Ισραήλ Λίγα από το ταξίδι μας στο Ισραήλ

[soudianos]

Η τοποθεσία που βρισκόταν το ξενοδοχείο τριτοκοσμική. Πήρα την πρώτη γεύση των περιοχών των Παλαιστινίων. Κοντά του ήταν ένα μεγάλο μάρκετ. Με τις συμβουλές τις ξεναγού πήγαμε με ανοιχτές τις ομπρέλες και πήραμε με 2 ευρώ μια εξάδα νερό για να το έχουμε τις μέρες που θα μέναμε. Η τιμή του νερού στα κιόσκια των δρόμων είναι τουριστική... Ήταν ένα μάρκετ ανάλογα φτωχικό όμοια με τον εξωτερικό χώρο της περιοχής. Οι τιμές ήταν γραμμένες σε απλό χαρτάκι με το χέρι.
Το δωμάτιο μας ήταν στον 6ο όροφο. Το μεγάλο μπαλκόνι έβλεπε στα νότια της Βηθλεέμ. Το πρώτο πρωί ο ουρανός ήταν γεμάτος με απειλητικά σύννεφα. Μπήκαμε στο λεωφορείο με τις ομπρέλες ανοιχτές. Στόπ στο μπλόκι. Αναμονή για έλεγχο από κοπέλα και αγόρι με τα αυτόματα ούζι στο χέρι. Τα πρόσωπα τους χαρούμενα, σα νά έπαιζαν. π Συνήθως βρίσκαμε 2-3 αυτοκίνητα μπροστά μας πλην της Κυριακής μέρα εργάσιμη γι αυτούς. Όλη η καθυστέρηση ήταν μέχρι τη δική μας σειρά. Τελειώναμε αμέσως.
Ευτυχώς στα Ιεροσόλυμα δεν έβρεχε. Στην εκκλησία του Πανάγιου Τάφου ήταν ομάδες απ' όλες οι φυλές της γης. Είδα μια ομάδα από μια ράτσα ανθρώπων που παρ' όλη την εμπειρία μου δεν μπόρεσα να προσδιορίσω. Κοντά λεπτά ανθρωπάκια, μόνο άνδρες, πρόσωπα σοβαρά ντυμένοι στα σκούρα μέχρι το λαιμό, μελαχρινοί με ασιατικά χαρακτηριστικά. Ίσως κάποια μικρή φυλή από τα βάθη της Ασίας ή από κάποιο απομονωμένο νησί του Ειρηνικού. Μεγάλη είναι η επιρροή του Χριστιανισμού. Κι όλες αυτές οι φυλές για να προσκυνήσουν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία μας με τη γαλανόλευκη υψωμένη στην κορυφή της και δίπλα της πάντα η σημαία με το "Τ" και το Φ" κολλημένα το ένα πάνω στ' άλλο.
Η πολυκοσμία δε σ άφηνε να αγιάσεις. Μετά την επίσκεψη στον Πανάγιο Τάφο, ακολούθησε φιλοξενία από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων στην αίθουσα του Πατριαρχείου. Μαζί μας κι ένα γκρουπ Βουλγάρων. Ο Αγιοταφίτης Πατριάρχης 'εβγαλε λόγο προς τους Βουλγάρους με μεταφραστή. Μας κέρασαν όλους κονιακάκι, δώρα από ένα κερί και μια μεγάλη εικόνα του Χριστού όπως είναι πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Ακολούθησε φωτογράφηση μαζί με τον Πατριάρχη ανά μικρές ομάδες από φωτογράφο, τις οποίες φωτό μας τις έφεραν την επόμενη μέρα.
Στον ελεύθερο χρόνο που μας έδωσε η ξεναγός, πετάχτηκα μέχρι το Τείχος των Δακρύων. Οι οπλισμένοι δεν με άφησαν να προχωρήσω μέσω της El Wad Rd που έβγαινε απ ευθείας και με έστειλαν κύκλο ανάμεσα από στενά δρομάκια.
Με τον χάρτη στο χέρι τα καταφέραμε. Πήραμε φωτό όπως έκαναν και οι άλλου τουρίστες παρόλο που απαγορευόταν. Όμως το Τέμενος των Μουσουλμάνων μόλις είχε κλείσει.
Η βροχή μας έπιασε με το γκρούπ στη Via Dolorosa κατά την επίσκεψη μας στο Πραιτώριο και στην οικία της οικ. της Παναγίας. Το φοβερό κρύο το αισθανθήκαμε όταν σουρούπωσε κοντά στο συγκρότημα του τάφου του Δαβίδ. Ήταν η πιο κουραστική μας μέρα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..ενδιαφερον....

