Αυστραλία Μελβούρνη - Σίδνεϋ και περίχωρα για 5 βδομάδες

[intefix]

Χτες σηκωθήκαμε κατα τα Ελληνικά δεδομένα. Ελληνικός καφές και μπόλικο πρωΙνό. Όταν μεζευτήκαμε όλοι τώρα είμαστε εξι είπαμε να πάμε για περπάτημα στη ακρογιαλιά. Πήγαμε με τα αυτοκίνητα στο παραλία Coogee και θα φτάναμε από ένα μονοπάτι - coastal walk μέχρι το Bondi Beach. Πολύ ωραία διαδρομή. Δεν φτάσαμε μέχρι τέλους αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Είχαμε και κάτι εμπόδια στο δρομάκι αλλά κάναμε και μια παράκαμψη. Στο δρόμο είδαμε και ένα αμφιθεατρικό κοιμητήριο.
Πρώτο τραπέζι παραλία θάλασσα οι κοιμώμενοι. Φτάσαμε κάπου λίγο πριν το Bondi. Πάλι το ίδιο φαινόμενο. 2.30 τα μεζεύανε. Τέλος πάντων βρίσκουμε κάτι Ινδούς και πήραμε τον καφέ μας.
Λέμε να γυρίσουμε περπατώντας. Άλλοι ναι άλλοι όχι. Αποφασίζουμε να πάρουμε λεωφορείο. Πήραμε κατι κάρτες για ΜΜΕ. Πήραμε μεν δεν μπορούσαμε να φορτωσουμε λεφτά δε. Τι στο διάλο να κάνουμε; Κατεβάζω το app. Φτάνω να βάλω την κάρτα θυμάται λόγω Google pay αλλά δεν τις είχα μαζί μου για τον τριψήφιο. Τωρα; Την κάτσαμε λέω... βουρ και ότι βγει. Ταμπαρία. Κάτι που δεν το θέλω. Αλλά να γυρίσω με τα πόδια ρε γαμώτο. Ωχ λέω και μπουκάρει κανας ελεγκτής; θα ξεφτυλιστούμε. Τέλος πάντων φτάσαμεεε στα αυτοκίνητα.
Πάμε σε ένα μεγάλο εστιατόριο. Αν και νωρίς για βράδυ και αργά για μεσημέρι. Ωραίο φαγητό, Ανάμικτο ψαρικά πίτσες κλπ. Μια χαρά...Την κοπανίσαμε για σπίτι.
Αύριο έχουμε -σήμερα δηλαδή σε λίγο δηλαδή...πάμε Blue Mountains

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• …

  Go to chapter

  Go
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[intefix]

Θα πω τις εντυπώσεις μου μέχρι τώρα.
Έχω δει λίγο κέντρο βράδυ και μια μέρα, και λίγο νοτιότερα τη φύση. - Να πω ότι έχω 5 πρώτα ξαδέρφια εδώ και φιλοξενούμε-.
Μεγάλη σε έκταση η Μελβούρνη. Το κέντρο μόνο πυκνό με τους ουρανοξύστες και πολύ κόσμο.

Η Περιφέρεια χαμηλά σπίτια μεταναστών ξύλινα τα πιο παλιά, τουβλινα μετά - ίδιο στυλ - και τώρα πιο σύγχρονα. Το πολύ διόροφα. Θυμίζει Αμερική μάλλον. Πιο καθαρή όμως και πιο νοικοκύρηδες θα έλεγα. Δεν είδα μέχρι τώρα το χάλι της Αμερικής με τα παιδιά στα ναρκωτικά κλπ.

Πολυ-πολιτισμική σίγουρα. Δεν νομίζω κάποιος να διεκδικεί τα πρωτεία.

Προφανώς ο κυριότερος λόγος επίσκεψης - για μένα ήταν οι συγγενείς μου - είναι η φύση. Καμμία σχέση με την Ευρώπη. Τεράστια δέντρα κυρίως της οικογένειας των Ευκαλύπτων. Και άλλα κωνοφόρα και μη.
Δέντρα φυτά που δεν έχουμε δει.

