Νορβηγία Κυνηγώντας το Βόρειο Σέλας...

[gioske]

Πέμπτη 17-03-2016

Το απίστευτο αυτό ταξίδι έπρεπε να έχει και επικό φινάλε. Η τελευταία γεμάτη μέρα στον Αρκτικό κύκλο έπρεπε να κλείσει θριαμβευτικά. Απολαύσαμε το κυρίως πιάτο του ταξιδιού αλλά αυτό που επίσης μένει έντονα στη μνήμη είναι και η επίγευση από το επιδόρπιο. Έπρεπε να βρω λοιπόν μια δραστηριότητα – επιδόρπιο που θα μας κρατήσει απασχολημένους τουλάχιστον για ολόκληρο το πρωινό της Πέμπτης και θα μας γλυκάνει έτι περισσότερο.

Η ευρύτερη περιοχή γύρω από το Τρόμσο προσφέρεται για πάμπολλες δραστηριότητες. Μία επίσκεψη στο TripAdvisor θα μπορούσε να πείσει και τον πιο δύσπιστο ταξιδιώτη. Η επιλογή αποδείχθηκε στην αρχή δύσκολη αλλά όταν πέρασε από τη κρησάρα τις αυθεντικότητας και της πρωτοτυπίας, τα πράγματα απλουστεύθηκαν αρκετά. Φυλλομετρώντας τις προτάσεις που ξεπετάγονταν μπροστά μας αποκλείσαμε την κρουαζιέρα στα φιόρδ μιας και δεν ήταν η εποχή για να δεις φάλαινες (η οποία ξεκινάει από Νοέμβριο μέχρι σκάρτα αρχές Φλεβάρη). Επίσης ούτε πεπειραμένοι σκιέρ (ούτε καν αρχάριοι!) είμαστε για να ανεβοκατεβαίνουμε τις χιονισμένες πλαγιές της περιοχής και σίγουρα ούτε ένας απλός περίπατος στο υπέροχο κατά τα άλλα αρκτικό τοπίο θα προσέφερε τις συγκινήσεις που ψάχναμε. Η αναζήτηση ωστόσο έλαβε τέλος όταν έφερα στο μυαλό μου εικόνες από ντοκιμαντέρ με θέμα την ζωή των ανθρώπων στον αρκτικό κύκλο και των εξερευνητών που έφτασαν στις εσχατιές του κόσμου μας. Αμέσως κατάλαβα ότι ήθελα να ρίξω μια κλεφτή ματιά στον τρόπο ζωής τους και στις καθημερινές συνήθειές τους, έστω και για λίγες στιγμές. Ήθελα να κάνω dog sledding, να ανέβω σε ένα έλκηθρο και αλαλάζοντας να οδηγήσω τα υπέροχα χάσκις μέσα στο αρκτικό τοπίο.

Εδώ να ξεκαθαρίσω κάτι: Είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καταναγκασμού των ζώων και περιορισμού τους σε ρόλους που δεν εκπορεύονται από την φυσική τους θέση στον κόσμο μας. Ανάμεσα στις δραστηριότητες που προτείνονται για την περιοχή είναι και η βόλτα με έλκηθρο που σέρνουν τάρανδοι. Αυτό για μας δεν ήταν αποδεκτό μιας και οι τάρανδοι είναι άγρια ζώα και ως τέτοια πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα στη φύση. Τα χάσκις όμως είναι μια διαφορετική ιστορία. Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους των αρκτικών περιοχών είναι απαραίτητο στοιχείο με άμεση επιβιωτική αξία για αμφότερους. Κανένα από τα δύο μέρη δεν θα άντεχε μόνο του στο άνισο αγώνα ενάντια στα ακραία στοιχεία της φύσης, και αυτό είναι απόλυτο κατανοητά από ανθρώπους και σκυλιά μαζί. Και αυτός ο χαλύβδινος δεσμός μεταξύ ζώων και ανθρώπων επικαιροποιείται κάθε φορά που ο άνθρωπος ζητά και λαμβάνει τις υπηρεσίες τους.

