Kingmouf
Member
- Μηνύματα
- 100
- Likes
- 462
Περιεχόμενα
Όσο όμορφο και να ήταν το Port Louis, σύντομα κατάλαβα ότι το να βρεθώ στη πόλη ή τα γύρω της χωριά, σίγουρα δεν ήταν αυτό που ζητούσα από το νησί. Ήθελα να μάθω επιτέλους τί είναι ένα τροπικό νησί, μιας και δεν είχα πάει ποτέ ξανά σε κάποιο. Ήθελα να δω τη φύση, τον ύφαλο, τη θάλασσα. Γυρνώντας πίσω στο ξενοδοχείο, πήγα κατευθείαν στη θάλασσα. Κατεβαίνοντας προς τη παραλία, προς απογοήτευση μου, ο αέρας ήταν πολύ δυνατός. Παρόλα αυτά φτάνοντας στη θάλασσα, περιέργως δε βρήκα τα αναμενόμενα κύματα. Όχι γιατί δεν υπήρχαν, αλλά γιατί ένας αόρατος κυματοθραύστης, εκεί στα περίπου 100 μέτρα από την ακτή, δεν τα άφηνε να φτάσουν. Τι παράξενο φαινόμενο ήταν αυτό, δε μπορούσα να καταλάβω.
Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο αόρατος κυματοθραύστης, δεν ήταν άλλος από τον ύφαλο. Ενθουσιάστηκα με αυτήν την ανακάλυψη! Χωρίς πολύ πολύ σκέψη, ήξερα ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να καταφέρω να δω τον ύφαλο από κοντά. Και δε πήρε πολύ για να βρεθεί η κατάλληλη λύση. Κανόνισα να πάω με ένα γκρουπ με μια βάρκα στον ύφαλο για να κολυμπήσουμε με άγρια δελφίνια.
Η δραστηριότητα περιελάμβανε πολύ πρωινό ξύπνημα για να καταφέρουμε να είμαστε στο νερό με το πρώτο φως. Αν και δεν είμαι καθόλου του πρωινού ξυπνήματος, αυτή τη φορά δεν είχα καμία δυσκολία να σηκωθώ. Για τον απλούστατο λόγο ότι από την υπερένταση και τον ενθουσιασμό μου, δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα! Έτσι το χάραμα βρεθήκαμε σε ένα μικρό ψαροχώρι και επιβιβαστήκαμε σε ένα ταχύπλοο. Και τότε ξαφνικά…
Βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από ένα κοπάδι δελφίνια (spinner dolphins έμαθα ότι λέγονταν αυτά τα συγκεκριμένα) που χοροπηδούσαν πάνω από το νερό, κυνηγώντας παιχνιδιάρικα το ένα το άλλο. Και λίγο παρακάτω, συναντήσαμε ένα μικρότερο κοπάδι από μεγαλύτερα δελφίνια (bottlenose dolphins). Ναι το ξέρω, δε φαίνονται στις φωτογραφίες. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η φωτογραφική μηχανή έμεινε στη βάρκα και εγώ βούτηξα για να κολυμπήσω μαζί τους!
Αν με ρωτήσει κάποιος να απαριθμήσω κάποιες λίγες στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, εκείνη η στιγμή που βρέθηκα στο νερό με τα δελφίνια σίγουρα ανήκει σε αυτές.
Δε νομίζω ότι μπορώ να περιγράφω με λέξεις το όλο συναίσθημα. Μπορώ να θυμηθώ ότι η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά που σκεφτόμουν ότι τα δελφίνια θα την ακούν. Το γεγονός ότι σχεδόν μπορούσα να αγγίξω την τεράστια ουρά του δελφινιού στο φυσικό του περιβάλλον ήταν εντελώς εξωπραγματικό για μένα. Σαν να ήμουν ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων, ο Κουστώ. Είχα ξαναδεί και είχα ξανακολυμπήσει με δελφίνια. Όχι όμως στον ωκεανό. Όχι στη δική τους έδρα. Όχι πάνω από ένα ύφαλο γεμάτο πολύχρωμα ψάρια που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου.
Μετά από λίγο ανέπτυξαν ταχύτητα και χάθηκαν από κοντά μας. Γύρισα στη βάρκα. Τα καλά πράγματα δε διαρκούν πολύ. Ένοιωθα απίστευτα ευτυχισμένος. Ήμουν τόσο απορροφημένος και το μυαλό μου τόσο πολύ φιξαρισμένο στα δελφίνια που δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Και αυτό το κατάλαβα όταν σε κάποιο σημείο της επιστροφής, ένας από τους συνεπιβαίνοντες στη βάρκα, ρώτησε το καπετάνιο αν υπήρχαν …καρχαρίες εκεί κοντά. Ουπς. Ουυυππςςς. Η ερώτηση βέβαια ήταν απλά ένα θέμα. Η απάντηση ότι “υπάρχουν πάντα καρχαρίες όπου είναι δελφίνια” με έκανε να ευχαριστώ τη προσήλωση μου στο θέμα δελφίνια γιατί αλλιώς ούτε στη βάρκα δε θα είχα μπει!
Αν εκείνη τη στιγμή έπρεπε να πάρω το αεροπλάνο και να τελειώσω το ταξίδι μου εκεί, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Για καλή μου τύχη είχα ακόμα μέρες και πολλά πράγματα να εξερευνήσω ακόμα!
Δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ο αόρατος κυματοθραύστης, δεν ήταν άλλος από τον ύφαλο. Ενθουσιάστηκα με αυτήν την ανακάλυψη! Χωρίς πολύ πολύ σκέψη, ήξερα ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να καταφέρω να δω τον ύφαλο από κοντά. Και δε πήρε πολύ για να βρεθεί η κατάλληλη λύση. Κανόνισα να πάω με ένα γκρουπ με μια βάρκα στον ύφαλο για να κολυμπήσουμε με άγρια δελφίνια.
Η δραστηριότητα περιελάμβανε πολύ πρωινό ξύπνημα για να καταφέρουμε να είμαστε στο νερό με το πρώτο φως. Αν και δεν είμαι καθόλου του πρωινού ξυπνήματος, αυτή τη φορά δεν είχα καμία δυσκολία να σηκωθώ. Για τον απλούστατο λόγο ότι από την υπερένταση και τον ενθουσιασμό μου, δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα! Έτσι το χάραμα βρεθήκαμε σε ένα μικρό ψαροχώρι και επιβιβαστήκαμε σε ένα ταχύπλοο. Και τότε ξαφνικά…
Βρεθήκαμε περικυκλωμένοι από ένα κοπάδι δελφίνια (spinner dolphins έμαθα ότι λέγονταν αυτά τα συγκεκριμένα) που χοροπηδούσαν πάνω από το νερό, κυνηγώντας παιχνιδιάρικα το ένα το άλλο. Και λίγο παρακάτω, συναντήσαμε ένα μικρότερο κοπάδι από μεγαλύτερα δελφίνια (bottlenose dolphins). Ναι το ξέρω, δε φαίνονται στις φωτογραφίες. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η φωτογραφική μηχανή έμεινε στη βάρκα και εγώ βούτηξα για να κολυμπήσω μαζί τους!
Αν με ρωτήσει κάποιος να απαριθμήσω κάποιες λίγες στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, εκείνη η στιγμή που βρέθηκα στο νερό με τα δελφίνια σίγουρα ανήκει σε αυτές.
Δε νομίζω ότι μπορώ να περιγράφω με λέξεις το όλο συναίσθημα. Μπορώ να θυμηθώ ότι η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά που σκεφτόμουν ότι τα δελφίνια θα την ακούν. Το γεγονός ότι σχεδόν μπορούσα να αγγίξω την τεράστια ουρά του δελφινιού στο φυσικό του περιβάλλον ήταν εντελώς εξωπραγματικό για μένα. Σαν να ήμουν ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων, ο Κουστώ. Είχα ξαναδεί και είχα ξανακολυμπήσει με δελφίνια. Όχι όμως στον ωκεανό. Όχι στη δική τους έδρα. Όχι πάνω από ένα ύφαλο γεμάτο πολύχρωμα ψάρια που δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου.
Μετά από λίγο ανέπτυξαν ταχύτητα και χάθηκαν από κοντά μας. Γύρισα στη βάρκα. Τα καλά πράγματα δε διαρκούν πολύ. Ένοιωθα απίστευτα ευτυχισμένος. Ήμουν τόσο απορροφημένος και το μυαλό μου τόσο πολύ φιξαρισμένο στα δελφίνια που δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Και αυτό το κατάλαβα όταν σε κάποιο σημείο της επιστροφής, ένας από τους συνεπιβαίνοντες στη βάρκα, ρώτησε το καπετάνιο αν υπήρχαν …καρχαρίες εκεί κοντά. Ουπς. Ουυυππςςς. Η ερώτηση βέβαια ήταν απλά ένα θέμα. Η απάντηση ότι “υπάρχουν πάντα καρχαρίες όπου είναι δελφίνια” με έκανε να ευχαριστώ τη προσήλωση μου στο θέμα δελφίνια γιατί αλλιώς ούτε στη βάρκα δε θα είχα μπει!
Αν εκείνη τη στιγμή έπρεπε να πάρω το αεροπλάνο και να τελειώσω το ταξίδι μου εκεί, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος. Για καλή μου τύχη είχα ακόμα μέρες και πολλά πράγματα να εξερευνήσω ακόμα!
