Αυστραλία Μελβούρνη - Σίδνεϋ και περίχωρα για 5 βδομάδες

[intefix]

Καλημέρα. Συνεχίζω με αυτόν το τόπο τη ροή. (Δεν ξέρω δω μέσα πως κάνεις κεφάλαια, αγκυρώσεις κλπ).
Όπως είπα ξεναγούμε τον Βασίλη τουτες τις μέρες.
Ο Βασίλης που είναι πολύ καλός μηχανικός αυτοκινήτων χωρίς να το έχει επάγγελμα - κρίμα - μας έτρεχε - όχι ότι μας χάλασε - σε ότι σχετικό με F1 και αυτοκίνητα. Πήγαμε το λοιπόν να δούμε την πίστα Albert-Park.
Δεν είναι μια μόνιμη πίστα. Φτιάχεται για την ανάγκη των αγώνων. Είναι γύρω από μια πανέμορφη λιμνούλα του ομώνυμου πάρκου.

Επειδή ψιλόβρεχε σχεδόν όλη μέρα τη φάγαμε σε πολυκαταστήματα χαζεύοντας διάφορα πραματάκια. Αρκετά πιο ακριβά συγκρίνοντας με την Ελλάδα, αλλά αν σκευτούμε ότι ο βασικός μισθός εδώ απότι υπολόγισα είναι σχεδόν 4 φορές πάνω από μας, άρα αρκετά καλά για αυτούς.
Χθες ξεποδαριαστήκαμε. Όλη μέρα μεχρι αργά το βράδυ στο κέντρο. Όσο και να χαζεύεις στο κέντρο έχει τόοοσα πολά μέρη να δεις.

Έχω πάει 4-5 φορές στο κέντρο και πάλι έχει άλλα 1000 μέρη να δεις.
Πήραμε το τραίνο. Κατεβήκαμε στο κέντρο. Σήμερα πήγαμε να δούμε ένα μουσειάκι με παλιά αυτοκίνητα. Το Fox Classic Car Museum.
Ωραίο ήτανε. Πολλά από αυτά πρωτότυπα. Κυρίως ψάχναμε για V κινητήρες.
Συνεχίσαμε με καφέ σε στοές, διαδρομάκια σκοτεινά μεγάλους δρόμους κλπ.
Ψάξαμε για κάποιο με αθλητικά για F1. Χειμώνας και δεν έχει πολύ κόσμο και είναι πιο καλά για μένα. Πήγαμε σε εκπτωσάδικα αθλητικών. Βρήκαμε μερικά πραματάκια. Πήγαμε σε ένα ιταλικό φαγάδικο. Το Brunetti. Καλό μαγαζί.
Απογιοματάκι πάλι βόλτες στο κέντρο. Νυχτώνει νωρίς ακόμα. Πέρα - δώθε από το ποτάμι τους Yarra. Πολύς κόσμος - νεολαία. Μια ζωντανή πόλη.
*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!

 

[tatooine]

*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!

Αυτά στην βιτρίνα του κρεοπωλείου είναι πρίμιουμ κρέατα. Στην Ελλάδα κοστίζουν αρκετά περισσότερο.
Στο τοκυο δυο σουβλάκια wagyu τα πληρωσαμε σχεδον 100 ευρω και μην φανταστείς ποσοτητα.
Βλέπω οι θερμοκρασίες είναι αρκετά καλές αυτή την περίοδο. Ένα ελαφρύ μπουφάν πρέπει να είναι αρκετό. Δείχνει 18ρια στο σιδνευ και 16ρια στη μελβουρνη.

 

[Nikos1986]

Πολύ ωραία ιστορία, πραγματική ζωντανή ανταπόκριση είναι! Στο Albert δεν είχαμε πάει, ούτε και το μουσείο με τα αυτοκίνητα το ήξερα...

Τα κεφάλαια μπορείς να τα κάνεις και εσύ, αλλά άσ'τα στους διαχειριστές καλύτερα όταν πάει στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες.

Επειδή βλέπω-κι εντός φόρουμ μερικοί αλλά κι εκτός αρκετοί- λέτε πως πήγατε Αυστραλία για επίσκεψη σε συγγενείς. Θα κάνατε το ταξίδι σε άλλη περίπτωση; Αν δεν είχατε κανέναν εκεί;

Αξίζει τον κόπο,την τόσο μεγάλη απόσταση και το κόστος του εισητηρίου θεωρείτε;

Στο Σίδνεϊ είχε φύγει σχεδόν όλο το σόι του πατέρα μου από το ’60. Πλέον έχουν κάνει δισέγγονα, ενώ και η οικογένεια του πατέρα μου ακύρωσε τελευταία στιγμή τη μετανάστευση εκεί λόγω ενός ξαφνικού προβλήματος υγείας του θείου μου τότε.

Η περιέργειά μου για τη χώρα γεννήθηκε μέσω των επισκέψεων των συγγενών μας στην Ελλάδα, κυρίως των αδερφών του παππού και της γιαγιάς, πριν ακόμα πάω το πρώτο ταξίδι στην Ιταλία με το λύκειο.

Πιστεύω αργά ή γρήγορα το ταξίδι στη χώρα θα το έκανα, ακόμη και αν δεν είχα συγγενείς εκεί (εξάλλου προτιμώ να μείνω σε ξενοδοχείο, παρότι προθυμοποιούνται να με φιλοξενούν). Ήδη από την πρώτη φορά μου άρεσε πολύ η χώρα, παρότι πρακτικά κινηθήκαμε σε 3 πόλεις μόνο (Μελβούρνη – Καμπέρα – Σίδνεϊ). Έτσι κι αλλιώς, η χώρα αποτελεί πύλη για τον Ειρηνικό, τα νησιά του οποίου έχω τρέλα να τα επισκεφτώ.

