Ηνωμένο Βασίλειο Μαγεμένοι στην Ανυπέρβλητη Λόντρα

[Triplover]

3η μέρα – Δευτέρα 7 Απριλίου 2014​

Ξυπνήσαμε κατά τις 8:00 και κάτι, ξεκούραστοι και χορτασμένοι ύπνο, καθότι το ξυπνητήρι που είχα βάλει για τη βραδινή μας έξοδο με είχε προδώσει. Δεν πειράζει όμως. Έχουμε 4 βράδια μπροστά μας. Φάγαμε το πρωινό μας και, αφού κάναμε μια στάση στα Aldi για να εφοδιαστούμε με τα απαραίτητα snack, τραβήξαμε προς το City του Westminster.

Βγαίνοντας από το σταθμό του μετρό βρεθήκαμε στο Green Park (http://www.royalparks. org.uk/parks/green-park), που είναι το μικρότερο από τα 8 βασιλικά πάρκα της πόλης. Στο πάρκο υπάρχουν διάφορα πολεμικά μνημεία, όπως το Canada Memorial προς τιμήν τον Καναδών που υπηρέτησαν στον βρετανικό στρατό στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, ταMemorial Gates προς τιμήν διαφόρων εθνών που πολέμησαν στο πλευρό των Βρετανών, Australianκαι New Zealand War Memorial, Royal Artillery Memorial προς τιμήν των θυμάτων του Βασιλικού Συντάγματος Πυροβολικού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κ.ο.κ.

Royal Artillery Memorial​

Ανάμεσα στο Green και στο Hyde Park, στο αποκαλούμενο Hyde Park Corner, βρίσκεται τοWellington Arch (http://www.english-heritage.org.uk/daysout/properties/wellington-arch/).

Wellington Arch

Κατασκευάστηκε μεταξύ 1826-30 σε ανάμνηση των βρετανικών θριάμβων στους Ναπολεόντειους Πολέμους και μεταφέρθηκε στη παρούσα θέση το 1882-3. Πάνω στην αψίδα βρίσκεται το μεγαλύτερο χάλκινο άγαλμα στην Ευρώπη αναπαριστώντας τον Άγγελο της Ειρήνης σε μια άμαξα που την σέρνουν 4 άλογα. Υπάρχει η δυνατότητα εισόδου σε ένα μικρό μουσείο που βρίσκεται στο μνημείο, και συνάμα μπορεί ο κόσμος να ανέβει πάνω στην αψίδα έναντι £4,20. Δεν μας κέντρισε το ενδιαφέρον για να ανεβούμε.

Green Park

Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο πάρκο και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες στα αξιοθέατά του, κινηθήκαμε προς τo παλάτι. Τα ανάκτορα του Buckingham (http://www.royalcollection. org.uk/visit/the-state-rooms-buckingham-palace) κτίστηκαν το 1705 ως οικία για τον πρώτο Δούκα του Buckingham. Το 1826 ζητήθηκε από τον φημισμένο αρχιτέκτονα John Nash να επεκτείνει το σπίτι σε παλάτι, ενώ η εντυπωσιακή πρόσοψη του παλατιού ολοκληρώθηκε το 1913 από τον Sir Aston Webb. Τo παλάτι έχει 775 δωμάτια, μεταξύ των οποίων και οι Queen’s Gallery και Picture Gallery. Η πρόσβαση στα ανάκτορα επιτρέπεται μόνο κατά την διάρκεια συγκεκριμένων μηνών του έτους, όταν και η βασιλική οικογένεια απουσιάζει. Για φέτος ήταν Αύγουστο και Σεπτέμβριο.

Μερικές εικόνες από το Buckingham Palace

Μπροστά από τις εντυπωσιακές πύλες των ανακτόρων βρίσκεται το υπέροχο Victoria Memorial, που κατασκευάστηκε το 1911 προς τιμήν της Βασίλισσας Βικτώριας, ενώ τα τριγύρω μαρμάρινα αγάλματα φιλοτεχνήθηκαν και πάλι από τον Webb.

Victoria Memorial

Πίσω από το μνημείο βρίσκεται το St James’s Park. Είναι εντυπωσιακό ότι στο κέντρο της πόλης σε απόσταση αναπνοής βρίσκονται τρεις τόσο μεγάλες πηγές πρασίνου και σίγουρα αυτό είναι από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Λονδίνου, από αυτά που μας εντυπωσίασαν.

Το ρολόι πλησίαζε 11:00 και ο κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, καθώς η αλλαγή της φρουράς αποτελεί ατραξιόν για τους τουρίστες. Η παρουσία της έφιππης αστυνομίας ήταν έντονη. Μου έκανε θετική εντύπωση το γεγονός ότι αστυνομικοί περιφέρονταν ανάμεσα στο κοινό και τους προέτρεπαν να προσέχουν τα προσωπικά τους είδη.

Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει και πάλι να ψιχαλίζει. Η τελετή της αλλαγής της φρουράς ξεκίνησε στις 11:30 και διήρκησε περίπου 45 λεπτά. Ωραία ήταν να βλέπεις του έφιππους φρουρούς και τους άνδρες της βασιλικής μουσικής με τις στολές τους.

Βασιλική μπάντα​

Βασιλική Φρουρά​

Τελείωσε η τελετή και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί. Το ίδιο και εμείς. Αφού κάναμε μια στάση στο Super Market Waitrose, συνεχίσαμε προς το Westminster Cathedral (http://www.westminstercathedral.org.uk/). Είναι η μεγαλύτερη καθολική εκκλησία της Αγγλίας κτισμένη στα τέλη του 19ου αιώνα σε μεταβυζαντινό ρυθμό. Εξωτερικά ήταν ενδιαφέρουσα, για μέσα δεν θυμάμαι και πολλά.