 

[elenara88]

τελεια! να το παω στις ιστοριες σε εξελιξη καπετανιε;

 

[soudianos]

τελεια! να το παω στις ιστοριες σε εξελιξη καπετανιε;

περίμενε να δω τι θα βγει Ελένη

 

[soudianos]

ATTACH=full]59250[/ATTACH]

Μας υποδέχτηκε ο ίδιος ο Δαμασκηνός της επιγραφής. Η θετή του μητέρα του άφησε περιουσία που την πούλησε 2 εκ. δραχμές που τα διέθεσε στο μοναστήρι.


Η "αιωρούμενη πορτοκαλιά". Ιδέα ενός αρχιτέκτονα Εβραίου. Φυτεμένη το 1980 αιωρείται αλλά αντέχει. Παραλληλισμός της αντοχής του κράτους του Ισραήλ που αιωρείται στη γεωγραφική θέση που βρίσκεται αλλά επιβιώνει.


Το οριζόντιο συμβολίζει τα τείχη της Ιεριχού, δεξιά τον πύργο της Βαβέλ

 

[soudianos]

τώρα να μου φτιάξεις τισ φωτό

 

[soudianos]

Η τοποθεσία που βρισκόταν το ξενοδοχείο τριτοκοσμική. Πήρα την πρώτη γεύση των περιοχών των Παλαιστινίων. Κοντά του ήταν ένα μεγάλο μάρκετ. Με τις συμβουλές τις ξεναγού πήγαμε με ανοιχτές τις ομπρέλες και πήραμε με 2 ευρώ μια εξάδα νερό για να το έχουμε τις μέρες που θα μέναμε. Η τιμή του νερού στα κιόσκια των δρόμων είναι τουριστική... Ήταν ένα μάρκετ ανάλογα φτωχικό όμοια με τον εξωτερικό χώρο της περιοχής. Οι τιμές ήταν γραμμένες σε απλό χαρτάκι με το χέρι.
Το δωμάτιο μας ήταν στον 6ο όροφο. Το μεγάλο μπαλκόνι έβλεπε στα νότια της Βηθλεέμ. Το πρώτο πρωί ο ουρανός ήταν γεμάτος με απειλητικά σύννεφα. Μπήκαμε στο λεωφορείο με τις ομπρέλες ανοιχτές. Στόπ στο μπλόκι. Αναμονή για έλεγχο από κοπέλα και αγόρι με τα αυτόματα ούζι στο χέρι. Τα πρόσωπα τους χαρούμενα, σα νά έπαιζαν. π Συνήθως βρίσκαμε 2-3 αυτοκίνητα μπροστά μας πλην της Κυριακής μέρα εργάσιμη γι αυτούς. Όλη η καθυστέρηση ήταν μέχρι τη δική μας σειρά. Τελειώναμε αμέσως.
Ευτυχώς στα Ιεροσόλυμα δεν έβρεχε. Στην εκκλησία του Πανάγιου Τάφου ήταν ομάδες απ' όλες οι φυλές της γης. Είδα μια ομάδα από μια ράτσα ανθρώπων που παρ' όλη την εμπειρία μου δεν μπόρεσα να προσδιορίσω. Κοντά λεπτά ανθρωπάκια, μόνο άνδρες, πρόσωπα σοβαρά ντυμένοι στα σκούρα μέχρι το λαιμό, μελαχρινοί με ασιατικά χαρακτηριστικά. Ίσως κάποια μικρή φυλή από τα