Κολομβία Μονάκριβή μου Κολομβία...!!!

anlazar

Member
Μηνύματα
135
Likes
919
Ταξίδι-Όνειρο
Περού,Γαλλική Πολυνησία

Μια νέα, μεγάλη ταξιδιωτική περιπέτεια ετοιμάζεται μόλις να ξεκινήσει! Συντονιστείτε μαζί μας γιατί αυτή τη φορά το αεροπλάνο θα μας πάει πολύ μακριά….σε μια χώρα αυθεντική, με έντονο αέρα εξωτισμού, όμορφους ανθρώπους, μεθυστικούς χορούς, φοινικάκια (πάντα λατρεμένα) και ένα όνομα που ακόμα τρομάζει και θα τρομάζει από ότι φαίνεται για πολύ καιρό τους ά-τολμους ταξιδιωτικά…ετοιμαστείτε λοιπόν γιατί αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε στη ΚΟΛΟΜΒΙΑ !

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από το ταξίδι αυτό και τί καλύτερο από το να προσπαθήσω να ανακαλέσω και να ξαναζήσω μαζί σας αυτό το υπέροχο ταξίδι. Φεβρουάριο του 2018 κι η γνωστή ταξιδιωτική ομάδα που απαρτίζεται πάντα από το συγγραφέα (ως κεντρικό πυρήνα και διοργανωτή) και τους πιστούς - τρελούς συνοδοιπόρους (μόνο ο Κ., ο Ν., και η Μ. αυτή τη φορά καθώς επαγγελματικές υποχρεώσεις απέτρεψαν άλλους εξαίρετους συνταξιδευτές) ετοιμαζόμαστε να πετάξουμε για την «τρομακτική» Κολομβία. Στο άκουσμά της χαμός ! Οικογένεια, φίλοι και γνωστοί να παραληρούν με την τρελή επιλογή του συγγραφέα για μια χώρα τόσο επικίνδυνη που μαστίζεται από ναρκωτικά, καρτέλ, εγκληματικότητα, κι ότι άλλο έχουμε ακούσει ή δει για τον Εσκόμπαρ και την ομήγυρη του μέσα από τις σειρές του Netflix και τα σχόλια της γειτόνισσας. Αληθινά ή μη, εμείς ήμασταν έτοιμοι να ανακαλύψουμε την πραγματικότητα κι έτσι να που έφτασε η ώρα....είμαστε έτοιμοι να επιβιβαστούμε από Θεσσαλονίκη στο αεροπλάνο της Turkish airlines με προορισμό την Κωνσταντινούπολη !! Η πρώτη πτήση σύντομη με ένα μεγάαααλο κενό σχεδόν 12 ωρών που μας επέτρεψε να βγούμε με τα δωρεάν λεωφορεία της Turkish στην Πόλη και να κάνουμε μια χειμερινή βόλτα στα αγαπημένα μας αξιοθέατα που εννοείται έχουμε δει ξανά στο παρελθόν, ε να φάμε και ένα φαγητάκι κερασμένο από την εταιρεία και να γυρίσουμε πίσω στο αεροδρόμιο. Η επόμενη πτήση αναμενόταν να είναι από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια πτήσεις (14 ώρες) που έχουμε κάνει με προορισμό τη Μπογκοτά απευθείας από Κων/πολη. Να είναι καλά οι τούρκικες αερογραμμές που μας συνέδεσαν απευθείας με τη Λατινική Αμερική κι ακόμα καλύτερα που μας προσέφεραν τόσο δελεαστικές τιμές, με αποτέλεσμα με 710Ε (κλασσικά κράτηση του εισιτηρίου σχεδόν 5 μήνες πριν) να πετάξουμε από Θεσσαλονίκη στη Μπογκοτά. Και κάπως έτσι λοιπόν ετοιμαζόμαστε να προσγειωθούμε στο θρυλικό αεροδρόμιο El Dorado της Μπογκοτά….

Η προσγείωση όμως προϋποθέτει πρώτα κατάλληλη προετοιμασία. Πάμε λοιπόν να δούμε ένα συνοπτικό σχεδιασμό του ταξιδιού καθώς το ταξίδι στην Κολομβία δεν είναι εύκολο…ή μάλλον δεν είναι εύκολο όταν πρέπει να δεις όσα περισσότερα μέρη μπορείς μέσα σε 14 ημέρες, το κλασσικό δηλαδή διάστημα που ταξιδεύει η ομάδα μας. Κι αυτό γιατί οι αποστάσεις είναι πραγματικά μεγάλες. Συνεπώς ο μοναδικός τρόπος για να γυρίσεις τη χώρα γρήγορα και φτηνά είναι το αεροπλάνο. Αυτό είναι μονόδρομος. Έτσι λοιπόν ο σχεδιασμός συμπεριέλαβε 4 εσωτερικές πτήσεις και το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:

Άφιξη στη Μπογκοτά κι απευθείας πτήση για Armenia --> μεταφορά και διανυκτέρευση για 2 ημέρες στο ορεινό Σαλέντο προκειμένου να κάνουμε πεζοπορία στη μαγευτική κοιλάδα Cocora --> μεταφορά στην Pereira και διανυκτέρευση στο λεωφορείο με προορισμό τη Medellin --> διανυκτέρευση για 2.5 ημέρες στην ξακουστή πόλη της παρέας του Εσκόμπαρ συμπεριλαμβανομένης μιας εκδρομής στη Guatape και το βράχο Piedra de Penol --> πτήση για Καρταχένη και διαμονή για 3 ημέρες στο πιο όμορφο και χρωματιστό λιμάνι της Καραιβικής --> πτήση για τον εξωτικό παράδεισο του San Andres και διαμονή για 3 ημέρες σε ένα ξεχασμένο νησί σε ρυθμούς ρέγκε --> πτήση για Μπογκοτά και διαμονή για 2 γεμάτες ημέρες στην περιβόητη πρωτεύουσα της Κολομβίας. Οι εσωτερικές πτήσεις με διάφορες εταιρείες είχαν όλες κλειστεί μέσω ίντερνετ από καιρό (κι εδώ να πω ότι οι εσωτερικές πτήσεις στην Κολομβία είναι πολύ φτηνές), το ίδιο και το νυχτερινό λεωφορείο από Pereira για Μedellin. Ταξιδιωτικός οδηγός εννοείται χιλιοδιαβασμένος από καιρό προκειμένου να δημιουργηθεί το πρόγραμμα και κάπως έτσι ήρθε η στιγμή να προσγειωθούμε στη Μπογκοτά.

Ο έλεγχος των διαβατηρίων ήταν εξαιρετικά γρήγορος, μικρή αναμονή στο καινούριο αεροδρόμιο της Μπογκοτά και πτήση διάρκειας κάτι λιγότερο από 1 ώρα πάνω από τις Κολομβιανές Άνδεις για την Αρμενία…Η Αρμενία είναι μια αδιάφορη πόλη που αποτελεί εφαλτήριο για την εκδρομή στο γειτονικό Salento και την κοιλάδα Cocora. Έτσι κι εμείς δεν χάσαμε χρόνο και μόλις προσγειωθήκαμε πήραμε το ταξί που είχαμε πληρώσει για να μας μεταφέρει από το αεροδρόμιο της πόλης στο χωριό Salento, μια διαδρομή διάρκειας περίπου μισής ώρας. Σαφέστατα και υπάρχει η επιλογή του λεωφορείου που είναι πολύ φτηνό, αλλά πρέπει να πάτε πρώτα από το αεροδρόμιο στο σταθμό της πόλης και από εκεί να αλλάξετε για να πάρετε το λεωφορείο γεγονός το οποίο κοστίζει σημαντικά σε χρόνο. Αρχίσαμε λοιπόν να ανεβαίνουμε στο βουνό για να φτάσουμε στο Salento. Στο δρόμο μας υποδέχτηκαν κάποια εξαιρετικά απειλητικά και θυμωμένα σύννεφα που εξελίχθηκαν σε μια δροσιστική τροπική μπόρα, η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει ευχάριστα και το πράσινο να μας κυριεύει παντού…μέχρι που φτάσαμε στο μικρό, ορεινό χωριουδάκι μας.

DSC04750.JPG
DSC04751.JPG

20180225_154934.jpg

20180225_161524.jpg


Το Salento λοιπόν είναι ένα πολύ γραφικό ορεινό χωριό 4000 κατοίκων ψηλά στις Κολομβιανές Άνδεις στα 1900m υψόμετρο κι αποτελεί το εφαλτήριο για την εξερεύνηση της κοιλάδας Cocora. Το ίδιο το χωριό είναι όμορφο με χρωματιστά, παραδοσιακά σπιτάκια, πλακόστρωτους δρόμους, μια γραφική πλατεία όπως συναντάμε σε όλη τη Λατινική Αμερική και αρκετά μαγαζιά με σουβενίρ.

20180226_072124.jpg

20180226_072453.jpg

DSC04846.JPG

DSC04847.JPG

DSC04856.JPG

20180226_135309.jpg

20180226_135317 1.jpg


Πρώτη, απαραίτητη στάση στα «φρουτάδικα» της κεντρικής πλατείας για να δοκιμάσουμε ολόφρεσκους χυμούς από πολύχρωμα και κάποια άγνωστα για εμάς φρούτα του τροπικού δάσους.

20180226_134429.jpg

20180226_072644.jpg

DSC05154.JPG


Ακολουθεί βόλτα στον γεμάτο κόσμο και τουρίστες κεντρικό πεζόδρομο (calle real) του χωριού για να πάρουμε μία πρώτη γεύση Λατινικής Αμερικής.

20180225_172215.jpg

20180225_172420.jpg

20180225_172749.jpg

20180225_172836.jpg


DSC04760.JPG

DSC04762.JPG

DSC04764.JPG

DSC04767.JPG

DSC04768.JPG

DSC04772.JPG

DSC04774.JPG

DSC04776.JPG

DSC04781.JPG

DSC04779.JPG

DSC04813.JPG


Συνεχίζουμε φτάνοντας ένα σημείο με υπέροχη θέα των καταπράσινων βουνών που περικυκλώνουν την πράσινη κοιλάδα

DSC04790.JPG

DSC04794.JPG

20180225_173912(0).jpg

20180225_174009.jpg

20180225_174011 1.jpg


και από εκεί φτάνουμε στο λόφο με το σταυρό (Alto de la Cruz) που δεσπόζει πάνω από το χωριό προκειμένου να θαυμάσουμε την θέα του χωριού και ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.

DSC04796.JPG

DSC04798.JPG

DSC04800.JPG

DSC04804.JPG

DSC04808.JPG

DSC04811.JPG


Η μυρωδιά του βουνού και η μικρή μπόρα που ακολούθησε μας άνοιξαν την όρεξη και καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ της περιοχής την ποταμίσια πέστροφα με τα τσιπς-πίτα μπανάνας.

DSC04823.JPG

20180225_183512.jpg

20180225_182011.jpg

DSC04814.JPG

DSC04815.JPG

DSC04819.JPG

DSC04817.JPG

DSC04821.JPG

20180225_195533.jpg

DSC04826.JPG

DSC04833.JPG

DSC04839.JPG

DSC04840.JPG


Χορτασμένοι αλλά και κουρασμένοι από τις πολύωρες πτήσεις επιστρέφουμε για ύπνο στο ξενοδοχείο μας γιατί την επομένη πρέπει να ξυπνήσουμε πολύ νωρίς για να πάρουμε τα τζιπ που ξεκινούν από την κεντρική πλατεία του χωριού και θα μας οδηγήσουν στην κοιλάδα με τους φοίνικες. Σημείωση: το μέρος είναι ορεινό και το βράδυ έχει αρκετή ψύχρα οπότε εφοδιαστείτε με ζεστά ρούχα.

Πρώτη ημέρα ξημερώνει στην Κολομβία και εμείς τρέχουμε από τα άγρια χαράματα να προλάβουμε τα τζιπάκια που γεμίζουν με τουρίστες ήδη από τις 06:00 το πρωί (κόστος 3400$ COP).

20180226_135308.jpg

DSC04845.JPG

DSC04843.JPG

DSC04849.JPG

DSC04852.JPG

DSC05150.JPG

DSC05159.JPG

DSC05162.JPG

DSC05170.JPG


Μετά από μία όμορφη διαδρομή 11 χιλιομέτρων φτάνουμε στην είσοδο της διάσημης κοιλάδας Cocora. H κοιλάδα Cocora λοιπόν πήρε το όνομά της από την πριγκίπισσα ενός προ-κολομβιανού πολιτισμού (Quimbaya) και σημαίνει το αστέρι του νερού (star of water). Αποτελεί τμήμα του Εθνικού Φυσικού Πάρκου Los Nevados και το διάσημο αξιοθέατό της είναι το εθνικό φυτό και σύμβολο της Κολομβίας, ο μεγαλύτερος φοίνικας του κόσμου που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 60m σε ύψος και ονομάζεται wax palm (Ceroxylon Quindiuense). Από το σημείο που σταματάνε τα τζιπ πληρώνεις μια μικρή είσοδο (αν η μνήμη μου δεν με γελά) και ξεκινάει μία μαγευτική πεζοπορία στην καταπράσινη κοιλάδα με τους υπέροχους και πανύψηλους φοίνικες !!!! Η διαδρομή είναι μαγική ωστόσο προσοχή γιατί το μονοπάτι είναι ανηφορικό και κατά τόπους αρκετά λασπωμένο (ιδιαίτερα αν έχει βρέξει πρόσφατα), επομένως χρειάζεται να φοράτε μποτάκια ή σπορτέξ, σίγουρα όμως όχι ανοικτό παπούτσι. Απολαύστε λοιπόν την πανέμορφη κοιλάδα Cocora και τους εμβληματικούς φοίνικές της….

20180226_080250.jpg

20180226_081250.jpg

20180226_081616.jpg

20180226_081937.jpg

20180226_083100.jpg

20180226_083318.jpg

20180226_083448.jpg

20180226_084208.jpg

20180226_084527.jpg

20180226_090759.jpg

20180226_091714.jpg

20180226_092013.jpg

20180226_092209.jpg

20180226_112908.jpg

20180226_115545.jpg

20180226_122749.jpg

DSC04869.JPG

DSC04870.JPG

DSC04875.JPG

DSC04879.JPG

DSC04895.JPG


Προσωπικά συνιστώ ανεπιφύλακτα να κάνετε όλη την πεζοπορία μέχρι τη Finca La Montaňa στα 2860m όπου θα ανταμειφθείτε με υπέροχες εικόνες από την Κεντρική Κορδιλλιέρα των Κολομβιανών Άνδεων και σημεία με πολλούς, πανύψηλους φοίνικες σε καταπράσινα λιβάδια !

DSC04882.JPG

DSC05012.JPG

DSC05018.JPG

DSC05020.JPG

20180226_105834.jpg

DSC05031.JPG

DSC05036.JPG

DSC05048.JPG

DSC05051.JPG


Στην κορυφή μπορείτε να ξαποστάσετε για μία ζεστή σοκολάτα και ένα ντόπιο τυράκι (ομολογουμένως όχι κάτι ιδιαίτερα συγκλονιστικό και μάλιστα ακριβό), πριν πάρετε το δρόμο του γυρισμού με την εξίσου φανταστική θέα.

DSC05054.JPG

DSC04901.JPG

DSC04905.JPG

DSC04906.JPG

DSC04912.JPG

DSC04916.JPG

DSC04918.JPG

DSC04920.JPG

DSC04920.JPG

DSC04942.JPG

DSC04958.JPG

DSC04971.JPG

DSC04969.JPG

DSC04973.JPG

DSC05073.JPG

DSC05081.JPG

DSC05085.JPG

DSC05087.JPG

DSC05088.JPG

DSC05090.JPG

DSC05098.JPG

DSC05100.JPG

DSC05110.JPG

DSC05118.JPG

DSC05128.JPG

DSC05130.JPG

DSC05138.JPG


Συνολικά μέχρι να ανεβείτε και να κατεβείτε συμπεριλαμβανομένων των στάσεων για τις απαραίτητες φωτογραφίες και το θαυμασμό του τοπίου θα σας πάρει περίπου 5 ώρες, οπότε καλό είναι για να κερδίσετε τη μέρα να ξεκινήσετε με τα πρώτα πρωινά τζιπ στις 06:00.
Γρήγορη επιστροφή πίσω στο χωριό και προκειμένου να εκμεταλλευτούμε την ημέρα αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μια φυτεία παραγωγής καφέ. Μην ξεχνάτε, είμαστε στη διάσημη ζώνη (zona cafetera) παραγωγής ενός από τους καλύτερους καφέδες στον κόσμο. Ξεκινάμε λοιπόν την πεζοπορία από το χωριό προς τη φυτεία με το όνομα Don Elias. Η διαδρομή (αυτή τη φορά κατηφορική) εξίσου απολαυστική μέσα σε καταπράσινα τοπία και φυτείες καφέ. Η αλήθεια είναι πως δεν υπολογίσαμε σωστά το περπάτημα και από εκεί που πιστεύαμε πως θα είναι υπόθεση μισής ώρας, τελικά η φυτεία ήταν πολύ πιο μακριά και με τα πόδια μας πήρε τουλάχιστον 1.5 ώρα.

DSC05169.JPG


20180226_152532.jpg
20180226_162113.jpg
20180226_152146.jpg

20180226_162420.jpg

DSC05178.JPG

DSC05179.JPG


Ευτυχώς προλάβαμε την τελευταία επίσκεψη σε μια πολύ όμορφη, μικρή φυτεία όπου με κόστος 5000$ COP ξεναγηθήκαμε μέσα στην πυκνή βλάστηση με τα καφεόδεντρα, τις μπανανιές και τους ανανάδες, μάθαμε πολλά πράγματα για την καλλιέργεια του καφέ και φωτογραφηθήκαμε και με τον ίδιο τον ιδιοκτήτη τον Don Elias. Μπορεί επίσης εποχή συγκομιδής να μην προλάβαμε αλλά τουλάχιστον απολαύσαμε έναν πολύ νόστιμο καφέ (για τα δικά μου δεδομένα τουλάχιστον που δεν είμαι γενικά οπαδός) με θέα τη φυτεία και το γλυκό ήλιο που σιγά σιγά έδυε. Επιστροφή στο χωριό με το αγροτικό-καρότσα της φυτείας κι εμείς ενθουσιασμένοι σαν μικρά παιδιά να απολαμβάνουμε τη φιδογυριστή διαδρομή.