Westminster Cathedral

Κτήριο απέναντι από το Westminster Cathedral​

Ένας ακόμα θησαυρός στον αριθμό 52 της Victoria St. H Albert Pub, στεγασμένη σε ένα εξαιρετικά γραφικό κτήριο του 1852, αποτελεί μια από τις πιο ιστορικές pub του Λονδίνου.

Albert Pub​

Είπαμε 4η πόλη σε αριθμό δισεκατομμυριούχων​

Επόμενος σταθμός μας θα ήταν δυο από τα βαριά πυροβολικά της πόλης. Το Westminster Abbey και τα κτήρια του Κοινοβουλίου. Μετά από μια υπέροχη βόλτα στη Victoria St, θα ήμασταν μπροστά από το Westminster Abbey. Μεγαλοπρεπέστατο και εντυπωσιακό εξωτερικά. Αφού βγάλαμε κάμποσες φωτογραφίες, εγώ μπήκα στο ναό, ενώ τα παιδιά συνέχισαν την βόλτα τους προς το London Eye. Είσοδος £18 με ακουστική ξενάγηση και πολλούς εθελοντές να κατατοπίσουν τον κόσμο.

Η δυτική πλευρά του Westminster Abbey ​

Και μερικά ενδιαφέροντα κτήρια σε απόσταση αναπνοής από το αββαείο.

Γραφεία εταιρίας νομικών συμβούλων Lee Bolton Monier Williams​

Supreme Court​

Methodist Central Hall

Το γοτθικού ρυθμού Westminster Abbey (http://www.westminster-abbey.org/) συγκαταλέγεται στα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Ιδρύθηκε στα μέσα του 10ου αιώνα από τους Βενεδικτίνους μοναχούς ως τόπος λατρείας του Αγίου Πέτρου, ενώ η σημερινή εκκλησία κτίστηκε το 1245 από τον Ερρίκο τον Γ’ για να αποτελέσει τον τόπο ταφής του. Εντός της εκκλησίας εκτίθεται ένας ανεκτίμητης αξίας θησαυρός. Εδώ επίσης πραγματοποιήθηκε η στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ το 1953, η κηδεία της πριγκίπισσας Diana, αλλά και ο πρόσφατος γάμος του Πρίγκιπα William.

Το εσωτερικό του είναι εντυπωσιακό. Δίνει περισσότερο την αίσθηση μουσείου παρά εκκλησίας. Μαγεύει με την μεγαλοπρέπεια και πολυτέλειά του. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης πραγματοποιούνταν έργα συντήρησης σε ορισμένα εκθέματα. Ήταν ενδιαφέρουσα η διαδικασία. Έχοντας ολοκληρώσει την ξενάγηση στο ναό και στους υπολοίπους χώρους του, βγήκα έξω για να βρω την παρέα.

Πρόσοψη του Westminster Abbey​

Όση ώρα βρισκόμουν στο αβαείο, τα παιδιά έκαναν μια βόλτα έως το London Eye και τη Hungerford Bridge.

Στο δρόμο για το London Eye​

Εικόνες του London Eye​

Το London Eye, αυτή η τεράστια ρόδα με ύψος 135 μ., προσφέρει καταπληκτική θέα του Λονδίνου. Η επίσημη ονομασία της είναι EDF Energy London Eye και κατασκευάστηκε για τον εορτασμό της νέας χιλιετίας έπειτα από πρωτοβουλία της British Airways. Αποτελείται από 32 θαλάμους με χωρητικότητα 25 ατόμων, ενώ η διάρκειας 30 λεπτών βόλτα προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης μέχρι και 40 χιλιόμετρα μακριά. Είσοδος £20.

Δεν ξετρελάθηκαν τα παιδιά και δεν μπήκαμε. Άλλωστε υπάρχουν και αλλού σημεία που προσφέρουν καταπληκτική θέα χωρίς να απαιτείται η αναμονή στην ουρά και £20. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά διαστήματα περιλαμβάνεται στην προσφορά 2 for 1.

Κτήριο επί της Victoria Embankment​

Hungerford Bridge​

Αφού άκουσα μερικά καντήλια για την σχεδόν δίωρη παραμονή μου στο ναό, συνεχίσαμε την πορεία μας. Δύο βήματα από το αβαείο βρίσκεται το περίφημο Κοινοβούλιο ή αλλιώς Ανάκτορα του Westminster (http://www.parliament.uk/about/living-heritage/building/ palace/). Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Απίθανο και μαγευτικό. Από τον 16ο αιώνα αποτελεί την έδρα των δύο κοινοβουλίων, της Βουλής των Κοινοτήτων και της Βουλής των Λόρδων. Το αρχικό κτήριο κατασκευάστηκε τον 11ο αιώνα και τον Μεσαίωνα αποτέλεσε την οικία των μοναρχών της χώρας. Το παρόν νεογοτθικό κτίριο αντικατέστησε το αρχικό που καταστράφηκε από τη φωτιά του 1834, με την κατασκευή να ολοκληρώνεται το 1870 και από τότε αποτελεί την έδρα του Κοινοβουλίου.

Westminster Palace από την απέναντι όχθη​

Westminster Palace από Westminster Bridge​

Έχει τρεις κύριους πύργους, ο ψηλότερος εκ των οποίων είναι ο Victoria Tower με ύψος 98 μ. ΟElizabeth Tower ή αλλιώς Big Ben είναι λίγο κοντύτερος, ενώ ο τρίτος είναι ο Central Tower. Υπάρχουν περισσότερες από 1.100 αίθουσες στο παλάτι με πιο γνωστές τις Westminster Hall (ό,τι απέμεινε από το αρχικό παλάτι μετά την Μεγάλη Πυρκαγιά), Queen’s Robing Room και Commons Chamber, όπου γίνονται κ οι συνεδριάσεις της Βουλής.