Πολλά πράγματα μου έκαναν εντύπωση εκεί. Έχει πολύ ενδιαφέρουσα φύση (από ερήμους μέχρι ζούγκλα), τον μεγάλο κοραλλιογενή ύφαλο στα ανατολικά και εξίσου εντυπωσιακά αλλά άγνωστα νερά στα δυτικά (τον ύφαλο στο Ningaloo, κολύμπι με δελφίνια στο Monkey Mia αλλά και φαλαινοκαρχαρίες). Στα βόρεια το Kimberly θυμίζει λίγο τοπίο στην άκρη του κόσμου. Η κουζίνα, ως “Αυστραλιανή” δεν λέει και πολλά, αν και υπάρχουν πάμπολλες τοπικές. Ο κόσμος είναι από τους ευγενέστερους που έχω συναντήσει: εκεί που περιμένεις να ακούσεις ένα σκέτο “καλημέρα, 10$” μου είχε φανεί τόσο περίεργο να σε καλωσορίζουν με “πώς είσαι;” ή “πώς τα πέρασες χθες;”, χωρίς να σου γίνονται χρηματόδουλοι. Πρόκειται για μια πολυπολιτισμική κοινωνία, που όμως δεν μου έδινε την εντύπωση των γκέτο και της συναναστροφής μόνο με ατόμων που έχουν καταγωγή από την ίδια χώρα, ένα μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης.

Βγαίνουν κάποιες έρευνες για τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, ο κόσμος εκεί δεν μου έδωσε την εικόνα της μιζέριας και της μικροπρέπειας που έχει καλλιεργηθεί εδώ. Όπως είχα γράψει και αλλού, η χώρα μου έδωσε την εντύπωση ότι συνδυάζει την ποιότητα ζωής της Σκανδιναβίας με τη ζεστασιά της Μεσογείου. Ακόμη και από καφέ είχαμε περάσει, μέρα που είχε τοπικό ντέρμι στη Μελβούρνη και είχαμε συναντήσει φιλάθλους και των 2 ομάδων με μπλούζες / κασκόλ: η εικόνα αυτή μου είχε κάνει τόσο εντύπωση, ήταν σαν να έβλεπα εξωγήινους μπροστά μου.

Δεν λέω ότι η κοινωνία είναι χωρίς προβλήματα, αυτή η ουτοπία δεν υπάρχει. Η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε πριν από 125 χρόνια, ενώ δεν έχω ψάξει ιδιαίτερα το τι βάρος δίνει στους Αβορίγινες. Επίσης, τον βαθμό εμπλοκής της στις εξελίξεις στην γύρω περιοχή (βλ. Τιμόρ). Υπάρχουν προβλήματα που ανησυχούν τον κόσμο εκεί και εδώ είναι σχετικά άγνωστα (πχ θυμάμαι την επίσκεψη ενός ξαδέλφου του μπαμπά το 2004 που μας είχε ρωτήσει “καλά, εδώ δεν ανησυχείτε για τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας;”). Επίσης, κάποιες παροχές είναι λιγότερο δεδομένες εκεί σε σχέση με εδώ. Για παράδειγμα, η δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση δεν υπάρχει: χρειάζεσαι δάνειο, το οποίο όμως είναι εύκολο να ξεπληρώσει μια μέση οικογένεια.

Κάποτε είχαμε ρωτήσει μια ξαδέλφη του πατέρα μου, η οποία γεννήθηκε εκεί, αν νιώθει περισσότερο Ελληνίδα ή Αυστραλή και μας είχε απαντήσει Αυστραλή. Μου είχε φανεί κάπως τότε, στην πορεία το είδα σαν ένδειξη της ένταξής της στην χώρα, κάτι που βλέποντάς το τώρα το θεωρώ πολύ καλό. Τα παιδιά της μιλάνε σπαστά τα Ελληνικά, βλέποντάς το αυτό πατριωτικά σε στενοχωρεί αλλά μένουν σε μια Αγγλόφωνη χώρα και καλώς ή κακώς θα πρέπει να μιλούν την εκεί γλώσσα.

Τώρα για το αν αξίζει το ταξίδι: ναι, τα αεροπορικά είναι ακριβά. Το ’11 που πήγα πρώτη φορά, οι εταιρείες του κόλπου έπαιζαν γύρω στο χιλιάρικο (Etihad και Qatar) και γύρω στα 1200 η Emirates. Τώρα είναι στα 1200 και 1800. Η Scoot παίζει γύρω στο 700άρι, λογικό είναι όσες φορές έχω πετάξει μαζί της να είναι φίσκα. Από την άλλη, όμως, θες 300 ευρώ για Παρίσι / Λονδίνο, για μια 3ωρη πτήση. Και η διαμονή δεν συγκρίνεται με των πόλεων αυτών. Δεν είναι φθηνή, αλλά με το ψυχολογικό όριο των 100 ευρώ το βράδυ είσαι μια χαρά (στο τελευταίο μου ταξίδι εκεί είχα μείνει με τόσα στο κέντρο στα Meriton σε Σίδνεϊ και Μπρισμπέιν). Το value for money είναι πολύ καλύτερο. Το φαγητό είναι λίγο πάνω από την Ελλάδα. Εν ολίγοις, 2 εβδομάδες σε ένα Ελληνικό νησί ή σε μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, δεν θα σου έβγαινε και πολύ φθηνότερα.

