de los tinajones. Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του καβαλάρη Ignacio Agramonte ενώ δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο καθεδρικός της πόλης. Οι κουκλίστικες πλατείες συνδυάζονται με την έξοχη αρχιτεκτονική και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Η μιάμιση ημέρα που είχαμε στη διάθεση μας αποδείχθηκε αρκετά ικανό διάστημα να γυρίσουμε αυτήν την ήρεμη και αυθεντική πόλη, παρόλο που έβρεξε αρκετά και τις δύο ημέρες. Κορυφαία στιγμή το δεύτερο βράδυ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο για Βαραδέρο στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, έβρεχε καρέκλες για αρκετές ώρες ασταμάτητα και λίγο μετά τα μεσάνυχτα βρήκαμε ένα παλικάρι που μας πήγε στο σταθμό με ποδήλατο. Έφαγε όλη τη βροχή, έκανε ποδήλατο με τόσο βάρος και στο τέλος ζήτησε μόνο 2 CUC, άξιος.
Σταθμός Viazul Camaguey
Camaguey
17-18/07/2017 - Βαραδέρο
Παίρνοντας το λεωφορείο στις 3 το βράδυ από Καμαγουέι φτάσαμε 11 και μισή περίπου στο Βαράδερο, μια περιοχή που φημίζεται για την ατέλειωτη παραλία και τα ΑI ξενοδοχεία πλημμυρισμένα από μπουλούκους Καναδούς. Πολλοί είναι αυτοί που έρχονται και το συνδυάζουν με εκδρομή στο Cayo Blanco, πολλοί επίσης είναι κι αυτοί που δεν έρχονται καθόλου μιας και δεν το λες αυθεντικό κουβανέζικο μέρος. Κάτσαμε 1 βράδυ, μείναμε σε casa κάπου μεταξύ Avenida 1ra και calles 32-34, όλη την ώρα στη θάλασσα ήμασταν, σαφέστατα ανώτερη από Playa Ancon που ήταν και η έτερη παραλία που επισκεφθήκαμε στη χώρα. Γενικά μεταξύ Calle 30-36 είναι μία αρκετά καλή περιοχή για διαμονή, μακρυά από τα ξενοδοχεία, δίπλα στο σταθμό Viazul ενώ η παραλία είναι κατακλυσμένη από ντόπιους. Όμορφο το πάρκο Josone, ωραία live μουσική στο The Beatles. Για κάποιον που έρχεται λίγες σχετικά μέρες στη Κούβα προσωπικά δε θα πρότεινα να έρθει Βαραδέρο, υπάρχουν άλλα πράγματα που αξίζουν πολύ περισσότερο. Για κάποιον όμως που έχει πολλές μέρες στη διάθεση του, μπορεί να κάνει ένα πέρασμα μόνο και μόνο για τη θάλασσα. Στις 6 το απόγευμα στις 18 του μήνα πήραμε Viazul και ξανά πίσω Αβάνα για το τελευταίο μας βράδυ στο νησί. Επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα βγήκαμε κατευθείαν για την τελευταία βραδινή βόλτα και η αλήθεια είναι πως όσο και να θέλαμε να περπατήσουμε πολύ για να δούμε βράδυ αρκετά μέρη μια τελευταία φορά, καταλήξαμε να περάσουμε τον περισσότερο χρόνο στη Malecon μαζί με όλους τους ντόπιους, με μουσική από πλανόδιους και τον ήχο των κυμάτων.
Varadero
Bonus φωτογραφία όλα τα δρομολόγια Viazul
Αφήνοντας το Τρινιδάδ είχαμε σκοπό να φτάσουμε ανατολικά μέχρι το Καμαγουέι, την τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας. Υπήρχε λεωφορείο Viazul στις 8 το πρωί από Τρινιδάδ, αλλά επειδή δεν είχαμε κλείσει ηλεκτρονικά τα εισιτήρια, θα έπρεπε να πάμε στο σταθμό να περιμένουμε μήπως υπάρχει κενή θέση. Όποιος δεν έχει κλείσει ηλεκτρονικά λοιπόν, πάει στον υπάλληλο και λέει όνομα και διαδρομή και αν τελικά υπάρχουν κενές θέσεις τότε ο υπάλληλος φωνάζει ένα ένα τα άτομα που έχει γραμμένα στο χαρτί για να πάρουν το εισιτήριο. Εναλλακτική επιλογή κάποιος από τους ταξιτζήδες που περίμεναν καρτερικά έξω από το σταθμό, εν τέλει όμως υπήρχαν αρκετές θέσεις και έτσι πήραμε Viazul, αφού πρώτα πληρώσαμε 1 CUC νομίζω για τα backpacks, άλλη πατέντα και τούτο. Επιβίβαση στο Viazul, αποβίβαση στην Ανταρκτική. Μάλλον η φράση των ελληνίδων μανάδων "ζακέτα να πάρεις" προς τα τέκνα τους θα βγήκε από καμιά ιστορία που το παιδί μπήκε γδυτό μέσα στο Viazul. Πραγματικά τέρμα το ερκοντίσιον!
