Μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO που έχουμε επισκεφθεί.

[Klair]

Πολωνία
Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας

Η Παλιά Πόλη είναι το παλαιότερο μέρος της Βαρσοβίας. Η καρδιά της περιοχής είναι η Αγορά η οποία είναι πλούσια σε εστιατόρια, καφετέριες και καταστήματα, ενώ οι γύρω δρόμοι διαθέτουν μεσαιωνική αρχιτεκτονική.

Η Παλιά Πόλη ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα. Αρχικά, περικυκλώθηκε από προμαχώνα και το 1339 οχυρώθηκε με τείχη από τούβλα. Η πόλη μεγάλωσε σιγά-σιγά γύρω από το Κάστρο των Δουκών της Μασοβίας το οποίο αργότερα έγινε το Βασιλικό Κάστρο. Η Πλατεία Αγοράς (Rynek Starego Miasta) σχεδιάστηκε στα τέλη του 13ου ή στις αρχές του 14ου αιώνα και μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα ήταν η καρδιά όλης της Βαρσοβίας. Εδώ, οι εκπρόσωποι των συντεχνιών και των εμπόρων συναντιόντουσαν στο Δημαρχείο (χτίστηκε πριν από το 1429 και κατεδαφίστηκε το 1817) και πραγματοποιούσαν εκθέσεις αλλά και περιστασιακές εκτελέσεις.

Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία (1939), μεγάλο μέρος της περιοχής υπέστη σοβαρές ζημιές από τη γερμανική Luftwaffe η οποία στόχευσε τις κατοικημένες περιοχές και τα ιστορικά ορόσημα της πόλης. Μετά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Παλιά Πόλη ανοικοδομήθηκε σχολαστικά. Στην προσπάθεια της αναστήλωσης, επαναχρησιμοποιήθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αρχικά τούβλα.

Ένα από τα λίγα εναπομείναντα λείψανα του πολύπλοκου δικτύου οχυρώσεων, που κάποτε περικύκλωναν τη Βαρσοβία, βρίσκεται ανάμεσα στην Παλιά και τη Νέα Πόλη και αποτελεί σημαντικό αξιοθέατο. Το Barbican ανεγέρθηκε το 1540 στη θέση μιας παλαιότερης Πύλης για την προστασία της οδού Nowomiejska.

Έχει τη μορφή ενός ημικυκλικού προμαχώνα τριών επιπέδων. Χρησιμοποιήθηκε για την άμυνα της πόλης μόνο μια φορά, κατά τη διάρκεια της σουηδικής εισβολής στην Πολωνία, στις 30 Ιουνίου του 1656. Τον 18ο αιώνα διαλύθηκε, εν μέρει, καθώς η αμυντική του αξία ήταν αμελητέα και η πόλη ωφελήθηκε περισσότερο από μια μεγαλύτερη Πύλη που διευκόλυνε τη μετακίνηση ανθρώπων και αγαθών μέσα και έξω από την πόλη.

Η Πλατεία Ιερέων (Plac Kanonia), πίσω από τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη, είναι μια μικρή τριγωνική πλατεία. Το όνομά της προέρχεται από τις κατοικίες του 17ου αιώνα που ανήκαν στους ιερείς του χάρτη της Βαρσοβίας.

Η Πλατεία του Κάστρου (Plac Zamkowy) είναι η πρώτη θέα των επισκεπτών στην ανακατασκευασμένη Παλιά Πόλη, όταν πλησιάζει κάποιος από το πιο σύγχρονο κέντρο της Βαρσοβίας. Είναι ένα εντυπωσιακό θέαμα, όπου κυριαρχεί η Στήλη του Σιγισμούνδου η οποία υψώνεται πάνω από τα όμορφα σπίτια. Περίκλειστη, μεταξύ της Παλιάς Πόλης και του Βασιλικού Κάστρου, η Πλατεία του Κάστρου είναι γεμάτη ιστορία.

Το 1980, η Παλιά Πόλη της Βαρσοβίας συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της UNESCO ως «ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας σχεδόν ολοκληρωτικής ανασυγκρότησης μιας έκτασης της ιστορίας που καλύπτει τον 13ο έως τον 20ο αιώνα».

Ο χώρος είναι, επίσης, ένα από τα επίσημα εθνικά ιστορικά μνημεία της Πολωνίας (Pomnik historii), όπως καταγράφηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1994. Η κατηγοριοποίηση διατηρείται από το Συμβούλιο Εθνικής Κληρονομιάς της Πολωνίας.

 

[Klair]

Κροατία

• Η Παλιά Πόλη του Ντουμπρόβνικ (Old City of Dubrovnik) - (1979, 1994)
• Το Ιστορικό Σπλιτ και το Παλάτι του Διοκλητιανού (Historical Complex of Split with the Palace of Diocletian) - (1979)
• Εθνικό Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε (Plitvice Lakes National Park) - (1979, 2000)
• Επισκοπικό Σύμπλεγμα της Ευφρασιανής Βασιλικής στο Ιστορικό Κέντρο του Πόρετς (Episcopal Complex of the Euphrasian Basilica in the Historic Centre of Porec) - (1997)
• Ιστορική Πόλη Τρογκίρ (Historic City of Trogir) - (1997)
• Καθεδρικός του Αγίου Ιακώβου στο Σίμπενικ (The Cathedral of St. James in Sibenik) - (2000)
• Κοιλάδα Στάρι Γκραντ (Stari Grad Plain) - (2008)
• Αρχέγονα Δάση Οξιάς των Καρπαθίων και της υπόλοιπης Ευρώπης (Primeval Beech Forests of the Carpathians and Other Regions of Europe) - (2017) *
• Ενετικά Αμυντικά Έργα ανάμεσα στον 15ο και 17ο αιώνα: Stato da Terra-δυτικό Κράτος της Θάλασσας (2017)
  • Αμυντικό σύστημα του Ζαντάρ
  • Οχυρό του Αγίου Νικολάου, Σίμπενικ
  • Τα μνημεία του ακολουθούνται από αστερίσκο (*) αποτελούν διασυνοριακή περιουσία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων όμορων χωρών.

