Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Λετονιετ - Λιθουανιετ - Εσθονιετ Η αποκαθήλωση της Βαλτικής !!

[Alex Loco]

Έτσι λοιπόν περάσαμε τα σύνορα ( τα οποία δεν υπάρχουν και μαρεσει πολύ αυτό σε αυτές τις χώρες ) και μπήκαμε στη Λιθουανία. Στάση με το λεωφορείο στο Πανεβεζις. Το μόνο που ήξερα για αυτό το μέρος ήταν η ομάδα που είχε κάποτε η Εκρανας. Που έπαιρνε και σερί τα πρωταθλήματα μια εποχή. Βέβαια μετά διαλύθηκε και ξαναφτιαχτηκε ξανά ως Πανεβεζις. Παίζει και στα προκριματικά του Κόνφερενς σαν την Αριαναρα. Τι σας λέω τώρα . Πολύ πολύ θετική εντύπωση το μέρος. Δεν ξέρω αν είχε πολυκατοικίες αλλά το μέρος που διασχίσαμε εμείς ήταν σαν αμερικανική ταινία. Ένα σωρό πανέμορφες μονοκατοικίες με το πράσινο να κυριαρχεί. Μικρά υπόστεγα πέτρινα σπιτάκια και φυσικά ο καθένας είχε τον κήπο του. Αγάπησα κατευθείαν αυτό το μέρος . Είναι αυτό που λες θα πάω Σαββατοκύριακο να ξεκουραστώ και απλά θα σαπίσω στο κήπο με γυμνά πόδια να ακουμπάνε το γρασίδι . Λατρεύω τέτοια μέρη. Θα ήθελα μελλοντικά να το επισκεφτώ ώστε να το εξερευνήσω περισσότερο. Το αφήσαμε πίσω και σε καμία ώρα ίσως και λίγο παραπάνω άρχισαν να φαίνονται τα προάστια του Βίλνιους. Ξεκάθαρα αλλαγή σκηνικού σε σχέση με τη Ρίγα. Δέντρα παντού , καθαριότητα, καθόλου ψυχρό κλίμα στην ατμόσφαιρα και γενικά ένα μέρος που σου φώναζε " φίλε εδώ θα γιατρέψεις το σκοτάδι που απέκτησε η ψυχή σου στη γειτονική Λετονία " . Το ηθικό ακμαιοτατο. Δεν αφήσαμε να μας χαλάσει τη διάθεση ούτε ο μεθυσμένος με το κατεβασμένο παντελόνι στο τέρμα των λεωφορείων, ούτε ένας ακόμα μεθυσμένος που κοιμόταν ξαπλωμένος στο πάτωμα λες και τον πυροβόλησαν.. εντάξει λέω.
Στα αντίστοιχα ΚΤΕΛ είσαι. Και σε μας εκείνες οι γειτονιές όλο φυντανια έχουν .. Μην αφήσεις αυτά τα παλικάρια να σου χαλάσουν την άποψη. Βίλνιους λοιπόν !!

Η Βίλνα, ή Βίλνο και σήμερα Βίλνιους, (λιθουανικά: Vilnius, πολωνικά: Wilno, γερμανικά και ολλανδικά: Wilna), είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας. Έχει πληθυσμό 574.221 κατοίκους. Το Βίλνιους έγινε πρωτεύουσα της Λιθουανίας για πρώτη φορά το 1323, επί ηγεμονίας του Μεγάλου Δούκα Γκεντιμίνας. Το 1579 απέκτησε και πανεπιστήμιο. Πρόκειται για το πρώτο και ιστορικό πανεπιστήμιο της Βίλνας, επίσημα "Πανεπιστήμιο Β. Καπτσούκας", στο άλλοτε Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα η πόλη να μετατραπεί σε σημαντικό επιστημονικό και πολιτιστικό ευρωπαϊκό κέντρο, με ταυτόχρονα έντονη πολιτική και οικονομική ζωή. Η Πολωνία κατείχε την πόλη από το 1919 έως το 1939.

( Καλλιτεχνική ανησυχία από κάποιο φίλο )

Το ξενοδοχείο μας ήταν σχετικά κοντά στα λεωφορεία με ένα μισάωρο περπάτημα και σχετικά κοντά και στο κέντρο. Κάτι παραπάνω από ένα μισάωρο . Φτάσαμε λοιπόν στο Grata by Centrum που φαντάζομαι θα εννοεί η Γκρέτα από το κέντρο ? Σαν να λέμε ο Θαλής ο Μιλήσιος, Μπάμπης από Σεπόλια η όπως λέμε ειρωνικά με τους φίλους μου : Αλέξανδρος από Γευγελη?? Δεν ξέρω πάντως στην είσοδο υπήρχε το άγαλμα της πιτσιρικάς που φαντάζομαι θα ήταν η Γκρέτα η Γκρατα!

Ωραίο ξενοδοχείο, ωραίο δωμάτιο , ωραίο και το γκομενάκι στην υποδοχή λέω στη Σόφια άσε πάνε στο δωμάτιο θα κανονίσω εγώ τα διαδικαστικά με το μωρό . Δε ζηλεύει ποτέ. Δε κάνει ποτέ σκηνή. Αλλά πάντα μετά από λίγη ώρα στο άκυρο θα με πει : "σαρεσε το γκομενάκι εεεε " και μου κλείνει το μάτι τέτοιες γυναίκες θέλουμε. Έτσι μας κρατάτε πιο ζεστούς να ξέρετε

( Δε κάθεται να βγει φωτογραφία το σκυλί το μαύρο , μόνο κάτι τέτοιες στα κρυφά προλαβαίνω να βγάλω )

. Φυσικά αν και φτάσαμε αργά η βραδινή βόλτα θα είχε την τιμητική της. Τα σκοτεινά σοκάκια με τις λιγοστές λάμπες καλό είναι κύριε δήμαρχε του Βίλνιους να τα αναβαθμίσουμε λίγο. Πετάγεται άνθρωπος και σφίγγουμε το κλειδί ανάμεσα στο δάχτυλο ετοιμοπόλεμοι !! Είναι λίγο κριντζ ίσως λόφο Σοβιετιλας. Κάπου διάβασα προς εκπλήξεως μου ότι ανάμεσα στις πιο επικίνδυνες πόλεις της Ευρώπης ήταν και οι Βαλτικές . Και ήμουν με ένα φίλο μου τότε και με λέει : Ρώσοι είναι ρε μ@@@α . Πρώην σοβιετική. Τι νόμιζες ότι περπατάς και μοιράζουν γλαβιολες και κουφέτα στο δρόμο ? Πρόβλημα πάντως ευτυχώς δεν είχαμε . Αλλά η βραδινή βόλτα μέχρι να φτάσεις στον πολιτισμό είναι ζορικη. Ευτυχώς στο κέντρο υπήρχε πολύς κόσμος. Βέβαια δεν υπήρχαν πουθενά Λιθουανοί. Ρώσοι. Παντού . Ζευγάρια , παρέες μικτές , άντρες μόνο , γυναίκες μόνο. Ρε παιδιά τι φάση που είναι οι Λιθουανοί? Για ύπνο ? Πήγαμε σε ένα McDonalds . Μόνο ρωσικά . Και τα παιδιά στο ταμείο πάλι μόνο ρωσικά. Ε μου κάνει τρελή εντύπωση ειλικρινά!! Μας ακολουθούσε σε όλο το ταξίδι αυτή η κατάσταση. Η βόλτα μας σύντομη, η επιστροφή στο ξενοδοχείο άμεση και η νύχτα απλώθηκε κάτω από το πέπλο της Βίλνας. Η επόμενη μέρα ήταν και όλο το ζουμί της λιθουανικής γης που πατούσαμε. Τη νύχτα φεύγαμε για Ταλίν με το βραδινό λεωφορείο. Όποτε είχαμε ολόκληρη τη μέρα για να εξερευνήσουμε τα χώματα του Γκεντιμινας . Αν ήξερα κάτι για τους Λιθουανούς ήταν ότι λάτρευαν σε ακραίο βαθμό το μπάσκετ. Νομίζω το γνωρίζουμε όλοι οι σχετικοί του αθλητισμού καθώς είναι γνωστή η ύπαρξη της Ζαλγκίρις και φυσικά της εθνικής Λιθουανίας. Βέβαια η Ζαλγκίρις ήταν από το Κάουνας και όχι το Βίλνιους. Βέβαια πλέον υπάρχει και ποδοσφαιρική ομάδα Ζαλγκίρις από το Κάουνας αλλά και Ζαλγκίρις από το Βίλνιους. Πολύ φαντασία στα ονόματα παιδιά

Το πρωινό ήταν καλό. Αρκετά καλό. Ακόμα μια αναβάθμιση στο ταξίδι μας . Είχαμε αφήσει πίσω τη Λετονία και βλέπαμε από το ξενοδοχείο , το πρωινό , τους δρόμους , το κλίμα , τα κτίσματα , το οτιδήποτε να είναι καλύτερα εδώ. Και ακόμα καλύτερα θα ήταν τα πάντα στην Εσθονία. Φύγαμε για κεντρο !! Είχαμε κλείσει τραπέζι σε ένα μαγαζί στο οποίο είχε μέσα πολλές γάτες. Πολύ μας άρεσε. Δε σταμάτησε η Σοφία να της βγάζει φωτογραφίες.

Καφεδάκι χαλάρωση , παιχνίδι με τα γατιά και ξανά εξόρμηση.