Τώρα, αν δεν είχα συγγενείς αν θα την επισκεπτόμουν; Αργά ή γρήγορα ναι, έστω και ως stopover για τον Ειρηνικό. Με αυτά που έχω δει, ακόμη και έτσι, θα ήθελα να την ξαναεπισκεφτώ και μεμονωμένα.

 

[apodrasi]

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο.

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο. Έχουν μείνει στην εποχή το 60. Τους διορθώνω στα Ελληνικά λίγο. Έχουμε πλάκα. Πάντως όπως είπα και παραπάνω αν φύγουν οι παππούδες-γιαγιάδες από που θα ακούνε; Είναι λυπηρό αυτό.

Ισχύει και αυτό, ωστόσο σχολίασα την αυστραλιανή προφορά (της αγγλικής γλώσσας). Πολύ βαριά κι ασήκωτη.

 

[intefix]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.

Skyexpress: Πριν λίγο έβγαλα το εισιτήριο επιστροφής μου για Ηράκλειο. Πολύ σπαστική αυτή η Skyexpress. Με εκνευρίζουν πολύ τα κούκις. Δεν φτάνει που παρακολουθούν τη ζωή μας συνεχώς αλλάζουν και τις τιμές κάθε φορά που μπαίνεις. Η Skyexpress έχει στον κώδικα να βγάζει σφάλμα 500 αν μπεις ιδιωτικά. Άλλη μα...βλακεία. Από το λαπτοπ αυτό MacBook Pro bowser Firefox normal περιήγηση 500 τα ιδια. Με Safari χειρότερα. Δεν ανοίγει η λίστα αεροδρομίων με ον κλικ. Μπαίνω από κινητό σε web περιβάλλον με Brave. Χμ κάπως καλύτερα. Μόλις επιλέγω πτήση πρέπει να είμαι μάγος να καταλάβω ότι έχει ένα ψίρικο βελάκι για να ανοίξει το είδος εισιτηρίου. Θέλουνε δρόμο ακόμα...

Σήμερα τελευταία ουσιαστικά μέρα Μελβούρνη. Αφού τελειώσουμε ένα project στο σπίτι θα ανέβουμε στη πόλη. Ο Βασίλης λέει να κάνει τρέξιμο στη πίστα της Α1 - εγώ θα τον κοιτάω χεχε - και μετά θα πάμε να πάρουμε κανα αναμνηστικό. Μετά θα τσεκάρουμε τα πράματα στο αμάξι. Ελπίζω να μη χρειαστεί να βάλουμε στην οροφή μια μπαγκαζιέρα για πιο πολλά πράματα. Και αύριο γινόμαστε Λούης από δω.

Χθες: Παιδιά χτες πήγαμε Great Ocean Road. Όλη μέρα. Πάρα πολύ όμορφη διαδρομή. Μου θύμιζε Ελλάδα και πιο πολύ νότια Κρήτη. - Άμα είμαστε στη Κίνα πιθανόν από το Fort Nepean στο Point Lonsdale με καμμιά γέφυρα η κάτω από τη θάλασσα να πέρναγες απέναντι. Φαντάσου να έμενες εκεί και να έπρεπε να κάνεις τον γύρο για Great Ocean Road. Είπαμε εμείς μένουμε λίγο νοτιοανατολικά. Θέλαμε μιάμισυ ώρα να πιάσουμε τον παραθαλάσσιο δρόμο αυτό.

Μετά μερική ώρα φτάσαμε στη Bells Beach. Χαμός από σεφερς κάθε ηλικίας. Πάμε σε κάτι εξέδρες να βλέπουμε. Απότι παρατήρησα το κύμα δεν ερχόταν από μέσα βαθιά. Αλλά με κροσσούς συμβουλής γεννιότανε ένα κύμα που έσκαγε έξω. Αν ήταν ομοιοφασικά μεγάλωνε. Αν ήταν κατάλληλο το καβαλάγανε οι σερφερς και γέρνανε μπροστά και τρέχανε πλαγίως για να βρίσκονται πάντα με κλίση και ταχύτητα. Έξω δε είχε και βράχια. Έπρεπε να προλάβεις να πηδήξεις.
Εκεί γινόταν και το World Surf League (WSL) Championship Tour.
Η κυρία της παρέας ήταν δεινή σερφερ στα νιάτα της και μας ξεναγούσε.

Μετα λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε στο Lorne . Ένα παραθαλάσιο χωριουδάκι. Όπως τα δικά μας στην Ελλάδα. Παραγγέλνουμε τα καφεδάκια μας. Είχαμε μαζί και το κατι τις μας. Μας σερβίρει μια εγγλέζα. Μόλις μαθαίνει ότι έρχομαι από την Κρήτη τρελάθηκε. Είχε "ξομείνει στον Άγιο" - που λέμε και στη Κρήτη - αρκετούς μήνες. Αράξαμε καμμια ωρίτσα. Φεύγουμε μετά τα ίσα μπροστά. Ο δρόμος ελικοειδής. Στροφιλίκια αρκετά. Δέντρα αρκετά ίσα με το κύμα. Κάπου σε κάποιο ξέφωτο βλέπουμε και 2-3 καγκουρούδες που λέει και ο ξαδερφός μου. Μακριά όμως. Φάρμες κάπου κάπου.