Η Παλιά Πόλη του Ντουμπρόβνικ:

Ιστορικά γνωστό ως Ραγούζα (ιταλικά: Ragusa), το Ντουμπρόβνικ ιδρύθηκε στην αρχαιότητα από την Ιλλυρική φυλή των Δαλματών. Ο Κωνσταντίνος Ζ' ο Πορφυρογέννητος γράφει ότι ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. με δραπέτες από τη Δαλματική πόλη-κράτος Επίδαυρο που βρισκόταν 15 χιλιόμετρα νότια. Την Επίδαυρο κατέστρεψαν οι Σλάβοι. Το Ντουμπρόβνικ πήρε το όνομά του από ένα βραχώδες νησί ονόματι Λάους που βρισκόταν στην περιοχή της Επιδαύρου.

Υπάρχουν, επιπλέον, ενδείξεις ότι το Ντουμπρόβνικ είχε κατοικηθεί από την προ-Χριστιανική περίοδο. Υπάρχει, επίσης, στην επιστημονική κοινότητα αυξανόμενη υποστήριξη της θεωρίας ότι η κατασκευή της Ραγούζας έγινε, κυρίως, τα χρόνια προ Χριστού. Αυτή η "Ελληνική θεωρία" ενισχύεται από πρόσφατα ευρήματα πολυάριθμων Ελληνικών τεχνουργημάτων σε ανασκαφές στο Λιμάνι της πόλης.

Χαρακρηρίζεται ως "μαργαριτάρι" και δικαίως, αφού η προνομιακή του θέση στις Δαλματικές Ακτές έχει παίξει σπουδαίο ρόλο στην ανάδειξή του σε σημαντική δύναμη της Μεσογείου από τον 13ο αιώνα και σε λιμάνι τόσο σπουδαίο όσο σχεδόν και η Βενετία. Η μαγευτική πόλη, παρότι επλήγη σοβαρά από σεισμό το 1667, κατάφερε να διατηρήσει τα εκθαμβωτικά γοτθικά, αναγεννησιακά και μπαρόκ παλάτια, εκκλησίες, μοναστήρια και σιντριβάνια της.

Τα σημάδια που άφησαν οι επιθέσεις κατά τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, με τη στήριξη της UNESCO έχουν επουλωθεί και το μεγαλείο της έχει επανέλθει. Η ιστορική ατμόσφαιρα που αποπνέει η πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Δημοκρατίας της Ραγούζας μαγεύει τους χιλιάδες επισκέπτες που περιφέρονται ανάμεσα σε μεσαιωνικά παλάτια, εντυπωσιακές μπαρόκ εκκλησίες και ατελείωτα σκαλιά.

Ο πλήρης περίπατος γύρω από τα καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά τείχη, που κυκλώνουν τον ιστορικό πυρήνα, είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να θαυμάσει κανείς την υπέροχη πόλη. Με τις ρίζες τους να ανάγονται στον 9ο αιώνα και την τελική, ενισχυμένη τους μορφή στον 15ο, συγκαταλέγονται στα εντυπωσιακότερα του κόσμου και αποτελούν το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Ντουμπρόβνικ.

Το Ιστορικό Σπλιτ και το Παλάτι του Διοκλητιανού:

Η ίδρυση του Σπλιτ (ελληνικά: Ασπάλαθος) σχετίζεται με το Παλάτι του Διοκλητιανού. Ωστόσο, οι Αρχαίοι Έλληνες εποίκησαν την περιοχή πολλούς αιώνες πριν, ιδρύοντας την Ασπάλαθο. Η ακριβής χρονιά που ιδρύθηκε η Ασπάλαθος δεν είναι γνωστή, πιθανότατα τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. Μετά τους Ιλλυρικούς Πολέμους (229 π.Χ.-219 π.Χ.) σε μικρή απόσταση από την Ασπάλαθο ιδρύθηκε η πόλη Σαλώνα, η οποία έγινε η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Δαλματίας. Έτσι, το όνομα της γειτονικής ελληνικής αποικίας Ασπάλαθος άλλαξε σε Σπαλάτουμ.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός, μόλις γλίτωσε τον θάνατο από ασθένεια, αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική (305). Ο Αυτοκράτορας έδωσε εντολή να ξεκινήσουν εργασίες για ένα ανάκτορο όπου θα αποσυρόταν, κοντά στη γενέτειρά του, και καθώς ήταν από την πόλη Διόκλεια διάλεξε για τη θέση του παλατιού ένα λιμάνι κοντά στην πόλη Σαλώνα. Οι εργασίες για το ανάκτορο άρχισαν το 293 ενόψει της απόσυρσής του από την πολιτική. Το ανάκτορο χτίστηκε ως συμπαγής κατασκευή, περισσότερο ως Ρωμαϊκό στρατιωτικό φρούριο.

Εκείνη την εποχή η νότια πλευρά του οικοδομήματος βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα, με τείχη που έφταναν τα 170 με 200 μέτρα σε μήκος και με ύψος 15 έως 20 μέτρα.

Σε αυτό το τμήμα των τειχών υπήρχε μια Πύλη, η Porta Aenea (Grass Gate), την οποία πιστεύεται ότι χρησιμοποιούσαν οι υπηρέτες για τη μεταφορά προμηθειών στο παλάτι, αλλά και ο Αυτοκράτορας όταν χρειαζόταν να έχει πρόσβαση στη θάλασσα.

Σε αυτό το πλουσιότατο ανάκτορο και τα περίχωρά του κατοικούσαν κατά καιρούς 8.000 ως 10.000 κάτοικοι.

