spanagiou
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 148
E' ΜΕΡΟΣ - ΙΣΡΑΗΛ (ΟΛΟΚΛΗΡΟ)
& ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!
Μια σύντομη ανακεφαλαίωση για Ιορδανία, πριν σας μεταφέρω στο Ισραήλ: πήραμε μία πολύ γενική γεύση και δεν είδαμε καθόλου την ανατολική χώρα, τα κάστρα της και το Αμμάν, το οποίο, ΙΣΩΣ, οφείλουμε να προγραμματίσουμε για κάποια άλλη στιγμή.
Αποβιβαζόμαστε λοιπόν από το ταξί, στην King’s Hussein Bridge. Mας αφήνει έξω από την Πύλη με την Ταμπέλα: “ Arriving Tourism - Departed Tourism”.
Ξεκινάμε, από την Ιορδανική πλευρά: ένας πρώτος ελαφρύς έλεγχος διαβατηρίων ακριβώς στην Πύλη και περνάς στον κυρίως χώρο ελέγχου, όπου αφήνεις το διαβατήριο και πληρώνεις τα 10 JOD Exit Tax. Βγαίνεις έξω και βγάζεις εισιτήριο για το λεωφορείο (7JOD/επιβάτη και 1,5JOD/βαλίτσα). Περιμένεις μέχρι να δεις ότι πρέπει να φορτώσεις τις αποσκευές σου και να επιβιβαστείς. Μπορείς και να χαζέψεις σε ένα κακόμοιρο Duty Free. Αν σκέπτεστε να αφήσετε τα τελευταία ψώνια από Jordan στο εκεί Duty Free, MHN το κάνετε, είναι απαράδεκτο!
Αφού μπουν όλοι μέσα και τακτοποιηθούν, καταφθάνει και ο αξιωματούχος ο οποίος τσεκάρει φάτσες και επιστρέφει στον καθένα το διαβατήριό του.
Το λεωφορείο ξεκινά και δεν σταματά αν δεν φτάσει στην ισραηλινή πλευρά, όπου κατεβαίνεις, παίρνεις τις βαλίτσες σου και πας να τις δώσεις στο σημείο όπου είναι μαζεμένοι βαλίτσες-αχθοφόροι-ταξιδιώτες.
Επικρατεί λίγο χάος, αλλά η λογική είναι όπως στα αεροδρόμια: πας στο γκισέ, λες πόσες βαλίτσες θα δώσεις, σου δίνουν τον αντίστοιχο αριθμό sticker, τα περνάς στις αποσκευές σου, τις δίνεις για φόρτωση και εσύ πας να σταθείς στην ουρά του….Γολγοθά (χιούμορ!!). Σοβαρά τώρα, δεν είναι τόσο δύσκολη η διαδικασία, την κάνεις ουσιαστικά ακολουθώντας το ρεύμα και αν είσαι «καθαρός» και ειλικρινής περνάς στο Israel. Φανταστείτε ότι εμείς είχαμε να δώσουμε και εξηγήσεις για το ότι «πήγαμε Λίβανο για τουρισμό»! Απλά κουράζει, γιατί δεν είναι μία κι έξω αλλά πάει σιγά σιγά, με πολλά στάδια ελέγχου.
Όσο για την περίφημη «κακόφημη στους Άραβες» βίζα τους, σας τα είπα στην αρχή, είναι free και μας την έδωσαν σε ξεχωριστό χαρτί. Δεν σφράγισαν τα διαβατήριά μας.
Η κατάσταση δυσκολεύει, από θέμα διάρκειας, όταν μαζεύονται πολλοί ταξιδιώτες, ιδίως Παλαιστίνιοι.
Μετά και τον τελευταίο έλεγχο εγγράφων, περιμένεις να πάρεις τις αποσκευές σου από τους ιμάντες και οδεύεις προς την Έξοδο.
Αμέσως πριν έχει γκισέ για συνάλλαγμα (δουλεύει και σαν ανταλλακτήριο και σαν ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ, ρωτήστε τους).