Την περίοδο που βρισκόμασταν στο Λονδίνο το Κοινοβούλιο ήταν ανοικτό για το κοινό μόνο Σάββατο, που δεν προλαβαίναμε. Είσοδος £25. Υπάρχει δυνατότητα επίσκεψης και του Big Ben αλλά μόνο για Βρετανούς πολίτες και κατόπιν συνεννόησης με τον τοπικό βουλευτή.

Βγάλαμε κάμποσες φωτογραφίες μαγεμένοι από την ομορφιά και την αίγλη του κτηρίου. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι selfies. Η ψιχάλα έκανε ακόμα πιο εντυπωσιακή την ατμόσφαιρα. Αυτό που κλέβει την παράσταση και τραβάει όλους τους φακούς των φωτογραφικών μηχανών δεν είναι άλλο από το Big Ben.

Αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου. O πύργος πρόσφατα μετονομάστηκε σε Elizabeth Tower προς τιμήν της Βασίλισσας Ελισάβετ που γιόρτασε 60 χρόνια στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου. Το επιβλητικό αυτό ρολόι είναι το μεγαλύτερο στο είδος του παγκοσμίως και από την 7η Σεπτεμβρίου 1859 λειτουργεί αδιάκοπα υπό τους χτύπους της καμπάνας των 14 τόνων. Στην πραγματικότητα, το όνομα Big Ben αναφέρεται στη καμπάνα προς τιμήν του Sir Benjamin Hall, που ήταν επικεφαλής στις εργασίες τοποθέτησής της.

Στη συμβολή των Victoria Embankment και Bridge St​

Όση ώρα και να κάτσεις σε αυτό το υπέροχο σημείο δεν σου αρκεί. Είναι το μέρος στο οποίο νιώθεις δέος για το εκπληκτικό δημιούργημα του ανθρώπου σε συνδυασμό με το θείο δώρο του ποταμού. Η θέα των κτηρίων από τη Westminster Bridge κόβει την ανάσα, ενώ στην απέναντι όχθη βρίσκεται το London Eye.

Westminster Bridge με Victoria Embankment​

Big Ben από Victoria Embankment​

Είχαμε βγάλει πια αρκετές φωτογραφίες και έτσι πήραμε την Victoria Embankment χαζεύοντας τις καταπληκτικές εικόνες που σχηματίζονταν από ορισμένα πανέμορφα κτήρια στα αριστερά μας, τον Τάμεση και το London Eye. Μπροστά μας ήταν το Battle of Britain Monument, ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτούς που έλαβαν μέρος στη Μάχη της Βρετανίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Battle of Britain Monument​

Σε λίγο μέσω της Horse Guards Ave ανάμεσα σε ορισμένα ωραία νεοκλασικά κτήρια βγήκαμε στην Whitehall.

Horse Guards Ave​

Δίπλα μας το Banqueting House, Whitehal (http://www.hrp.org.uk/BanquetingHouse/), ένα κτήριο των αρχών του 17ου αιώνα με μεγάλη αξία για την βρετανική αρχιτεκτονική. Όσοι επιθυμούν να θαυμάσουν, μεταξύ άλλων, το ταβάνι που έχει φιλοτεχνήσει ο Rubens, μπορούν να εισέλθουν καταβάλλοντας το αντίτιμο των περίπου £6.

Banqueting House, Whitehal​

Στη συνέχεια βλέποντας κάμποσο κόσμο, μπουκάραμε απέναντι. Ήταν κάποιοι φρουροί, οι Horse Guards φαντάζομαι. Πολύς κόσμος να προσπαθεί να βγει μια φωτογραφία μαζί τους. Τα καταφέραμε και εμείς.

Εδώ λαμβάνει χώρα το Horse Guards Parade​

Σειρά είχε το αγαπημένο μου πάρκο, το πανέμορφο St James’s Park (http://www.royalparks. org.uk/parks/st-jamess-park). Είναι το αρχαιότερο βασιλικό πάρκο του Λονδίνου. Από το 13ο αιώνα στη θέση του υπήρχε μία ελώδης έκταση και το ομώνυμο Λεπροκομείο του St James, μέχρι που αποκτήθηκε από τον Ερρίκο H’ τον 16ο αιώνα με σκοπό την δημιουργία ενός πάρκου που θα φιλοξενούσε τη συλλογή των εξωτικών ζώων του βασιλιά. Εντός του βρίσκεται μία λιμνούλα με δύο μικρά νησάκια, το West Island και το Duck Island.

Μερικές εικόνες από St James’s Park ​

Τα ανθισμένα λουλούδια​

Τα υπέροχα χρώματα από τα ανθισμένα λουλούδια, οι πάπιες και πρωτίστως οι αξιαγάπητοι σκίουροι μας ξετρέλαναν. Φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε την προοπτική ενός σκίουρου για κατοικίδιο χαχα. Κάναμε μια βολτούλα χαζεύοντας την λιμνούλα και τα ζωάκια και προσπαθώντας μάταια να βγάλουμε μια καλή φωτογραφία με τα δαιμόνια σκιουράκια.

Προσπάθεια για φωτογραφία με τους μικρούς δαίμονες​

Συνεχίσαμε τη πορεία μας βγαίνοντας στη The Mall. Μπροστά μας ξεπρόβαλε το Admiralty Arch.

Admiralty Arch​

Ένα μεγάλο εντυπωσιακό κτήριο του 1912 σε σχέδιο του Webb, το οποίο μέχρι το 2012, που παραχωρήθηκε σε κατασκευαστική εταιρία για την ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχείου, φιλοξενούσε κυβερνητικά γραφεία.