20180226_161719.jpg

DSC05173.JPG

DSC05175.JPG

DSC05189.JPG

DSC05191.JPG

DSC05192.JPG

DSC05195.JPG

DSC05199.JPG

DSC05209.JPG

20180226_164419.jpg


Τελευταίο βράδυ στο γραφικό Salentο τρώγοντας ψάρι του «βουνού» (χαχα!) και κάνοντας βόλτα στα γραφικά του δρομάκια…

DSC05215.JPG

DSC05217.JPG

DSC05222.JPG

DSC05224.JPG

DSC05225.JPG


Σύντομα ξεκίνησε η βροχή και το κρύο οπότε μαζέψαμε τα πράγματά μας και ετοιμαστήκαμε να πάρουμε το νυχτερινό λεωφορείο. Με πληρωμένο ταξί μεταφερόμαστε στην πόλη Pereira που δεν έχει και τίποτα ενδιαφέρον (απ'όσο γράφει ο οδηγός) και από εκεί επιβιβαζόμαστε στο νυχτερινό λεωφορείο με την εταιρεία Flota Occidental (κράτηση μέσω ιντερνετ) από την οποία μείναμε ευχαριστημένοι και απρόσκοπτα φτάσαμε το επόμενο πρωί στο σταθμό λεωφορείων της Medellin.

Καλημέρα θρυλική Medellin !!!

 

Attachments

anlazar

Member
Μηνύματα
135
Likes
919
Ταξίδι-Όνειρο
Περού,Γαλλική Πολυνησία
Χτισμένη σε μια στενή κοιλάδα, η Medellin των 3 εκατομμυρίων κατοίκων αποτελεί τη 2η μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας η οποία απολαμβάνει έναν υπέροχο κι ανοιξιάτικο καιρό το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου εξ ου και η ονομασία «η πόλη της αιώνιας άνοιξης». Πρωτεύουσα της επαρχίας της Antioquia και γενέτειρα των φημισμένων paisas (των κατοίκων της Antioquia) αλλά και το κέντρο δράσης του επί σειρά ετών βαρόνου της κόκας Pablo Escobar, η Medellin είναι μια πόλη που συχνά στο άκουσμα της τρομάζει. Και όχι άδικα καθώς η επικινδυνότητα λόγω του καρτέλ ναρκωτικών την είχε βάλει στη μαύρη λίστα των ταξιδιωτών επί χρόνια...Τώρα πια παλεύει προσπαθεί να ξεπεράσει το στιγματισμένο παρελθόν της και πασχίζει να δείξει το σύγχρονο και ανανεωμένο της πρόσωπο. Πάμε να τη γνωρίσουμε. Από το σταθμό των λεωφορείων
20180227_064509.jpg


παίρνουμε ταξί και σε λίγη ώρα είμαστε το ξενοδοχείο μας στη συνοικία Poblado που αποτελεί και το πιο δημοφιλές και «ασφαλές» μέρος για να μείνει ο τουρίστας στη Medellin. Μικρή ανάπαυση για τις απαραίτητες ανάγκες και βγαίνουμε γρήγορα να γνωρίσουμε την πόλη στις 2,5 ημέρες που μας απομένουν. Πρώτη στάση για έναν υπέροχο και δροσιστικό χυμό με πολυάριθμα τροπικά και μη φρούτα που ακούει στο όνομα Salpicon de frutas και πουλιέται στη «φρουτερία-πάγκο» της γωνίας του δρόμου μας και γενικά σε διάφορα σημεία της πόλης.
DSC05232.JPG

DSC05410.JPG


Μικρή βόλτα στη γειτονιά που δεν έχει και τίποτα το ιδιαίτερο να επιδείξει πέρα από καταλύματα και εστιατόρια
DSC05233.JPG

DSC05234.JPG

DSC05411.JPG


και επιβίβαση στο βαν της εταιρείας Paisa Road προκειμένου να γνωρίσουμε το αιματηρό και άκρως επικίνδυνο παρελθόν της χώρας. Ώρα να γνωρίσουμε τα μέρη που έζησε και έδρασε ο πιο διάσημος ναρκέμπορος της ιστορίας ο Pablo Escobar και το καρτέλ του. Αμφιλεγόμενη ή μη αυτή η ξενάγηση-δραστηριότητα, δεδομένου ότι κάποιοι κερδίζουν λεφτά ακόμη και μετά θάνατον μιλώντας για καταστάσεις και δείχνοντας μέρη που είναι βουτηγμένα στο αίμα και την ανθρώπινη απώλεια και που οι περισσότεροι πια κάτοικοι της Medellin θέλουν να ξεχάσουν και όχι να αναδεικνύουν στους τουρίστες σαν ατραξιόν, εμείς δεν μπορούσαμε να τη χάσουμε και επιλέξαμε να το κάνουμε. Υπάρχουν διάφορα άτομα που αναλαμβάνουν να κάνουν αυτή τη ξενάγηση και μπορείτε να ψάξετε και να επιλέξετε στο διαδίκτυο. Μέσα στο βανάκι λοιπόν άρχισε η προβολή μιας μικρής ταινίας σχετικά με τη ζωή και το έργο του Pablo.

20180227_103745.jpg


Βία, διαφθορά, δωροδοκίες, άπειρα λεφτά, δολοφονίες, συμφωνίες, χλιδάτη ζωή, σκάνδαλα, αίμα και extravaganza…όλα συνυφασμένα με τη ζωή του πιο διάσημου βαρόνου κόκας που διακρίθηκε και ως ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Αμερικής το 1987. Τη δεκαετία 1980-1990 το καρτέλ του έλεγχε το 80% της παγκόσμιας αγοράς κοκαΐνης σπέρνοντας μια κουλτούρα τρόμου σε όλο το μήκος και πλάτος της Μedellin. Μέχρι το 1991, 550 αστυνομικοί είχαν δολοφονηθεί από τους ανθρώπους του Πάμπλο, και πάμπολλα εκρηκτικά είχαν εκραγεί μέσα στην πόλη με το ανάλογο τίμημα. Κάπου μέσα σε όλες τις πληροφορίες, ακούσαμε και ότι ο Πάμπλο παραδόξως έκανε και φιλανθρωπικό έργο υπέρ των φτωχών…σαφέστατα με το ανάλογο, πικρό αντίτιμο. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, η ιστορία είναι γραμμένη και υπάρχει στο διαδίκτυο για να τη διαβάσει ο οποιοσδήποτε και να μπορέσει να κατανοήσει αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης (γιατί κακά τα ψέματα είναι κομμάτι της ιστορίας της πόλης πια), κι εμείς πάμε να κάνουμε μια μικρή πρώτη στάση στο Santuario de la Virgen de la Rosa Mística στην Avenida El Poblado. Πρόκειται για ένα χώρο λατρείας της παρθένου του μυστικού/μυστήριου Ρόδου το όνομα της οποίας προέκυψε από το μυστήριο που πλανιόταν γύρω από την ικανότητα της παρθένου να πραγματοποιεί θαύματα και καλά αλλά και κακά – σαν αυτά που λέγεται ότι ζητούσαν οι άνδρες του Escobar. Αυτός ο χώρος θεωρείται πως ήταν ο χώρος λατρείας των διάσημων δολοφόνων του βαρόνου (των Sicarios) οι οποίοι προσέρχονταν για να προσευχηθούν πριν την εκπλήρωση μιας αποστολής (να ευλογήσει δηλαδή η Παναγία τις σφαίρες τους, τα όπλα τους και τις "αποστολές" τους). Εξ ου και το άλλο όνομα της παρθένου είναι Virgen de los Sicarios δηλαδή παρθένος των Sicarios.

20180227_104711.jpg

20180227_105203.jpg

DSC05240.JPG

DSC05241.JPG

DSC05242.JPG

DSC05238.JPG


Συνεχίζουμε με την επόμενη στάση στο σπίτι (κτίριο Μονακό) που έζησε κάποιο διάστημα ο βαρόνος με την οικογένειά του και το οποίο βομβαρδίστηκε το 1988 από το άλλο αντίπαλο καρτέλ του Cali (το κτίριο εμείς το προλάβαμε όμως πια δεν υπάρχει καθώς κατεδαφίστηκε στις 22.02.2019). Το κτίριο βρίσκεται (ή μάλλον βρισκόταν πια) σε μία από τις πλουσιότερες συνοικίες της πόλης, ανήκε στην κυβέρνηση της Κολομβίας και ήταν απλά ερειπωμένο. Η στάση συνοδεύτηκε από τις αντίστοιχες πληροφορίες γύρω από τη ζωή του Πάμπλο όσο διέμενε εκεί.

20180227_100218.jpg

20180227_102704.jpg

DSC05236.JPG

DSC05237.JPG


Επόμενη στάση στο σημείο που σκοτώθηκε ο Πάμπλο στην οδό «Carrera 79B #45D–94» στις 2-12-1993. Κατά την ιστορία, 16 μήνες περίπου από τη στιγμή που ο Πάμπλο δραπέτευσε από τη φυλακή (La Catedral), μια ειδική δύναμη της Κολομβιάνικης αστυνομίας ανίχνευσε μία κλήση που έγινε από τη συνοικία Los Olivos στο Aureles. Η κλήση ήταν από τον Πάμπλο προς τον υιό του και αμέσως πρόδωσε το κρησφύγετο του. Ακολούθησε όπως μπορείτε να φανταστείτε ανθρωποκυνηγητό πάνω στις στέγες των σπιτιών στη διάρκεια του οποίου ο Πάμπλο και ο σωματοφύλακάς του πέσανε νεκροί. Σκοτώθηκε άραγε ο Πάμπλο από τα πυρά της αστυνομίας; αυτό-πυροβολήθηκε σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μην πέσει στα χέρια των αστυνομικών; Οι εκδοχές πολλές και μάλλον την πραγματική αλήθεια δεν θα τη μάθουμε ποτέ…για την ώρα πάντως το σπίτι έχει μετατραπεί σε σχολή Ισπανικών και τίποτα πια δεν θυμίζει το παρελθόν (ή μήπως όχι;).

DSC05262.JPG

DSC05261.JPG

20180227_133121.jpg


Συνεχίζουμε στην επόμενη και τελευταία στάση της ξενάγησης που είναι το νεκροταφείο όπου είναι θαμμένος ο Escobar μαζί με την οικογένειά του (Cemetario Jardines Montesacro). Εκεί υπάρχουν και οι τάφοι κάποιων άλλων «κακών» της μαφίας και συνεργατών του Πάμπλο οπότε θα ακούσετε και άλλες ιστορίες με θέα ένα κομμάτι της πόλης.

DSC05245.JPG

DSC05249.JPG

DSC05250.JPG

DSC05251.JPG

DSC05253.JPG

DSC05255.JPG

DSC05248.JPG

DSC05260.JPG


Το τουρ λοιπόν ήρθε στο τέλος του κι εμείς συνεχίζουμε για να ανακαλύψουμε περαιτέρω την πόλη. Σειρά έχει το metrocable, το διάσημο δίκτυο τελεφερίκ της Μedellin που συμπληρώνει το δίκτυο μετρό και σχεδιάστηκε το 2004 για να συνδέσει με το κέντρο τις κατ’ εξοχήν πιο φτωχικές γειτονιές/συνοικίες της πόλης που βρίσκονται στους απόκρημνους λόφους της περιφέρειας με το κέντρο. Ουσιαστικά αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις το μοναδικό γρήγορο μέσο μεταφοράς των φτωχών προς την πόλη και τις δουλειές τους αλλά και ίσως έναν μοναδικό τρόπο για να θαυμάσουν οι τουρίστες τη θέα της πόλης από ψηλά αλλά και να πάρουν μία μυρωδιά από την κατάσταση που επικρατεί στις φτωχικές γειτονιές. Το metrocable θεωρείται το πρώτο αστικό σύστημα μετακίνησης με τελεφερίκ στη Λατινική Αμερική και την εποχή που το επισκεφτήκαμε εμείς αποτελούνταν από 4 γραμμές (H, K, J, L). Εμείς σήμερα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη γραμμή J που εγκαινιάστηκε το 2008 και αποτελείται από 4 σταθμούς με συνολικό μήκος διαδρομής 2.7km. Με το μετρό κατεβαίνουμε στη στάση San Javier και από εκεί με λίγο περπάτημα φτάνουμε στο σταθμό metrocable «Estación metro San Javier». Ακολουθεί ένα υπέργειο ταξίδι πάνω από τη Medellin μέσω των σταθμών «Juan XXIII», «Vallejuelos» και τελικά «La Aurora». Απολαύστε το !

20180227_142118.jpg

20180227_143044.jpg

20180227_143756.jpg

20180227_144728.jpg

20180227_150013.jpg

20180227_150123.jpg

20180227_151039.jpg


Προσοχή!!! Τις πρωινές ώρες κι όσο υπάρχει ακόμη φως μπορείτε να κάνετε στάσεις στις επιμέρους πλατφόρμες-σταθμούς και προσεκτικά πάντα να περιπλανηθείτε λίγο στις γειτονιές…όχι ότι θα δείτε κάτι καθώς πρόκειται για υποβαθμισμένες περιοχές με καταραμένη φτώχεια… Προσωπικά πάντως δεν θα το σύστηνα καθώς όλα τα άτομα με τα οποία μιλήσαμε μας αποθάρρυναν από κάτι τέτοιο χωρίς τουλάχιστον να έχουμε συνοδό κάποιον ντόπιο μαζί μας αλλά και γιατί όπως σε κάθε φτωχική γειτονιά του κόσμου, πόσο μάλλον της Λατινικής Αμερικής, ένας Ευρωπαίος ακόμη και χωρίς να προκαλεί μια διαφορά θα την κάνει και δεν θέλει και πολύ για να γίνει το απρόοπτο εκεί. Για βραδινή βόλτα δε ούτε λόγος…βόλτα μόνο από ψηλά μέσα στο τελεφερίκ για να απολαύσετε πανοραμικά το φωτισμένο πρόσωπο της πόλης…

20180227_151556.jpg

20180227_151558.jpg

20180227_162602.jpg

20180227_162753.jpg

20180227_162845.jpg

20180227_163113.jpg

20180227_164242.jpg

20180227_164329.jpg

DSC05390.JPG


Μετά από μία μακρά διαδρομή επιστρέψαμε πίσω και είχε ήδη αρχίσει να απογευματιάζει. Προς αναζήτηση τροφής και σύμφωνα με τις προτάσεις του οδηγού επισκεφθήκαμε αρχικά, μετά από αρκετή περιπλάνηση downtown, μια καφετέρια-μπαρ με αστική θέα για ένα δροσιστικό χυμό

DSC05401.JPG

DSC05402.JPG

20180227_181916.jpg

20180227_171639.jpg


και στη συνέχεια καταλήξαμε σε ένα συνοικιακό εστιατόριο για να δοκιμάσουμε φυσικά το παραδοσιακό πιάτο της επαρχίας και της πόλης που ακούει στο όνομα bandeja paisa. Το τυπικό πιάτο λοιπόν όλης της Αντιόχειας και της Ζona Cafetera είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι ένα πιάτο που αποτελεί το μοναδικό γεύμα της ημέρας για έναν φτωχό και σκληρά εργαζόμενο
εργάτη επί πολλές ώρες σε μια ορεινή φυτεία καφέ !! Λιπαρό, θρεπτικό και θερμιδικά εκρηκτικό! Κατά γενική ομολογία αποτελείται από λευκό ρύζι, κόκκινα φασόλια, κιμά, τηγανητό χοιρινό λίπος (chicharron), αβοκάντο, τηγανητό αυγό, λουκάνικο, chutney ντομάτας (sauce hogao), μπανάνες, arepas (πίτες καλαμποκιού), ενίοτε και μαύρο λουκάνικο με αίμα (morcilla). Το τρως μία φορά και ΔΕΝ ΤΟ ΞΑΝΑΤΡΩΣ…αν και περί ορέξεως… Εμείς λοιπόν το φάγαμε μία φορά ως τουρίστες και μιας και δεν πρόκειται σε αυτή τη ζωή (μάλλον) να εργαστούμε σε φυτείες καφέ δεν το ξαναφάγαμε !!! Πάντως συνοδεύεται υπέροχα με μία κρύα τοπική μπύρα Club Colombia.