Έξω πια, υπάρχουν γκισέ για εισιτήρια minibus (εδώ τα λένε σερούτ), για μεταφορά σε Ιερουσαλήμ ή Ιεριχώ. Εμείς πηγαίναμε Jerusalem και πληρώσαμε 42NIS/άτομο και 5NIS/βαλίτσα. Και ναι, ΔΕΝ ξεκινά αν δεν γεμίσει! Η διαδρομή είναι τρία τέταρτα με μία ώρα. Τερματίζει στην Damascus Gate, πολύ καλό κεντρικό σημείο, μεταξύ παλιάς πόλης και νέας. Κάπως όλα περιστρέφονται γύρω από αυτήν την Πύλη.
[Damascus Gate]
Σε αυτήν την περιοχή επικρατεί ο αραβικός πληθυσμός.
Έχουμε κάνει κράτηση στο Capitol hotel (booking.com), δίκλινο ensuite, παλιακό, μετριότατο. Είναι όμως πολύ κοντά στην Damascus (πηγαινοερχόμαστε με τα πόδια, ακόμη και με τα πράγματα) και σχετικά οικονομικό για Ιερουσαλήμ.
Σε αυτήν την πόλη μείναμε μία μέρα περίπου και γυρίσαμε μόνο την Old Town. Είναι τεράστια, καλοδιατηρημένη και πανέμορφη.
[Jerusalem, old town]
[Jerusalem, old town, Ναός της Αναστάσεως]
[Σήμερα δεν ήταν πολύ μεγάλη η ουρά για προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο.....!]
[Jerusalem, old town]
[Jerusalem, old town, Τείχος των Δακρύων]
[Jerusalem, ρίχνοντας μια ματιά έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης]
Εδώ μέσα φάγαμε φαγητό και γλυκό, ήπιαμε καφέ και χυμούς αγοράσαμε σουβενίρ.
[Στην Ιερουσαλήμ το κιουνεφέ είναι κόκκινο1!]
Αστυνομία και στρατός παντού. Φορτικοί στους άραβες, ευγενικοί με τους τουρίστες.
[Ιερουσαλήμ, παλιά πόλη, παίζει και λίγο φλέρτ???]
Δυστυχώς, στο υπέροχο τζαμί= Θόλος του Βράχου, δε μας άφησαν να μπούμε. Απ’ ότι καταλάβαμε, εκ των υστέρων, βρεθήκαμε εκεί την λάθος μέρα και ώρα. Αν διαβάσετε τον Οδηγό, θα βγάλετε άκρη ποιες ώρες επιτρέπονται οι επισκέψεις τουριστών.
[Ο Θόλος αριστερά. Δώσαμε τη μηχανή σε έναν ντόπιο να βγάλει τη φωτό...]
Σας είπα ότι πέσαμε πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά? Σας είπα ότι όλοι (ακόμη και ο receptionist του Capitol, ο οποίος θεωρητικά θα έπρεπε να γνωρίζει όλες τις σωστές info για τον τουρίστα) μας αποθάρρυναν ότι θα βρίσκαμε δημόσιο μέσο μεταφοράς σε λειτουργία? Όμως, ευτυχώς που είχαμε δώσει βάση στα λεγόμενα της καλής Ολλανδής ξενοδόχας στο Amman, η οποία μας είχε είπε: «τίποτε δεν είναι εντελώς κλειστό εκεί που υπάρχουν Άραβες»!!! Έτσι, την επόμενη μέρα, αρχίσαμε να ψάχνουμε μέσον για Τελ Αβίβ, που να μην είναι πανάκριβο ιδιωτικό ταξί. Και τελικά, ρωτώντας πολύ, μάθαμε ότι έφευγαν σερούτ για Τελ Αβίβ ακόμη κι εκείνη την ημέρα! Μπράβο λοιπόν στην ολλανδέζα και ντροπή του, του ρεσεπ-σιονίστα…!
Με 35NIS/άτομο και δωρεάν τις βαλίτσες φεύγουμε για την πρωτεύουσα.
Διάρκεια ταξιδιού μία ώρα. Τερματίζει έξω από τον Central Bus Station. Έχουμε κάνει κράτηση στο Milk n’ Honey Hostel (booking.com), στην περιοχή της Γιάφας (ή Jaffa, ή Jafo). Σέρνοντας και περπατώντας φτάνουμε ως εκεί. Ευτυχώς ήταν μία μεγάλη ευθεία από το Σταθμό. Μας φάνηκε καλό, με ευγενέστατο προσωπικό, μοσχομυριστά σεντόνια, σφαίρα free internet, σχετικά καθαρά τα μπάνια, top τοποθεσία. Η περιοχή είναι σαν τα αναβαθμισμένα Γκάζι/Ψυρρή. Βραδινό λίγο πιο κάτω, στο ιταλικό Gemma.