Λίγα χρόνια αργότερα, μια ομάδα Ρωμαίων Συγκλητικών ήρθε στο ανάκτορο του Διοκλητιανού, ζητώντας από τον πρώην Αυτοκράτορα να επιστρέψει στη Ρώμη και να βοηθήσει την Αυτοκρατορία να ξεπεράσει αυξανόμενα πολιτικά προβλήματα. Ο Διοκλητιανός αρνήθηκε και ενώ τους έδειχνε τον κήπο του, τους είπε ότι δεν μπορούσε να αφήσει τον όμορφο κήπο που είχε δημιουργήσει με τα ίδια του τα χέρια. Αυτή του η χειρονομία έδειχνε ότι έμενε σταθερός στον λόγο του να αφήσει την πολιτική ζωή ύστερα από 21 χρόνια διοίκησης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Σήμερα το ανάκτορο αποτελεί τον ενδότερο πυρήνα της πόλης, ακόμη κατοικούμενο, με πλήθος καταστημάτων, αγορών, πλατειών και με έναν αρχαίο Καθεδρικό του Αγίου Δομνίου (πρώην μαυσωλείο του Διοκλητιανού) χωμένο στους διαδρόμους και τα πατώματα του παλιού ανακτόρου.

To Εθνικό Πάρκο Λιμνών Πλίτβιτσε:

Είναι ένα από τα παλαιότερα εθνικά πάρκα στη νοτιοανατολική Ευρώπη και το μεγαλύτερο στην Κροατία. Το Πάρκο ιδρύθηκε το 1949 και από το 1979 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Σήμερα δέχεται, περίπου, ένα εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως. Περιλαμβάνει 16 Λίμνες οι οποίες συνδέονται με μια σειρά καταρρακτών, καθώς και αρκετές σπηλιές που δημιουργήθηκαν λόγω της καρστικής αποσάθρωσης του ασβεστόλιθου.

Οι 16 Λίμνες χωρίζονται σε ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο σύμπλεγμα. Σχηματίζονται από την απορροή από τα βουνά, κατεβαίνοντας από ένα υψόμετρο 636 μέτρων στα 503 μέτρα και σε μια απόσταση περίπου οκτώ χιλιομέτρων, με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο. Τα δύο υδρολογικά συστήματα συνδέονται μεταξύ τους με υδάτινα ρεύματα, καταρράκτες και βάραθρα. Οι Λίμνες χωρίζονται στις 12 Άνω Λίμνες (Gornja Jezera) και στις 4 Κάτω Λίμνες (Donja Jezera).

H Ιστορική Πόλη Τρογκίρ:

Πρόκειται για το αρχαιοελληνικό Τραγούριον. Το ιστορικό τμήμα της πόλης βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό νησί, κοντά στο νησί Τσίοβο. Τον 3ο αιώνα π.Χ. κάτοικοι των Συρακουσών ίδρυσαν αποικία στο νησί Ίσσα (σημερινή πόλη Βις), από το οποίο προέρχονταν οι άποικοι που ίδρυσαν την πόλη Τραγούριον, η οποία αναφέρεται και από τους ιστορικούς και γεωγράφους Στράβωνα και Πτολεμαίο. Το Τραγούριον αναπτύχθηκε σε μεγάλο λιμάνι μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους οπότε και άρχισε να το ανταγωνίζεται η δαλματική πόλη Σαλώνα (τη γνωρίσαμε λίγο πριν, στην ανάρτηση για το Σπλιτ). Μετά από επίθεση Σλάβων και Αβάρων στη Σαλώνα, η οποία καταστράφηκε, οι κάτοικοί της κατέφυγαν στο Τρογκίρ. Στους βυζαντινούς χρόνους ήταν γνωστή, από παρετυμολογία, με το όνομα Τετράγγουρον.

Η πόλη κατακτήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τους Σαρακηνούς. Ωστόσο, ανέκαμψε σε σύντομο χρονικό διάστημα και γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τον 12ο και 13ο αιώνα. Το Τρογκίρ έχει συνεχή ιστορία 2.300 ετών, η οποία επηρεάστηκε πολιτισμικά από τους αρχαίους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Βενετούς. Η πόλη περιλαμβάνει πολλά ανάκτορα, ναούς και πύργους, όπως και ένα οχυρό. Η ρυμοτομία του νησιωτικού οικισμού χρονολογείται από την Ελληνιστική περίοδο, ενώ οι ρωμανικές εκκλησίες συνυπάρχουν με εξαίρετα κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής από τη βενετική περίοδο. Το Τρογκίρ αποτελεί το καλύτερα σωζόμενο ρωμανο-γοτθικό συγκρότημα στην Αδριατική και σε ολόκληρη την Κεντρική Ευρώπη.

 

[Señor_Nada]

El Tajin, Mexico

Μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της προϊσπανικής περιόδου, με μεγαλή πολιτιστική επιρροή εκείνη την επόχη, βρίσκεται στην περιοχή Veracruz. Ο αρχαιολογικός χώρος σήμερα έχει την ιδιαιτερότητα τα κτίρια να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους σε αντίθεση με άλλους αρχαιολογικούς χώρους στη χώρα που η συνολική έκταση του χώρου είναι μεγάλη αλλά τα κτίρια είναι διάσπαρτα με μεγάλες απόστασεις. Είναι ο πιο ξεκούραστος χώρος που έχω επισκεφθεί στη χώρα.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο είναι τα πολλά γήπεδα για το παραδοσιακό τους άθλημα juego de pelota. Αν δεν κάνω λάθος έχουν αποκαλυφθεί 17.

To highlight του αρχαιολογικού χώρου και αυτό που ξεχωρίζει είναι η πυραμίδα των Niches. Πολύ εντυπωσιακή κατασκεύη και με αστρονομική σημασία για την πόλη.

Η είσοδος κόστίζει 95 πέσος (δηλαδή κάτω από 5ε). Επισκέφθηκα τον χώρο τέλη Οκτώβρη και είχε ελάχιστους επισκέπτες.

Δίπλα στον αρχαιλογικό χώρο υπάρχει μουσείο, το οποίο ήταν κλειστό λόγω εργασιών όταν βρέθηκα στο μέρος.

Να σημειωθεί ότι ακριβώς έξω απ'τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει εστιατόριο που είναι τιμιότατο και σε τιμές και σε γεύση. Γενικά οι τιμές στην Veracruz είναι χαμηλές. Δεν πρέπει να είναι τουριστοπαγίδα γιατί και οι ξεναγοί εκεί έτρωγαν απ'ότι είδα.

Να σημειωθεί επίσης ότι ήταν τέλη Οκτώβρη και νόμιζα ότι θα πεθάνω από την ζέστη.