20180227_191908.jpg

DSC05408.JPG

DSC05406.JPG

Για τη συνέχεια βέβαια, ιδίως αν φάτε το πιάτο βράδυ όπως εμείς καλύτερα να μην υπολογίσετε κάποια άλλη δραστηριότητα ! Εμείς ωστόσο αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό πέρασμα από ένα μπαράκι σάλσα που ακούει στο όνομα «Eslabon Prendido» έτσι για να χωνέψουμε…εννοείται πήγαμε με ταξί κατευθείαν πόρτα-πόρτα στον προορισμό μας. Το μαγαζί είχε ζωντανή μπάντα με πολύ ευχάριστα λατινοαμερικάνικα ακούσματα, χορό ιδιαίτερο δεν είχε, ήπιαμε ωστόσο τα κοκτέιλ μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής…ομολογουμένως ο κόσμος που περιτριγύριζε τις κοντινές πλατείες δεν ήταν και ο «καλύτερος» καθώς οι εκδιδόμενες, οι τραβεστί κι οι μεθυσμένοι ήταν αρκετοί, ωστόσο πήραμε το ταξάκι μας και σύντομα καταλήξαμε για ύπνο, παραδόξως ελαφρύ! P.S: όσο βρισκόμασταν στην πόλη, η οδηγία ήταν να παίρνουμε μόνο τα κίτρινα ταξί και μόνο αυτά που καλούν τα ξενοδοχεία…ωστόσο εμείς για όλες τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε κίτρινα ταξί που σταματούσαμε στο δρόμο και όλα καλά…
Δεύτερο πρωινό ξύπνημα στην πόλη και αυτή τη φορά θα εξερευνήσουμε πιο καλά το κέντρο της υιοθετώντας για πρώτη φορά στα ταξιδιωτικά μας χρονικά μια νέα συνήθεια που είναι και της μόδας και αποδείχθηκε και ομολογουμένως αρκετά καλή !!! Αυτή της ομαδικής και «τυπικά δωρεάν» ξενάγησης με free walking tour. Και λέω τυπικά δωρεάν γιατί στην πραγματικότητα πάντα στο τέλος της ξενάγησης ο «ξεναγός» (παράνομος ή μη, δεν θα σταθώ) ζητάει κάποια αμοιβή, ότι επιθυμεί και αν το επιθυμεί βέβαια ο καθένας, έτσι για το καλό και την καλή ξενάγηση. Δεν θα ήθελα να σταθώ στις επαγγελματικές και ηθικές διαστάσεις του θέματος (ιδίως για κάποιον που είναι επίσημα ξεναγός), στη δικιά μας περίπτωση πάντως η ντόπια κοπελίτσα (Χουλιάνα) που μας ξενάγησε ήταν γλυκύτατη, πάρα πολύ ευχάριστη κι εξαιρετικά πρόθυμη κι ένθερμη να μας παρουσιάσει τη χώρα της και την πόλη της με όλα τα καλά και τα στραβά και με εξαιρετικά πολλές λεπτομέρειες, και επομένως στο τέλος της ξενάγησης με πολύ μεγάλη χαρά άφησα και το μεγαλύτερο tip. Η ομάδα που αναλαμβάνει τη ξενάγηση αλλά και άλλες δραστηριότητες λέγεται Real City Tours, τη συστήνω ανεπιφύλακτα και ήταν προτεινόμενη και από τον οδηγό. Και το… δωράκι bonus της ξενάγησης ήταν ότι εμφανίστηκε ως έκπληξη και παρακολούθησε τη ξενάγησή της Χουλιάνα και η (υπερ)αιωνόβια γιαγιά της και η μαμά της (της κοπέλας) που είχαν να αφηγηθούν συγκλονιστικές ιστορίες από τα χρόνια τα παλιά, τα κολομβιανικά! Χαρακτηριστικά, η γιαγιά της Χουλιάνα κόρη ευγενούς (και προσκείμενη στους Ιησουίτες) είχε γνωρίσει προ αρχαιοτάτων χρόνων τον παππού που όμως η οικογένειά της τον απέρριψε…τη φυγάδευσαν οι γονείς της στην Αμερική προκειμένου να μη κλεφτεί με το σύζυγο και παρόλα αυτά 30 χρόνια μετά βρέθηκαν, παντρεύτηκαν και ζήσαν ευτυχισμένοι (;;;). Ακολούθησε η εποχή του Πάμπλο όπου φοβόντουσαν να βγουν από τα σπίτια καθώς βόμβες έσκαγαν παντού, δολοφονίες γίνονταν παντού και μάλιστα ο μπαμπάς της Χουλιάνα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς (;;;) όταν αυτή ήταν σε μικρή ηλικία όπως και πολλοί άλλοι…Αυτά για την προσωπική ιστορία της Χουλιάνα, άλλη χάρη να την ακούς από τη γιαγιούλα με τα υπέροχα ισπανικά και πάμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα 3.5-4 ωρών στο κέντρο της Medellin πρακτικά στα τετράγωνα μεταξύ των πάρκων Parque de Bolivar, Parque San Antonio και Parque de los Pies Descalzos. Η αλήθεια είναι πως η Μedellin δεν έχει και πάρα πολλά αξιοθέατα και τα περισσότερα εντοπίζονται στο κέντρο. Ξεκινάμε λοιπόν από τη στάση του μετρό με το όνομα Alpujarra που βρίσκεται downtown.
20180228_084959.jpg

DSC05415.JPG

DSC05418.JPG


Σε μικρή απόσταση είναι ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1874 και στον Κουβανό αρχιτέκτονα Francisco Javier Cisnero ανατέθηκε η ολοκλήρωση του έργου εντός 8 ετίας. Δύσκολο εγχείρημα σε μια περιοχή με εξαιρετικά απότομη γεωμορφολογία εδάφους και για αυτό θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα για το επίπεδο μηχανικής του τέλους του 19ου αιώνα. Ωστόσο σύντομα η κατασκευή του συνάντησε εμπόδια τόσο από τους ντόπιους κατοίκους που είχαν συνηθίσει τις μεταφορές με μουλάρια κι επομένως αντιμετώπιζαν σκεπτικά την άφιξη μιας ατσάλινης μηχανής όσο και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου των 1000 ημερών αλλά και μεταπολεμικά. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος παρακμής με αποτέλεσμα σήμερα το σιδηροδρομικό δίκτυο πρακτικά να υπολειτουργεί με μόλις λίγα χιλιόμετρα λειτουργικών σιδηρ. γραμμών. Κι αφού θαυμάσαμε και μια καλο-διατηρημένη ατμομηχανή σιδηροδρόμου

DSC05421.JPG

DSC05419.JPG


συνεχίσαμε σε μια μεγάλη πλατεία που περιβάλλεται από τον αστικό κλοιό του Centro Administrativo La Alpujarra και περιλαμβάνει μια σειρά από κυβερνητικά και δημόσια κτίρια με τη δική τους ιστορική η μη σημασία και ιστορία. Πιο συγκεκριμένα μπορεί κάποιος να δει το δημαρχείο της πόλης (Alcaldia de Medellin) και το διοικητήριο της επαρχίας της Αντιοχείας (Gobernacion de Antioquia), το παλάτι της δικαιοσύνης (Palacio de Justicia), το κτίριο ενός τοπικού τηλεοπτικού καναλιού (Teleantioquia) και λίγο πιο πέρα το συνεδριακό κέντρο (Centro de Convenciones Plaza Mayor). Πρακτικά το μόνο ιδιαίτερο και σχετικά όμορφο δημιούργημα αυτού του σχετικά άσχημου αστικού κλοιού είναι το μνημείο της φυλής (Monumento a la Raza) ενός από τους πιο δημιουργικούς, αναγνωρισμένους και ευυπόληπτους Κολομβιανούς γλύπτες τον Rodrigo Arenas Betancur. To μνημείο εγκαινιάστηκε το 1988, έχει ύψος 38 μέτρων και απεικονίζει την πολυτάραχη ιστορία των φυλών της Αντιόχειας.

20180228_093549.jpg

DSC05422.JPG

DSC05423.JPG

DSC05425.JPG

DSC05426.JPG

DSC05434.JPG


Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, περνάμε απέναντι από τη λεωφόρο San Juan στην ιστορική πλατεία Plaza Cisneros γνωστή και ως Πάρκο των Φώτων λόγω των 300 φωτιζόμενων στύλων με ύψος μέχρι 24m. Η πλατεία πήρε το όνομά της από τον Κουβανό αρχιτέκτονα Francisco Javier Cisneros που όπως διαβάσατε παραπάνω ηγήθηκε της κατασκευής του σιδηροδρόμου της Αντιοχείας και στα παλιά χρόνια αποτελούσε την καρδιά της εμπορικής αγοράς της πόλης με όλα τα κακοποιά στοιχεία μαζεμένα. Ωστόσο έγινε προσπάθεια να αναβαθμιστεί στα πλαίσια του πρότζεκτ «Η Medellin είναι φως» κι έτσι η περιοχή όλη εξωραΐστηκε με την παρουσία αυτού του τεχνητού δάσους από 300 στύλους.

20180228_102406.jpg

DSC05440.JPG

DSC05441.JPG

DSC05443.JPG

DSC05456.JPG


Συνεχίζουμε σε μικρά στενά δρομάκια με κάθε είδους μαγαζάκια και πάγκους, συμπεριλαμβανομένων μαγαζιών όπου μπορείς να δοκιμάσεις τοπικές νοστιμιές και εξωτικούς χυμούς.

20180228_133104.jpg

20180228_133211.jpg


Περάσαμε από τη μικρή γραφική εκκλησία της Veracruz

20180228_105218.jpg


και την εκκλησία «Basílica Nuestra Señora de la Candelaria» όπου είδαμε πάγκους με πλανόδιους που πουλούσαν πολυάριθμα πειρατικά CD με ακατάλληλο ροζ περιεχόμενο (!!!) κι εδώ κολλάει και η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδος όπου σύμφωνα με τη Χουλιάνα δίπλα από κάθε εκκλησία στην Κολομβία θα δεις πάγκους με CD με ακατάλληλο περιεχόμενο (true or not without comments…)

DSC05530.JPG


και περνώντας μέσα από το παρκάκι Berrio επί της οδού Carrera 50 καταλήξαμε σε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα και πιο κεντρικό σημείο της πόλης, την πλατεία Botero ή αλλιώς πλατειούλα των αγαλμάτων (Plazoleta de Esculturas). Ο λόγος για ένα δημόσιο χώρο που κοσμείται από 25 μπρούντζινα παχουλά γλυπτά του διάσημου Κολομβιανού καλλιτέχνη Fernando Botero (περισσότερα σχόλια στο κεφάλαιο Μπογκοτά όπου είναι και το μουσείο του καλλιτέχνη). Βέβαια έργα του Botero έχει και το μουσείο της Αντιόχειας (Museo de Antioquia) που είναι το 2ο παλαιότερο μουσείο της χώρας (μετά το Εθνικό Μουσείο της Μπογκοτά) και προβάλλει στην μία άκρη της πλατείας, ωστόσο ήταν κλειστό και δεν μπορέσαμε να το επισκεφτούμε. Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες με τους χοντρούς κυρίους και τις κυρίες,

DSC05517.JPG

DSC05518.JPG

DSC05497.JPG

20180228_110445.jpg

20180228_111920.jpg

20180228_111956.jpg

20180228_112114.jpg

20180228_112202.jpg

DSC05482.JPG
DSC05502.JPG

DSC05504.JPG

DSC05514.JPG

DSC05519.JPG

DSC05520.JPG

στη συνέχεια θαυμάσαμε το περίτεχνο Palacio De La Cultura Rafael Uribe Uribe που σχεδιάστηκε από το Βέλγο αρχιτέκτονα Agustín Goovaerts, πήρε το όνομά του (Rafael Uribe Uribe) από έναν Κολομβιανό στρατηγό και στεγάζει το Ινστιτούτο Κουλτούρας και Κληρονομιάς της επαρχίας της Αντιόχειας.

DSC05490.JPG

DSC05498.JPG

DSC05501.JPG

DSC05521.JPG

DSC05561.JPG

DSC05559.JPG

DSC05560.JPG


Λίγα τετράγωνα πιο μακριά βρίσκεται το πάρκο Μπολίβαρ (Parque de Bolivar)

DSC05538.JPG


και ο καθεδρικος ναός της πόλης (Catedral Basílica Metropolitana de Medellín) για την κατασκευή του οποίου χρειάστηκαν 1.120.000 τούβλα (ακόμα μία άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας) και ανακηρύχθηκε σε εθνικό μνημείο της Κολομβίας το 1982. Μετά από διάφορες ιστορίες της Χουλιάνα πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω του αρκετά ζωντανού και τουριστικού πεζόδρομου Carrera 49 Junin

DSC05435.JPG

20180228_103400.jpg

DSC05436.JPG

DSC05464.JPG

DSC05467.JPG

DSC05470.JPG

DSC05478.JPG

DSC05480.JPG

DSC05533.JPG

DSC05536.JPG

DSC05540.JPG

DSC05544.JPG

DSC05545.JPG


για να καταλήξουμε στο πάρκο San Antonio που είναι και ο τελικός μας προορισμός. Εκεί βρίσκεται το περίφημο ανατιναγμένο «Πουλί της Ειρήνης» του Botero. Ο λόγος για ένα γλυπτό στο εσωτερικό του οποίου εξερράγη μια βόμβα (η ευθύνη για το συμβάν μάλλον αποδόθηκε στο επαναστατικό κίνημα FARC) παρασύροντας στο θάνατο 29 άτομα και τραυματίζοντας πολλά περισσότερα στις 10 Ιουνίου 1995. Έκτοτε ο γλύπτης δημιούργησε ένα νέο όμοιο γλυπτό που στέκεται ακέραιο πλάι στο τραυματισμένο.

DSC05546.JPG

DSC05548.JPG

DSC05547.JPG

Ήρθε η ώρα για μια οικογενειακή φωτογραφία μαζί με τη γιαγιά και τη μαμά της Χουλιάνα και το ανάλογο «εθελοντικό» φιλοδώρημα καθώς όπως ανέφερα και προηγουμένως εγώ όσο και η παρέα μου μείναμε πολύ ευχαριστημένοι.

20180228_132149.jpg


και «ανέμελα» συνεχίσαμε τη βόλτα μας σόλο πια...Και λέω ανέμελα γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ (;;;) ότι μέρα μεσημέρι στην ηλιόλουστη Medellin, σε ένα πολύ κεντρικό πάρκο θα έπρεπε να παίρνουμε προφυλάξεις…όταν όμως είχε απομακρυνθεί όλο το πλήθος των τουριστών, ομολογώ ότι άκουσα τη Χουλιάνα να ψιθυρίζει στη μαμά της ότι θα έπρεπε να απομακρυνθούν σύντομα από την πλατεία καθώς ήταν επικίνδυνα γιατί αποτελούσαν στόχο………Είναι τελικά επικίνδυνα στη Medellin; Οι ντόπιοι μάλλον κάτι θα ξέρουν καλύτερα και μένω εκεί. Εμείς ας συνεχίσουμε «ανέμελα» πάλι τη βόλτα μας! χαχα! Αφού λοιπόν ανακτήσαμε δυνάμεις δοκιμάζοντας κάποιες λιχουδιές

DSC05442.JPG

DSC05494.JPG

DSC05489.JPG

20180228_151306.jpg

20180228_150244.jpg

20180228_151957.jpg

DSC05566.JPG


και πήραμε ταξί και κινήσαμε για το επόμενο αξιοθέατο της πόλης, αυτό της Comuna 13 (εναλλακτικά μπορείτε να πάρετε το metro μέχρι τον ομώνυμο σταθμό San Javier κι από εκεί να περπατήσετε για 15min). H Comuna 13 γνωστή και ως San Javier είναι μία συνοικία στην ανατολική άκρη της Medellin που τη δεκαετία του ’80 και ‘90 αποτελούσε μία από τις πιο κακόφημες κι επικίνδυνες περιοχές της πόλης όπου μαίνονταν συμμορίες, κακοποιοί και διακινητές ναρκωτικών. Την τελευταία 10 ετία ωστόσο υπέστη μία καθολική μεταμόρφωση μέσα από μία σειρά αστικών σχεδιασμών που οδήγησαν στον εξωραϊσμό και την αναβάθμιση της περιοχής με γκράφιτι, εικαστικά δρώμενα και άλλες παραστάσεις. Στην όλη προσπάθεια βοήθησε και η άφιξη του metrocable καθώς και η δημιουργία μιας σειράς από 6 κυλιόμενες σκάλες (2011) που διευκόλυναν την πρόσβαση των τουριστών στην γειτονιά που όπως όλες οι φτωχογειτονιές της πόλης είναι σκαρφαλωμένη πάνω σε λόφο. Ως αποτέλεσμα η Comuna 13 σήμερα θεωρείται από πολλούς ως το σύμβολο της αστικής μεταμόρφωσης της Medellin. Ας ξεκινήσουμε την λοιπόν τη βόλτα μας στη συνοικία με την πανοραμική θέα στην πόλη…

20180228_155201.jpg

20180228_155236.jpg

20180228_155328.jpg

20180228_155507.jpg

20180228_155516.jpg

20180228_155721.jpg

20180228_155950.jpg

20180228_160812.jpg

20180228_161621.jpg

20180228_161653.jpg

DSC05569.JPG

DSC05571.JPG

DSC05572.JPG

DSC05573.JPG

DSC05574.JPG

DSC05575.JPG

DSC05578.JPG

DSC05579.JPG


DSC05593.JPG

DSC05595.JPG

DSC05596.JPG

DSC05597.JPG

DSC05599.JPG
DSC05600.JPG
DSC05581.JPG


Μέχρι να κατέβουμε πάλι πίσω, είχε ήδη αρχίσει να απογευματιάζει οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μία βόλτα με το αγαπημένο μας metrocable. Αυτή τη φορά σειρά είχε η γραμμή K που είναι και η πρώτη που άνοιξε στα βόρεια προάστια της πόλης. Με το metro φτάνουμε στο σταθμό Acevedo πλάι στον ποταμό Medellin και από εκεί επιβιβαζόμαστε στο τελεφερίκ μέχρι τον τερματικό σταθμό Santo Domingo. Έχει ήδη αρχίσει να νυχτώνει οπότε απολαύστε τη νυχτερινή, φωτισμένη Medellin.

DSC05606.JPG

DSC05609.JPG

DSC05610.JPG

20180228_182514.jpg

20180228_182907.jpg

20180228_183228.jpg

20180228_183751.jpg

20180228_183814.jpg

DSC05618.JPG

DSC05622.JPG

DSC05625.JPG

DSC05634.JPG

DSC05637.JPG


Μόλις τελείωσε η βόλτα μας είχαμε ήδη αρχίσει να πεινάμε οπότε η ομάδα απαίτησε φαγητό. Για σήμερα το βράδυ το μενού είχε Itaca, προτεινόμενη και από τον οδηγό. Ιθάκη στο κέντρο της Medellin; Τι στο καλό; Κάποιος Έλληνας που βρήκε την Ιθάκη του στη Medellin; Τα σχόλια του οδηγού πάντως ήτα εξαιρετικά «it doesn’t look like much but this tiny hole-in-the-wall restaurant prepares fantastic gourmet plates bursting with flavor at bargain prices. There is no menu; just tell chef what do you like and he will whip up a modern Colombian classic from his collection of market-fresh ingredients – there is no sign. Look for the blue door». Για να δούμε λοιπόν…με ταξάκι πάλι φτάσαμε έξω από τη μπλε πόρτα η οποία δεν βρισκόταν και στο πιο εμφανές σημείο, και ευτυχώς ήταν ανοιχτό! Προς έκπληξή μας βέβαια ο σεφ δεν ήταν ένας Έλληνας που βρήκε την Ιθάκη του σε αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι γης (γιατί το εστιατόριο είναι όντως μία τρύπα) αλλά ένας Κολομβιανός που δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα ωστόσο και αυτός και η γυναίκα του είναι ενθουσιασμένοι με τη χώρα μας και κυρίως με τον…Καβάφη !!! Το φαγητό νόστιμο και εμείς αποχαιρετούμε το λάτρη της Καβαφικής ποίησης

DSC05642.JPG

20180228_200350(0).jpg

20180228_193740.jpg

20180228_192732.jpg

για μια ακόμη (και τελευταία) νυχτερινή εξόρμηση στην πόλη της αιώνιας άνοιξης. Και για σήμερα το βράδυ το πρόγραμμα έχει χορό σε ένα κλαμπάκι στο όνομα Son Havana κι επιστροφή στο σπίτι για ύπνο γλυκό 10.200km μακριά !