Το επόμενο πρωινό, αφού απορρίψαμε το προσφερόμενο breakfast, δοκιμάσαμε αυτό του Casino San Remo, επίσης στην ίδια περιοχή. Πολύ καλό.
Ο μεγάλος δρόμος που ξεκινά από το Central Bus Station και καταλήγει στη θάλασσα, στην περιοχή της Jaffa, λέγεται Selame ή Shalma street. Εδώ πάνω είναι το hostel και λίγο πιο κάτω, προς την παραλία, υπάρχει Tourist Information Center. Βγαίνοντας από αυτό, πέφτεις σχεδόν πάνω σε ένα χαρακτηριστικό αξιοθέατο της Jaffa, τον Clock Tower.
[Tel Aviv, Clock Tower, Jaffa area. Η θάλασσα αμέσως στα αριστερά μας, όπως κοιτάμε τη φωτο]
Εδώ γύρω είδαμε και ανταλλακτήρια και ATM. Η Jaffa είναι η παλιά πόλη-παλιό λιμάνι. Είναι γραφική και αξίζει η βόλτα.
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv Jaffa, ένα εστιατόριο με θαλασσινά και πολύ κόσμο. Θέλαμε, αλλά δεν βρήκαμε να καθίσουμε!]
Θα είχαμε μία ολόκληρη μέρα στο Τελ Αβίβ, μέχρι το βράδυ που ήταν η πτήση της επιστροφής στην Αθήνα. Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την περιήγηση με ποδήλατα. Υπάρχει το γνωστό πλέον δημοτικό δίκτυο ποδηλάτων, το οποίο εμείς δεν έχουμε βγάλει ακόμα άκρη πώς λειτουργεί(?)
και υπάρχουν και ιδιωτικά καταστήματα ενοικίασης. Από ένα τέτοιο πήραμε δύο σαραβαλάκια, με 70NIS/τα δύο, για 6 ώρες.
Με τον χάρτη της πόλης ανά χείρας φτάσαμε στη γοητευτική Rothschild Boulevard. Δρόμος με πανέμορφες αστικές πολυκατοικίες και σπίτια (τα γνωστά του κινήματος Bauhaus), πολλά κομψά εστιατόρια και καφέ και στο μέσον επίμηκες πάρκο με ποδηλατόδρομο! Paradise! Τριγυρίσαμε αρκετά στην πόλη, πριν επιστρέψουμε στη Rothschild για να γευματίσουμε στο βιετναμέζικο Vong. Μας άρεσε πολύ.
[Tel Aviv, Rothschild Blvd]
[Tel Aviv, Rothschild Blvd]
***TIP: Εδώ ένα ακόμη συμπέρασμα: Μην ακούτε όσα λέγονται περί χώρας – φάντασμα κατά τη διάρκεια του Sabat. Μέχρι και συμβουλές για να μην πεθάνεις από πείνα(?!) βρήκα στο διαδίκτυο… Και την Παρασκευή και το Σάββατο βρήκαμε πολλά εστιατόρια και καφέ-μπαράκια ανοιχτά. Κλειστά είναι τα εμπορικά, τα οποία όμως ανοίγουν γύρω στις 7μμ το Σάββατο. Για σουβενίρ βρήκαμε στη Jaffa λαϊκή αγορά και μικρά μαγαζάκια.
