silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.445
- Likes
- 4.039
- Επόμενο Ταξίδι
- Δολομίτες
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Μεγάλη Πέμπτη 2024, μεγάλη για τους απανταχού Ολυμπιακούς καθώς ο θρύλος θα παίξει για πρώτη φορά ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης 
Φυσικά ο silversurfer δεν μπορούσε να το φανταστεί αυτό όταν ανήμερα της Black Friday 2023 έκλεινε την προσφορά των Grimaldi Lines για Ηγουμενίτσα – Brindisi, η οποία μαζί με το bonus 20% return ticket του βγήκε στα 390€ μαζί με αυτοκίνητο κ καμπίνα για τα βραδυνά δρομολόγια.
Στην τελευταία στάση στο Σ.Ε.Α. STRATA λίγο μετά τα Γρεβενά πληροφορούμαστε οτι η Εθνική έχει κλείσει πιο κάτω καθώς ένα φορτηγό ανατράπηκε μέσα σε ενα απο τα πολυάριθμα τουνελ κ έχει φωτιά. Οι αστυνομικοί λένε οτι θα πάρει καμιά ώρα, ο silversurfer ξέρει οτι αν ήταν στην Ν.Κορέα ίσως να ίσχυε, άλλα στην Ελλάδα .. χλωμό κ με τα πολλά πείθει την Μ. να φύγουν κ να πάρουν το δρόμο προς Μέτσοβο γιατί αν περιμένουν κ άλλο θα το χάσουν το πλοίο. Φύγανε μετά απο 70 λεπτά κ αφού προηγήθηκε ακόμα μια ερώτηση προς τους αστυνομικούς όπου η απάντηση ήταν η ίδια (δλδ σε καμιά ώρα 
Στα άγρια σκοτάδια λοιπόν περνώντας απο τα ορεινά χωριά, το μέλημα μου ήταν να ξαναβγούμε γρήγορα safe στην εθνική κ όχι ο θρύλος (απαράδεκτος). Με τα πολλά φτάνουμε Ηγουμενίτσα όπου λίγο χαθήκαμε καθώς δεν ξέραμε που είναι το σημείο για να μας ελέγξουν χαρτιά κ εισητήρια. Μιας κ το κορίτσι μου κοιμόταν στο πίσω κάθισμα, μας δώσαν εκεί οι ελεγκτές προτεραιότητα κ την ώρα που δείχναμε διαβατήρια ακούμε «γκοοοοοοοοοοοοολ, τι ζούμε θεέ μου» 
κ εκείνη την ώρα παθαίνω κοκομπλόκο καθώς είχα απορροφηθεί απο τις διαδικασίες κ δεν έβαλα ουτε ραδιόφωνο.
Μέχρι να παρκάρουμε το αμάξι, να ανεβούμε στο σαλόνι και να παραλάβουμε το κλειδί για την καμπίνα το ματς φυσικά είχε λήξει κ ο silversurfer έψαχνε απεγνωσμένα να βρεί τα στιγμιότυπα του αγώνα. Η καμπίνα ήταν πιο μεγάλη απο ότι περιμέναμε (για κάποιο λόγο περίμενα κανένα κλουβί), κάναμε κ το μπανάκι μας κ σαν τζέντλεμαν ανέβηκα στο σαλόνι να ετοιμάσω το βραδυνό ποτό για το κορίτσι μου.
Το πρωί οι Ιταλιάνοι μας την έσπασαν λίγο (οχι λίγο, πολύ) καθώς μας ξύπνησαν απτις 6 ενω το πλοίο έφτανε κατα τις 9, κ καλά για να έχουν χρόνο να καθαρίσουν για τους επόμενους. Ο silversurfer έκανε άπειρα πάνω κάτω εξερευνώντας ενδελεχώς ολα τα σαλόνια του πλοίου καθώς κυνηγούσε το κορίτσι του κ εν τέλει ήρθε η ώρα να βγούμε στο λιμάνι. Μέχρι να βγεί το αυτοκίνητο απο τα αμπάρια πέρασε άλλη μια ώρα τουλάχιστον.