Η εταιρεία που θα αναλάμβανε να μας παρέχει αυτή την συγκίνηση ήταν η ActiveTromso. Το πλάνο λοιπόν είχε ως εξής: Θα μας παραλάμβαναν μπροστά από το Radisson Blu Hotel Tromsø γύρω στις 9 το πρωί και με το βανάκι τους θα μας οδηγούσαν στην φάρμα τους και εμείς θα πληρώναμε για όλο αυτό περίπου 275€ για δύο άτομα. Έτσι και έγινε. Μπήκαμε στο λεωφορείο μαζί με άλλα 14 άτομα και μετά από 40 περίπου λεπτά οδήγησης φθάσαμε στη φάρμα που είχε απίστευτη, πανοραμική θέα σε ένα φιόρδ. Ο δρόμος καθ'όλη την διάρκεια της διαδρομής δεν φαινόταν από το φρέσκο χιόνι αλλά ο Peter, ο οδηγός δεν φαινόταν να δυσκολεύεται. Μας είπε πως η χιονόπτωση το τελευταίο διήμερο ήταν ότι έπρεπε, θα το διαπιστώναμε και μόνοι μας άλλωστε. Παρκάραμε και ξεκινήσαμε με τα πόδια για να κατέβουμε προς τη φάρμα, μέσα από ένα φρεσκοκαθαρισμένο μονοπάτι.



Μας υποδέχθηκε ο Jamie και μας οδήγησε σε μία καλύβα όπου θα βάζαμε τον εξοπλισμό. Η σκυλίσια μυρωδιά από τα ρούχα που μας έδωσαν ήταν κάπως βαριά αλλά τη συνηθίζεις. Φορέσαμε παντελόνι χιονοδρόμου πάνω από το δικό μας, βαριές μπότες, χοντρό μπουφάν, σκουφιά με επένδυση και γάντια. Η ευελιξία των κινήσεων περιορίστηκε αρκετά αλλά ο ρουχισμός ήταν για συγκεκριμένο σκοπό και καιρικές συνθήκες.



Αφού ετοιμάστηκε και το δεύτερο γκρουπ, αρχίζαμε να κατηφορίζουμε προς το πλάτωμα που μας περίμεναν τα σκυλιά με τα έλκηθρα. Η θέα προς τον κολπίσκο του φιόρδ σου έκοβε την ανάσα και σε αυτό βοηθούσε και ο δραματικός ουρανός που φωτιζόταν από το υπέροχο αρκτικό φως.



Αν μέτρησα καλά, πρέπει να είχαν πάνω από 50 σκυλιά, τα περισσότερα όπως μας είπαν ετοιμοπόλεμα. Όταν μας είδαν να πλησιάζουμε ξεκίνησαν εν χορώ να ουρλιάζουν δείχνοντας μεγαλύτερη ανυπομονησία από εμάς για την επικείμενη βόλτα. Είχαν ήδη σχηματιστεί δύο σειρές από 5 έλκηθρα η κάθε σειρά, που θα υπέμειναν συνολικά 18 άτομα, 16 επισκέπτες που θα ανέβαιναν ανά δύο σε κάθε έλκηθρο και επικεφαλής σε κάθε γκρουπ ένας οδηγός με το έλκηθρό του. Αυτό ήταν κάτι που με παραξένεψε! Είχα την εντύπωση πως το έλκηθρό μας θα το οδηγεί κάποιος έμπειρος οδηγός και εμείς θα καθόμαστε και θα απολαμβάνουμε την διαδρομή. Αλίμονο! Οδηγός θα ήταν ένας από τους δυό μας! Να κλάψω ή να γελάσω, σκέφτηκα. Ας περιμένω και ας παραμείνω ψύχραιμος, αυθεντική εμπειρία δεν θέλαμε;

Μας έδειξαν το έλκηθρό μας και στη συνέχεια μας άφησαν να γνωριστούμε και να παίξουμε με τα σκυλιά-οδηγούς μας. Γενικά με τα ζώα έχουμε και εγώ και η σύζυγος μία σχέση εξ αποστάσεως. Δεν τρελαίνομαι με τη ιδέα να έχω κάποιο ζώο υπό την προστασία μου αλλά μου αρέσει η σχέση που αναπτύσσουν με τα αφεντικά τους. Με τα συγκεκριμένα ζώα όμως ξετρελαθήκαμε, ήταν πραγματικά αξιαγάπητα πλάσματα. Δεν σταματήσαμε να τα χαϊδεύουμε παρά μόνον όταν οι επικεφαλής μας μάζευαν για να μας δώσουν τις συμβουλές που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε κατά τη διάρκεια της βόλτας.