Επιστρέφοντας, φτάσαμε μέχρι το βόρειο άκρο της παραλιακής και από εκεί, ποδηλατώντας δίπλα πάντα στη θάλασσα, φτάσαμε στη Jaffa και το hostel. Δεν είναι απλά παραλία. Είναι και παραλία για βουτιά και εστιατόρια και καφέ και ζαχαροπλαστεία και πολυκαταστήματα και ποδηλατόδρομος και κήποι και πάρκα και και και…
[Από τη Jaffa ατενίζουμε την παραλία προς τα βόρεια]
Και έφθασε η ώρα για το αεροδρόμιο. Σήμερα μπορώ να σας πω ότι ο κ α λ ύ τ ε ρ ο ς και πιο οικονομικός τρόπος για εκεί είναι με το τρένο. Από όπου βρίσκεσαι φροντίζεις να πας στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Εμείς, πήραμε το αστικό για τον Central Bus Station (7ΝΙS/άτομο) και από το τέρμα εκεί το Bus No 475 (12,60NIS/άτομο). Μας άφησε σε δρόμο που περνά ακριβώς έξω από αεροδρόμιο. Σύραμε βαλίτσες μέχρι που μας σταμάτησε μπλόκο ασφαλείας. Αφού δε μας έκριναν επικίνδυνους, μας έστειλαν σε μία στάση λίγο πιο πέρα, από όπου έπρεπε να πάρουμε το Νο 5 για το Terminal 3 (=Terminal aegean).
Να μην μακρηγορώ, Νο 5 δεν κυκλοφορούσε τελικά (λόγω αργίας??), περπατήσαμε κάνα χλμ πιο κάτω μπας και περάσει κάποιο άλλο, τίποτε. Και πάνω που κοντεύαμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι έπρεπε να πέσουμε στα χέρια ταξιτζή, μας λυπήθηκε ένας οδηγός και μας φόρτωσε στο βανάκι που οδηγούσε! Χωρίς καν να του νεύσουμε!! Παντού υπάρχουν Υπέροχοι Άνθρωποι!!
Φτάσαμε στο airport, περάσαμε τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, απαντήσαμε ψύχραιμα και στις πιο αδιάκριτες ερωτήσεις των νεαρών ασφαλιτών και καταλήξαμε στον μεγάλο χώρο των Duty Free. Από ποιότητα έτσι και έτσι, από τιμές ακριβά. Ίσως αξίζουν τα προϊόντα της Νεκράς Θάλασσας (δες την best μάρκα:Ahava).
Εδώ τελειώνει η μακρόσυρτη ιστορία μου!
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και είχατε υπομονή για την ανάρτηση όλων των επεισοδίων!
Είμαι στη διάθεση σας για οποιαδήποτε ερώτηση/διευκρίνιση/απορία.
Καλό απόγευμα!
& ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!
Μια σύντομη ανακεφαλαίωση για Ιορδανία, πριν σας μεταφέρω στο Ισραήλ: πήραμε μία πολύ γενική γεύση και δεν είδαμε καθόλου την ανατολική χώρα, τα κάστρα της και το Αμμάν, το οποίο, ΙΣΩΣ, οφείλουμε να προγραμματίσουμε για κάποια άλλη στιγμή.
Αποβιβαζόμαστε λοιπόν από το ταξί, στην King’s Hussein Bridge. Mας αφήνει έξω από την Πύλη με την Ταμπέλα: “ Arriving Tourism - Departed Tourism”.
Ξεκινάμε, από την Ιορδανική πλευρά: ένας πρώτος ελαφρύς έλεγχος διαβατηρίων ακριβώς στην Πύλη και περνάς στον κυρίως χώρο ελέγχου, όπου αφήνεις το διαβατήριο και πληρώνεις τα 10 JOD Exit Tax. Βγαίνεις έξω και βγάζεις εισιτήριο για το λεωφορείο (7JOD/επιβάτη και 1,5JOD/βαλίτσα). Περιμένεις μέχρι να δεις ότι πρέπει να φορτώσεις τις αποσκευές σου και να επιβιβαστείς. Μπορείς και να χαζέψεις σε ένα κακόμοιρο Duty Free. Αν σκέπτεστε να αφήσετε τα τελευταία ψώνια από Jordan στο εκεί Duty Free, MHN το κάνετε, είναι απαράδεκτο!
Αφού μπουν όλοι μέσα και τακτοποιηθούν, καταφθάνει και ο αξιωματούχος ο οποίος τσεκάρει φάτσες και επιστρέφει στον καθένα το διαβατήριό του.
Το λεωφορείο ξεκινά και δεν σταματά αν δεν φτάσει στην ισραηλινή πλευρά, όπου κατεβαίνεις, παίρνεις τις βαλίτσες σου και πας να τις δώσεις στο σημείο όπου είναι μαζεμένοι βαλίτσες-αχθοφόροι-ταξιδιώτες.