Λίγο παρακάτω από το καφέ ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Εκεί δέσποζε ο Παρθενώνας!! Όχι εντάξει θα μπορούσε βέβαια αλλά ήταν ο καθεδρικός ναός της πόλης και δίπλα του η μεγάλη επιβιλιτκη πλατεία !!

Ωπ μια Καρυάτιδα!!

Είδαμε στο λόφο τον πύργο του Γκεντιμινας
αλλά είπαμε να ανέβουμε πιο μετά. Ήταν μεσημέρι και είχε 30 βαθμούς κελσίου. Στην Ελλάδα βέβαια ξεπερνούσε τους 40 . Μας έλεγαν όλοι πόσο τυχεροί ημασταν που φύγαμε εκείνη τη βδομάδα . Πηγαίναμε προς τη ψαγμενη ( και καλά ) γειτονιά Ουζουπη την παλιά πόλη. Μου άρεσε αλλά την περίμενα πολύ εναλλακτική, γεμάτη πράγματα και κοσμο. Δυστυχώς δεν είχε τίποτα . Στα αριστερά μας ένας ενδιαφέρον ναός η Αγία Άννα , χτισμένη το 1500

Αμέσως παρακάτω ξεκινούσε η Ουζουπη . Εδώ λοιπόν μάθαμε ότι υπάρχει ένα ανεξάρτητο κράτος , η δημοκρατία της Ουζουπης με έμβλημα μια ... παλαμη.. Μπορώ να κάνω εικόνα τον ιδρυτή της δημοκρατίας της Παλάμης πάντως κι ας μην τον έχω δει Στα λιθουανικά Ουζουπη σημαίνει μέχρι το ποτάμι αν δεν κάνω λαθος. Επί σοβιετικής Ένωσης ήταν μια υποβαθμισμένη γειτονιάς με πορνεία ενώ γενικά θεωρούνταν ένα κακόφημο γκέτο
Με την ανεξαρτησία της Λιθουανίας, 12 καλλιτέχνες αποφάσισαν να δώσουν ζωή και διαφορετική πνοή στο μέρος. Έχει δικιά του σημαία , δικό του ύμνο , μικρό στρατό και πρόεδρο ! Ενώ εθνικό ζώο της " χώρας " είναι η γάτα εξού και το μνημείο που ψάχναμε να βρούμε . Μια χοντρούλα γάτα !! Επίσης έχουν ας πούμε τους δικούς του νόμους οι οποίοι είναι γραμμένοι ως άλλες δέκα εντολές σε δεν ξέρω κι εγώ πόσες γλώσσες !! Ωραίο μέρος πραγματικά απλά το θέλω καλύτερο. Αυτά τα μέρη είναι αγαπημένα αρκεί να υπάρχει λίγο περισσότερο ζωή και περισσότερα μαγαζιά θα πω εγώ , υπαίθρια καφέ και λοιπά . Δυστυχώς δεν βρήκαμε πουθενά μια κλασική φωτογραφία που υπάρχει με μια γκαλερί βαμμένη με γκράφιτι.

το τρώει το φαι της !! Χάιδεψα και το αυτί όπως έγραφε από κάτω και πλέον δεν νιώθω κανένα φόβο

Να και μια γοργόνα !!

Αγγέλους είδαμε γάτες , γοργόνες ότι θέλετε . Ε να μην δούμε και σκυλιά ??

πολυ φίλοι μας οι Λιθουανοί.
Ανάβαση στο πύργο του Γκεντιμινας
Γκρίνια και κακό. Με έφαγε η άλλη
Και κάνει πολύ ζέστη και που με πας και έσκασα και δεν πρόκειται να πάμε εκεί απέναντι που είναι οι τρεις σταυροί. Τι να πεις. Με έφαγε . Ακόμα και η Σοφία που είναι τραβελ γκερλ ταξίδευε μόνη της και έμενε σε μικτούς κοιτώνες με Πακιστανούς και κάθε λογής κόσμο και καταπίνει χιλιόμετρα, έβγαλε γκρίνια για μνημείο λες και είναι άσχετη από αυτά και έχει ταξιδέψει μέχρι το Χιλιομόδι μόνο.. Οκ πράγματι είχε θερμοκρασίες Τυνησίας εκείνη τη μέρα ειδικά στην ανάβαση μας. Αν και ευτυχώς το αεράκι αποζημίωσε κάθε σταγόνα ιδρώτα.

Ο Γκεντιμίνας (π. 1275 - Δεκέμβριος 1341) από τον Οίκο των Γιαγκελλόνων ήταν Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας από το 1315 ή 1316 μέχρι τον θάνατό του. Του αποδίδεται η ίδρυση του μεγάλου δουκάτου της Λιθουανίας και η επέκταση της επικράτειάς του μέχρι το θάνατό του, από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.
Πύργος του Gediminas είναι το υπόλοιπο τμήμα του Άνω Κάστρου στην κορυφή του λόφου Gediminas στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Οι πρώτες ξύλινες οχυρώσεις κατασκευάστηκαν από τον Gediminas, Μέγα Δούκα της Λιθουανίας. Το πρώτο κάστρο από τούβλα ολοκληρώθηκε το 1409 από τον μεγάλο δούκα Vytautas.

Πάντα ονειρευόμουν να έρθω στη Μογγολία εεε στη Λιθουανία ..

και κάπου εκεί απέναντι φαίνεται αχνά ένα αεροπλάνο της Ryanair οι 3 σταυροί. Που εδώ φαίνονται για 2. Έτσι με τα κυάλια τους είδαμε γιατί δεν είχα και επιλογή όταν μιλάει το αφεντικό εμείς υπακούμε..
Σύμφωνα με το θρύλο πριν πολλά χρόνια σε εκείνο το λόφο αποκεφαλίστηκαν 7 μοναχοί αν δεν κάνω λάθος. Προς τιμήν τους υπήρχαν αρχικά ξύλινοι σταυροί αλλά μετέπειτα φτιάχτηκε το συγκεκριμένο μνημείο .

Εδώ σε πιο επιβλητική μορφή .

Ετσι λοιπόν και αφού φάγαμε κάτι πολύ ωραία μικρά εδέσματα , κάτι σαν μικρά ψωμάκια με γέμιση ότι τραβούσε η όρεξη σου , ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε για νέες περιπέτειες. Μια μέρα ακόμα χωρούσε εύκολα στο πιεσμένο όμως πρόγραμμα μας. Η Λιθουανία άφησε μια θετική γεύση . Όχι απόλυτα αλλά σίγουρα είχε φτιάξει αρκετά τη ψυχολογία μας και ελπίζαμε ότι στο Ταλίν τα καλύτερα έρχονταν. Αν και ξεκινήσαμε στραβά. Ξάπλωσε η μπροστινή μας στο λεωφορείο λες και ήταν μόνη της. Έβαλε το κάθισμα σε κλίση για να κοιμηθεί. Όταν την ζήτησε η Σοφία με ευγένεια να κάνει μπροστά μας είπε στα Αγγλικά: πάω στο Ταλίν και το ταξίδι είναι μεγάλο 8 ώρες. ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΥΚΟΧΏΡΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΈΒΟΥΜΕ ΣΕ ΛΙΓΟ. Απέχθεια μεγάλη για κάτι τέτοιους ανθρώπους... Συνεχίζεται...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Τι έχει το κορίτσι Άλεξ;

 

[Alex Loco]

Τι έχει το κορίτσι Άλεξ;

Με χαϊδεύει

 

[jimp]

Άλεξ είναι αλήθεια η φήμη που βγήκε πως βρήκες την πραγματική αγάπη;

 

[Alex Loco]

Άλεξ είναι αλήθεια η φήμη που βγήκε πως βρήκες την πραγματική αγάπη;

Ξεκάθαρα!!

 

[Alex Loco]