20180228_231258.jpg


Η επόμενη ημέρα θα μας βρει στην πολύχρωμη πόλη Guatape !
 

Attachments

Last edited:

go2dbeach

Member
Μηνύματα
6.004
Likes
9.683
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ταξίδι-Όνειρο
Λατινική Αμερική
Πολύ ωραία η ξενάγηση στη Medellin και οι φωτογραφίες σου! Ευχαριστούμε :)
 

anlazar

Member
Μηνύματα
135
Likes
919
Ταξίδι-Όνειρο
Περού,Γαλλική Πολυνησία
Ξημερώνει η τελευταία ημέρα στη Medellin και σήμερα το πρόγραμμα έχει μονοήμερη εκδρομή περίπου 80 km από τη Medellin, στο μονόλιθο Piedra del Penol και στην πολύχρωμη πόλη της Guatape.

Νοικιάσαμε βανάκι από το ξενοδοχείο όπου διαμένουμε προκειμένου να μεταβούμε γρήγορα καθώς με τα δημόσια μέσα μεταφοράς δεν θα προλαβαίναμε μέσα σε μία μέρα να επισκεφτούμε όλα τα μέρη και είμαστε πάλι στο δρόμο.

DSC05648.JPG


Η πρώτη στάση αφορά το περίφημο μονόλιθο Piedra del Penol γνωστό και ως El Peňon de Guatape. Ο λόγος για έναν γρανιτένιο μονόλιθο ύψους 200m που βρίσκεται στην άκρη της τεχνητής λίμνης και ο οποίος πιστεύεται ότι είναι το δημιούργημα ηφαιστειακής έκρηξης. Από μακριά σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα γυμνό, κατακόρυφο βράχο η κορυφή του οποίου είναι απροσπέλαστη.

1.jpg

2.JPG


Όσο όμως πλησιάζει κανείς διαπιστώνει μια σειρά από στενές σκαλωσιές σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ που κυριολεκτικά αναρριχώνται πάνω στο βράχο και οι οποίες κατασκευάστηκαν το 1954.

DSC05666.JPG

3.jpg

4.JPG


Αφήσαμε λοιπόν τα τουριστικά μαγαζάκια και τα εστιατόρια στη βάση του βράχου και αποφασίσαμε να σκαρφαλώσουμε όλα τα 659 σκαλιά μέχρι την κορυφή. Όσο μακρινή και «κλειστοφοβική» κι αν φαινόταν η διαδρομή μέσα στο βράχο, τελικά φτάσαμε σύντομα στην κορυφή

20180301_120827.jpg

DSC05675.JPG


και απολαύσαμε τη μαγευτική θέα με τα δάχτυλα της λίμνης να ελίσσονται μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Απολαύστε κι εσείς μαζί μας…

20180301_103502.jpg

20180301_103506.jpg

20180301_103516.jpg

DSC05691.JPG

DSC05694.JPG

DSC05708.JPG

DSC05711.JPG

DSC05713.JPG

DSC05717.JPG


Και μετά από τις απαραίτητες φωτογραφίες και ένα δροσιστικό παγωτό καθώς ο ήλιος ήταν καυτός, κατεβήκαμε πάλι κάτω

DSC05743.JPG

DSC05751.JPG


και συνεχίσαμε για να γνωρίσουμε τη μικρή πόλη της Guatape. Με πληθυσμό μόλις 4230 κατοίκων, η Guatape βρίσκεται στις ακτές της ομώνυμης τεχνητής λίμνης και είναι γνωστή για τις πολύχρωμες προσόψεις των παραδοσιακών της σπιτιών που απεικονίζουν ανθρώπους, ζώα αλλά και διάφορα γεωμετρικά σχήματα όλα με ζωηρά, έντονα και φωτεινά χρώματα. Πάμε για μια χαλαρή ξενάγηση στην όμορφη πόλη…

1.JPG

2.JPG


Είδαμε την όμορφη κεντρική πλατειούλα με το δημαρχείο και τον καθεδρικό…

3.JPG

31.JPG

4.JPG


και στη συνέχεια χαθήκαμε για αρκετή ώρα στα όμορφα πλακόστρωτα με τα πολύχρωμα σπιτάκια. Μεταξύ άλλων περάσαμε έξω και από το Casa del Arriero, το παλαιότερο και μεγαλύτερο σπίτι της Guatape.

5.JPG

6.jpg

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.JPG

11.JPG

12.JPG

13.JPG

14.JPG

15.JPG

16.JPG

17.JPG

18.JPG

19.JPG

20.JPG

21.JPG

22.JPG

23.JPG

24.JPG

27.JPG

28.JPG

25.JPG

29.JPG

32.JPG

33.JPG

34.JPG

35.JPG


Η περιήγηση συνεχίστηκε με μία ευχάριστη βόλτα στο παραλίμνιο μέτωπο της πόλης που δεν συγκρίνεται ομολογουμένως με το παραλίμνιο μέτωπο π.χ. της Καστοριάς !! Ωστόσο ήταν ευχάριστα και μας άνοιξε την όρεξη ώστε να επισκεφτούμε ένα γνωστό εστιατόριο και να γευτούμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ με θέα.

20180301_153102.jpg

DSC05823.JPG

DSC05824.JPG

DSC05834.JPG

DSC05838.JPG

DSC05839.JPG


Στο γυρισμό κάναμε στάση και σε μία «παραδοσιακή» καφετέρια όπου γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακή φορεσιά σερβίρουν οργανικό καφέ (Don Jerito) της περιοχής με ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο. Παρ’ότι δεν είμαι μεγάλος λάτρης και γνώστης του καφέ, ομολογώ ότι ήταν εξαιρετικός και αρκετά αναζωογονητικός !

DSC05858.JPG

DSC05861.JPG


Και κάπως έτσι κλείνει η σύντομη μεν αρκετά ευχάριστη δε επίσκεψη μας στην επαρχία της Αντιοχείας…με το βανάκι κατευθυνόμαστε κατευθείαν στο αεροδρόμιο της Μεντεγίν όπου αργά το απόγευμα πετάμε για τον επόμενο προορισμό μας…το διαμάντι της Καραϊβικής, την πανέμορφη ΚΑΡΤΑΓΕΝΑ !!!
 

Attachments

  • 253,8 KB Προβολές: 0
  • 411,7 KB Προβολές: 0

anlazar

Member
Μηνύματα
135
Likes
919
Ταξίδι-Όνειρο
Περού,Γαλλική Πολυνησία
Νυχτερινή άφιξη στο διεθνές αεροδρόμιο της Καρταχένα Rafael Nunez και ο υγρός αέρας της Καραϊβικής μας χτυπάει ήδη γλυκά στο πρόσωπο…Παίρνουμε ταξί έξω από την αίθουσα αφίξεων και ακολουθούμε μια διαδρομή παράλληλα με τον ωκεανό μέχρι την άφιξή μας στο ξενοδοχείο μου είχα επιλέξει εντός των τειχών της παλιάς πόλης. Γρήγορη τακτοποίηση και μια πρώτη βόλτα για φαγητό και γνωριμία με τα πλακόστρωτα και τις κατάμεστες από κόσμο πλατείες της ξακουστής πόλης…

20180301_220648.jpg

20180301_222406.jpg

20180303_030608.jpg

DSC05915.JPG

DSC05917.JPG

20180301_223146.jpg

20180301_235207.jpg

20180301_235644.jpg

20180301_235940.jpg

20180303_230344.jpg

DSC05908.JPG

DSC05912.JPG

DSC05918.JPG

DSC05920.JPG

DSC05921.JPG


Καλημέρα από την εξωτική και ηλιόλουστη Καρταχένα !!!! Η Cartagena de Indias όπως είναι γνωστή η πόλη, αποτελεί την αδιαφιλονίκητη βασίλισσα των ακτών της Καραϊβικής, μια πόλη θρύλων και ρομάντζων και μιας μαγευτικής αποικιοκρατικής ομορφιάς που έχει διατηρηθεί θαυμάσια ανά τους αιώνες μέσα στα εντυπωσιακά, πέτρινα τείχη μήκους 13km που την περιβάλλουν. Εξ ου και η παλιά πόλη της Καρταχένα αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco και όχι άδικα…Πάμε να τη γνωρίσουμε !!!

Και καταρχήν ένας πρώτος προσανατολισμός. Η Καρταχένα «χωρίζεται» στην παλιά και νέα πόλη. Χωρίς αμφιβολία η μείζονα τουριστική ατραξιόν της Καρταχένα είναι η παλιά της πόλη (δυτικά του αεροδρομίου) και μάλιστα το κομμάτι που περιβάλλεται από τα εσωτερικά τείχη (El Centro, San Diego) όπου συνιστώ στον κάθε επισκέπτη να μείνει. Η περισσότερη ομορφιά με τις πλατείες, τα πολύχρωμα μπαλκόνια με τις μπουκανβίλλιες και την τουριστική κίνηση είναι εκεί. Αυτό είναι επίσης το κομμάτι και με την περισσότερη ασφάλεια. Από εκεί και πέρα, προς τα νότια εκτείνεται η χερσόνησος Bocagrande όπου βρίσκεται η νέα πόλη με τους ουρανοξύστες, γνωστή και ως το Μαϊάμι της Καρταχένα. Εκεί βρίσκονται πολλά καλά και ακριβά ξενοδοχεία, clubs και εστιατόρια και εκεί συχνάζουν οι upper class cartagenos. Και μετά υπάρχει και η υπόλοιπη πόλη που αποτελεί ένα μάλλον επικίνδυνο και άσχημο συνονθύλευμα από χαμηλά σπίτια, που όμως δεν είχαμε το χρόνο να ανακαλύψουμε και επομένως η πληροφορία είναι με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με τα λεγόμενα του οδηγού.

Και αφού προσανατολιστήκαμε να γίνει κι ένα μίνι ιστορικό review. Η Καρταχένα ιδρύθηκε το 1533 από τον Pedro de Heredia στο σημείο μιας πρώην αποικίας των ιθαγενών Carib που ονομαζόταν Calamari. Μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1552, η πόλη πήρε πάλι τα πάνω της και σύντομα έγινε το μεγαλύτερο ισπανικό λιμάνι της Καραϊβικής όπου αποθηκευόταν ο χρυσός για να διοχετευθεί με τις γαλέρες στη μαμά Ισπανία. Όπου χρυσός όμως υπάρχουν και πειρατές κι έτσι σύντομα η Καρταχένα έγινε διάσημος στόχος πειρατών με πιο διάσημη επίθεση εκείνη του Sir Frances Drake το 1586 όπου έλαβε 10 εκατομμύρια πέσος ως αντίτιμο για να μην καταστρέψει την πόλη ! Κι ήταν οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των πειρατών που οδήγησαν τελικά τους Ισπανούς να οχυρώσουν την πόλη με αυτά τα εξαίσια τείχη που διασώζονται μέχρι και σήμερα. Η Καρταχένα συνέχισε να ακμάζει και αποτέλεσε μια από τις πρώτες πόλεις που διακήρυξε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1810. Μια ανεξαρτησία που ωστόσο βάφτηκε με αίμα 6000 ντόπιων κατοίκων κατά την πολιορκία από τους Ισπανούς το 1815 στην προσπάθεια να ανακαταλάβουν την πόλη. Τελικά η Καρταχένα απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1821 με τον Simon Bolivar να της αποδίδει το όνομα “La Heroica” – «Η Ηρωική πόλη», ένας χαρακτηρισμός που ακούγεται παντού.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη βόλτα στην ηρωική πόλη…με μια πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η Καρταχένα είναι διαφορετική. Φταίει η διάθεση που είναι χαλαρή, καλοκαιρινή και χορευτική, ο υγρός αέρας της Καραϊβικής, το έντονο φως που λούζει τα πολύχρωμα σπίτια με τα διάφορα παστέλ χρώματα, τα πλακόστρωτα με τα κάρα, οι μαύρες παχουλές Κολομβιανές που περιφέρονται με το καλάθι με τα φρούτα στο κεφάλι ζητώντας μια φωτογραφία (ναι, πολύ τουριστικό θέαμα αλλά δεν παύει να είναι όμορφο), όλα στην ατμόσφαιρα της Καρταχένα σε προσελκύουν σε ρυθμούς εξωτικούς. Κι η γνωριμία μας αρχίζει με ένα από τα κεντρικότερα σημεία της παλιάς πόλης, την πύλη του ρολογιού (Puerta del Reloj) που αποτελεί και το κύριο σημείο εισόδου στην πόλη των εσωτερικών τειχών. Οι πλάγιες τοξωτές πύλες είναι επίσης ανοιχτές ως είσοδοι ενώ παλιότερα είχαν χρησιμοποιηθεί ως παρεκκλήσι και οπλοστάσιο. Ο δε πύργος και το ρολόι των τεσσάρων όψεων προστέθηκε το 1888.

DSC06255.JPG

DSC06251.JPG

DSC06133.JPG


Η πύλη μας οδηγεί στην Πλατεία των Οχημάτων (Plaza de los Coches), μία τριγωνική πλατεία που παλαιότερα αποτέλεσε αγορά για σκλαβοπάζαρο. Περιστοιχίζεται από όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια με μπαλκόνια και στο κέντρο της βρίσκεται το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Pedro de Heredia.

DSC05988.JPG

20180302_155044.jpg

DSC06130.JPG

20180302_110024.jpg

DSC06452.JPG


Στην μία πλευρά της πλατείας, το τοξωτό διάδρομο γνωστό ως El Portal de los Dulces βρίσκονται οι πάγκοι που πωλούν τα παραδοσιακά γλυκά της πόλης με κύριο συστατικό την καρύδα, τα cocadas. Aρκετά γλυκά μεν, σε πολλές παραλλαγές δε…σε κάθε περίπτωση σας παροτρύνω να τα δοκιμάσετε !

DSC06455.JPG

DSC06454.JPG

DSC06453.JPG


Κι ακολουθεί προς τα αριστερά η Πλατεία του Τελωνείου (Plaza de la Aduana), η μεγαλύτερη και παλαιότερη πλατεία της παλιάς πόλης που αποτελούσε το σημείο παρελάσεων και όπου σε εποχές αποικιοκρατίας εδράζονταν τα πιο σημαντικά κυβερνητικά και διοικητικά κτίρια της πόλης. Σήμερα περίοπτη θέση καταλαμβάνει το δημαρχείο της πόλης το οποίο στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο του παλαιού Βασιλικού Οίκου του Τελωνείου. Επίσης στο κέντρο της πλατείας στέκεται περήφανο το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου.

20180302_152820.jpg

20180302_152824.jpg

DSC05990.JPG

DSC05992.JPG

DSC06096.JPG

DSC06097.JPG

DSC06110.JPG

DSC06112.JPG

DSC06114.JPG

DSC06126.JPG


Συνεχίζουμε με την πολύ όμορφη πλατειούλα Plaza de San Pedro Claver με τα σιδερένια γλυπτά και το μοναστήρι-εκκλησία (ένα μέρος του είναι μουσείο πια με εκθέματα θρησκευτικής τέχνης και προ-κολομβιανών κεραμικών) του ομώνυμου μοναχού Pedro Claver που έζησε και πέθανε εκεί στην υπηρεσία των μαύρων σλάβων που έφταναν από την Αφρική, εξ ου και το όνομα του «Απόστολος των Μαύρων». Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το μουσείο μοντέρνας τέχνης με έργα του Alejandro Obregon, ενός από τους πιο αξιόλογους ζωγράφους της Κολομβίας και του ντόπιου καλλιτέχνη Enrique Grau.

20180302_102852(0).jpg

20180302_103729.jpg

DSC05976.JPG

DSC05977.JPG

DSC05980.JPG

DSC05979.JPG

DSC05983.JPG

DSC05985.JPG

DSC05986.JPG

DSC06123.JPG


Ακόμη λίγο πιο αριστερά φτάνουμε στη μύτη της παλιάς πόλης και την πλατεία της Αγίας Τερέζας (Plaza Santa Tereza) όπου βρίσκεται το Ναυτικό Μουσείο της Καραϊβικής που άνοιξε το 1992 στα εγκαίνια για τα 500 χρόνια από την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου από τον Κολόμβο. Σύμφωνα με τον οδηγό μπορεί να είναι λίγο βαρετό εκτός κι αν είστε φανατικοί της ναυτικής ιστορίας…

20180302_100257.jpg

DSC05961.JPG

DSC05962.JPG

DSC05971.JPG

DSC05972.JPG

DSC05973.JPG

WP_20180302_09_41_16_Pro.jpg


κι επειδή εμείς δεν ήμασταν αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε το χρόνο μας και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην ηλιόλουστη πόλη ! Κι επειδή η ζέστη ήταν αρκετή, τι καλύτερο από μία στάση για τροπικούς, ολόφρεσκους χυμούς στους πλανόδιους πάγκους με κάθε λογής εξωτικά φρούτα, γνωστά και μη !

DSC05942.JPG

20180302_125050.jpg

20180302_124810(0).jpg

DSC06047.JPG

DSC06046.JPG

20180302_124600.jpg


Κι αφού ξεδιψάσαμε, συνεχίζουμε με την πλατεία του Μπολίβαρ (Plaza de Bolivar) παλαιότερα γνωστή και ως Πλατεία της Ιεράς Εξέτασης. Πρόκειται για μία από τις λίγες «δροσερές» πλατείες της πόλης καθώς είναι σκεπασμένη από τη φυλλωσιά πολλών δέντρων και περιβάλλεται από μερικά από τα πιο κομψά και όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια. Στο κέντρο της βρίσκεται τί άλλο, το άγαλμα του Simon Bolivar ενώ κεντρική θέση κατέχει και το Παλάτι της Ιεράς Εξέτασης (Palacio de la Inquisicion).