βάθη της Ασίας ή από κάποιο απομονωμένο νησί του Ειρηνικού. Μεγάλη είναι η επιρροή του Χριστιανισμού. Κι όλες αυτές οι φυλές για να προσκυνήσουν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία μας με τη γαλανόλευκη υψωμένη στην κορυφή της και δίπλα της πάντα η σημαία με το "Τ" και το Φ" κολλημένα το ένα πάνω στ' άλλο.
Η πολυκοσμία δε σ άφηνε να αγιάσεις. Μετά την επίσκεψη στον Πανάγιο Τάφο, ακολούθησε φιλοξενία από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων στην αίθουσα του Πατριαρχείου. Μαζί μας κι ένα γκρουπ Βουλγάρων. Ο Αγιοταφίτης Πατριάρχης 'εβγαλε λόγο προς τους Βουλγάρους με μεταφραστή. Μας κέρασαν όλους κονιακάκι, δώρα από ένα κερί και μια μεγάλη εικόνα του Χριστού όπως είναι πάνω στον Πανάγιο Τάφο. Ακολούθησε φωτογράφηση μαζί με τον Πατριάρχη ανά μικρές ομάδες από φωτογράφο, τις οποίες φωτό μας τις έφεραν την επόμενη μέρα.
Στον ελεύθερο χρόνο που μας έδωσε η ξεναγός, πετάχτηκα μέχρι το Τείχος των Δακρύων. Οι οπλισμένοι δεν με άφησαν να προχωρήσω μέσω της El Wad Rd που έβγαινε απ ευθείας και με έστειλαν κύκλο ανάμεσα από στενά δρομάκια.
Με τον χάρτη στο χέρι τα καταφέραμε. Πήραμε φωτό όπως έκαναν και οι άλλου τουρίστες παρόλο που απαγορευόταν. Όμως το Τέμενος των Μουσουλμάνων μόλις είχε κλείσει.
Η βροχή μας έπιασε με το γκρούπ στη Via Dolorosa κατά την επίσκεψη μας στο Πραιτώριο και στην οικία της οικ. της Παναγίας. Το φοβερό κρύο το αισθανθήκαμε όταν σουρούπωσε κοντά στο συγκρότημα του τάφου του Δαβίδ. Ήταν η πιο κουραστική μας μέρα.

 

[soudianos]

Πανάγιος Τάφος είσοδος


Μονή Αγ. 'Αννης-Σπίτι οικ Παναγίας




Το "Κουβούκλι" με τον Πανάγιο Τάφο στο εσωτερικό του. Το σημείο με τη μεγαλύτερη αναμονή. Εδώ γίνεται η ιεροτελεστία της λήψης του ιερού φωτός κάθε Μ. Σάββατο μεσημέρι από τον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη.


Μια αίθουσα του Πατριαρχίου

Το τείχος των δακρύων


Φυλακή του Χριστού

Μουσουλμανάκια χαρούμενα μπροστά στο φακό







Εκκλησία Αγ. Στεφάνου, χώρος όπου λιθοβολίθηκε




Τάφος Παναγίας

το εσωτερικό του

 

[soudianos]