Έχοντας φρεσκες τις αναμνήσεις καθως χθες τα ξημερώματα βρισκόμουν στο Ταλίν και πλέον λιαζομαι σε χαλκιδικιωτικη παραλία , είπα να γράψω για το ταξίδι μου στις χώρες τις Βαλτικής. Τις είχα πάντα ψηλά. Δεν ξέρω γιατί. Αγαπημένοι προορισμοί στο δικό μου μυαλό , ανυπομονούσα να πάω να δω αυτές τις 3 πρωτεύουσες τις πρώην σοβιετικής Ένωσης. . Στα δικά μου μάτια είδα ξεκάθαρα ότι η πρώτη μας στάση η Λετονία ήταν σχετικά κακη. Δεν μου άρεσε. Έπειτα η Λιθουανία ήταν καλύτερη αλλά δε θα πω ότι πέθανα κιόλας. Και τέλος η Εσθονία. Ήταν καλύτερη και από τις δύο αλλά και πάλι δεν ήταν το παραμυθένιο μεσαιωνικό Ταλίν που διαβαζα τόσα χρόνια !! Βέβαια για να είμαι και δίκαιος. Ίσως πήγα κακή εποχή. Μπορεί να πρέπει να δεις χιονισμένα η στολισμένα όλα αυτά τα μέρη οπότε θα αφήσω μια πισινή για την ομορφιά και τη σπουδαιότητα αυτών των πόλεων. Αρχικά η πρώτη μας στάση ήταν η Ρίγα. Είχα διαβάσει για την παγωμένη, ψυχρή και σκοτεινή ομορφιά αυτής της πόλης. Πράγματι τα διαθέτει αυτά. Την ομορφιά δεν μπορώ να πω ότι την είδα. Επίσης μια παρένθεση. Έχοντας ακούσει Λετονικα και λιθουανικά τραγούδια γνώριζα ότι οι γλώσσες αυτές δεν μοιάζουν τόσο με ρωσικά. Ειλικρινά ώρες ώρες απορούσα αν υπάρχουν τοπικοί κάτοικοι. Παντού μα παντού άκουγες ρωσικά !! Έβλεπες μόνο Ρώσσους. Λογικά δεν μπορούν να πάνε αλλού διακοπές και εφόσον είναι δίπλα και επιτρέπεται έρχονται εκεί. Ακόμα και στην Εσθονία που κυριαρχούσαν οι Φινλανδοί έβλεπες πάρα πολλούς Ρώσσους και τους καταλαβαίνεις. Κάνουν μπαμ . Ενοχλητικοί εντελώς. Έβλεπες κάτι νορμάλ χαλαρά τυπακια τους βαλτικους δηλαδή και εβλεπες κάτι μεθυσμένους κάτι ενοχλητικούς φωνακλαδες με αμάξια με τη μουσική φουλ δυνατά να περπατάνε στο δρόμο να κάνουν αίσθηση και σαματα. Δεν είχα τη καλύτερη άποψη αλλά τώρα κατάλαβα ότι οι Ρώσοι είναι αρκετά χαζοβιοληδες.
Τελοσπαντων η Ρίγα είχε εντελώς σοβιέτ στοιχεία . Μια πόλη άλλης εποχής αφημένη αρκετά σε πολλά σημεια στο χρόνο. Το Βίλνιους πιο μοντέρνο πιο όμορφο αλλά και αυτό με μια περίεργη μουντιλα. Ευχάριστη έκπληξη το Πανεβεζις που κάναμε στάση. Εύκολα θα είχα ένα εξοχικό εκεί . Το Ταλίν ήταν ξεκάθαρα επιρρεασμενο από τη γειτονική Φινλανδία. Ήταν πιο σκανδιναβικού στυλ με πιο ωραίες κατοικίες και αρκετή ποιότητα στην μετακίνηση τους δρόμους της χιλιάδες μονοπάτια για ποδηλάτες πατίνια και πεζούς . Ενας μίνι πρόλογος για το τι θα αναλύσω. Συνεχίζεται....

Ρίγα Λετονία

Βίλνιους Λιθουανία

Ταλίν Εσθονία

 

[Alex Loco]

Έτσι λοιπόν το αρχικο μας πλάνο ήταν να πάμε στη Βαλτική. Κάπου ναυάγησε αυτό καθώς η ομάδα μου έπαιζε μπαράζ ανόδου και χάθηκαν οι ευνοϊκές ημερομηνίες . Κι εκεί που καταλήγαμε σε βαλκανικό road trip σε Κόσοβο Μαυροβούνιο Βοσνία λίγο Αλβανία και ίσως Ντουμπρόβνικ, βρίσκουμε κάτι αεροπορικά ελαφρώς τσιμπημενα. Θέλαμε Βαλτική φουλ όποτε τα κλείσαμε . Τι κι αν πήγαμε να κλείσουμε το πήγαινε στα 100 ευρώ? Τελευταία στιγμή έγινε 120. Και ο γυρισμος ? Εγώ τον πρόλαβα 103 η Σοφία 120 και αυτόν !!! Είναι δυνατόν να αλλάζει η τιμή λίγο πριν πατήσεις το κουμπί? Κι όμως !! Έτσι λοιπόν Θεσσαλονίκη - Αθήνα και Αθήνα - Ρίγα στα 120 και επιστροφή από Ταλίν για Αθήνα και Αθήνα Θεσσαλονίκη στα 103 ( για μένα χιχιχι) . Έξαλλη η Σοφία.
- θα πάρω στην Aegean αύριο θα δεις τι έχει να γίνει θα πάρω τα λεφτά μου πίσω .
- θα πάρεις λογικα πολλά λεφτά πίσω αγάπη μου
Εν τέλη και αφού δεν πήρε τίποτα περιμέναμε την αναχώρηση μας για τις τρείς ξαδερφουλες της Ρωσίας . Η μάλλον της Ουκρανίας . Ε λοιπόν στο Κίεβο αν ήμασταν τόσες σημαίες της Ουκρανίας δεν πρόκειται να βλέπαμε . Μιλάμε για τόσο αλληλεγγύη . Η κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και οι πολίτες δεν έχαναν την ευκαιρία να γεμίζουν τις κολώνες τα μπαλκόνια τα πάντα ολα. Ακομα και τα λεωφορεία τα αστικά έγραφαν στα ταμπλό τους We love Ukraine !! Προφανώς ξέρουν ότι θα είναι πιθανόν οι επόμενοι στόχοι αν πέσει η Ουκρανία . Ως προσάρτηση στη μαμά Ρωσία με στόχο μια νέα Σοβιετική ? Δεν ξέρω . Πάντως έδειχναν με κάθε μέσο την στήριξη τους στο άλλο ξαδερφάκι την Ουκρανία.

Κλείσαμε λοιπόν τα δρομολόγια με την αγαπημένη Flixbus , από Ρίγα σε Βίλνιους και από Βίλνιους με το νυχτερινό στο Ταλίν . Κλείσαμε και τα ξενοδοχεία , του Ταλίν το έκανα δώρο στο κορίτσι μου ήταν πολυτελές με πισίνα . Βέβαια εν τέλη δεν μπήκε ποτέ για μπάνιο γιατι δεν της αρέσουν οι πισίνες (γυναίκες ) . Το ανακάλυψα από κάτι τύπους που πήγανε Nord kapp με μηχανές και είχαν μείνει εκεί όποτε λέω θα επιλέξω κι εγώ το ίδιο ως μελλοντικός καβαλάρης και ταξιδευτής μόνο μακρινών προορισμών ( όταν έρθει η στιγμή θα γίνει και κανάλι στο YouTube και βίντεο και τα πάντα όλα και βασιζομαι σε εσάς ως κοινό μου στο να με κάνετε σταρ όχι εντάξει ένα follow στο κανάλι μου θα είναι αρκετό ) . Φυσικά στη ζωή μου είναι γνωστό ότι πολλές φορές έχω μαγνήτη με τις μαλακίες. Μια μέρα πριν φύγουμε χαλάει το μηχανάκι μου. Εγώ είμαι ντελιβερας εντωμεταξυ και δουλεύω σε δύο μαγαζιά . Παίρνω το άλλο μαγαζί λέω ότι δεν έχω πλέον μηχανάκι όποτε την άλλη μέρα ( την επόμενη που πετάμε ) δεν μπορώ να έρθω. Μου λένε ότι έχουν δικό τους μηχανάκι όποτε ας πάω αν γίνεται γιατί δεν έχουν άτομο. Κομπλε. Πήγα λοιπόν να βγάλω μεροκάματο με ένα κάκιστο σαραβαλακι. Λέω καλά με πάει. Ακόμα και τελευταία μέρα πριν φύγω να ταλαιπωρηθω. Ε λοιπόν κάνω μια στάση και λέω ας δω το εισιτήριο μου . Βλέπω ξαφνικά ότι πετάω στις 5... Εντωμεταξυ σχολαω 3 . Μα καλά πως θυμάμαι να με λέει η Σοφία ότι πετάμε βράδυ ?? Την πήρα τηλέφωνο και ανακαλύπτουμε ότι έχουμε κλείσει διαφορετικές πτήσεις για Αθήνα κι εγώ πετάω στις 5 ενώ αυτή θα κατέβει στις 9 ..... Μα πόσο φελλός μπορεί να είμαι ... Πάω στο μαγαζί τους λέω τι και πώς και φεύγω φωτοβολίδα πριν το τέλος της βάρδιας μου. Καταφερα να κάνω μπάνιο , να φτιάξω τσάντα να μην ξεχάσω τίποτα και να είμαι στο gate μου κύριος πολύ πριν χρειαστεί κιόλας σε σημείο να βαρεθω! Πατάει και μια καθυστέρηση η πτήση ( μάλλον μόδα είναι γιατί όλες μας οι πτήσεις είχαν καθυστέρηση ) Η πτήση μπαμ μπαμ έφτασα Ελευθέριος Βενιζέλος. Πάμε στο part2 . Πάω να κάνω τσεκ ιν για τη πτήση μου στη Ρίγα . Μου γράφει ότι δεν μπορώ να κάνω !!! Πάω στο γκισέ σε μια κοπέλα και μου λέει ότι επειδή δεν έκανα έγκαιρα με έχουν βάλει stand by και αν βρεθεί κενό καλώς θα πετάξω Την είπα να κανει τα μαγικά της και πραγματικά να με βοηθήσει γιατί με έβλεπα να τρώω βραδινό στο Μοναστηράκι... Εν τέλη με λέει " όλα καλά έχεις και μια κενή θέση δίπλα σου για να κάτσει και το κορίτσι σου " κοριτσάρα μου !! Κόντεψα να συμπαθήσω και την Αθήνα παραλίγο ( έλα χαβαλε κάνουμε καλοί είστε κι εσείς βρε ) Αφού ήρθε και το μπέιμπι πετάξαμε με καθυστέρηση φυσικά για τη Ρίγα. Φτάναμε ξημερώματα όποτε το πλάνο ήταν να μην μείνουμε πουθενά και να αράξουμε λίγο αεροδρόμιο μέχρι να ξημερώσει πλήρως και να πάμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει . Εντωμεταξυ εκτός από όλη τη βλακεια που με δέρνει έκανα και τον έμπειρο. Δε πήρα τίποτα χειμωνιάτικο μαζί μου πέρα από μια μπλούζα μακρυμάνικη. Έλα μωρέ τώρα που θα έχει και κρυοοο. Εντωμεταξυ κάτι 15-17 βαθμούς είχε συνέχεια ειδικά στο Ταλίν. Με εξαίρεση το Βίλνιους που είχε 30 βαθμούς και σκάσαμε !! Αφού φτάσαμε και τράβηξα και ένα ύπνο σε κάτι καθίσματα στο αεροδρόμιο, πήραμε το λεωφορείο για κέντρο.