Πριν ξεχυθούμε στο δρόμο, ξεκινήσαμε για ένα εμπορικό εκεί παραπέρα όπου μέσα είχε McDonalds για να πιούμε ενα καφέ
Ενώ στην Ελλάδα δεν πατάμε στα αντίστοιχα ταχυφαγεία, στην Ιταλία ήταν πολύ βολικά γιατί είχαν πολλές επιλογές για πρωινό (κρουασάν, pastries κ φθηνό καλό καφέ άλλα κ παιδότοπο).
Κ κάπου εδώ θα έχεις ήδη καταλάβει αγαπητέ αναγνώστη οτι ο τίτλος της ιστορίας που παραπέμπει σε πιθανό ρομάντσο είναι τουλάχιστον παραπλανητικός άλλα όχι ολότελα ψευδής καθώς ως γνωστόν το κορίτσι ενος χαζομπαμπά είναι πλέον η κόρη του
H σημερινή μέρα προβλέποταν δύσκολη καθώς είχαμε τουλάχιστον 5 ώρες οδήγηση μέχρι το λιμάνι του Villa San Giovanni απο όπου θα παίρναμε το καράβι για Σικελία κ μετά θα έπρεπε να οδηγήσουμε άλλη μια ώρα για τον τελικό μας προορισμό. Ομολογώ οτι η οδήγηση στη Νότια Ιταλία ήταν πιο δύσκολη απο οτι την περίμενα Μέχρι να βγούμε στην Autostrada έπρεπε να περάσουμε απο αρκετούς επαρχιακούς δρόμους κ τις Strade Statale οι οποίες ήταν μεν δρόμοι με φαινομενικά 2 λωρίδες, άλλα αρκετά στενές, οπότε δεν αισθανόμουν κ πολύ άνετος να τρέξω παρόλο που οι Ιταλοί του δίναν να καταλάβει, κ ο λόγος ήταν οτι είχε πολύ μα πολύ μα πολύ κίνηση (Παρασκευή γαρ).
Ακόμα κ στην autostrada δεν μπόρεσα να το πατήσω ουτε 120 καθώς πέρα απο την κίνηση, είχε άπειρα σημεία με έργα οπου αναγκαστικά έριχνες ταχύτητα κ πάμπολλα τουνελ. Επίσης μέχρι να βρώ την άκρη με τα βενζινάδικα έχασα χρόνο. Στην Ιταλία αν θές την αναγραφόμενη τιμή βάζεις μόνος σου αλλιώς με τη βοήθεια υπαλλήλου αυξάνεται κατα 20 λεπτά. Σε κάποιο δεν έπαιρνε τη mastercard, σε άλλο δεν εβγαζα άκρη καθώς το μηχάνημα είχε μονον Ιταλικά, στο τρίτο έκατσα σαν μπάστακας δίπλα σε εναν νταλικέρη για να κάνω copy paste τις κινήσεις μέχρι που κατάλαβα οτι με κάρτα δεν θα βγάλω άκρη οπότε χαρτονομίσματα on the rescue.