Από τα συμφραζόμενα καταλάβαμε ότι δεν θα είναι σαν μια βόλτα στο πάρκο. Ο οδηγός εμπλέκεται ενεργά στην διαδικασία, προστάζοντας με αποφασιστικότητα τα 5 σκυλιά που έχει στη διάθεσή του ,να σταματήσουν ή να ξεκινήσουν. Στα δύσκολες ανηφόρες, εκεί που έχει φρέσκο χιόνι ή σε επικίνδυνες ρεματιές θα πρέπει να σπρώξει και ο ίδιος το έλκηθρο ή να κρεμαστεί έξω από αυτό και με την κλίση του σώματος να διορθώσει την πορεία του. Είχε στην διάθεση του και ποδόφρενο αλλά στα σημεία με φρέσκο χιόνι ήταν μη χρήσιμο. Ο συνοδηγός είχε στην διάθεση μια μικρή άγκυρα την οποία σε περίπτωση ανατροπής έπρεπε να ρίξει στο χιόνι για να σταματήσει αμέσως το έλκηθρο και να αποσοβήσει σοβαρό τραυματισμό. Έχοντας όλα αυτά υπόψη ξεκινήσαμε την βόλτα μας η οποία αποδείχθηκε χορταστική. Είμαστε στο έλκηθρο πάνω από 2.30 ώρες και περάσαμε από κάθε είδους μορφολογίας εδάφους. Από κατάλευκες πλαγιές, επικίνδυνες ρεματιές από τις οποίες οριακά απομακρυνθήκαμε πριν τουμπάρει το έλκηθρο μέχρι και πάνω από παγωμένη λίμνη στην οποία μπορούσες να διακρίνεις, ευτυχώς μικρές, ρωγμές στον επιφανειακό πάγο. Και ο καιρός ακολουθούσε αντίστοιχη ποικιλομορφία: Από ήλιο που σε έκανα σχεδόν να θέλεις να βγάλεις το μπουφάν σου μέχρι χιονοθύελλα που σου έφραζε το οπτικό πεδίο ακόμα και μέχρι τον συνοδηγό σου, και έπρεπε να φωνάξεις για να επιβεβαιώσεις ότι είναι ακόμα πάνω στο έλκηθρο! Και τα σκυλιά, απίστευτα. Απόλυτα συνεργάσιμα στα προστάγματα του οδηγού, το διασκέδαζαν σίγουρα όσο και εμείς. Τους υποκλίθηκα, όταν κάποιες φορές ενώ ήξεραν ότι έπρεπε να ξεκινήσουν ή να σταματήσουν περίμεναν από εμένα που με είχαν χρίσει προσωρινό αφεντικό τους, να τους πω τι να κάνουν! Ήταν συγκινητικό και ταυτόχρονα θλιβερό που κάποια μακρινά ξαδέρφια τους τα αναγκάζουμε να ζουν σε ζεστά κλίματα και τα πηγαίνουμε στο πάρκο της γειτονιάς μας, εντελώς έξω από τον φυσικό τρόπο ζωής τους...

(Οι φωτογραφίες είναι από κινητό τηλέφωνο, συγχωρήστε μου την υποδεέστερη ποιότητα. Αλλά δεν θα ρίσκαρα να κουβαλώ μηχανή εκεί πάνω με τίποτα!)



Η βόλτα ήταν χορταστική, η εμπειρία απίστευτη. Μπορώ να πω με βεβαιότητα πως ακόμα και αν στεκόμασταν άτυχοι και δεν βλέπαμε τελικά το ΒΣ, μόνο και μόνο για αυτή την βόλτα θα θεωρούσα το ταξίδι απόλυτα επιτυχημένο. Επιστρέφοντας στο χώρο με τα σκυλόσπιτα, ο επικεφαλής μας είπε πως είχαμε στην ομάδα μας δύο πολύ δυνατά σκυλιά, δύο δυνατά παλικάρια όπως τα αποκάλεσε. Μας είπε λοιπόν αν θέλουμε να τα συνοδεύουμε μέχρι το σπιτάκι τους και φυσικά δεχθήκαμε. Στο τέλος όμως δεν είμαστε σίγουροι ποιος έσερνε ποιον, τα χέρια μας μούδιασαν από την ένταση! Σίγουρα θα μας έλειπαν, η Μπρίτνει με την Γουίτνει, ο Ρόκο και ο Μπρους με τον Τζάγκερ, 5 υπέροχα πλάσματα!

Αφού αλλάξαμε ρούχα και μας πρόσφεραν ζεστά ροφήματα και μπισκότα, συζητούσαμε με τον Jamie για τις εντυπώσεις μας. Όλοι συμφωνήσαμε ότι ήταν κορυφαία και μας πρότεινε του χρόνου να έρθουμε για μια εβδομάδα τον Απρίλιο και να κατασκηνώσουμε μαζί με τα σκυλιά πάνω στα νορβηγικά βουνά! Μας είπε επίσης πως εκείνη την ημέρα έλαβαν νέα από το μεγάλο αφεντικό τους, τον Tore που έτρεχε με τα σκυλιά του σε ένα αγώνα 1000 μιλίων, κάπου στην Αλάσκα. Το αφεντικό ξεκίνησε με 20 σκυλιά και κατάφερε να τερματίσει με 16, τα υπόλοιπα ήταν πολύ αδύναμα να συνεχίσουν και τα άφησε κατά μήκος διαδρομής!