DSC05998.JPG

DSC06081.JPG

20180302_140251.jpg


Στιγματισμένο από τις αιματηρές πρακτικές της ομώνυμης οργάνωσης που έδρασε και στην Καρταχένα, σήμερα αποτελεί ένα από τα ομορφότερα κτίρια της πόλης και είναι μουσείο όπου εκτίθενται μερικά από τα πιο τρομερά όργανα βασανιστηρίων που χρησιμοποιούσε η Ιερά Εξέταση. Επίσης εκτίθενται ιστορικά αντικείμενα και εργαλεία κεραμικής από την προ-Κολομβιανή, αποικιοκρατική και νεότερη περίοδο.

20180302_131625.jpg

20180302_132220.jpg

20180302_134225.jpg

20180302_135658.jpg

20180302_140151.jpg

20180302_135318.jpg


Σε ένα στενάκι παραδίπλα βρίσκεται και ο ναός «Catedral» της πόλης η δημιουργία του οποίου ξεκίνησε το 1575, καταστράφηκε εν μέρει από τα κανόνια του πειρατή Sir Francis Drake το 1586 και ολοκληρώθηκε το 1612. Περαιτέρω αλλαγές και μεταμορφώσεις του ναού έγιναν από τον πρώτο αρχιεπίσκοπο της πόλης μεταξύ 1912-1923.

20180302_111441.jpg

20180302_111105.jpg

DSC06078.JPG

DSC06021.JPG

DSC05997.JPG

DSC06087.JPG


Βγαίνοντας από το ναό, εμφανίστηκαν για πολλοστή φορά μπροστά μας οι παχουλοκομψές μαύρες κυρίες με τα πολύχρωμα φορέματα και το καλάθι φρούτων στο κεφάλι, οι γνωστές «Palenqueras», οπότε παρά το τουριστικό της υπόθεσης δεν αντέξαμε να μην φωτογραφηθούμε, με το αντίστοιχο βέβαια αντίτιμο! Οι Palenqueras βέβαια κρύβουν μια ολόκληρη ιστορία από πίσω τους και παρ’ότι θα τις συναντήσεις σε όποια ταξιδιωτική μπροσούρα για την Κολομβία και δει για τη Καρταχένα κι αν διαβάσεις, θα εκπλαγείς όταν μάθεις ότι μπορεί να θεωρούνται σύμβολο της Καρταχένα αλλά επί της ουσίας δεν κατάγονται καν από εκεί! Πίσω στο μακρινό 1691, σε ένα μικρό χωριό νοτιοανατολικά της Καρταχένα με το όνομα San Basilio de Palenque, ζούσαν οι κατατρεγμένοι σκλάβοι Αφρικανικής καταγωγής. Αυτοί πρώτοι υπέγραψαν ένα διάταγμα κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους από τον Ισπανικό Ζυγό και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι «πρώτοι» ελεύθεροι κάτοικοι του Νέου Κόσμου, οι Palenqueros και οι Palenqueras. Παρά το μεγάλο τους κατόρθωμα για εκείνη την εποχή, οι κάτοικοι του χωριού εξακολουθούσαν να ζουν πολύ φτωχικά αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία και με περιορισμένη πρόσβαση σε αγαθά. Τότε οι γυναίκες του χωριού αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το μόνο αγαθό που ήταν σε αφθονία, τα φρούτα! Άρχισαν λοιπόν να γεμίζουν τα υφασμένα στο χέρι καλάθια τους με πολυάριθμα τροπικά φρούτα, ντύθηκαν με τις πολύχρωμες αφρικανικές τους φορεσιές και ξεκίνησαν περπατώντας τη μακρινή διαδρομή μέχρι τη Καρταχένα για να πουλήσουν τη πραμάτειά τους. Με το καιρό, η πώληση φρούτων έγινε το βασικό εισόδημα των κατοίκων του Palenque με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες γυναίκες, απόγονοι των μαύρων σκλάβων της Αφρικής να καταφτάνουν στην πόλη για να πουλήσουν τα φρούτα τους. Και κάπως έτσι οι Palenqueras έγιναν κομμάτι της ιστορίας της πόλης αλλά τελικά και μεγάλο τουριστικό αξιοθέατο αφού πια σταμάτησαν να πουλάνε φρούτα επί της ουσίας και άρχισαν να ποζάρουν (έναντι αμοιβής βεβαίως) στους περίεργους χαζο-τουρίστες (ναι, τέτοιοι γίναμε και εμείς!) που αποζητούν μια φωτογραφία με τις χαμογελαστές Αφρο-Κολομβιανές μπροστά από τους πορτοκαλί τοίχους! Έτσι κάναμε και εμείς κι εδώ να σημειώσω ότι παρά την αμοιβή, οι κυρίες επέμεναν με το ζόρι να μας δώσουν τα φρούτα τους! Και βέβαια μη διανοηθείτε να βγάλετε φωτογραφία χωρίς να τις πληρώσετε….θα σας κυνηγάνε σε όλε την πόλη με φωνές και βρισιές! Κι αν αναλογιστείτε ότι μερικές είναι καρδαμωμένες, γνήσιοι απόγονοι σκλάβων και αρκετά μαύρες για να φαίνονται απειλητικές…..δεν θα θέλατε να πέσετε στα χέρια τους !!!

20180302_153539.jpg

DSC06116.JPG

DSC06117.JPG

DSC06121.JPG


Τέλος και με τη φωτογράφηση και εμείς συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα πλακόστρωτα. Συνεχίστε κι εσείς μαζί μας για να ανακαλύψετε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης!

DSC06029.JPG

20180302_125907.jpg
DSC06028.JPG

20180302_122223.jpg

DSC06035.JPG

DSC06036.JPG

DSC06037.JPG

DSC06038.JPG

DSC06040.JPG

DSC06041.JPG

DSC06042.JPG

DSC06048.JPG

DSC06051.JPG

DSC06055.JPG

DSC06058.JPG

DSC06070.JPG

DSC06071.JPG

DSC06072.JPG

DSC06083.JPG

DSC06085.JPG

DSC06095.JPG

DSC06256.JPG

DSC06257.JPG

DSC06456.JPG

DSC06459.JPG

DSC06460.JPG

DSC06462.JPG

DSC06217.JPG


Κι ήρθε η ώρα να φάμε γρήγορο φαγητό σε ένα από τα προτεινόμενα τοπικά εστιατόρια της παλιάς πόλης με το όνομα «Espiritu Santo». Εκεί γευτήκαμε τοπικό τηγανητό ψάρι με πουρέ μπανάνας και ρύζι μαγειρεμένο σε γάλα καρύδας συνοδεία της τοπικής μπύρας Aguila. Ομολογουμένως η εμφάνιση δεν εντυπωσιάζει, η γεύση επίσης δεν απογειώνει, χώρια που ήταν όλα αρκετά γλυκά για τον ουρανίσκο μου, ωστόσο το κλίμα ήταν πολύ local οπότε σίγουρα θα το συστήσω για την εμπειρία.

DSC06090.JPG

DSC06091.JPG

DSC06093.JPG


Χορτάτοι πια ξεκινήσαμε για ένα άλλο αξιοθέατο της πόλης, αυτή τη φορά έξω από τα τείχη…πήραμε ταξί έξω από την πύλη του ρολογιού και βρεθήκαμε στο μοναστήρι της Πρύμνης (Convento de la Popa) πάνω σε έναν λόφο 150m που αποτελεί και το υψηλότερο σημείο της πόλης. Το όνομα του μοναστηριού οφείλεται στο σχήμα του που θυμίζει την πρύμνη ενός πλοίου, ωστόσο το επίσημο όνομά του είναι Convento de Nuestra Senora de Candelaria.

DSC06137.JPG

DSC06139.JPG

DSC06148.JPG


Εκεί θαυμάσαμε την όμορφη εικόνα της προστάτιδος της πόλης, της Παναγίας «La Virgen de la Candelaria» μέσα στο παρεκκλήσι του μοναστηριού

20180302_163708.jpg


και σε μία έκθεση (χαρτο)νομισμάτων σε μία αίθουσα του μοναστηριού θαυμάσαμε τα δικά μας χαρτονομίσματα των 100 και 200 ΔΡΑΧΜΩΝ!! Πού, στην Κολομβία !! Συγκίνηση μεγάλη καθώς ο υποφαινόμενος ως συγγραφέας πρόλαβα για τα καλά αυτές τις ωραίες εποχές!

20180302_163241.jpg


Και μετά από αυτή τη συγκίνηση βγήκαμε στον περίβολο του μοναστηριού όπου θαυμάσαμε την υπέροχη θέα σε όλη την Καρταχένα ίσαμε τη χερσόνησο των ουρανοξυστών, τη Bocagrande. Απολαύστε την και εσείς μαζί μας!

20180302_163444.jpg

20180302_171002.jpg

DSC06144.JPG

DSC06168.JPG

DSC06178.JPG

DSC06180.JPG


Για το γυρισμό, πήραμε το ίδιο ταξί που μας περίμενε όση ώρα περιφερόμασταν στο χώρο. Εδώ να σημειώσω ότι δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία για το μοναστήρι και ο φιδογυριστός δρόμος μέχρι την κορυφή σύμφωνα με τον οδηγό παίρνει περίπου 30min ωστόσο δεν συνιστάται τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και λόγω της αφόρητης ζέστης. Επιστρέφουμε πίσω στην ομορφιά της παλιάς πόλης που κυριολεκτικά δεν χορταίνεται και για το σβήσιμο της ημέρας καταλήγουμε στο διάσημο Café del Mar στην άκρη των τειχών με θέα τον ωκεανό.

DSC06183.JPG

DSC06189.JPG

DSC06193.JPG


Δυστυχώς το μέρος ήταν γεμάτο από τουρίστες και ελλείψει κενού τραπεζιού (και μάλλον καλύτερα) καταλήξαμε καθήμενοι σε ένα από τα κομμάτια του τείχους, παρέα με Κολομβιανή μπυρίτσα, να αγναντεύουμε τη δύση του ηλίου στη θάλασσα της Καραϊβικής, με ένα γλυκό ζεστό αεράκι να μας χαϊδεύει τα πρόσωπα. Τόσο όμορφες και ανεξίτηλες στιγμές…

DSC06187.JPG

DSC06195.JPG

DSC06196.JPG

DSC06198.JPG

DSC06202.JPG

DSC06203.JPG

20180302_180407.jpg

DSC06212.JPG

DSC06213.JPG


Η νύχτα έπεσε και εμείς ακάθεκτοι κάνουμε μια μικρή στάση στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε πάλι έξω να χαρούμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης! Για άλλη φορά σεργιανίζουμε σε όλα τα πλακόστρωτα και τις πλατείες της παλιάς πόλης που σφύζουν από ζωή και ξεστρατίζουμε και λίγο πιο έξω στα κλαμπάκια όπου με συνοδεία τοπικού Aguardiente αφηνόμαστε σε ρυθμούς χορευτικούς.

20180302_234249.jpg

20180302_234307.jpg

DSC06234.JPG

20180303_011853.jpg

DSC05924.JPG

DSC05926.JPG

DSC05931.JPG

DSC05927.JPG

DSC05930.JPG


Άλλη μια ηλιόλουστη ημέρα ξημερώνει στην Καρταχένα κι εμείς έτοιμοι να απολαύσουμε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης που δεν ανακαλύψαμε χτες σε πιο χαλαρούς πια ρυθμούς. Κάθε γωνιά και μία έκπληξη, πολύχρωμα σπίτια, πανέμορφα ξύλινα μπαλκόνια, λουλούδια και μπουκανβίλλιες παντού !!!! Απολαύστε τη βόλτα στη παλιά πόλη μαζί μας....

DSC05943.JPG

DSC05946.JPG

DSC05947.JPG

DSC05948.JPG

DSC05949.JPG

DSC05950.JPG

DSC05952.JPG

DSC05954.JPG

DSC05955.JPG

DSC05957.JPG

DSC05959.JPG

DSC05994.JPG

DSC06001.JPG

DSC06003.JPG

DSC06004.JPG

DSC06005.JPG

DSC06006.JPG

DSC06007.JPG

DSC06016.JPG

DSC06022.JPG

DSC06021.JPG

DSC06025.JPG

20180302_125913(0).jpg


αλλά δυστυχώς όπως συμβαίνει με κάθε τι ωραίο, υπάρχει και μία άλλη πλευρά και αυτή είναι οι….τουρίστες !!! Ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω μια τραγική αλήθεια... η Καρταχένα είναι πολύ τουριστική και πως θα μπορούσε να μην είναι βέβαια! Κι ενώ την προηγούμενη ημέρα το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο, σήμερα που προσάραξε το κρουαζιερόπλοιο με τις ορδές τουριστών νοιώθεις έντονα την πολυκοσμία! Δεν πτοούμαστε όμως και ξεκινάμε τη βόλτα μας από την Plaza de Santo Domingo με την ομώνυμη εκκλησία Iglesia de Santo Domingo. Η εκκλησία αυτή θεωρείται η παλαιότερη της πόλης, χτίστηκε αρχικά στην Plaza de los Coches το 1539, ωστόσο καταστράφηκε από πυρκαγιά και μετακόμισε-χτίστηκε στο τωρινό της σημείο το 1552.

20180302_093314.jpg


Ακολουθεί μια μακριά βόλτα στα στενά και τα δρομάκια της πανέμορφης συνοικίας Getsemani, το τμήμα της παλιάς πόλης που περιβάλλεται από τα έξω τείχη και αποτελεί την πιο μποέμ συνοικία με τους backpackers. Ωστόσο πληρώνει κι αυτή το τίμημα του τουρισμού και βλέπει να ξεφυτρώνουν trendy εστιατόρια και κοκτέιλ μπαρ με γοργούς ρυθμούς. Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το άλλο πολύ όμορφο κομμάτι της παλιάς πόλης μαζί μας…

DSC06261.JPG

DSC06263.JPG

DSC06264.JPG

DSC06413.JPG

DSC06443.JPG

DSC06411.JPG

DSC06415.JPG

DSC06416.JPG

DSC06418.JPG

DSC06420.JPG

DSC06421.JPG

DSC06422.JPG

DSC06423.JPG

DSC06426.JPG

DSC06431.JPG

DSC06432.JPG

DSC06434.JPG

DSC06433.JPG

DSC06435.JPG

DSC06436.JPG

DSC06439.JPG

DSC06448.JPG

DSC06446.JPG

DSC06441.JPG


Μετά από αυτή την όμορφη βόλτα ήρθε η ώρα να δροσιστούμε με ακόμη έναν εξωτικό χυμούλη

DSC06045.JPG

DSC06056.JPG

DSC06059.JPG

DSC06094.JPG

DSC06458.JPG


και ετοιμαστείτε να βγούμε ακόμη παραπέρα και από τα εξωτερικά τείχη και να πάμε να επισκεφτούμε το διάσημο οχυρό της πόλης, το Castillo de San Felipe de Barajas. Όπως καταλάβατε η παλιά πόλη της Καρταχένα μπορεί να είναι ένα οχυρό από μόνη της, αυτό ωστόσο δεν απέτρεψε τη δημιουργία και άλλων πολλών οχυρών στα πέριξ ένεκα των πολλών πειρατικών επιθέσεων! Το οχυρό Castillo de San Felipe de Barajas αποτελεί το μεγαλύτερο οχυρό που κατασκευάστηκε ποτέ από τους Ισπανούς στις αποικίες τους! Η κατασκευή του παραγγέλθηκε το 1630 ωστόσο επίσημα ξεκίνησε το 1657 στη κορυφή του λόφου San Lazaro ύψους μόλις 40m. Το 1762 επεκτάθηκε
με αποτέλεσμα να πάρει την τελική μορφή του που καταλαμβάνει όλη την έκταση του λόφου. Παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των εχθρών να το καταλάβουν, το οχυρό αποδείχθηκε απόρθητο έχοντας ένα πολύπλοκο σύστημα υπόγειων τούνελ κατασκευασμένων με τέτοιο τρόπο που ο παραμικρός ήχος από το περπάτημα του εχθρού αντηχούσε και μπορούσε να γίνει αντιληπτός. Ελάτε μαζί μας να ανακαλύψουμε το κάστρο κάτω από τον καυτό ήλιο και να θαυμάσουμε τη θέα της πόλης κάτω από τον γιγάντιο ιστό της Κολομβιανής σημαίας !

DSC06271.JPG

DSC06273.JPG

20180303_114540.jpg

DSC06276.JPG

DSC06277.JPG

DSC06294.JPG

DSC06342.JPG

DSC06359.JPG

DSC06365.JPG

DSC06381.JPG

DSC06378.JPG

DSC06329.JPG
DSC06329.JPG

DSC06343.JPG

DSC06397.JPG


Και μετά από αυτή τη μεγάλη ξενάγηση ήρθε η ώρα να φάμε κάτι πρόχειρο γνωρίζοντας μια άλλη πλευρά της πόλης, αυτή της αγοράς Bazurto (Mercado Bazurto). Η αγορά Bazurtο, σύμφωνα πάντα με τον οδηγό, είναι η λαβυρινθώδης κεντρική αγορά της Καρταχένα, βρώμικη αλλά και συναρπαστική, μια κανονική επίθεση στις 5 αισθήσεις που συνιστάται μόνο για περιπετειώδεις ψυχές! Οκ, κάπως έτσι είναι καθώς εύκολα μπορείς να χαθείς στους αμέτρητους πάγκους και ναι οι εικόνες που θα δεις καμία σχέση δεν έχουν με την στυλιζαρισμένη, καλογυαλισμένη, και «ασφαλή» παλιά πόλη. Εδώ θα δεις τη καθημερινή ζωή της πλειονότητας των Cartagenos και θα νοιώσεις πολλά βλέμματα να σε παρακολουθούν…Συμβουλή: βρείτε έναν ντόπιο που θα προθυμοποιηθεί να σας κάνει μία βόλτα και να φαίνεται ότι είστε μαζί του, μην δείχνετε προκλητικά το κινητό και την ακριβή σας φωτογραφική, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα και κυρίως τα λεφτά σας και όλα θα πάνε καλά. Θα ανταμειφθείτε με εικόνες καθημερινότητας από μία άλλη Κολομβία. Κι αν πεινάσετε στους πλανόδιους πάγκους μπορείτε να φάτε ωραιότατη και πάμφθηνη σουπίτσα !