Μετά από καμμιά ωρίτσα φτάνουμε στο Apollo Bay. Είχε πια μεσημεριάσει για τα καλά. -Τωρα νυχτώνει νωρίς καθότι χειμώνας εδώ στο νότιο ημισφαίριο. Εδω πάρα πολλά πράματα πάνε ανάποδα. Πχ το νερό στον νεροχύτη όταν αδειάζει αδειάζει αριστερόστροφα και όχι όπως στο Βόρειο Ημισφαίριο. Αυτό δεν τόξερα.- Με το ζόρι βρήκαμε κάποιον κινέζο μου είχε μπέργκερ και κόψαμε τη πείνα μας.
Ρε παιδιά χαμός από Ασιάτες στην Αυστραλία. Μου φαίνεται ότι είναι πλειοψηφία. Όχι μόνο σαν εργάτες εδώ η φοιτητές αλλά και τουρίστες. Κατακλυσμός. Τα περισσότερα φαγάδικα εδώ 3 η ώρα το μεσημέρι κλείνουνε.

Παίρνουμε τον δρόμο για τους 12 Αποστόλους. Ίσα που θα προλαβαίναμε...
Στον δρόμο για τους 12 Αποστόλους περάσαμε πιο μεσογειακά από ένα καταπληκτικό δάσος. Το Beech Forest. Πανέμορφο άγριο δάσος με τοπικά δέντρα και φυτά. Τεράστιες φτέρες στις άκρες. Μου θύμιζε τροπικά δάση. Σαν την Ινδονησία ένα πράμα. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο για να δούμε περισσότερα. Βουή για τους 12 - δεν ξέρω είναι ακόμα 12 - βράχους στη θάλασσα. Για να δούμε.

12 Αποστόλοι: Ε σουρουπώνοντας φτάσαμε καμμιά φοράαα. Παρκάρουμε σε έναν χώρο για αυτή τη δουλειά με πολλά αυτοκίνητα ακόμα. Λέω θα είμαστε οι τελευταίοι. Βασίλευε πια. Είχε συνεφιά δεν θα βλέπαμε όμορφο ηλιοβασίλεμα. Περνάμε κάτω από τον δρόμο και φτάνουμε στους εξώστες. Μια θέα σου κόβει την ανάσα. Ο ωκεανός από κάτω σου να βουήζει χαμός. Και κει να στέκονται οι βράχοι αμέριμνοι και σιωπηλοί. Τα κύματα ύπουλα και θορυβώδικα να τους τρώνε τα σωθικά σιγά - σιγά. Πάμε από δώ πάμε από κεί η θέα απερίγραπτη. Μπράβο άξιζε το δρομολόγιο. Γυρίζουμε στο αυτοκίνητο. Ακόμα ερχότανε κόσμος.

Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Τρισήμισυ ώρες. Για λίγα χιλιόμετρα σε πιο στενούς δρόμους και μετά πιο φαρδείς. Εντύπωση μου κάνει εδώ που τέτοιοι μεγάλοι δρόμοι δεν είναι καλά φτιαγμένοι και το αυτοκίνητο με μαξιμουμ όριο τα 100 να χοροπηδάει στο δρόμο μερικές φορές. Έχουνε λέει σε τέτοιους μεγάλους δρόμους κάποιες στάσεις γαι να ξεκουραστείς, να ζεσταθεις - καθότι είπαμε Αυστραλία εδώ και οι αποστάσεις τεράστιες - που σου δίνουν δωρεάν καφέ τσάι η αναψυκτικά με τα σχετικά συνοδευτικά δωρεάν. Περνάμε το λοιπόν από ένα τέτοιο που ήτανε 3 γεροντάκια στο σερβις. Ήτανε λέει εθελοντές.
Μας υποδεχτήκανε χαρούμενοι. Μας δώσανε με χαρά ότι ζητήσαμε. Πιάσαμε λίγη κουβέντα. Έξω ο τρίτος παππούς άναψε μια εξωτερική τεράστια ξυλόσομπα. Τους ευχαριστήσαμε και τους αποχαιτερήσαμε. Πολύ καλοί άνθρωποι. Από το να κάθονται μοναχικοί μες στα σπίτια τους καλύτερα εδώ σκέφτηκα. Τα πράματα καφέδες και συναφή τα δίνει το κράτος μαθαίνω. Συγκρίνω το δικό μας κράτος. Απέχουμε παρασάγγας.

Φτάσαμε αργά το βράδυ.

 

[intefix]

Καλημέρα. Συνεχίζω με αυτόν το τόπο τη ροή. (Δεν ξέρω δω μέσα πως κάνεις κεφάλαια, αγκυρώσεις κλπ).
Όπως είπα ξεναγούμε τον Βασίλη τουτες τις μέρες.
Ο Βασίλης που είναι πολύ καλός μηχανικός αυτοκινήτων χωρίς να το έχει επάγγελμα - κρίμα - μας έτρεχε - όχι ότι μας χάλασε - σε ότι σχετικό με F1 και αυτοκίνητα. Πήγαμε το λοιπόν να δούμε την πίστα Albert-Park.
Δεν είναι μια μόνιμη πίστα. Φτιάχεται για την ανάγκη των αγώνων. Είναι γύρω από μια πανέμορφη λιμνούλα του ομώνυμου πάρκου.

