Ilias Katsoulis
Member
- Μηνύματα
- 84
- Likes
- 383
Μετά την Εσθονία και την Φινλανδία πέρσι, το οδοιπορικό στην Βαλτική συνεχίστηκε φέτος με την Λετονία. Αυτή την φορά οργάνωσα το πρόγραμμα κάπως καλύτερα, έψαξα περισσότερο στο διαδίκτυο για πληροφορίες, ενώ οι λογικές τιμές μου επέτρεψαν να κάνω ένα πιο άνετο και από πλευράς χρόνου ταξίδι.
Ταξίδεψα με την airBaltic, την εταιρία της χώρας. Με αυτήν θα ταξιδέψει και όποιος βγάλει το εισιτήριο μέσω της Aegean, οι εταιρείες συνεργάζονται. Η μόνη διαφορά είναι ότι όταν βγάζεις τα εισιτήρια με αυτήν, το γεύμα είναι προαιρετικό. Το κόστος ήταν 263,07 Ευρώ, με βαλίτσα αλλά χωρίς γεύμα, το είχα βγάλει όμως από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Λίγες εβδομάδες πριν την αναχώρηση πάντως, μου ήλθε ένα μήνυμα ότι η πτήση μου θα γίνει με αεροσκάφος της Ρουμανικής CARPATAIR.
Αναχώρηση στις 22 Ιουλίου. Η πτήση, το αεροπλάνο και η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετικά. Άφιξη στο αεροδρόμιο της Ρίγα, όπου περίμενα λίγη ώρα για να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχα κλείσει. Είχα δώσει ώρα παραλαβής υπολογίζοντας κάποια καθυστέρηση (κακώς, δεν είχαμε καθόλου) και τα γραφεία της TOPRENT ήταν κλειστά. Η τιμή του αυτοκινήτου για 5 ημέρες ήταν 216,91 Ευρώ, ο υπάλληλος μου έδωσε όσες επιπλέον πληροφορίες ήθελα και με συνόδευσε έξω, όπου ένα από τα βαν που συνεργάζονται με τις εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων με πήγε (δωρεάν) στον χώρο όπου παρέλαβα το αυτοκίνητο. Είχα δηλώσει την οικονομικότερη κατηγορία βέβαια, το αμάξι ήταν ένα Skoda Fabia. Εντυπωσιακά ευρύχωρο!
Ο πρώτος μου προορισμός ήταν η Kuldiga (Κούλντιγκα) στο δυτικό κομμάτι της χώρας. Η Λετονία έχει αυτοκινητόδρομους κοντά στην Ρίγα, το υπόλοιπο δίκτυο είναι στενοί δρόμοι, συνήθως με μία λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση, το οδόστρωμα όμως είναι καλό και η κίνηση λίγη, άλλωστε μικρή χώρα είναι (λίγο παραπάνω από 1,8 εκατομμύρια κάτοικοι). Οι διαδρομές είναι μάλλον εύκολες γιατί η χώρα είναι πεδινή και οι απότομες στροφές ελάχιστες. Δύο εντυπωσιακά στοιχεία: το πρώτο είναι ότι οι δρόμοι δεν περνάνε σχεδόν ποτέ από κατοικημένες περιοχές, ακόμη και για μικρά χωριά βγαίνεις από τον κεντρικό δρόμο. Το δεύτερο: όλες οι σημαντικές διασταυρώσεις είναι κυκλικές και εκεί υπάρχουν συνήθως βενζινάδικα με μίνι μάρκετ και χώρο για ξεκούραση. Η τιμή της βενζίνης είναι περίπου 1,7 Ευρώ/λίτρο και το όριο ταχύτητας 110 χλμ. /ώρα, φυσικά κατεβαίνει αρκετά στα τμήματα με περιορισμένη ορατότητα. Δεν το τηρούσα πάντα, αλλά δεν το παράκανα, δεν λέει να μας έλθουν “λυπητερές” στην Ελλάδα! Με λίγα λόγια το ταξίδι ήταν άνετο, η σήμανση αρκετά καλή, ενώ το Skoda ……αυτοκρατορία! Καλή συμπεριφορά στον δρόμο, καλά φρένα, ικανοποιητικές επιδόσεις, ενώ η θέση οδήγησης ήταν σαφώς πολυτελέστερου αυτοκινήτου (ας του κάνω και λίγη διαφήμιση, το αξίζει)! Μέχρι και ειδοποίηση μου έβγαζε, αν θυμάμαι καλά κάθε δύο ώρες, να κάνω break! Έφτασα στην Kuldiga μάλλον αργά το βράδυ και ταλαιπωρήθηκα λιγάκι να βρω το δωμάτιό μου. Η μπαταρία του κινητού τελείωνε και το google maps δεν λειτουργούσε καλά. Ρώτησα δύο φορές και (ευγενέστατοι) με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Να μην τα πολυλογώ, έφτασα στο Lība apartments, ένα παραδοσιακό σπίτι (τρίζανε και οι σκάλες), το δωμάτιο πάντως ήταν ωραίο και ευρύχωρο, είχε τρία κρεβάτια και κουζίνα, ενώ στον φροντισμένο κήπο του είχε και χώρο για παρκάρισμα. Η τιμή ήταν 110 Ευρώ για τρία βράδια. Ανέβασα γρήγορα τα πράγματά μου και βγήκα για μία πολύ σύντομη βόλτα, ήταν και αργά, ίσα ίσα να πάρω μία ιδέα.
23 Ιουλίου - Kuldiga
Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στην πόλη. Είχα διαβάσει ότι είναι ίσως η πιο όμορφη μικρή πόλη της χώρας (έχει περίπου 13.500 κατοίκους), μάλλον δεν είναι υπερβολή. Το κέντρο είναι γύρω από την πεζοδρομημένη Liepājas iela (οδό Λιεπάγια), με ωραία παραδοσιακά κτίσματα, πολλά από τα οποία είναι ξύλινα, που καταλήγει στην Πλατεία του Παλιού Δημαρχείου.
Λίγο πιο πέρα, προς τον ποταμό Ventra, βρίσκεται ο μικρός καταρράκτης του Αλεξούπιτε (Alekšupītes ūdenskritums), μετά η πέτρινη γέφυρα της πόλης και στο βάθος ο πιο φαρδύς καταρράκτης της Ευρώπης (περίπου 250 μέτρα πλάτος). Το ύψος του είναι 2-3 μέτρα και μπορεί να τον διασχίσει κάποιος με τα πόδια, όταν τα νερά δεν είναι πολλά.
Σχεδόν δίπλα βρίσκεται το κύριο κτίριο του Μουσείου της Κούλντιγκα (ENG | KNM ) με ενδιαφέροντα εκθέματα σχετικά με την περιοχή. Δυστυχώς το δεύτερο κτίριο, σε παράδρομο της Liepājas iela είναι ανοικτό μόνο Παρασκευή με Κυριακή, απλά το φωτογράφησα. Η πόλη έχει και κάποιους χώρους πράσινου, γενικά θα την χαρακτήριζα κουκλίστικη, με λίγα λόγια δικαιολογεί την φήμη της και με το παραπάνω.
Το μεσημέρι, μόλις είχα φάει σε ένα εστιατόριο στην Πλατεία του Δημαρχείου, άρχισε μία απίστευτη νεροποντή που με έπιασε στο δρόμο. Ευτυχώς υπήρχε ένας σκεπασμένος με τέντα χώρος για καφέ (δεν ήταν καφέ, μαγαζί με φλιπεράκια ήταν, αλλά μπορούσες να καθίσεις έξω), όπου περίμενα σχεδόν μία ώρα, μαζί με αρκετούς άλλους, να τελειώσει η βροχή. Παρεμπιπτόντως να πω ότι οι Λετονοί πρέπει να είναι αρκετά τζογαδόροι
, όπου πήγα υπήρχαν γραφεία, τόσο αυτής της εταιρείας όσο και άλλων.