Επικρατεί λίγο χάος, αλλά η λογική είναι όπως στα αεροδρόμια: πας στο γκισέ, λες πόσες βαλίτσες θα δώσεις, σου δίνουν τον αντίστοιχο αριθμό sticker, τα περνάς στις αποσκευές σου, τις δίνεις για φόρτωση και εσύ πας να σταθείς στην ουρά του….Γολγοθά (χιούμορ!!). Σοβαρά τώρα, δεν είναι τόσο δύσκολη η διαδικασία, την κάνεις ουσιαστικά ακολουθώντας το ρεύμα και αν είσαι «καθαρός» και ειλικρινής περνάς στο Israel. Φανταστείτε ότι εμείς είχαμε να δώσουμε και εξηγήσεις για το ότι «πήγαμε Λίβανο για τουρισμό»! Απλά κουράζει, γιατί δεν είναι μία κι έξω αλλά πάει σιγά σιγά, με πολλά στάδια ελέγχου.
Όσο για την περίφημη «κακόφημη στους Άραβες» βίζα τους, σας τα είπα στην αρχή, είναι free και μας την έδωσαν σε ξεχωριστό χαρτί. Δεν σφράγισαν τα διαβατήριά μας.
Η κατάσταση δυσκολεύει, από θέμα διάρκειας, όταν μαζεύονται πολλοί ταξιδιώτες, ιδίως Παλαιστίνιοι.
Μετά και τον τελευταίο έλεγχο εγγράφων, περιμένεις να πάρεις τις αποσκευές σου από τους ιμάντες και οδεύεις προς την Έξοδο.
Αμέσως πριν έχει γκισέ για συνάλλαγμα (δουλεύει και σαν ανταλλακτήριο και σαν ανάληψη μετρητών από ΑΤΜ, ρωτήστε τους).
Έξω πια, υπάρχουν γκισέ για εισιτήρια minibus (εδώ τα λένε σερούτ), για μεταφορά σε Ιερουσαλήμ ή Ιεριχώ. Εμείς πηγαίναμε Jerusalem και πληρώσαμε 42NIS/άτομο και 5NIS/βαλίτσα. Και ναι, ΔΕΝ ξεκινά αν δεν γεμίσει! Η διαδρομή είναι τρία τέταρτα με μία ώρα. Τερματίζει στην Damascus Gate, πολύ καλό κεντρικό σημείο, μεταξύ παλιάς πόλης και νέας. Κάπως όλα περιστρέφονται γύρω από αυτήν την Πύλη.
[Damascus Gate]
Σε αυτήν την περιοχή επικρατεί ο αραβικός πληθυσμός.
Έχουμε κάνει κράτηση στο Capitol hotel (booking.com), δίκλινο ensuite, παλιακό, μετριότατο. Είναι όμως πολύ κοντά στην Damascus (πηγαινοερχόμαστε με τα πόδια, ακόμη και με τα πράγματα) και σχετικά οικονομικό για Ιερουσαλήμ.
Σε αυτήν την πόλη μείναμε μία μέρα περίπου και γυρίσαμε μόνο την Old Town. Είναι τεράστια, καλοδιατηρημένη και πανέμορφη.
[Jerusalem, old town]
[Jerusalem, old town, Ναός της Αναστάσεως]
[Jerusalem, old town]
[Jerusalem, old town, Τείχος των Δακρύων]
[Jerusalem, ρίχνοντας μια ματιά έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης]
Εδώ μέσα φάγαμε φαγητό και γλυκό, ήπιαμε καφέ και χυμούς αγοράσαμε σουβενίρ.
[Στην Ιερουσαλήμ το κιουνεφέ είναι κόκκινο1!]
Αστυνομία και στρατός παντού. Φορτικοί στους άραβες, ευγενικοί με τους τουρίστες.
[Ιερουσαλήμ, παλιά πόλη, παίζει και λίγο φλέρτ???]
Δυστυχώς, στο υπέροχο τζαμί= Θόλος του Βράχου, δε μας άφησαν να μπούμε. Απ’ ότι καταλάβαμε, εκ των υστέρων, βρεθήκαμε εκεί την λάθος μέρα και ώρα. Αν διαβάσετε τον Οδηγό, θα βγάλετε άκρη ποιες ώρες επιτρέπονται οι επισκέψεις τουριστών.
