Αυστραλία Μελβούρνη - Σίδνεϋ και περίχωρα για 5 βδομάδες

[intefix]

Καλημέρα. Συνεχίζω με αυτόν το τόπο τη ροή. (Δεν ξέρω δω μέσα πως κάνεις κεφάλαια, αγκυρώσεις κλπ).
Όπως είπα ξεναγούμε τον Βασίλη τουτες τις μέρες.
Ο Βασίλης που είναι πολύ καλός μηχανικός αυτοκινήτων χωρίς να το έχει επάγγελμα - κρίμα - μας έτρεχε - όχι ότι μας χάλασε - σε ότι σχετικό με F1 και αυτοκίνητα. Πήγαμε το λοιπόν να δούμε την πίστα Albert-Park.
Δεν είναι μια μόνιμη πίστα. Φτιάχεται για την ανάγκη των αγώνων. Είναι γύρω από μια πανέμορφη λιμνούλα του ομώνυμου πάρκου.

Επειδή ψιλόβρεχε σχεδόν όλη μέρα τη φάγαμε σε πολυκαταστήματα χαζεύοντας διάφορα πραματάκια. Αρκετά πιο ακριβά συγκρίνοντας με την Ελλάδα, αλλά αν σκευτούμε ότι ο βασικός μισθός εδώ απότι υπολόγισα είναι σχεδόν 4 φορές πάνω από μας, άρα αρκετά καλά για αυτούς.
Χθες ξεποδαριαστήκαμε. Όλη μέρα μεχρι αργά το βράδυ στο κέντρο. Όσο και να χαζεύεις στο κέντρο έχει τόοοσα πολά μέρη να δεις.

Έχω πάει 4-5 φορές στο κέντρο και πάλι έχει άλλα 1000 μέρη να δεις.
Πήραμε το τραίνο. Κατεβήκαμε στο κέντρο. Σήμερα πήγαμε να δούμε ένα μουσειάκι με παλιά αυτοκίνητα. Το Fox Classic Car Museum.
Ωραίο ήτανε. Πολλά από αυτά πρωτότυπα. Κυρίως ψάχναμε για V κινητήρες.
Συνεχίσαμε με καφέ σε στοές, διαδρομάκια σκοτεινά μεγάλους δρόμους κλπ.
Ψάξαμε για κάποιο με αθλητικά για F1. Χειμώνας και δεν έχει πολύ κόσμο και είναι πιο καλά για μένα. Πήγαμε σε εκπτωσάδικα αθλητικών. Βρήκαμε μερικά πραματάκια. Πήγαμε σε ένα ιταλικό φαγάδικο. Το Brunetti. Καλό μαγαζί.
Απογιοματάκι πάλι βόλτες στο κέντρο. Νυχτώνει νωρίς ακόμα. Πέρα - δώθε από το ποτάμι τους Yarra. Πολύς κόσμος - νεολαία. Μια ζωντανή πόλη.
*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!

 

[tatooine]

*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!

Αυτά στην βιτρίνα του κρεοπωλείου είναι πρίμιουμ κρέατα. Στην Ελλάδα κοστίζουν αρκετά περισσότερο.
Στο τοκυο δυο σουβλάκια wagyu τα πληρωσαμε σχεδον 100 ευρω και μην φανταστείς ποσοτητα.
Βλέπω οι θερμοκρασίες είναι αρκετά καλές αυτή την περίοδο. Ένα ελαφρύ μπουφάν πρέπει να είναι αρκετό. Δείχνει 18ρια στο σιδνευ και 16ρια στη μελβουρνη.

 

[Nikos1986]

Πολύ ωραία ιστορία, πραγματική ζωντανή ανταπόκριση είναι! Στο Albert δεν είχαμε πάει, ούτε και το μουσείο με τα αυτοκίνητα το ήξερα...

Τα κεφάλαια μπορείς να τα κάνεις και εσύ, αλλά άσ'τα στους διαχειριστές καλύτερα όταν πάει στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες.