Επειδή ψιλόβρεχε σχεδόν όλη μέρα τη φάγαμε σε πολυκαταστήματα χαζεύοντας διάφορα πραματάκια. Αρκετά πιο ακριβά συγκρίνοντας με την Ελλάδα, αλλά αν σκευτούμε ότι ο βασικός μισθός εδώ απότι υπολόγισα είναι σχεδόν 4 φορές πάνω από μας, άρα αρκετά καλά για αυτούς.
Χθες ξεποδαριαστήκαμε. Όλη μέρα μεχρι αργά το βράδυ στο κέντρο. Όσο και να χαζεύεις στο κέντρο έχει τόοοσα πολά μέρη να δεις.

Έχω πάει 4-5 φορές στο κέντρο και πάλι έχει άλλα 1000 μέρη να δεις.
Πήραμε το τραίνο. Κατεβήκαμε στο κέντρο. Σήμερα πήγαμε να δούμε ένα μουσειάκι με παλιά αυτοκίνητα. Το Fox Classic Car Museum.
Ωραίο ήτανε. Πολλά από αυτά πρωτότυπα. Κυρίως ψάχναμε για V κινητήρες.
Συνεχίσαμε με καφέ σε στοές, διαδρομάκια σκοτεινά μεγάλους δρόμους κλπ.
Ψάξαμε για κάποιο με αθλητικά για F1. Χειμώνας και δεν έχει πολύ κόσμο και είναι πιο καλά για μένα. Πήγαμε σε εκπτωσάδικα αθλητικών. Βρήκαμε μερικά πραματάκια. Πήγαμε σε ένα ιταλικό φαγάδικο. Το Brunetti. Καλό μαγαζί.
Απογιοματάκι πάλι βόλτες στο κέντρο. Νυχτώνει νωρίς ακόμα. Πέρα - δώθε από το ποτάμι τους Yarra. Πολύς κόσμος - νεολαία. Μια ζωντανή πόλη.
*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!
View attachment 502536 View attachment 502537 View attachment 502538 View attachment 502539 View attachment 502540 View attachment 502541 View attachment 502542 View attachment 502543 View attachment 502544 View attachment 502545 View attachment 502546 View attachment 502547 View attachment 502548 View attachment 502549 View attachment 502550 View attachment 502551 View attachment 502552 View attachment 502553 View attachment 502554 View attachment 502555 View attachment 502556 View attachment 502557 View attachment 502558 View attachment 502559

 

[intefix]

 

[intefix]

Καλημέρα. Μαζί μου έχω μόνο το κινητό. Πώς διάολο γράφουν τα πιτσιρίκια σφαίρα;. Προσπάθησα να βάλω και ένα ωραίο blue tooth πληκτρολόγιο αλλά δεν κατάφερα να μάθω πως αλλάζει γλώσσα.
Τέλος πάντων θα συνεχίσω έτσι.
Λοιπόν είμαστε δυο μέρες στον δρόμο για Σίδνεϊ. Είπαμε πάμε στην Ιθάκη.αλλά δεν βιαζόμαστε. Μας αρέσουν οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, η Κύρκη και η Καλυψώ, η Σκύλα και η Χάρυβδη.
Πήραμε το λοιπόν τον δρόμο για Σίδνεϊ. Φτάσαμε μέχρι το Oakley. Μια ελληνική σχεδόν περιοχή της Μελβούρνης και στρίψαμε νοτιοδυτικά. Πήραμε τον δρόμο Α1 . Για σημερα λέμε να φτάσουμε σε ένα παραθαλάσσιο ψαροχώρι. Το Lakes Entrance. Πήραμε επαρχιακούς δρόμους. Οι εναλλαγές του τοπίου λίγες . Ήτανε πολύ boring που λέει και ο Χάρης. Απέραντα λιβάδια με αγελάδες η χέρσα.
- Πάντως στη περιοχή της Victoria οι δρόμοι μη σου πω και οι Freeway είναι χάλια. Καμμία σχέση με τους Ελληνικούς. Άκου τώρα. Μόλις μπήκαμε αργότερα στη New South Wales έφτιαξε η κατάσταση. -
Φτάνουμε σε δύο ώρες περίπου σε ένα χωριό το Stratford. Και δίπλα το ποτάμι Avon. Κάτι θύμιζε Shakespeare. Όλη η Αυστραλία μια αντιγραφή από Αγγλία.
Είχε μεσημεριάσει πια. Πάμε σε ένα μαγαζάκι για φαγητό. Μια χαρά ήτανε.
Ήπιαμε και τα καφεδάκια μας και αφού κάναμε τη βολτίτσα μας στο χωριό συνεχίσαμε το ταξίδι μας νότια. Δεν μπορώ να φωτογραφίζω εν κινήσει. Οπότε τέτοιες δεν έχω. Το τοπίο σιγά σιγά άρχιζε να δείχνει παραθαλάσσιο.
Μετά από δύο ώρες φτάνουμε στον προορισμό μας για απόψε. Ένα πολύ όμορφο χωριό. Παρότι χειμώνας δεν έκανε και πολύ κρύο. Κάνουμε τις βόλτες μας. Περνάμε μια γέφυρα. Φτάνουμε στον ωκεανό. Πολύ όμορφη περιοχή. Μου λένε ότι εδώ έχει πολλούς Έλληνες που ψαρεύουν ακόμα. Είδαμε μεγάλες τράτεςε αυτά τα δίχτυα που γλύφουν τον πάτο και δεν αφήνουν τίποτα δυστυχώς. Τα ίδια έκαναν και στην Ελλάδα και δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο.
Οι φωτογραφίες είναι με ανάποδη χρονολογική σειρά. Χμ περίπου ...

