Ηνωμένο Βασίλειο Μαγεμένοι στην Ανυπέρβλητη Λόντρα

[Triplover]

6η μέρα – Πέμπτη 10 Απριλίου​

Ως συνήθως, ξυπνήσαμε κατά τις 8:30. Αυτή θα ήταν η τελευταία μας μέρα στο Λονδίνο. Αφού φάγαμε το πρωινό μας, αναχωρήσαμε για το St’ Paul’s. Την προηγούμενη μέρα δεν είχαμε κατορθώσει να εισέλθουμε στο καθεδρικό. Έτσι θα ξεκινούσαμε από εκεί. Θα μπαίναμε οι δύο. Οι άλλοι δύο περίμεναν στην πλατεία. Μπήκαμε μέσα στο ναό και εν τέλει αποφασίσαμε να μην δώσουμε τις £16. Ρίξαμε μια ματιά και αποχωρίσαμε. Φάνηκε αρκετά μεγαλοπρεπές χωρίς να μας εντυπωσιάσει όμως, τουλάχιστον μέχρι το σημείο που μπορέσαμε να δούμε.

Είχαμε αποφασίσει να αφιερώσουμε την τελευταία μας μέρα στο Greenwich. Έλα όμως που στις σημειώσεις μου είχα τσεκαρισμένο τον τρόπο μετάβασης από το χόστελ και όχι από το City. Αφού αλλάξαμε δύο αστικά και κινούμασταν προς Liverpool St, ξεδιάλυνα τον χάρτη και βρήκα τον τρόπο μετάβασης. Μετρό από Liverpool St προς Bank και από εκεί DLR προς Lewisham. Πήραμε το DLR προς Woolwich Arsenal και από τη στάση Poplar, και αφού προηγουμένως είχαμε μπερδέψει τις γραμμές, μπήκαμε στο σωστό τρένο. Αξίζει να αναφερθεί ότι τις χάρτινες travelcard δεν τις ακυρώσαμε κάπου. Δεν ξέρω αν ήμασταν παράνομοι.

Μετά από μερικά λεπτά φτάσαμε στο Cutty Sark (http://www.rmg.co.uk/cuttysark). Μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα. Μια ανάσα από την έξοδο του σταθμού του DLR, το θηριώδες ιστορικό πλοίο Cutty Sark, από το οποίο παίρνει το όνομά του και το γνωστό ουίσκι. Ναυπηγήθηκε το 1869 με σκοπό να χρησιμοποιηθεί για το εμπόριο τσαγιού με την μακρινή Ανατολή, κυρίως Κίνα και Ινδία. Πραγματοποίησε το πρώτο του μεγάλο ταξίδι με προορισμό τη Σαγκάη το 1870 μεταφέροντας μπύρα και κρασί και φέρνοντας πίσω τσάι. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο.

Cutty Sark

Αφού βγάλαμε μερικές φωτογραφίες προσπεράσαμε το Discover Greenwich Visitor Centre, κινούμενοι στο απέραντο και γαλήνιο πράσινο. Μετά από μερικά μέτρα βρισκόμασταν μπροστά στο Old Royal Naval College (http://www.ornc.org/). Ένα υπέροχο συγκρότημα κτηρίων που σχεδιάστηκε από τον Christopher Wren και ανεγέρθη μεταξύ 1696 και 1712. Μέχρι το 1869 λειτουργούσε ως ναυτικό νοσοκομείο, ενώ από το 1873 έως το 1998 αποτέλεσε την έδρα του Βασιλικού Ναυτικού Κολεγίου. Σήμερα ένα μέρος των κτηρίων έχει παραχωρηθεί στο Πανεπιστήμιο του Greenwich, ενώ ένα άλλο είναι ανοιχτό στο κοινό.