Επειδή βλέπω-κι εντός φόρουμ μερικοί αλλά κι εκτός αρκετοί- λέτε πως πήγατε Αυστραλία για επίσκεψη σε συγγενείς. Θα κάνατε το ταξίδι σε άλλη περίπτωση; Αν δεν είχατε κανέναν εκεί;

Αξίζει τον κόπο,την τόσο μεγάλη απόσταση και το κόστος του εισητηρίου θεωρείτε;

Στο Σίδνεϊ είχε φύγει σχεδόν όλο το σόι του πατέρα μου από το ’60. Πλέον έχουν κάνει δισέγγονα, ενώ και η οικογένεια του πατέρα μου ακύρωσε τελευταία στιγμή τη μετανάστευση εκεί λόγω ενός ξαφνικού προβλήματος υγείας του θείου μου τότε.

Η περιέργειά μου για τη χώρα γεννήθηκε μέσω των επισκέψεων των συγγενών μας στην Ελλάδα, κυρίως των αδερφών του παππού και της γιαγιάς, πριν ακόμα πάω το πρώτο ταξίδι στην Ιταλία με το λύκειο.

Πιστεύω αργά ή γρήγορα το ταξίδι στη χώρα θα το έκανα, ακόμη και αν δεν είχα συγγενείς εκεί (εξάλλου προτιμώ να μείνω σε ξενοδοχείο, παρότι προθυμοποιούνται να με φιλοξενούν). Ήδη από την πρώτη φορά μου άρεσε πολύ η χώρα, παρότι πρακτικά κινηθήκαμε σε 3 πόλεις μόνο (Μελβούρνη – Καμπέρα – Σίδνεϊ). Έτσι κι αλλιώς, η χώρα αποτελεί πύλη για τον Ειρηνικό, τα νησιά του οποίου έχω τρέλα να τα επισκεφτώ.

Πολλά πράγματα μου έκαναν εντύπωση εκεί. Έχει πολύ ενδιαφέρουσα φύση (από ερήμους μέχρι ζούγκλα), τον μεγάλο κοραλλιογενή ύφαλο στα ανατολικά και εξίσου εντυπωσιακά αλλά άγνωστα νερά στα δυτικά (τον ύφαλο στο Ningaloo, κολύμπι με δελφίνια στο Monkey Mia αλλά και φαλαινοκαρχαρίες). Στα βόρεια το Kimberly θυμίζει λίγο τοπίο στην άκρη του κόσμου. Η κουζίνα, ως “Αυστραλιανή” δεν λέει και πολλά, αν και υπάρχουν πάμπολλες τοπικές. Ο κόσμος είναι από τους ευγενέστερους που έχω συναντήσει: εκεί που περιμένεις να ακούσεις ένα σκέτο “καλημέρα, 10$” μου είχε φανεί τόσο περίεργο να σε καλωσορίζουν με “πώς είσαι;” ή “πώς τα πέρασες χθες;”, χωρίς να σου γίνονται χρηματόδουλοι. Πρόκειται για μια πολυπολιτισμική κοινωνία, που όμως δεν μου έδινε την εντύπωση των γκέτο και της συναναστροφής μόνο με ατόμων που έχουν καταγωγή από την ίδια χώρα, ένα μεγάλο πρόβλημα της Ευρώπης.

Βγαίνουν κάποιες έρευνες για τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, ο κόσμος εκεί δεν μου έδωσε την εικόνα της μιζέριας και της μικροπρέπειας που έχει καλλιεργηθεί εδώ. Όπως είχα γράψει και αλλού, η χώρα μου έδωσε την εντύπωση ότι συνδυάζει την ποιότητα ζωής της Σκανδιναβίας με τη ζεστασιά της Μεσογείου. Ακόμη και από καφέ είχαμε περάσει, μέρα που είχε τοπικό ντέρμι στη Μελβούρνη και είχαμε συναντήσει φιλάθλους και των 2 ομάδων με μπλούζες / κασκόλ: η εικόνα αυτή μου είχε κάνει τόσο εντύπωση, ήταν σαν να έβλεπα εξωγήινους μπροστά μου.