20180303_131436.jpg

20180303_131437.jpg

20180303_131439.jpg

20180303_135226.jpg

20180303_135636(0).jpg

20180303_135638.jpg

DSC06410.JPG


Αν πάλι δεν είστε τολμηροί και φοβάστε ενδεχόμενες στομαχικές διαταραχές όπως κάποιοι από την ομάδα μου, μπορείτε να κατευθυνθείτε πάλι προς την all time classic παλιά πόλη και να δοκιμάσετε πιο «αποστειρωμένες» γλυκές γεύσεις Καραϊβικής βασισμένες ως επί το πλείστο σε γάλα καρύδας, τσιπς μπανάνας και θαλασσινά. Το εστιατόριο La Mulata αποδείχτηκε καλή επιλογή

DSC06466.JPG

DSC06474.JPG

DSC06469.JPG


και χορτάτοι πια συνεχίζουμε για απογευματινή πια βόλτα, αυτή τη φορά στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης με τους ουρανοξύστες, τη Bocagrande! Ταξί ξανά από την παλιά πόλη με κατεύθυνση νότια προκειμένου να συναντήσουμε μερικούς ντόπιους και κάπως πιο εύπορους νέους Cartagenos οι οποίοι επικοινώνησαν μέσω μιας παγκόσμιας οργάνωσης στην οποία ήταν μέλος ένας εκ της παρέας! Η συνάντηση δόθηκε στο ξενοδοχείο Hyatt Regency και εμείς αποβιβαζόμαστε από το ταξί μπροστά από το ξενοδοχείο και συναντάμε μία άλλη Καρταχένα. Θεόρατα ξενοδοχεία, ακριβά αμάξια, μια τεράστια παραλία με ατελείωτη θέα στον ωκεανό, ξαπλώστρες, ομπρέλες, παιχνίδια στην παραλία και μια πολύ πιο καλοκαιρινή και εξωτική ατμόσφαιρα. Βγαίνουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην παραλία

DSC06475.JPG

DSC06476.JPG

DSC06480.JPG

DSC06488.JPG

DSC06492.JPG

DSC06494.JPG


και ανεβαίνουμε στο pool bar του ξενοδοχείου όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας στην πισίνα με τη συντροφιά νέων Cartagenos (σίγουρα πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο των ντόπιων κατοίκων...). Εκεί ακούσαμε τις απόψεις τους, ανταλλάξαμε πολύτιμες εμπειρίες και κυρίως αφεθήκαμε στη μαγεία του ηλιοβασιλέματος με θέα τον Ατλαντικό! Για ένα πράγμα μόνο μετανιώνουμε… που δεν είχαμε πάρει μαζί μας τα μαγιό! Απολαύστε κι εσείς μαζί μας τη θέα σε όλη τη χερσόνησο με τους ουρανοξύστες, των ωκεανό αλλά και της υπόλοιπης πόλης από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου !

DSC06507.JPG

DSC06521.JPG

DSC06528.JPG

DSC06535.JPG

DSC06537.JPG

DSC06541.JPG

DSC06544.JPG

DSC06548.JPG

20180303_175954.jpg

20180303_172629.jpg

DSC06598.JPG

DSC06623.JPG

DSC06624.JPG

DSC06593.JPG

DSC06594.JPG


Όταν άρχισε να νυχτώνει, αποχαιρετήσαμε τους νέους μας φίλους και κατευθυνθήκαμε ξανά στην πολύβουη παλιά πόλη, αυτή τη φορά με νέα ντόπια παρέα (μια κοπέλα που είχε γνωρίσει πάλι ο ένας εκ της παρέας στο αεροπλάνο του ερχομού από Medellin με την παρέα της). Για τελευταία νύχτα στην Καρταχένα αφηνόμαστε σε ρυθμούς της αγαπημένης μου σάλσα! Ευτυχία...

DSC06221.JPG

DSC06222.JPG

DSC06223.JPG

DSC06224.JPG

DSC06225.JPG

DSC06226.JPG

DSC05933.JPG

DSC05934.JPG

DSC06633.JPG

DSC06636.JPG

DSC06644.JPG

DSC05935.JPG
DSC05937.JPG



Bye bye Cartagena !!! Η ημέρα ξημέρωσε και εμείς δυστυχώς πρέπει να αποχαιρετήσουμε το διαμάντι της Καραϊβικής και να κατευθυνθούμε σε ένα άλλο διαμάντι…με πολύ περισσότερη απόχρωση Καραϊβικής! Σε ένα ξεχασμένο νησί κάπου στα βάθη της Καραϊβικής, πολύ πιο κοντά στη Νικαράγουα από ότι την Κολομβία, εκεί που όλοι οι ρυθμοί της ζωής είναι αργοί και κυλάνε σε τέμπο ρέγκε… Συντονιστείτε μαζί μας και ελάτε να ανακαλύψουμε το νησάκι του San Andres !!!
 

Attachments

go2dbeach

Member
Μηνύματα
6.004
Likes
9.683
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ταξίδι-Όνειρο
Λατινική Αμερική
Συντονιστείτε μαζί μας και ελάτε να ανακαλύψουμε το νησάκι του San Andres !!!
San Andres λέει και το κόβει! Καλά είσαστε σοβαροί εδώ μέσα? :harakiri: Είμαστε αταξίδευτοι ένα χρόνο, έχουμε ψυχολογικά! Ελπίζω να μην αργήσει το κεφάλαιο ε? Λεπτομέρειες και φωτογραφίες μη σε πιάσουν τσιγκουνιές στο καλύτερο κομμάτι :icon_biggrin::icon_biggrin:
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.793
Likes
15.014
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Υπερσιβηρικός
Ωραία ιστορία, με πλήρη ενημέρωση για όποιον θέλει να πάει στα μέρη που περιγράφεις. Οι φωτογραφίες υπέροχες. Νάσαι καλά που μας τα δίνεις τόσο αναλυτικά.
Θεωρώ όμως ότι δεν χρειάζεται να κουράζεσαι για να ανεβάζεις τόσο πολλές φωτογραφίες. Σε ένα ποστ 250 είναι πάρα πολλές. Εγώ τόσες περίπου τράβηξα στην Καρταχένα όλη τη μέρα που αφιέρωσα.
Περιμένουμε τη συνέχεια από την υπέροχη Κολομβία.
 

Smaragda53

Member
Μηνύματα
1.028
Likes
2.187
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ταξίδι-Όνειρο
Πολυνησία
Χτισμένη σε μια στενή κοιλάδα, η Medellin των 3 εκατομμυρίων κατοίκων αποτελεί τη 2η μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας η οποία απολαμβάνει έναν υπέροχο κι ανοιξιάτικο καιρό το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου εξ ου και η ονομασία «η πόλη της αιώνιας άνοιξης». Πρωτεύουσα της επαρχίας της Antioquia και γενέτειρα των φημισμένων paisas (των κατοίκων της Antioquia) αλλά και το κέντρο δράσης του επί σειρά ετών βαρόνου της κόκας Pablo Escobar, η Medellin είναι μια πόλη που συχνά στο άκουσμα της τρομάζει. Και όχι άδικα καθώς η επικινδυνότητα λόγω του καρτέλ ναρκωτικών την είχε βάλει στη μαύρη λίστα των ταξιδιωτών επί χρόνια...Τώρα πια παλεύει προσπαθεί να ξεπεράσει το στιγματισμένο παρελθόν της και πασχίζει να δείξει το σύγχρονο και ανανεωμένο της πρόσωπο. Πάμε να τη γνωρίσουμε. Από το σταθμό των λεωφορείων
View attachment 312225

παίρνουμε ταξί και σε λίγη ώρα είμαστε το ξενοδοχείο μας στη συνοικία Poblado που αποτελεί και το πιο δημοφιλές και «ασφαλές» μέρος για να μείνει ο τουρίστας στη Medellin. Μικρή ανάπαυση για τις απαραίτητες ανάγκες και βγαίνουμε γρήγορα να γνωρίσουμε την πόλη στις 2,5 ημέρες που μας απομένουν. Πρώτη στάση για έναν υπέροχο και δροσιστικό χυμό με πολυάριθμα τροπικά και μη φρούτα που ακούει στο όνομα Salpicon de frutas και πουλιέται στη «φρουτερία-πάγκο» της γωνίας του δρόμου μας και γενικά σε διάφορα σημεία της πόλης.
View attachment 312226
View attachment 312229

Μικρή βόλτα στη γειτονιά που δεν έχει και τίποτα το ιδιαίτερο να επιδείξει πέρα από καταλύματα και εστιατόρια
View attachment 312227
View attachment 312228
View attachment 312230

και επιβίβαση στο βαν της εταιρείας Paisa Road προκειμένου να γνωρίσουμε το αιματηρό και άκρως επικίνδυνο παρελθόν της χώρας. Ώρα να γνωρίσουμε τα μέρη που έζησε και έδρασε ο πιο διάσημος ναρκέμπορος της ιστορίας ο Pablo Escobar και το καρτέλ του. Αμφιλεγόμενη ή μη αυτή η ξενάγηση-δραστηριότητα, δεδομένου ότι κάποιοι κερδίζουν λεφτά ακόμη και μετά θάνατον μιλώντας για καταστάσεις και δείχνοντας μέρη που είναι βουτηγμένα στο αίμα και την ανθρώπινη απώλεια και που οι περισσότεροι πια κάτοικοι της Medellin θέλουν να ξεχάσουν και όχι να αναδεικνύουν στους τουρίστες σαν ατραξιόν, εμείς δεν μπορούσαμε να τη χάσουμε και επιλέξαμε να το κάνουμε. Υπάρχουν διάφορα άτομα που αναλαμβάνουν να κάνουν αυτή τη ξενάγηση και μπορείτε να ψάξετε και να επιλέξετε στο διαδίκτυο. Μέσα στο βανάκι λοιπόν άρχισε η προβολή μιας μικρής ταινίας σχετικά με τη ζωή και το έργο του Pablo.

View attachment 312239

Βία, διαφθορά, δωροδοκίες, άπειρα λεφτά, δολοφονίες, συμφωνίες, χλιδάτη ζωή, σκάνδαλα, αίμα και extravaganza…όλα συνυφασμένα με τη ζωή του πιο διάσημου βαρόνου κόκας που διακρίθηκε και ως ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Αμερικής το 1987. Τη δεκαετία 1980-1990 το καρτέλ του έλεγχε το 80% της παγκόσμιας αγοράς κοκαΐνης σπέρνοντας μια κουλτούρα τρόμου σε όλο το μήκος και πλάτος της Μedellin. Μέχρι το 1991, 550 αστυνομικοί είχαν δολοφονηθεί από τους ανθρώπους του Πάμπλο, και πάμπολλα εκρηκτικά είχαν εκραγεί μέσα στην πόλη με το ανάλογο τίμημα. Κάπου μέσα σε όλες τις πληροφορίες, ακούσαμε και ότι ο Πάμπλο παραδόξως έκανε και φιλανθρωπικό έργο υπέρ των φτωχών…σαφέστατα με το ανάλογο, πικρό αντίτιμο. Τα συμπεράσματα είναι δικά σας, η ιστορία είναι γραμμένη και υπάρχει στο διαδίκτυο για να τη διαβάσει ο οποιοσδήποτε και να μπορέσει να κατανοήσει αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης (γιατί κακά τα ψέματα είναι κομμάτι της ιστορίας της πόλης πια), κι εμείς πάμε να κάνουμε μια μικρή πρώτη στάση στο Santuario de la Virgen de la Rosa Mística στην Avenida El Poblado. Πρόκειται για ένα χώρο λατρείας της παρθένου του μυστικού/μυστήριου Ρόδου το όνομα της οποίας προέκυψε από το μυστήριο που πλανιόταν γύρω από την ικανότητα της παρθένου να πραγματοποιεί θαύματα και καλά αλλά και κακά – σαν αυτά που λέγεται ότι ζητούσαν οι άνδρες του Escobar. Αυτός ο χώρος θεωρείται πως ήταν ο χώρος λατρείας των διάσημων δολοφόνων του βαρόνου (των Sicarios) οι οποίοι προσέρχονταν για να προσευχηθούν πριν την εκπλήρωση μιας αποστολής (να ευλογήσει δηλαδή η Παναγία τις σφαίρες τους, τα όπλα τους και τις "αποστολές" τους). Εξ ου και το άλλο όνομα της παρθένου είναι Virgen de los Sicarios δηλαδή παρθένος των Sicarios.

View attachment 312231
View attachment 312232
View attachment 312234
View attachment 312235
View attachment 312236
View attachment 312233

Συνεχίζουμε με την επόμενη στάση στο σπίτι (κτίριο Μονακό) που έζησε κάποιο διάστημα ο βαρόνος με την οικογένειά του και το οποίο βομβαρδίστηκε το 1988 από το άλλο αντίπαλο καρτέλ του Cali (το κτίριο εμείς το προλάβαμε όμως πια δεν υπάρχει καθώς κατεδαφίστηκε στις 22.02.2019). Το κτίριο βρίσκεται (ή μάλλον βρισκόταν πια) σε μία από τις πλουσιότερες συνοικίες της πόλης, ανήκε στην κυβέρνηση της Κολομβίας και ήταν απλά ερειπωμένο. Η στάση συνοδεύτηκε από τις αντίστοιχες πληροφορίες γύρω από τη ζωή του Πάμπλο όσο διέμενε εκεί.

View attachment 312237
View attachment 312238
View attachment 312240
View attachment 312241

Επόμενη στάση στο σημείο που σκοτώθηκε ο Πάμπλο στην οδό «Carrera 79B #45D–94» στις 2-12-1993. Κατά την ιστορία, 16 μήνες περίπου από τη στιγμή που ο Πάμπλο δραπέτευσε από τη φυλακή (La Catedral), μια ειδική δύναμη της Κολομβιάνικης αστυνομίας ανίχνευσε μία κλήση που έγινε από τη συνοικία Los Olivos στο Aureles. Η κλήση ήταν από τον Πάμπλο προς τον υιό του και αμέσως πρόδωσε το κρησφύγετο του. Ακολούθησε όπως μπορείτε να φανταστείτε ανθρωποκυνηγητό πάνω στις στέγες των σπιτιών στη διάρκεια του οποίου ο Πάμπλο και ο σωματοφύλακάς του πέσανε νεκροί. Σκοτώθηκε άραγε ο Πάμπλο από τα πυρά της αστυνομίας; αυτό-πυροβολήθηκε σε μία απέλπιδα προσπάθεια να μην πέσει στα χέρια των αστυνομικών; Οι εκδοχές πολλές και μάλλον την πραγματική αλήθεια δεν θα τη μάθουμε ποτέ…για την ώρα πάντως το σπίτι έχει μετατραπεί σε σχολή Ισπανικών και τίποτα πια δεν θυμίζει το παρελθόν (ή μήπως όχι;).

View attachment 312253
View attachment 312252
View attachment 312251

Συνεχίζουμε στην επόμενη και τελευταία στάση της ξενάγησης που είναι το νεκροταφείο όπου είναι θαμμένος ο Escobar μαζί με την οικογένειά του (Cemetario Jardines Montesacro). Εκεί υπάρχουν και οι τάφοι κάποιων άλλων «κακών» της μαφίας και συνεργατών του Πάμπλο οπότε θα ακούσετε και άλλες ιστορίες με θέα ένα κομμάτι της πόλης.

View attachment 312243
View attachment 312245
View attachment 312246
View attachment 312247
View attachment 312248
View attachment 312249
View attachment 312244
View attachment 312250

Το τουρ λοιπόν ήρθε στο τέλος του κι εμείς συνεχίζουμε για να ανακαλύψουμε περαιτέρω την πόλη. Σειρά έχει το metrocable, το διάσημο δίκτυο τελεφερίκ της Μedellin που συμπληρώνει το δίκτυο μετρό και σχεδιάστηκε το 2004 για να συνδέσει με το κέντρο τις κατ’ εξοχήν πιο φτωχικές γειτονιές/συνοικίες της πόλης που βρίσκονται στους απόκρημνους λόφους της περιφέρειας με το κέντρο. Ουσιαστικά αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις το μοναδικό γρήγορο μέσο μεταφοράς των φτωχών προς την πόλη και τις δουλειές τους αλλά και ίσως έναν μοναδικό τρόπο για να θαυμάσουν οι τουρίστες τη θέα της πόλης από ψηλά αλλά και να πάρουν μία μυρωδιά από την κατάσταση που επικρατεί στις φτωχικές γειτονιές. Το metrocable θεωρείται το πρώτο αστικό σύστημα μετακίνησης με τελεφερίκ στη Λατινική Αμερική και την εποχή που το επισκεφτήκαμε εμείς αποτελούνταν από 4 γραμμές (H, K, J, L). Εμείς σήμερα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τη γραμμή J που εγκαινιάστηκε το 2008 και αποτελείται από 4 σταθμούς με συνολικό μήκος διαδρομής 2.7km. Με το μετρό κατεβαίνουμε στη στάση San Javier και από εκεί με λίγο περπάτημα φτάνουμε στο σταθμό metrocable «Estación metro San Javier». Ακολουθεί ένα υπέργειο ταξίδι πάνω από τη Medellin μέσω των σταθμών «Juan XXIII», «Vallejuelos» και τελικά «La Aurora». Απολαύστε το !