Αποχωρήσαμε, μεσημέρι πια. Η βόλτα συνεχίστηκε μετά από φαγητό και ξεκούραση. Ήταν πια αργά το απόγευμα όταν κάναμε τον τελευταίο περίπατο στην πόλη. Ένα γλυκό απογευματινό φως έλουζε τις σιλουέτες των κτιρίων και έκλεινε την αυλαία αυτού του ταξιδιού, μοναδικά. Το τελευταίο βράδυ όμως έπρεπε να γιορταστεί κατάλληλα και να τιμήσουμε με τον τρόπο μας και έναν ξενόφερτο άγιο. Άλλωστε ήταν και η μέρα του, η St Patrick's Day...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[gioske]

Με αταλάντευτη τη θέληση, έπρεπε στη συνέχεια να περάσω από τις μυλόπετρες των πρακτικών ζητημάτων, που ουσιαστικά θα έκριναν όλο το εγχείρημα. Έπρεπε να απαντηθεί το Πού, το Πότε και το Πώς θα γίνει το "κυνήγι" (η λέξη δεν επελέγη τυχαία όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια) του Βόρειου Σέλατος (εφεξής ΒΣ). Πριν από αυτά όμως, νομίζω θα είχε ενδιαφέρον να αναφέρω λίγες πληροφορίες για το Τί Είναι.

Η επιστημονική θεωρία πίσω από αυτό το φαντασμαγορικό φαινόμενο είναι εξίσου συναρπαστική. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή, αρνητικά φορτισμένα σωματίδια μεταφέρονται με τον ηλιακό άνεμο στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όπου επιταχύνονται από τα μαγνητικό πεδίο της Γής και συγκρουόμενα, διεγείρουν άτομα οξυγόνου και αζώτου. Κατόπιν κάποιων φωτοχημικών διαδικασιών, αυτή η σύγκρουση παράγει ορατό φως διάφορων αποχρώσεων που είναι δείκτης μικρής ή μεγάλης δραστηριότητας του ΒΣ. Αντίστοιχα, λόγω συμμετρίας του γήινου μαγνητικού πεδίου, στο νότιο ημισφαίριο παρατηρείται και το Νότιο Σέλας. Επίσης, πάλι λόγω της μορφολογίας του μαγνητικού πεδίου της Γής, το ΒΣ παρατηρείται πιο έντονο στην λεγόμενη Ζώνη Σέλατος (Aurora Belt ή Auroral Zone), μία ζώνη που χονδρικά περιλαμβάνει, το Βόρειο Καναδά και την Αλάσκα, την νότια Γροιλανδία, την Ισλανδία, την Βόρεια Σκανδιναβία και την Σιβηρία, με ιδανικό γεωγραφικό πλάτος από 68-75 μοίρες. Τέλος ο βαθμός έντασης της εμφάνισης του ΒΣ έχει την δική το κλίμακα, την KP Index και αριθμεί από 0-9.

Πού θα το δώ: Έπρεπε λοιπόν να διαλέξω κάποιο από τα παραπάνω μέρη. Οι προφανείς προορισμοί λόγω απόστασης και κόστους ήταν η Ισλανδία και η βόρεια Σκανδιναβία. Ο πρώτος αποκλείστηκε γιατί είναι στα προσεχώς για καλοκαιρινό ταξίδι υπό τον Ήλιο του Μεσονυκτίου οπότε έμεινε η Σκανδιναβία. Και από τις τρεις χώρες επελέγη η βόρεια Νορβηγία λόγω καλύτερης πρόσβασης και σχετικών υποδομών. Η πόλη που θα μας φιλοξενούσε για πέντε βράδια ήταν το Τρόμσο, η πιο βόρεια πόλη στον κόσμο με πληθυσμό πάνω από 50.000 ανθρώπους. Αλλά τα ρεκόρ δεν σταματούν εδώ γι'αυτό το πανέμορφο μέρος. Έχει το πιο βόρειο πανεπιστήμιο στον κόσμο με πάνω από 10.000 φοιτητές, έχει το πιο βόρειο βοτανικό κήπο, το πιο βόρειο πλανητάριο και την πιο βόρεια ζυθοποιία στον κόσμο. Ακόμα και αν δεν δω το ΒΣ , τουλάχιστον θα έχω σημειώσει πολλά προσωπικά ρεκόρ, 350 χλμ βόρεια του Αρκτικού κύκλου. Καθόλου άσχημα.