Συνεχίσαμε και κινούμενοι ανάμεσα στα διάφορα κτήρια του Πανεπιστημίου βγήκαμε στην Romney Rd. Η κούραση όλων των ημερών είχε βαρύνει τα πόδια μας. Ήμασταν έξω από το υπέροχο Εθνικό Ναυτικό Μουσείο. Οι δύο κάθισαν στα παγκάκια να ξεκουραστούν και εγώ με τον μάγειρα μπουκάραμε για μια μικρή ξενάγηση στο μουσείο.

Το National Maritime Museum (http://www.rmg.co.uk/national-maritime-museum), έχοντας ανοίξει το 1937, αποτελεί το μεγαλύτερο ναυτικό μουσείο του κόσμου και περιγράφει την μακρά ναυτική παράδοση της Μεγάλης Βρετανίας. Αποτελεί ένα ενδιαφέρον μουσείο, στο οποίο περισσότερο επικεντρώθηκα σε ό,τι είχε να κάνει με τις εμπορικές δραστηριότητες της ναυσιπλοΐας.

National Maritime Museum

Μετά από περίπου μία ώρα και κάτι, εγκαταλείψαμε τους χώρους του μουσείου. Οι εικόνες ήταν υπέροχες. Τόσο πράσινο και ο λόφος μπροστά μας. Πλήθος κόσμου να ξαπλώνει στο γρασίδι. Μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα. Περνώντας από το πάρκο ανεβήκαμε στο λόφο.

Greenwich Park

Εκεί βρίσκεται το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Greenwich (http://www.rmg.co.uk/royal-observatory), που από το 1998 λειτουργεί ως μουσείο και αποτελεί τμήμα του Εθνικού Ναυτικού Μουσείου. Ιδρύθηκε το 1675 με σκοπό την ανάπτυξη τεχνικών και οργάνων που να μπορούσαν να διαβάζουν τη θέση των ουράνιων σωμάτων, ώστε να βρίσκεται το κάθε φορά ζητούμενο γεωγραφικό μήκος των τόπων, τελειοποιώντας έτσι τη τέχνη της ναυσιπλοΐας. Από το Greenwich περνά ο μηδενικός ισημερινός, ενώ και το GMT (Greenwich Mean Time) παίρνει την ονομασία του από εκεί. Από το 2007 λειτουργεί το Πλανητάριο «Peter Harrison». Έχει είσοδο £7.

Μετά από τόσες μέρες ξεναγήσεων, δεν είχαμε τα ψυχικά αποθέματα ούτε τη διάθεση για άλλο μουσείο. Άλλωστε ο λόφος προσέφερε εκπληκτική θέα. Κόσμος πολύς, ξαπλωμένος στο γρασίδι, να θαυμάζει το Λονδίνο από μακριά. Οι δύο πύργοι του Old Royal Naval College ξεχώριζαν μεταξύ των υπέροχων κτηρίων του Greenwich. Στο βάθος οι επιβλητικοί ουρανοξύστες του Canary Wharf, ενώ στα αριστερά και πίσω από τα νερά του Τάμεση, ο Shard, ο Gherkin και άλλα γιγάντια κτήρια.

Μερικές εικόνες από το λόφο Greenwich​

Ξαπλώσαμε και εμείς στο λόφο να ανακουφίσουμε τα ταλαιπωρημένα μας κορμιά, απολαμβάνοντας τις μαγευτικές εικόνες που προσέφερε η φύση και η Λόντρα. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και κατηφορίσαμε προς το σταθμό των τραίνων μέσω της King William Walk.

Μετά από δύο στάσεις και συγκεκριμένα στην Mudchute, κατεβήκαμε από το τρένο προκειμένου να γνωρίσουμε τα Docklands. Η περιοχή τα τελευταία 30 χρόνια έχει γνωρίσει τεράστια ανάπτυξη και έχει εξελιχθεί σε μεγάλο επιχειρηματικό αλλά και οικιστικό κέντρο. Το υγρό στοιχείο με τις τόσες προβλήτες είναι εντονότατο προσδίδοντάς της ιδιαίτερη γοητεία. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το πλήθος ουρανοξυστών προκύπτει ένα άκρως ελκυστικό μείγμα.