Με τα πολλά φτάσαμε στο λιμάνι, εκεί στα χαμένα ρωτήσαμε κάτι τύπους που φαινόταν υπεύθυνοι (?) , γρήγορα μας οδήγησαν σε ενα σημείο που εκδίδει τα εισητήρια, μας έδωσαν προτεραιότητα κ αμέσως μας προώθησαν στο πλοίο καθώς ήμασταν το τελευταίο αυτοκίνητο που επιβιβάζοταν. Εκεί επιτέλους χαλαρώσαμε λίγο, γνωρίσαμε άλλη μια παρέα ελλήνων που είχαν παρόμοια ιδέα με εμας κ όταν επιτέλους πατήσαμε Σικελία, η τελευταία ώρα του ταξιδιού μας φάνηκε πολύ μικρή (αν κ η μικρή είχε αρχίσει να τα παίρνει)
Φυσικά ο silversurfer δεν μπορούσε να το φανταστεί αυτό όταν ανήμερα της Black Friday 2023 έκλεινε την προσφορά των Grimaldi Lines για Ηγουμενίτσα – Brindisi, η οποία μαζί με το bonus 20% return ticket του βγήκε στα 390€ μαζί με αυτοκίνητο κ καμπίνα για τα βραδυνά δρομολόγια.Στην τελευταία στάση στο Σ.Ε.Α. STRATA λίγο μετά τα Γρεβενά πληροφορούμαστε οτι η Εθνική έχει κλείσει πιο κάτω καθώς ένα φορτηγό ανατράπηκε μέσα σε ενα απο τα πολυάριθμα τουνελ κ έχει φωτιά.
Οι αστυνομικοί λένε οτι θα πάρει καμιά ώρα, ο silversurfer ξέρει οτι αν ήταν στην Ν.Κορέα ίσως να ίσχυε, άλλα στην Ελλάδα .. χλωμό κ με τα πολλά πείθει την Μ. να φύγουν κ να πάρουν το δρόμο προς Μέτσοβο γιατί αν περιμένουν κ άλλο θα το χάσουν το πλοίο. Φύγανε μετά απο 70 λεπτά κ αφού προηγήθηκε ακόμα μια ερώτηση προς τους αστυνομικούς όπου η απάντηση ήταν η ίδια (δλδ σε καμιά ώρα Στα άγρια σκοτάδια λοιπόν περνώντας απο τα ορεινά χωριά, το μέλημα μου ήταν να ξαναβγούμε γρήγορα safe στην εθνική κ όχι ο θρύλος (απαράδεκτος
). Με τα πολλά φτάνουμε Ηγουμενίτσα όπου λίγο χαθήκαμε καθώς δεν ξέραμε που είναι το σημείο για να μας ελέγξουν χαρτιά κ εισητήρια. Μιας κ το κορίτσι μου κοιμόταν στο πίσω κάθισμα, μας δώσαν εκεί οι ελεγκτές προτεραιότητα κ την ώρα που δείχναμε διαβατήρια ακούμε «γκοοοοοοοοοοοοολ, τι ζούμε θεέ μου» κ εκείνη την ώρα παθαίνω κοκομπλόκο καθώς είχα απορροφηθεί απο τις διαδικασίες κ δεν έβαλα ουτε ραδιόφωνο.Μέχρι να παρκάρουμε το αμάξι, να ανεβούμε στο σαλόνι και να παραλάβουμε το κλειδί για την καμπίνα το ματς φυσικά είχε λήξει κ ο silversurfer έψαχνε απεγνωσμένα να βρεί τα στιγμιότυπα του αγώνα. Η καμπίνα ήταν πιο μεγάλη απο ότι περιμέναμε (για κάποιο λόγο περίμενα κανένα κλουβί), κάναμε κ το μπανάκι μας κ σαν τζέντλεμαν ανέβηκα στο σαλόνι να ετοιμάσω το βραδυνό ποτό για το κορίτσι μου.
Το πρωί οι Ιταλιάνοι μας την έσπασαν λίγο (οχι λίγο, πολύ) καθώς μας ξύπνησαν απτις 6 ενω το πλοίο έφτανε κατα τις 9, κ καλά για να έχουν χρόνο να καθαρίσουν για τους επόμενους. Ο silversurfer έκανε άπειρα πάνω κάτω εξερευνώντας ενδελεχώς ολα τα σαλόνια του πλοίου καθώς κυνηγούσε το κορίτσι του κ εν τέλει ήρθε η ώρα να βγούμε στο λιμάνι. Μέχρι να βγεί το αυτοκίνητο απο τα αμπάρια πέρασε άλλη μια ώρα τουλάχιστον.