Hδεύτερη μέρα ήταν Σάββατο αργία των Εβραίων. Βγήκα στο μπαλκόνι στις 6 το πρωί για να δω τον καιρό.
«Εν Βηθλεέμ την πόλη, οι ουρανοί αγάλλoνται χαίρει η φύσις όλη».
Καθάριος ουρανός, άνοδος θερμοκρασίας και οι πρώτες πορφυρές ακτίνες του ήλιου, έβαφαν τα σπίτια της Βηθλεέμ που ήταν μπροστά μου απλωμένα σε μια ήρεμη πολεοδομική δομή. Ο μιναρές που ξεχώριζε στ αριστερά, ο Χότζας όσο και να φώναζε, υποτάσσονταν και οι δυο στους ψαλμούς των Αγγέλων… Ιδού ο πόλη των παιδικών χρόνων, η πρωτοτραγουδισμένη, της ιστορίας που διέγειρε την παιδική φαντασία. Εδώ τίποτα δεν αμφισβητείται… Ταπεινή, γλυκιά, χωρίς μαστίγια, μαχαίρια, αγκάθια και αίμα. Τότε που όλα εδώ μπροστά μου ήταν λιβάδια και βοσκοτόπια τριγύριζαν οι μάγοι και οι βοσκοί. Στην άκρη δεξιά μου στο πιο ψηλό λόφο τα καμπαναριά την ελληνορθόδοξης εκκλησίας της Γέννησης κτισμένη πάνω στο σπήλαιο.

Είμαστε το δρόμο για την Ιερουσαλήμ για να πάρουμε την υπόλοιπη ομάδα από το ξενοδοχείο της. Ξανά ο έλεγχος στην έξοδο από τη Βηθλεέμ, δίπλα στο τείχος της ντροπής που σε χρόνο ρεκόρ σήκωσαν οι Εβραίοι και απομόνωσαν τους Παλαιστινίους. Στην πόλη της Ιερουσαλήμ η γέφυρα του γνωστού μας Καλατράβα με την τεράστια λύρα του Δαβίδ ξεχωρίσει από μακριά . Οι δρόμοι το Σάββατο ήταν έρημοι. Οι Εβραίοι δεν οδηγούν τα Σάββατα. Παραμένουν στα σπίτια τους με τις οικογένειας τους και με τους φίλου τους. Η αργία τους ξεκινά από την Παρασκευή με τη δύση του ήλιου. Μεταξύ των άλλων : απαγορεύεται αυστηρός κάθε κίνηση που προξενεί κόπο. Κάθε κίνηση που μεταδίδει ενέργεια. Όπως : άναμα φωτιάς, μίζα αυτοκινήτου, γύρισμα ηλεκτρικού διακόπτη που δίνει ενέργεια σε ηλεκτρικές συσκευές, λειτουργία pcκινητού τηλεφώνου κ.α Πως μαγειρεύουν, κείνη τη μέρα; Πως μετακινούνται στους ορόφους κλπ; Με χρονοδιακόπτες. Τα ασανσέρ στους πολλούς ορόφους λειτουργιούν συνεχώς αυτόματα.

Βγήκαμε εύκολα από την πόλη. Μια πόλη λοφούπολη…Γεμάτη από λόφους μικρούς ή μεγάλους. Να η γνωστή μας από τις ειδήσεις Ραμάλα κι αυτή σε λόφο γεμάτο με άσπρες πολυκατοικίες κολλημένες η μια δίπλα στην άλλη, περιτριγυρισμένη με τείχος. Η έρημος της Ιουδαίας. Σκληρό το έδαφος της ερήμου κι όχι αμμώδες. Κάποιοι καταυλισμοί Βεδουίνων ανάμεσα στους λοφίσκους της ερήμου, ζουν στο στοιχείο τους. Ένα μνημείο των Ισραηλιτών για τον πόλεμο των 6 ημερών. Ένας καμηλιέρης με την στολισμένη καμήλα προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματο από τους τουρίστες.