 

[intefix]

Πήγαμε σε ένα Βουνάκι - Olinda - καμμία ώρα από δω. Τεράστια δένδρα Ευκαλύπτων και άλλα.
Δεύτερη βδομάδα στη Μελβούρνη και τα πέριξ.
Ας πω δυο λόγια για τον καιρό. Εδώ χειμώνας πλέον - δεν ξέρω τι γίνεται το ;καλοκαίρι - ο καιρός αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Σχεδόν όλες τις μέρες με λίγα σύννεφα και λίγη βροχή ιδιώτη νύχτα. Μια φορά είδα βροχή έντονη αλλά σύντομη. Ίσως πιο χειμώνα να γίνει εντονότερη. Κρύο οκ φοράω μπουφάν όποτε βγαίνουμε αλλά όχι έντονο κρύο

Προχτές λοιπόν κάναμε μια μεγάλη βόλτα - για τα ελληνικά δεδομένα, μικρή για δω - μέχρι τη χερσόνησο Mornington τέρμα κατω.
Βγήκαμε και στον ωκεανό. "Λιγο" πιο κάτω η Ανταρκτική.... λέμε τώρα. Φύσαγε του κερατά εκείνη τη μέρα.

Μου έκανε εντύπωση που δεν υπάρχουν μαγαζιά με καρέκλες έξω. Πουθενά δίπλα στη θάλασσα. Γιατί;
Κάναμε μια πεζοπορία 1-2 ώρες κατά μήκος της ακτής. Σε κάτι κουφά μονοπάτια με δέντρα που γέρνανε από τον αέρα που φυσάει εδώ. Μου θύμισαν Γαύδο.
Συνεχίσαμε και φτάσαμε σε έναν μεγάλο αμπελώνα. Εδώ όλα είναι τεράστια. Είχε και ένα εστιατόριο μέσα. Έξω είχε αγάλματα. Καλοφτιαγμένο μαγαζί. Φάγαμε, ήπιαμε και τα κρασάκια μας.
Πάμε για καφέ στο Mornington. Όλα κούπα. Με πολύ δυσκολία βρήκαμε κάποιο ανοιχτό.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Εξωτερικά πλέον.

Α άλλο κουφό εδώ. Δεν έχουν διόδια στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους Freeway αλλά έχουν διόδια στο κέντρο της πόλης!!!

Πάμε σε επόμενη μέρα.
Πήγαμε στη St Tilda. Ήταν μια κακόφημη συνοικία με πουτανες και τα σχετικά. Τώρα έχει αναβαθμιστεί αρκετά. Είναι κοντά στο λιμάνι. Κατεβήκαμε με τα πόδια στη θάλασσα. Σε ένα λουνα- παρκ και μια αίθουσα συναυλιών. Περπατήσαμε μέχρι μέσα στο ντοκο.
Παίρνουμε το αμάξι - εύκολα πάντως

παρκάρεις στη πόλη - και πάμε σε ένα μουσείο επιστημών με πλανητάριο. Το μουσείο δεν έλεγε και πολλά πράματα. Περισσότερο για παιδάκια. Το πλανητάριο είχε θέμα σήμερα τις μαύρες τρύπες. Ωραίο να ξαπλώνεις και να βλέπεις τον ουρανό - σε παίρνει και κανας υπνακος - με διάφορες προβολές. Ένα αγαπημένο μου θέμα είναι και η αστρονομία.
Στη συνέχεια πήγαμε στη βιετναμέζικη συνοικία. Φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί είχε και κάτι κινέζικους ναούς. Στον περίβολο κόβανε βόλτες κάποιοι λαγοί. Πολλά και διάφορα πουλιά.
Πιο βράδυ πήγαμε κέντρο. Πήγαμε στο τελευταίο ελληνικό εστιατόριο δίπλα στη China town. Καλούτσικο φαγητό. Γενικά πιο ακριβά από Ελλάδα οι τιμές. Σε μερικές περιπτώσεις εξωφρενικά ακριβές.
Καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο ουρανοξύστη να πιούμε το ποτό μας.

 

[intefix]

Το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα έμεινα νότια στο Mornington. Μια παραθαλάσια πόλη στον κόλπο της Μελβούρνης. Βαφτίσαμε τον εγγονό της ξαδέρφης μου. Πήγαμε σε μια ορθόδοξη εκκλησία στο Red Hill στη Παναγία τη Καμαριανή. Κάπου το έχω ακούσει αυτό στην Ελλάδα αλλά δεν θυμάμαι. Στο μέρος είχα ξαναπεράσει στη προηγούμενη βόλτα που περιέγραψα παραπάνω. Ο καιρός ο συνιθισμένος της Μελβούρνης. 4 εποχές σε μια μέρα λένε εδώ.
Πάμε στο τραπέζι. Αρκετοί Έλληνες μετανάστες. Πιάσαμε τη κουβέντα. Μια χαρά είναι οι άνθρωποι εδώ. Τώρα 3 βδομάδες εδώ να σας πω: Μου φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν λιγότερο άγχος από μας.