Πριν ξεχυθούμε στο δρόμο, ξεκινήσαμε για ένα εμπορικό εκεί παραπέρα όπου μέσα είχε McDonalds για να πιούμε ενα καφέ
Ενώ στην Ελλάδα δεν πατάμε στα αντίστοιχα ταχυφαγεία, στην Ιταλία ήταν πολύ βολικά γιατί είχαν πολλές επιλογές για πρωινό (κρουασάν, pastries κ φθηνό καλό καφέ άλλα κ παιδότοπο).Κ κάπου εδώ θα έχεις ήδη καταλάβει αγαπητέ αναγνώστη οτι ο τίτλος της ιστορίας που παραπέμπει σε πιθανό ρομάντσο είναι τουλάχιστον παραπλανητικός άλλα όχι ολότελα ψευδής καθώς ως γνωστόν το κορίτσι ενος χαζομπαμπά είναι πλέον η κόρη του
H σημερινή μέρα προβλέποταν δύσκολη καθώς είχαμε τουλάχιστον 5 ώρες οδήγηση μέχρι το λιμάνι του Villa San Giovanni απο όπου θα παίρναμε το καράβι για Σικελία κ μετά θα έπρεπε να οδηγήσουμε άλλη μια ώρα για τον τελικό μας προορισμό. Ομολογώ οτι η οδήγηση στη Νότια Ιταλία ήταν πιο δύσκολη απο οτι την περίμενα
Μέχρι να βγούμε στην Autostrada έπρεπε να περάσουμε απο αρκετούς επαρχιακούς δρόμους κ τις Strade Statale οι οποίες ήταν μεν δρόμοι με φαινομενικά 2 λωρίδες, άλλα αρκετά στενές, οπότε δεν αισθανόμουν κ πολύ άνετος να τρέξω παρόλο που οι Ιταλοί του δίναν να καταλάβει, κ ο λόγος ήταν οτι είχε πολύ μα πολύ μα πολύ κίνηση (Παρασκευή γαρ). Ακόμα κ στην autostrada δεν μπόρεσα να το πατήσω ουτε 120 καθώς πέρα απο την κίνηση, είχε άπειρα σημεία με έργα οπου αναγκαστικά έριχνες ταχύτητα κ πάμπολλα τουνελ. Επίσης μέχρι να βρώ την άκρη με τα βενζινάδικα έχασα χρόνο. Στην Ιταλία αν θές την αναγραφόμενη τιμή βάζεις μόνος σου αλλιώς με τη βοήθεια υπαλλήλου αυξάνεται κατα 20 λεπτά. Σε κάποιο δεν έπαιρνε τη mastercard, σε άλλο δεν εβγαζα άκρη καθώς το μηχάνημα είχε μονον Ιταλικά, στο τρίτο έκατσα σαν μπάστακας δίπλα σε εναν νταλικέρη για να κάνω copy paste τις κινήσεις μέχρι που κατάλαβα οτι με κάρτα δεν θα βγάλω άκρη οπότε χαρτονομίσματα on the rescue.
Με τα πολλά φτάσαμε στο λιμάνι, εκεί στα χαμένα ρωτήσαμε κάτι τύπους που φαινόταν υπεύθυνοι (?) , γρήγορα μας οδήγησαν σε ενα σημείο που εκδίδει τα εισητήρια, μας έδωσαν προτεραιότητα κ αμέσως μας προώθησαν στο πλοίο καθώς ήμασταν το τελευταίο αυτοκίνητο που επιβιβάζοταν. Εκεί επιτέλους χαλαρώσαμε λίγο, γνωρίσαμε άλλη μια παρέα ελλήνων που είχαν παρόμοια ιδέα με εμας κ όταν επιτέλους πατήσαμε Σικελία, η τελευταία ώρα του ταξιδιού μας φάνηκε πολύ μικρή (αν κ η μικρή είχε αρχίσει να τα παίρνει
)
κ να δούμε τα χρώματα του ουρανού καθώς έπεφτε ο ήλιος.