 

[intefix]

Μιας και οι υπόλοιποι ξεκουράζονται λιγάκι είπα να συνεχίσω την ιστορία μας.
Σηκωθήκαμε πρωί και με τούτα καί με κείνα στις εννιά παρά φύγαμε. Θα είχαμε 450 χιλιόμετρα για σήμερα.
Πήραμε τον δρόμο για τα βουνά. Θα πηγαίναμε στο Jindabyne. Ε λέω βουνά θα είναι δάση Χιόνια και όλα τα σχετικά. Άμα δε...
Δρόμο παίρνουμε δρόμο αφήνουμε ανεβαίνουμε ομαλά δεν καταλαβαίναμε ανηφόρα. Εκτάσεις με μοσχάρια, λάμα, άλογα και όλα τα συναφή.
Μικρές λίμνες, ποτάμια και ξερότοποι πολλές φορές. Σταματάμε σε ένα μέρος για καφέ. Πήρανε και κάτι κιμαδόπιτες η κάτι παρόμοιο. Αρκετά χορταστικές.
Πηγαίναμε και πηγαίναμε Φαρ Ουέστ θύμιζε το τοπίο.
Μετά από ώρα βλέπουμε κάτι μίνι γαϊδουράκια στο δρόμο. Κατεβαίνουμε να τα φωτογραφίσουμε. Σε λίγο εμφανίζεται και ο βοσκός. Θα τον δείτε στις φωτογραφίες
Ένας τύπος στη μέση του πουθενά μένει μόνος του ο έρμος. Πιάσαμε τη κουβέντα. Με αυτα τα γαϊδούρια ζούσε. Τα πούλαγε σαν pet.
Είχε έρθει πριν πολλά χρόνια στην Ελλάδα.
Μας είπε μια ιστορία. Περάσατε ένα χωριό που το λέγανε Anton. Ε αυτό το χωριό πήρε το όνομα από έναν Έλληνα κατάδικο. Ήτανε λέει το 1840 ήτανε πειρατής στο Αιγαίο. Τον πιάσανε οι Εγγλέζοι - παλι οι Εγγλέζοι - και τον στείλανε φυλακή στην Αυστραλία. Αφού τελείωσε η καταδίκη του τον βάλανε βοσκό σε 20.000 εκτάρια. Δηλαδή 200.000 στρέμματα. Έτσι ένα χωραφακι τόσο δα ας πούμε για τα εδώ δεδομένα. Μετά κατάφερε και απόχτησε πολλά δικά του . Έτσι πήρε και το όνομα ή περιοχή.
φτάσαμε μετά από ώρες στο Jindabyne. Αλλά Αράχωβα ένα πράμα. Ωραία περιοχή.πουθενά χιόνι μέχρι στιγμής.
Αφού δεν θα κάναμε σκι πήγαμε τουλάχιστον να δούμε τα χιόνια.
Σε λίγα χιλιόμετρα φάνηκαν και τα χιονοδρομικά. Κάνανε σκι αλλά όχι και πάρα πολύ.
Κόσμος όμως πάρα πολύς.
Νύχτωσε ωστόσο. Πάμε στο ξενοδοχείο μας για απόψε. Ήτανε σε ένα διπλανό χωριό. Το Cooma. Ωραίος χώρος αλλά Αλμυρός. 225AUD. 130 € περίπου. Ακριβά για αυτό που ήταν και σε αυτή τη περιοχή.
Πάμε να φάμε πάλι. Τι θα γίνει αυτό το φαί κάθε μέρα;
Αφού κοιτάξαμε σε 2-3 καταλήγουμε σε ένα ex κάτι. Έχει λέει σχέση με στρατό. Όχι ότι θα είχαμε καμμία έκπτωση...Θέλανε λέει διαβατήριο για να μπεις
Ρε σεις φαγητό θέλουμε όχι να "φάμε' και κανέναν. Φέρνουμε τα διαβατήρια τέλος πάντων φαγαμεεεε. Καλό και πολύ εδώ το φαγητό .
Πάμε ξενοδοχείο. Και εδώ και χτες η τηλεόραση μόνο κάτι τοπικές μπούρδες. Ψάξαμε μήπως και δούμε κάτι διαδικτυακό όλα μπλοκαρισμενα. Γιατί δεν κατάλαβα. Ενώ είχε ίντερνετ ή τηλεόραση. Τέλος πάντων.
Λοιπόν να πω μερικά πράγματα που μου έχουν κάνει εντύπωση.
Αυτοκίνητα : Τα περισσότερα βαρέως τύπου. 4Χ4 . Τανκς.Με κάτι κεραίες πάνω λες και πάμε για πόλεμο. Μερικά από αυτά έχουν την εισαγωγή αέρα ψηλά. Για να μπαίνουνε λέει στα ποτάμια και τους βάλτους μέχρι τα αυτιά. Πιο πάνω από τη πόρτα. Δύο λίτρα εδώ είναι αστείο.
Όλοι όσοι πηγαίνουν βαθιά στο εσωτερικό έχουν κάποιο συρόμενο τροχόσπιτο. Και αυτό βαρέως τύπου. Με δύο άξονες και πολύ στιβαρή κατασκευή. Καμμία σχέσης τα δικά μας

Ταχυδρομείου κουτί. Όλα μακριά στο δρόμο καί ο καθένας διαφορετικό.
Κεραίες: Όλων των τύπων και για όλες τις συχνότητες. Από βραχέα μέχρι UHF.