Κινηθήκαμε ανατολικά από τη στάση. Περιπλανιόμασταν στους δρόμους με κατεύθυνση το Canary Wharf. Μια ήσυχη περιοχή με οικίες. Μετά από μια περιπλάνηση ολίγων λεπτών, βρεθήκαμε στην Millwal Outer Dock. Κινηθήκαμε περιμετρικά φτάνοντας στην Pepper St, μέσω της οποίας περάσαμε στην άλλη πλευρά. Το πέρασμα από τη γέφυρα προσέφερε μια από τις πιο ωραίες εικόνες της εκδρομής μας. Κοντοσταθήκαμε χαζεύοντας τους ουρανοξύστες και το ήρεμο νερό.

Pepper St

Συνεχίσαμε την περιπλάνηση στα Docklands. Έχοντας περάσει τόσα και τόσα ρεύματα, τόσες και τόσες προβλήτες, είχαμε φτάσει πια στη καρδιά του Canary Wharf, στη Westferry Circus, μια ανάσα από τον Τάμεση. Ο ήλιος είχε πια δύσει. Καθίσαμε στα καθίσματα που υπήρχαν στην πλατεία. Η εκπληκτική θέα, τόσο του Λονδίνου, όσο και των ουρανοξυστών της περιοχής αποζημίωνε τα τόσα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου.

Westferry Circus

Τα Docklands για εμάς δεν τελείωναν εδώ. Βολτάραμε για κάμποση ώρα ακόμα μέχρι που φτάσαμε στη στάση Limehouse, όπου και επιβιβαστήκαμε στο DLR. Προορισμός μας θα ήταν η στάση Queensway. Είχαμε την αίσθηση ότι εκεί βρισκόταν το Hard Rock Café της πόλης, το πρώτο Hard Rock Café στον κόσμο. Είχαμε υποσχεθεί σε έναν φίλο ένα κοντομάνικο της γνωστής αλυσίδας.

Ήμασταν πια έξω από τη στάση, λίγα μέτρα από το Hyde Park. Τριγύρω υπάρχουν καταστήματα με αναμνηστικά, τα οποία τιμήσαμε για τις τελευταίες μας αγορές. Η πείνα είχε αρχίσει να μας καταβάλει. Προτιμήσαμε να μην κάτσουμε σε κάποιο από τα πολλά ethnicμαγαζιά που υπήρχαν στο δρόμο. Πήραμε διάφορα λουκανικάκια από το supermarket και αφού τα φάγαμε, αρχίσαμε την αναζήτηση του Hard Rock Café.

Ρωτώντας κανά δυο περαστικούς συνειδητοποιήσαμε ότι κάπου είχαμε κάνει λάθος και ήμασταν αρκετά μακριά. Αυτό το βράδυ δεν θα βγαίναμε, καθώς θα αναχωρούσαμε αρκετά νωρίς. Έτσι αποφασίσαμε να καθίσουμε στη Black Lion pub επί της Bayswater 123. Μια ιστορική pub που στεγάζεται σε ένα κτήριο του 1704 και στην οποία διακοσμητικά κυριαρχεί το ξύλο. Υπέροχη ατμόσφαιρα και πολύς κόσμος. Ακόμα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις ανερχόμενες Γερμανίδες που είχαν κλείσει όλο το πάνω μέρος της μπυραρίας.

Αφού ήπιαμε τις μπυρίτσες μας, μετά από ένα υπέροχο δίωρο αναχωρήσαμε. Θέλαμε μια τελευταία τζούρα Piccadilly. Γεμάτοι τόσες εικόνες, τόσα συναισθήματα που συνοδεύουν το τέλος, βγάλαμε τις τελευταίες μας φωτογραφίες και αναχωρήσαμε για το κοσμοπολίτικο Tottenham με την γραμμή Piccadilly και προορισμό το Manor House και από εκεί το αστικό με νούμερο 279.

Στάση Manor House

Αυτό ήταν. Το Λονδίνο τελείωνε εδώ για μας. Όλα τα καλά κάποια στιγμή τελειώνουν λέει ο σοφός λαός. Βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες έξω από το Bell & Hare Hostel.

Bell & Hare Hostel

Το μπαρ – ρεσεψιόν δεν είχε κλείσει ακόμα. Περίμεναν εμάς. Παραδώσαμε τα κλειδιά παίρνοντας πίσω την εγγύηση των £20 και τυπώσαμε τις κάρτες επιβίβασης της διαδρομής Βαρσοβία – Θεσσαλονίκη. Ωραία σύμπτωση ότι η κοπέλα που δούλευε στη ρεσεψιόν ήταν Πολωνέζα. Μας εκθείασε ολίγον την πατρίδα της και μας ευχήθηκε καλή διαμονή. Τις καληνυχτίσαμε και ανεβήκαμε στο δωμάτιό μας.

Μετά από ένα τελευταίο χαλαρωτικό λονδρέζικο ντουσάκι και άλλη μια σκέτη μακαρονάδα (φυσικά ανάλατη), ετοιμάσαμε τα πράγματά και ξαπλώσαμε για μια ωρίτσα.

Ξυπνητήρι 1:15. Γρήγορα γρήγορα πήραμε τα πράγματα μας και αφού ελέγξαμε καμία 15αριά φορές μην ξεχάσαμε τίποτα, βγήκαμε στη στάση και πήραμε το 149 που θα μας άφηνε μετά από κάμποση ώρα στη στάση των λεωφορείων της Liverpool St. Κατά τις 3 παρά αναχωρήσαμε για το Stansted με το πούλμαν της Terravision.

Στο αεροδρόμιο γινόταν ο κακός χαμός. Πάρα πολύς κόσμος. Τόσες πολλές αναγγελίες αναχωρήσεων. Κατατοπιστήκαμε εντοπίζοντας το σημείο αναχώρησής μας και, αφού βρήκαμε μια γωνιά, ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε. Η εκδρομή μας δεν τελείωνε εδώ. Είχαμε ακόμα μιάμιση μέρα στη πρωτεύουσα της Πολωνίας.

Κατά τις 5:00 ξεκινήσαμε τον έλεγχο των αποσκευών και μετά από κάμποση ώρα αλλά και περπάτημα στο αεροδρόμιο επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο που θα μας μετέφερε στον επόμενό μας προορισμό. Στις 6:10 αναχωρήσαμε και σε περίπου 2 ώρες θα ήμασταν στη Βαρσοβία.

Η τελευταία μας μέρα επί χάρτου​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

4 ομορφοπαιδα στην Λοντρα...ενδιαφερον!
πιστευω να ξεσηκωσατε τιποτα κρυες εγγλεζες

 

[giannismits]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως είναι το καμάρι μου αυτή η ιστορία!Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

 

[Triplover]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

Η ιστορία, η διήγηση και φυσικά οι φωτογραφίες σας είναι καταπληκτικές. Σίγουρα βοήθησαν στην οργάνωση του ταξιδιού, αλλά κυρίως ενέτειναν την αναμονή και την λαχτάρα για αυτά τα υπέροχα μέρη. Προσωπικά στόχος της συγγραφής της ιστορίας δεν είναι πρωτίστως η αφήγηση πεπραγμένων, αλλά η σύνταξη ενός βοηθήματος για μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης. Και σε αυτό το εγχείρημα, δεν μπορεί παρά να υπάρχει παραπομπή στη δική σας Glorious London.
Περάσαμε υπέροχα. Ενθουσιαστήκαμε με την πόλη. Πιο εκτενή σχόλια και εντυπώσεις στο τέλος της ιστορίας.

 

[Triplover]

Αεροπορικά​

Η μετάβαση κλείσθηκε περίπου δύο μήνες πιο πριν, ενώ οι υπόλοιπες πτήσεις δύο βδομάδες με ένα μήνα αργότερα. Όλες με την Ryanair. Καθώς η επιστροφή μας συνέπιπτε με την αρχή της Μεγάλης Βδομάδας Καθολικών και Ορθοδόξων, γρήγορα αναθεωρήθηκαν τα σχέδια για οικονομικά απευθείας εισιτήρια επιστροφής. Ωστόσο αυτό το χρησιμοποιήσαμε ως μια καλή ευκαιρία για μια μίνι διαμονή στη Βαρσοβία. Κόστος εισιτηρίων για Χανιά – Λονδίνο, Λονδίνο – Βαρσοβία και Βαρσοβία – Θεσ/νίκη 107€, ενώ τα αντίστοιχα με αφετηρία την Νύμφη του Θερμαϊκού 10€ λιγότερο.

• Θεσσαλονίκη – Λονδίνο 9:05/5 Απριλίου 2014
• Χανιά – Λονδίνο 12:55/5 Απριλίου 2014
• Λονδίνο – Βαρσοβία 6:10/11 Απριλίου 2014
• Βαρσοβία – Θεσσαλονίκη 18:35/12 Απριλίου 2014

Μετάβαση από/προς Stansted​

Stansted – Liverpool St. και αντίστροφα. Terravision Α51. 8£ η απλή διαδρομή, 14£ με επιστροφή. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 55 λεπτά. http://www.terravision.eu/london.html

Τα άλλα δύο παιδιά κατέβηκαν με National Express και επιστροφή με την Terravision. http://www.nationalexpress.com/wherewego/airports/stansted-airport.aspx

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς​

Η εβδομαδιαία Travelcard για τη ζώνη 3 κοστίζει £36,80£. Είναι απαραίτητη η προσκόμιση μιας μικρής φωτογραφίας, αν θέλετε να την αγοράσετε από σταθμό των τρένων προκειμένου να επωφεληθείτε της προσφοράς 2 for 1. Αλλιώς Oyster με χρέωση όμως £5 για την πλαστική κάρτα. Προσοχή όμως. Δεν περιλαμβάνει την προαναφερθείσα προσφορά.
http://visitorshop.tfl.gov.uk/travelcards/7-day/product/7-day-travelcard.html

Καθώς θα παραμέναμε για 5,5 μέρες στο Λονδίνο και μέναμε στο Tottenham, είχαμε υπολογίσει ότι μας συνέφερε εβδομαδιαίο εισιτήριο και τελικώς είχαμε δίκιο. Η πόλη έχει εκτενές δίκτυο συγκοινωνιών που δεν περιορίζεται στο μετρό. Είναι ιδιαίτερα βολικά και τα αστικά λεωφορεία.

Προσφορά 2 for 1​

Σε περίπτωση αγοράς εισιτηρίου από σταθμό των τρένων (όχι του μετρό) προσφέρεται για ικανοποιητικό αριθμό αξιοθέατων προσφορά στην τιμή του ενός εισιτηρίου δύο εισιτήρια. Μεταξύ των αξιοθεάτων είναι το Emirates Stadium, London Tower κτλ. Πάντως καλό θα ήταν να ελέγξετε για την ισχύ της προσφοράς τις μέρες διαμονής σας στην πόλη. Τέλος, θα πρέπει να έχετε τυπωμένα τα αντίστοιχα κουπόνια. http://www.daysoutguide.co.uk/2for1-london

Διαμονή​

Είχαμε κλείσει ενάμιση μήνα πιο πριν στο Bell & Hare Hostel, δίπλα στο White Hart Lane. Είναι ένα καινούργιο hostel και στο ισόγειο λειτουργεί pub, που τις ημέρες που αγωνίζεται η Tottenham FC κατακλύζεται από φίλους της ομάδας. Επιλέξαμε 8αρι με κοινό μπάνιο με κόστος 13 ευρώ το βράδυ ανά κρεβάτι. Αν και η περιοχή είναι σχετικά μακριά από το κέντρο και κάποιες μέρες ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, ωστόσο η προσφορά ήταν εξαιρετική για τα δεδομένα του Λονδίνου. Καθαρά ευρύχωρα δωμάτια και ικανοποιητικά άνετα κρεβάτια. Στα αρνητικά πέραν της απόστασης από το κέντρο, η αναμονή που υπήρχε μερικές φορές για το μπάνιο. Συνολικά, ικανοποιητική επιλογή.
http://www.hostelworld.com/hosteldetails.php/Bell-and-Hare-Hostel/London/83251

Συνάλλαγμα​

Είχαμε κάνει όλοι συνάλλαγμα από την Ελλάδα. Οι τρεις από την Τράπεζα της Ελλάδος και ο ένας από ανταλλακτήριο στη Θεσσαλονίκη. Οι ΤτΕ προσφέρει τις καλύτερες ισοτιμίες σε σχέση με τις εμπορικές και έχει σταθερή χρέωση ύψους 3 ευρώ ανεξαρτήτως ποσού. Είχα £360 μαζί μου και φυσικά και ευρώ.

 

[Triplover]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Στο πούλμαν από Stansted για Λονδίνο

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Southwark - Από πίσω φαίνεται ο ουρανοξύστης Shard

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Millenium Bridge

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Ministry of Sound

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

 

[Vegerazaros]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης και τέταρτο σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

8 το πρωι???? Να δω τι ωρα ξυπνησατε την 2'η μερα!!! αχ!! νιάτα!...τι ομορφα?!

 

[Triplover]

2η μέρα – Κυριακή 6 Απριλίου 2014​

Εγερτήριο 11:00. Μετά βίας είχαμε συμπληρώσει 3 ώρες ύπνου. Πρωινό και βουρ για την πρώτη μας γεμάτη μέρα στην πόλη. Η περιπλάνησή μας θα ξεκινούσε από την Oxford Circus με την ομώνυμη στάση του μετρό. Η Oxford Circus, μια κυκλική διασταύρωση μεταξύ των εμπορικών οδών Oxford Street και Regent Street σχεδιασμένη στις αρχές του 19ου αιώνα από τον John Nash, αποτελεί έναν από τους πιο πολύβουους άξονες της πόλης με χιλιάδες πεζούς και οχήματα να την διασχίζουν.

Πήραμε την ίσως πιο γοητευτική εμπορική οδό Regent St με προορισμό το πολυκατάστημα Liberty, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία 1920 από τα ξύλινα υπολείμματα δύο πλοίων. Η όψη του κτηρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακή με το σκούρο καφέ και λευκό του χρώμα.

Κατάστημα Liberty

Συνεχίσαμε τη περιπλάνησή μας επί της Oxford St μένοντας εντυπωσιασμένοι από τα κτήρια που φιλοξενούν τα καταστήματα. Πανέμορφα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτήρια δίνουν άλλη γοητεία στην οδό. Προσπεράσαμε ένα κατάστημα της αλυσίδας ειδών ρουχισμού Primark

Κατάστημα Primark

και πλησιάζοντας στη Tottenham Court Rd, μπροστά μας απλωνόταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον ουρανοξύστης, ο Centre Point Building.

Centre Point Building

Στην απέναντι πλευρά του δρόμου το θέατρο Dominion, που στεγάζεται σε ένα κτήριο του 1930 και φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια το musical “We Will Rock You”.

Θέατρο Dominion

Βγήκαμε μέσω της Tottenham Court Rd στη Great Russel St και βρισκόμασταν μια ανάσα από ένα από τα πιο πολυσυζητημένα για τους Έλληνες αξιοθέατα της πόλης, το περίφημο Βρετανικό Μουσείο.