Προχωρώντας φτάσαμε στη Charring Cross. Η περιοχή είναι γεμάτη ωραία νεοκλασικά κτήρια, σε ορισμένα εκ των οποίων στεγάζονται και πρεσβείες. Η Charring Cross είναι ένα σταυροδρόμι και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής νότια της Trafalgar Square.

Caffe Nero δίπλα στους γραφικούς τηλεφωνικούς θαλάμους αλλά και σε πανέμορφα νεοκλασικά​

Η Trafalgar Square είναι η μεγαλύτερη πλατεία του Λονδίνου και σημείο συνάντησης από τα χρόνια του μεσαίωνα. Το όνομά της προέρχεται από την Μάχη του Trafalgar (Ισπανία), στην οποία ο Ναύαρχος Νέλσον κέρδισε το στόλο του Ναπολέοντα, αν και ο ίδιος έπεσε στη μάχη. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα John Nash τη δεκαετία του 1820, ενώ η σημερινή της μορφή οφείλεται εν πολλοίς στον Sir Charles Barry, που ολοκλήρωσε το νέο της σχέδιο το 1845.

Πλατεία Trafalfar με φόντο την Εθνική Πινακοθήκη​

Στην βόρεια πλευρά της πλατείας δεσπόζει η Εθνική Πινακοθήκη (http://www.nationalgallery .org.uk/), την οποία δεν επισκεφτήκαμε λόγω περιορισμένου χρόνου αλλά και ασχετοσύνης. Εντυπωσιακή είναι η στήλη του Ναυάρχου Horatio Nelson που τοποθετήθηκε το 1843. Συνοδεύεται από τέσσερα αγάλματα λιονταριών, τα οποία τιμήθηκαν δεόντως από τον φωτογραφικό μας φακό. Στην πλατεία υπάρχουν διάφορα αγάλματα σημαντικών προσώπων, όπως του George Washington, όπως επίσης και δύο σιντριβάνια. Τέλος, εντύπωση, θετική ή αρνητική, θα προκαλέσει και το Hahn/Cock, ένας γιγαντιαίος ύψους 4,7 μέτρων μπλε κόκορας, έργο Γερμανίδας καλλιτέχνιδος που τοποθετήθηκε στην πλατεία το 2013.

Μετά από λίγη ξεκούραση και χάζεμα στη πλατεία ξεκινήσαμε με προορισμό την Piccadilly Circus.

Barclays Cycle Hire​

Η πόλη διαθέτει από το 2010 δημόσιο σύστημα ενοικίασης ποδηλάτων με την ονομασία Barclays Cycle Hire, κατόπιν χορηγίας της γνωστής τράπεζας. Είναι ευρέως γνωστό ως Boris Bikes, λόγω του Boris Johnson, δημάρχου της πόλης όταν λανσαρίστηκε το πρότζεκτ. Πάντως δεν διέκρινα κάποιο ιδιαίτερο δίκτυο ποδηλάτων σε σύγκριση π.χ. με Βερολίνο.

Πήραμε την Haymarket. Μπροστά μας βρισκόταν το θέατρο Her Majesty’s, στο οποίο παίζεται το παγκοσμίου φήμης Phantom of the Opera. Θεατρικές παραστάσεις προβάλλονταν στο συγκεκριμένο χώρο ήδη από το 1705, ενώ το παρόν όμορφο κτήριο ανεγέρθη στα τέλη του 19ου αιώνα. Δυστυχώς ο χρόνος δεν ήταν αρκετός και δεν κατάφερα να παρακολουθήσω θεατρική παράσταση.

Her Majesty's Theatre​

Βγαίνοντας στη Coventry St, ήμασταν πια μια ανάσα από τη Piccadilly Circus. Μπροστά μας βρίσκονταν δύο πανέμορφα κτήρια, το London Trocadero και το Ripley’s Believe It or Not.

London Trocadero και Ripley’s Believe It or Not​

Νυχτερινή λήψη Ripley’s Believe It or Not​

Λίγα μέτρα πιο πέρα μπήκαμε σε ένα μεγάλο κατάστημα με αναμνηστικά, στο οποίο την παράσταση έκλεβε το Mini Cooper στα χρώματα του Ηνωμένου Βασιλείου με τον Mr Bean δίπλα του.

Κατάστημα επί της Coventry St​

Ψώνια δεν κάναμε, καθώς τα σουβενίρ μας τα είχαμε αγοράσει από την αγορά του Camden. Μετά από λίγο βγήκαμε και προχωρώντας λίγα μέτρα, ήμασταν πια στη Piccadilly Circus.

Coventry St​

Η Piccadilly Circus κτίστηκε το 1819 σε σχέδια του John Nash. Στην πραγματικότητα είναι ένας συγκοινωνιακός κόμβος. Το όνομα προέρχεται από το λατινικό circus που σημαίνει κύκλος και το Piccadilly που αναφέρεται στο Piccadilly Hall, οικεία ενός βιοτέχνη που παρήγαγε διαφόρους τύπους κολάρων, τα piccadills. Στις αρχές του 20ου αιώνα εμφανίστηκαν στην πλατεία οι πρώτοι μεγάλοι φωτιζόμενοι διαφημιστικοί πίνακες του Λονδίνου. Σύντομα η πλατεία κατακλύστηκε. Σήμερα παραμένουν μόνο έξι τεράστιες οθόνες θυμίζοντας την Times Square της Νέας Υόρκης.

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το Σιντριβάνι του Shaftesbury, που κατασκευάστηκε το 1893 προς τιμήν του Anthony Asley Cooper, πολιτικού και αριστοκράτη από το Shaftesbury. Πάνω σε αυτό βρίσκεται το άγαλμα του Αντέρωτα, αδερφού του Έρωτα, που αποτελεί το πρώτο στον κόσμο άγαλμα που κατασκευάστηκε από αλουμίνιο. Δυστυχώς, κατά την διάρκεια της παραμονής μας εκτελούνταν έργα συντήρησης με συνέπεια να μην μπορέσουμε να το δούμε.