Αν βρεθείτε στην περιοχή Veracruz εννοείται πως αξίζει επίσκεψη.

 

[Sassenach77]

El Tajín

Αν θες γράφε και τη χώρα στην οποία αναφέρεσαι. Δεν είναι δεδομένο οτι όλοι ξέρουν τι έχει το Μεξικό.

 

[Klair]

Μαυροβούνιο

• Εθνική και Ιστορικοπολιτική Περιοχή του Κότορ (Kotor) (1979)
• Εθνικό Πάρκο Ντούρμιτορ (Durmitor) (1980, 2005)
• Ενετικά Αμυντικά Έργα ανάμεσα στον 15ο και 17ο αιώνα: Stato da Terra–δυτικό Κράτος της Θάλασσας (2017)
  • Οχυρωμένη πόλη του Κότορ

Η Φυσική και Πολιτιστικο-Ιστορική Περιοχή του Κότορ είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από το 1979. Περιλαμβάνει την παλιά πόλη του Κότορ, τις οχυρώσεις του Ενετικού Καττάρο και τη γύρω περιοχή του εσωτερικού κόλπου του Κότορ.

Η παλιά πόλη του Κότορ (που ονομάζεται ιστορικά "Cattaro la Veneziana") βρίσκεται μέσα στα τείχη και είναι ένα καλά διατηρημένο και ανακαινισμένο μεσαιωνικό αστικό τοπίο με αξιοσημείωτα κτίρια.

Οι οχυρώσεις αποτελούνται από ένα σύστημα αμυντικών στρατιωτικών κτιρίων για την προστασία της μεσαιωνικής πόλης Κότορ. Περιλαμβάνουν τα τείχη της πόλης με πύλες, προπύργια και προμαχώνες που ανεβαίνουν το βουνό του Αγίου Ιωάννη και υποστηρικτικές κατασκευές. Ενώ μερικές από τις κατασκευές χρονολογούνται από τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους, οι περισσότερες οχυρώσεις ανεγέρθηκαν κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας. Αργότερα έγιναν κάποιες τροποποιήσεις από τους Αυστριακούς. Οι οχυρώσεις είναι η πιο σημαντική πτυχή του Μνημείου Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Η περιοχή, που περιλαμβάνεται στην Κληρονομιά, είναι ο εσωτερικός κόλπος του Κότορ (πέρα από το στενό Βέριγκε) με τα γύρω βουνά και τις πόλεις του, ιδίως το Ρίσαν και το Πέραστ, εκτός από το Κότορ. Επιπλέον, τα νησάκια του Αγίου Γεωργίου (Sveti Đorđe) και της Παναγίας των Βράχων (Gospa od Škrpijela) αποτελούν μέρος του Μνημείου.

Το Κότορ (αρχαία ελληνικά: Ἀσκρήβιον‎‎) είναι παραθαλάσσια πόλη του Μαυροβουνίου. Το παλαιό Μεσογειακό λιμάνι του Κότορ είναι περικυκλωμένο από ένα τείχος το οποίο ανοικοδομήθηκε από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Οι ενετικές επιρροές φαίνονται στην αρχιτεκτονική της πόλης. Ο κόλπος του Κότορ (Boka Kotorska) ορισμένες φορές αποκαλείται ως το νοτιότερο φιόρδ της Ευρώπης (καλείται έτσι λόγω του φυσικού τοπίου γιατί στην πράξη δεν είναι φιόρδ).

Το Κότορ έχει αναφερθεί για πρώτη φορά το 168 π.Χ. και είχε κατοικηθεί κατά την διάρκεια των Αρχαίων Ρωμαϊκών χρόνων. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστό ως Acruvium και ήταν μέρος της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Δαλματίας. Στον Μεσαίωνα, το φυσικό λιμάνι του Κότορ στην Αδριατική Θάλασσα αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό και καλλιτεχνικό κέντρο.

 

[thanosth]

Σήμερα στα πλαίσια του φετινού OPEN HOUSE THESSALONIKI 2024 επισκέφτηκα τη Μονή Λατόμου Όσιος Δαυίδ από τον 5ο αιώνα.
Μονή Λατόμου - Βικιπαίδεια

 

[vikara]

Καστρο Fort Jesus στην Μομπασα

 

[McElk]

Μονολιθικές εκκλησίες του Ιβάνοβο (Βουλγαρία)



Πριν αρκετά χρόνια. Κάπου 10 km νότια της πόλης Ρούσε.

Στο χωριό Ivanovo αφήνοντας το αμάξι σε πάρκινγκ, μετά από σχετικά επίπονη ανάβαση, επισκεφθήκαμε μία από τις “Ivanovo Rock Churches” μνημείο της Unesco στη Βουλγαρία.
Υπήρχε είσοδος (4 λέβα/άτομο) που περιλάμβανε και σύντομη ξενάγηση.
Ο ξεναγός (αφού δήλωσε την έκπληξή του ότι πρώτη φορά συναντά έλληνες επισκέπτες) μας είπε ότι από τις εκκλησίες στο βράχο - που χρονολογούνται την εποχή των Παλαιολόγων και ήταν άγνωστη η ύπαρξή τους επί 6,5 αιώνες - έχουν βρεθεί κάπου 20 από τις οποίες μόνο μία είναι επισκέψιμη.
Η εκκλησία ήταν δύο συνεχόμενοι χώροι σκαμμένοι στο βράχο, 4*4m ο πρώτος και 4*8m ο δεύτερος με χαμηλή οροφή. Οι τοιχογραφίες με παραστάσεις από τη ζωή του Χριστού σώζονται κατά 70%


https://www.travelstories.gr/community/gallery/Βουλγαρία-ivanovo-rock-churches.2091/full

Επίκαιρα σήμερα (Μ. Πέμπτη) τα παρακάτω θέματα:

"Ο Ιούδας επιστρέφει τα τριάκοντα αργύρια στους Φαρισαίους"

https://www.travelstories.gr/community/gallery/Βουλγαρία-ivanovo-rock-churches-ο-Ιούδας-επιστρέφει-τα-τριάκοντα-αργύρια-στους-Φαρισαίους.2092/full