Η βροχή κάποτε σταμάτησε, γύρισα στο δωμάτιο και …….ανασυγκροτήθηκα. Το βράδυ συνέχισα τις βόλτες και έφαγα πάλι στην Πλατεία του Δημαρχείου.
Ταξίδεψα με την airBaltic, την εταιρία της χώρας. Με αυτήν θα ταξιδέψει και όποιος βγάλει το εισιτήριο μέσω της Aegean, οι εταιρείες συνεργάζονται. Η μόνη διαφορά είναι ότι όταν βγάζεις τα εισιτήρια με αυτήν, το γεύμα είναι προαιρετικό. Το κόστος ήταν 263,07 Ευρώ, με βαλίτσα αλλά χωρίς γεύμα, το είχα βγάλει όμως από τα τέλη Σεπτεμβρίου. Λίγες εβδομάδες πριν την αναχώρηση πάντως, μου ήλθε ένα μήνυμα ότι η πτήση μου θα γίνει με αεροσκάφος της Ρουμανικής CARPATAIR.
Αναχώρηση στις 22 Ιουλίου. Η πτήση, το αεροπλάνο και η εξυπηρέτηση ήταν εξαιρετικά. Άφιξη στο αεροδρόμιο της Ρίγα, όπου περίμενα λίγη ώρα για να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχα κλείσει. Είχα δώσει ώρα παραλαβής υπολογίζοντας κάποια καθυστέρηση (κακώς, δεν είχαμε καθόλου) και τα γραφεία της TOPRENT ήταν κλειστά. Η τιμή του αυτοκινήτου για 5 ημέρες ήταν 216,91 Ευρώ, ο υπάλληλος μου έδωσε όσες επιπλέον πληροφορίες ήθελα και με συνόδευσε έξω, όπου ένα από τα βαν που συνεργάζονται με τις εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων με πήγε (δωρεάν) στον χώρο όπου παρέλαβα το αυτοκίνητο. Είχα δηλώσει την οικονομικότερη κατηγορία βέβαια, το αμάξι ήταν ένα Skoda Fabia. Εντυπωσιακά ευρύχωρο!
Ο πρώτος μου προορισμός ήταν η Kuldiga (Κούλντιγκα) στο δυτικό κομμάτι της χώρας. Η Λετονία έχει αυτοκινητόδρομους κοντά στην Ρίγα, το υπόλοιπο δίκτυο είναι στενοί δρόμοι, συνήθως με μία λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση, το οδόστρωμα όμως είναι καλό και η κίνηση λίγη, άλλωστε μικρή χώρα είναι (λίγο παραπάνω από 1,8 εκατομμύρια κάτοικοι). Οι διαδρομές είναι μάλλον εύκολες γιατί η χώρα είναι πεδινή και οι απότομες στροφές ελάχιστες. Δύο εντυπωσιακά στοιχεία: το πρώτο είναι ότι οι δρόμοι δεν περνάνε σχεδόν ποτέ από κατοικημένες περιοχές, ακόμη και για μικρά χωριά βγαίνεις από τον κεντρικό δρόμο. Το δεύτερο: όλες οι σημαντικές διασταυρώσεις είναι κυκλικές και εκεί υπάρχουν συνήθως βενζινάδικα με μίνι μάρκετ και χώρο για ξεκούραση. Η τιμή της βενζίνης είναι περίπου 1,7 Ευρώ/λίτρο και το όριο ταχύτητας 110 χλμ. /ώρα, φυσικά κατεβαίνει αρκετά στα τμήματα με περιορισμένη ορατότητα. Δεν το τηρούσα πάντα, αλλά δεν το παράκανα, δεν λέει να μας έλθουν “λυπητερές” στην Ελλάδα! Με λίγα λόγια το ταξίδι ήταν άνετο, η σήμανση αρκετά καλή, ενώ το Skoda ……αυτοκρατορία! Καλή συμπεριφορά στον δρόμο, καλά φρένα, ικανοποιητικές επιδόσεις, ενώ η θέση