Εδώ βρίσκονται επίσης το θέατρο Criterion, που στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτήριο του 1873 και φιλοξενεί το “The 39 Steps”, καθώς επίσης και το κατάστημα αθλητικών ειδών Lillywhites. Φυσικά ως λάτρεις του αθλητισμού και των αθλητικών ειδών δεν μπορούσαμε παρά να το τιμήσουμε. Τεράστια ποικιλία σε ρούχα, παπούτσια, τσάντες κτλ, και συνάμα εξαιρετικές τιμές. Αγοράσαμε μερικά πράγματα αλλά ανανεώσαμε το ραντεβού μας για μια επόμενη μέρα για να τα ξαναδούμε με άλλον μάτι.

Criterion Theatre​

Μετά από καμία ωρίτσα shopping therapy και αφού οι δυνάμεις μας είχαν αρχίσει να μας εγκαταλείπουν, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τα κτήρια που περιβάλλουν την πλατεία είναι πανέμορφα και οι φωτιζόμενοι πίνακες ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μας. Ώρα για χόστελ, γιατί το βράδυ προβλεπόταν μακρύ.

Επιστρέφοντας στη βάση ο μάγειρας πήρε θέση στη κουζίνα, ενώ οι υπόλοιποι τρεις σειρά για το μπάνιο. Ένα ζεστό ντους μετά από μια μέρα με τόσο πολύ περπάτημα ήταν άκρως ανακουφιστικό και χαλαρωτικό. Μέχρι να κάνουμε το μπανάκι η ανάλατη μακαρονάδα ήταν έτοιμη. Φάγαμε, και αφού ξεκουραστήκαμε για καμία ωρίτσα, κατά τις 23:00 και κάτι αναχωρήσαμε για το Soho με αστικό.

Είχα διαβάσει πολλά θετικά σχόλια για το Covent Garden, που μέχρι το 1973 ήταν αγορά τροφίμων και λαχανικών. Σήμερα προσφέρει πληθώρα καφετεριών, μπυραριών αλλά και θεάτρων. Δυστυχώς για εμάς, κατά τις 00:00 που φτάσαμε είχαν κλείσει σχεδόν όλα και δεν υπήρχε ψυχή.

Σε ένα δεκάλεπτο περίπου θα ήμασταν στη Πλατεία Leicester. Είναι μια πλατεία με πολύ κίνηση στην οποία κυριαρχούν τα σινεμά, τα καταστήματα πώλησης εισιτηρίων για θέατρο, προεξέχοντος του TKTS, που προσφέρουν εισιτήρια τελευταίας στιγμής σε καλές τιμές, καθώς επίσης και μπαρ – κλαμπ.

Φυσικά δεν ξεχνάμε και το London Hippodrome, που στεγάζεται σε ένα πανέμορφο κτήριο του 1900 και σε συνδυασμό με τον φωτισμό του σίγουρα μαγνητίζει τα βλέμματα. Κάποτε λειτουργούσε εδώ θέατρο, μετά ένα από τα καλύτερα κλαμπ της πόλης, και πάλι θέατρο και χώρος εκδηλώσεων και από το 2009 καζίνο.

London Hippodrome​

Μου έκανε πολύ κακή εντύπωση οι κράχτες που είχαν στα μαγαζιά και σίγουρα προδιέθετε για κάτι όχι και τόσο καλό. Αλλά Λονδίνο ήμασταν, δεν μπορούσαμε να μην βγούμε στο Soho. Τελικά, αποφασίσαμε να πάμε στο Rise Superclub. Βρίσκεται σε ένα κτήριο σε κάποιον από τους πάνω ορόφους του. Μας προσέφερε και έκπτωση ο κράχτης, από τις £10 στις £7 ή £5 νομίζω, υποσχόμενος και μια μπύρα με την είσοδο. Φυσικά όταν μπήκαμε η μπύρα έγινε ένα ποτό συν ένα δώρο. Αλλά μικρό το κακό. Ο χώρος ήταν συμπαθητικός. Η μουσική ωραία και ο κόσμος νορμάλ. Πολύ χύμα καταστάσεις. Επέτρεπαν επίσης να στηρίξουμε τα μπουφάν μας σε καρέκλες και καναπέδες πράγμα που σε άλλα κλαμπ απαγορεύεται.

Να βλέπεις Μπαγκλαντεζιανό – Πακιστανό σε καμάκι και τι στον κόσμο. Μετά από λίγη ώρα οι μπράβοι τους πέταξαν έξω για να αφήσουν και τίποτα σε μας τους κακομοίρηδες ελληναράδες. Ήπιαμε τα ποτάκια και τα σφηνάκια μας, λικνίσαμε τα καλογυμνασμένα κορμιά μας και μόλις πήγε 3:00 άναψαν τα φώτα, σταμάτησε η μουσική και αποχωρίσαμε και εμείς. Περάσαμε ωραία και μας άρεσε η χαλαρή ατμόσφαιρα. Για τον λόγο αυτό ανανεώθηκε το ραντεβού μας με το Soho.

Βγαίνοντας από το κλαμπ, καθίσαμε για λίγη ώρα στην πλατεία χαζεύοντας τον κόσμο. Πολύ ποτό ρε παιδιά. Σουρώνουν οι Eγγλέζοι και δεν νιώθουν και πολλά. Να μην παραλείψω ότι οι λάτρεις του λευκού χρυσού (ή αλλιώς λευκού θανάτου) θα δεχτούν σίγουρα κάποια όχληση.