Η Ρίγα (λετονικά: Rīga) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Λετονίας. Με 698.529[6] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις 1/1/2016, είναι η μεγαλύτερη πόλη των κρατών της Βαλτικής και το μέρος στο οποίο κατοικεί το ένα τρίτο του πληθυσμού της Λετονίας. Η πόλη είναι ένα σημαντικό λιμάνι και καίριο βιομηχανικό, εμπορικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της Βαλτικής Θάλασσας.
Βρίσκεται στον Κόλπο της Ρίγας και ειδικότερα στις εκβολές του ποταμού Νταουγκάβα. Η πόλη καταλαμβάνει μία έκταση 307,17 τ.χλμ. (118,60 τετραγωνικά μίλια) και βρίσκεται 1 με 10 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια επίπεδη και αμμώδη πεδιάδα.

Η Ρίγα ιδρύθηκε το 1201 και είναι πρώην μέλος της Χανσεατικής Ένωσης. Το ιστορικό κέντρο της Ρίγας έχει μια ιδιαίτερα ξεχωριστή αρχιτεκτονική τέχνης Αρτ Νουβό, και έχει ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Η πόλη απετέλεσε η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2014, μαζί με το Ούμεο της Σουηδίας. Επίσης η πόλη φιλοξένησε τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2006, τον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2003 και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χόκεϊ επί Πάγου Ανδρών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χόκεϊ επί πάγου 2006.

Η Ρίγα εξυπηρετείται από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Ρίγας, το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στις χώρες της Βαλτικής.

Μετά την ανεξαρτησία της Λετονίας η πόλη έχασε πάνω από 180.000 κατοίκους, επί το πλείστον Ρώσοι που μετανάστευσαν.

Ένα τσουχτερό κρύο το είχε . Κατεβήκαμε μπροστά σε ένα εμπορικό κέντρο. Αφού πήραμε καφέ πήγαμε στο ξενοδοχείο μας που ήταν εκεί κοντά. Οκ όπως είπα ξανά δεν είδα κάτι μέχρι στιγμής να πω ότι μου αρέσει έστω σαν πρώτη όψη. Ειδικά εκεί που μέναμε ήταν κάπως περίεργα . Λέω δεν πειράζει θα μας αποζημιώσει η παλιά πολύ λογικά . Αφήσαμε τα πράγματα μας και ξεκινήσαμε την περιήγηση. Ήμασταν κοντά στα αξιοθέατα . Οι κλασικοί αγαπημένοι πλακόστρωτοι δρόμοι εμφανίστηκαν μπροστά μας όπως σε κάθε ταξίδι . Εμείς πάντως στη Θεσσαλονίκη ως παλιά πολη μάλλον έχουμε την άνω Πόλη. Καλά έχει μια τσαχπινια αλλά ίσως θα έπρεπε να την διαφημίσουμε λίγο καλύτερα γιατί καλά καλά εμείς από την πόλη δεν την ξέρουμε . Εκτός αν θεωρούνται κάτι αντίστοιχο τα Λαδάδικα. Εκεί μόνο για κανα ποτό είναι να πας πάντως και όχι για περιήγηση Ήξερα ότι δεν θα έχουμε και πολλά πράγματα να δούμε . Αρχικά πριν φτάσουμε στην παλια πόλη , περάσαμε μέσα από την υπαίθρια μεγάλη αγορά. Και η εικόνα αλλά και τα ρωσικά που ακουγόταν παντού ( ίχνος Λετονικα) μου άρεσαν μεν γιατί έχω ένα κολληματακι με τη σοβιετική αλλά ταυτόχρονα ήταν αρκετά περίεργο το συναίσθημα. Πρώτη στάση ίσως το τοπ μνημείο της πόλης το House of the Blackheads . Η συγκεκριμένη αδελφότητα ήταν μια συντεχνία για άγαμους , εμπόρους εφοπλιστές και μετανάστες. Δε κατάλαβα ακριβώς δηλαδή τι ήταν . Κάτι σαν οπαδικος σύνδεσμος και άραζαν μέσα οι ανύπαντροι έμποροι , εφοπλιστές και μετανάστες ? Δεν ξέρω πάντως ήταν όμορφο σαν κτίσμα όπως και η πλατεία που το περιέβαλε.

Επόμενη στάση o επιβλητικός ναός του Αγίου Πέτρου.

Λίγο παραπέρα ένα κτήριο που είχε δύο γάτες στην οροφή του. Δεν ξέρω την ιστορία του πάντως οι γάτες ήταν σήμα κατατεθέν για το ταξίδι μας καθως στη Λιθουανία πήγαμε στη γειτονιά Ουζουπη όπου είχε ένα ωραίο μικρό άγαλμα γάτας και επίσης και σε ένα καφέ που μέσα ήταν γεμάτο γάτες !!

Συνεχίσαμε την περιήγηση μας στα σοκάκια της Ρίγα . Φυσικά όπως πάντα το γήπεδο είχε την τιμητική του. Ήθελα ένα κασκόλ της τοπικής Ρίγα FC για τη συλλογή μου όπως και έγινε. Επίσκεψη στο στάδιο αγορά κασκόλ και επιστροφή στο κέντρο της πόλης για φαγητό.

Είχαμε βρει ένα μαγαζί με bagels . Το συστήνω. Γενικά φαγητό εύκολα δεν φάγαμε σε καμία χώρα αλλά αυτό το μαγαζάκι το αγάπησα. Ωραία ιδέα και για εδώ . Όπως και το μαγαζί με γάτες. Αν και έμαθα ότι υπάρχει ήδη !! Big bad bagels το όνομα του. Κρατήστε το όσοι πάτε .

Επιστροφή στο ξενοδοχείο ξεκούραση. Και εξόρμηση απογευματινή. Περισσότερος κόσμος , περισσότερη ζωη. Ωραία ας ανάψει λίγο το κέφι γιατί κάπου μας έπιασε μελαγχολία!! Κάτι Άγγλοι μπροστά μας να τραγουδάνε συνθήματα. Οκ πόσο κλασικ.. Οικογένειές, ζευγάρια , παρέες και γενικά πολύ καλύτερη η βραδινή φάση για όσο κράτησε καθώς νέκρωσε σχετικά γρήγορα η πόλη . Δεν νομίζω πως έχει και night life . Πεινάσαμε και δε βρήκαμε και τίποτα ανοιχτό . Εκτός από το Hesbeger . Εντωμεταξυ αυτό υπήρχε και στην Εσθονία και στη Λιθουανία νομίζω . Κακό θα έλεγα. Και πήραμε και μπέργκερ με χαλούμι Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Σαν γκέτο η γειτονιά μας , χεστηκαμε πάνω μας μέχρι να φτάσουμε σπίτι Το επόμενο πρωί μας βρήκε στην τραπεζαρία . Κακό και το πρωινό .. δυστυχώς δεν μπορούσε να με πείσει από πουθενά αυτή η πόλη για κάτι θετικό. Καπάκι αφού βγήκαμε για τη βόλτα μας βλεπουμε μπροστά μας ένα μωρό γλάρο στο έδαφος να μην κουνιέται. Περνάει και από πάνω του ένα αμάξι !! Ευτυχώς δεν τον πάτησε. Είχε κόσμο μπροστά σοβιετοφατσες και κανένας δεν ασχοληθηκε μαζί του. Ευτυχώς εμφανιστηκαμε εμεις. Τρέλα και αγάπη για τα ζώα. Τον πήραμε μαζι μας και τον πήγαμε κοντά στο ποτάμι για να είναι κοντά σε νερό. Αυτό μας είπαν δηλαδή από Ελλάδα σε τηλεφωνική επικοινωνία με ειδικό . Φάνηκε να είναι ζαλισμενος και όχι τραυματισμένος καθώς άνοιξε τα φτερά του και περπατούσε κανονικά . Δυστυχώς τον αφήσαμε σε ασφαλές σημείο και φύγαμε

. Και λέω δυστυχώς γιατί κάτι τέτοια με στοιχειώνουν. Τα σκέφτομαι μέγα συνέχεια αν είναι καλά . Ελπίζω να είναι καλά η σημερινή μας βόλτα θα ήταν σύντομη μέχρι το μεσημέρι , καθώς φεύγαμε για Λιθουανία . Επιτέλους . Ελπίζαμε σε κάτι καλύτερο πιο φαντεζι . Και πράγματι ήταν καλύτερη χώρα . Τελευταία στάση το μεγαλοπρεπές σύμβολο της ελευθερίας !!

Καθαρή πλατεία ωραίο το ποταμάκι δίπλα . Αυτά μέχρι εκεί. Δεν ξέρω αν είχα εγώ μεγαλύτερες απαιτήσεις η αν απλά αυτό είναι και τίποτα παραπάνω. Συνεχίζουμε δυναμικά για τη Λιθουανία. Αγαπημένη από πάντα. Λίγο το πράσινο και το κίτρινο που αγαπάω στη σημαία λίγο τα περίεργα επίθετα ,δεν ξέρω κάτι είχε που μου άρεσε από πάντα .. Συνεχίζεται...