Η Μαρία η ξεναγός μας ασταμάτητη. Από το πρωί μέχρι το βράδυ καθημερινά με το μικρόφωνο στο χέρι. Πολιτικά, θρησκευτικά, εδαφικά. λαογραφικά, ιστορικά, πολιτισμικά.
Μόνο η ελληνική σημαία κυματίζει από την μια άκρη στην άλλη στο Ισραήλ. Μάζι της όπως είπαμε η σημαία των αγιοταφιτών, των φυλάκων του Παναγίου Τάφου, των ελληνορθόδοξο των Αγίων Τόπων που ως γνωστό τηρούν το παλιό ημερολόγιο όπως όλοι οι Ορθόδοξοι πλην των Ελλήνων.

Να η σημαία κι εδώ, ελάχιστα χιλιόμετρα από τα βόρεια παράλια της Νεκράς Θάλασσας στο χαμηλότερο σημείο της γης, στο μοναστήρι του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη. Κτισμένο από τον ίδιο τον άγιο τον 4ο αιώνα μ.Χ. Καταστράφηκε κι αυτό όπως όλες οι εκκλησίες και τα μοναστήρια από τους Πέρσες το 615. Μόνο τρεις εκκλησίες δεν πείραξαν μεταξύ αυτών η εκκλησία της Γέννησης γιατί είδαν το ψηφιδωτό με τους τρεις Μάγους της χώρας τους στο πάτωμα.

Ηγουμένος στην μονή είναι ο π. Χρυσόστομος από τη Μάνη. Έφτασε εδώ πριν 50 χρόνια όταν όλα ήταν ερείπια. 12 χρόνια ζούσε μαζί με τις κατσαρίδες χωρίς νερό χωρίς φως. 50 βαθμούς η θερμοκρασία τα καλοκαίρια. Ζητιάνευε από τους τουρίστες που πηγαινοερχόντουσαν στο Ειλάτ. Κι όταν ανακάλυψε νερό στα 400 μέτρα έφτιαξε την όαση που βλέπουμε σήμερα. Ένας τεράστιος χώρος, λίμνη με ψάρια, ζωολογικός κήπος με στρουθοκαμήλους, παγώνια κ.α εργαστήρια κάθε λογής, εδώ φτιάχνονται τα διάφορα εκκλησιαστικά είδη και τροφοδοτούν εκκλησίες και άλλες μονές, κήποι με δένδρα κάθε είδους, ένας παράδεισος μέσα στην έρημο. Μας μίλησε και μας έφερε δώρα όταν ήμασταν στο λεωφορείο έτοιμοι για αναχώρηση. Ήρθε κατ’ ευθεία από το χωράφι όπου δούλευε σχεδόν ξυπόλητος. Ζωηρός, δραστήριος. Το έμβλημα του μοναστηριού ένα πέτρινο λιοντάρι. Από τον όμορφο θρύλο του αγ. Γερασίμου του λιονταριού και του γαϊδάρου. Μεγάλο είναι το προσωπικό της μονής από λαϊκούς, που μίλαγαν όλοι ελληνικά και ασχολούνταν στους κήπους και στα εργαστήρια. Υπάρχουν ξενώνες για φιλοξενία, φαγητό για κάθε προσκυνητή που το ζητήσει ανεξάρτητα σε τι θρησκεία πιστεύει.

 

[soudianos]

Βηθλεέμ



Μνημείο Ισραηλιτών για τον πόλεμο των 6 ημερών

Καμηλιέρης


Μονή αγ. Γερασίμου του Ιορδανήτη

Είσοδος της μονής (περικλείεται από κάστρο)

 

[soudianos]