Πότε θα το δώ: Το ΒΣ είναι ορατό χονδρικά από Οκτώβριο έως Απρίλιο, με καλύτερη συχνότητα τους χειμερινούς μήνες που οι νύχτες είναι μεγάλες. Επειδή όμως ο χειμώνας στην Σκανδιναβία μπορεί να είναι βαρύς για το μεσογειακό κοκαλάκι μας θυμήθηκα ένα κοινό μυστικό που κυκλοφορεί στην πιάτσα των κυνηγών του ΒΣ: Μια καλή χρονική περίοδος είναι και το διάστημα πέριξ των δύο Ισημεριών, οπότε και η ηλιακή δραστηριότητα είναι πιο έντονη. Πέρσι περίπου τέτοια εποχή (για την ακρίβεια στις 17-03-2015) ο δείκτης δραστηριότητας έφτασε στο 9, την μεγαλύτερή του ένταση. Επίσης το Τρόμσο φημίζεται σαν ένα από τα καλύτερα μέρη στο κόσμο για το ΒΣ, μιας και είναι ορατό ακόμα και όταν η κλίμακα KP πλησιάζει στο 0. Τελικά επελέγη το διάστημα πριν την Εαρινή Ισημερία, από 13-18 Μαρτίου 2016.

Πώς θα το δώ: Μα φυσικά με την βοήθεια και καθοδήγηση ενός από τα δεκάδες τουριστικά γραφεία της περιοχής, που εξειδικεύονται σε αυτό ακριβώς. Στο να σου εξασφαλίσουν όλες τις συνθήκες που απαιτούνται, αφήνοντας στην τύχη μόνο τις διαθέσεις της Φύσης εκείνο το βράδυ. Δεν ξέρω αν μπορώ να παραθέσω τα στοιχεία της επιχείρησης αλλά έμεινα έκπληκτος με τον επαγγελματισμό τους και την ανταπόκριση σε όλα όσα τους ζήτησα στην επικοινωνία μας που ξεκίνησε από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο όταν και έκλεισε το deal .

 

[demie]

Ονειρεμένα ταξίδια κάνετε! Eυχαριστούμε για τις πληροφορίες!
Μπορείς να παραθέσεις τα στοιχεία του τουριστικού γραφείου... η δυσφήμιση απαγορεύεται.

ΥΓ. Ακόμα περιμένω τη συνέχεια στην ταξιδιωτική ιστορία της California!

 

[KLEOPATRA]

Λοιπον χρησομοτατη η πληροφορια για το Μαρτιο κ σε ςυχαριστω πολυ. Ειναι στα τρελα μου ονειρα το ΒΣ.

 

[gioske]

Όσο πλησίαζε η Κυριακή (13-03-2016) της αναχώρησης και οι τυπικές ετοιμασίες έπαιρναν το δρόμο τους, μία σκέψη καρφώθηκε στο μυαλό και επισκίασε τα πάντα. Η τύχη θα είναι με το μέρος μας ή θα μας γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη; Βέβαια είχαμε κανονίσει και άλλες δραστηριότητες κατά την διαμονή μας αλλά κακά τα ψέματα: Καλός και ο υπόλοιπος θίασος αλλά το αλμυρό εισιτήριο το πληρώσαμε για να δούμε τον πρωταγωνιστή της παράστασης! Την Κυριακή το πρωί, καθώς λοιπόν ετοιμαζόμαστε για το αεροδρόμιο και για την επακόλουθη οδύσσεια των τριών πτήσεων μέχρι τον τελικό προορισμό, το μάτι μου πέφτει σε ένα site που αφορά τις ομορφιές τις Ισλανδίας (και το οποίο ακολουθώ για τις φοβερές φωτογραφίες του) και σε μια ανακοίνωση που έχει ανεβάσει. Μάλιστα, το τονίζει σαν Breaking News και υποστηρίζει ότι το επόμενο 48ωρο η ηλιακή δραστηριότητα θα ενταθεί και θα προκαλέσει γεωμαγνητική καταιγίδα εντάσεως G1. Στις λεπτομέρειες του άρθρου φαίνεται ότι αυτό είναι κάτι πολύ ευνοϊκό για την εμφάνιση ΒΣ, αυξημένης μάλιστα έντασης. Το λέω στη σύζυγο και συμφωνούμε ότι είναι ένα καλό σημάδι, σταυρώνοντας ταυτόχρονα τα δάχτυλά μας.