[Ο Θόλος αριστερά. Δώσαμε τη μηχανή σε έναν ντόπιο να βγάλει τη φωτό...]
Σας είπα ότι πέσαμε πάνω στην εβραϊκή πρωτοχρονιά? Σας είπα ότι όλοι (ακόμη και ο receptionist του Capitol, ο οποίος θεωρητικά θα έπρεπε να γνωρίζει όλες τις σωστές info για τον τουρίστα) μας αποθάρρυναν ότι θα βρίσκαμε δημόσιο μέσο μεταφοράς σε λειτουργία? Όμως, ευτυχώς που είχαμε δώσει βάση στα λεγόμενα της καλής Ολλανδής ξενοδόχας στο Amman, η οποία μας είχε είπε: «τίποτε δεν είναι εντελώς κλειστό εκεί που υπάρχουν Άραβες»!!! Έτσι, την επόμενη μέρα, αρχίσαμε να ψάχνουμε μέσον για Τελ Αβίβ, που να μην είναι πανάκριβο ιδιωτικό ταξί. Και τελικά, ρωτώντας πολύ, μάθαμε ότι έφευγαν σερούτ για Τελ Αβίβ ακόμη κι εκείνη την ημέρα! Μπράβο λοιπόν στην ολλανδέζα και ντροπή του, του ρεσεπ-σιονίστα…!
Με 35NIS/άτομο και δωρεάν τις βαλίτσες φεύγουμε για την πρωτεύουσα.
Διάρκεια ταξιδιού μία ώρα. Τερματίζει έξω από τον Central Bus Station. Έχουμε κάνει κράτηση στο Milk n’ Honey Hostel (booking.com), στην περιοχή της Γιάφας (ή Jaffa, ή Jafo). Σέρνοντας και περπατώντας φτάνουμε ως εκεί. Ευτυχώς ήταν μία μεγάλη ευθεία από το Σταθμό. Μας φάνηκε καλό, με ευγενέστατο προσωπικό, μοσχομυριστά σεντόνια, σφαίρα free internet, σχετικά καθαρά τα μπάνια, top τοποθεσία. Η περιοχή είναι σαν τα αναβαθμισμένα Γκάζι/Ψυρρή. Βραδινό λίγο πιο κάτω, στο ιταλικό Gemma.
Το επόμενο πρωινό, αφού απορρίψαμε το προσφερόμενο breakfast, δοκιμάσαμε αυτό του Casino San Remo, επίσης στην ίδια περιοχή. Πολύ καλό.
Ο μεγάλος δρόμος που ξεκινά από το Central Bus Station και καταλήγει στη θάλασσα, στην περιοχή της Jaffa, λέγεται Selame ή Shalma street. Εδώ πάνω είναι το hostel και λίγο πιο κάτω, προς την παραλία, υπάρχει Tourist Information Center. Βγαίνοντας από αυτό, πέφτεις σχεδόν πάνω σε ένα χαρακτηριστικό αξιοθέατο της Jaffa, τον Clock Tower.
[Tel Aviv, Clock Tower, Jaffa area. Η θάλασσα αμέσως στα αριστερά μας, όπως κοιτάμε τη φωτο]
Εδώ γύρω είδαμε και ανταλλακτήρια και ATM. Η Jaffa είναι η παλιά πόλη-παλιό λιμάνι. Είναι γραφική και αξίζει η βόλτα.
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv, Jaffa]
[Tel Aviv Jaffa, ένα εστιατόριο με θαλασσινά και πολύ κόσμο. Θέλαμε, αλλά δεν βρήκαμε να καθίσουμε!]
Θα είχαμε μία ολόκληρη μέρα στο Τελ Αβίβ, μέχρι το βράδυ που ήταν η πτήση της επιστροφής στην Αθήνα. Έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την περιήγηση με ποδήλατα. Υπάρχει το γνωστό πλέον δημοτικό δίκτυο ποδηλάτων, το οποίο εμείς δεν έχουμε βγάλει ακόμα άκρη πώς λειτουργεί(?)
και υπάρχουν και ιδιωτικά καταστήματα ενοικίασης. Από ένα τέτοιο πήραμε δύο σαραβαλάκια, με 70NIS/τα δύο, για 6 ώρες.