Δυο μέρες αφιερώσαμε στη «Δυτική Όχθη». Την πολυακουσμένη…από τα ΜΜΕ…Χρόνια τα διαβάζεις και τα ακούς. Μα μόνο όταν τα δεις τα καταλαβαίνεις. Τα εδαφικά… Μετά το μοναστήρι του αγ. Γερασίμου του Ιορδανίτη προχωρήσαμε βόρεια παράλληλα στον ποταμό Ιορδάνη. Κάπου εδώ κοντά είναι η γέφυρα που επικοινωνεί το Ισραήλ με την Ιορδανία. Η καθυστέρηση στην αναμονή για τον έλεγχο μπορεί να φτάσει και τις τέσσερις ώρες. Η ξεναγός μας μαθαίνει αραβικά στην απέναντι όχθη στην Ιορδανία.
Πήραμε πορεία για τον Ιορδάνη ποταμό. Αγέλες από καμήλες και πρόβατα χαίρονται την ελευθερία της ερήμου. Περιφραγμένες περιοχές με συρματόπλεγμα και πάνω του καρφωμένη η προειδοποίηση «Προσοχή Νάρκες». Σκόρπια εγκαταλελειμμένα παραπήγματα και οχυρά που άφησαν οι Λιβανέζοι στρατιώτες από τον πόλεμο των 6 ημέρων. Μέχρι τότε, τα εδάφη που βρισκόμαστε τώρα ανήκουν στο Ισραήλ. Σήμερα ο Ιορδάνης αποτελεί το σύνορα των δύο χωρών.
Ο Ιερέας είχε ειδοποιηθεί από την ξεναγό και μας περίμενε Τα νερά έτρεχαν κόκκινα από τη λάσπη εξ αιτίας των βροχών των τελευταίων δύο ημερών. Χωριστήκαμε από τα άλλα γκρουπ, κάποιοι φόρεσαν το λευκό ένδυμα (που θα το κρατήσουν και σαν το τελευταίο του ένδυμα…!!!), και μπήκαν στο κόκκινο νερό. Εμείς οι άλλοι μόνο τα πόδια μας. Καλωσόρισμα από τον παπά, λίγα λόγια για την περιοχή, κι άρχισε ο αγιασμός. Αντί για βασιλικό μας ράντισε με μερικά φύλα πικροδάφνης.
Απέναντι μας στα 30 μέτρα, είναι η όχθη της Ιορδανίας γεμάτη κι αυτή με τους δικούς της τουρίστες. Με μια απλωσιά, φτάνεις στην άλλη χώρα. Σήμερα όμως στη μέση του ποταμού το νερό σχηματίζει δυνατό ρεύμα. Έτσι η Ισραηλινή περίπολος από δύο αγόρια κι ένα κορίτσι αρματωμένα βαριά, δεν ανησυχούσε.. Στην πλευρά της Ιορδανίας φαινόταν μια μεγάλη ελληνορθόδοξη εκκλησία. Του αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή.

Ακτή Ιορδανίας


Αριστερά η Ιορδανική σημαία


Στην Ιεριχώ το μοναστήρι του Αγ. Ελισαίου σπουδαίου προφήτη του Ισραήλ βρισκόταν μέσα στην πόλη. Εδώ υπάρχει η αιωνόβια συκομουριά, του τελώνου Ζακχαίου, που όντας κοντός ανέβηκε πάνω της για να δει τον Χριστό όταν πέρασε από την Ιεριχώ. Ο Χριστός για να του ανταμείψει την επιθυμία πήγε κι έμεινε στο σπίτι του. Κι εδώ ο ιερέας μας περίμενε για ν αρχίσει την λειτουργία της Κυριακής, στις εννέα το πρωί!! Εξ αιτίας μας γέμισε η εκκλησία!! Εκτός από μας ήταν και 4-5 ντόπιοι Παλαιστινίου ορθόδοξοι. Ψάλτες ήταν ένας ντόπιος και 3-4 κυρίες κομψά και ευρωπαϊκά ντυμένες. Η ψαλμωδία γίνηκε στα ελληνικά ανακατεμένη με αράβικα. Δυστυχώς για τον Έλληνα παπά μετά από μια
ώρα λειτουργίας αναχωρήσαμε για το πρόγραμμα μας.


