gioske
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 1.095
- Ταξίδι-Όνειρο
- Θιβετ
Όσο πλησίαζε η Κυριακή (13-03-2016) της αναχώρησης και οι τυπικές ετοιμασίες έπαιρναν το δρόμο τους, μία σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό και επισκίασε τα πάντα. Η τύχη θα είναι με το μέρος μας ή θα μας γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη; Βέβαια είχαμε κανονίσει και άλλες δραστηριότητες κατά την διαμονή μας αλλά κακά τα ψέματα: Καλός και ο υπόλοιπος θίασος αλλά το αλμυρό εισιτήριο το πληρώσαμε για να δούμε τον πρωταγωνιστή της παράστασης! Την Κυριακή το πρωί, καθώς λοιπόν ετοιμαζόμαστε για το αεροδρόμιο και για την επακόλουθη οδύσσεια των τριών πτήσεων μέχρι τον τελικό προορισμό, το μάτι μου πέφτει σε ένα site που αφορά τις ομορφιές τις Ισλανδίας (και το οποίο ακολουθώ για τις φοβερές φωτογραφίες του) και σε μια ανακοίνωση που έχει ανεβάσει. Μάλιστα, το τονίζει σαν Breaking News και υποστηρίζει ότι το επόμενο 48ωρο η ηλιακή δραστηριότητα θα ενταθεί και θα προκαλέσει γεωμαγνητική καταιγίδα εντάσεως G1. Στις λεπτομέρειες του άρθρου φαίνεται ότι αυτό είναι κάτι πολύ ευνοϊκό για την εμφάνιση ΒΣ, αυξημένης μάλιστα έντασης. Το λέω στη σύζυγο και συμφωνούμε ότι είναι ένα καλό σημάδι, σταυρώνοντας ταυτόχρονα τα δάχτυλά μας.
Χρειαζόμασταν κάτι ενθαρρυντικό μιας και ο καιρός στο Τρόμσο για την ερχόμενη εβδομάδα δεν ήταν και ο καλύτερος, με νεφώσεις και βροχές. Βέβαια, όπως μας είχε επισημάνει και ο υπεύθυνος του γραφείου, η πρόγνωση του καιρού για την πόλη έχει μικρή αξία μιας και η ακτίνα δράσης τους είναι μεγάλη και αν χρειαζόταν θα φθάναμε μέχρι Φινλανδία! Άλλωστε, σαν παραλιακό μέρος εκτεθειμένο στην Νορβηγική Θάλασσα, ο καιρός ήταν εξαιρετικά ευμετάβλητος αλλά και ήπιος για τόσο βόρεια (χάριν στο Ρεύμα του Κόλπου). Όλα αυτά όμως θα έπρεπε να περιμένουν. Άμα τη αφίξει στο αεροδρόμιο, η ψυχική ανάταση και η γλυκιά αγωνία που έφερνε η νέα περιπέτεια επισκίασαν οποιαδήποτε άλλη έγνοια και προβληματισμό. Στις 11.30 το πρωί αναχωρήσαμε από Αθήνα και στις 20:30 το απόγευμα προσγειωνόμασταν στο Τρόμσο, μετά πό ενδιάμεσες στάσεις στην Στοκχόλμη και στο Όσλο.
(Δεν θα κουράσω με τις τεχνικές λεπτομέρειες του ταξιδιού, όπως εισιτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Θεωρώ ότι μπορεί να γίνω βαρετός αν καταγράψω τα πάντα. Αν κάποιος ρωτήσει φυσικά και θα παρέχω οποιαδήποτε πληροφόρηση, οπότε be my guest
).
Η πρώτη επαφή με το κρύο του νορβηγικού Βορρά ήταν υποφερτή. Άλλωστε η θερμοκρασία κατά την διαμονή μας κυμάνθηκε από -6 οC έως 3 οC, αρκετά πιο ήπια πράγματα από ότι περιμέναμε. Φροντίσαμε ωστόσο να είμαστε και καλά προετοιμασμένοι, έχοντας στο μυαλό το motto των Βορείων Λαών: "Δεν υπάρχει κακός καιρός αλλά κακό ντύσιμο". Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης κράτησε γύρω στα 20-25 λεπτά με ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής να πραγματοποιείται υπόγεια. Α ναι, οι
Νορβηγοί έχουν τρέλα με την κατασκευή τούνελ. Είτε για να μην αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον είτε για να μην επιβαρύνουν με κίνηση το κέντρο της πόλης, έχουν σκάψει ένα μεγάλο σύμπλεγμα τούνελ αλλού υπόγειο και αλλού υποθαλάσσιο. Και εκεί που διασταυρώνονται τα τούνελ (ναι, το είδαμε και αυτό), κατασκεύασαν και κυκλικό κόμβο για να ρυθμίζει την κυκλοφορία! Μυθικό! Αποτέλεσμα όλης αυτής της υποδομής είναι η κίνηση στην πόλη να είναι ελάχιστη, ακόμα και την ημέρα. Ειδικά το βράδυ που φθάσαμε , είχαμε την αίσθηση πως βρεθήκαμε σε κινηματογραφικό στούντιο που γυρίζανε την μεταμοντέρνα εκδοχή κάποιου παραμυθιού του Ντίκενς. Κάποιοι περαστικοί με γοργό βήμα εμφανίζοταν μακριά και γρήγορα χανόταν σε κάποιο σοκάκι. Ακόμα και τα αυτοκίνητα θαρρείς πως χαμήλωναν το μηχανικό ήχο τους για να μην χαλάσουν την μαγεία της σκηνής. Ξαφνικά απομακρύνθηκα από τη συντροφιά της συζύγου, στάθηκα στην μέση της κεντρικής λεωφόρου και μετέωρος, έστρεψα το βλέμμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν ένα όνειρο που έβλεπα με ανοιχτά τα μάτια...