Ήταν μια μέρα πολύ γεμάτη. Περπάτημα, αξιοθέατα και διασκέδαση. Πήραμε τα υπέροχα διώροφα αστικά με προορισμό το White Hart Lane και τη βάση μας. Οι ανάσες ήταν απαραίτητες, καθώς είχαμε πολύ δρόμο ακόμα.

Η 3η μέρα επί χάρτου​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 9
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

4 ομορφοπαιδα στην Λοντρα...ενδιαφερον!
πιστευω να ξεσηκωσατε τιποτα κρυες εγγλεζες

 

[giannismits]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως είναι το καμάρι μου αυτή η ιστορία!Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

 

[Triplover]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

Η ιστορία, η διήγηση και φυσικά οι φωτογραφίες σας είναι καταπληκτικές. Σίγουρα βοήθησαν στην οργάνωση του ταξιδιού, αλλά κυρίως ενέτειναν την αναμονή και την λαχτάρα για αυτά τα υπέροχα μέρη. Προσωπικά στόχος της συγγραφής της ιστορίας δεν είναι πρωτίστως η αφήγηση πεπραγμένων, αλλά η σύνταξη ενός βοηθήματος για μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης. Και σε αυτό το εγχείρημα, δεν μπορεί παρά να υπάρχει παραπομπή στη δική σας Glorious London.
Περάσαμε υπέροχα. Ενθουσιαστήκαμε με την πόλη. Πιο εκτενή σχόλια και εντυπώσεις στο τέλος της ιστορίας.

 

[Triplover]

Αεροπορικά​

Η μετάβαση κλείσθηκε περίπου δύο μήνες πιο πριν, ενώ οι υπόλοιπες πτήσεις δύο βδομάδες με ένα μήνα αργότερα. Όλες με την Ryanair. Καθώς η επιστροφή μας συνέπιπτε με την αρχή της Μεγάλης Βδομάδας Καθολικών και Ορθοδόξων, γρήγορα αναθεωρήθηκαν τα σχέδια για οικονομικά απευθείας εισιτήρια επιστροφής. Ωστόσο αυτό το χρησιμοποιήσαμε ως μια καλή ευκαιρία για μια μίνι διαμονή στη Βαρσοβία. Κόστος εισιτηρίων για Χανιά – Λονδίνο, Λονδίνο – Βαρσοβία και Βαρσοβία – Θεσ/νίκη 107€, ενώ τα αντίστοιχα με αφετηρία την Νύμφη του Θερμαϊκού 10€ λιγότερο.

• Θεσσαλονίκη – Λονδίνο 9:05/5 Απριλίου 2014
• Χανιά – Λονδίνο 12:55/5 Απριλίου 2014
• Λονδίνο – Βαρσοβία 6:10/11 Απριλίου 2014
• Βαρσοβία – Θεσσαλονίκη 18:35/12 Απριλίου 2014

Μετάβαση από/προς Stansted​

Stansted – Liverpool St. και αντίστροφα. Terravision Α51. 8£ η απλή διαδρομή, 14£ με επιστροφή. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 55 λεπτά. http://www.terravision.eu/london.html

Τα άλλα δύο παιδιά κατέβηκαν με National Express και επιστροφή με την Terravision. http://www.nationalexpress.com/wherewego/airports/stansted-airport.aspx

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς​

Η εβδομαδιαία Travelcard για τη ζώνη 3 κοστίζει £36,80£. Είναι απαραίτητη η προσκόμιση μιας μικρής φωτογραφίας, αν θέλετε να την αγοράσετε από σταθμό των τρένων προκειμένου να επωφεληθείτε της προσφοράς 2 for 1. Αλλιώς Oyster με χρέωση όμως £5 για την πλαστική κάρτα. Προσοχή όμως. Δεν περιλαμβάνει την προαναφερθείσα προσφορά.
http://visitorshop.tfl.gov.uk/travelcards/7-day/product/7-day-travelcard.html

Καθώς θα παραμέναμε για 5,5 μέρες στο Λονδίνο και μέναμε στο Tottenham, είχαμε υπολογίσει ότι μας συνέφερε εβδομαδιαίο εισιτήριο και τελικώς είχαμε δίκιο. Η πόλη έχει εκτενές δίκτυο συγκοινωνιών που δεν περιορίζεται στο μετρό. Είναι ιδιαίτερα βολικά και τα αστικά λεωφορεία.

Προσφορά 2 for 1​

Σε περίπτωση αγοράς εισιτηρίου από σταθμό των τρένων (όχι του μετρό) προσφέρεται για ικανοποιητικό αριθμό αξιοθέατων προσφορά στην τιμή του ενός εισιτηρίου δύο εισιτήρια. Μεταξύ των αξιοθεάτων είναι το Emirates Stadium, London Tower κτλ. Πάντως καλό θα ήταν να ελέγξετε για την ισχύ της προσφοράς τις μέρες διαμονής σας στην πόλη. Τέλος, θα πρέπει να έχετε τυπωμένα τα αντίστοιχα κουπόνια. http://www.daysoutguide.co.uk/2for1-london

Διαμονή​

Είχαμε κλείσει ενάμιση μήνα πιο πριν στο Bell & Hare Hostel, δίπλα στο White Hart Lane. Είναι ένα καινούργιο hostel και στο ισόγειο λειτουργεί pub, που τις ημέρες που αγωνίζεται η Tottenham FC κατακλύζεται από φίλους της ομάδας. Επιλέξαμε 8αρι με κοινό μπάνιο με κόστος 13 ευρώ το βράδυ ανά κρεβάτι. Αν και η περιοχή είναι σχετικά μακριά από το κέντρο και κάποιες μέρες ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, ωστόσο η προσφορά ήταν εξαιρετική για τα δεδομένα του Λονδίνου. Καθαρά ευρύχωρα δωμάτια και ικανοποιητικά άνετα κρεβάτια. Στα αρνητικά πέραν της απόστασης από το κέντρο, η αναμονή που υπήρχε μερικές φορές για το μπάνιο. Συνολικά, ικανοποιητική επιλογή.
http://www.hostelworld.com/hosteldetails.php/Bell-and-Hare-Hostel/London/83251