 

[makisg]

@Alex Loco , Αλεξ έχεις ανέβει επίπεδο εεεε, μπράβο σου........ να τα λέμε και αυτά

 

[evaT]

Ξεκάθαρα πήγες λάθος εποχή. Είναι χειμωνοπόλεις αυτές τότε διαπιστώνεις τη γοητεία τους.
Ωραίος πάντως!

 

[Alex Loco]

Ξεκάθαρα πήγες λάθος εποχή. Είναι χειμωνοπόλεις αυτές τότε διαπιστώνεις τη γοητεία τους.
Ωραίος πάντως!

Αυτό σκέφτηκα κι εγώ !!!

@Alex Loco , Αλεξ έχεις ανέβει επίπεδο εεεε, μπράβο σου........ να τα λέμε και αυτά

 

[Alex Loco]

Έτσι λοιπόν περάσαμε τα σύνορα ( τα οποία δεν υπάρχουν και μαρεσει πολύ αυτό σε αυτές τις χώρες ) και μπήκαμε στη Λιθουανία. Στάση με το λεωφορείο στο Πανεβεζις. Το μόνο που ήξερα για αυτό το μέρος ήταν η ομάδα που είχε κάποτε η Εκρανας. Που έπαιρνε και σερί τα πρωταθλήματα μια εποχή. Βέβαια μετά διαλύθηκε και ξαναφτιαχτηκε ξανά ως Πανεβεζις. Παίζει και στα προκριματικά του Κόνφερενς σαν την Αριαναρα. Τι σας λέω τώρα . Πολύ πολύ θετική εντύπωση το μέρος. Δεν ξέρω αν είχε πολυκατοικίες αλλά το μέρος που διασχίσαμε εμείς ήταν σαν αμερικανική ταινία. Ένα σωρό πανέμορφες μονοκατοικίες με το πράσινο να κυριαρχεί. Μικρά υπόστεγα πέτρινα σπιτάκια και φυσικά ο καθένας είχε τον κήπο του. Αγάπησα κατευθείαν αυτό το μέρος . Είναι αυτό που λες θα πάω Σαββατοκύριακο να ξεκουραστώ και απλά θα σαπίσω στο κήπο με γυμνά πόδια να ακουμπάνε το γρασίδι . Λατρεύω τέτοια μέρη. Θα ήθελα μελλοντικά να το επισκεφτώ ώστε να το εξερευνήσω περισσότερο. Το αφήσαμε πίσω και σε καμία ώρα ίσως και λίγο παραπάνω άρχισαν να φαίνονται τα προάστια του Βίλνιους. Ξεκάθαρα αλλαγή σκηνικού σε σχέση με τη Ρίγα. Δέντρα παντού , καθαριότητα, καθόλου ψυχρό κλίμα στην ατμόσφαιρα και γενικά ένα μέρος που σου φώναζε " φίλε εδώ θα γιατρέψεις το σκοτάδι που απέκτησε η ψυχή σου στη γειτονική Λετονία " . Το ηθικό ακμαιοτατο. Δεν αφήσαμε να μας χαλάσει τη διάθεση ούτε ο μεθυσμένος με το κατεβασμένο παντελόνι στο τέρμα των λεωφορείων, ούτε ένας ακόμα μεθυσμένος που κοιμόταν ξαπλωμένος στο πάτωμα λες και τον πυροβόλησαν.. εντάξει λέω.
Στα αντίστοιχα ΚΤΕΛ είσαι. Και σε μας εκείνες οι γειτονιές όλο φυντανια έχουν .. Μην αφήσεις αυτά τα παλικάρια να σου χαλάσουν την άποψη. Βίλνιους λοιπόν !!

Η Βίλνα, ή Βίλνο και σήμερα Βίλνιους, (λιθουανικά: Vilnius, πολωνικά: Wilno, γερμανικά και ολλανδικά: Wilna), είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας. Έχει πληθυσμό 574.221 κατοίκους. Το Βίλνιους έγινε πρωτεύουσα της Λιθουανίας για πρώτη φορά το 1323, επί ηγεμονίας του Μεγάλου Δούκα Γκεντιμίνας. Το 1579 απέκτησε και πανεπιστήμιο. Πρόκειται για το πρώτο και ιστορικό πανεπιστήμιο της Βίλνας, επίσημα "Πανεπιστήμιο Β. Καπτσούκας", στο άλλοτε Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας, με αποτέλεσμα πολύ γρήγορα η πόλη να μετατραπεί σε σημαντικό επιστημονικό και πολιτιστικό ευρωπαϊκό κέντρο, με ταυτόχρονα έντονη πολιτική και οικονομική ζωή. Η Πολωνία κατείχε την πόλη από το 1919 έως το 1939.

( Καλλιτεχνική ανησυχία από κάποιο φίλο )

Το ξενοδοχείο μας ήταν σχετικά κοντά στα λεωφορεία με ένα μισάωρο περπάτημα και σχετικά κοντά και στο κέντρο. Κάτι παραπάνω από ένα μισάωρο . Φτάσαμε λοιπόν στο Grata by Centrum που φαντάζομαι θα εννοεί η Γκρέτα από το κέντρο ? Σαν να λέμε ο Θαλής ο Μιλήσιος, Μπάμπης από Σεπόλια η όπως λέμε ειρωνικά με τους φίλους μου : Αλέξανδρος από Γευγελη?? Δεν ξέρω πάντως στην είσοδο υπήρχε το άγαλμα της πιτσιρικάς που φαντάζομαι θα ήταν η Γκρέτα η Γκρατα!

Ωραίο ξενοδοχείο, ωραίο δωμάτιο , ωραίο και το γκομενάκι στην υποδοχή λέω στη Σόφια άσε πάνε στο δωμάτιο θα κανονίσω εγώ τα διαδικαστικά με το μωρό . Δε ζηλεύει ποτέ. Δε κάνει ποτέ σκηνή. Αλλά πάντα μετά από λίγη ώρα στο άκυρο θα με πει : "σαρεσε το γκομενάκι εεεε " και μου κλείνει το μάτι τέτοιες γυναίκες θέλουμε. Έτσι μας κρατάτε πιο ζεστούς να ξέρετε

( Δε κάθεται να βγει φωτογραφία το σκυλί το μαύρο , μόνο κάτι τέτοιες στα κρυφά προλαβαίνω να βγάλω )

. Φυσικά αν και φτάσαμε αργά η βραδινή βόλτα θα είχε την τιμητική της. Τα σκοτεινά σοκάκια με τις λιγοστές λάμπες καλό είναι κύριε δήμαρχε του Βίλνιους να τα αναβαθμίσουμε λίγο. Πετάγεται άνθρωπος και σφίγγουμε το κλειδί ανάμεσα στο δάχτυλο ετοιμοπόλεμοι !! Είναι λίγο κριντζ ίσως λόφο Σοβιετιλας. Κάπου διάβασα προς εκπλήξεως μου ότι ανάμεσα στις πιο επικίνδυνες πόλεις της Ευρώπης ήταν και οι Βαλτικές . Και ήμουν με ένα φίλο μου τότε και με λέει : Ρώσοι είναι ρε μ@@@α . Πρώην σοβιετική. Τι νόμιζες ότι περπατάς και μοιράζουν γλαβιολες και κουφέτα στο δρόμο ? Πρόβλημα πάντως ευτυχώς δεν είχαμε . Αλλά η βραδινή βόλτα μέχρι να φτάσεις στον πολιτισμό είναι ζορικη. Ευτυχώς στο κέντρο υπήρχε πολύς κόσμος. Βέβαια δεν υπήρχαν πουθενά Λιθουανοί. Ρώσοι. Παντού . Ζευγάρια , παρέες μικτές , άντρες μόνο , γυναίκες μόνο. Ρε παιδιά τι φάση που είναι οι Λιθουανοί? Για ύπνο ? Πήγαμε σε ένα McDonalds . Μόνο ρωσικά . Και τα παιδιά στο ταμείο πάλι μόνο ρωσικά. Ε μου κάνει τρελή εντύπωση ειλικρινά!! Μας ακολουθούσε σε όλο το ταξίδι αυτή η κατάσταση. Η βόλτα μας σύντομη, η επιστροφή στο ξενοδοχείο άμεση και η νύχτα απλώθηκε κάτω από το πέπλο της Βίλνας. Η επόμενη μέρα ήταν και όλο το ζουμί της λιθουανικής γης που πατούσαμε. Τη νύχτα φεύγαμε για Ταλίν με το βραδινό λεωφορείο. Όποτε είχαμε ολόκληρη τη μέρα για να εξερευνήσουμε τα χώματα του Γκεντιμινας . Αν ήξερα κάτι για τους Λιθουανούς ήταν ότι λάτρευαν σε ακραίο βαθμό το μπάσκετ. Νομίζω το γνωρίζουμε όλοι οι σχετικοί του αθλητισμού καθώς είναι γνωστή η ύπαρξη της Ζαλγκίρις και φυσικά της εθνικής Λιθουανίας. Βέβαια η Ζαλγκίρις ήταν από το Κάουνας και όχι το Βίλνιους. Βέβαια πλέον υπάρχει και ποδοσφαιρική ομάδα Ζαλγκίρις από το Κάουνας αλλά και Ζαλγκίρις από το Βίλνιους. Πολύ φαντασία στα ονόματα παιδιά

Το πρωινό ήταν καλό. Αρκετά καλό. Ακόμα μια αναβάθμιση στο ταξίδι μας . Είχαμε αφήσει πίσω τη Λετονία και βλέπαμε από το ξενοδοχείο , το πρωινό , τους δρόμους , το κλίμα , τα κτίσματα , το οτιδήποτε να είναι καλύτερα εδώ. Και ακόμα καλύτερα θα ήταν τα πάντα στην Εσθονία. Φύγαμε για κεντρο !! Είχαμε κλείσει τραπέζι σε ένα μαγαζί στο οποίο είχε μέσα πολλές γάτες. Πολύ μας άρεσε. Δε σταμάτησε η Σοφία να της βγάζει φωτογραφίες.