Χρειαζόμασταν κάτι ενθαρρυντικό μιας και ο καιρός στο Τρόμσο για την ερχόμενη εβδομάδα δεν ήταν και ο καλύτερος, με νεφώσεις και βροχές. Βέβαια, όπως μας είχε επισημάνει και ο υπεύθυνος του γραφείου, η πρόγνωση του καιρού για την πόλη έχει μικρή αξία μιας και η ακτίνα δράσης τους είναι μεγάλη και αν χρειαζόταν θα φθάναμε μέχρι Φινλανδία! Άλλωστε, σαν παραλιακό μέρος εκτεθειμένο στην Νορβηγική Θάλασσα, ο καιρός ήταν εξαιρετικά ευμετάβλητος αλλά και ήπιος για τόσο βόρεια (χάριν στο Ρεύμα του Κόλπου). Όλα αυτά όμως θα έπρεπε να περιμένουν. Άμα τη αφίξει στο αεροδρόμιο, η ψυχική ανάταση και η γλυκιά αγωνία που έφερνε η νέα περιπέτεια επισκίασαν οποιαδήποτε άλλη έγνοια και προβληματισμό. Στις 11.30 το πρωί αναχωρήσαμε από Αθήνα και στις 20:30 το απόγευμα προσγειωνόμασταν στο Τρόμσο, μετά πό ενδιάμεσες στάσεις στην Στοκχόλμη και στο Όσλο.

(Δεν θα κουράσω με τις τεχνικές λεπτομέρειες του ταξιδιού, όπως εισιτήρια, ξενοδοχεία, εστιατόρια κλπ. Θεωρώ ότι μπορεί να γίνω βαρετός αν καταγράψω τα πάντα. Αν κάποιος ρωτήσει φυσικά και θα παρέχω οποιαδήποτε πληροφόρηση, οπότε be my guest).

Η πρώτη επαφή με το κρύο του νορβηγικού Βορρά ήταν υποφερτή. Άλλωστε η θερμοκρασία κατά την διαμονή μας κυμάνθηκε από -6 οC έως 3 οC, αρκετά πιο ήπια πράγματα από ότι περιμέναμε. Φροντίσαμε ωστόσο να είμαστε και καλά προετοιμασμένοι, έχοντας στο μυαλό το motto των Βορείων Λαών: "Δεν υπάρχει κακός καιρός αλλά κακό ντύσιμο". Η διαδρομή από το αεροδρόμιο μέχρι το κέντρο της πόλης κράτησε γύρω στα 20-25 λεπτά με ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής να πραγματοποιείται υπόγεια. Α ναι, οι
Νορβηγοί έχουν τρέλα με την κατασκευή τούνελ. Είτε για να μην αλλοιώσουν το φυσικό περιβάλλον είτε για να μην επιβαρύνουν με κίνηση το κέντρο της πόλης, έχουν σκάψει ένα μεγάλο σύμπλεγμα τούνελ αλλού υπόγειο και αλλού υποθαλάσσιο. Και εκεί που διασταυρώνονται τα τούνελ (ναι, το είδαμε και αυτό), κατασκεύασαν και κυκλικό κόμβο για να ρυθμίζει την κυκλοφορία! Μυθικό! Αποτέλεσμα όλης αυτής της υποδομής είναι η κίνηση στην πόλη να είναι ελάχιστη, ακόμα και την ημέρα. Ειδικά το βράδυ που φθάσαμε , είχαμε την αίσθηση πως βρεθήκαμε σε κινηματογραφικό στούντιο που γυρίζανε την μεταμοντέρνα εκδοχή κάποιου παραμυθιού του Ντίκενς. Κάποιοι περαστικοί με γοργό βήμα εμφανίζοταν μακριά και γρήγορα χανόταν σε κάποιο σοκάκι. Ακόμα και τα αυτοκίνητα θαρρείς πως χαμήλωναν το μηχανικό ήχο τους για να μην χαλάσουν την μαγεία της σκηνής. Ξαφνικά απομακρύνθηκα από τη συντροφιά της συζύγου, στάθηκα στην μέση της κεντρικής λεωφόρου και μετέωρος, έστρεψα το βλέμμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ήταν ένα όνειρο που έβλεπα με ανοιχτά τα μάτια...

 

[KLEOPATRA]

Αν καταλαβαινω καλα εννοεις τον αδειο δρομο;Εμενα αυτο θα μου εφερνε καταθλιψη.