Δευτέρα ετοιμαζόμαστε να κάνουμε μια βόλτα αφού ήτανε σχετικά κοντά από το Mornington να πάμε στο Philip Island. Και να δούμε-ακούσουμε τη blow hole. Ξεκινάμε το λοιπόν να κάνουμε στην ουσία έναν μεγάλο κύκλο και να βγούμε πάλι στον ωκεανό της Ανταρκτικής.
Είναι και αυτό σε έναν κόλπο. Μια μικρογραφία της Μελβούρνης. Στο μέση δε του κόλπου έχει και ένα άλλο νησάκι το French Island. Παίρνουμε τον δρόμο Μ420. Στον δρόμο φάρμες και φάρμες. Τεράστιες εκτάσεις καλλιεργούμενες η βοσκούμενες. Φάρμες με αμπέλια με αρωματικά φυτά η απλά χορτάρια με αγελάδες και πρόβατα. Δεν σταματάμε λέμε σε μια φάρμα να δούμε τι γίνεται δω πέρα.

Φάρμα: Πράγματι σταματάμε σε μια οργανωμένη φάρμα με μουσείο εργαλείων επεξεργασίας γάλακτος. Από μηχανές αρμέγματος μέχρι συσκευαστήριο για τα προϊόντα που παρήγαγαν. Γάλα, γιαούρτι, τυριά, παγωτά κλπ. Αρκετός κόσμος σταμάτησε σαν και μας. Είχε και καφετέρια-εστιατόριο στη φάρμα. Παίρνουμε τους καφέδες μας την αράζουμε έξω και χαζεύαμε τα διάφορα ζώα της φάρμας. Από συζήτηση που είχαμε μας λένε ότι πουλάνε το γάλα κάποια σεντς και στα σούπερ μάρκετ το παίρνεις 3 δολαρια. Παντού η ίδια ιστορία εκμετάλευσης. Να βγαίνει η ψυχή του παραγωγού να παράξει κάτι και να του δίνουνε ίσα που να ζήσει.

blow hole: Συνεχίζουμε τον δρόμο προ το νησί του Φίλιππα που είπαμε. Εκεί λέει έχει πιγκουίνους που βγαίνουνε το βραδάκι και πέφτουν στον ωκεανό. Πριν φτάσουμε εκεί να πάμε λέει στη blow hole. ΣτΦτάνουμε σε ενα κάμπινγ θα έλεγα. Ένα μέρος που ήτανε για τροχόσπιτα - συρόμενα ώς επί το πλείστον - και σπιτάκια να νοικιάσεις. Δεν βρίσκαμε τη τρύπα που φυσάει. Ρωτάμε εδώ ρωτάμε εκεί πουθενά. Με τα πολλά σε ένα άλλο σημείο μας λένε που είναι. Κάπου εκεί κοντά. Πάμε στο μέρος αυτό. Ένας άγριος ωκεανός. Πολλές προειδοποιήσεις μην κατέβεις για ψάρεμα. Φόρα πάντα σωσίβιο. Σήμερα όμως είχε μια καταπληκτική μέρα και παρότι είχε αρκετό κύμα η τρύπα δεν βρυχάται όπως θα θέλαμε. Είχε κατι τύπους που κοιτάζανε για φάλαινες. Είχανε δυνατά κυάλια. Στο βάθος τουριτικά σκάφη για αυτό τον λόγο. Αν και νομίσαμε ότι είδαμε κάτι στο βάθος δεν είμαστε σίγουροι ότι είδαμε αυτά τα τεράστια θυλαστικά. Φεύγουμε.

Philips Island: Φτάνουμε στο San Remo. Το τελευταίο χωριό της στεριάς. Περνάμε τη γέφυρα Philips Island και μπάινουμε στο νησάκι. Ένα πανέμορφο μέρος. Το καλοκαίρι εδώ θα γίνεται χαμός φαντάζομαι. Συνεχίζουμε τον ένα κεντρικό δρόμο και φτάνουμε στη πρωτεύουσα Cowes.
Κατεβαίνουμε τέρμα παραλία. Σήμερα ήτανε για μπάνιο. Καταπληκτική ήσυχη θάλασσα. Είχε πια μεσημεριάσει. Αφού φάγαμε παίρνουμε τον δρόμο για τους Πιγκουίνους. Φτάνουμε σε λίγο. Μια ολόκληρη επιχείρηση όλο αυτό.
Μου λέει η ξαδέρφη μου που έχει έρθει προφανώς και άλλες φορές ότι παλιά ήτανε δωρεάν. Τώρα είχε 35 δολάρια το άτομο. Θα ανοίγανε τους Πιγκουίνους 17.30. Θέλαμε 2+ ώρες.
Θα νυχτώναμε στον γυρισμό. Οπότε δεν βγάλαμε εισιτήρια. Παίρνουμε το αυτοκίνητο και κάνουμε εξωτερική γύρα το πάρκο. Σε έναν κυκλικό χωμάτινο μονόδρομο. Όλος ο τόπος από γκρίζες χήνες, διάφορα ζώα μικρά καγκουρό πουλιά κλπ. Φτάνουμε σε κάτι εξέδρες ειδικά για να βλέπεις τον ωκεανό. Πολλοί Ασιάτες τουρίστες. (Ακόμα δεν τους ξεχωρίζω. Όλοι ίδιοι μου φαίνονται.) Παρότι που δεν φύσαγε τεράστια κύματα όταν σκάγανε στα βράχια. Ε με τα πολλά παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού. Νύχτωσε πιά. Σε μιάμιση ώρα φτάσαμε στη νοτιοανατολική Μελβούρνη που μένουμε.

 

[intefix]

Τη χτεσινή μέρα τη φάγαμε στη πόλη. Και το Βράδυ ήρθε ο ανηψιός μου με τον οποίο θα κάνουμε τα Road Trips το Great Ocean Rd και το Μελβούρνη - Σίδνεϋ. Γυρίσαμε το λοιπόν στο κέντρο της πόλης. Έχω ξαναπάει και μέρα και νύχτα. Και θα ξαναπάμε. Δεν νομίζω ότι μπορείς να εξαντλήσεις μια πόλη τόσων εκατομυρίων (5.5) με 2-3 βόλτες. Σήμερα πήγα μόνος μου. Βρεθήκαμε στο παλιό σταθμό με τα ρολόγια. Finders Street Station. Πήγαμε σε μικρά μαγαζάκια τρύπες για καφέ. Και κάπως πιο κεντρικά για φαγητό. Φοιτητικά στέκια μου κάνανε. Τα στενάκια με αρκετά γκράφιτι ωραία θα έλεγα. Η Ξεναγός μου μια νέα κοπέλα με πολύ καλά Ελληνικά παρότι 2η γεννιά εδώ. Οι σπουδές της δε γύρω από την Ελληνική φιλολογία. Πήγαμε σε βιβλιοπωλεία εκθέσεις κλπ.

Φαγητό: Το μεσημεράκι καταλήξαμε σε ένα γιαπωνέζικο. Με τα ανάλογα φαγητά. Μπορώ να πω ότι οι τιμές περίπου σαν τις δικές μας για να μην πω καλύτερες. Εδώ πχ το μενού του μαγαζιού που ήτανε σε ένα QR code στο τραπέζι. Αν σκεφτούμε ότι το δολάριο Αυστραλίας είναι 0.56 ευρώ σχεδόν τα μισά. Ότι βλέπεις τα μισά. Και οι μισθοί 3πλάσιοι τουλάχιστον, άρα είναι τζάμπα. Τουλάχιστον στο φαγητό. Λες γιαυτό τρώνε συχνά έξω; Όπως είπα φτηνό το φαγητό εδώ σχεδόν παντού. Ο κόσμος δεν τρώει το μεσημέρι σαν εμάς. Κάτι ψιλό το μεσημέρι, με ένα καλό πρωΙνό. Και κατά τις 19.00 τρώνε το κυρίως γεύμα τους. Υπάρχουν εδώ όλου του κόσμου οι κουζίνες. Δεν νομίζω να έχω δει αλλού τόσες πολλές και τέτοια ποικιλία.

Συγκοινωνία: Έχει η πόλη ένα περίεργο σύστημα τραίνων-μετρό. Χτες λοιπόν που κατέβηκα μόνος μου στη πόλη χάζευα τις γραμμές στον τοίχο του βαγονιού. Έχει καμμιά δεκαπενταριά γραμμές που είναι σαν ριζικό σύστημα δένδρου. Για μερικές στάσεις 3-4 γραμμές πάνε μαζί και μετά διακλαδίζονται. Στο κέντρο καταλήγουν όλες οι γραμμές σε έναν δακτύλιο μια λούπα που τη λένε και δω. Εσύ λοιπόν μπορεί να θες τη διπλανή στάση και πρέπει να κάνει αλογύρα - που λένε και στη Κρήτη - για να φτάσεις.
Εκείνο που μου έκανε επίσης εντύπωση είναι ότι οι ράγες είναι τσαπατσουλοφτιαγμένες. Χοροπηδάνε τα βαγόνια. Ιδίως στα τραμ. Και γιαυτό δεν τρέχουνε κιόλας. Μια απόσταση 15 χιλιομέτρων κάνει 40 λεπτά.
Έχει αρκετά μεγάλο δίκτυο τραμ και πολλά λεωφορεία. Εντύπωση κάνει που μια πόλη τόσο μεγάλη δεν έχει μετρό στο αεροδρόμιο. Τα φάγανε παλι τα λεφτά. Είναι μεγάλες οι αποστάσεις δεν βολεύει η συγκοινωνία και παίρνεις το αμάξι. Με όλα τα επακόλουθα.

Σιγκαπούρη: Χτες λοιπόν ήρθε και ο Βασίλης. Έχει πλάκα η συνέχεια. Ενώ δεν είχε τα ντράβαλα τα δικά μου με τη βίζα έκανε web-chekin κανονικά και όλα καλά φτάνει Σιγκαπούρη. Αφόρητη ζέστη και υγρασία λέει. Να δω πως θα τη παλέψουμε στην επιστροφή που έκανα την εξυπνάδα να έχουμε μεγάλο τράνζιτ για να δούμε την πόλη. Φτάνει λοιπόν η ώρα της αναχώρησης και αρχίζει ο διάλογος με την υπάλληλο.
- Που είναι τα εισιτήρια της επιστροφής; (Του στέλνω τη κράτηση)
- Αν δεν είχα βγάλει επιστροφή δεν θα ταξίδευα;
- Θα ταξίδευες.
- Τότε γιατί μου τα ζητάτε;
- Γιατί μου είπες ότι τα έχεις...
- Έχεις χαρτί από τη δουλειά σου ότι πας διακοπές; ( Ακούστε μαλακίες )
- Όχι εμείς είμαστε "χύμα" στη δουλειά μου. (Βλέπει τη κράτηση ωστόσο)
- Και γιατί γυρίζεις από Σίδνεϋ;
- Γιατί εσύ θα πήγαινες οδικώς Σίδνεϋ και θα γύρναγες να φύγεις από Μελβούνη; Να έκανες τον κύκλο;
- Εεεε μάλλον όχι..
- Τότε γιατί η ερώτηση;
Υπάλληλος αεροδρομίου Σιγκαπούρης. Να ήτανε αυστραλός παει στο διάλο...Συμπέρασμα: Οι βλάκες έχουν διασκορπιστεί παντού.

 

[apodrasi]

Βαφτίσαμε τον εγγονό της ξαδέρφης μου.

Έχω κι εγώ πρώτα ξαδέρφια που έχουν εγγόνια στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ. Από περιέργεια ρωτάω: τα εγγόνια τους μαθαίνουν ελληνικά; Τα δικά μας όχι, παρότι οι γονείς τους (δεύτερη γενιά) μιλούν και γράφουν καλύτερα απ' τα ξαδέρφια μου που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Τα παιδάκια θέλουν, ζητούν να μάθουν, ιδιαίτερα κάθε που έρχονται Ελλάδα. Οι γονείς τους όμως δεν βλέπουν το λόγο.

Θα νυχτώναμε στον γυρισμό. Οπότε δεν βγάλαμε εισιτήρια.

Κρίμα. Δεν παρατηρείς μόνο τους πιγκουίνους που επιστρέφουν και που οι αντιδράσεις τους είναι τόσο "ανθρώπινες", αλλά και την κοινωνική τους οργάνωση.

 

[alma]

Ενδιαφέρουσες οι περιγραφές και οι φωτο.

Επειδή βλέπω-κι εντός φόρουμ μερικοί αλλά κι εκτός αρκετοί- λέτε πως πήγατε Αυστραλία για επίσκεψη σε συγγενείς. Θα κάνατε το ταξίδι σε άλλη περίπτωση; Αν δεν είχατε κανέναν εκεί;

Αξίζει τον κόπο,την τόσο μεγάλη απόσταση και το κόστος του εισητηρίου θεωρείτε;

 

[intefix]

Ενδιαφέρουσες οι περιγραφές και οι φωτο.

Επειδή βλέπω-κι εντός φόρουμ μερικοί αλλά κι εκτός αρκετοί- λέτε πως πήγατε Αυστραλία για επίσκεψη σε συγγενείς. Θα κάνατε το ταξίδι σε άλλη περίπτωση; Αν δεν είχατε κανέναν εκεί;

Αξίζει τον κόπο,την τόσο μεγάλη απόσταση και το κόστος του εισητηρίου θεωρείτε;

Όπως αρχικά πίστευα δεν θα πήγαινα. Αλλά αυτά που βλέπω εδώ μια τόσο ξεχωριστή ήπειρο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Και να τε δεν έχουμε τελειώσει. Τα καλύτερα είναι μπροστά μας.

 

[intefix]

Έχω κι εγώ πρώτα ξαδέρφια που έχουν εγγόνια στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ. Από περιέργεια ρωτάω: τα εγγόνια τους μαθαίνουν ελληνικά; Τα δικά μας όχι, παρότι οι γονείς τους (δεύτερη γενιά) μιλούν και γράφουν καλύτερα απ' τα ξαδέρφια μου που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Τα παιδάκια θέλουν, ζητούν να μάθουν, ιδιαίτερα κάθε που έρχονται Ελλάδα. Οι γονείς τους όμως δεν βλέπουν το λόγο.


Κρίμα. Δεν παρατηρείς μόνο τους πιγκουίνους που επιστρέφουν και που οι αντιδράσεις τους είναι τόσο "ανθρώπινες", αλλά και την κοινωνική τους οργάνωση.

Πράγματι είναι πολύ συγκινημένος με τα παιδιά δεύτερης γενιάς να μιλάνε Ελληνικά εστω δύσκολα. Αν όμως φύγουν οι άνθρωποι που τα μιλάνε θα χαθεί η επαφή με τη γλώσσα. Δεν θα έχουν πρωτογενές άκουσμα.

Έχω κι εγώ πρώτα ξαδέρφια που έχουν εγγόνια στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ. Από περιέργεια ρωτάω: τα εγγόνια τους μαθαίνουν ελληνικά; Τα δικά μας όχι, παρότι οι γονείς τους (δεύτερη γενιά) μιλούν και γράφουν καλύτερα απ' τα ξαδέρφια μου που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Τα παιδάκια θέλουν, ζητούν να μάθουν, ιδιαίτερα κάθε που έρχονται Ελλάδα. Οι γονείς τους όμως δεν βλέπουν το λόγο.


Κρίμα. Δεν παρατηρείς μόνο τους πιγκουίνους που επιστρέφουν και που οι αντιδράσεις τους είναι τόσο "ανθρώπινες", αλλά και την κοινωνική τους οργάνωση.

Πράγματι έχετε δίκιο. Δυστυχώς ο χρόνος δεν μας άφησε.

 

[apodrasi]

Ενδιαφέρουσες οι περιγραφές και οι φωτο.

Επειδή βλέπω-κι εντός φόρουμ μερικοί αλλά κι εκτός αρκετοί- λέτε πως πήγατε Αυστραλία για επίσκεψη σε συγγενείς. Θα κάνατε το ταξίδι σε άλλη περίπτωση; Αν δεν είχατε κανέναν εκεί;

Αξίζει τον κόπο,την τόσο μεγάλη απόσταση και το κόστος του εισητηρίου θεωρείτε;

Δεν είχα προγραμματίσει ως τότε να πάω ούτε για τους συγγενείς και το αποφάσισα περισσότερο για να συνοδεύσω τον πατέρα μου, είχαμε χρόνια να ταξιδέψουμε μαζί. Τώρα λέω ότι άξιζε και όχι μόνο για την αίσθηση ότι βρίσκεσαι Down Under. Κρίμα που δεν είχα περισσότερες μέρες να γνωρίσω και τη βόρεια και τη δυτική πλευρά, έχω κατά νου να επανορθώσω. Το Σίδνεϋ μου άρεσε πολύ, η Μελβούρνη παραπάνω από ok. Tα περίχωρα που είδαμε (Blue Mountains, Phillip Island, Sovereign Hill Ballarat) και η ακτογραμμή, η οργιαστική σε κάποιες περιοχές χλωρίδα και η διαφορετική πανίδα, η πολυπολιτισμικότητα (κρατάει κάθε κοινότητα τις παραδόσεις της, οι μεγάλοι άνθρωποι τουλάχιστον, ωστόσο γίνεται ένα περίεργο mix, στα φαγητά επί παραδείγματι), η ευγένεια, η έντονη παρουσία του ωκεανού στη ζωή τους, όλα πολύ ενδιαφέροντα. Ο πατέρας μου στα Blue Mountains είπε πως κάπως έτσι θα είναι ο παράδεισος. Ελπίζω να μην έχουν καεί... Έκανα και μια τριήμερη εξόρμηση στο Red Center με ακραίες καιρικές συνθήκες: έρημος με έντονα κόκκινη άμμο, βραχώδεις ιερούς σχηματισμούς, περίεργα ερπετά, η περιοχή όπου ζουν κυρίως Αβορίγινες και διαφυλάττουν την παράδοσή τους, με την οποία έρχεσαι σε επαφή μόνο όσο αυτοί επιτρέπουν (γνωρίζεις τη μουσική και τη ζωγραφική τους, αλλά λίγα για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής τους). Αυτή ήταν άχαστη αλλά και στενάχωρη εμπειρία.
Όσον αφορά την κούραση του ταξιδιού, λόγω και του πατέρα, κάναμε δύο διήμερα ή τριήμερα (δεν πολυθυμάμαι) stopovers στο Dubai και τη Σιγκαπούρη, το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Με Emirates ταξιδέψαμε, χίλια διακόσια τότε, κάτι τέτοιο. Δεν ήταν απαγορευτικό. Τα τοπικά με Tiger.
Οι τιμές στα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία ήταν 30%-40% πάνω από τις αντίστοιχες ελληνικές. Μελβούρνη και Phillip Island φιλοξενηθήκαμε, καμιά βδομάδα θα περάσαμε εξ ιδίοις, εκτός απ' τα stopovers. Το ταξίδι είναι παλιό, 15 χρόνια πριν. Ωστόσο, όσον αφορά την ερώτηση, για μας άξιζε, εγώ ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα κάποια στιγμή.

@intefix διαβάζω πολύ ευχάριστα την ιστορία σου, μου θυμίζει τα μέρη, αλλά και τους δικούς μου ανθρώπους, κάπως έτσι είναι, φαίνεται, όλες οι οικογένειες. Συγγνώμη για τη σφήνα.

 

[apodrasi]

Ας γράψω κι αυτά μια που τα θυμήθηκα: τι δεν μου άρεσε.
Πώς τα πας @intefix με την προφορά τους; Να ακούς τις ανιψιές, σαν τα κρύα τα νερά, να μιλάνε λες κι είναι βαρύμαγκες στην Τρούμπα, αντιαισθητικό! Ελληνικά μιλούσαμε μεταξύ μας, γενικότερα όμως κουράστηκα να συνηθίσω τα αγγλικά των Αυστραλών.
Επίσης, υποψιάζομαι ότι μέσα στην ελληνική κοινότητα - γνώρισα αρκετούς σε μαζώξεις - υπάρχουν οι παθογένειες του "κακού χωριού τα λίγα σπίτια". Από τα συμφραζόμενα ένιωσα να υπάρχει καλυμμένος ανταγωνισμός, κοινωνική κριτική κ.λπ., αλλά βγαίνω εκτός θέματος. Γι' αυτά θα μπορούσαν να πουν περισσότερα οι μετανάστες του travelstories.

 

[intefix]

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο.

Ας γράψω κι αυτά μια που τα θυμήθηκα: τι δεν μου άρεσε.
Πώς τα πας @intefix με την προφορά τους; Να ακούς τις ανιψιές, σαν τα κρύα τα νερά, να μιλάνε λες κι είναι βαρύμαγκες στην Τρούμπα,...

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο. Έχουν μείνει στην εποχή το 60. Τους διορθώνω στα Ελληνικά λίγο. Έχουμε πλάκα. Πάντως όπως είπα και παραπάνω αν φύγουν οι παππούδες-γιαγιάδες από που θα ακούνε; Είναι λυπηρό αυτό.