Συνάλλαγμα​

Είχαμε κάνει όλοι συνάλλαγμα από την Ελλάδα. Οι τρεις από την Τράπεζα της Ελλάδος και ο ένας από ανταλλακτήριο στη Θεσσαλονίκη. Οι ΤτΕ προσφέρει τις καλύτερες ισοτιμίες σε σχέση με τις εμπορικές και έχει σταθερή χρέωση ύψους 3 ευρώ ανεξαρτήτως ποσού. Είχα £360 μαζί μου και φυσικά και ευρώ.

 

[Triplover]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Στο πούλμαν από Stansted για Λονδίνο

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Southwark - Από πίσω φαίνεται ο ουρανοξύστης Shard

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Millenium Bridge

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Ministry of Sound

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

 

[Vegerazaros]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης και τέταρτο σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

8 το πρωι???? Να δω τι ωρα ξυπνησατε την 2'η μερα!!! αχ!! νιάτα!...τι ομορφα?!

 

[Triplover]

2η μέρα – Κυριακή 6 Απριλίου 2014​

Εγερτήριο 11:00. Μετά βίας είχαμε συμπληρώσει 3 ώρες ύπνου. Πρωινό και βουρ για την πρώτη μας γεμάτη μέρα στην πόλη. Η περιπλάνησή μας θα ξεκινούσε από την Oxford Circus με την ομώνυμη στάση του μετρό. Η Oxford Circus, μια κυκλική διασταύρωση μεταξύ των εμπορικών οδών Oxford Street και Regent Street σχεδιασμένη στις αρχές του 19ου αιώνα από τον John Nash, αποτελεί έναν από τους πιο πολύβουους άξονες της πόλης με χιλιάδες πεζούς και οχήματα να την διασχίζουν.

Πήραμε την ίσως πιο γοητευτική εμπορική οδό Regent St με προορισμό το πολυκατάστημα Liberty, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία 1920 από τα ξύλινα υπολείμματα δύο πλοίων. Η όψη του κτηρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακή με το σκούρο καφέ και λευκό του χρώμα.

Κατάστημα Liberty

Συνεχίσαμε τη περιπλάνησή μας επί της Oxford St μένοντας εντυπωσιασμένοι από τα κτήρια που φιλοξενούν τα καταστήματα. Πανέμορφα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτήρια δίνουν άλλη γοητεία στην οδό. Προσπεράσαμε ένα κατάστημα της αλυσίδας ειδών ρουχισμού Primark

Κατάστημα Primark

και πλησιάζοντας στη Tottenham Court Rd, μπροστά μας απλωνόταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον ουρανοξύστης, ο Centre Point Building.

Centre Point Building

Στην απέναντι πλευρά του δρόμου το θέατρο Dominion, που στεγάζεται σε ένα κτήριο του 1930 και φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια το musical “We Will Rock You”.

Θέατρο Dominion

Βγήκαμε μέσω της Tottenham Court Rd στη Great Russel St και βρισκόμασταν μια ανάσα από ένα από τα πιο πολυσυζητημένα για τους Έλληνες αξιοθέατα της πόλης, το περίφημο Βρετανικό Μουσείο.

Τα υπέροχα μαύρα ταξί και διώροφα λεωφορεία έξω από το Βρετανικό Μουσείο

Πρόσοψη Βρετανικού Μουσείου​

Το Βρετανικό μουσείο (http://www.britishmuseum.org/) είναι το διασημότερο αξιοθέατο του Ηνωμένου Βασιλείου και το αρχαιότερο εθνικό μουσείο του πλανήτη, καθώς ιδρύθηκε το 1753. Εντύπωση προκαλεί η κεντρική αίθουσα (Great Court), που σχεδιάστηκε το 2000 από τον αρχιτέκτονα Sir Norman Foster και στο κέντρο της βρίσκεται το Αναγνωστήριο στο οποίο, μεταξύ άλλων, ο Καρλ Μαρξ έγραψε το Κεφάλαιο.​

Great Court του Βρετανικού Μουσείου

Από την τεράστια συλλογή της ξεχωρίζουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, ενώ σημαντική είναι και η αιγυπτιακή συλλογή, που είναι η πλουσιότερη εκτός Αιγύπτου.

Έκθεμα στο τμήμα του Παρθενώνα

Το μουσείο είναι τεράστιο. Στις δύο ώρες περίπου που αφιερώσαμε, είδαμε τα βασικά και επικεντρωθήκαμε κατά βάση στα γλυπτά του Παρθενώνα και σε ό,τι άλλο μας κέντριζε την προσοχή. Το να μαθαίνεις ότι τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται εκεί προκαλεί προβληματισμό και θυμό.

Λονδίνο και Αθήνα

Η πέτρα του σκανδάλου

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σχεδόν το σύνολο των δημοσίων μουσείων της πόλης είναι εντελώς δωρεάν. Προαιρετικά όποιος επιθυμεί μπορεί να κάνει μια μικρή δωρεά. Μουσεία όπως το Βρετανικό, Λονδίνου, Φυσικής Ιστορίας, Επιστημών, Victoria & Albert μπορεί να τα επισκεφτεί ο κόσμος χωρίς να δώσει "δεκάρα τσακιστή". Θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα αγαθά θα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια οι άνθρωποι.