Δεν λέω ότι η κοινωνία είναι χωρίς προβλήματα, αυτή η ουτοπία δεν υπάρχει. Η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε πριν από 125 χρόνια, ενώ δεν έχω ψάξει ιδιαίτερα το τι βάρος δίνει στους Αβορίγινες. Επίσης, τον βαθμό εμπλοκής της στις εξελίξεις στην γύρω περιοχή (βλ. Τιμόρ). Υπάρχουν προβλήματα που ανησυχούν τον κόσμο εκεί και εδώ είναι σχετικά άγνωστα (πχ θυμάμαι την επίσκεψη ενός ξαδέλφου του μπαμπά το 2004 που μας είχε ρωτήσει “καλά, εδώ δεν ανησυχείτε για τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας;”). Επίσης, κάποιες παροχές είναι λιγότερο δεδομένες εκεί σε σχέση με εδώ. Για παράδειγμα, η δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση δεν υπάρχει: χρειάζεσαι δάνειο, το οποίο όμως είναι εύκολο να ξεπληρώσει μια μέση οικογένεια.

Κάποτε είχαμε ρωτήσει μια ξαδέλφη του πατέρα μου, η οποία γεννήθηκε εκεί, αν νιώθει περισσότερο Ελληνίδα ή Αυστραλή και μας είχε απαντήσει Αυστραλή. Μου είχε φανεί κάπως τότε, στην πορεία το είδα σαν ένδειξη της ένταξής της στην χώρα, κάτι που βλέποντάς το τώρα το θεωρώ πολύ καλό. Τα παιδιά της μιλάνε σπαστά τα Ελληνικά, βλέποντάς το αυτό πατριωτικά σε στενοχωρεί αλλά μένουν σε μια Αγγλόφωνη χώρα και καλώς ή κακώς θα πρέπει να μιλούν την εκεί γλώσσα.

Τώρα για το αν αξίζει το ταξίδι: ναι, τα αεροπορικά είναι ακριβά. Το ’11 που πήγα πρώτη φορά, οι εταιρείες του κόλπου έπαιζαν γύρω στο χιλιάρικο (Etihad και Qatar) και γύρω στα 1200 η Emirates. Τώρα είναι στα 1200 και 1800. Η Scoot παίζει γύρω στο 700άρι, λογικό είναι όσες φορές έχω πετάξει μαζί της να είναι φίσκα. Από την άλλη, όμως, θες 300 ευρώ για Παρίσι / Λονδίνο, για μια 3ωρη πτήση. Και η διαμονή δεν συγκρίνεται με των πόλεων αυτών. Δεν είναι φθηνή, αλλά με το ψυχολογικό όριο των 100 ευρώ το βράδυ είσαι μια χαρά (στο τελευταίο μου ταξίδι εκεί είχα μείνει με τόσα στο κέντρο στα Meriton σε Σίδνεϊ και Μπρισμπέιν). Το value for money είναι πολύ καλύτερο. Το φαγητό είναι λίγο πάνω από την Ελλάδα. Εν ολίγοις, 2 εβδομάδες σε ένα Ελληνικό νησί ή σε μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, δεν θα σου έβγαινε και πολύ φθηνότερα.

Τώρα, αν δεν είχα συγγενείς αν θα την επισκεπτόμουν; Αργά ή γρήγορα ναι, έστω και ως stopover για τον Ειρηνικό. Με αυτά που έχω δει, ακόμη και έτσι, θα ήθελα να την ξαναεπισκεφτώ και μεμονωμένα.

 

[apodrasi]

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο.

Ναι για την προφορά έχετε δίκοιο. Έχουν μείνει στην εποχή το 60. Τους διορθώνω στα Ελληνικά λίγο. Έχουμε πλάκα. Πάντως όπως είπα και παραπάνω αν φύγουν οι παππούδες-γιαγιάδες από που θα ακούνε; Είναι λυπηρό αυτό.

Ισχύει και αυτό, ωστόσο σχολίασα την αυστραλιανή προφορά (της αγγλικής γλώσσας). Πολύ βαριά κι ασήκωτη.

 

[intefix]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις.

Skyexpress: Πριν λίγο έβγαλα το εισιτήριο επιστροφής μου για Ηράκλειο. Πολύ σπαστική αυτή η Skyexpress. Με εκνευρίζουν πολύ τα κούκις. Δεν φτάνει που παρακολουθούν τη ζωή μας συνεχώς αλλάζουν και τις τιμές κάθε φορά που μπαίνεις. Η Skyexpress έχει στον κώδικα να βγάζει σφάλμα 500 αν μπεις ιδιωτικά. Άλλη μα...βλακεία. Από το λαπτοπ αυτό MacBook Pro bowser Firefox normal περιήγηση 500 τα ιδια. Με Safari χειρότερα. Δεν ανοίγει η λίστα αεροδρομίων με ον κλικ. Μπαίνω από κινητό σε web περιβάλλον με Brave. Χμ κάπως καλύτερα. Μόλις επιλέγω πτήση πρέπει να είμαι μάγος να καταλάβω ότι έχει ένα ψίρικο βελάκι για να ανοίξει το είδος εισιτηρίου. Θέλουνε δρόμο ακόμα...

Σήμερα τελευταία ουσιαστικά μέρα Μελβούρνη. Αφού τελειώσουμε ένα project στο σπίτι θα ανέβουμε στη πόλη. Ο Βασίλης λέει να κάνει τρέξιμο στη πίστα της Α1 - εγώ θα τον κοιτάω χεχε - και μετά θα πάμε να πάρουμε κανα αναμνηστικό. Μετά θα τσεκάρουμε τα πράματα στο αμάξι. Ελπίζω να μη χρειαστεί να βάλουμε στην οροφή μια μπαγκαζιέρα για πιο πολλά πράματα. Και αύριο γινόμαστε Λούης από δω.

Χθες: Παιδιά χτες πήγαμε Great Ocean Road. Όλη μέρα. Πάρα πολύ όμορφη διαδρομή. Μου θύμιζε Ελλάδα και πιο πολύ νότια Κρήτη. - Άμα είμαστε στη Κίνα πιθανόν από το Fort Nepean στο Point Lonsdale με καμμιά γέφυρα η κάτω από τη θάλασσα να πέρναγες απέναντι. Φαντάσου να έμενες εκεί και να έπρεπε να κάνεις τον γύρο για Great Ocean Road. Είπαμε εμείς μένουμε λίγο νοτιοανατολικά. Θέλαμε μιάμισυ ώρα να πιάσουμε τον παραθαλάσσιο δρόμο αυτό.

Μετά μερική ώρα φτάσαμε στη Bells Beach. Χαμός από σεφερς κάθε ηλικίας. Πάμε σε κάτι εξέδρες να βλέπουμε. Απότι παρατήρησα το κύμα δεν ερχόταν από μέσα βαθιά. Αλλά με κροσσούς συμβουλής γεννιότανε ένα κύμα που έσκαγε έξω. Αν ήταν ομοιοφασικά μεγάλωνε. Αν ήταν κατάλληλο το καβαλάγανε οι σερφερς και γέρνανε μπροστά και τρέχανε πλαγίως για να βρίσκονται πάντα με κλίση και ταχύτητα. Έξω δε είχε και βράχια. Έπρεπε να προλάβεις να πηδήξεις.
Εκεί γινόταν και το World Surf League (WSL) Championship Tour.
Η κυρία της παρέας ήταν δεινή σερφερ στα νιάτα της και μας ξεναγούσε.

