Γαλλία Μια μπανάλ ιστορια από το Παρίσι

[interted]

Ο κόκκινος Roy, ο συγκάτοικος στο δωμάτιο, έχει ένα και μοναδικό moto: Culture and food. Χτές κατάφερε να φάει ένα γεύμα που κόστισε 55 euro και να δει τον αγαπημένο του πίνακα του Caravaggio. Σήμερα η αποστολή μας είναι να βούμε το καλύτερο σάντουιτς στο Παρίσι. Ως φανατικός του street food δεν μπόρεσα ασφαλώς να πω όχι. Ειδικά όταν πρόκεται για ένα αυθεντικό Βιετναμέζικο ultra spicy sandwitch όπως στην προκειμένη!


Πήραμε τους δρόμους λοιπόν με αφετηρία την φασαριώζικη Rue de Temple. Προσπαθώντας να αποφύγουμε τα βαρετά μαγαζιά, πήραμε κάτι στενά και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε μπροστά σε ένα εντυπωσιακό μοντέρνο κτίριο: Centre Georges Pompidou. “Μοντέρνα τέχνη” λέει ο Roy! “Μπλιαχ!”. Δεν είναι καθόλου οπαδός του οτιδήποτε λιγότερο από 2 αιώνες απαρχαιωμένο, αλλά τελικά τον ψήνω να ρίξουμε μια ματιά. Ο Roy είναι ας πούμε ευτυχισμένος στο Λούβρο, με τις αρχαιότητες από την Βαβυλώνα, την Αρχαία Ελλάδα, την Αναγέννηση, άλλωσε πέρασε όλη την χθεσινή μέρα εκεί με εξαίρεση ένα lunch break. Αρχιζουμε λοιπόν να ανεβαίνουμε στο Pompidou και παράλληλα να χαζεύουμε την θέα: από την μία ο πύργος (ο γνωστός ντε), από την άλλη η “Ιερή Καρδία” και στην μέση νησίδες από “έξυπνους” ουρανοξύστες, συνθέτουν μια καλή πανοραμική εικόνα αυτής της πόλης. Ηλιόλουστης για ακόμα μια μέρα, περιέργως. Τα εκθέματα είναι ότι περιμένει κανείς σε γκαλερί μοντέρνας τέχνης, δηλαδή μερικά περιέργα, μερικά πολύ περίεργα και μερικά χαζά αλλά ενδιαφέροντα (δεν πρόκεται να σχολιάσω τέχνη εδώ), αλλά δυστυχώς η έκθεση με τα 2000 χιλιάδες έργα του Νταλί έχει κλείσει εδώ και λίγες εβδομάδες (damn!). Τελικά πέρνουμε πάλι τους δρόμους και τα στενά. Τα οποία έχουν ότι περιμένει κανεις, δηλαδή γκαλερί, κρυφές γκαλερί, αυτοσχέδιες γκαλερί, γκαλερί που φτιάχνονται επι τόπου, και μαγαζία με τσάντες. Πολλά μαγαζιά με τσάντες. Ακολουθεί μια μίνι chinatown και τελικά φτάνουμε στην περιβόητη rue volta (βασικά καθόλου περιβόητη, απλά περιέχει το πολυπόθητο Βιετναμέζικο!). Ένα μικρό μαγαζάκι, τόσο μικρό μάλιστα που κάναμε 3 φορές το στενό πάνω κάτω για να το διακρίνουμε. Το δυσάρεστο όμως γεγονός της ιστορίας είναι ότι αργήσαμε και το μαγαζί μόλις έχει κλείσει (7:00)! Τι κάνουμε τώρα λοιπόν αγαπητέ Roy?


Η λύση ήρθε ως από μηχανής θεός, και μάλιστα αυθεντικός, ορίτζιναλ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ απο μηχανής θεός. Ο ναός αυτόυ: “La maison de Gyros”! Στο latin quarter φυσικά. Δίπλα σε έναν αφρικανό που έκανε ζογκλερικά έχοντας στο κεφάλι του μια γυάλα, δίπλα στις έθνικ ντυμένες ισπανίδες γκόμενες και τους έξυπνα ντυμένους μπίζνεσμαν, απολαμβάναμε τον ενυσχυμένο γύρο μας και νοσταλγούσαμε την πατρίδα (τουλάχιστον ένας από μας). Ο Roy θα γυρίσει αύριο στην Ολλανδία, να απαντάει τηλέφωνα και να ζητάει φόρους (ή να παραιτήθεί και να δουλέψει σε μουσείο!), και εγώ στο sweet home Edinburgh. Αυτό που θα ήθελα να ζητήσω λοιπόν επίσημα απο το forum πλήν κλείσω την μπανάλ ιστορία είναι: 1. Να έρθει κάποιος Χριστιανός να ανοίξει ένα καταραμένο γυράδικο στο Εδιμβούργο και 2. Αν τελικά κάποιος πάει εδω: Banh Mi - Marais Nord - Paris θα το εκτιμούσα να μου πει πως ήταν! (ακούς tripakias


À bientôt. View attachment 15127

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[pigi_dikaiou]

Αν και λατρευω το Παρισι...με "τσιγκλαει" η γραφη σου...γραφεις ιδιαιτερα!
Περιμενω την συνεχεια...

 

[interted]

Ο Treymar θέλει να ντύνεται σαν λευκός. Κατάγεται από την πολιτεία της Washington και δεν έχει να πει τα καλύτερα λόγια για τους συμπατριώτες του. Είναι, λέει, όλα στανταρντ εκει. Ο γιατρός θα ντυθεί σαν γιατρός, ο ισπανόφωνος θα ντυθεί σαν γκάνκστερ, ο πλούσιος σαν πλούσιος και βέβαια ο μαύρος σαν μαύρος. Το κοινωνικό στατους πρέπει να είναι αυδιάκριτο και αν προσπαθήσεις να υπερβείς τους κανόνες σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν απατεώνα. Η’ τουλάχιστον έτσι τα βλέπει τα πράγματα ο Treymar. Ανάθεμα στους Καλιφορνέζους με την επιδειξιομανία τους, την άνεση που δείχνουν σε όλα περπατώντας με το μαύρο τους γιαλί στις παραλίες ή πίνοντας τα κρασία τους στις λεκάνες των βουνών στις οροσειρές τις Σιέρα Νεβάδα. Ο Treymar λοιπόν έχει έρθει στο Παρίσι για να κάνει μαθήματα μπαλέτου για μια εβδομάδα και μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά.


Περπατάω στους κήπους του Λουξεμβούργου ευτυχισμένος, αφού έχω βάλει στα ακουστικά τους ήχους της Chicha! Αυτή η μουσική είναι σαν ελαφρό ναρκωτικό. Είμαι διατεθημένος λοιπόν να δώσω άλλη μια ευκαιρία σε αυτή την πόλη. Οι παρισιάνοι είναι ευδιάθετοι γιατί ο καιρός τους κάνει το χατίρι και έχει ένα ήρεμο και ηλιόλουστο απογευματάκι. Χωρίς να το καταλάβω έχω μπει για τα καλά στο 6th arrondissement και στην συνοικία του St. Germain. Μια διαφορετική νότα έχει αυτή η συνοικία. Ο κόσμος είναι πιο sophisticated από ποτέ, και ο αέρας μυρίζει τέχνη. Ένας τύπος με το κλαρινέτο του και την συνοδία μελωδίας από κάποιο ηχοσύστημα καθοδηγεί τα πλήθη σε μια εκκλησία. Μέσα στην εκκλησία ο πιστός λαός μετατρέπεται σε θαμώνες γκαλερί υψηλής τέχνης που θαυμάζουν τα εκθέματα ενός γλύπτη. Στο βάθος ένας άγιος (ο άγιος Γερμάνιος χαιρετά αμήχανα τον κόσμο βρισκόμενος ανάμεσα σε ένα ανδρικό και ένα γυναικείο «σύμβολο» σαν να είναι ο προστάτης του φλερτ, που άλλωστε είναι το καλύτερο πράγμα να κάνει κάποιος σε ένα απόγευμα σαν κι αυτό. Φυσιολογικά λοιπόν η βόλτα θα συνεχιστεί σε μια γέφυρα πάνω από τον Seine, που οι περαστικοί κλειδώνουν με χαρά διάφορα στιχάκια πάνω στα κάγκελα και οι πλανώδιοι μικροπωλητές με μεγαλύτερη χαρά πουλάνε κλειδαρίες. Το απόγευμα όμως χαλάει καθώς ξαφνικά ανοίγουν οι ουρανοί και αρχίζει να ρίχνει χοντρό χαλάζι!


Ο Treymar γύρισε στο hostel εξαντλημένος. Είχε πάει λέει στις γκαλερί Λαφαγιέτ και αντίκρισε το μάτι του πλούτο που δεν είχε ξαναδεί. Κάποια στιγμή μάλιστα ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πλούσιους του ήρθε μια ζαλάδα, ένας πανικός, και αποφάσισε να βγει στην ταράτσα να πάρει λίγο αέρα και να απολάυσει και το πύργο του Άιφελ’ άλλωστε, πάρισι χωρίς να δεις τον πύργο του Αιφελ δεν νοέιται. Κι όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την πόλη είναι το στυλ των κατοίκων του και η σημασία που δίνουνε σε αυτό! Και όπως παραδέχεται και ο Treymar εδω στο Παρίσι υπάρχει μια άλλη μορφή ισότητας: Ίσα δικαιώματα στο στυλ!

 

[tripakias]

Τι να πει και το Παρίσι; ΥΠΕΡεκτιμημένο στην καλύτερη.

Η αληθεια ειναι πως του λειπουν τα πολυ ωραια μερη. Και σιγουρα η φημη της πανεμορφης πολης που το συνοδευει ειναι υπερεκτιμηση. Εχει ομως παρα πολλα ενδιαφεροντα πραγματα να κανεις οσα ελαχιστες πολεις στον
κοσμο. Και περα απο την επικοινωνια με τους αδιαφορους και μονοτονους Γαλλους εχεις την ευκαιρια να γνωρισεις και να συναστραφεις με εξαιρετικους ανθρωπους απο καθε γωνια του πλανητη.

Αν θέλεις να δεις αρχαία θα πας ασφαλώς στην Ρώμη

Και φυσικα αν θες να δεις αυθεντικα αρχαια ή μενεις Ελλαδα ή πας Λουβρο ή Βρετανικο ή Περγαμο. Ή αν σ' ενδιαφερουν αλλοι πολιτισμοι πας στις χωρες τους. Στη Ρωμη θα δεις κακες απομιμησεις των ελληνικων αρχαιων... Αν ενδιαφερεσαι να περιπλανιεσαι ανασεμα σε αυτα τα κακογουστα αγαλματα, τοτε ναι, να πας στη Ρωμη.

Το Παρίσι είναι ένα μέρος για τους Αμερικάνους τουρίστες που θα έρθουν να δούν ένα “αντιπροσωπευτικό δείγμα” Ευρώπης,

Νομιζω πως αυτη η πολη ειναι ταμαμ για Γιαπωνεζους και αλλους πλουσιους Ασιατες.

αντε ένα μέρος για να ακούσεις την Γαλλική προφορά, δηλάδή μερικούς ψωνισμένους Γάλλους να μιλάνε σαν να σου κάνουν την χάρη, ακόμα και όταν κάνουν σοβαρές ανακοινώσεις από το μεγάφωνο στο
σταθμό των τραίνων.

Εδω εισαι φαουλ. Στις συγκοινωνιες τους αλλα κυριως στα μεσα
σταθερης τροχιας οι ανακοινωσεις ειναι συνεχεις, τοσο που καταντουν εκνευριστηκες. Σε ενημερωνουν για το παραμικρο. Αυτες που γινονται στους μεγαλους κεντρικους σταθμους, οπως επισης και οι ηχογραφημενες, ειναι και στα αγγλικα αλλα και σε αλλες γλωσσες μερικες φορες. Αυτες που γινονται ζωντανα μεσα στα τρενα απο τους οδηγους ή σε μικρους σταθμους απο
υπαλληλους ειναι μονο στα γαλλικα γιατι αλλη γλωσσα δεν ξερουν οι ανθρωποι. Τι να κανουν;

Για να μην αναφέρουμε τους μαυριδερούς τύπους που κατουράνε τα βράδια στην μέση του δρόμου,

Ελπιζω να σου ξεφυγε και να μην το εννοεις...

ή τους υπαλλήλους του Λούβρου που κάνουν απεργία για να διαμαρτυρηθούν για τους πορτοφολάδες που τους κάνουν την ζωή... πιο ανάλαφρη.

Εχω ξαναγραψει πως τα γαλλακια ειναι μανουλες στη λουφα απο την εργασια. Μπορουν να σκαρφιστουν το οτιδηποτε προκειμενουνα μην δουλεψουν.

Τέλος πάντων, ο Chris μένει σε ένα hostel μέχρι να βρει δουλειά. Πιθανότατα θα μένει σε ένα σπίτι που μοιάζει με διάδρομο + τουαλέτα και θα δίνει (πολλά λεφτά). Αλλά δεν τον νοιάζει.

Μπορει να μην εχει ουτε καν τουαλετα στο δωματιο (βασικα, ντους θα εχει, η τουαλετα με τη λεκανη ομως μπορει να ειναι στο διαδρομο εξω απο το σπιτι).

Φαινεται σε πολλους περιεργο πως ειναι δυνατον να πληρωνει καποιος τοσα χρηματα για να μενει σε ενα μπουντρουμι, αχουρι, οπως θες πες το, στο Παρισι. Κι ομως, ενω στην αρχη ειχα ενδιασμο και ημουν αναμεσα σε
καινουριο στουντιο σε προαστιο ή σε παλιο δωματιο στο δημο του Παρισιου, (που μαλιστα το πρωτο ηταν και φθηνοτερο κατα 150€ το μηνα), σημερα ψηφιζω δαγκωτο κεντρο ακομα κι αν πληρωνα τα διπλασια απο ενα νεοχτιστο σπιτι σε προαστιο (και για να ξεκαθαρισω, δεν μιλω για οικογενειες.
Εκει οι αναγκες ειναι αλλες).

Ολη η ομορφια του Παρισιου ειναι τη νυχτα. Κι αν ζεις σε προαστιο δεν τη χαιρεσαι. Το Παρισι ειναι συμπαθητικο το πρωι, λιγο βαρετο το μεσημερι, ενδιαφερον το απογευμα, ομορφο τις πρωτες βραδινες ωρες και μαγικο τη νυχτα.

Οι Γαλλίδες είναι πολύ εύκολες αν τις κεράσεις ένα κρασί το βράδυ και αν τις μιλήσεις με προσεγμένη Γαλλική accent. Αυτό που έμαθα από τον Chris είναι ότι οι σπουδές τελικά χρησιμεύουν.

Ισχυει. Αλλωστε το κεραμσα ποτου ή φαγητου σε τραπεζι απο αντρα σε γυναικα εκλαμβανεται ως σεξουαλικο υπονοουμενο που μπορει να ερμηνευτει και ως προστυχη κινηση. Για τις Γαλλιδες σε κερνω ποτο, ειναι συνωνυμο του θελω να κοιμηθω μαζι σου. Οποτε αν δεχτουν το κερασμα εχεις πετυχει το
στοχο.

Οι κατακόμβες του Παρισιού είναι ίσως ένα από τα λίγα ενδιαφέροντα μέρη σε αυτή την πόλη. Εντάξει και ο Σικουάνας
....................................................................................................
Η συνέχεια αυτής της live ταξιδιωτικής ιστορίας που γράφεται από ένα δωμάτιο από μια κακόφημη περιοχή του βόρειου
παρισιού σύντομα στις οθόνες σας...

Δεν ξερω τι εγινε με τα μυδια κλπ, παντως τα θαλασσινα ειναι απο τα λιγα γαλλικα φαγητα που μπορω να ευχαριστηθω. Η ιστορια ακρως
ενδιαφερουσα...

Ο Treymar θέλει να ντύνεται σαν λευκός.

Κακως να του πεις. Κακιστα. Το ωραιοτερο ντυσιμο στο Παρισι το εχουν οι μαυροι. Των λευκων ειναι πληκτικο και κακογουστο με μερικες εξαιρεσεις που κανουν μπαμ στο συνολο.

Στο βάθος ένας άγιος (ο άγιος Γερμάνιος; ) χαιρετά αμήχανα τον κόσμο βρισκόμενος ανάμεσα σε ένα ανδρικό και ένα γυναικείο «σύμβολο» σαν να είναι ο προστάτης του φλερτ,

Ο St Germain ειναι ο Αγιος Γερμανος (νομιζω πως τον γιορταζει και η ορθοδοξη εκκλησια) και θεωρειται προστατης της ανθρωποτητας και πατερας των φτωχων.

Ο Treymar γύρισε στο hostel εξαντλημένος. Είχε πάει λέει στις γκαλερί Λαφαγιέτ και αντίκρισε το μάτι του πλούτο που δεν είχε ξαναδεί. Κάποια στιγμή μάλιστα ανάμεσα σε όλους αυτούς τους πλούσιους του ήρθε μια ζαλάδα,
ένας πανικός,

Καλα αυτος ο ερμος στην Ουασινγκτον δεν ειχε να παει σε ενα χλιδατο
πολυκαταστημα; Στη Λαφαγιετ εν τω μεταξυ μαζι με τους πλουσιους συναντας και την καθε χωριατισσα (απ' ολο τον κοσμο) που την πηγε το γκρουπ με το οποιο ηρθε εκδρομη στο Παρισι.

Συναντας κι ενα σωρο Ελληνες μιας και η επισκεψη στο πολυκαταστημα ειναι στο βασικο προγραμμα των ελληνικων γκρουπ (μιση χαμενη μερα). Παλιοτερα εβλεπες και πλουσιους Ελληνες. Τοτε πλουσιους. Σημερα φυλακισμενους ή καταζητουμενους για χρεη. Και απουσια των καλων Ελληνων πελατων αναγκαστηκαν οι γκαλερολαφαγιτες να καταργησουν την εκδοση του ελληνικου οδηγου του πολυκαταστηματος.

και αποφάσισε να βγει στην ταράτσα να πάρει λίγο αέρα και να
απολάυσει και το πύργο του Άιφελ’ άλλωστε, πάρισι χωρίς να δεις τον πύργο του Αιφελ δεν νοέιται.

Αυτο κι αν ειναι ΥΠΕΡεκτιμημενο...

Κι όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής σε αυτή την πόλη είναι το στυλ των κατοίκων του και η σημασία που δίνουνε σε αυτό! Και όπως παραδέχεται και ο Treymar εδω στο Παρίσι υπάρχει μια άλλη μορφή ισότητας: Ίσα δικαιώματα στο στυλ!

Αυτο δεν μπορει κανεις να τους το αμφισβητησει. Μπορει να βγαζει γελιο (μεχρι δακρυων πολλες φορες) αλλα εχουν το δικο τους στυλ.

ΥΓ. Να με συγχωρας αν εκμεταλλευτηκα την ιστορια σου για να γραψω τις παρατηρησεις αλλα να, ειναι το αποστασιοποιημενο και επικριτικο παριζιανικο στυλ.

Συνεχισε, μ'αρεσει..

 

[interted]

Perfectly bloody correct tripakia. Φαίνεται να το ξέρεις καλά το Παρίσι. Αύριο θα έχει το επόμενο μέρος με σεξ και βία από την γαλλική πρωτεύουσα, αναμείνατε.

 

[Yorgos]

Πολύ ωραίο στιλ γραφής, προβοκατόρικο αλλά καθόλου επιτηδευμένο. Εύγε.

 

[Traveller]

Η ιστορία ιντριγκάρει και ο tripakias σολάρει...

Οι παρατηρήσεις του tripakias είναι το καλύτερο επιχείρημα γιατί ποτέ δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο να σου προτείνει μέρη να δεις, ξενοδοχεία να μείνεις και φαγητό να φας, ακόμα κι ας είναι ντόπιος ή αν μένει μόνιμα σε ένα μέρος... μπορεί λοιπόν κάποιος να μένει π.χ στην Αθήνα για χρόνια αλλά να μην έχει ιδέα από τα hot spots της πόλης, να μην ξέρει καθόλου από ξενοδοχεία και το γούστο του στο φαγητό να περιορίζεται στα παϊδάκια και στις πίτσες... τον ρωτάει λοιπόν κάποιος, ο οποίος ψάχνεται να πάει κάπου περίεργα, να μείνει σε ένα στυλάτο ξενοδοχείο και γουστάρει ένα καλό τοπικό φαγητό που να πάει... φανταστείτε τις απαντήσεις που θα πάρει και τι απογοήτευση θα νοιώσει από την επίσκεψή του στην πόλη...

Ας με συγχωρέσει κι εμένα ο αρχικός πόστερ αλλά προς χάριν αστεϊσμού ας σχολιάσω κι εγώ δυο -τρεις θέσεις του tripakias... σίγουρα έχει πλάκα πως βλέπει το Παρίσι αυτός που μένει εκεί και πως εγώ, που πηγαίνω στο Παρίσι σχεδόν κάθε χρόνο από το 1989...

Η αληθεια ειναι πως του λειπουν τα πολυ ωραια μερη. Και σιγουρα η φημη της πανεμορφης πολης που το συνοδευει ειναι υπερεκτιμηση. Εχει ομως παρα πολλα ενδιαφεροντα πραγματα να κανεις οσα ελαχιστες πολεις στον κοσμο.

Έλα μου ντε... Πες τα ρε tripakias που ζεις στο Παρίσι και το ξέρεις καλά... σιγά μην είναι ωραίο... μια πλατεία είναι και δυο δρόμοι... υπερεκτιμημένο του κερατά... ευτυχώς που έχει και ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις αλλιώς θα πάθαινες κατάθλιψη...

Και φυσικα αν θες να δεις αυθεντικα αρχαια ή μενεις Ελλαδα ή πας Λουβρο ή Βρετανικο ή Περγαμο. Ή αν σ' ενδιαφερουν αλλοι πολιτισμοι πας στις χωρες τους. Στη Ρωμη θα δεις κακες απομιμησεις των ελληνικων αρχαιων... Αν ενδιαφερεσαι να περιπλανιεσαι ανασεμα σε αυτα τα κακογουστα αγαλματα, τοτε ναι, να πας στη Ρωμη.

Έτσι έτσι... κακόγουστη η Ρώμη σαν το Παρίσι... ένα χάλι και οι δυό τους... ειδικά αυτή η Ρώμη δεν βλέπεται ούτε τρώγεται... ούτε καν καλή ψαρόσουπα δεν έχει... μόνο για Γιαπωνέζους και άλλους πλούσιους Ασιάτες κι αυτή... μακριά κι αγαπημένοι...

Ολη η ομορφια του Παρισιου ειναι τη νυχτα.

Κανονικά εδώ θα σε ρώταγα αν όντως μένεις στο Παρίσι αλλά άκυρο... την στιγμή που βρίσκεις την Ρώμη κακόγουστη, πάλι καλά που βρίσκεις το Παρίσι όμορφο την νύχτα... είναι κι αυτό μια πρόοδος...

Δεν ξερω τι εγινε με τα μυδια κλπ, παντως τα θαλασσινα ειναι απο τα λιγα γαλλικα φαγητα που μπορω να ευχαριστηθω.

Εννοείται... η Γαλλική κουζίνα είναι πράγματι ένα χάλι... πίτσες και σουβλάκια ρεεεε... άντε στο τσακίρ κέφι και μια ψαρόσουπα...

Κακως να του πεις. Κακιστα. Το ωραιοτερο ντυσιμο στο Παρισι το εχουν οι μαυροι. Των λευκων ειναι πληκτικο και κακογουστο με μερικες εξαιρεσεις που κανουν μπαμ στο συνολο.

Κι αυτό αλήθεια είναι... οι λευκοί Παρισιάνοι δεν έχουν ιδέα από καλό ντύσιμο, άλλωστε τι να ψωνίσεις από το Παρίσι, δεν έχει και τίποτε... μόνο οι μαύροι έχουν γούστο, τέλος...

Υ.Γ. Περιμένω με ενδιαφέρον την συνέχεια αυτής της αιρετικής ιστορίας...

 

[fenia42]

Εγώ τα εχω ξανά πει. Έχει καιρό να ερωτευτεί το παιδί! Μην το παρεξηγείτε
Αλλά όχι και αδιάφορο το Παρίσι το πρωί ρε τριπακια!
Από μόνο του αποτελεί ευτυχια να ξυπνήσεις το πρωί και να είσαι στο Παρίσι.

 

[Samion]

Εννοείται... η Γαλλική κουζίνα είναι πράγματι ένα χάλι... πίτσες και σουβλάκια ρεεεε... άντε στο τσακίρ κέφι και μια ψαρόσουπα...

o psarosoupakias λεει οτι μονο στη Ρώμη έχει καλή ψαρόσουπα. φημιζεται εξάλλου.
και στο Παρίσι έχει καλό φαγητό. είναι τίγκα στα ιταλικά. όπου και να πας ιταλικά εστιατόρια και τζελατερίες βλέπεις.

άλλωστε τι να ψωνίσεις από το Παρίσι, δεν έχει και τίποτε...

υπερβολές. ένα σωρό ιταλικά μαγαζιά είδα.
αντε να συνεχίσει η ακρως ενδιαφερουσα ιστορία..που δεν ειναι αλλη μια βαρετή Ωδή.

 

[fenia42]

o psarosoupakias λεει οτι μονο στη Ρώμη έχει καλή ψαρόσουπα. φημιζεται εξάλλου.
και στο Παρίσι έχει καλό φαγητό. είναι τίγκα στα ιταλικά. όπου και να πας ιταλικά εστιατόρια και τζελατερίες βλέπεις.

υπερβολές. ένα σωρό ιταλικά μαγαζιά είδα.
αντε να συνεχίσει η ακρως ενδιαφερουσα ιστορία..που δεν ειναι αλλη μια βαρετή Ωδή.

Πάντως εγώ μια φορά που σπαμμαρα αδιακρίτως είχα φάει μπαν.

 

[karfitsa]

Πολυ ενδιαφερουσα η ιστορια σου interted...!ανυπομονω...

Αν ενδιαφερεσαι να περιπλανιεσαι ανασεμα σε αυτα τα κακογουστα αγαλματα, τοτε ναι, να πας στη Ρωμη.

...και για να πιεις ενα καφε στα ορθια....το ξεχασες!

 

[Samion]

Πάντως εγώ μια φορά που σπαμμαρα αδιακρίτως είχα φάει μπαν.

αυτοκριτική για το ποστ σου ν.7 κάνεις? ή μου κανεις καποια προειδοποίηση? η ιστορία αφορά το Παρίσι, όχι εμάς.
σε καθε περίπτωση ας αφήσουμε την ιστορία ήσυχη. τελος εδώ.