οδήγησης ήταν σαφώς πολυτελέστερου αυτοκινήτου (ας του κάνω και λίγη διαφήμιση, το αξίζει)! Μέχρι και ειδοποίηση μου έβγαζε, αν θυμάμαι καλά κάθε δύο ώρες, να κάνω break! Έφτασα στην Kuldiga μάλλον αργά το βράδυ και ταλαιπωρήθηκα λιγάκι να βρω το δωμάτιό μου. Η μπαταρία του κινητού τελείωνε και το google maps δεν λειτουργούσε καλά. Ρώτησα δύο φορές και (ευγενέστατοι) με βοήθησαν όσο μπορούσαν. Να μην τα πολυλογώ, έφτασα στο Lība apartments, ένα παραδοσιακό σπίτι (τρίζανε και οι σκάλες), το δωμάτιο πάντως ήταν ωραίο και ευρύχωρο, είχε τρία κρεβάτια και κουζίνα, ενώ στον φροντισμένο κήπο του είχε και χώρο για παρκάρισμα. Η τιμή ήταν 110 Ευρώ για τρία βράδια. Ανέβασα γρήγορα τα πράγματά μου και βγήκα για μία πολύ σύντομη βόλτα, ήταν και αργά, ίσα ίσα να πάρω μία ιδέα.
23 Ιουλίου - Kuldiga
Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στην πόλη. Είχα διαβάσει ότι είναι ίσως η πιο όμορφη μικρή πόλη της χώρας (έχει περίπου 13.500 κατοίκους), μάλλον δεν είναι υπερβολή. Το κέντρο είναι γύρω από την πεζοδρομημένη Liepājas iela (οδό Λιεπάγια), με ωραία παραδοσιακά κτίσματα, πολλά από τα οποία είναι ξύλινα, που καταλήγει στην Πλατεία του Παλιού Δημαρχείου.
Λίγο πιο πέρα, προς τον ποταμό Ventra, βρίσκεται ο μικρός καταρράκτης του Αλεξούπιτε (Alekšupītes ūdenskritums), μετά η πέτρινη γέφυρα της πόλης και στο βάθος ο πιο φαρδύς καταρράκτης της Ευρώπης (περίπου 250 μέτρα πλάτος). Το ύψος του είναι 2-3 μέτρα και μπορεί να τον διασχίσει κάποιος με τα πόδια, όταν τα νερά δεν είναι πολλά.
Σχεδόν δίπλα βρίσκεται το κύριο κτίριο του Μουσείου της Κούλντιγκα (ENG | KNM ) με ενδιαφέροντα εκθέματα σχετικά με την περιοχή. Δυστυχώς το δεύτερο κτίριο, σε παράδρομο της Liepājas iela είναι ανοικτό μόνο Παρασκευή με Κυριακή, απλά το φωτογράφησα. Η πόλη έχει και κάποιους χώρους πράσινου, γενικά θα την χαρακτήριζα κουκλίστικη, με λίγα λόγια δικαιολογεί την φήμη της και με το παραπάνω.
Το μεσημέρι, μόλις είχα φάει σε ένα εστιατόριο στην Πλατεία του Δημαρχείου, άρχισε μία απίστευτη νεροποντή που με έπιασε στο δρόμο. Ευτυχώς υπήρχε ένας σκεπασμένος με τέντα χώρος για καφέ (δεν ήταν καφέ, μαγαζί με φλιπεράκια ήταν, αλλά μπορούσες να καθίσεις έξω), όπου περίμενα σχεδόν μία ώρα, μαζί με αρκετούς άλλους, να τελειώσει η βροχή. Παρεμπιπτόντως να πω ότι οι Λετονοί πρέπει να είναι αρκετά τζογαδόροι
, όπου πήγα υπήρχαν γραφεία, τόσο αυτής της εταιρείας όσο και άλλων.
Η βροχή κάποτε σταμάτησε, γύρισα στο δωμάτιο και …….ανασυγκροτήθηκα. Το βράδυ συνέχισα τις βόλτες και έφαγα πάλι στην Πλατεία του Δημαρχείου.