Με τον χάρτη της πόλης ανά χείρας φτάσαμε στη γοητευτική Rothschild Boulevard. Δρόμος με πανέμορφες αστικές πολυκατοικίες και σπίτια (τα γνωστά του κινήματος Bauhaus), πολλά κομψά εστιατόρια και καφέ και στο μέσον επίμηκες πάρκο με ποδηλατόδρομο! Paradise! Τριγυρίσαμε αρκετά στην πόλη, πριν επιστρέψουμε στη Rothschild για να γευματίσουμε στο βιετναμέζικο Vong. Μας άρεσε πολύ.
[Tel Aviv, Rothschild Blvd]
[Tel Aviv, Rothschild Blvd]
***TIP: Εδώ ένα ακόμη συμπέρασμα: Μην ακούτε όσα λέγονται περί χώρας – φάντασμα κατά τη διάρκεια του Sabat. Μέχρι και συμβουλές για να μην πεθάνεις από πείνα(?!) βρήκα στο διαδίκτυο… Και την Παρασκευή και το Σάββατο βρήκαμε πολλά εστιατόρια και καφέ-μπαράκια ανοιχτά. Κλειστά είναι τα εμπορικά, τα οποία όμως ανοίγουν γύρω στις 7μμ το Σάββατο. Για σουβενίρ βρήκαμε στη Jaffa λαϊκή αγορά και μικρά μαγαζάκια.
Επιστρέφοντας, φτάσαμε μέχρι το βόρειο άκρο της παραλιακής και από εκεί, ποδηλατώντας δίπλα πάντα στη θάλασσα, φτάσαμε στη Jaffa και το hostel. Δεν είναι απλά παραλία. Είναι και παραλία για βουτιά και εστιατόρια και καφέ και ζαχαροπλαστεία και πολυκαταστήματα και ποδηλατόδρομος και κήποι και πάρκα και και και…
[Από τη Jaffa ατενίζουμε την παραλία προς τα βόρεια]
Και έφθασε η ώρα για το αεροδρόμιο. Σήμερα μπορώ να σας πω ότι ο κ α λ ύ τ ε ρ ο ς και πιο οικονομικός τρόπος για εκεί είναι με το τρένο. Από όπου βρίσκεσαι φροντίζεις να πας στον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό.
Εμείς, πήραμε το αστικό για τον Central Bus Station (7ΝΙS/άτομο) και από το τέρμα εκεί το Bus No 475 (12,60NIS/άτομο). Μας άφησε σε δρόμο που περνά ακριβώς έξω από αεροδρόμιο. Σύραμε βαλίτσες μέχρι που μας σταμάτησε μπλόκο ασφαλείας. Αφού δε μας έκριναν επικίνδυνους, μας έστειλαν σε μία στάση λίγο πιο πέρα, από όπου έπρεπε να πάρουμε το Νο 5 για το Terminal 3 (=Terminal aegean).
Να μην μακρηγορώ, Νο 5 δεν κυκλοφορούσε τελικά (λόγω αργίας??), περπατήσαμε κάνα χλμ πιο κάτω μπας και περάσει κάποιο άλλο, τίποτε. Και πάνω που κοντεύαμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι έπρεπε να πέσουμε στα χέρια ταξιτζή, μας λυπήθηκε ένας οδηγός και μας φόρτωσε στο βανάκι που οδηγούσε! Χωρίς καν να του νεύσουμε!! Παντού υπάρχουν Υπέροχοι Άνθρωποι!!
Φτάσαμε στο airport, περάσαμε τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, απαντήσαμε ψύχραιμα και στις πιο αδιάκριτες ερωτήσεις των νεαρών ασφαλιτών και καταλήξαμε στον μεγάλο χώρο των Duty Free. Από ποιότητα έτσι και έτσι, από τιμές ακριβά. Ίσως αξίζουν τα προϊόντα της Νεκράς Θάλασσας (δες την best μάρκα:Ahava).
Εδώ τελειώνει η μακρόσυρτη ιστορία μου!
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και είχατε υπομονή για την ανάρτηση όλων των επεισοδίων!
Είμαι στη διάθεση σας για οποιαδήποτε ερώτηση/διευκρίνιση/απορία.
Καλό απόγευμα!
Last edited: