Ηνωμένο Βασίλειο Μαγεμένοι στην Ανυπέρβλητη Λόντρα

[Triplover]

4η μέρα – Τρίτη 8 Απριλίου 2014​

Κατά τις 09:30 και αφού φάγαμε το πρωινό μας, ξεκινήσαμε και την σημερινή εξερεύνησή μας. Πρώτος μας σταθμός θα ήταν το Emirates Stadium της Arsenal FC. Η αλήθεια είναι ότι ρίξαμε λίγο περπατηματάκι μέχρι να το βρούμε, καθώς επιλέξαμε να πάμε με αστικό και όχι μετρό. Αλλά άξιζε το κόπο. Στο Holloway, περιοχή στην οποία βρίσκεται το γήπεδο, έβλεπες μια πιο λαϊκή, πιο εργατική, πιο προσιτή πλευρά του Λονδίνου.

Πάνω όροφος αστικού

Το Emirates Stadium (http://www.arsenal.com/the-club/emirates-stadium), χωρητικότητας 60.338 θέσεων,είναι το τρίτο μεγαλύτερο γήπεδο στην Αγγλία μετά το Wembley και το Old Trafford. Διαδεχόμενο το θρυλικό Highbury (στο οποίο η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας έχει γράψει ιστορία), ανεγέρθη το 2006 με κόστος που έφτανε τα £390 εκατ. και με κύριο χορηγό την Emirates Airline, της οποίας φέρει και το όνομα.

Emirates Stadium

Η είσοδος για την ξενάγηση στο γήπεδο και στο μουσείο ανέρχονται στις £18. Ωστόσο, έχοντας εβδομαδιαίο Travelcard από σταθμό των τρένων και επιδεικνύοντας και τα τυπωμένα κουπόνια, μπήκαμε αγοράζοντας δύο εισιτήρια στην τιμή του ενός. Το Emirates, όπως και άλλα αξιοθέατα, περιλαμβάνονται στην προσφορά 2 for 1.

Στο γήπεδο και στο μουσείο κυριαρχούν δύο φιγούρες. Του θρυλικού μάνατζερ Herbert Chapman, που ηγήθηκε του αγωνιστικού τμήματος το διάστημα 1925-34, και του τωρινού προπονητή Arsene Wenger.

Herbert Chapman

Ήταν η πρώτη φορά που πηγαίναμε tour σε σύγχρονο γήπεδο τέτοιας εμβέλειας. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα περισσότερη πολυτέλεια, περισσότερες υποδομές κυρίως στα αποδυτήρια, που δεν τις είδα.

Αποδυτήρια Arsenal FC

Σίγουρα η Αίθουσα Τύπου κέρδισε κάμποσο από το χρόνο μας. Σαν άλλοι Wenger και Henry παρουσιάσαμε και παρουσιαστήκαμε υποσχόμενοι πολλά γκολ και μεγάλες επιτυχίες για την ομάδα της καρδιάς μας.

Στη συνέχεια περάσαμε την φυσούνα και βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου. Ωραία ήταν. Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες σε διάφορες πόζες και πανηγυρισμούς. Raul, Ibrahimovits, Baloteli… Καθίσαμε στα αναπαυτικά καθίσματα του πάγκου, χαζεύοντας τον αγωνιστικό χώρο και τις κερκίδες. Το συμπέρασμά μας ήταν ότι κάλλιο στα χαλαρωτικά καθίσματα του πάγκου, παρά στον αγωνιστικό χώρο. Κάτι ξέρουν άλλωστε κάποιοι εκ των παγκιτών της ομάδας.

Αγωνιστικός χώρος Emirates Stadium

Το κανόνι - σήμα κατατεθέν της ομάδας

Τέλος, περάσαμε μια γρήγορη βόλτα από το μουσείο της ομάδας, χωρίς να εντυπωσιαστούμε. Αφού βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με το άγαλμα του Thierry Henry αναχωρήσαμε, καθώς η ώρα είχε πάει ήδη 12:00. Η ξενάγηση και η όλη εμπειρία δεν ήταν άσχημη για κάποιον που ασχολείται με τον αθλητισμό και δεν έχει κάνει παρόμοιο tour δεδομένης και της προσφοράς. £18 είναι υπερβολικό ποσό. Δεν πρόκειται να ξαναπάω σε ανάλογο tour, ούτε προφανώς και σε αθλητικό μουσείο.

Κατευθυνθήκαμε λοιπόν στη στάση Highbury & Islington και από εκεί προορισμός μας θα ήταν το South Kensington. Πρώτος μας σταθμός το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (http://www.nhm.ac.uk/), που είναι το τέταρτο πιο δημοφιλές μουσείο στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά το Βρετανικό Μουσείο, την Εθνική Πινακοθήκη, και το Tate Modern και υποδέχεται πάνω από τρία εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Το Μουσείο έχει περίπου 70 εκατομμύρια εκθέματα, μεταξύ των οποίων και κάποια είδη που συνέλεξε ο ίδιος ο Δαρβίνος, ενώ παραμένει συγχρόνως δραστήριο ερευνητικό κέντρο. Στεγάζεται σε ένα πανέμορφο και τεράστιο κτήριο. Και φυσικά είναι δωρεάν.

Είσοδος Μουσείου Φυσικής Ιστορίας

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Λάτρεψα τον εκπαιδευτικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονταν φυσικά φαινόμενα, όπως οι σεισμοί, τα ηφαίστεια, τα τσουνάμι. Το μουσείο είναι μεγάλο και έχει κάμποσα επίπεδα.

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Τα μικρά παιδιά θα λατρέψουν την αίθουσα με τον προσομοιωτή σεισμού. Ωστόσο, ανεπανάληπτης ομορφιάς και, κατ’ εμέ, το καλύτερο σημείο του μουσείου ήταν η αίθουσα των δεινοσαύρων. Όχι τόσο για τα εκθέματά της, αλλά κατά βάση για την αρχιτεκτονική της. Από μόνη της θα μπορούσε να αποτελεί αξιοθέατα. Πανέμορφη. Μόνο και μόνο για αυτήν θα άξιζε μια επίσκεψη.

Μερικές εικόνες από την Αίθουσα των Δεινοσαύρων

Μετά από κάμποση ώρα εγκαταλείψαμε το μουσείο με προορισμό τα Harrods. Το γειτονικόΜουσείο Επιστημών (http://www.sciencemuseum.org.uk/) το αφήσαμε, καθώς δεν υπήρχαν δυνάμεις και διάθεση για δύο μουσεία στη σειρά. Έτσι κινηθήκαμε ανατολικά. Σε λίγο ξεπρόβαλε μπροστά μας άλλο ένα μουσείο θησαυρός της Λόντρας. Το Μουσείο Victoria & Albert(http://www.vam.ac.uk/) στεγάζεται σε ένα πανέμορφο κτήριο και θεωρείται ένα από τα καλύτερα μουσεία εφαρμοσμένων τεχνών του κόσμου. Περιέχει πλούσιες συλλογές κοσμημάτων, υφασμάτων, μεταλλουργίας, γλυπτικής, ζωγραφικής κ.α.

Μουσείο Victoria & Albert

Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες εξωτερικά και συνεχίσαμε. Σε λίγο είχαμε μπροστά μας το μεγαλύτερο πολυκατάστημα της Ευρώπης, τα φημισμένα Harrods.

Harrods

Ο Charles Henry Harrod το 1849 αγόρασε ένα μικρό χώρο στη σημερινή θέση του καταστήματος. Ο γιος του το επέκτεινε και το γιγάντωσε. Το 1898 ήταν το πρώτο κατάστημα με κυλιόμενες σκάλες. Η επιχείρηση έμεινε στην οικογένεια έως το 1985, όταν και πωλήθηκε στους Fayed. Από το 2010 ανήκει στην qatar Holdings.

Διαθέτει περισσότερα από 330 τμήματα και συνολική έκταση 90.000 τ.μ. Είναι ο παράδεισος του καταναλωτή ειδών πολυτελείας. Luis Vuitton, Prada, Burberry… Γνωστή είναι και η Food Hall. Η αίγλη και η γκλαμουριά είναι διάχυτες στην ατμόσφαιρα. Οι τιμές σίγουρα τσιμπάνε και απευθύνονται σε συγκεκριμένα βαλάντια. Αλλά σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη, ιδίως για άτομα που είτε ασχολούνται είτε ενδιαφέρονται για την εξυπηρέτηση του καταναλωτή και τη διαμόρφωση κατάλληλου περιβάλλοντος επιχείρησης.

Τέλος, στο κατάστημα υπάρχουν δύο μνημεία, της Πριγκίπισσας Diana και του Dodi Al-Fayed. Δεν πρέπει να χάσει κανείς όμως τα Αιγυπτιακά Σκαλοπάτια. Απίστευτη ομορφιά και χλιδή. Κομψοτέχνημα. Φωτογραφίες προφανώς δεν βγάλαμε, καθώς ντρεπόμασταν.

Να αναφέρω επιπροσθέτως ότι η γύρω περιοχή μου φάνηκε πολύ ακριβή. Πανάκριβα αυτοκίνητα, καλοντυμένος κόσμος. Ανηφορίσαμε προς την Kensington Rd. Στο μεταξύ τα στομάχια μας είχαν ξεκινήσει τα διαμαρτύρονται έντονα, ενώ η κούραση και των προηγούμενων ημερών ήταν συσσωρευμένη. Στα δεξιά μας το Hyde Park, ενώ στα αριστερά διάφορα πολυτελή ξενοδοχεία και κτήρια. Πουθενά όμως ταχυφαγάδικο.

Το πρόγραμμα προέβλεπε Hyde Park, Kensington Gardens και Noting Hill. Αλλά φτάνοντας στην Exhibition Rd, αποφασίσαμε να εγκαταλείψουμε το πρόγραμμα και να τραβήξουμε κάπου για κανονικό φαγητό. Όχι άλλα μπισκότα και γλυκά, όχι μακαρονάδα. Έτσι κατηφορίσαμε την Exhibition Rd βλέποντας στα δεξιά μας το Imperial College, ένα από τα καλύτερα πολυτεχνεία του κόσμου.

Imperial College London

Εξουθενωμένοι και πεινασμένοι μπήκαμε στο μετρό με κατεύθυνση τη Leicester Square και πιο συγκεκριμένα τη Chinatown.

Βγαίνοντας από το μετρό μας προκάλεσε αίσθηση το πλήθος του κόσμου. Δεν μπορούσες καλά καλά να περάσεις. Βγήκαμε γρήγορα στη Lisle St και καταλήξαμε τελικά στον αριθμό 14 στο Hong Kong Buffet. Με 10£ όσο φαγητό ήθελες. Εδώ είμαστε είπαμε. Θα φάμε καλαααα.

Καθίσαμε αναπαυτικά στις καρέκλες μας και ανά δύο άτομα γεμίσαμε τα πιάτα μας. Φάγαμε μέχρι σκασμού. Αν και δεν είμαι σχετικός με την κινέζικη κουζίνα, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν τα φαγητά και ιδιαίτερα οι γλυκές σάλτσες. Τα δοχεία με τα φαγητά ανανεώνονταν τάχιστα, οπότε είχαμε αρκετούτσικες επιλογές. Φάγαμε από δύο πιάτα γεμάτα και λίγο φρουτάκι. Ο ένας ο σκληροπυρηνικός καταβρόχθισε κανά κιλό γαρίδες. Αν σε αυτό προσθέσουμε και ένα ποτήρι που σπάσαμε, σιγουρεύομαι ότι οι σαμουράι θα μας είχαν φάει λάχανο αν καθόμασταν λίγο ακόμα.

Είχαμε πάρει πια τις απαραίτητες ανάσες. Η πλατεία Leicester όπως και οι γύρω δρόμοι έσφυζαν από ζωή. Πολύς κόσμος. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στους τριγύρω εμπορικούς δρόμους. Βγήκαμε στο Piccadilly Circus και από εκεί στον αγαπημένο μου εμπορικό δρόμο του Λονδίνο, στη Regent St. Ένας δρόμος γεμάτος πολυτελή καταστήματα που στεγάζονται σε πανέμορφα νεοκλασικά κτήρια. Κάπου εκεί πετύχαμε και ένα κατάστημα της ελληνικής Folli Follie.

Μετά από λίγο στρίψαμε στην Beak St προκειμένου να κάνουμε και ένα πέρασμα από τη Carnaby St. Ένας υπέροχος πεζόδρομος γεμάτος pubs. Ενδιαφέροντα προσεγμένα μαγαζιά και πολύς κόσμος. Οι Λονδρέζοι ξέρουν να διασκεδάζουν, έστω και αν παραφέρονται μερικές φορές.
Βγήκαμε ξανά στην Regent St και συνεχίσαμε αριστερά στην Oxford St χαζεύοντας τις βιτρίνες και συγκρίνοντας το Λονδίνο με τους άλλους προορισμούς που έχουμε επισκεφτεί. Είχε περάσει η ώρα και εμείς είχαμε φτάσει στη στάση Marble Arch. Μπήκαμε στο μετρό με προορισμό το εξωτικό Tottenham. Και την σημερινή ημέρα διανύσαμε κάμποσα χιλιόμετρα και αυτό το βράδυ θα απήχαμε από νυχτοπερπατήματα.

Διαδρομές 4ης μέρας

​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

4 ομορφοπαιδα στην Λοντρα...ενδιαφερον!
πιστευω να ξεσηκωσατε τιποτα κρυες εγγλεζες

 

[giannismits]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Δεν μπορώ να μη παραδεχτώ πως είναι το καμάρι μου αυτή η ιστορία!Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

 

[Triplover]

Σ'ευχαριστώ για την αναφορά στην ιστορία μου.Χαίρομαι λοιπόν αν σε βοήθησε και σου έδωσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Πάνω απ'όλα ελπίζω να πέρασες τέλεια και να λάτρεψες αυτή την πόλη όπως εγώ αν και απ ότι κατάλαβαίνω από τον τίτλο μάλλον αυτό συνέβη!
Αναμένουμε την συνέχεια.

Η ιστορία, η διήγηση και φυσικά οι φωτογραφίες σας είναι καταπληκτικές. Σίγουρα βοήθησαν στην οργάνωση του ταξιδιού, αλλά κυρίως ενέτειναν την αναμονή και την λαχτάρα για αυτά τα υπέροχα μέρη. Προσωπικά στόχος της συγγραφής της ιστορίας δεν είναι πρωτίστως η αφήγηση πεπραγμένων, αλλά η σύνταξη ενός βοηθήματος για μελλοντικούς επισκέπτες της πόλης. Και σε αυτό το εγχείρημα, δεν μπορεί παρά να υπάρχει παραπομπή στη δική σας Glorious London.
Περάσαμε υπέροχα. Ενθουσιαστήκαμε με την πόλη. Πιο εκτενή σχόλια και εντυπώσεις στο τέλος της ιστορίας.

 

[Triplover]

Αεροπορικά​

Η μετάβαση κλείσθηκε περίπου δύο μήνες πιο πριν, ενώ οι υπόλοιπες πτήσεις δύο βδομάδες με ένα μήνα αργότερα. Όλες με την Ryanair. Καθώς η επιστροφή μας συνέπιπτε με την αρχή της Μεγάλης Βδομάδας Καθολικών και Ορθοδόξων, γρήγορα αναθεωρήθηκαν τα σχέδια για οικονομικά απευθείας εισιτήρια επιστροφής. Ωστόσο αυτό το χρησιμοποιήσαμε ως μια καλή ευκαιρία για μια μίνι διαμονή στη Βαρσοβία. Κόστος εισιτηρίων για Χανιά – Λονδίνο, Λονδίνο – Βαρσοβία και Βαρσοβία – Θεσ/νίκη 107€, ενώ τα αντίστοιχα με αφετηρία την Νύμφη του Θερμαϊκού 10€ λιγότερο.

• Θεσσαλονίκη – Λονδίνο 9:05/5 Απριλίου 2014
• Χανιά – Λονδίνο 12:55/5 Απριλίου 2014
• Λονδίνο – Βαρσοβία 6:10/11 Απριλίου 2014
• Βαρσοβία – Θεσσαλονίκη 18:35/12 Απριλίου 2014

Μετάβαση από/προς Stansted​

Stansted – Liverpool St. και αντίστροφα. Terravision Α51. 8£ η απλή διαδρομή, 14£ με επιστροφή. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 55 λεπτά. http://www.terravision.eu/london.html

Τα άλλα δύο παιδιά κατέβηκαν με National Express και επιστροφή με την Terravision. http://www.nationalexpress.com/wherewego/airports/stansted-airport.aspx

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς​

Η εβδομαδιαία Travelcard για τη ζώνη 3 κοστίζει £36,80£. Είναι απαραίτητη η προσκόμιση μιας μικρής φωτογραφίας, αν θέλετε να την αγοράσετε από σταθμό των τρένων προκειμένου να επωφεληθείτε της προσφοράς 2 for 1. Αλλιώς Oyster με χρέωση όμως £5 για την πλαστική κάρτα. Προσοχή όμως. Δεν περιλαμβάνει την προαναφερθείσα προσφορά.
http://visitorshop.tfl.gov.uk/travelcards/7-day/product/7-day-travelcard.html

Καθώς θα παραμέναμε για 5,5 μέρες στο Λονδίνο και μέναμε στο Tottenham, είχαμε υπολογίσει ότι μας συνέφερε εβδομαδιαίο εισιτήριο και τελικώς είχαμε δίκιο. Η πόλη έχει εκτενές δίκτυο συγκοινωνιών που δεν περιορίζεται στο μετρό. Είναι ιδιαίτερα βολικά και τα αστικά λεωφορεία.

Προσφορά 2 for 1​

Σε περίπτωση αγοράς εισιτηρίου από σταθμό των τρένων (όχι του μετρό) προσφέρεται για ικανοποιητικό αριθμό αξιοθέατων προσφορά στην τιμή του ενός εισιτηρίου δύο εισιτήρια. Μεταξύ των αξιοθεάτων είναι το Emirates Stadium, London Tower κτλ. Πάντως καλό θα ήταν να ελέγξετε για την ισχύ της προσφοράς τις μέρες διαμονής σας στην πόλη. Τέλος, θα πρέπει να έχετε τυπωμένα τα αντίστοιχα κουπόνια. http://www.daysoutguide.co.uk/2for1-london

Διαμονή​

Είχαμε κλείσει ενάμιση μήνα πιο πριν στο Bell & Hare Hostel, δίπλα στο White Hart Lane. Είναι ένα καινούργιο hostel και στο ισόγειο λειτουργεί pub, που τις ημέρες που αγωνίζεται η Tottenham FC κατακλύζεται από φίλους της ομάδας. Επιλέξαμε 8αρι με κοινό μπάνιο με κόστος 13 ευρώ το βράδυ ανά κρεβάτι. Αν και η περιοχή είναι σχετικά μακριά από το κέντρο και κάποιες μέρες ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, ωστόσο η προσφορά ήταν εξαιρετική για τα δεδομένα του Λονδίνου. Καθαρά ευρύχωρα δωμάτια και ικανοποιητικά άνετα κρεβάτια. Στα αρνητικά πέραν της απόστασης από το κέντρο, η αναμονή που υπήρχε μερικές φορές για το μπάνιο. Συνολικά, ικανοποιητική επιλογή.
http://www.hostelworld.com/hosteldetails.php/Bell-and-Hare-Hostel/London/83251

Συνάλλαγμα​

Είχαμε κάνει όλοι συνάλλαγμα από την Ελλάδα. Οι τρεις από την Τράπεζα της Ελλάδος και ο ένας από ανταλλακτήριο στη Θεσσαλονίκη. Οι ΤτΕ προσφέρει τις καλύτερες ισοτιμίες σε σχέση με τις εμπορικές και έχει σταθερή χρέωση ύψους 3 ευρώ ανεξαρτήτως ποσού. Είχα £360 μαζί μου και φυσικά και ευρώ.

 

[Triplover]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Στο πούλμαν από Stansted για Λονδίνο

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Southwark - Από πίσω φαίνεται ο ουρανοξύστης Shard

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Millenium Bridge

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Ministry of Sound

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

 

[Vegerazaros]

1η μέρα – Σάββατο 5 Απριλίου 2014​

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Εννοείται ότι είχα ρίξει πολύ διάβασμα. Travelstories, Taxidologio, Tripadvisor και φυσικά Wiki για την σύνταξη του μίνι οδηγού. Επίσης, είχα ετοιμάσει ένα πρόγραμμα, κυρίως για να τοποθετήσω γεωγραφικά τα αξιοθέατα που μας ενδιέφεραν. Και το βασικό είχα φάει κάμποσες ώρες στο Google maps προκειμένου να έχω μια καλή εικόνα της πόλης. Η περίοδος αναμονής, η προετοιμασία, αυτό το τόσο σημαντικό και γοητευτικό μέρος του ταξιδιού έφτανε στο τέλος του. Το Λονδίνο απείχε λίγες ώρες.

Οι βαλίτσες ήταν έτοιμες αποβραδίς και τα απαραίτητα αρχεία φορτωμένα στο κινητό και στο tablet. Έτσι, κατά τις 11.00 το πρωί ενός συννεφιασμένου Σαββάτου πήραμε τα μπογαλάκια μας και τραβήξαμε για την στάση του ΚΤΕΛ Χανίων που θα μας οδηγούσε στο αεροδρόμιο «Δασκαλογιάννη» των Χανίων.

Αναχωρήσαμε στις 13:00 και σε περίπου 3,5 ώρες και κάτι θα βρισκόμασταν στη γη της επαγγελίας. Η πτήση δεν είχε μεγάλη πληρότητα, πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να απλώσουμε τα δίμετρα κορμιά μας και να απολαύσουμε μια πτήση γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες.

Κατά τις 14:30 ώρα Λονδίνου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Stansted. Το αεροδρόμιο μας φάνηκε αρκετά μεγάλο και σύγχρονο, με μεγάλη επιβατική κίνηση, ενώ αίσθηση μας προκάλεσε ο μεγάλος στόλος της Ryanair. Μετά από γρήγορο έλεγχο των ταξιδιωτικών εγγράφων και αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια της Terravision, κατευθυνθήκαμε στην στάση των λεωφορείων.

Ο ενθουσιασμός μας, καθώς βλέπαμε τα πρώτα μεγάλα κτήρια της πόλης είναι απερίγραπτος. Είναι γνωστό ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η κίνηση των οχημάτων είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση σε σχέση με τις περισσότερες χώρες. Θέλει μεγάλη προσοχή στη διέλευση των δρόμων και οι Εγγλέζοι δεν μπορούσαν παρά να φροντίσουν να το υπενθυμίζουν στους ξένους.

Είχαμε φτάσει πια στο τόπο του εγκλήματος. Η θέα του Gherkin σήμανε και την άφιξή μας στη πόλη. Βιαστικά και με μεγάλη λαχτάρα πήραμε τα πράγματα και ντου στο σταθμό των τρένων στη Liverpool Street. Τα εκδοτήρια των τρένων είναι στα αριστερά όπως μπαίνετε. Προμηθευτήκαμε την Travelcard, πήραμε το Stansted Express και σε λίγο ήμασταν στη στάση Tottenham Hale.

Μετά από περιπλάνηση μίας περίπου ώρας προκειμένου να εντοπίσουμε την High Road, τελικά φτάσαμε στο hostel αντικρίζοντας τη μισή παρέα, στιλάτη και όλο χαμόγελο, να γεμίζει τις μπαταρίες με μερικές μπυρίτσες για το καταδρομικό πρόγραμμα που θα ακολουθούσε. Αυτοί είχαν φτάσει μερικές ώρες νωρίτερα.

Το Tottenham μάλλον είναι μια φτωχή συνοικία. Κυριαρχείται από μετανάστες εξ Αφρικής και Ανατολάς. Ωστόσο έχει πολύ καλή συγκοινωνία με νυχτερινά λεωφορεία αλλά και διασύνδεση με τις γραμμές Victoria και Piccadilly. Επίσης, κοντά μας βρισκόταν και super market Aldi που αποδείχθηκε πολύ χρήσιμο για τον εφοδιασμό μας, αλλά και την εξοικονόμηση χρημάτων.

Αποθέτουμε λοιπόν τα πράγματά μας και, αφού πνίξουμε την δίψα μας με μια βαρελίσια Foster, παίρνουμε το δρόμο για την απέναντι πλευρά του Τάμεση. Προορισμός μας η στάση London Bridge. Βγαίνοντας από το μετρό αντικρίζουμε το φωτισμένο Λονδίνο με κάτι ψηλά πανέμορφα κτήρια, που μας προϊδεάζουν για αυτά που θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες.

Κατευθυνόμαστε στη London Bridge και θαυμάζουμε από μακριά μερικές από τις ομορφιές τις πόλης, με την Tower Bridge να κλέβει την παράσταση. Αφού χαζέψαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση ο ουρανοξύστης Shard (http://www.theviewfromtheshard.com/en/). Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 2012 και αποτελεί το ψηλότερο κτήριο στην Ε.Ε. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει το καφέ στο τελευταίο όροφο του κτηρίου με είσοδο γύρω στις £25. Το μέγεθός του σίγουρα εντυπωσιάζει.

Επόμενος προορισμός το Tate Modern. Στο δρόμο σταματήσαμε για να δούμε εξωτερικά το Καθεδρικό του Southwark, που ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες θα το βλέπαμε και εσωτερικά. Στη βόλτα μας έκανε αίσθηση το πόσο καλά στημένα και περιποιημένα ήταν τα bar και τα pub της περιοχής.

Κατά τις 21:00 φτάσαμε στη Tate Modern (http://www.tate.org.uk/visit/tate-modern), ένα από τα σημαντικότερα μουσεία σύγχρονης τέχνης και τέταρτο σε επισκεψιμότητα μουσείο στον κόσμο, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολυώροφο πρώην σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σημειωτέον ότι Παρασκευή και Σάββατο λειτουργεί έως τις 22:00. Κάναμε μια γρήγορη βόλτα στο μουσείο βλέποντας ορισμένα από τα εκθέματά του. Περιττό να αναφέρω ότι οι πινακοθήκες, για εμάς που δεν έχουμε κάποιες ιδιαίτερες γνώσεις επί των τεχνών, σίγουρα δεν είναι και η πιο ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική δραστηριότητα. Υπάρχουν café και εστιατόριο στον τρίτο και έκτο όροφο αντιστοίχως, που προσφέρουν απολαυστική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε στον έκτο όροφο, αλλά δεν καθίσαμε καθώς έπρεπε να γυρίσουμε στη βάση μας για την σαββατιάτικη βραδινή έξοδο.

Στη συνέχεια διασχίσαμε τη Millennium Bridge, που κατασκευάστηκε το 2000 και ενώνει το Bankside με το City. Η θέα του Αγίου Παύλου από την γέφυρα είναι απερίγραπτα μαγευτική. Οι προσπάθειές μας να αποτυπώσουμε στο φωτογραφικό φακό τις εκπληκτικές εικόνες που αντίκριζαν τα μάτια μας δυστυχώς έπεσαν στο κενό.

Τριγυρνώντας γύρω από την εκκλησία, πέσαμε σε ένα Tesco Express, για τα οποία έχουν ειπωθεί πολλά θετικά σχόλια. Το βράδυ οι τιμές σε πολλά είδη είναι στο μισό, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι η πληρωμή γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα. Ωστόσο υπάρχουν υπάλληλοι και θα μπορούν να σας βοηθήσουν σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε πρόβλημα. Εγώ φρόντισα να πάρω μια σαλάτα, καθώς είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια στον οδηγό του Λονδίνου. Προμηθευτήκαμε μερικά ακόμα πολεμοφόδια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από τη στάση St. Paul’s.

Η ενδεικτική μας πορεία στη βραδινή μας βόλτα. Καθότι συνηθίζουμε να βολτάρουμε σε στενάκια και καμία φορά χανόμασταν και για λίγο, σίγουρα έχουμε διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις τις οποίες όμως δεν θυμόμαστε. Την επόμενη φορά θα κρατάω καλές σημειώσεις.

Hostel, ντουσάκι, μακαρονάδα μαγειρεμένη από τα χέρια του μάγειρα της παρέας και ολιγόλεπτη ξεκούραση πριν την μεγάλη έξοδο. Αφού βάλαμε τα καλά μας και καληνυχτίσαμε τις 3 όμορφες Καναδέζες με τις οποίες μοιραζόμασταν το δωμάτιο, αναχωρήσαμε και πάλι για την απέναντι όχθη. Με λεωφορεία και αρκετή ταλαιπωρία, αφού δεν προλάβαμε το μετρό, καταλήξαμε εν τέλει στο Elephant & Castle. Να προσθέσω ότι το συγκεκριμένο βράδυ φάγαμε αρκετή βροχούλα.

Είχαμε διαβάσει στο διαδίκτυο για το περίφημο Ministry of Sound (http://www.ministryofsound.com/), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα κλαμπ του Λονδίνου και όχι μόνο. Και παρά την τσουχτερή τιμή του, ήμασταν αποφασισμένοι να το τιμήσουμε. Οι φόβοι μας για πόρτα γρήγορα διαψεύστηκαν, καθώς το κλαμπ δεν μου φάνηκε ότι έχει κάποια πολιτική εισόδου. Είσοδος 25£, μπύρα 5£ και γκαρνταρόμπα 2£. Σίγουρα ακριβά αλλά είμαι της γνώμης ότι αξίζει. Η μουσική που παίζει είναι ηλεκτρονική και υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές αίθουσες, δύο μεγάλες και άλλες δυο μικρότερες.

Η παρουσία της ασφάλειας ήταν αρκετά έντονη με τα χαρακτηριστικά φωσφοριζέ αλά τροχαίας μπουφάν τους. Ακόμα εντύπωση μου προκάλεσε η συμπεριφορά του κόσμου που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τις αταξίες τους οι Άγγλοι δεν τις κάνουν μόνο στα νησιά μας, αλλά και στην πατρίδα τους. Περιττό να αναφέρω ότι η παρουσία των τουριστών έδειχνε να είναι ιδιαίτερα έντονη. Αφού λικνίσαμε τα κορμιά μας έως το ξημέρωμα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο hostel χρησιμοποιώντας τα υπέροχα διώροφα αστικά, καθόσον η λειτουργία του μετρό την Κυριακή αρχίζει αρκετά αργά.

Επιστρέφοντας μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι τόσο συμπαθητικές καναδέζες αναχωρούσαν από το Λονδίνο. Πνίξαμε την οργή μας ενάντια στη Θεά Τύχη και τις ευχηθήκαμε καλή συνέχεια. Μετά από τέτοιο χτύπημα και κάμποσες ώρες ορθοστασίας, και με το ρολόι να δείχνει 08:00, το κρεβατάκι μας προσέφερε την απόλυτη ανακούφιση.

8 το πρωι???? Να δω τι ωρα ξυπνησατε την 2'η μερα!!! αχ!! νιάτα!...τι ομορφα?!

 

[Triplover]

2η μέρα – Κυριακή 6 Απριλίου 2014​

Εγερτήριο 11:00. Μετά βίας είχαμε συμπληρώσει 3 ώρες ύπνου. Πρωινό και βουρ για την πρώτη μας γεμάτη μέρα στην πόλη. Η περιπλάνησή μας θα ξεκινούσε από την Oxford Circus με την ομώνυμη στάση του μετρό. Η Oxford Circus, μια κυκλική διασταύρωση μεταξύ των εμπορικών οδών Oxford Street και Regent Street σχεδιασμένη στις αρχές του 19ου αιώνα από τον John Nash, αποτελεί έναν από τους πιο πολύβουους άξονες της πόλης με χιλιάδες πεζούς και οχήματα να την διασχίζουν.

Πήραμε την ίσως πιο γοητευτική εμπορική οδό Regent St με προορισμό το πολυκατάστημα Liberty, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία 1920 από τα ξύλινα υπολείμματα δύο πλοίων. Η όψη του κτηρίου είναι πραγματικά εντυπωσιακή με το σκούρο καφέ και λευκό του χρώμα.

Κατάστημα Liberty

Συνεχίσαμε τη περιπλάνησή μας επί της Oxford St μένοντας εντυπωσιασμένοι από τα κτήρια που φιλοξενούν τα καταστήματα. Πανέμορφα καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτήρια δίνουν άλλη γοητεία στην οδό. Προσπεράσαμε ένα κατάστημα της αλυσίδας ειδών ρουχισμού Primark

Κατάστημα Primark

και πλησιάζοντας στη Tottenham Court Rd, μπροστά μας απλωνόταν ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον ουρανοξύστης, ο Centre Point Building.

Centre Point Building

Στην απέναντι πλευρά του δρόμου το θέατρο Dominion, που στεγάζεται σε ένα κτήριο του 1930 και φιλοξενούσε τα τελευταία χρόνια το musical “We Will Rock You”.

Θέατρο Dominion

Βγήκαμε μέσω της Tottenham Court Rd στη Great Russel St και βρισκόμασταν μια ανάσα από ένα από τα πιο πολυσυζητημένα για τους Έλληνες αξιοθέατα της πόλης, το περίφημο Βρετανικό Μουσείο.

Τα υπέροχα μαύρα ταξί και διώροφα λεωφορεία έξω από το Βρετανικό Μουσείο

Πρόσοψη Βρετανικού Μουσείου​

Το Βρετανικό μουσείο (http://www.britishmuseum.org/) είναι το διασημότερο αξιοθέατο του Ηνωμένου Βασιλείου και το αρχαιότερο εθνικό μουσείο του πλανήτη, καθώς ιδρύθηκε το 1753. Εντύπωση προκαλεί η κεντρική αίθουσα (Great Court), που σχεδιάστηκε το 2000 από τον αρχιτέκτονα Sir Norman Foster και στο κέντρο της βρίσκεται το Αναγνωστήριο στο οποίο, μεταξύ άλλων, ο Καρλ Μαρξ έγραψε το Κεφάλαιο.​

Great Court του Βρετανικού Μουσείου

Από την τεράστια συλλογή της ξεχωρίζουν τα γλυπτά του Παρθενώνα, ενώ σημαντική είναι και η αιγυπτιακή συλλογή, που είναι η πλουσιότερη εκτός Αιγύπτου.

Έκθεμα στο τμήμα του Παρθενώνα

Το μουσείο είναι τεράστιο. Στις δύο ώρες περίπου που αφιερώσαμε, είδαμε τα βασικά και επικεντρωθήκαμε κατά βάση στα γλυπτά του Παρθενώνα και σε ό,τι άλλο μας κέντριζε την προσοχή. Το να μαθαίνεις ότι τα μισά από τα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται εκεί προκαλεί προβληματισμό και θυμό.

Λονδίνο και Αθήνα

Η πέτρα του σκανδάλου

Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σχεδόν το σύνολο των δημοσίων μουσείων της πόλης είναι εντελώς δωρεάν. Προαιρετικά όποιος επιθυμεί μπορεί να κάνει μια μικρή δωρεά. Μουσεία όπως το Βρετανικό, Λονδίνου, Φυσικής Ιστορίας, Επιστημών, Victoria & Albert μπορεί να τα επισκεφτεί ο κόσμος χωρίς να δώσει "δεκάρα τσακιστή". Θεωρούν ότι τα συγκεκριμένα αγαθά θα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Σίγουρα αξίζουν συγχαρητήρια οι άνθρωποι.

Κατάστημα επί της Museum St

Πήραμε το μετρό από τη στάση Tottenham Court Rd με προορισμό το Camden (http://www.camden-market.org/). Τις Κυριακές λαμβάνει χώρα μεγάλη υπαίθρια αγορά που κατακλύζεται από κόσμο. Μπαίνοντας στην αγορά την παράσταση έκλεβαν μερικά εντυπωσιακά κτήρια σε Gothic στυλ. Συνεχίσαμε την βόλτα μας, ενώ το ψιλόβροχο είχε κάνει αισθητό την παρουσία του, χαζεύοντας στα καταστήματα αναμνηστικών.

Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κτήρια

Μπήκαμε στην Camden Lock Village Market.

Camden Lock Village Market

Το μέρος είναι γεμάτο μαγαζάκια με σουβενίρ και φαγητό. Ταϊλανδέζικα, μεξικάνικα, κινέζικα κτλ. Πήραμε οι δύο μεγάλη μερίδα ταϊλανδέζικο έναντι 5£ και ένας μεξικάνικο και, τυχεροί καθώς ήμασταν, βρήκαμε τέσσερα καθίσματα στα τραπεζάκια με πρόσωπο στο κανάλι και για κάθισμα κάτι παλιά μηχανάκια. Ήταν μια από τις ωραιότερες εικόνες που συγκράτησα από το ταξίδι. Το φαγητό ήταν υπέροχο και το μέρος φανταστικό.

Το δικό μου ταϊλανδέζικο

Τα υπέροχα καθίσματα και το τραπέζι με φόντο το Regent Canal

Αγοράσαμε μερικά σουβενίρ μετά το απαραίτητο παζάρι. Οι πωλητές είναι πολλοί δεκτικοί στις διαπραγματεύσεις. Χαρακτηριστικά φίλος αγόρασε καπέλο από 25£ σε 10£.​

Camden Lock

Μέσω της Camden Lock πήραμε το δρόμο που αποκαλείται Little Venice. Η βροχή δυνάμωνε και οι περισσότεροι πάγκοι είχαν πια μαζευτεί. Υπέροχη βόλτα κατά μήκος του Regent Canal χαζεύοντας μια τα παρκαρισμένα καράβια και μια τους ποδηλάτες και τους υπολοίπους που έκαναν το απογευματινό τους τρεξιματάκι.

Μερικές φωτογραφίες από την υπέροχη αυτή διαδρομή

Σε λίγο βγήκαμε στο Regent Park (http://www.royalparks.org.uk/parks/the-regents-park), ένα από τα οκτώ βασιλικά πάρκα της πόλης. Μια όαση πρασίνου με την υπέροχη λίμνη αλλά και τέρματα για να παίζει ο κόσμος ποδόσφαιρο.

Regent Park

Είναι πολύ μπροστά οι άνθρωποι

Από εκεί κινηθήκαμε στη Baker Street και συγκεκριμένα στο Μουσείο Sherlock Holmes (http://www.sherlock-holmes.co.uk/) που λειτουργεί στον αριθμό 221b από το 1990. Λέγεται ότι στη συγκεκριμένη διεύθυνση διέμενε ο πολυμήχανος ντετέκτιβ Sherlock Holmes μαζί με τον βοηθό του Dr John Watson, ήρωες των μυθιστορημάτων του Arthur Conan Doyle. Είσοδος £10.

Μουσείο Sherlock Holmes

Είχε πια σκοτεινιάσει. Η κούραση ήταν αισθητή. Είχαμε κοιμηθεί μόλις και μετά βίας ένα τρίωρο το πρωί. Η εξάντληση ήταν αποτυπωμένη στα πρόσωπά μας. Εδώ τελείωνε η πρώτη μας γεμάτη μέρα στο Λονδίνο.

Οι διαδρομές της 2ης μέρας

 

[echo2011]

Τι ωραία περιγραφή με εικόνες από το αγαπημένο Λονδίνο!!!
Τη βόλτα που φαίνεται στον δευτερο χάρτη θέλω και γω να την κάνω τον Νοέμβρη που θα ξαναπάω.. Πόση ώρα πήρε περίπου να περπατήσετε όλο αυτό;

 

[Triplover]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμούς χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

 

[Vegerazaros]

Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που κάναμε στην εκδρομή μας. Αφού τελειώσαμε με σουβενίρ και φαγητό από Camden Lock μέχρι το μετρό μας πήρε περίπου 1,5 με 2 ώρες σε ρυθμού χαλαρού περπατήματος με φωτογραφίες και λίγη ξεκούραση στο Regent Park. Στα σχέδια ήταν μετά το πέρασμα από το πάρκο να ξαναβγούμε στο κανάλι με προορισμό το Little Venice. Αλλά ήμασταν κουρασμένοι και άυπνοι και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας.

τελειααα!!..σας περιμενα να ξυπνουσατε κατα το μεσημερι αλλα καλα τα καταφερατε!!!...Υπεροχη βολτα...!..εκτυπώθηκε!.....εγω πηγα Απριλη Λονδινο αλλα ηταν το χειροτερο ταξιδι...6 ατομα για να ικανοποιηθουν οι διαφορες αναγκες του καθενός 4 ωρες σε συνολο μπορει να περπατουσαμε τη μερα..Αποτελεσμα να δουμε τα πολυυυυ βασικα...εως τιποτα...και με το που γυρισα..ξαναεκλεισα για Δεκεμβρη αυτη τη φορα μονο με το έτερο...Οποτε οπως καταλαβαινεις περιμενω πως και πως τη συνεχεια..και αφου εχεις μελετήσει και @giannismits ..θα σε αντιγραψω...!!!

 

[Triplover]

Σε καμία περίπτωση μεσημέρι. Η παρέα είναι ταξιδιωτικά δοκιμασμένη και αντέχει στην αυπνία. Σας καταλαβαίνω σε αυτό που λέτε. Τα ίδια έζησα στην Πόλη. Κάτσαμε 6 μέρες και είδαμε πάρα πολύ βασικά πράγματα χωρίς σχεδόν καθόλου περπάτημα. Μετά από αυτό ταξιδεύω με συγκεκριμένα άτομα και αυτόν που θα βάλω στην παρέα θα το κάνω με πολύ σκέψη. Κύριος φόβος μου είναι η μη αντοχή στο περπάτημα. Ταξίδια χωρίς περπάτημα τα αφήνω για τα βαθιά μου γεράματα.