Καφεδάκι χαλάρωση , παιχνίδι με τα γατιά και ξανά εξόρμηση.


Λίγο παρακάτω από το καφέ ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Εκεί δέσποζε ο Παρθενώνας!! Όχι εντάξει θα μπορούσε βέβαια αλλά ήταν ο καθεδρικός ναός της πόλης και δίπλα του η μεγάλη επιβιλιτκη πλατεία !!

Ωπ μια Καρυάτιδα!!

Είδαμε στο λόφο τον πύργο του Γκεντιμινας
αλλά είπαμε να ανέβουμε πιο μετά. Ήταν μεσημέρι και είχε 30 βαθμούς κελσίου. Στην Ελλάδα βέβαια ξεπερνούσε τους 40 . Μας έλεγαν όλοι πόσο τυχεροί ημασταν που φύγαμε εκείνη τη βδομάδα . Πηγαίναμε προς τη ψαγμενη ( και καλά ) γειτονιά Ουζουπη την παλιά πόλη. Μου άρεσε αλλά την περίμενα πολύ εναλλακτική, γεμάτη πράγματα και κοσμο. Δυστυχώς δεν είχε τίποτα . Στα αριστερά μας ένας ενδιαφέρον ναός η Αγία Άννα , χτισμένη το 1500

Αμέσως παρακάτω ξεκινούσε η Ουζουπη . Εδώ λοιπόν μάθαμε ότι υπάρχει ένα ανεξάρτητο κράτος , η δημοκρατία της Ουζουπης με έμβλημα μια ... παλαμη.. Μπορώ να κάνω εικόνα τον ιδρυτή της δημοκρατίας της Παλάμης πάντως κι ας μην τον έχω δει Στα λιθουανικά Ουζουπη σημαίνει μέχρι το ποτάμι αν δεν κάνω λαθος. Επί σοβιετικής Ένωσης ήταν μια υποβαθμισμένη γειτονιάς με πορνεία ενώ γενικά θεωρούνταν ένα κακόφημο γκέτο
Με την ανεξαρτησία της Λιθουανίας, 12 καλλιτέχνες αποφάσισαν να δώσουν ζωή και διαφορετική πνοή στο μέρος. Έχει δικιά του σημαία , δικό του ύμνο , μικρό στρατό και πρόεδρο ! Ενώ εθνικό ζώο της " χώρας " είναι η γάτα εξού και το μνημείο που ψάχναμε να βρούμε . Μια χοντρούλα γάτα !! Επίσης έχουν ας πούμε τους δικούς του νόμους οι οποίοι είναι γραμμένοι ως άλλες δέκα εντολές σε δεν ξέρω κι εγώ πόσες γλώσσες !! Ωραίο μέρος πραγματικά απλά το θέλω καλύτερο. Αυτά τα μέρη είναι αγαπημένα αρκεί να υπάρχει λίγο περισσότερο ζωή και περισσότερα μαγαζιά θα πω εγώ , υπαίθρια καφέ και λοιπά . Δυστυχώς δεν βρήκαμε πουθενά μια κλασική φωτογραφία που υπάρχει με μια γκαλερί βαμμένη με γκράφιτι.

το τρώει το φαι της !! Χάιδεψα και το αυτί όπως έγραφε από κάτω και πλέον δεν νιώθω κανένα φόβο

Να και μια γοργόνα !!

Αγγέλους είδαμε γάτες , γοργόνες ότι θέλετε . Ε να μην δούμε και σκυλιά ??

πολυ φίλοι μας οι Λιθουανοί.
Ανάβαση στο πύργο του Γκεντιμινας
Γκρίνια και κακό. Με έφαγε η άλλη
Και κάνει πολύ ζέστη και που με πας και έσκασα και δεν πρόκειται να πάμε εκεί απέναντι που είναι οι τρεις σταυροί. Τι να πεις. Με έφαγε . Ακόμα και η Σοφία που είναι τραβελ γκερλ ταξίδευε μόνη της και έμενε σε μικτούς κοιτώνες με Πακιστανούς και κάθε λογής κόσμο και καταπίνει χιλιόμετρα, έβγαλε γκρίνια για μνημείο λες και είναι άσχετη από αυτά και έχει ταξιδέψει μέχρι το Χιλιομόδι μόνο.. Οκ πράγματι είχε θερμοκρασίες Τυνησίας εκείνη τη μέρα ειδικά στην ανάβαση μας. Αν και ευτυχώς το αεράκι αποζημίωσε κάθε σταγόνα ιδρώτα.

Ο Γκεντιμίνας (π. 1275 - Δεκέμβριος 1341) από τον Οίκο των Γιαγκελλόνων ήταν Μεγάλος Δούκας της Λιθουανίας από το 1315 ή 1316 μέχρι τον θάνατό του. Του αποδίδεται η ίδρυση του μεγάλου δουκάτου της Λιθουανίας και η επέκταση της επικράτειάς του μέχρι το θάνατό του, από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.
Πύργος του Gediminas είναι το υπόλοιπο τμήμα του Άνω Κάστρου στην κορυφή του λόφου Gediminas στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Οι πρώτες ξύλινες οχυρώσεις κατασκευάστηκαν από τον Gediminas, Μέγα Δούκα της Λιθουανίας. Το πρώτο κάστρο από τούβλα ολοκληρώθηκε το 1409 από τον μεγάλο δούκα Vytautas.

Πάντα ονειρευόμουν να έρθω στη Μογγολία εεε στη Λιθουανία ..

και κάπου εκεί απέναντι φαίνεται αχνά ένα αεροπλάνο της Ryanair οι 3 σταυροί. Που εδώ φαίνονται για 2. Έτσι με τα κυάλια τους είδαμε γιατί δεν είχα και επιλογή όταν μιλάει το αφεντικό εμείς υπακούμε..
Σύμφωνα με το θρύλο πριν πολλά χρόνια σε εκείνο το λόφο αποκεφαλίστηκαν 7 μοναχοί αν δεν κάνω λάθος. Προς τιμήν τους υπήρχαν αρχικά ξύλινοι σταυροί αλλά μετέπειτα φτιάχτηκε το συγκεκριμένο μνημείο .

Εδώ σε πιο επιβλητική μορφή .

Ετσι λοιπόν και αφού φάγαμε κάτι πολύ ωραία μικρά εδέσματα , κάτι σαν μικρά ψωμάκια με γέμιση ότι τραβούσε η όρεξη σου , ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε για νέες περιπέτειες. Μια μέρα ακόμα χωρούσε εύκολα στο πιεσμένο όμως πρόγραμμα μας. Η Λιθουανία άφησε μια θετική γεύση . Όχι απόλυτα αλλά σίγουρα είχε φτιάξει αρκετά τη ψυχολογία μας και ελπίζαμε ότι στο Ταλίν τα καλύτερα έρχονταν. Αν και ξεκινήσαμε στραβά. Ξάπλωσε η μπροστινή μας στο λεωφορείο λες και ήταν μόνη της. Έβαλε το κάθισμα σε κλίση για να κοιμηθεί. Όταν την ζήτησε η Σοφία με ευγένεια να κάνει μπροστά μας είπε στα Αγγλικά: πάω στο Ταλίν και το ταξίδι είναι μεγάλο 8 ώρες. ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΥΚΟΧΏΡΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΈΒΟΥΜΕ ΣΕ ΛΙΓΟ. Απέχθεια μεγάλη για κάτι τέτοιους ανθρώπους... Συνεχίζεται...

 

[Alex Loco]

Φτάσαμε βασανιστικά στις 7 το πρωί. Βασανιστικά επειδή δυστυχώς δεν αντέχω ούτε λεωφορεία ούτε αεροπλάνα. Δεν χωράω δεν βολεύομαι και απορώ οι πιο ψηλοί από μένα τι κάνουν !! Το Ταλίν σαν πρώτη εικονα ήταν δροσερό αλλά πολύ καλύτερο. Όπως είχαμε φανταστεί συνεχίζαμε την αναβάθμιση του ταξιδιού μας !! Κάθε πόλη και καλύτερη !! Καθαρός ο σταθμός των λεωφορείων , ακριβός ο καφές θα έλεγα από το αγαπημένο μου μηχάνημα που έχει παντού εκτός από εδώ. Εκτός αν δεν το έχω δει εγώ. Αυτό που πας παίρνεις ποτήρι πατάς ποιον καφέ θέλεις βάζεις το ποτήρι και τσουπ στο γεμίζει. Εξαιρετικό μου αρέσει πολύ . Στη Στοκχόλμη όλη μέρα ήμουν με ένα καφέ στο χέρι εξαιτίας αυτού του μηχανήματος. Το Ταλίν και η Εσθονία λοιπόν , μας υποδέχθηκε θετικά και με υψηλή διάθεση !!

Η Δημοκρατία της Εσθονίας (εσθονικά: Eesti Vabariik) είναι χώρα της βορειοανατολικής Ευρώπης και μία από τις τρεις βαλτικές χώρες. Συνορεύει με τη Λετονία και τη Ρωσία. Έχει έκταση 45.339 τ.χλμ. και πληθυσμό 1.365.884[1] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2023.