Στους επαρχιακούς δρόμους επειδή δεν μπορεις εύκολα να προσπεράσεις έχουνε κάθε τόσο μι επιπλέον λωρίδα για προσπερασμα. Σε ενημερώνουν σχετικά
Μια δεξιά μια αριστερα.
Επίσης πάνελ φωτοβολταϊκά παντού. Τα σήματα στους δρόμους μακριά έχουν led φωτιζόμενα και ηλιακά .

 

[intefix]

Καλημέρα. Δυστυχώς από το χωριουδάκι του χιονοδρομικού δεν μπόρεσα να βγάλω φωτογραφίες. Γυρίσαμε μέσα από το χωριό.
Την άλλη μέρα λέμε να δούμε τίποτα στο Cooma. Είχε λέει ένα μουσείο υδροηλεκτρισμού. Χμ λέω ενδιαφέρον θα είναι. Βέβαια περισσότερο φωτογραφίες και μοντέλα. Που να χωρέσουν μέσα αυτά τα τεράστια πράματα. Ο ξάδερφος λέει εξαιτίας αυτών φέρανε τους μετανάστες να σκάβουν και να κάνουν όλα αυτά τα τιτάνια έργα.
Στην περιοχή είχε ένα φράγμα. Μια τεχνιτή λίμνη. Και το εργοστάσιο παραγωγής. Μάζευαν το νερό που έλιωναν τα χιόνια. Και γι'αυτό το έργο λεγόταν snowyhydro. Υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα εφαρμογή για αυτό. Μάλιστα την έχει σχεδιάσει ο ξάδερφος μου για την ESRI. Τη μεγαλύτερη εταιρία GIS γεωγραφικών πληροφορικών συστηματων.
Εκεί στηνανε ολόκληρα χωριά με τις οικογένειές τους οι εργαζόμενοι. Καταλαβαίνετε ζωή.
Αφού μαζέψαμε εκεί παίρνουμε τον δρόμο για Narooma.
Σήμερα θα είχαμε λιγότερο από τα μισά χιλιόμετρα. Και σε μόλις μιάμιση ώρα.
Πράγματι πήγαμε τη κατηφόρα. Δασώδεις τώρα εκτάσεις. Ο δρόμος φιδωτος. Κάθε τόσο αυτόνομα Φωτεινά προειδοποιητικά σήματα. Που μόλις " βλέπανε" το αυτοκίνητο άναβαν. Κάθε τόσο μικρές στάσεις ξεκούρασης για τους οδηγούς. Με τουαλέτα καφεδάκι αραιά και που.
Το τοπίο ορεινό με πολλές μικρές λιμνούλες. Αγελάδες άλογα και άλλα ζώα βοσκαγαν εδώ εκεί.
Πριν πάμε στο προορισμό σταμάτησαμε σε ένα χωριουδάκι. 20 σπίτια το πολύ. Κάτι έλεγε για κάστρο.. Αλλά μια ξύλινη πόρτα είχε περισωθεί από αυτο. Ήτανε όμως πολύ όμορφο. Είδαμε και έναν παπαγάλο μαυροκοκκινο.
Μετά το βουκολικό τοπίο αρχίζει να φαίνεται η θάλασσα στο βάθος. Αργά το μεσημέρι φτάσαμε.
Η ώρα 2.30 . Δίπλα μας είχε ένα μικρό φαγαδικο. Πάμε να κάτσουμε, να φάμε τίποτα. Η γκαρσόνα λέει κλείσαμε. Μισή ώρα νωρίτερα. Φτου ρε που θα βρούμε τίποτα τώρα. Παίρνουμε τον δρόμο προς τη θάλασσα. Η ώρα 2.50 πια. Βρίσκουμε μια pub. Τα γεροντια πίνανε κάτι μπυρονια. Ρωτάμε έχει φαι; Έχετε 10 λεπτά να παραγγείλετε. Τακα Τάκα παραγγέλνουμε. Παίρνουμε και τις μπύρες μας. Σε καλό μας βγήκε τελικά. Φοβερή θέα από κάτω. Η έξοδος της λίμνης στη θάλασσα.
Το απογιομα κάναμε τη βόλτα μας στο χωριό. Ψωνίσαμε ψιλοπράματα.
Το βράδυ στήσαμε ένα πικνικ στο δωμάτιο. Όχι ότι γλυτώσαμε και πολλά. Όλα αυτά τα ψιλοπράματα πήγανε 100 δολάρια. Τέλος πάντων. Καλά τη βγάλαμε. Αύριο θα φτάσουμε Σίδνεϊ. Και θα έχουμε και κάμποσα χιλιόμετρα.

 

[intefix]

Καλημέρα και πάλι. Είμαστε ήδη Σιδνεϋ από προχτές.

Φεύγοντας λοιπόν από Narooma πιάσαμε τον Α1 για Σίδνεϋ. Ένας παραλιακός δρόμος.
Άλλοτε τον αφήναμε και φτάναμε θάλασσα και πίσω τον ξαναπαίρναμε. Μετά από δυο ωρίτσες αφού βγήκαμε από τον κεντρικό φτάνουμε σε ένα χωριό το North Broulee
Εκεί λέει πήγαινε ο ξάδερφος πολλές φορές τα καλοκαίρια μα την οικογενεια. Ευκαιρία το λοιπόν να ξαναθυμηθούμε. Είχε πολλά χρόνια να έρθει. Περπατήσαμε στη παραλία. Ανεβήκαμε σε ένα λοφάκι και βλέπαμε και την απέναντι πλευρά. Στο βάθος ένα "νησί" που ενώνεται με την ξηρά με ένα στενό διάδρομο. Δυστυχώς δεν θα πηγαίναμε να περπατήσουμε τον γύρο. Θα ήθελε 1-2 ώρες και ο χρόνος δεν μας έφτανε. Εκεί μας λένε τα παιδιά είχε πολλά δελφίνια που κόβανε βόλτες. Μια ωραία παραλία. Ένα καλό μέρος για surfing λέγανε.