 

[gioske]

@KLEOPATRA Αν και φιλοξενεί περί τους 10.000 φοιτητές στο πανεπιστήμιο, σε αυτό το μέρος ταιριάζει η ηρεμία

Μήπως ξέρει κανείς πώς μπορώ να εμφανίζω τις φωτογραφίες σε διάταξη landscape;

 

[gioske]

@demie
Έχεις απόλυτο δίκιο και ζητώ συγνώμη γι' αυτό. Εντός των ημερών τελειώνω και την ιστορία με την Καλιφόρνια

 

[gioske]

Δευτέρα 14-03-2016

Η πόλη είναι χτισμένη χτισμένη πάνω στο νησί Tromsoya, καλά προφυλαγμένη μέσα σε ένα από τα πολλά βόρεια φιόρδ. Επικοινωνεί με την ηπειρωτική χώρα και με άλλα νησιά στα δυτικά με γέφυρες και υποθαλάσσια τούνελ. Η μέρα ξημέρωσε καλά. Ξεκούραστοι μετά τον καλό ύπνο στο άνετο κρεβάτι του ξενοδοχείου μας, φορέσαμε τς εξαρτήσεις μας για να εξερευνήσουμε την πόλη. Ωραία ρυμοτομία, λίγη κίνηση και υποφερτό κρύο. Ξεκινήσαμε από το Polaria, ένας θεματικός χώρος με ενυδρείο φώκιας και διάφορες εκθέσεις σχετικά με το αρκτικό κλίμα και την αντίστοιχη χλωρίδα και πανίδα. Ενδιαφέρον χώρος για να περάσεις το πρωινό σου, με την εξωτερική του αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από τον αρκτικό πάγο, να ξεχωρίζει.



Στο ίδιο μήκος κύματος, στη αντίθετη πλευρά του κέντρου επισκεφθήκαμε το The Polar Museum, επίσης πολυ ενδιαφέρον χώρος. Η πόλη εκτός από ψαροχώρι στο μακρινό παρελθόν, αποτέλεσε και ορμητήριο των αποστολών που δοκίμαζαν τις τύχες τους καθ'οδόν προς τον Βόρειο Πόλο. Μέσα από όμορφες αναπαραστάσεις και κατασκευές μπορούσες να θαυμάσεις αυτούς τους ηρωικούς ανθρώπους που τόλμησαν να τα βάλουν με τα πιο σκληρά στοιχεία της φύσης και να βγουν νικητές ή να χαθούν στο απέραντο λευκό της Αρκτικής τούνδρας.



Εδώ κάποιες φωτογραφίες από την πόλη που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Δεν είναι υπέροχη; Δεν σας έπεισα ακόμα. Καλά, τις επόμενες ημέρες έχω βγάλει καλύτερες φωτογραφίες από την πόλη, οπότε σας παρακαλώ να είστε λίγο επιεικείς και υπομονετικοί!



Οι ρυθμοί μας συμβαδίζοντας με τους αντίστοιχους της πόλης ήταν χαλαροί, λίγο περίεργο για σκανδιναβική χώρα. Όπως όμως μάθαμε αργότερο από συζητήσεις με ντόπιους η ζωή εδώ στην επαρχία δεν είχε καμία σχέση με αυτή στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως πχ στο Όσλο. Εδώ οι άνθρωποι ήταν χαλαροί και πολύ πιο φιλικοί με τους ξένους. Και πως να μην είναι άλλωστε; Ο τουρισμός είναι μια διαρκώς αυξανόμενη δεξαμενή εξόδων γι' αυτούς. Είχε φθάσει μεσημέρι οπότε έπρεπε να φάμε και να ξεκουραστούμε για το απόγευμα, οπότε και θα άρχιζε το "κυνήγι".

Εδώ, θα πρέπει να πω δυο λόγια για την διαδικασία με την οποία θα προσπαθούσαμε να δούμε το Βόρειο Σέλας (ΒΣ). Οι άνθρωποι που είχαν αναλάβει να το κάνουν αυτό δυνατό για εμάς άνηκαν σ αυτή την εταιρεία, και απολάμβαναν μεγάλης εκτίμησης στην διαδικτυακή κοινότητα. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις διθυραμβικές κριτικές που έχουν δεχθεί από ανθρώπους που τους προτίμησαν, θα εκπλαγεί. Αλλά τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι, οι τύποι είναι απίστευτοι. Το σενάριο λοιπόν είχε ως εξής: Σε παραλάμβαναν γύρω στις 6 το απόγευμα από το ξενοδοχείο σου και σε οδηγούσαν με ένα 8θεσιο βανάκι στην αποθήκη τους. Υποχρεωτικά )) έκανες μία επίσκεψη στην τουαλέτα τους (μιας και στην διαδρομή άλλη μία φορά σταματούσαν σε ένα βενζινάδικο γι'αυτό το σκοπό) και στη συνέχεια σου χορηγούσαν στολή για το κρύο την οποία έβαζες πάνω από τα ρούχα σου, μπότες με επένδυση, κάλτσες, σκουφιά και γάντια. Όταν ήταν όλοι έτοιμοι, το γκρουπ αναχωρούσε. (Σίγουρα θα είχε πολλή πλάκα να στεκόσουν στην έξοδο του κτιρίου και να βλέπεις όλους αυτούς να βγαίνουν με τις αστείες στολές τους).