Το Καμαγουέι το προσθέσαμε στο πλάνο γιατί είχαμε αρκετό χρόνο αλλά κυρίως λόγο του νυχτερινού δρομολογίου της Viazul Καμαγουέι-Βαραδέρο (γραμμή Σαντιάγο-Βαραδέρο) το οποίο θα παίρναμε την επόμενη μέρα. Είναι ένα από τα λίγα νυχτερινά δρομολόγια της εταιρίας και πραγματικά βολεύει πάρα πολύ καθώς γλυτώνεις διαμονή και φτάνεις 11μιση το πρωί Βαραδέρο. Το Καμαγουέι λοιπόν είναι μία πολύ όμορφη πόλη με ελάχιστο τουρισμό, πολλές εκκλησίες, πολλές πλατείες και ακόμα περισσότερα...πιθάρια, δε λέγεται τυχαία άλλωστε Ciudad de los tinajones. Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το άγαλμα του καβαλάρη Ignacio Agramonte ενώ δίπλα ακριβώς βρίσκεται ο καθεδρικός της πόλης. Οι κουκλίστικες πλατείες συνδυάζονται με την έξοχη αρχιτεκτονική και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Η μιάμιση ημέρα που είχαμε στη διάθεση μας αποδείχθηκε αρκετά ικανό διάστημα να γυρίσουμε αυτήν την ήρεμη και αυθεντική πόλη, παρόλο που έβρεξε αρκετά και τις δύο ημέρες. Κορυφαία στιγμή το δεύτερο βράδυ όπου θα παίρναμε το λεωφορείο για Βαραδέρο στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, έβρεχε καρέκλες για αρκετές ώρες ασταμάτητα και λίγο μετά τα μεσάνυχτα βρήκαμε ένα παλικάρι που μας πήγε στο σταθμό με ποδήλατο. Έφαγε όλη τη βροχή, έκανε ποδήλατο με τόσο βάρος και στο τέλος ζήτησε μόνο 2 CUC, άξιος.
Σταθμός Viazul Camaguey
Camaguey
17-18/07/2017 - Βαραδέρο
Παίρνοντας το λεωφορείο στις 3 το βράδυ από Καμαγουέι φτάσαμε 11 και μισή περίπου στο Βαράδερο, μια περιοχή που φημίζεται για την ατέλειωτη παραλία και τα ΑI ξενοδοχεία πλημμυρισμένα από μπουλούκους Καναδούς. Πολλοί είναι αυτοί που έρχονται και το συνδυάζουν με εκδρομή στο Cayo Blanco, πολλοί επίσης είναι κι αυτοί που δεν έρχονται καθόλου μιας και δεν το λες αυθεντικό κουβανέζικο μέρος. Κάτσαμε 1 βράδυ, μείναμε σε casa κάπου μεταξύ Avenida 1ra και calles 32-34, όλη την ώρα στη θάλασσα ήμασταν, σαφέστατα ανώτερη από Playa Ancon που ήταν και η έτερη παραλία που επισκεφθήκαμε στη χώρα. Γενικά μεταξύ Calle 30-36 είναι μία αρκετά καλή περιοχή για διαμονή, μακρυά από τα ξενοδοχεία, δίπλα στο σταθμό Viazul ενώ η παραλία είναι κατακλυσμένη από ντόπιους. Όμορφο το πάρκο Josone, ωραία live μουσική στο The Beatles. Για κάποιον που έρχεται λίγες σχετικά μέρες στη Κούβα προσωπικά δε θα πρότεινα να έρθει Βαραδέρο, υπάρχουν άλλα πράγματα που αξίζουν πολύ περισσότερο. Για κάποιον όμως που έχει πολλές μέρες στη διάθεση του, μπορεί να κάνει ένα πέρασμα μόνο και μόνο για τη θάλασσα. Στις 6 το απόγευμα στις 18 του μήνα πήραμε Viazul και ξανά πίσω Αβάνα για το τελευταίο μας βράδυ στο νησί. Επιστρέφοντας στην πρωτεύουσα βγήκαμε κατευθείαν για την τελευταία βραδινή βόλτα και η αλήθεια είναι πως όσο και να θέλαμε να περπατήσουμε πολύ για να δούμε βράδυ αρκετά μέρη μια τελευταία φορά, καταλήξαμε να περάσουμε τον περισσότερο χρόνο στη Malecon μαζί με όλους τους ντόπιους, με μουσική από πλανόδιους και τον ήχο των κυμάτων.
Varadero
Bonus φωτογραφία όλα τα δρομολόγια Viazul
Last edited: