interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.207
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
Περιεχόμενα
Ο Treymar θέλει να ντύνεται σαν λευκός. Κατάγεται από την πολιτεία της Washington και δεν έχει να πει τα καλύτερα λόγια για τους συμπατριώτες του. Είναι, λέει, όλα στανταρντ εκει. Ο γιατρός θα ντυθεί σαν γιατρός, ο ισπανόφωνος θα ντυθεί σαν γκάνκστερ, ο πλούσιος σαν πλούσιος και βέβαια ο μαύρος σαν μαύρος. Το κοινωνικό στατους πρέπει να είναι αυδιάκριτο και αν προσπαθήσεις να υπερβείς τους κανόνες σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν απατεώνα. Η’ τουλάχιστον έτσι τα βλέπει τα πράγματα ο Treymar. Ανάθεμα στους Καλιφορνέζους με την επιδειξιομανία τους, την άνεση που δείχνουν σε όλα περπατώντας με το μαύρο τους γιαλί στις παραλίες ή πίνοντας τα κρασία τους στις λεκάνες των βουνών στις οροσειρές τις Σιέρα Νεβάδα. Ο Treymar λοιπόν έχει έρθει στο Παρίσι για να κάνει μαθήματα μπαλέτου για μια εβδομάδα και μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά.
Περπατάω στους κήπους του Λουξεμβούργου ευτυχισμένος, αφού έχω βάλει στα ακουστικά τους ήχους της Chicha! Αυτή η μουσική είναι σαν ελαφρό ναρκωτικό. Είμαι διατεθημένος λοιπόν να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε αυτή την πόλη. Οι παρισιάνοι είναι ευδιάθετοι γιατί ο καιρός τους κάνει το χατίρι και έχει ένα ήρεμο και ηλιόλουστο απογευματάκι. Χωρίς να το καταλάβω έχω μπει για τα καλά στο 6th arrondissement και στην συνοικία του St. Germain. Μια διαφορετική νότα έχει αυτή η συνοικία. Ο κόσμος είναι πιο sophisticated από ποτέ, και ο αέρας μυρίζει τέχνη. Ένας τύπος με το κλαρινέτο του και την συνοδία μελωδίας από κάποιο ηχοσύστημα καθοδηγεί τα πλήθη σε μια εκκλησία. Μέσα στην εκκλησία ο πιστός λαός μετατρέπεται σε θαμώνες γκαλερί υψηλής τέχνης που θαυμάζουν τα εκθέματα ενός γλύπτη. Στο βάθος ένας άγιος (ο άγιος Γερμάνιος
χαιρετά αμήχανα τον κόσμο βρισκόμενος ανάμεσα σε ένα ανδρικό και ένα γυναικείο «σύμβολο» σαν να είναι ο προστάτης του φλερτ, που άλλωστε είναι το καλύτερο πράγμα να κάνει κάποιος σε ένα απόγευμα σαν κι αυτό. Φυσιολογικά λοιπόν η βόλτα θα συνεχιστεί σε μια γέφυρα πάνω από τον Seine, που οι περαστικοί κλειδώνουν με χαρά διάφορα στιχάκια πάνω στα κάγκελα και οι πλανώδιοι μικροπωλητές με μεγαλύτερη χαρά πουλάνε κλειδαρίες. Το απόγευμα όμως χαλάει καθώς ξαφνικά ανοίγουν οι ουρανοί και αρχίζει να ρίχνει χοντρό χαλάζι!
Ο Treymar γύρισε στο hostel εξαντλημένος. Είχε πάει λέει στις γκαλερί Λαφαγιέτ και αντίκρισε το μάτι του πλούτο που δεν είχε ξαναδεί. Κάποια στιγμή μάλιστα ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πλούσιους του ήρθε μια ζαλάδα, ένας πανικός, και αποφάσισε να βγει στην ταράτσα να πάρει λίγο αέρα και να απολάυσει και το πύργο του Άιφελ’ άλλωστε, πάρισι χωρίς να δεις τον πύργο του Αιφελ δεν νοέιται. Κι όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την πόλη είναι το στυλ των κατοίκων του και η σημασία που δίνουνε σε αυτό! Και όπως παραδέχεται και ο Treymar εδω στο Παρίσι υπάρχει μια άλλη μορφή ισότητας: Ίσα δικαιώματα στο στυλ!
Περπατάω στους κήπους του Λουξεμβούργου ευτυχισμένος, αφού έχω βάλει στα ακουστικά τους ήχους της Chicha! Αυτή η μουσική είναι σαν ελαφρό ναρκωτικό. Είμαι διατεθημένος λοιπόν να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε αυτή την πόλη. Οι παρισιάνοι είναι ευδιάθετοι γιατί ο καιρός τους κάνει το χατίρι και έχει ένα ήρεμο και ηλιόλουστο απογευματάκι. Χωρίς να το καταλάβω έχω μπει για τα καλά στο 6th arrondissement και στην συνοικία του St. Germain. Μια διαφορετική νότα έχει αυτή η συνοικία. Ο κόσμος είναι πιο sophisticated από ποτέ, και ο αέρας μυρίζει τέχνη. Ένας τύπος με το κλαρινέτο του και την συνοδία μελωδίας από κάποιο ηχοσύστημα καθοδηγεί τα πλήθη σε μια εκκλησία. Μέσα στην εκκλησία ο πιστός λαός μετατρέπεται σε θαμώνες γκαλερί υψηλής τέχνης που θαυμάζουν τα εκθέματα ενός γλύπτη. Στο βάθος ένας άγιος (ο άγιος Γερμάνιος
χαιρετά αμήχανα τον κόσμο βρισκόμενος ανάμεσα σε ένα ανδρικό και ένα γυναικείο «σύμβολο» σαν να είναι ο προστάτης του φλερτ, που άλλωστε είναι το καλύτερο πράγμα να κάνει κάποιος σε ένα απόγευμα σαν κι αυτό. Φυσιολογικά λοιπόν η βόλτα θα συνεχιστεί σε μια γέφυρα πάνω από τον Seine, που οι περαστικοί κλειδώνουν με χαρά διάφορα στιχάκια πάνω στα κάγκελα και οι πλανώδιοι μικροπωλητές με μεγαλύτερη χαρά πουλάνε κλειδαρίες. Το απόγευμα όμως χαλάει καθώς ξαφνικά ανοίγουν οι ουρανοί και αρχίζει να ρίχνει χοντρό χαλάζι!Ο Treymar γύρισε στο hostel εξαντλημένος. Είχε πάει λέει στις γκαλερί Λαφαγιέτ και αντίκρισε το μάτι του πλούτο που δεν είχε ξαναδεί. Κάποια στιγμή μάλιστα ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πλούσιους του ήρθε μια ζαλάδα, ένας πανικός, και αποφάσισε να βγει στην ταράτσα να πάρει λίγο αέρα και να απολάυσει και το πύργο του Άιφελ’ άλλωστε, πάρισι χωρίς να δεις τον πύργο του Αιφελ δεν νοέιται. Κι όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την πόλη είναι το στυλ των κατοίκων του και η σημασία που δίνουνε σε αυτό! Και όπως παραδέχεται και ο Treymar εδω στο Παρίσι υπάρχει μια άλλη μορφή ισότητας: Ίσα δικαιώματα στο στυλ!
