Πάντως το καλοκαιρινό πάπλωμα σε σκεπάζει ρε παιδί μου... Αντί για 7 ξυπνήσαμε 8... Μικρό το κακό
Μετά απο σύντομο έλεγχο του αυτοκινήτου φορτώσαμε βαλίτσες και τα λοιπά και τέλος μπήκαμε μέσα και κινήσαμε για Προμαχώνα από την πατρίδα μας την Θεσ/νίκη. Το ταξίδι ήταν μικρό και διήρκησε λίγο λιγότερο από 1 ωρίτσα. Λίγο πρίν τα δικά μας τελωνεία υπάρχει το splendid μια κλασική συνοριακή καφετέρια όπου πλακώσαμε τα φρέντο εσπρέσο να ανοίξει λίγο το μάτι μας... Το μικρότερο παιδί μια σοκολάτα
. Η στάση μας δεν διήρκησε πάνω από ένα τεταρτάκι. Ξαναμπήκαμε λοιπόν στο αμάξι και περάσαμε στην γείτονα χώρα μετά μόνο από έλεγχου του Βούλγαρου που μιλούσε όμωε καλά ελληνικά. Μετά από λίγα μέτρα σταματήσαμε απέναντι απο το καζίνο Foinix και πήραμε την βινιέτα με 6 ευρώ. Αυτήν άλλοι αστυνομικοι την ζητάνε άλλοι όχι αλλά εμείς για σιγουρία τα δώσαμε τα λεφτά και μας την κόλησε στο παρμπρίζ ένας μαυριδερός Βούλγαρος (μαγαζάτορας του μαγαζιού που λέει στην πινακίδα με τεράστια γράμματα στη βουλγαρική ΒΝΗΝΕΤΑ η κάτι τέτοιο ) που μας εξυπηρέτησε. Έπειτα δεν αρνηθήκαμε ένα 20λεπτο για να πάρει τον καφέ του το παληκάρι. Εκεί έχει και πολλά ανταλλακτήρια με καλούτσικες ισοτιμίες και αλλάξαμε χρήματα για τα έξοδα του ταξιδιού ως Σόφια. Κακώς καθώς υπάρχει καλύτερη λύση που θα σας αποκαλύψω, αν δεν την ξέρετε ήδη στη συνεχεια...Βάλαμε ζώνη και ανάψαμε τα φώτα, κινήσεις που δεν θα δώσουν δικαιώματα για κλήσεις στην τοπική αστυνομία. Η επόμενη στάση ήταν μετά από ελάχιστα μέτρα στο Shell όπου μιλώντας ελληνικά φουλάραμε με 2,16 λεβα/λίτρο το αμάξι. Το ταξίδι μέχρι Σόφια θα γινόταν πλέον σε βουλγαρικό έδαφος... (έρχεται και το υπόλοιπο
)
Μετά απο σύντομο έλεγχο του αυτοκινήτου φορτώσαμε βαλίτσες και τα λοιπά και τέλος μπήκαμε μέσα και κινήσαμε για Προμαχώνα από την πατρίδα μας την Θεσ/νίκη. Το ταξίδι ήταν μικρό και διήρκησε λίγο λιγότερο από 1 ωρίτσα. Λίγο πρίν τα δικά μας τελωνεία υπάρχει το splendid μια κλασική συνοριακή καφετέρια όπου πλακώσαμε τα φρέντο εσπρέσο να ανοίξει λίγο το μάτι μας... Το μικρότερο παιδί μια σοκολάτα. Η στάση μας δεν διήρκησε πάνω από ένα τεταρτάκι. Ξαναμπήκαμε λοιπόν στο αμάξι και περάσαμε στην γείτονα χώρα μετά μόνο από έλεγχου του Βούλγαρου που μιλούσε όμωε καλά ελληνικά. Μετά από λίγα μέτρα σταματήσαμε απέναντι απο το καζίνο Foinix και πήραμε την βινιέτα με 6 ευρώ. Αυτήν άλλοι αστυνομικοι την ζητάνε άλλοι όχι αλλά εμείς για σιγουρία τα δώσαμε τα λεφτά και μας την κόλησε στο παρμπρίζ ένας μαυριδερός Βούλγαρος (μαγαζάτορας του μαγαζιού