Όταν ξεκινήσαμε, η ώρα ήταν καλές 7. Η Μόνικα που θα ήταν η οδηγός-αρχηγός της ομάδας μας, αφού συστήθηκε και μάθαμε πως είναι από την Πορτογαλία και κάνει αυτή τη δουλειά εποχιακά τα τελευταία 3 χρόνια, μας είπε πως ο καιρός γύρω από το Τρόμσο δεν ήταν καλός εκείνο το βράδυ. Θα έπρεπε λοιπόν να οδηγήσουμε αρκετή ώρα προς τα ανατολικά, προς την ενδοχώρα για να βρούμε καθαρό ουρανό. Και θα είμαστε σε διαρκή επικοινωνία και με άλλα γκρουπ που προπορεύονται, για τις καιρικές εξελίξεις. Το καλό ήταν πως το δελτίο εμφάνισης του ΒΣ (ναι, υπάρχει και τέτοιο!) έδειχνε έντονη δραστηριότητα και μάλιστα από νωρίς! Αυτό το ετερόκλητο γκρουπάκι (ένα ζευγάρι από την Μαλαισία, μια κοπέλα από την Σιγκαπούρη, μία από το Χονγκ Κονγκ και εμείς) είχε κέφια και με την συζήτηση και την ωραία μουσική ούτε που καταλάβαμε πως πέρασε μία ώρα οδήγησης. Τότε η Μόνικα δέχθηκε ένα μήνυμα από ένα συνάδελφό της. Ο ουρανός άρχιζε να καθαρίζει μπροστά μας, και φάνηκαν αστέρια. Όχι τυχαία, αφού σε μισή ώρα πλησιάζαμε στο Skibotn, ένα από τα πιο ξηρά μέρη της ενδοχώρας.

Όταν φθάσαμε ο ουρανός είχε ξαστερώσει. Υπήρχε πολύς κόσμος ακροβολισμένος, οπότε πήραμε τα τρίποδα για τις φωτογραφικές και κατεβήκαμε προς την παραλία που έκοβε και ο αέρας. Στήσαμε τις μηχανές μας, η Μόνικα μας έδωσε οδηγίες για να ρυθμίσουμε σωστά τις μηχανές και περιμέναμε. Ευτυχώς όχι για πολύ. Στην αρχή εμφανίστηκε σαν μια λεπτή λωρίδα λευκής νέφωσης, που όμως δεν διαλυόταν όπως τα σύννεφα από τον αέρα. Όσο όμως περνούσε η ώρα, η ένταση δυνάμωνε και τα φώτα άρχιζαν να χορεύουν πάνω από τα κεφάλια μας. Κι όταν η ένταση αυξάνει, η χρωματική πανδαισία κάνει την εμφάνισή της. Αλλά, επειδή τα λόγια μου είναι φτωχά, μάρτυρές μου οι εικόνες... (τις πρώτες τις τράβηξα εγώ)



Τις επόμενες τις τράβηξε η οδηγός μας και μας τις έστειλε




Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα έσπασα. Δάκρυσα για τα παιδιά μου που εκείνο το βράδυ θα κοιμόταν μακρυά μου, που δεν τα είχα δίπλα μου να τους δείξω την ανάσα του Σύμπαντος, και ας μη το καταλάβαιναν ακόμα. Να τους μιλήσω για τα θαύματα του Κόσμου μας, να τους ψιθυρίσω πόσο υπέροχο είναι απλά να ζεις στο Εδώ και στο Τώρα. Να τους φυσήξω λίγη αστερόσκονη πάνω στα μαλλιά τους. Απομείναμε μόνο οι δυο μας αγκαλιασμένοι, να κοιτάμε την λάμψη των ασπίδων των Βαλκυριών που σύμφωνα με το μύθο έπαιρναν τις ψυχές των νεκρών για να τις οδηγήσουν στη Βαλχάλα. Εκεί ο Όντιν θα επιστράτευε κάθε άξιο πολεμιστή για να δώσει την μάχη του τέλους του κόσμου, το Ράγκναροκ...

 

[Yorgos]

Η εξιστόρηση και οι φωτογραφίες είναι καταπληκτικές, αδυνατώ να καταλάβω γιατί έχει μόλις 675 επισκέψεις. Μάλλον είμαστε πιο κακόγουστο φόρουμ απ' ό,τι νομίζαμε.

Εύγε και πάλι!

 

[marika]

Υπεροχη και συγκινητικη ιστορια!!

 

[travelbreak]

Ένα πενταήμερο στο Τρόμσο! Καταπληκτική ιδέα! Ευχαριστούμε @gioske.