Χρειαζόμασταν κάτι ενθαρρυντικό μιας και ο καιρός στο Τρόμσο για την ερχόμενη εβδομάδα δεν ήταν και ο καλύτερος, με νεφώσεις και βροχές. Βέβαια, όπως μας είχε επισημάνει και ο υπεύθυνος του γραφείου, η πρόγνωση του καιρού για την πόλη έχει μικρή αξία μιας και η ακτίνα δράσης τους είναι μεγάλη και αν χρειαζόταν θα φθάναμε μέχρι Φινλανδία! Άλλωστε, σαν παραλιακό μέρος εκτεθειμένο στην Νορβηγική Θάλασσα, ο καιρός ήταν εξαιρετικά ευμετάβλητος αλλά και ήπιος για τόσο βόρεια (χάριν στο Ρεύμα του Κόλπου). Όλα αυτά όμως θα έπρεπε να περιμένουν. Άμα τη αφίξει στο αεροδρόμιο, η ψυχική ανάταση και η γλυκιά αγωνία που έφερνε η νέα περιπέτεια επισκίασαν οποιαδήποτε άλλη έγνοια και προβληματισμό. Στις 11.30 το πρωί αναχωρήσαμε από Αθήνα και στις 20:30 το απόγευμα προσγειωνόμασταν στο Τρόμσο, μετά πό ενδιάμεσες στάσεις στην Στοκχόλμη και στο Όσλο.
(Δεν θα κουράσω με τις τεχνικές λεπτομέρειες του ταξιδιού, όπως εισιτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Θεωρώ ότι μπορεί να γίνω βαρετός αν καταγράψω τα πάντα. Αν κάποιος ρωτήσει φυσικά και θα παρέχω οποιαδήποτε πληροφόρηση, οπότε be my guest
Η πρώτη επαφή με το κρύο του νορβηγικού Βορρά ήταν υποφερτή. Άλλωστε η θερμοκρασία κατά την διαμονή μας κυμάνθηκε από -6 οC έως 3 οC, αρκετά πιο ήπια πράγματα από ότι περιμέναμε. Φροντίσαμε ωστόσο να είμαστε και καλά προετοιμασμένοι, έχοντας στο μυαλό το motto των Βορείων Λαών: "Δεν υπάρχει κακός καιρός αλλά κακό ντύσιμο". Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης κράτησε γύρω στα 20-25 λεπτά με ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής να πραγματοποιείται υπόγεια. Α ναι, οι
Νορβηγοί έχουν τρέλα με την κατασκευή τούνελ. Είτε για να μην αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον είτε για να μην επιβαρύνουν με κίνηση το κέντρο της πόλης, έχουν σκάψει ένα μεγάλο σύμπλεγμα τούνελ αλλού υπόγειο και αλλού υποθαλάσσιο. Και εκεί που διασταυρώνονται τα τούνελ (ναι, το είδαμε και αυτό), κατασκεύασαν και κυκλικό κόμβο για να ρυθμίζει την κυκλοφορία! Μυθικό! Αποτέλεσμα όλης αυτής της υποδομής είναι η κίνηση στην πόλη να είναι ελάχιστη, ακόμα και την ημέρα. Ειδικά το βράδυ που φθάσαμε , είχαμε την αίσθηση πως βρεθήκαμε σε κινηματογραφικό στούντιο που γυρίζανε την μεταμοντέρνα εκδοχή κάποιου παραμυθιού του Ντίκενς. Κάποιοι περαστικοί με γοργό βήμα εμφανίζοταν μακριά και γρήγορα χανόταν σε κάποιο σοκάκι. Ακόμα και τα αυτοκίνητα θαρρείς πως χαμήλωναν το μηχανικό ήχο τους για να μην χαλάσουν την μαγεία της σκηνής. Ξαφνικά απομακρύνθηκα από τη συντροφιά της συζύγου, στάθηκα στην μέση της κεντρικής λεωφόρου και μετέωρος, έστρεψα το βλέμμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν ένα όνειρο που έβλεπα με ανοιχτά τα μάτια...
Last edited: