Αυστραλία Μελβούρνη - Σίδνεϋ και περίχωρα για 5 βδομάδες

[intefix]

Γεια σας.
Αυστραλία, ένα ταξίδι που ήθελα να κάνω πολλά χρόνια και το ανέβαλα για διάφορους λόγους και λόγω της μεγάλης απόστασης.
Ο κύριος λόγος που επισκεύθομαι την Αυστραλία είναι να επισκευτώ τους συγγενείς μου. Σκέφτηκα εκτός από φυσικά τοπία τι άλλο να έχει.
Δεν θα σταθώ σε ιστορικά σημεία καθότι δεν γνωρίζω και πολλά.
Είμαι στη μέση του ταξιδιού και ακολουθώντας την πρόταση του @tatooine άνοιξα αυτό το νήμα.

Προετοιμασία:
Θα ταξιδέψω τελικά με τον ανηψιό μου. Δεν θα πάμε μαζί. Θα γυρίσουμε μαζί.
Ψάχνω για εισιτήρια. Βρήκα τη Scoot. Πολύ καλές τιμές. Μας πήγαινε 700€ περίπου ευρώ πήγαινε - έλα. Φαντάσου είχε και με 620€ αν κοτάξεις τις “τρύπες” τιμών – ημερομηνιών. Γενικά αν έχει μεγάλο transit είναι πιο φτηνά.

Σημείωση. Καλό είναι να κάνεις ξεχωριστές κρατήσεις. Δεν επηρεάζουν την τιμή. Και μπορείς να αλλάξεις – ακυρώσεις χωρίς να χάσεις όλο το ταξίδι.
Εμείς αν και κάναμε αυτό μπορείς να επιλέξεις και multicity. Να γυρίσεις από άλλη πόλη, να σταματήσεις στη μέση κλπ.
Κλείσαμε Αθήνα-Μελβούρνη μέσω Σινγκαπούρης. Επιστροφή από Σίδνεϋ. Στον γυρισμό επίτηδες διάλεξα με μεγάλη αναμονή - transit 23ώρες για να γυρίσουμε την Σινγκαπούρη μια μέρα.

Βίζα: Μου στέλνει ο ξάδερφος έναν σύνδεσμο εδώ λέει θα βγάλεις τη βίζα.
Μου είπε να επιλέξω την eVisa subClass 651. Αυτή είναι δωρεάν. Έχει 3 βήματα . Λόγος επίσκεψης, Χώρα Passport , χρόνος διαμονής.
Επιλέγω: -visiting family or friends , Greece, less than 3 months .
Μου δίνει το σύστημα έναν αριθμό ImmiNumber και λέει όλα οκ. Απόρησα που δεν μου ζήτησε διαβατήριο κλπ αλλά δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία.
Διάβαζα δω μέσα που είναι πολύπλοκη η διαδικασία...και λέω σιγά το πολύπλοκο.

Checkin: Οργανώσαμε τις αποσκευές. Θα έπερνα το βαλιτσάκι καμπίνας και ένα μέτριο σακίδιο πλάτης. Μου φτάνουν για 5 βδομάδες μια χαρά. Θα πλύνουμε και στη μέση και όλα οκ. Ήρθε η ώρα να κάνω web-chekin. Δεν μπόρεσα. Έβγαζε σφάλμα με τα ελληνικά έγγραφα, πήγαινε στον γκισέ λέει. Πράγματι πάω 3 ώρες πριν τη πτήση. Ουρά στο γκισέ. Φτάνει η σειρά μου. Δίνω το διαβατήριο. Μου λέει η κοπέλα…
-Κύριε δεν μπορείτε να ταξιδέψετε.!!!
-Γιατί;!!!
-Δεν έχετε βιζα για Αυστραλία.
-Πως λέω αφού έκανα τη διαδικασία μου έδωσε αριθμό κλπ.
Με παραπέμπει στη προϊσταμένη. Μου λέει …
-κύριε δεν έχει εγκριθει η βίζα σας και θέλει 5 μέρες. Αυτά τα βλέπω καθε μέρα εδώ Υπάρχει και μια άλλη βιζα που πληρώνεις 2-3 κατοστάρικα και βγαίνει πιό γρήγορα. Αλλά και πάλι δεν προλαβαίνεις. Το πολύ που μπορώ να σού κάνω είναι να σου βγάλω μέχρι Σινγκαπούρη και προσπάθησε από κει ίσως να βγάλεις βίζα.
-Εγώ πίσω δεν γυρίζω λέω. Βγάλε μου το εισιτήριο.
-Είστε τρελός κύριε; Το πολύ πολύ να μεινω Σινγκαπούρη 5 μέρες σκέφτηκα. Μια χαρά είναι και αυτό. Τελευταίος επιβάτης. Σφαίρα στη πύλη αναχώρησης.
Το στρες και η πίεση 500. Παίρνω τον ξάδερφο στο τηλέφωνο. Ευτυχώς που τον βρήκα. Όσο γινόταν ο έλεγχος χειραποσκευών είμαι με το τηλέφωνο στο αυτί. Τον ρωτάω πόσο χρόνο θέλει να βγει η βίζα; βρες καμμια πιο σύντομη κλπ. Μου λέει -εδώ λέει συνήθως αμέσως αλλά μαξ 72 ώρες, κατέβασε αυτήν την εφαρμογή. Τώρα τη βρήκα. Την κατεβάζω και κάνω νέα αίτηση βιζας την 601 τώρα που πληρώνεις 20 δολάρια. Μένω τελευταίος επιβάτης. Τα μεγάφωνα να γκαρίζουν το ονομά μου και να προσπαθώ να τελειώσω να μη δέχεται το τσιπάκι του διαβατηρίου - ανοιχτό το NFC - ευτυχώς το πήδηξα δεν γινόταν αλλοιώς τσεκάρισμα προσώπου τέλος φτάνω να πληρώσω κλπ όσο έχω ιντερνετ στο αεροδρόμιο. Με αφήνει και ο υπεύθυνος της εταιρίας και πληρώνω. Ε μέχρι να κάτσω στη θέση μου ήρθε και μήνυμα από την εφαρμογή. Ουφφφφφφφ.

Σινγκαπούρη: Εκείνες τις μέρες είαχαμ Ισραήλ – Ιράν πόλεμο. Έχε πλάκα λέω να περνάει Ιραν. Δεν έπιανε το GPS εκεί μέσα να δω από που πάμε. Εξαιτίας που τα παράθυρα ήταν LCD και σκοτίνιαζαν ηλεκτρονικά. Περάσαμε Τουρκία – Κασπία- Αζερμπαϊτζαν – Τουρκμενισταν – Πακιστάν – Αφγανιστάν – Ινδία. Φτάνουμε μετά από 11 ώρες Σινγκαπούρη. Ωραίο αεροδρόμιο.
Σε 8 ώρες πέταγα. Ψάχνω κανα μέρος της προκοπής να τη πέσω λιγάκι, όλα κατειλιμμένα. Πάω στον γκισέ των τρανζιτ και έβγαλα το ένο εισιτήριο. Πράγματι είχε περάσει η βίζα μου. Εγκρίθηκε αυτόματα σε λίγα λεπτά. Όπως είπα παραπάνω. Άρα όσα έλεγε η ΑΡΜΟΔΙΑ υπάλληλος ήταν άκυρα που λέει και ο γιός μου.
Μερικές εικόνες από αεροδρόμιο. Θα το επισκευτούμε στον γυρισμό. Και θα πάμε και στη πόλη για μια μέρα. Τώρα τι θα μπορέσουμε να δούμε...ιδωμεν.

 

[intefix]

Θα πω τις εντυπώσεις μου μέχρι τώρα.
Έχω δει λίγο κέντρο βράδυ και μια μέρα, και λίγο νοτιότερα τη φύση. - Να πω ότι έχω 5 πρώτα ξαδέρφια εδώ και φιλοξενούμε-.
Μεγάλη σε έκταση η Μελβούρνη. Το κέντρο μόνο πυκνό με τους ουρανοξύστες και πολύ κόσμο.

Η Περιφέρεια χαμηλά σπίτια μεταναστών ξύλινα τα πιο παλιά, τουβλινα μετά - ίδιο στυλ - και τώρα πιο σύγχρονα. Το πολύ διόροφα. Θυμίζει Αμερική μάλλον. Πιο καθαρή όμως και πιο νοικοκύρηδες θα έλεγα. Δεν είδα μέχρι τώρα το χάλι της Αμερικής με τα παιδιά στα ναρκωτικά κλπ.

Πολυ-πολιτισμική σίγουρα. Δεν νομίζω κάποιος να διεκδικεί τα πρωτεία.

Προφανώς ο κυριότερος λόγος επίσκεψης - για μένα ήταν οι συγγενείς μου - είναι η φύση. Καμμία σχέση με την Ευρώπη. Τεράστια δέντρα κυρίως της οικογένειας των Ευκαλύπτων. Και άλλα κωνοφόρα και μη.
Δέντρα φυτά που δεν έχουμε δει.

 

[intefix]

Πήγαμε σε ένα Βουνάκι - Olinda - καμμία ώρα από δω. Τεράστια δένδρα Ευκαλύπτων και άλλα.
Δεύτερη βδομάδα στη Μελβούρνη και τα πέριξ.
Ας πω δυο λόγια για τον καιρό. Εδώ χειμώνας πλέον - δεν ξέρω τι γίνεται το ;καλοκαίρι - ο καιρός αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα. Σχεδόν όλες τις μέρες με λίγα σύννεφα και λίγη βροχή ιδιώτη νύχτα. Μια φορά είδα βροχή έντονη αλλά σύντομη. Ίσως πιο χειμώνα να γίνει εντονότερη. Κρύο οκ φοράω μπουφάν όποτε βγαίνουμε αλλά όχι έντονο κρύο

Προχτές λοιπόν κάναμε μια μεγάλη βόλτα - για τα ελληνικά δεδομένα, μικρή για δω - μέχρι τη χερσόνησο Mornington τέρμα κατω.
Βγήκαμε και στον ωκεανό. "Λιγο" πιο κάτω η Ανταρκτική.... λέμε τώρα. Φύσαγε του κερατά εκείνη τη μέρα.

Μου έκανε εντύπωση που δεν υπάρχουν μαγαζιά με καρέκλες έξω. Πουθενά δίπλα στη θάλασσα. Γιατί;
Κάναμε μια πεζοπορία 1-2 ώρες κατά μήκος της ακτής. Σε κάτι κουφά μονοπάτια με δέντρα που γέρνανε από τον αέρα που φυσάει εδώ. Μου θύμισαν Γαύδο.
Συνεχίσαμε και φτάσαμε σε έναν μεγάλο αμπελώνα. Εδώ όλα είναι τεράστια. Είχε και ένα εστιατόριο μέσα. Έξω είχε αγάλματα. Καλοφτιαγμένο μαγαζί. Φάγαμε, ήπιαμε και τα κρασάκια μας.
Πάμε για καφέ στο Mornington. Όλα κούπα. Με πολύ δυσκολία βρήκαμε κάποιο ανοιχτό.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Εξωτερικά πλέον.

Α άλλο κουφό εδώ. Δεν έχουν διόδια στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους Freeway αλλά έχουν διόδια στο κέντρο της πόλης!!!

Πάμε σε επόμενη μέρα.
Πήγαμε στη St Tilda. Ήταν μια κακόφημη συνοικία με πουτανες και τα σχετικά. Τώρα έχει αναβαθμιστεί αρκετά. Είναι κοντά στο λιμάνι. Κατεβήκαμε με τα πόδια στη θάλασσα. Σε ένα λουνα- παρκ και μια αίθουσα συναυλιών. Περπατήσαμε μέχρι μέσα στο ντοκο.
Παίρνουμε το αμάξι - εύκολα πάντως

παρκάρεις στη πόλη - και πάμε σε ένα μουσείο επιστημών με πλανητάριο. Το μουσείο δεν έλεγε και πολλά πράματα. Περισσότερο για παιδάκια. Το πλανητάριο είχε θέμα σήμερα τις μαύρες τρύπες. Ωραίο να ξαπλώνεις και να βλέπεις τον ουρανό - σε παίρνει και κανας υπνακος - με διάφορες προβολές. Ένα αγαπημένο μου θέμα είναι και η αστρονομία.
Στη συνέχεια πήγαμε στη βιετναμέζικη συνοικία. Φτάσαμε στο ποτάμι. Εκεί είχε και κάτι κινέζικους ναούς. Στον περίβολο κόβανε βόλτες κάποιοι λαγοί. Πολλά και διάφορα πουλιά.
Πιο βράδυ πήγαμε κέντρο. Πήγαμε στο τελευταίο ελληνικό εστιατόριο δίπλα στη China town. Καλούτσικο φαγητό. Γενικά πιο ακριβά από Ελλάδα οι τιμές. Σε μερικές περιπτώσεις εξωφρενικά ακριβές.
Καταλήξαμε σε ένα ξενοδοχείο ουρανοξύστη να πιούμε το ποτό μας.