Το Τάλιν (εσθονικά: Tallinn‎, Εσθονική προφορά: [ˈtɑlʲˑinˑ]), συχνά γραφόμενο στα ελληνικά και Ταλλίν, είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας. Βρίσκεται στη βόρεια ακτογραμμή της χώρας, στις ακτές του Κόλπου της Φινλανδίας, σε απόσταση 80 χλμ. νότια του Ελσίνκι, ανατολικά της Στοκχόλμης και δυτικά της Αγίας Πετρούπολης στην Επαρχία Χάργιου. Το Τάλιν εκτείνεται σε έκταση 159,2 τ. χλμ. και ο πληθυσμός ανέρχεται σε 430.805 κατοίκους.

Τι είχα στο μυαλό μου κάθε φορά που ακούω Εσθονία ? Μπάλα δεν έχουν είναι κακοί. Μπάσκετ σαν τους γείτονες επίσης δεν έχουν είναι κακοί. Ε λοιπόν τι με συνδέει σαν σκέψη με αυτή τη χώρα ? Δύο πράγματα . Αρχικά αυτό το τραγούδι .

Το αγάπησα και όχι μόνο εγώ αλλά και η Σοφία ακόμα και οι φίλοι μου που ακούνε μέταλ και ραπ μουσική. Πολύ δυνατή επιλογή και φυσικά αδικημένη . Ήταν αρκετά σοβαρό για να κερδίσει λογικά . Δεύτερον όταν άκουγα Εσθονία μου ερχόταν ένα αστείο που συνέβη πριν χρόνια και τώρα που ήταν να πάμε Εσθονία είχε έρθει ξανά στην επικαιρότητα. Κάποτε ο φίλος μου ο Αλεξάκης ήρθε στη βόλτα μας με μια μπλούζα που έγραφε Estonia και είχε τη σημαία πάνω. Του είπα τότε : όταν πάω Εσθονία τι θες να πας φέρω ? Και μου απάντησε με ειρωνική φωνή " δε θα πααας"
Τότε πριν 10 χρόνια δηλαδή ήμασταν πιτσιρικαδες και δεν είχα πάει σχεδόν καθόλου ταξίδια . Όποτε σκέφτηκε ότι τζάμπα ονειρεύομαι και δε θα πάω ποτέ στην Εσθονία ( λες και έλεγα ότι θα πάω στο φεγγάρι ξέρω γω ) . Έτσι λοιπόν και αφού επέμενε να με λέει ότι δε θα πάω ποτέ , πάνω στο θυμό μου του είπα ότι θα πάω και υπόσχομαι να του φέρω ένα πλαστικό δονητη για να τον χρησιμοποιήσει ( δεν το είπα έτσι αλλά είναι αδύνατον να γράψω πως ακριβώς του το είπα ) έτσι λοιπόν και αφού πέρασαν χρόνια και έμαθε ότι ήρθε η ώρα να πάω αγχώθηκε και μου έλεγε : έλα ρε μ@@@α δε πιστεύω να το φέρεις. Και που θα το κρύψω αν το βρει η μάνα μου δε θα πιστέψει αυτή την ιστορία θα νομίζει ότι το αγόρασα ευχαριστήθηκα πολύ το άγχος του . Άραγε θα του αγοράσω το δωράκι του??? Θα δείξει

Περπατώντας λοιπόν στο Ταλίν το κλίμα είναι πολύ ευχάριστο. Έχουμε αφήσει πίσω τη σκοτεινή και θλιβερή Ρίγα και το πιο μοντέρνο αλλά πάλι κάπως καταθλιπτικό Βίλνιους και βλέπουμε μπροστά μας ένα ξεκάθαρα σκανδιναβικό τοπίο. Μικρά σπίτια , γκαζόν παντού καθαρούς αψεγάδιαστους δρόμους χωρις λακούβες , μονοπάτια για πεζούς η πατίνια , άσπρες καθαρές γραμμές και γενικά τίποτα που να θυμίζει το σοβιετικό παρελθόν . Περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο μας που ήταν κυριολεκτικά στο λιμάνι λίγα μέτρα από εκεί που έφευγαν τα μεγάλα πλοία για Ελσίνκι και Στοκχόλμη. Στο τσακ ήμασταν να πάμε Ελσίνκι αλλά δεν μας έφταναν οι μέρες. Ήταν πρόκληση να το έχεις εκεί δίπλα το Ελσίνκι που πολύ αγαπάμε και οι δύο αλλά δώσαμε ένα ραντεβού για το χειμώνα που θα είναι και καλύτερο . Το ξενοδοχείο μας το Tallinn spa & conference hotel το είχα ανακαλύψει από ένα βίντεο στο YouTube. Κάτι Έλληνες με μηχανές πήγαιναν στο βόρειο Ακρωτήριο στη Νορβηγία. Έκαναν στάση στο Ταλίν και επέλεξαν αυτό το ξενοδοχείο. Όταν είδα την πισίνα με εντυπωσίασε πολύ και είχα πει στον εαυτό μου ότι εδώ θα μείνω όταν έρθει η ώρα να πάω Εσθονία. Το έκανα δώρο στην αγαπημένη μου. Φυσικά δεν μπήκε στην πισίνα ποτέ. Δεν πειράζει μπήκα εγώ. Και το απόλαυσα πάρα πολύ μετα από τόσο ζεστή και τόσο περπάτημα!! Δεν είχε έρθει η ώρα για το τσεκ ιν όποτε ζητήσαμε να αφήσουμε τα πράγματα μας εκεί ώστε να κάνουμε μια πρωινή βόλτα μέχρι να έρθει η ώρα του τσεκ ιν. Φυσικά και δέχτηκαν .

Πισιναρα με μίνι μπαρ δίπλα που κάθεσαι ενώ είσαι στο νερό και παραδίπλα κολυμπάς μέσα από μια μικρή στοά και βγαίνεις στην εξωτερική. Πολύ καλή επιλογή. Αν δεν είχε και άπειρα παιδάκια να κάνουν σαματα

Ήμασταν δίπλα στο κέντρο όποτε είδε την τιμητική του. Δε νομίζω γενικά να είχε και πολλές επιλογές. Μικρή πόλη με σημείο κατατεθέν την παλιά πόλη και τα γύρω στενά . Μας έσπασε τη μύτη η μυρωδιά φουρνιστου κρουασάν και καφέ . Στάση και αραγμα σε ένα ωραίο μαγαζί που λεγόταν Rost . Πέτρινο σοκάκι λίγος κόσμος και ωραίες μυρωδιές. Το καλύτερο μου !!

Με λίγο περπάτημα από εκεί που ήμασταν φτάσαμε στη νούμερο ένα φωτογραφία που θα δεις παντού αν ψάξεις εικόνες για το Ταλίν .