Φορτώνουμε τα σώματά μας στο αυτοκίνητο και παίρνουμε πάλι τον Α1. Πολλές λίμνες στον δρόμο. Άλλες ενώνονταν με τη θάλλασα. Το τοπίο χωρίς πολλές αλλαγές αλλά όμορφο. Με δάση αγροτικές εκτάσεις και όλα τα σχετικά σε μεγάλες διαστάσεις.

Η επόμενη στάση μας η Ullabulla. Πολύ πλάκα αυτά τα ονόματα. Κάτι σαν woolly - bully. Ψάχνουμε κανένα μέρος για φαί. Όλα κούπα. Τι στο διάλο ρε αυτοί δεν τρώνε μεσημέρι; 2.30 τα μαζεύουνε και μας διώχνουνε. Πάμε στο λιμανάκι. Βρίσκουμε ένα ανοιχτό. Ευτυχώς το είχε ένας Έλληνας. Δίπλα ξεφορτώνανε τα ψαράδικα. Εκατοντάδες τόνους. Μερικοί κιτρινόφτεροι. Ρωτάμε που πάνε αυτά ρε παιδιά; Ιαπωνία λένε. Ελάχιστα για την τοπική αγορά. Όλα τα πιάνανε με παραγάδι. Στη φωτογραφία με το κόκκινο σκάφος δείχνω το παραγάδι. Με χιλιάδες γκίστρια τεράστιου μεγέθους για τέτοια ψάρια. Δίπλα είχε ένα άλλο παλιό σκάφος που είχε τεράστια δίχτυα για να σαρώνει το βυθό. Σαρώνει και καταστρέφει τα πάντα. ο άνθρωπος το χειρότερο ζωντανό στη γη. Δεν του φτάνει να πάρει κάτι να φάει πρέπι να τα σαρώσει όλα. Να μην αφήσει τίποτα. Αυτά κάνει το κέρδος.

Πάμε στη διπλανή "Ελληνική" ψαροταβέρνα. Πήραμε όλοι ψαρικά. Εγώ πήρα μια γλώσσα. Να δώ τη γεύση σε σχέση με Ελλάδα. Καλό καθαρό ψάρι αλλά καμμια σχέση η γεύση. Ισως αν την άφηνες στο αλάτι καμμιά μέρα να γινότανε πιο νόστιμη.
Ευχαριστήσαμε τον Βολιότη ιδιοκτήτη και πήραμε τον μεγάλο δρόμο Α1 σε λίγο. Λέμε να πλακωθούμε λίγο - καθότι πάνω από 100 δεν επιτρέπετε - να μη νυχτωθούμε στον δρόμο.
Βράδυ πια φτάσαμεεεε.!!!

 

[intefix]

Χτες σηκωθήκαμε κατα τα Ελληνικά δεδομένα. Ελληνικός καφές και μπόλικο πρωΙνό. Όταν μεζευτήκαμε όλοι τώρα είμαστε εξι είπαμε να πάμε για περπάτημα στη ακρογιαλιά. Πήγαμε με τα αυτοκίνητα στο παραλία Coogee και θα φτάναμε από ένα μονοπάτι - coastal walk μέχρι το Bondi Beach. Πολύ ωραία διαδρομή. Δεν φτάσαμε μέχρι τέλους αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Είχαμε και κάτι εμπόδια στο δρομάκι αλλά κάναμε και μια παράκαμψη. Στο δρόμο είδαμε και ένα αμφιθεατρικό κοιμητήριο.
Πρώτο τραπέζι παραλία θάλασσα οι κοιμώμενοι. Φτάσαμε κάπου λίγο πριν το Bondi. Πάλι το ίδιο φαινόμενο. 2.30 τα μεζεύανε. Τέλος πάντων βρίσκουμε κάτι Ινδούς και πήραμε τον καφέ μας.
Λέμε να γυρίσουμε περπατώντας. Άλλοι ναι άλλοι όχι. Αποφασίζουμε να πάρουμε λεωφορείο. Πήραμε κατι κάρτες για ΜΜΕ. Πήραμε μεν δεν μπορούσαμε να φορτωσουμε λεφτά δε. Τι στο διάλο να κάνουμε; Κατεβάζω το app. Φτάνω να βάλω την κάρτα θυμάται λόγω Google pay αλλά δεν τις είχα μαζί μου για τον τριψήφιο. Τωρα; Την κάτσαμε λέω... βουρ και ότι βγει. Ταμπαρία. Κάτι που δεν το θέλω. Αλλά να γυρίσω με τα πόδια ρε γαμώτο. Ωχ λέω και μπουκάρει κανας ελεγκτής; θα ξεφτυλιστούμε. Τέλος πάντων φτάσαμεεε στα αυτοκίνητα.
Πάμε σε ένα μεγάλο εστιατόριο. Αν και νωρίς για βράδυ και αργά για μεσημέρι. Ωραίο φαγητό, Ανάμικτο ψαρικά πίτσες κλπ. Μια χαρά...Την κοπανίσαμε για σπίτι.
Αύριο έχουμε -σήμερα δηλαδή σε λίγο δηλαδή...πάμε Blue Mountains