Συκομουριά

Λειτουργία Κυριακής


Η Ιεριχώ βρίσκεται στον κάμπο που πάνω του δεσπόζει το Σαραντάριο όρος. Εκεί ασκήτευσε ο Χριστός για 40 μέρες, παλεύοντας με τους δαίμονες. Γι αυτό λέγεται και βουνό των δαιμόνων. Σε ύψος 800 μέτρα από την θέση της Ιεριχού, ήτοι 400 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της Μεσογείου βρίσκεται το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Σαραντάριου Όρους. Η ανάβαση έγινε με τελεφερίκ αλλά για όποιον δε βιάζεται γίνεται και με τα πόδια ακολουθώντας το δρομάκι ανάμεσα από τους καλλιεργημένους κάμπους. Στην αναμονή να πάρουμε τα τελεφερίκ βρεθήκαμε πίσω από ένα μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων μαθητριών λυκείου που περίμεναν τη σειρά τους. Ένα μουρμουρητό μεταξύ τους και τα βλέμματα στραφήκαν πάνω μας. Πρώτη του φορά βλέπανε ξένους. Εκτός μερικές εξαιρέσεις οι άλλες φορούσαν μαντίλα. Είναι υποχρεωτική μετά την περίοδο… Η υπόλοιπη ενδυμασία την αποτελούσαν ένα στενό μαύρο παντελόνι, μια πουκαμίσα που έκλεινε το λαιμό κι έφτανε μέχρι το γόνατα ή και πιο κάτω ακόμη, αρκεί να μην φαίνονται οι καμπύλες των οπισθίων και από πάνω κάτι ανάλογα με τον καιρό. Το μοναστήρι είναι σκαλισμένο πάνω στον βράχο. Ο χώρος στο σημείο που έφτασε το τελεφερίκ είναι εμπορικά αξιοποιήσιμος. Μερικά μαγαζάκια με τα γνωστά εκκλησιαστικά είδη και ένα ταχυαφαγείο με αραβική μουσική πάνω σε μπαλκόνι με μια καταπληκτική θέα στα πόδια σου. Ο θρησκευτικός τουρισμός στις δόξες του…. Κάθε κομμάτι γης που βαπτίζεται ιστορία από παλαιά ή καινή διαθήκη, φέρνει χρήμα και δουλειά.

Ο χώρος απ’ όπου χώρο που ξεκινά η ανάβαση, είναι ολόκληρο συγκρότημα, με μάρκετ εστιατόριο, καφέ και κήπους. Οι κάτοικοι της Ιεριχού ισχυρίζονται ότι η πόλη τους είναι η πιο παλιά στον κόσμο και το δηλώνουν στον επισκέπτη γραπτά .
Σκυμμένοι μέσα από στοές σκαλισμένες στο βράχο προσκυνήσαμε το μοναστήρι. Κι εδώ στα ψηλά κυματίζει ελληνική σημαία. Ο υπερήλικας ηγούμενος Έλληνας καμπουριασμένος αλλά ακούραστος φυλάει την ελληνικότητα του μέρους και μας παραπονιέται ότι δεν υπάρχει ανθρώπινο δυναμικό να τον αντικαταστήσει όταν θάρθει η ώρα… αυτούς τους Ακρίτες. Όταν έλειψε μόνο δυο μέρες να επισκεφτεί γιατρό οι Παλαιστίνιοι απείλησαν να φέρουν μοναχό δικό τους.

Στο χώρο του ταχυφαγείου όπου χάζευα τα ντόπια εδέσματα βρέθηκα περιτριγυρισμένος από όμορφα προσωπάκια με μαντίλες στο κεφάλι που θέλανε να εξασκήσουν τα αγγλικά τους. Όταν όμως πήγα να τραβήξω την φωτογραφική μηχανή από τη ζώνη αρνήθηκαν κι έκαναν πίσω. Μόνο μια τσαχπινούλα με μαλλιά πήρε πόζα αλλά την τράβηξαν μαζί τους αυτή την άτακτη…

 

[chris7]

Ευχαριστούμε πολύ για την υπέροχη ιστορία και για τις θαυμάσιες φωτογραφίες.