Τα υπέροχα μαύρα ταξί και διώροφα λεωφορεία έξω από το Βρετανικό Μουσείο

Πρόσοψη Βρετανικού Μουσείου​

Το Βρετανικό μουσείο (http://www.britishmuseum.org/) είναι το διασημότερο αξιοθέατο του Ηνωμένου Βασιλείου και το αρχαιότερο εθνικό μουσείο του πλανήτη, καθώς ιδρύθηκε το 1753. Εντύπωση προκαλεί η κεντρική αίθουσα (Great Court), που σχεδιάστηκε το 2000 από τον αρχιτέκτονα Sir Norman Foster και στο κέντρο της βρίσκεται το Αναγνωστήριο στο οποίο, μεταξύ άλλων, ο Καρλ Μαρξ έγραψε το Κεφάλαιο.​

Great Court του Βρετανικού Μουσείου

Από την τεράστια συλλογή της ξεχωρίζουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, ενώ σημαντική είναι και η αιγυπτιακή συλλογή, που είναι η πλουσιότερη εκτός Αιγύπτου.

Έκθεμα στο τμήμα του Παρθενώνα

Το μουσείο είναι τεράστιο. Στις δύο ώρες περίπου που αφιερώσαμε, είδαμε τα βασικά και επικεντρωθήκαμε κατά βάση στα γλυπτά του Παρθενώνα και σε ό,τι άλλο μας κέντριζε την προσοχή. Το να μαθαίνεις ότι τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται εκεί προκαλεί προβληματισμό και θυμό.

Λονδίνο και Αθήνα

Η πέτρα του σκανδάλου

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σχεδόν το σύνολο των δημοσίων μουσείων της πόλης είναι εντελώς δωρεάν. Προαιρετικά όποιος επιθυμεί μπορεί να κάνει μια μικρή δωρεά. Μουσεία όπως το Βρετανικό, Λονδίνου, Φυσικής Ιστορίας, Επιστημών, Victoria & Albert μπορεί να τα επισκεφτεί ο κόσμος χωρίς να δώσει "δεκάρα τσακιστή". Θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα αγαθά θα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια οι άνθρωποι.

Κατάστημα επί της Museum St

Πήραμε το μετρό από τη στάση Tottenham Court Rd με προορισμό το Camden (http://www.camden-market.org/). Τις Κυριακές λαμβάνει χώρα μεγάλη υπαίθρια αγορά που κατακλύζεται από κόσμο. Μπαίνοντας στην αγορά την παράσταση έκλεβαν μερικά εντυπωσιακά κτήρια σε Gothic στυλ. Συνεχίσαμε την βόλτα μας, ενώ το ψιλόβροχο είχε κάνει αισθητό την παρουσία του, χαζεύοντας στα καταστήματα αναμνηστικών.

Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κτήρια

Μπήκαμε στην Camden Lock Village Market.

Camden Lock Village Market

Το μέρος είναι γεμάτο μαγαζάκια με σουβενίρ και φαγητό. Ταϊλανδέζικα, μεξικάνικα, κινέζικα κτλ. Πήραμε οι δύο μεγάλη μερίδα ταϊλανδέζικο έναντι 5£ και ένας μεξικάνικο και, τυχεροί καθώς ήμασταν, βρήκαμε τέσσερα καθίσματα στα τραπεζάκια με πρόσωπο στο κανάλι και για κάθισμα κάτι παλιά μηχανάκια. Ήταν μια από τις ωραιότερες εικόνες που συγκράτησα από το ταξίδι. Το φαγητό ήταν υπέροχο και το μέρος φανταστικό.

Το δικό μου ταϊλανδέζικο

Τα υπέροχα καθίσματα και το τραπέζι με φόντο το Regent Canal

Αγοράσαμε μερικά σουβενίρ μετά το απαραίτητο παζάρι. Οι πωλητές είναι πολλοί δεκτικοί στις διαπραγματεύσεις. Χαρακτηριστικά φίλος αγόρασε καπέλο από 25£ σε 10£.​

Camden Lock

Μέσω της Camden Lock πήραμε το δρόμο που αποκαλείται Little Venice. Η βροχή δυνάμωνε και οι περισσότεροι πάγκοι είχαν πια μαζευτεί. Υπέροχη βόλτα κατά μήκος του Regent Canal χαζεύοντας μια τα παρκαρισμένα καράβια και μια τους ποδηλάτες και τους υπολοίπους που έκαναν το απογευματινό τους τρεξιματάκι.