που λέει στην πινακίδα με τεράστια γράμματα στη βουλγαρική ΒΝΗΝΕΤΑ η κάτι τέτοιο ) που μας εξυπηρέτησε. Έπειτα δεν αρνηθήκαμε ένα 20λεπτο για να πάρει τον καφέ του το παληκάρι. Εκεί έχει και πολλά ανταλλακτήρια με καλούτσικες ισοτιμίες και αλλάξαμε χρήματα για τα έξοδα του ταξιδιού ως Σόφια. Κακώς καθώς υπάρχει καλύτερη λύση που θα σας αποκαλύψω, αν δεν την ξέρετε ήδη στη συνεχεια...Βάλαμε ζώνη και ανάψαμε τα φώτα, κινήσεις που δεν θα δώσουν δικαιώματα για κλήσεις στην τοπική αστυνομία. Η επόμενη στάση ήταν μετά από ελάχιστα μέτρα στο Shell όπου μιλώντας ελληνικά φουλάραμε με 2,16 λεβα/λίτρο το αμάξι. Το ταξίδι μέχρι Σόφια θα γινόταν πλέον σε βουλγαρικό έδαφος... (έρχεται και το υπόλοιπο)
Last edited:
Εν τω μεταξύ κάμερες και ραντάρ παντού! Τα όρια τηρούνται! Οι Βούλγαροι οδηγούν επιθετικά και προσπερνούν όποτε βρουν (και δε βρουν
μας έφερε Σόφια!!! Και αντικρύσαμε τι;;; Μια Σοβιετική πόλη...
)
Αλλά για κακή μας τύχη όχι παραδοσιακά! Το ένα ήταν ταπας μπαρ και το άλλο είχε διεθνή κουζίνα. Έτσι, παρά την πείνα μας προχωρήσαμε προς το City Garden, ένα μεγάλο πάρκο! Εκεί είδαμε την ομορφιά των γύρω κτιρίων ακι κυρίως της πινακοιθήκης αλλά δεν βρήκαμε ετσιατόρια ανοικτά...
). Φύγαμε και κινήσαμε με την καθοδήγιση του GPS της Nokia πρός την Αγία Σοφία, ναό που έδωσε το όνομα στην πόλη της Σόφιας! Μέχρι τον 14ο αιώνα λεγόταν Σρέντετς, πιο πρίν Τριαδιτσα, στα ρωμαικά χρόνια Serdicum! H Σόφια είναι μια ιστορικότατη πόλη! Στον Ναό που χτίστηκε τον 5ο αιώνα (βυζαντινός) και είναι πανέμορφος και αξίζει επίσκεψης είχε Εσπερινό. Καθίσαμε κανα 5λεπτο και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Όχι για ξεκούραση γιατί θέλαμε απεγνωσμένα να γνωρίσουμε την εξαίσια πόλη αλλά για να πάρουμε κανένα πανωφόρι γιατί ξαφνικά έβγαλε κρυάκι. Όταν κατεβήκαμε απο τα δωμάτια φορλωντας τα μπουφάν μας μια νέα περιπέτεια άρχιζε... (αναμένετε την συνέχεια
)
και άλλοι. Δίπλα είναι η εκκλησία της Αγίας Κυριακήγς, πανέμορφη και υψιλής τέχνης. Εμείς συνεχίσαμε την πορεία μαςμέσω ενός πολυσύχναστου δρόμου προς το μολ. Όταν φτάσαμε είδαμε ένα τεράστιο ευρωπαΙκό εμπορικό! ΠΟλλά γνωστά μαγαζιά και πολυεθνικές. Σε αυτά η διαφορά με την Ελλάδα είναι μόνο της τάξης των 2 με 4 ευρώ... Οτιδήποτε το πληρώναμε με πιστωτική και πρωπληρωμένη απο τις οποίες τραβούσαν λέβα και όχι ευρώ! Έτσι αποφεύγετε την χασούρα της ανταλλαγής ευρω σε λεβα. Μετά τέτων ψωνιων καθίσαμε στα Mc coffee όπου ούτε Αγγλικά ήξεραν ούτε να φτιάχνουν φρέντο. Αντι αυτού πήραμε ένα νεροζούμι και καλά φρέντο