Οι πύργοι η αλλιώς οι πύλες της πόλης. Εντυπωσιακο από κοντά αν και μάλλον με χιόνια θα ήταν πιο φαντεζι. Χαθήκαμε λοιπόν στα στενά της πόλης με τον κόσμο να έχει εμφανιστεί. Τουρίστες βολταραν άλλοι είχαν κάτσει στα καφέ άλλοι σε μαγαζιά για φαγητό και φυσικά οι ντόπιοι ζούσαν την καθημερινότητα τους καθώς πήγαιναν στη δουλειά τους με τα πόδια , με πατίνια με ποδήλατα και κυρίως δεν πήγαιναν όλοι μα όλοι μετά αυτοκίνητα. Δεν υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα. Σίγουρα δεν έχουν ιδέα τι είναι το μποτιλιάρισμα . Σίγουρα δεν έχουν ιδέα τι θα πει δεν βρίσκω πάρκινγκ και κυρίως δεν έχουν ιδέα τι θα πει να περνάει ο Μήτσος το αλάνι με τη σκαστρα στην εξάτμιση να ξυπνάει όλη τη γειτονιά και να κάνει σουζες. Αυτά εκεί δεν υπάρχουν. Ζήτημα αν κάθε οικογένεια έχει ενα αμάξι. Εμείς έχουμε 2-3 πάντως. Και από δύο μηχανάκια. Δεν ξέρω πως και γιατί βρες ώρες αναρωτιόμασταν που είναι τα αμάξια. Πυλωτες δεν είχαν γκαράζ δεν είχαν Ε τότε που είναι ρε παιδιά κάτω από τη γη ? Μάλλον δεν έχουν τόσα αμάξια. ΜΜΜ , πατίνια , ποδήλατα και πεζο 2 !! ( Πόδια ) . Τι να λέμε. Η πρώτη μας μέρα είδε αξιοποίηση του ξενοδοχείου ( πισίνα είχαμε ντε να μη τη χαρούμε ?? ) Και βραδινή βολτιτσα . Βάλαμε τα μπουρνουζια κατεβήκαμε κάτω μπήκαμε στο χώρο και με λέει εγώ δε θα μπω πισίνα θα σε βλέπω. Μπράβο αγάπη μου . Μαρεσει που το έκλεισα κυρίως για σένα για να το χαρείς. Ναι αλλά εγώ δε γουστάρω τις πισίνες . Άντε καλά. Εγώ τσαλαβουτισα , άραξα θαύμασα τις Ρωσίδες μαμάδες και ανέβηκα πάνω να βρω την ξινουλα . Αν έμπαινε θα πιναμε και ένα κοκτέιλ εν πλω αλλά δε βγάζεις άκρη με τις γυναίκες. Αν είχα άλλη θα γούσταρε φουλ την πισίνα και μετά θα μου έλεγε Ε δε περπατάω άλλο φτάνει θα πάρουμε ταξί. Όποτε η καθεμία με τα καλά της και τα κακα της. Η Σοφία έχει κυρίως καλά και μικρές περιέργειες όποτε όλα καλά
Η βραδινή μας βόλτα ήταν χαλαρή με σούπερ μάρκετ φαγητό από εκεί και σβήσιμο στο ξενοδοχείο. Κουβαλούσαμε αρκετή κούραση είχαμε πάρει μια καλή γεύση από την πόλη και στην αυριανή και τελευταία μας μέρα του ταξιδιού θα βλέπαμε ότι θέλαμε πιο ξεκούραστοι. Είχαμε ταξιδέψει και όλη νύχτα με λεωφορείο έχοντας κοιμηθεί πολύ λίγες στιγμές όποτε το είχαμε ανάγκη.
Έτσι λοιπόν η τελευταία μας μέρα ξημέρωσε . Είχαμε και μια ανέλπιστη επιλογή που εμένα τουλάχιστον μου άρεσε πολύ . Εξόρμηση στα κοντινά εμπορικα κέντρα. Ακριβά όλα . Ούτε ένα τοπακι βρε αδερφέ δεν πήρε η άλλη. Μεγάλη απαγοητευση!! Με πήγε παντού και δε βρήκε τίποτα ! Δε τα παρατάει όμως όταν θέλει κάτι . Βρήκε στο χάρτη ένα μεγάλο εμπορικό κάνα 40 λεπτά περπάτημα από κέντρο. Ήρθε όμως η ώρα ένας άντρας που φοράει παντελόνια να τιμήσει την υπόσχεση του επίσκεψη σε κοντινό Sex Shop Σιγά μη το γλίτωνε. Περίμενα χρόνια την εκδίκηση μου . Φυσικά ντράπηκα να μπω μέσα μόνος και ήρθε και η Σοφία εξηγώντας στην κοπέλα τι ακριβώς ήθελα να πάρω και για πιο λόγο. Και μάλιστα μου είπε στο τέλος : μπράβο κράτησες την υπόσχεση σου σαν πραγματικός φίλος ρεζίλι γίναμε διεθνώς πάλι. Μας έκανε και καλή τιμή για άλλα προϊόντα αλλά δεν πήραμε κάτι άλλο. Είχαμε κάνει την αγορα μας και ένιωθα βαθιά ικανοποίηση για τον σκατοπαιδο που τα έβαλε μαζί μου . Και με έστειλε και μήνυμα . Τι λέει την πήρες την @@@@??
- όχι ρε αλλη όρεξη δεν είχα όλη μέρα κάνουμε βόλτες με αυτό θα ασχοληθώ ?
- άσε ρε παραμυθά λες και δεν σε ξέρω σίγουρα την αγόρασες .
- μπα όχι δεν είχα και πολλά λεφτά μαζί μου σιγά μη τα έδινα για αυτό το λόγο ( είμαι τσογλανακι )

Ανηφορίσαμε σιγά σιγά την παλιά πόλη με στόχο να φτάσουμε ψηλά στο λόφο που δέσποζε η λόγος Τουμπεα !! Φαινόταν από μακρυά αυτό και ήξερα ότι είναι το χαιλαιτ της πόλης . Γρασιδια , πέτρινα σοκάκια , πέτρινες πλατείες μεγάλες εκκλησίες και αυτές οι ωραίες μεγάλες κυλινδρικές κατασκευές.

Δεν ξέρω τι ρόλο βαράει ο φύλακας του Ασγκαμπαν από το Χαρι Πότερ αλλά μου άρεσε
Έχοντας περπατήσει κάθε στενάκι αποφασίσαμε να απομακρυνθούμε και να πάμε να βρούμε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο εκτός πόλης σχετικά , πολύ κοντά στο αεροδρόμιο. Ποδαρατο οπως πάντα !!
Περπάτημα αρκετό λοιπόν για να φτάσουμε στο Ulemiste Center. Χαμός από κόσμο !! Επιτέλους ήθελα να πάμε κάπου και να έχει πολύ κόσμο . Συνήθως δεν μου αρέσει αλλά εκεί για κάποιο λόγο είχα ανάγκη να δω κόσμο. Ε λοιπόν ένας πανικός από πανέμορφες φινλανδες και πλαστικές αλλά πολύ όμορφες Ρωσσιδες . Όλες εκεί είχαν μαζευτεί από σχολιαζαμε με τη Σοφία συνέχεια - δες εκεί κούκλα
- δες και την άλλη πολύ όμορφη !!

Τα δοκιμαστηρια τα ρούχα και λοιπά πήγαιναν και έρχονταν κι εγώ καθόμουν έξω και περίμενα ποτέ θα φάμε εν τέλη βρήκα εγώ μια ζακέτα να αγοράσω Και η Σοφία τίποτα !! Κι εκεί που λέτε που τρώγαμε είδα ότι έπαιζε η πρωταθλήτρια της Εσθονίας ευρωπαϊκό αγώνα με τον πρωταθλητή Πολωνίας για τα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ!! Της το λέω και μου λέει θες να πάμε ? Με συγκίνησε. Δεν περίμενα να θέλει. Φύγαμε της λέω. Είχαμε μια ώρα περπάτημα μέχρι το γήπεδο. Πετουσαμε 2 τη νύχτα και ήταν ακόμα 7 . Δεν είχαμε να κάνουμε τίποτα άλλο και επειδή ξέρει πόσο θέλω να βλέπω τα γήπεδα δε μου χάλασε χατίρι . Έτσι λοιπόν φτάσαμε τσιμα τσιμα στην έναρξη του αγώνα . Λυπηρό ότι δεν είχε πολύ κόσμο. Ήταν παραπάνω από το μισό γήπεδο άδειο . Βέβαια είχε τρομερή ακουστική. Και οι Πολωνοί που ήρθαν και ήταν καμια 200 άτομα ακουγόταν σαν χιλιάδες . Πορωθηκα άσχημα με τη Φλορα Ταλίν αλλά αποδείχτηκαν φλωρια τα παιδιά. Ούτε και ευκαιρία δεν έκαναν έφαγαν και 4 γκολ και ηρέμησαν . Θα μου πεις τι να πάει να στηρίξει ο κόσμος μηδενικες επιτυχίες εκτός συνόρων . Θα μου πεις και η Αριαναρα έχει να δει τίτλο 53 χρόνια αλλά το Χαριλάου προχθές πάλι κόλαση ήτανε. Είναι θέμα κουλτούρας. Οι Εσθονοί δεν αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Και η Εθνική τους είναι κάκιστη . Πάντως σαν εμπειρία ήταν τρομερή μου άρεσε πολύ .

Ο γυρισμος μας με τα πόδια φυσικά μέσα από πάρκα ένα ακόμα γήπεδο μιας άλλης ομάδας και γενικά τα μικρά δρομάκια με την ησυχία τις καινούργιες και τις παλιές πολυκατοικίες ήταν το καλύτερο κλείσιμο για αυτό το ταξίδι. Μία τελευταία στάση για φαγητό χρειάζονταν. Ένα ντονέρ που βρέθηκε σαν όαση μπροστά μας τιμήθηκε ευχάριστα !! Μελανό σημείο η πανταχού παρουσία των ενοχλητικών Ρώσων όπως είπα αλλά δεν αφιέρωσα καμία γραμμή στο να πω αναλυτικά πράγματα για την παρουσία τους. Δεν είναι πολύ καλύτερη η δική μας παρουσία οπουδήποτε. Μία φασαρία και μια μαγκιά όρθια είμαστε και εμείς ειδικά οι παρέες πιτσιρικάδων. Αποχαιρετήσαμε το Ταλίν πήραμε τις τσάντες μας και φυσικά με τι άλλο με τα πόδια ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο. Εκεί η αλήθεια είναι ότι τεντωσα. Κουβαλούσα δύο τσάντες μεγάλες και είχαμε περπατήσει και επίσημα 106 χιλιόμετρα όποτε φτάνοντας στο φινάλε του ταξιδιού ειχα φτάσει στα όρια μου . Φάγαμε φυσικά άλλη μια ώρα + καθυστέρηση στην πτήση με αποτέλεσμα όταν φτάσαμε Αθήνα να τρέξουμε ένα κατοσταρι σαν τρελοί ώστε να προλάβουμε την διπλανή πύλη που έκλεινε . Μας περίμεναν ευτυχώς και έτσι πήραμε την καλύτερη πτήση καθώς είναι ευχάριστο να γλιτώνεις όλη την αναμονή , ν μπαίνεις κατευθείαν στο αεροπλάνο και αυτό να φεύγει αμέσως ! Και επίσης η πτήση να είναι βαριά 40 λεπτά. Ότι καλύτερο !!

Έτσι σαν επίλογο θα πω ότι δεν ευχαριστήθηκα τις 3 αυτές χώρες. Την Λετονία καθόλου μου φάνηκε άσχημη αλλά σίγουρα θα κρύβει τη δική της ομορφιά που σίγουρα δεν ανακαλύψαμε!!
Την Λιθουανία που θα ήθελα ένα ακόμα βράδυ στο Βίλνιους αλλά και μια επίσκεψη στο Κάουνας . Και τέλος την Εσθονία . Μου άρεσε αλλά μου φάνηκε πολύ μικρή με λίγα πράγματα να δεις και να κάνεις. Θα αφήσω ένα αστεράκι μήπως ξανα έρθω χειμώνα που λένε ότι είναι μαγική και παραμυθένια . Μπορεί να ξαναπεράσω κάποτε να αλλάξω γνώμη !! Τέλος !!