Μερικές φωτογραφίες από την υπέροχη αυτή διαδρομή

Σε λίγο βγήκαμε στο Regent Park (http://www.royalparks.org.uk/parks/the-regents-park), ένα από τα οκτώ βασιλικά πάρκα της πόλης. Μια όαση πρασίνου με την υπέροχη λίμνη αλλά και τέρματα για να παίζει ο κόσμος ποδόσφαιρο.

Regent Park

Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι

Από εκεί κινηθήκαμε στη Baker Street και συγκεκριμένα στο Μουσείο Sherlock Holmes (http://www.sherlock-holmes.co.uk/) που λειτουργεί στον αριθμό 221b από το 1990. Λέγεται ότι στη συγκεκριμένη διεύθυνση διέμενε ο πολυμήχανος ντετέκτιβ Sherlock Holmes μαζί με τον βοηθό του Dr John Watson, ήρωες των μυθιστορημάτων του Arthur Conan Doyle. Είσοδος £10.

Μουσείο Sherlock Holmes

Είχε πια σκοτεινιάσει. Η κούραση ήταν αισθητή. Είχαμε κοιμηθεί μόλις και μετά βίας ένα τρίωρο το πρωί. Η εξάντληση ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπά μας. Εδώ τελείωνε η πρώτη μας γεμάτη μέρα στο Λονδίνο.

Οι διαδρομές της 2ης μέρας

 

[echo2011]

Τι ωραία περιγραφή με εικόνες από το αγαπημένο Λονδίνο!!!
Τη βόλτα που φαίνεται στον δευτερο χάρτη θέλω και γω να την κάνω τον Νοέμβρη που θα ξαναπάω.. Πόση ώρα πήρε περίπου να περπατήσετε όλο αυτό;

 

[Triplover]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμούς χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

 

[Vegerazaros]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμού χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

τελειααα!!..σας περιμενα να ξυπνουσατε κατα το μεσημερι αλλα καλα τα καταφερατε!!!...Υπεροχη βολτα...!..εκτυπώθηκε!.....εγω πηγα Απριλη Λονδινο αλλα ηταν το χειροτερο ταξιδι...6 ατομα για να ικανοποιηθουν οι διαφορες αναγκες του καθενός 4 ωρες σε συνολο μπορει να περπατουσαμε τη μερα..Αποτελεσμα να δουμε τα πολυυυυ βασικα...εως τιποτα...και με το που γυρισα..ξαναεκλεισα για Δεκεμβρη αυτη τη φορα μονο με το έτερο...Οποτε οπως καταλαβαινεις περιμενω πως και πως τη συνεχεια..και αφου εχεις μελετήσει και @giannismits ..θα σε αντιγραψω...!!!

 

[Triplover]

Σε καμία περίπτωση μεσημέρι. Η παρέα είναι ταξιδιωτικά δοκιμασμένη και αντέχει στην αυπνία. Σας καταλαβαίνω σε αυτό που λέτε. Τα ίδια έζησα στην Πόλη. Κάτσαμε 6 μέρες και είδαμε πάρα πολύ βασικά πράγματα χωρίς σχεδόν καθόλου περπάτημα. Μετά από αυτό ταξιδεύω με συγκεκριμένα άτομα και αυτόν που θα βάλω στην παρέα θα το κάνω με πολύ σκέψη. Κύριος φόβος μου είναι η μη αντοχή στο περπάτημα. Ταξίδια χωρίς περπάτημα τα αφήνω για τα βαθιά μου γεράματα.