"Ο Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας"

https://www.travelstories.gr/community/gallery/Βουλγαρία-ivanovo-rock-churches-ο-Πόντιος-Πιλάτος-νίπτει-τας-χείρας.2093/full

 

[Klair]

Finland

List of World Heritage Sites in Finland:

• Κάστρο της Suomenlinna (1991)
• Παλαιά Rauma (1991)
• Εκκλησία Petäjävesi (1994)
• Μύλος και Διατηρητέο Χωριό Verla (1996)
• Site Sammallahdenmäki (1999)
• Αρχιπέλαγος Kvarken (2000, 2006)
• Γεωδαιτικό Τόξο Struve (2005)

Το Κάστρο της Suomenlinna​

Το Κάστρο της Σουομενλίνα (Suomenlinna) ή Σβιάμπορι (Sveaborg) (Φινλανδικά: Viapori) είναι χτισμένο στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα σε μια ομάδα έξι νησιών στην είσοδο του λιμανιού του Ελσίνκι. Αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής της εποχής του. Το 1991 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Κατασκευάστηκε, αρχικά, από τη Σουηδία ξεκινώντας το 1748, λόγω της εξαιρετικής θέσης του για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ρωσικής θαλάσσιας απειλής εκείνη την περίοδο. Η γενική ευθύνη για το οχυρωματικό έργο δόθηκε στον Augustin Ehrensvärd. Κατά τη διάρκεια του ρωσο-σουηδικού πολέμου, η Σουηδία παρέδωσε το Sveaborg στους Ρώσους, το 1808, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατάληψη της Φινλανδίας από τις ρωσικές δυνάμεις και την ίδρυση του Μεγάλου Δουκάτου της Φινλανδίας στο τέλος του πολέμου. Οι Ρώσοι οχύρωσαν περαιτέρω το φρούριο και τα νησιά χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τον ρωσικό στόλο της Βαλτικής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ρωσικές δυνάμεις έφυγαν μετά την ανεξαρτησία της Φινλανδίας, το 1917.

Ο στρατιωτικός ρόλος του φρουρίου μειώθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκτοτε, τα κτίρια έχουν ανακαινιστεί για να λειτουργήσουν ως διαμερίσματα και χώροι εργασίας, για να στεγάσουν ιδιωτικές και δημόσιες υπηρεσίες, μουσεία, αίθουσες εργασίας καλλιτεχνών, ναυτική ακαδημία μέχρι και ανοιχτή φυλακή. Σήμερα, η Suomenlinna είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στη Φινλανδία και αποτελεί μια συνοικία του Ελσίνκι με 850 κατοίκους.

Η κατασκευή του ναυπηγείου Suomenlinna ξεκίνησε το 1750 και είναι μια ξηρά αποβάθρα η οποία απομονώνεται με ένα φράγμα από τη θάλασσα. Τον 18ο αιώνα, το ναυπηγείο κατασκεύασε πολλά πολεμικά πλοία για τον Σουηδικό Στόλο του Αρχιπελάγους. Όταν η Φινλανδία βρισκόταν υπό ρωσική κυριαρχία, το ναυπηγείο χρησιμοποιούνταν κυρίως για επισκευές πλοίων και θεωρούνταν αποθηκευτικός χώρος. Το φινλανδικό κρατικό εργοστάσιο αεροσκαφών λειτούργησε στην περιοχή του ναυπηγείου από το 1921 έως το 1935, παρέχοντας σημαντικό εξοπλισμό για την αεροπορία. Εδώ, κατασκευάστηκε το πρώτο αεροσκάφος της Φινλανδίας. Στη δεκαετία του 1930 και του 1940 ήταν η βάση για τον υποβρύχιο Στόλο του Φινλανδικού Ναυτικού. Η δεκαετία του 1940 ήταν η επόμενη πολυάσχολη εποχή της ναυπηγικής, όταν ολοκληρώθηκαν τα εμπορικά πλοία για τις ανάγκες της Φινλανδίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Σήμερα, επισκευάζει παλιά παραδοσιακά ξύλινα πλοία και ιστιοφόρα.

Στη μεγάλη αυλή του Φρουρίου βρίσκεται το σπίτι του Augustin Ehrensvärd (του ιδρυτή του) που λειτουργεί ως μουσείο αλλά και ο τάφος του. O Augustin Ehrensvärd υπήρξε στρατάρχης, ιππότης και διοικητής του τάγματος της Αυτού Βασιλικής Μεγαλειότητας.

Το νησί Kustaanmiekka, που μεταφράζεται ως Το Σπαθί του Γουσταύου, είναι το νοτιότερο από τα νησιά που αποτελούν την περιοχή της Suomenlinna. Αμυντικά τείχη, προμαχώνες, στρατώνες, υπόγειες στοές και σκοτεινές σήραγγες, κανόνια και πολεμίστρες συνθέτουν το σκηνικό αυτής της περιοχής.

Η Πύλη του Βασιλιά είναι ένα εμβληματικό σύμβολο και το τελευταίο αξιοθέατο σε αυτό το νησί. Κατασκευάστηκε το 1753–54 ως πύλη εισόδου στο φρούριο. Χτίστηκε στη θέση που αγκυροβόλησε το πλοίο που μετέφερε τον βασιλιά Αδόλφο Φρειδερίκο της Σουηδίας, όταν ήρθε να επιθεωρήσει την κατασκευή του φρουρίου, το 1752.

Σήμερα, πλέον, η στρατιωτική παρουσία στο Κάστρο Suomenlinna περιορίζεται μόνο στη Ναυτική Ακαδημία, που εξακολουθεί να υπάρχει εκεί. Υπάρχουν έξι μουσεία πέντε εκ των οποίων είναι ανοικτά μόνο το καλοκαίρι. Το πιο σημαντικό είναι το Μουσείο Suomenlinna στο οποίο υπάρχουν λεπτομερείς πληροφορίες για την ιστορία του φρουρίου από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα.

 

[Klair]

Στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από τις 12/7/2025 Κνωσός, Φαιστός κι άλλα μινωικά ανακτορικά κέντρα.

Η εγγραφή των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, η οποία ανακοινώθηκε στο πλαίσιο των εργασιών της 47ης Συνόδου της Επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς, αποτελεί μεγάλη επιτυχία της χώρας μας. Συνιστά τη διεθνή αναγνώριση της εξέχουσας οικουμενικής αξίας των έξι εξαιρετικά σημαντικών αρχαιολογικών χώρων της Κρήτης -της Κνωσού, της Φαιστού, των Μαλίων, της Ζάκρου, της Ζωμίνθου και της Κυδωνίας- που συγκρότησαν τη σειριακή υποψηφιότητα. Ταυτόχρονα, αποτελεί δέσμευση για την Ελλάδα να διατηρήσει και να προστατεύσει αλώβητες τις πολιτιστικές αξίες των σημαντικών αυτών μνημειακών συνόλων.

Κνωσός​

Φαιστός​

 

[Klair]

Ουζμπεκιστάν​

• Η Οχυρωμένη Πόλη Itchan Kala - (1990)
• Το Ιστορικό Κέντρο της πόλης Μπουχάρα (Historic Centre of Bukhara) - (1993)
• Το Ιστορικό Κέντρο του Shakhrisyabz (Historic Centre of Shakhrisyabz) - (2000)
• Η Πόλη Σαμαρκάνδη - Σταυροδρόμι Πολιτισμών (Samarkand - Crossroads of Cultures) - (2001)
• Δυτικά Τιεν Σαν (Western Tien-Shan) - (2016) *
• Δρόμοι του Μεταξιού: Διάδρομος Ζαραφσάν-Καρακούμ (Silk Roads: Zarafshan-Karakum Corridor) - (2023) *
• Κρύες έρημοι του Τουράν (Cold Winter Deserts of Turan) - (2023) *
• Τα μνημεία του ακολουθούνται από αστερίσκο (*) αποτελούν διασυνοριακή περιουσία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων όμορων χωρών.

Μέρος 1ο: Χίβα (Itchan Kala)​

Η Χίβα είναι θρονιασμένη ανάμεσα σε δύο ερήμους. Στα νότια ακουμπάει στην έρημο Karakum (Μαύρη άμμος) και βόρειά της έχει την έρημο Kyzylkum (Κόκκινη άμμος). Ήταν ο τελευταίος σταθμός των καραβανιών πριν διασχίσουν την έρημο Karakum, μεγάλο μέρος της οποίας βρίσκεται στο σημερινό Τουρκμενιστάν, για να φτάσουν στην Περσία.

Η Χίβα άρχισε να κερδίζει εξέχουσα θέση τον 10ο αιώνα και έγινε σημαντικό κέντρο εμπορίου, πολιτισμού και ισλαμικής επιστήμης. Τον 16ο αιώνα, υπήρξε η πρωτεύουσα του Χανάτου της Χίβα, ενός ισχυρού και ανεξάρτητου κράτους που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Το Χανάτο εκτεινόταν σε τμήματα του σημερινού Ουζμπεκιστάν, του Τουρκμενιστάν και του Καζακστάν.

Το Χανάτο της Χίβα ιδρύθηκε το 1511 από τον Μοχάμεντ Σαϊμπάνι, απόγονο του Τζένγκις Χαν. Η πρωτεύουσα του Χανάτου μεταφέρθηκε από την αρχαία Urgench στη Χίβα στις αρχές του 17ου αιώνα, σηματοδοτώντας τη χρυσή εποχή της πόλης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Χίβα έγινε γνωστή για τα αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά της επιτεύγματα. Ο ορίζοντας της πόλης ήταν στολισμένος με τζαμιά, μεντρέσες (ισλαμικά σχολεία), παλάτια και μαυσωλεία, πολλά από τα οποία στέκονται μέχρι σήμερα.

Παραμένει σύμβολο της πλούσιας πολιτιστικής και ιστορικής ταπισερί της Κεντρικής Ασίας. Τα καλοδιατηρημένα αρχιτεκτονικά της θαύματα, τα πολύβουα παζάρια και οι ζωντανές πολιτιστικές παραδόσεις προσφέρουν μια ματιά στο παρελθόν, καθιστώντας την έναν ζωτικό σύνδεσμο για την κατανόηση της ιστορίας της περιοχής.

Το Itchan Kala είναι η εσωτερική πόλη της αρχαίας όασης της Χίβα και έχει ενταχθεί στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO λόγω της άριστα διατηρημένης ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

Ορόσημο μετά από ορόσημο, μνημείο μετά από μνημείο, το κέντρο της πόλης είναι ένας θησαυρός ιστορίας, αυθεντικότητας και ρομαντισμού του Δρόμου του Μεταξιού. Η Χίβα διατηρεί περισσότερα από 50 ιστορικά μνημεία και περισσότερα από 250 παραδοσιακά σπίτια που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και νωρίτερα.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Itchan Kala είναι το τείχος μήκους 2,2 χιλιομέτρων που εξακολουθεί να περικλείει πλήρως την παλιά πόλη. Αυτός ο "εσωτερικός αμυντικός κύκλος" είναι η κυριολεκτική μετάφραση του "Itchan Kala".

Η πρόσβαση στο καλά διατηρημένο εσωτερικό τείχος ελέγχεται από τέσσερις Πύλες, οι οποίες ήταν πολύ καλά οχυρωμένες υποστηριζόμενες από αμυντικούς πύργους κάθε 30 μέτρα κατά μήκος ολόκληρης της περιφέρειάς του. Σήμερα, οι περισσότεροι επισκέπτες εισέρχονται στο Itchan Kala μέσω της "Ata-Darvaza", της δυτικής πύλης κοντά στην Ark Kuhna, και του πολύχρωμου αλλά κοντού μιναρέ Kalta Minor.

Κάθε ένα από τα πολλά ιστορικά ορόσημα αξίζει τη δική του ξεχωριστή ανάρτηση:

Mausoleum of Sayid-Allauddin​

Αυτό το μικρό μαυσωλείο είναι από τα πρώτα μνημεία της πόλης. Το αρχικό κτίσμα κατασκευάστηκε το 1310. Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της ύπαρξής του, αναστηλώθηκε πολλές φορές. Ο Σαγίντ Αλλαουντίν, συγγενής του προφήτη Μωάμεθ, ήταν εξέχων ιεροκήρυκας που κήρυξε το Ισλάμ στη Χίβα στα τέλη του 13ου αιώνα. Πέθανε το 1303 και το μαυσωλείο έγινε σημαντικός τόπος προσκυνήματος για τους Μουσουλμάνους. Πρέπει να βγάλεις τα παπούτσια σου για να εισέλθεις στο εσωτερικό του.

Pahlavan Mahmud Mausoleum​

Είναι ένα εκπληκτικό μαυσωλείο που φιλοξενεί τον τάφο του πολιούχου αγίου της Χίβα, Παχλαβάν Μαχμούντ. Ποιητής, φιλόσοφος, θρυλικός παλαιστής και εξαιρετικά συμπονετικός άνθρωπος, ο "Ηρακλής της Ανατολής", δεν είναι περίεργο που έγινε ο προστάτης άγιος της Χίβα. Γνωστός για τη γενναιόδωρη συμπόνια του, εργάστηκε για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους με τις πράξεις και τις δωρεές του.

Ο χώρος είναι ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, όπου λαμπερά τιρκουάζ πλακάκια διακοσμούν τους τοίχους του μεγαλύτερου θόλου της Χίβα. Το κτίριο, περσικού στιλ, με τον τιρκουάζ τρούλο και την εκπληκτική αυλή είναι ένα θέαμα που αξίζει να δει κανείς στη Χίβα. Και εδώ η αφαίρεση των παπουτσιών είναι απαραίτητη για την είσοδο στο εσωτερικό.

Υπάρχουν πολλοί θρύλοι για τη δύναμη και το θάρρος του Παχλαβάν Μαχμούντ. Ένας από τους θρύλους λέει ότι ο Παχλαβάν κατέκτησε έναν Ινδό ηγεμόνα και ο τελευταίος συμφώνησε να τον ανταμείψει με ό,τι επιθυμούσε ο ήρωας. Τότε ο Παχλαβάν Μαχμούντ είπε: "Απελευθερώστε τους συμπατριώτες μου από τη φυλακή". Ο Ινδός ηγεμόνας υποσχέθηκε ότι θα ελευθερώσει όσους κρατούμενους χωρούσαν πάνω σε ένα δέρμα αγελάδας (πολύ λίγους δηλαδή). Ο έξυπνος Παχλαβάν έκοψε το δέρμα σε λεπτές λωρίδες, τις οποίες έδεσε σε μια μεγάλη ζώνη και τύλιξε όλους τους κρατούμενους με αυτήν. Έτσι, σώθηκαν πολλοί άνθρωποι από τη δουλεία. Μετά τον θάνατό του, ο μουσουλμανικός κλήρος τον αγιοποίησε.

Juma Mosque​

Ένα ξύλινο κόσμημα που σε κάνει να νιώθεις ότι περπατάς σε δάσος. Μια αλλαγή σκηνικού από τα μπλε και τιρκουάζ πλακάκια είναι πάντα ευχάριστη. Και το Τζούμα Τζαμί είναι το ιδανικό σημείο για μια μοναδική στιγμή που δίνει την αίσθηση ότι μεταφέρεσαι σε έναν άλλο κόσμο ή χρόνο.

Απ' έξω, δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την ξύλινη έκπληξη που παραμένει κρυμμένη στο εσωτερικό. 212 ξύλινοι πυλώνες, όμορφα σκαλισμένοι, μεταξύ του 10ου και του 18ου αιώνα, στηρίζουν την οροφή και μας επιτρέπουν να ταξιδέψουμε στο παρελθόν. Κάθε πυλώνας είναι μοναδικός, σκαλισμένος με διαφορετικά σχέδια, στιλ και τεχνικές που ποικίλλουν ανάλογα από το πότε δημιουργήθηκαν. Κατά συνέπεια, το Τζαμί Τζούμα μοιάζει σχεδόν με μουσείο που απεικονίζει την ιστορία της παραδοσιακής ξυλογλυπτικής της Χίβα.

Όμως, ο μιναρές του Τζαμιού της Παρασκευής είναι γνωστός ως Πύργος του Θανάτου αφού από την κορυφή του εκτελούνταν μοιχαλίδες δια εκτοξεύσεως.

Kuhna Ark​

Η είσοδος στην Khuna Ark γίνεται μέσω μιας τεράστιας πύλης που πλαισιώνεται από δύο πύργους διακοσμημένους με εντυπωσιακά τιρκουάζ πλακάκια. Η πλατεία προσέλκυε συχνά πλήθη για να παρακολουθήσουν δημόσιες εκτελέσεις.

Είναι μια οχυρωμένη Ακρόπολη στην καρδιά της Χίβα, φωλιασμένη δίπλα στα δυτικά τείχη του Itchan Kala. Όπως η Ακρόπολη της Χουέ ή η Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου σχεδιάστηκε ως ένα αυτοτελές σύμπαν για αποκλειστική χρήση του ηγεμόνα, του χαρεμιού του, των πολλών συμβούλων και υπηρετών του, καθώς και των μελών της ευρύτερης οικογένειας. Χτίστηκε, αρχικά, τον 12ο αιώνα και στη συνέχεια επεκτάθηκε μέχρι τον 17ο αιώνα. Στα τέλη του 18ου αιώνα έγινε "μια ολόκληρη πόλη μέσα στην πόλη".

Ψηλά τείχη με οδοντωτούς προμαχώνες παρείχαν προστασία σε όσους βρίσκονταν μέσα, αν και αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά έναντι του ρωσικού πυροβολικού του 19ου αιώνα. Στο εσωτερικό, ο χώρος είναι οργανωμένος σε διακριτές ζώνες που οργανώνονται γύρω από αυλές, καθεμία από τις οποίες εκπληρώνει ξεχωριστές λειτουργίες. Για παράδειγμα, αυτές περιλαμβάνουν τις ακόλουθες περιοχές: Το Θερινό Τζαμί, την Αυλή Υποδοχής, το Χαρέμι, την υπαίθρια Αίθουσα του Θρόνου, τη Φυλακή, το Νομισματοκοπείο, τους Στάβλους και το Οπλοστάσιο.

Το Θερινό Τζαμί​

Η υπαίθρια Αίθουσα του Θρόνου​

Η υπαίθρια Αίθουσα του Θρόνου

Εξαιρετικά πλακίδια στην Αίθουσα του Θρόνου

Ασύλληπτη η διακόσμηση της Αίθουσας του Θρόνου​

Λεπτομέρεια ξύλινης σκαλιστής κολόνας στο Θερινό Τζαμί και πλούσιος ο διάκοσμος των τοίχων και της οροφής​

Υπέροχα πλακίδια σε έντονο μπλε του μεσονυκτίου και τιρκουάζ με φυτικά μοτίβα στο Θερινό Τζαμί

Tosh-hovli Palace

​

Το παλάτι χτίστηκε από το 1830 έως το 1838 για τον ηγεμόνα του Χανάτου της Χίβα Αλλακουλί Μπαχαντούρ Χαν και περιλαμβάνει περισσότερα από 260 δωμάτια. Ο πρώτος αρχιτέκτονας διατάχτηκε να κατασκευάσει το κτίριο σε μόλις δύο χρόνια. Όταν αυτός εξέφρασε την πεποίθηση ότι αυτό ήταν αδύνατο εκτελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο επόμενος αρχιτέκτονας τελείωσε το έργο σε οκτώ χρόνια, αλλά επέζησε γιατί απλώς δεν είχε την αυθάδεια να εναντιωθεί στις προσδοκίες του Αλλακουλί.

Σημαίνει "Πέτρινο Σπίτι" και περιέχει την πιο πολυτελή εσωτερική διακόσμηση της Χίβα με μπλε κεραμικά πλακάκια και σκαλιστές ξύλινες κολόνες. Σε μια αίθουσα υπάρχει συλλογή από ξύλινα παραθυρόφυλλα της Χίβα.

Τέσσερα οικήματα διατέθηκαν στις τέσσερις νόμιμες συζύγους του Χαν και το πέμπτο, το μεγαλύτερο, στον ίδιο τον Χαν.

Φυσικά δεν έλειπε και το Χαρέμι με τα διακοσμημένα δωμάτια.

Σε μια αίθουσα λειτουργεί μικρό μουσείο.

Kalta Minor Minaret
​

Αυτός ο χοντρός, με τιρκουάζ πλακάκια, μιναρές ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1851 από τον Μοχάμεντ Αμίν Χαν, ο οποίος σύμφωνα με τον θρύλο ήθελε να χτίσει έναν μιναρέ τόσο ψηλό που θα μπορούσε να δει μέχρι τη Μπουχάρα. Δυστυχώς, ο Χαν έπεσε νεκρός το 1855, αφήνοντας ημιτελή την όμορφη κατασκευή.

Islom Hoja Medressa and Minaret​

Η κατασκευή του μεντρεσέ και του μιναρέ Ισλάμ-Χότζα ξεκίνησε το 1908, με πρωτοβουλία του αρχιβεζίρη του Χανάτου της Χίβα, Ασφαντιγιαρκάν Ισλαμχόι. O μεντρεσές αποτελείται από 42 χουτζρά (μικρά δωμάτια) και μια μεγάλη θολωτή αίθουσα. Ο μιναρές είναι ο ψηλότερος στο Ουζμπεκιστάν, με ύψος 56,6 μέτρα.

Κάποτε, ο μιναρές εκτελούσε διάφορες λειτουργίες. Ήταν ένας πύργος παρατήρησης και είχε, επίσης, θρησκευτική λειτουργία, συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκε για την κλήση των Μουσουλμάνων σε προσευχή στο πλησιέστερο Τζαμί. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα για να καλεί τον πληθυσμό στην πλησιέστερη πλατεία για να διαβάσει τα διατάγματα των ηγεμόνων και για άλλους λόγους.

Uch Avliyo Mausoleum​

​

Tο Μαυσωλείο των Τριών Αγίων. Eίναι αφιερωμένο σε τρεις αδελφούς αγρότες του 16ου αιώνα, των οποίων τα χωράφια σώθηκαν όταν προσευχήθηκαν για βροχή, σε αντίθεση με έναν πλούσιο αγρότη του οποίου τα χωράφια κατακλύστηκαν από τον ίδιο κατακλυσμό όταν αρνήθηκε να ανοίξει τις πύλες του καναλιού του για να μοιραστεί την αφθονία του.

Η Ανατολική Πύλη είναι ένα πέρασμα με τεράστιες ξύλινες σκαλιστές πόρτες. Εδώ λειτουργούσε για αιώνες το σκλαβοπάζαρο της Χίβα. Στο θολωτό πέρασμα υπάρχουν κόγχες που φυλάσσονταν οι σκλάβοι, τους οποίους έφερναν φυλές από το Τουρκμενιστάν. Οι Σοβιετικοί κατάργησαν το δουλεμπόριο, το 1920, ενώ σήμερα μπροστά στην Πύλη λαλίστατες Ουζμπέκες σε προσκαλούν-προκαλούν να παζαρέψεις την πολύχρωμη πραμάτεια τους.

Αυτή είναι η μυθική Χίβα βαμμένη με τα χρώματα της ώχρας, του τιρκουάζ, του μπλε και του λευκού. Ως μια από τις αρχαίες πόλεις που βρίσκονται κατά μήκος των Δρόμων του Μεταξιού, η Χίβα, υπήρξε κέντρο εκπαίδευσης, επιστήμης και πολιτισμού και χρησίμευσε ως λίκνο πολιτισμών που εκτείνονται σε χιλιετίες, με την Itchan Kala, την κεντρική πόλη της αρχαίας όασης της Χίβα, να εγγράφεται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1990. Κατάφερε να καλύψει το παλιό αιμοσταγές της πρόσωπο και έλαμψε έλκοντας σαν τεράστιος μαγνήτης τους επισκέπτες τους οποίους υπνωτίζει με την αδιαφιλονίκητη ομορφιά της.

​