Κατάστημα επί της Museum St

Πήραμε το μετρό από τη στάση Tottenham Court Rd με προορισμό το Camden (http://www.camden-market.org/). Τις Κυριακές λαμβάνει χώρα μεγάλη υπαίθρια αγορά που κατακλύζεται από κόσμο. Μπαίνοντας στην αγορά την παράσταση έκλεβαν μερικά εντυπωσιακά κτήρια σε Gothic στυλ. Συνεχίσαμε την βόλτα μας, ενώ το ψιλόβροχο είχε κάνει αισθητό την παρουσία του, χαζεύοντας στα καταστήματα αναμνηστικών.

Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κτήρια

Μπήκαμε στην Camden Lock Village Market.

Camden Lock Village Market

Το μέρος είναι γεμάτο μαγαζάκια με σουβενίρ και φαγητό. Ταϊλανδέζικα, μεξικάνικα, κινέζικα κτλ. Πήραμε οι δύο μεγάλη μερίδα ταϊλανδέζικο έναντι 5£ και ένας μεξικάνικο και, τυχεροί καθώς ήμασταν, βρήκαμε τέσσερα καθίσματα στα τραπεζάκια με πρόσωπο στο κανάλι και για κάθισμα κάτι παλιά μηχανάκια. Ήταν μια από τις ωραιότερες εικόνες που συγκράτησα από το ταξίδι. Το φαγητό ήταν υπέροχο και το μέρος φανταστικό.

Το δικό μου ταϊλανδέζικο

Τα υπέροχα καθίσματα και το τραπέζι με φόντο το Regent Canal

Αγοράσαμε μερικά σουβενίρ μετά το απαραίτητο παζάρι. Οι πωλητές είναι πολλοί δεκτικοί στις διαπραγματεύσεις. Χαρακτηριστικά φίλος αγόρασε καπέλο από 25£ σε 10£.​

Camden Lock

Μέσω της Camden Lock πήραμε το δρόμο που αποκαλείται Little Venice. Η βροχή δυνάμωνε και οι περισσότεροι πάγκοι είχαν πια μαζευτεί. Υπέροχη βόλτα κατά μήκος του Regent Canal χαζεύοντας μια τα παρκαρισμένα καράβια και μια τους ποδηλάτες και τους υπολοίπους που έκαναν το απογευματινό τους τρεξιματάκι.

Μερικές φωτογραφίες από την υπέροχη αυτή διαδρομή

Σε λίγο βγήκαμε στο Regent Park (http://www.royalparks.org.uk/parks/the-regents-park), ένα από τα οκτώ βασιλικά πάρκα της πόλης. Μια όαση πρασίνου με την υπέροχη λίμνη αλλά και τέρματα για να παίζει ο κόσμος ποδόσφαιρο.

Regent Park

Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι

Από εκεί κινηθήκαμε στη Baker Street και συγκεκριμένα στο Μουσείο Sherlock Holmes (http://www.sherlock-holmes.co.uk/) που λειτουργεί στον αριθμό 221b από το 1990. Λέγεται ότι στη συγκεκριμένη διεύθυνση διέμενε ο πολυμήχανος ντετέκτιβ Sherlock Holmes μαζί με τον βοηθό του Dr John Watson, ήρωες των μυθιστορημάτων του Arthur Conan Doyle. Είσοδος £10.

Μουσείο Sherlock Holmes

Είχε πια σκοτεινιάσει. Η κούραση ήταν αισθητή. Είχαμε κοιμηθεί μόλις και μετά βίας ένα τρίωρο το πρωί. Η εξάντληση ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπά μας. Εδώ τελείωνε η πρώτη μας γεμάτη μέρα στο Λονδίνο.

Οι διαδρομές της 2ης μέρας

 

[echo2011]

Τι ωραία περιγραφή με εικόνες από το αγαπημένο Λονδίνο!!!
Τη βόλτα που φαίνεται στον δευτερο χάρτη θέλω και γω να την κάνω τον Νοέμβρη που θα ξαναπάω.. Πόση ώρα πήρε περίπου να περπατήσετε όλο αυτό;

 

[Triplover]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμούς χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

 

[Vegerazaros]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμού χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

τελειααα!!..σας περιμενα να ξυπνουσατε κατα το μεσημερι αλλα καλα τα καταφερατε!!!...Υπεροχη βολτα...!..εκτυπώθηκε!.....εγω πηγα Απριλη Λονδινο αλλα ηταν το χειροτερο ταξιδι...6 ατομα για να ικανοποιηθουν οι διαφορες αναγκες του καθενός 4 ωρες σε συνολο μπορει να περπατουσαμε τη μερα..Αποτελεσμα να δουμε τα πολυυυυ βασικα...εως τιποτα...και με το που γυρισα..ξαναεκλεισα για Δεκεμβρη αυτη τη φορα μονο με το έτερο...Οποτε οπως καταλαβαινεις περιμενω πως και πως τη συνεχεια..και αφου εχεις μελετήσει και @giannismits ..θα σε αντιγραψω...!!!

 

[Triplover]

Σε καμία περίπτωση μεσημέρι. Η παρέα είναι ταξιδιωτικά δοκιμασμένη και αντέχει στην αυπνία. Σας καταλαβαίνω σε αυτό που λέτε. Τα ίδια έζησα στην Πόλη. Κάτσαμε 6 μέρες και είδαμε πάρα πολύ βασικά πράγματα χωρίς σχεδόν καθόλου περπάτημα. Μετά από αυτό ταξιδεύω με συγκεκριμένα άτομα και αυτόν που θα βάλω στην παρέα θα το κάνω με πολύ σκέψη. Κύριος φόβος μου είναι η μη αντοχή στο περπάτημα. Ταξίδια χωρίς περπάτημα τα αφήνω για τα βαθιά μου γεράματα.