Μετα λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε στο Lorne . Ένα παραθαλάσιο χωριουδάκι. Όπως τα δικά μας στην Ελλάδα. Παραγγέλνουμε τα καφεδάκια μας. Είχαμε μαζί και το κατι τις μας. Μας σερβίρει μια εγγλέζα. Μόλις μαθαίνει ότι έρχομαι από την Κρήτη τρελάθηκε. Είχε "ξομείνει στον Άγιο" - που λέμε και στη Κρήτη - αρκετούς μήνες. Αράξαμε καμμια ωρίτσα. Φεύγουμε μετά τα ίσα μπροστά. Ο δρόμος ελικοειδής. Στροφιλίκια αρκετά. Δέντρα αρκετά ίσα με το κύμα. Κάπου σε κάποιο ξέφωτο βλέπουμε και 2-3 καγκουρούδες που λέει και ο ξαδερφός μου. Μακριά όμως. Φάρμες κάπου κάπου.

Μετά από καμμιά ωρίτσα φτάνουμε στο Apollo Bay. Είχε πια μεσημεριάσει για τα καλά. -Τωρα νυχτώνει νωρίς καθότι χειμώνας εδώ στο νότιο ημισφαίριο. Εδω πάρα πολλά πράματα πάνε ανάποδα. Πχ το νερό στον νεροχύτη όταν αδειάζει αδειάζει αριστερόστροφα και όχι όπως στο Βόρειο Ημισφαίριο. Αυτό δεν τόξερα.- Με το ζόρι βρήκαμε κάποιον κινέζο μου είχε μπέργκερ και κόψαμε τη πείνα μας.
Ρε παιδιά χαμός από Ασιάτες στην Αυστραλία. Μου φαίνεται ότι είναι πλειοψηφία. Όχι μόνο σαν εργάτες εδώ η φοιτητές αλλά και τουρίστες. Κατακλυσμός. Τα περισσότερα φαγάδικα εδώ 3 η ώρα το μεσημέρι κλείνουνε.

Παίρνουμε τον δρόμο για τους 12 Αποστόλους. Ίσα που θα προλαβαίναμε...
Στον δρόμο για τους 12 Αποστόλους περάσαμε πιο μεσογειακά από ένα καταπληκτικό δάσος. Το Beech Forest. Πανέμορφο άγριο δάσος με τοπικά δέντρα και φυτά. Τεράστιες φτέρες στις άκρες. Μου θύμιζε τροπικά δάση. Σαν την Ινδονησία ένα πράμα. Δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο για να δούμε περισσότερα. Βουή για τους 12 - δεν ξέρω είναι ακόμα 12 - βράχους στη θάλασσα. Για να δούμε.

12 Αποστόλοι: Ε σουρουπώνοντας φτάσαμε καμμιά φοράαα. Παρκάρουμε σε έναν χώρο για αυτή τη δουλειά με πολλά αυτοκίνητα ακόμα. Λέω θα είμαστε οι τελευταίοι. Βασίλευε πια. Είχε συνεφιά δεν θα βλέπαμε όμορφο ηλιοβασίλεμα. Περνάμε κάτω από τον δρόμο και φτάνουμε στους εξώστες. Μια θέα σου κόβει την ανάσα. Ο ωκεανός από κάτω σου να βουήζει χαμός. Και κει να στέκονται οι βράχοι αμέριμνοι και σιωπηλοί. Τα κύματα ύπουλα και θορυβώδικα να τους τρώνε τα σωθικά σιγά - σιγά. Πάμε από δώ πάμε από κεί η θέα απερίγραπτη. Μπράβο άξιζε το δρομολόγιο. Γυρίζουμε στο αυτοκίνητο. Ακόμα ερχότανε κόσμος.

Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Τρισήμισυ ώρες. Για λίγα χιλιόμετρα σε πιο στενούς δρόμους και μετά πιο φαρδείς. Εντύπωση μου κάνει εδώ που τέτοιοι μεγάλοι δρόμοι δεν είναι καλά φτιαγμένοι και το αυτοκίνητο με μαξιμουμ όριο τα 100 να χοροπηδάει στο δρόμο μερικές φορές. Έχουνε λέει σε τέτοιους μεγάλους δρόμους κάποιες στάσεις γαι να ξεκουραστείς, να ζεσταθεις - καθότι είπαμε Αυστραλία εδώ και οι αποστάσεις τεράστιες - που σου δίνουν δωρεάν καφέ τσάι η αναψυκτικά με τα σχετικά συνοδευτικά δωρεάν. Περνάμε το λοιπόν από ένα τέτοιο που ήτανε 3 γεροντάκια στο σερβις. Ήτανε λέει εθελοντές.
Μας υποδεχτήκανε χαρούμενοι. Μας δώσανε με χαρά ότι ζητήσαμε. Πιάσαμε λίγη κουβέντα. Έξω ο τρίτος παππούς άναψε μια εξωτερική τεράστια ξυλόσομπα. Τους ευχαριστήσαμε και τους αποχαιτερήσαμε. Πολύ καλοί άνθρωποι. Από το να κάθονται μοναχικοί μες στα σπίτια τους καλύτερα εδώ σκέφτηκα. Τα πράματα καφέδες και συναφή τα δίνει το κράτος μαθαίνω. Συγκρίνω το δικό μας κράτος. Απέχουμε παρασάγγας.

Φτάσαμε αργά το βράδυ.

 

[intefix]

Καλημέρα. Συνεχίζω με αυτόν το τόπο τη ροή. (Δεν ξέρω δω μέσα πως κάνεις κεφάλαια, αγκυρώσεις κλπ).
Όπως είπα ξεναγούμε τον Βασίλη τουτες τις μέρες.
Ο Βασίλης που είναι πολύ καλός μηχανικός αυτοκινήτων χωρίς να το έχει επάγγελμα - κρίμα - μας έτρεχε - όχι ότι μας χάλασε - σε ότι σχετικό με F1 και αυτοκίνητα. Πήγαμε το λοιπόν να δούμε την πίστα Albert-Park.
Δεν είναι μια μόνιμη πίστα. Φτιάχεται για την ανάγκη των αγώνων. Είναι γύρω από μια πανέμορφη λιμνούλα του ομώνυμου πάρκου.

Επειδή ψιλόβρεχε σχεδόν όλη μέρα τη φάγαμε σε πολυκαταστήματα χαζεύοντας διάφορα πραματάκια. Αρκετά πιο ακριβά συγκρίνοντας με την Ελλάδα, αλλά αν σκευτούμε ότι ο βασικός μισθός εδώ απότι υπολόγισα είναι σχεδόν 4 φορές πάνω από μας, άρα αρκετά καλά για αυτούς.
Χθες ξεποδαριαστήκαμε. Όλη μέρα μεχρι αργά το βράδυ στο κέντρο. Όσο και να χαζεύεις στο κέντρο έχει τόοοσα πολά μέρη να δεις.

Έχω πάει 4-5 φορές στο κέντρο και πάλι έχει άλλα 1000 μέρη να δεις.
Πήραμε το τραίνο. Κατεβήκαμε στο κέντρο. Σήμερα πήγαμε να δούμε ένα μουσειάκι με παλιά αυτοκίνητα. Το Fox Classic Car Museum.
Ωραίο ήτανε. Πολλά από αυτά πρωτότυπα. Κυρίως ψάχναμε για V κινητήρες.
Συνεχίσαμε με καφέ σε στοές, διαδρομάκια σκοτεινά μεγάλους δρόμους κλπ.
Ψάξαμε για κάποιο με αθλητικά για F1. Χειμώνας και δεν έχει πολύ κόσμο και είναι πιο καλά για μένα. Πήγαμε σε εκπτωσάδικα αθλητικών. Βρήκαμε μερικά πραματάκια. Πήγαμε σε ένα ιταλικό φαγάδικο. Το Brunetti. Καλό μαγαζί.
Απογιοματάκι πάλι βόλτες στο κέντρο. Νυχτώνει νωρίς ακόμα. Πέρα - δώθε από το ποτάμι τους Yarra. Πολύς κόσμος - νεολαία. Μια ζωντανή πόλη.
*Για δειτε τις τιμές στα κρέατα !!
View attachment 502536 View attachment 502537 View attachment 502538 View attachment 502539 View attachment 502540 View attachment 502541 View attachment 502542 View attachment 502543 View attachment 502544 View attachment 502545 View attachment 502546 View attachment 502547 View attachment 502548 View attachment 502549 View attachment 502550 View attachment 502551 View attachment 502552 View attachment 502553 View attachment 502554 View attachment 502555 View attachment 502556 View attachment 502557 View attachment 502558 View attachment 502559