View attachment 312254
View attachment 312255
View attachment 312256
View attachment 312257
View attachment 312258
View attachment 312259
View attachment 312260

Προσοχή!!! Τις πρωινές ώρες κι όσο υπάρχει ακόμη φως μπορείτε να κάνετε στάσεις στις επιμέρους πλατφόρμες-σταθμούς και προσεκτικά πάντα να περιπλανηθείτε λίγο στις γειτονιές…όχι ότι θα δείτε κάτι καθώς πρόκειται για υποβαθμισμένες περιοχές με καταραμένη φτώχεια… Προσωπικά πάντως δεν θα το σύστηνα καθώς όλα τα άτομα με τα οποία μιλήσαμε μας αποθάρρυναν από κάτι τέτοιο χωρίς τουλάχιστον να έχουμε συνοδό κάποιον ντόπιο μαζί μας αλλά και γιατί όπως σε κάθε φτωχική γειτονιά του κόσμου, πόσο μάλλον της Λατινικής Αμερικής, ένας Ευρωπαίος ακόμη και χωρίς να προκαλεί μια διαφορά θα την κάνει και δεν θέλει και πολύ για να γίνει το απρόοπτο εκεί. Για βραδινή βόλτα δε ούτε λόγος…βόλτα μόνο από ψηλά μέσα στο τελεφερίκ για να απολαύσετε πανοραμικά το φωτισμένο πρόσωπο της πόλης…

View attachment 312261
View attachment 312262
View attachment 312263
View attachment 312264
View attachment 312265
View attachment 312266
View attachment 312267
View attachment 312268
View attachment 312269

Μετά από μία μακρά διαδρομή επιστρέψαμε πίσω και είχε ήδη αρχίσει να απογευματιάζει. Προς αναζήτηση τροφής και σύμφωνα με τις προτάσεις του οδηγού επισκεφθήκαμε αρχικά, μετά από αρκετή περιπλάνηση downtown, μια καφετέρια-μπαρ με αστική θέα για ένα δροσιστικό χυμό

View attachment 312275
View attachment 312276
View attachment 312271
View attachment 312270

και στη συνέχεια καταλήξαμε σε ένα συνοικιακό εστιατόριο για να δοκιμάσουμε φυσικά το παραδοσιακό πιάτο της επαρχίας και της πόλης που ακούει στο όνομα bandeja paisa. Το τυπικό πιάτο λοιπόν όλης της Αντιόχειας και της Ζona Cafetera είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι ένα πιάτο που αποτελεί το μοναδικό γεύμα της ημέρας για έναν φτωχό και σκληρά εργαζόμενο
εργάτη επί πολλές ώρες σε μια ορεινή φυτεία καφέ !! Λιπαρό, θρεπτικό και θερμιδικά εκρηκτικό! Κατά γενική ομολογία αποτελείται από λευκό ρύζι, κόκκινα φασόλια, κιμά, τηγανητό χοιρινό λίπος (chicharron), αβοκάντο, τηγανητό αυγό, λουκάνικο, chutney ντομάτας (sauce hogao), μπανάνες, arepas (πίτες καλαμποκιού), ενίοτε και μαύρο λουκάνικο με αίμα (morcilla). Το τρως μία φορά και ΔΕΝ ΤΟ ΞΑΝΑΤΡΩΣ…αν και περί ορέξεως… Εμείς λοιπόν το φάγαμε μία φορά ως τουρίστες και μιας και δεν πρόκειται σε αυτή τη ζωή (μάλλον) να εργαστούμε σε φυτείες καφέ δεν το ξαναφάγαμε !!! Πάντως συνοδεύεται υπέροχα με μία κρύα τοπική μπύρα Club Colombia.

View attachment 312277
View attachment 312280
View attachment 312279
Για τη συνέχεια βέβαια, ιδίως αν φάτε το πιάτο βράδυ όπως εμείς καλύτερα να μην υπολογίσετε κάποια άλλη δραστηριότητα ! Εμείς ωστόσο αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό πέρασμα από ένα μπαράκι σάλσα που ακούει στο όνομα «Eslabon Prendido» έτσι για να χωνέψουμε…εννοείται πήγαμε με ταξί κατευθείαν πόρτα-πόρτα στον προορισμό μας. Το μαγαζί είχε ζωντανή μπάντα με πολύ ευχάριστα λατινοαμερικάνικα ακούσματα, χορό ιδιαίτερο δεν είχε, ήπιαμε ωστόσο τα κοκτέιλ μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής…ομολογουμένως ο κόσμος που περιτριγύριζε τις κοντινές πλατείες δεν ήταν και ο «καλύτερος» καθώς οι εκδιδόμενες, οι τραβεστί κι οι μεθυσμένοι ήταν αρκετοί, ωστόσο πήραμε το ταξάκι μας και σύντομα καταλήξαμε για ύπνο, παραδόξως ελαφρύ! P.S: όσο βρισκόμασταν στην πόλη, η οδηγία ήταν να παίρνουμε μόνο τα κίτρινα ταξί και μόνο αυτά που καλούν τα ξενοδοχεία…ωστόσο εμείς για όλες τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιούσαμε κίτρινα ταξί που σταματούσαμε στο δρόμο και όλα καλά…
Δεύτερο πρωινό ξύπνημα στην πόλη και αυτή τη φορά θα εξερευνήσουμε πιο καλά το κέντρο της υιοθετώντας για πρώτη φορά στα ταξιδιωτικά μας χρονικά μια νέα συνήθεια που είναι και της μόδας και αποδείχθηκε και ομολογουμένως αρκετά καλή !!! Αυτή της ομαδικής και «τυπικά δωρεάν» ξενάγησης με free walking tour. Και λέω τυπικά δωρεάν γιατί στην πραγματικότητα πάντα στο τέλος της ξενάγησης ο «ξεναγός» (παράνομος ή μη, δεν θα σταθώ) ζητάει κάποια αμοιβή, ότι επιθυμεί και αν το επιθυμεί βέβαια ο καθένας, έτσι για το καλό και την καλή ξενάγηση. Δεν θα ήθελα να σταθώ στις επαγγελματικές και ηθικές διαστάσεις του θέματος (ιδίως για κάποιον που είναι επίσημα ξεναγός), στη δικιά μας περίπτωση πάντως η ντόπια κοπελίτσα (Χουλιάνα) που μας ξενάγησε ήταν γλυκύτατη, πάρα πολύ ευχάριστη κι εξαιρετικά πρόθυμη κι ένθερμη να μας παρουσιάσει τη χώρα της και την πόλη της με όλα τα καλά και τα στραβά και με εξαιρετικά πολλές λεπτομέρειες, και επομένως στο τέλος της ξενάγησης με πολύ μεγάλη χαρά άφησα και το μεγαλύτερο tip. Η ομάδα που αναλαμβάνει τη ξενάγηση αλλά και άλλες δραστηριότητες λέγεται Real City Tours, τη συστήνω ανεπιφύλακτα και ήταν προτεινόμενη και από τον οδηγό. Και το… δωράκι bonus της ξενάγησης ήταν ότι εμφανίστηκε ως έκπληξη και παρακολούθησε τη ξενάγησή της Χουλιάνα και η (υπερ)αιωνόβια γιαγιά της και η μαμά της (της κοπέλας) που είχαν να αφηγηθούν συγκλονιστικές ιστορίες από τα χρόνια τα παλιά, τα κολομβιανικά! Χαρακτηριστικά, η γιαγιά της Χουλιάνα κόρη ευγενούς (και προσκείμενη στους Ιησουίτες) είχε γνωρίσει προ αρχαιοτάτων χρόνων τον παππού που όμως η οικογένειά της τον απέρριψε…τη φυγάδευσαν οι γονείς της στην Αμερική προκειμένου να μη κλεφτεί με το σύζυγο και παρόλα αυτά 30 χρόνια μετά βρέθηκαν, παντρεύτηκαν και ζήσαν ευτυχισμένοι (;;;). Ακολούθησε η εποχή του Πάμπλο όπου φοβόντουσαν να βγουν από τα σπίτια καθώς βόμβες έσκαγαν παντού, δολοφονίες γίνονταν παντού και μάλιστα ο μπαμπάς της Χουλιάνα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς (;;;) όταν αυτή ήταν σε μικρή ηλικία όπως και πολλοί άλλοι…Αυτά για την προσωπική ιστορία της Χουλιάνα, άλλη χάρη να την ακούς από τη γιαγιούλα με τα υπέροχα ισπανικά και πάμε να κάνουμε μια μεγάλη βόλτα 3.5-4 ωρών στο κέντρο της Medellin πρακτικά στα τετράγωνα μεταξύ των πάρκων Parque de Bolivar, Parque San Antonio και Parque de los Pies Descalzos. Η αλήθεια είναι πως η Μedellin δεν έχει και πάρα πολλά αξιοθέατα και τα περισσότερα εντοπίζονται στο κέντρο. Ξεκινάμε λοιπόν από τη στάση του μετρό με το όνομα Alpujarra που βρίσκεται downtown.
View attachment 312281
View attachment 312282
View attachment 312283

Σε μικρή απόσταση είναι ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1874 και στον Κουβανό αρχιτέκτονα Francisco Javier Cisnero ανατέθηκε η ολοκλήρωση του έργου εντός 8 ετίας. Δύσκολο εγχείρημα σε μια περιοχή με εξαιρετικά απότομη γεωμορφολογία εδάφους και για αυτό θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα για το επίπεδο μηχανικής του τέλους του 19ου αιώνα. Ωστόσο σύντομα η κατασκευή του συνάντησε εμπόδια τόσο από τους ντόπιους κατοίκους που είχαν συνηθίσει τις μεταφορές με μουλάρια κι επομένως αντιμετώπιζαν σκεπτικά την άφιξη μιας ατσάλινης μηχανής όσο και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου των 1000 ημερών αλλά και μεταπολεμικά. Ακολούθησε μια μακρά περίοδος παρακμής με αποτέλεσμα σήμερα το σιδηροδρομικό δίκτυο πρακτικά να υπολειτουργεί με μόλις λίγα χιλιόμετρα λειτουργικών σιδηρ. γραμμών. Κι αφού θαυμάσαμε και μια καλο-διατηρημένη ατμομηχανή σιδηροδρόμου

View attachment 312285
View attachment 312284

συνεχίσαμε σε μια μεγάλη πλατεία που περιβάλλεται από τον αστικό κλοιό του Centro Administrativo La Alpujarra και περιλαμβάνει μια σειρά από κυβερνητικά και δημόσια κτίρια με τη δική τους ιστορική η μη σημασία και ιστορία. Πιο συγκεκριμένα μπορεί κάποιος να δει το δημαρχείο της πόλης (Alcaldia de Medellin) και το διοικητήριο της επαρχίας της Αντιοχείας (Gobernacion de Antioquia), το παλάτι της δικαιοσύνης (Palacio de Justicia), το κτίριο ενός τοπικού τηλεοπτικού καναλιού (Teleantioquia) και λίγο πιο πέρα το συνεδριακό κέντρο (Centro de Convenciones Plaza Mayor). Πρακτικά το μόνο ιδιαίτερο και σχετικά όμορφο δημιούργημα αυτού του σχετικά άσχημου αστικού κλοιού είναι το μνημείο της φυλής (Monumento a la Raza) ενός από τους πιο δημιουργικούς, αναγνωρισμένους και ευυπόληπτους Κολομβιανούς γλύπτες τον Rodrigo Arenas Betancur. To μνημείο εγκαινιάστηκε το 1988, έχει ύψος 38 μέτρων και απεικονίζει την πολυτάραχη ιστορία των φυλών της Αντιόχειας.

View attachment 312286
View attachment 312287
View attachment 312288
View attachment 312289
View attachment 312290
View attachment 312291

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας, περνάμε απέναντι από τη λεωφόρο San Juan στην ιστορική πλατεία Plaza Cisneros γνωστή και ως Πάρκο των Φώτων λόγω των 300 φωτιζόμενων στύλων με ύψος μέχρι 24m. Η πλατεία πήρε το όνομά της από τον Κουβανό αρχιτέκτονα Francisco Javier Cisneros που όπως διαβάσατε παραπάνω ηγήθηκε της κατασκευής του σιδηροδρόμου της Αντιοχείας και στα παλιά χρόνια αποτελούσε την καρδιά της εμπορικής αγοράς της πόλης με όλα τα κακοποιά στοιχεία μαζεμένα. Ωστόσο έγινε προσπάθεια να αναβαθμιστεί στα πλαίσια του πρότζεκτ «Η Medellin είναι φως» κι έτσι η περιοχή όλη εξωραΐστηκε με την παρουσία αυτού του τεχνητού δάσους από 300 στύλους.

View attachment 312292
View attachment 312293
View attachment 312294
View attachment 312295
View attachment 312296

Συνεχίζουμε σε μικρά στενά δρομάκια με κάθε είδους μαγαζάκια και πάγκους, συμπεριλαμβανομένων μαγαζιών όπου μπορείς να δοκιμάσεις τοπικές νοστιμιές και εξωτικούς χυμούς.

View attachment 312272
View attachment 312274

Περάσαμε από τη μικρή γραφική εκκλησία της Veracruz

View attachment 312321

και την εκκλησία «Basílica Nuestra Señora de la Candelaria» όπου είδαμε πάγκους με πλανόδιους που πουλούσαν πολυάριθμα πειρατικά CD με ακατάλληλο ροζ περιεχόμενο (!!!) κι εδώ κολλάει και η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδος όπου σύμφωνα με τη Χουλιάνα δίπλα από κάθε εκκλησία στην Κολομβία θα δεις πάγκους με CD με ακατάλληλο περιεχόμενο (true or not without comments…)

View attachment 312332

και περνώντας μέσα από το παρκάκι Berrio επί της οδού Carrera 50 καταλήξαμε σε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα και πιο κεντρικό σημείο της πόλης, την πλατεία Botero ή αλλιώς πλατειούλα των αγαλμάτων (Plazoleta de Esculturas). Ο λόγος για ένα δημόσιο χώρο που κοσμείται από 25 μπρούντζινα παχουλά γλυπτά του διάσημου Κολομβιανού καλλιτέχνη Fernando Botero (περισσότερα σχόλια στο κεφάλαιο Μπογκοτά όπου είναι και το μουσείο του καλλιτέχνη). Βέβαια έργα του Botero έχει και το μουσείο της Αντιόχειας (Museo de Antioquia) που είναι το 2ο παλαιότερο μουσείο της χώρας (μετά το Εθνικό Μουσείο της Μπογκοτά) και προβάλλει στην μία άκρη της πλατείας, ωστόσο ήταν κλειστό και δεν μπορέσαμε να το επισκεφτούμε. Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες με τους χοντρούς κυρίους και τις κυρίες,

View attachment 312311
View attachment 312312
View attachment 312305
View attachment 312297
View attachment 312298
View attachment 312299
View attachment 312300
View attachment 312301
View attachment 312302 View attachment 312308
View attachment 312309
View attachment 312310
View attachment 312313
View attachment 312314
στη συνέχεια θαυμάσαμε το περίτεχνο Palacio De La Cultura Rafael Uribe Uribe που σχεδιάστηκε από το Βέλγο αρχιτέκτονα Agustín Goovaerts, πήρε το όνομά του (Rafael Uribe Uribe) από έναν Κολομβιανό στρατηγό και στεγάζει το Ινστιτούτο Κουλτούρας και Κληρονομιάς της επαρχίας της Αντιόχειας.

View attachment 312303
View attachment 312306
View attachment 312307
View attachment 312315
View attachment 312319
View attachment 312317
View attachment 312318

Λίγα τετράγωνα πιο μακριά βρίσκεται το πάρκο Μπολίβαρ (Parque de Bolivar)

View attachment 312335

και ο καθεδρικος ναός της πόλης (Catedral Basílica Metropolitana de Medellín) για την κατασκευή του οποίου χρειάστηκαν 1.120.000 τούβλα (ακόμα μία άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας) και ανακηρύχθηκε σε εθνικό μνημείο της Κολομβίας το 1982. Μετά από διάφορες ιστορίες της Χουλιάνα πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω του αρκετά ζωντανού και τουριστικού πεζόδρομου Carrera 49 Junin

View attachment 312322
View attachment 312320
View attachment 312323
View attachment 312325
View attachment 312326
View attachment 312327
View attachment 312328
View attachment 312329
View attachment 312333
View attachment 312334
View attachment 312336
View attachment 312337
View attachment 312338

για να καταλήξουμε στο πάρκο San Antonio που είναι και ο τελικός μας προορισμός. Εκεί βρίσκεται το περίφημο ανατιναγμένο «Πουλί της Ειρήνης» του Botero. Ο λόγος για ένα γλυπτό στο εσωτερικό του οποίου εξερράγη μια βόμβα (η ευθύνη για το συμβάν μάλλον αποδόθηκε στο επαναστατικό κίνημα FARC) παρασύροντας στο θάνατο 29 άτομα και τραυματίζοντας πολλά περισσότερα στις 10 Ιουνίου 1995. Έκτοτε ο γλύπτης δημιούργησε ένα νέο όμοιο γλυπτό που στέκεται ακέραιο πλάι στο τραυματισμένο.

View attachment 312340
View attachment 312342
View attachment 312341
Ήρθε η ώρα για μια οικογενειακή φωτογραφία μαζί με τη γιαγιά και τη μαμά της Χουλιάνα και το ανάλογο «εθελοντικό» φιλοδώρημα καθώς όπως ανέφερα και προηγουμένως εγώ όσο και η παρέα μου μείναμε πολύ ευχαριστημένοι.