 

[intefix]

 

[intefix]

Καλημέρα. Μαζί μου έχω μόνο το κινητό. Πώς διάολο γράφουν τα πιτσιρίκια σφαίρα;. Προσπάθησα να βάλω και ένα ωραίο blue tooth πληκτρολόγιο αλλά δεν κατάφερα να μάθω πως αλλάζει γλώσσα.
Τέλος πάντων θα συνεχίσω έτσι.
Λοιπόν είμαστε δυο μέρες στον δρόμο για Σίδνεϊ. Είπαμε πάμε στην Ιθάκη.αλλά δεν βιαζόμαστε. Μας αρέσουν οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, η Κύρκη και η Καλυψώ, η Σκύλα και η Χάρυβδη.
Πήραμε το λοιπόν τον δρόμο για Σίδνεϊ. Φτάσαμε μέχρι το Oakley. Μια ελληνική σχεδόν περιοχή της Μελβούρνης και στρίψαμε νοτιοδυτικά. Πήραμε τον δρόμο Α1 . Για σημερα λέμε να φτάσουμε σε ένα παραθαλάσσιο ψαροχώρι. Το Lakes Entrance. Πήραμε επαρχιακούς δρόμους. Οι εναλλαγές του τοπίου λίγες . Ήτανε πολύ boring που λέει και ο Χάρης. Απέραντα λιβάδια με αγελάδες η χέρσα.
- Πάντως στη περιοχή της Victoria οι δρόμοι μη σου πω και οι Freeway είναι χάλια. Καμμία σχέση με τους Ελληνικούς. Άκου τώρα. Μόλις μπήκαμε αργότερα στη New South Wales έφτιαξε η κατάσταση. -
Φτάνουμε σε δύο ώρες περίπου σε ένα χωριό το Stratford. Και δίπλα το ποτάμι Avon. Κάτι θύμιζε Shakespeare. Όλη η Αυστραλία μια αντιγραφή από Αγγλία.
Είχε μεσημεριάσει πια. Πάμε σε ένα μαγαζάκι για φαγητό. Μια χαρά ήτανε.
Ήπιαμε και τα καφεδάκια μας και αφού κάναμε τη βολτίτσα μας στο χωριό συνεχίσαμε το ταξίδι μας νότια. Δεν μπορώ να φωτογραφίζω εν κινήσει. Οπότε τέτοιες δεν έχω. Το τοπίο σιγά σιγά άρχιζε να δείχνει παραθαλάσσιο.
Μετά από δύο ώρες φτάνουμε στον προορισμό μας για απόψε. Ένα πολύ όμορφο χωριό. Παρότι χειμώνας δεν έκανε και πολύ κρύο. Κάνουμε τις βόλτες μας. Περνάμε μια γέφυρα. Φτάνουμε στον ωκεανό. Πολύ όμορφη περιοχή. Μου λένε ότι εδώ έχει πολλούς Έλληνες που ψαρεύουν ακόμα. Είδαμε μεγάλες τράτεςε αυτά τα δίχτυα που γλύφουν τον πάτο και δεν αφήνουν τίποτα δυστυχώς. Τα ίδια έκαναν και στην Ελλάδα και δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο.
Οι φωτογραφίες είναι με ανάποδη χρονολογική σειρά. Χμ περίπου ...