View attachment 312339

και «ανέμελα» συνεχίσαμε τη βόλτα μας σόλο πια...Και λέω ανέμελα γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ (;;;) ότι μέρα μεσημέρι στην ηλιόλουστη Medellin, σε ένα πολύ κεντρικό πάρκο θα έπρεπε να παίρνουμε προφυλάξεις…όταν όμως είχε απομακρυνθεί όλο το πλήθος των τουριστών, ομολογώ ότι άκουσα τη Χουλιάνα να ψιθυρίζει στη μαμά της ότι θα έπρεπε να απομακρυνθούν σύντομα από την πλατεία καθώς ήταν επικίνδυνα γιατί αποτελούσαν στόχο………Είναι τελικά επικίνδυνα στη Medellin; Οι ντόπιοι μάλλον κάτι θα ξέρουν καλύτερα και μένω εκεί. Εμείς ας συνεχίσουμε «ανέμελα» πάλι τη βόλτα μας! χαχα! Αφού λοιπόν ανακτήσαμε δυνάμεις δοκιμάζοντας κάποιες λιχουδιές

View attachment 312324
View attachment 312331
View attachment 312330
View attachment 312344
View attachment 312343
View attachment 312345
View attachment 312356

και πήραμε ταξί και κινήσαμε για το επόμενο αξιοθέατο της πόλης, αυτό της Comuna 13 (εναλλακτικά μπορείτε να πάρετε το metro μέχρι τον ομώνυμο σταθμό San Javier κι από εκεί να περπατήσετε για 15min). H Comuna 13 γνωστή και ως San Javier είναι μία συνοικία στην ανατολική άκρη της Medellin που τη δεκαετία του ’80 και ‘90 αποτελούσε μία από τις πιο κακόφημες κι επικίνδυνες περιοχές της πόλης όπου μαίνονταν συμμορίες, κακοποιοί και διακινητές ναρκωτικών. Την τελευταία 10 ετία ωστόσο υπέστη μία καθολική μεταμόρφωση μέσα από μία σειρά αστικών σχεδιασμών που οδήγησαν στον εξωραϊσμό και την αναβάθμιση της περιοχής με γκράφιτι, εικαστικά δρώμενα και άλλες παραστάσεις. Στην όλη προσπάθεια βοήθησε και η άφιξη του metrocable καθώς και η δημιουργία μιας σειράς από 6 κυλιόμενες σκάλες (2011) που διευκόλυναν την πρόσβαση των τουριστών στην γειτονιά που όπως όλες οι φτωχογειτονιές της πόλης είναι σκαρφαλωμένη πάνω σε λόφο. Ως αποτέλεσμα η Comuna 13 σήμερα θεωρείται από πολλούς ως το σύμβολο της αστικής μεταμόρφωσης της Medellin. Ας ξεκινήσουμε την λοιπόν τη βόλτα μας στη συνοικία με την πανοραμική θέα στην πόλη…

View attachment 312346
View attachment 312347
View attachment 312348
View attachment 312349
View attachment 312350
View attachment 312351
View attachment 312352
View attachment 312353
View attachment 312354
View attachment 312355
View attachment 312357
View attachment 312358
View attachment 312359
View attachment 312360
View attachment 312361
View attachment 312362
View attachment 312363
View attachment 312364

View attachment 312367
View attachment 312368
View attachment 312369
View attachment 312370
View attachment 312371 View attachment 312372 View attachment 312365

Μέχρι να κατέβουμε πάλι πίσω, είχε ήδη αρχίσει να απογευματιάζει οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μία βόλτα με το αγαπημένο μας metrocable. Αυτή τη φορά σειρά είχε η γραμμή K που είναι και η πρώτη που άνοιξε στα βόρεια προάστια της πόλης. Με το metro φτάνουμε στο σταθμό Acevedo πλάι στον ποταμό Medellin και από εκεί επιβιβαζόμαστε στο τελεφερίκ μέχρι τον τερματικό σταθμό Santo Domingo. Έχει ήδη αρχίσει να νυχτώνει οπότε απολαύστε τη νυχτερινή, φωτισμένη Medellin.

View attachment 312378
View attachment 312379
View attachment 312380
View attachment 312373
View attachment 312374
View attachment 312375
View attachment 312376
View attachment 312377
View attachment 312381
View attachment 312382
View attachment 312383
View attachment 312384
View attachment 312385

Μόλις τελείωσε η βόλτα μας είχαμε ήδη αρχίσει να πεινάμε οπότε η ομάδα απαίτησε φαγητό. Για σήμερα το βράδυ το μενού είχε Itaca, προτεινόμενη και από τον οδηγό. Ιθάκη στο κέντρο της Medellin; Τι στο καλό; Κάποιος Έλληνας που βρήκε την Ιθάκη του στη Medellin; Τα σχόλια του οδηγού πάντως ήτα εξαιρετικά «it doesn’t look like much but this tiny hole-in-the-wall restaurant prepares fantastic gourmet plates bursting with flavor at bargain prices. There is no menu; just tell chef what do you like and he will whip up a modern Colombian classic from his collection of market-fresh ingredients – there is no sign. Look for the blue door». Για να δούμε λοιπόν…με ταξάκι πάλι φτάσαμε έξω από τη μπλε πόρτα η οποία δεν βρισκόταν και στο πιο εμφανές σημείο, και ευτυχώς ήταν ανοιχτό! Προς έκπληξή μας βέβαια ο σεφ δεν ήταν ένας Έλληνας που βρήκε την Ιθάκη του σε αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι γης (γιατί το εστιατόριο είναι όντως μία τρύπα) αλλά ένας Κολομβιανός που δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα ωστόσο και αυτός και η γυναίκα του είναι ενθουσιασμένοι με τη χώρα μας και κυρίως με τον…Καβάφη !!! Το φαγητό νόστιμο και εμείς αποχαιρετούμε το λάτρη της Καβαφικής ποίησης

View attachment 312390
View attachment 312388
View attachment 312387
View attachment 312386
για μια ακόμη (και τελευταία) νυχτερινή εξόρμηση στην πόλη της αιώνιας άνοιξης. Και για σήμερα το βράδυ το πρόγραμμα έχει χορό σε ένα κλαμπάκι στο όνομα Son Havana κι επιστροφή στο σπίτι για ύπνο γλυκό 10.200km μακριά !

View attachment 312389

Η επόμενη ημέρα θα μας βρει στην πολύχρωμη πόλη Guatape !
φοβερό ταξίδι! το σήμα του Itaca τα "σπάει"!!! :haha:
 

anlazar

Member
Μηνύματα
135
Likes
919
Ταξίδι-Όνειρο
Περού,Γαλλική Πολυνησία
Πρωινή πτήση λοιπόν από Καρταχένα για το αρχιπέλαγος του San Andres και Providencia ! Tα δύο αυτά νησάκια γεωγραφικά βρίσκονται πιο κοντά στη Νικαράγουα, ιστορικά είναι δεμένα με την Αγγλία και πολιτικά είναι κομμάτι της Κολομβίας! Μπλέξιμο... Οι πρώτοι κάτοικοι του αρχιπελάγους ωστόσο ήταν πιθανότατα Ολλανδοί αποικιοκράτες που έφτασαν κι εγκαταστάθηκαν στη Providencia κοντά στα τέλη του 16ου αιώνα. Το 1631 τους απομάκρυναν οι Βρετανοί οι οποίοι αποίκισαν με τη σειρά τους τα νησιά, φέρνοντας μαζί τους σκλάβους νέγρους από τη Τζαμάικα. Κάπως έτσι, από τη μίξη Βρετανών και Τζαμαϊκανών προέκυψε η φυλή Raizal και ξεκίνησε η καλλιέργεια καπνού και βαμβακιού. Λόγω της στρατηγικής τους θέσης, τα νησιά για χρόνια αποτέλεσαν ορμητήριο πειρατών που επιτίθονταν στις ισπανικές γαλλέρες και το 1670 ο πιο διάσημος πειρατής εξ αυτών, ο θρυλικός Henry Morgan, εγκαταστάθηκε στη Providencia στην οποία εικάζεται ακόμη ότι βρίσκονται κρυμμένοι κάποιοι από τους θησαυρούς του (προς ενημέρωση επίδοξων κυνηγών)! Τελικά, τα νησιά σύντομα μετά την ανεξαρτησία της Κολομβίας, παραχωρήθηκαν σε αυτή με τη συνθήκη του 1928, αφήνοντας χαμένους τους Νικαραγουανούς.

Και πως να μην νοιώθουν χαμένοι αφού χάσανε έναν τέτοιο τροπικό παράδεισο! Προσγειωνόμαστε λοιπόν στο νησάκι San Andres, το μεγαλύτερο και πιο τουριστικό του αρχιπελάγους γιατί δυστυχώς ο περιορισμένος χρόνος μας δεν μας επέτρεπε να επισκεφτούμε την απόκοσμη Providencia. Βλέπετε για να φτάσει κανείς μέχρι τη Providencia πρέπει είτε να πετάξει με άλλη πτήση από το San Andres σε συγκεκριμένες ημέρες είτε να πάρει πλοίο και να διασχίσει μια απόσταση 3 ωρών. Τυχερός όποιος πάει πάντως γιατί από αυτά που διαβάσαμε και ακούσαμε πρέπει να είναι ένας τελείως απομονωμένος και πιο «παρθένος» προορισμός. Το San Andres αντίθετα από το 1950 οπότε και συνδέθηκε με αεροπλάνο με την ενδοχώρα της Κολομβίας, άρχισε να πλημμυρίζει από παραθεριστές Κολομβιανούς και κάπως έτσι άρχισε να αλλοιώνεται και το αυθεντικά βρετανικό κλίμα που διατηρούσε μέχρι τότε.

Ας αφήσουμε όπως τις πολλές περιγραφές και ας βγούμε από το αεροδρόμιο για να διασχίσουμε την πρωτεύουσα «San Andres town» και να φτάσουμε λίγο παρα έξω και στο κατάλυμά μας όπου θα αφήσουμε τις αποσκευές. Το αεράκι της Καραϊβικής όμως μας καλεί κι έτσι σύντομα ξεχυνόμαστε στην παραλία για τις πρώτες φωτογραφίες με τα αγαπημένα μας φοινικάκια και την πρώτη βουτιά στα τυρκουάζ νερά.

1.JPG

2.JPG

3.5.JPG

3.jpg

6.jpg

5.jpg

4.jpg

7.JPG

9.JPG


Ακολουθεί φαγητό σε γεύσεις Καραϊβικής (γαρίδες σε σάλτσα καρύδας συνοδεία ντόπιας μπύρας Aguila) στο εστιατόριο Donde Francesca δίπλα στη θάλασσα.

10.JPG

11.JPG

12.JPG

14.JPG

13.JPG

15.JPG

16.JPG

17.JPG

18.JPG


και νωρίς το απογευματάκι κάνουμε μια βόλτα στη γύρω περιοχή με τα σπιτια σε παστέλ χρώματα

19.jpg

20.jpg

21.JPG

22.JPG

23.JPG

24.JPG

25.JPG

26.JPG

27.JPG

28.JPG

29.JPG

30.jpg


και παίρνουμε το τοπικό λεωφορείο... ναι, ξέρετε αυτά τα μικρά λεωφορειάκια σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που αγαπώ και που σταματάνε οπουδήποτε επιθυμεί ο πελάτης και ο περαστικός, σε αργούς ρυθμούς, με ρέγκε μουσική για υπόκρουση... όλα αργά και απίστευτα χαλαρά!

31.jpg

32.jpg

33.jpg

34.jpg


Και φτάνουμε μετά από μια διαδρομή λίγης ώρας στην πρωτεύουσα του νησιού και μοναδικό ουσιαστικό κέντρο. Χαλαρή νυχτερινή βολτίτσα στο παράλιο μέτωπο της πόλης, με τα φύλλα από τα φοινικάκια να θροΐζουν, ένα δροσερό πλην υγρό αεράκι να διαχέεται στην ατμόσφαιρα και εμείς ευτυχισμένοι, τόσο μα τόσο μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο...

35.jpg

36.jpg

37.JPG

38.JPG

39.JPG


Στάση για φαγητό σε έναν υπαίθριο πάγκο μιας πολύ τυπικής κυρία του νησιού (παχουλή, μαυρούλα, Κρεολή) η οποία προσεβλήθη στην ερώτηση αν μιλάνε Αγγλικά (άκου τώρα τί ερώτηση κάναμε) γιατί προφανώς και η δεύτερη γλώσσα του νησιού είναι τα αγγλικά λόγω της προγενέστερης αποικιοκρατικής ιστορίας του νησιού.

40.JPG

41.JPG

45.jpg

43.JPG


Παρόλα αυτά και παρά το σοβαρό-ξινισμένο της ύφος, μας προσέφερε μια τοπική λιχουδιά του νησιού... κρέας χελώνας με ρύζι και φασόλια (ελπίζω να με συγχωρήσετε οι αντιφρονούντες) ! Η γεύση ήταν ομολογουμένως καλή

42.JPG

44.JPG


όπως και των υπόλοιπων λιχουδιών που δοκιμάσαμε και χορτάτοι πια, συνεχίσαμε τη βόλτα μας χωρίς να βρούμε κάτι ενδιαφέρον. Γι’αυτό είπαμε να φύγουμε για ένα μπαράκι μακριά από την πόλη (ακούει στο όνομα Kella Bar) κάπου στο πουθενά, πάνω σε μια παραλία (προφανώς με φοινικάκια!) με έναν ας μου επιτραπεί η έκφραση «καμμένο» μπάρμαν (από την πολύ ραστώνη, το πολύ αλκοόλ και ΚΥΡΙΩΣ την πολλή χρήση/κάπνισμα (χμμμ...καθώς το νησί φημίζεται και για αυτό!). Εκεί λοιπόν, μέσα στο σκοτάδι και με μόνο φως αυτό του φεγγαριού, η παρέα αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το διάσημο κοκτέιλ του νησιού, το COCO LOCO !!! Και αν θέλετε να μάθετε τη συνταγή του εθνικού κοκτέιλ του νησιού, αυτό αποτελείται λίγο πολύ (με παραλλαγές) από ρούμι, τεκίλα, βότκα, χυμό λάιμ και νερό καρύδας ενώ σερβίρεται, αν μη τί άλλο, μέσα σε καρύδα! Φανταστείτε λοιπόν να απολαμβάνετε αυτό το κοκτέιλ με συνοδεία ρέγκε μουσικής (τουλάχιστον....) ! Και κάπως έτσι πέρασε η πρώτη ημέρα σε αυτό τον απομονωμένο παράδεισο... χαλαρά και με ζάλη...

46.jpg

47.JPG

48.JPG

49.JPG
50.jpg

51.JPG




Ξημέρωσε λοιπόν και πάλι παίρνουμε το λεωφορειάκι σε ρυθμούς ρέγκε και φτάνουμε στο κέντρο για να κανονίσουμε την πρώτη μας ολοήμερη εκδρομή-βαρκάδα στο Εl Αcuario και μετά στο Johnny Cay Natural Park (2 σε 1 δηλαδή). Η εκδρομή αυτή κλείνεται πολύ εύκολα στα διάφορα πρακτορεία του νησιού. Και μπορεί να μη θυμάμαι το πρακτορείο που κλείσαμε εμείς, ωστόσο θυμάμαι αυτή την αίσθηση του τυρκουάζ νερού που σε πλημμυρίζει όπου και αν κοιτάξεις! Απίστευτη αίσθηση σε ένα απίστευτο μέρος που παρότι ήταν πλημμυρισμένο από τουρίστες, άξιζε την κάθε του στιγμή. Πρόκειται για δύο νησάκια το ένα δίπλα στο άλλο που περιβάλλονται από μία αβαθή στο μεγαλύτερο μέρος περιοχή με ύφαλο (προσοχή πολύ, να έχετε παπούτσια θαλάσσης γιατί είναι πολύ επικίνδυνο μέρος για τραυματισμό) όπου ναι μεν τα νερά είναι σχετικά ρηχά (και δίπλα στα νησάκια δεν προσφέρονται για κολύμβηση) ωστόσο η περιοχή είναι πανέμορφη, προσφέρεται για σνόρκελινγκ καθώς υπάρχουν αρκετά ψαράκια και εννοείται η διαδρομή/περπάτημα μέσα από τη θάλασσα για να πας στο άλλο νησάκι με τα φοινικάκια είναι επίσης πολύ ....Καραϊβική! Χώρια που όταν κρατάς ξανά στα χέρια σου ένα δροσιστικό coco loco όλα γίνονται χαλαρά και εξωτικά. Απολαύστε λοιπόν κι εσείς μαζί μας το εξωτικό coco loco στο Acuario και το τροπικό νησάκι απέναντι, πάντα σε τόνους τυρκουάζ...

1.jpg

2.jpg

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.1.JPG

7.2.JPG

7.3.JPG

7.5.JPG

7.7.JPG

7.8.JPG

7.jpg

8.jpg

9.jpg

10.jpg

11.jpg

12.jpg

13.jpg

15.jpg

16.jpg

17.jpg


Η ώρα πέρασε και επιβιβαζόμαστε στο βαρκάκι για τον επόμενο προορισμό μας, αυτό του εθνικού προστατευόμενου πάρκου Johnny Cay. Ένα υπέροχο μέρος με τί άλλο... πολλούς φοίνικες και νερά σε απίθανα χρώματα, τόσο γαλανά που σε δίνουν την εντύπωση ότι οι βάρκες αιωρούνται!

18.jpg

19.5.JPG

19.6.JPG

19.jpg


Θερμοκρασίες και ήλιος που σε ψήνουν κι εμείς απτόητοι... κάνουμε περιμετρικά το γύρο του νησιού για να το ανακαλύψουμε ωσαν χαμένοι Ροβινσώνες και επιστροφή στις ξαπλώστρες για ηλιοθεραπεία, τηγάνισμα και μπάνιο στα πανέμορφα νερά! Ωστόσο, παρά τη χαρά και τη γαλήνη της στιγμής, εδώ είναι η ώρα να αναφέρω και μια πολύ αγχωτική (με αίσιο τέλος ευτυχώς) στιγμή όταν κατάλαβα ότι μου έλειπε από την τσάντα το πορτοφόλι με όλες τις κάρτες και κάποια λίγα χρήματα! Και συνηδειτοποίησα ότι μάλλον μου είχε πέσει στο προηγούμενο νησάκι, τη στιγμή που χρειάστηκε να αγοράσω κάτι...έλα μου όμως που στο προηγούμενο προορισμό (το El Acuario) δεν γυρίζουν τα βαρκάκια....η εκδρομή έχει πάντα μία κατεύθυνση από τη στεριά προς το El Acuario à Johnny Cay à στεριά. Ο πανικός και η στεναχώρια έδωσαν τόπο στη λογική και κάποιοι ντόπιοι από εκεί προσφέρθηκαν να επικοινωνήσουν τηλεφωνικά με το εστιατόριο και κάποιους βαρκάρηδες στο απέναντι νησί και ρώτησαν μήπως εντόπισαν ένα πορτοφόλι ενός ξένου με κάρτες και λεφτά...! Εδώ γελάμε θα μου πεις καθώς οι πιθανότητες να βρεθεί με τόσους τουρίστες (ντόπιους και μη) είναι απειροελάχιστες. Ελα όμως που οι Κολομβιανοί είναι πολύ καλοί άνθρωποι (;;;) ή τουλάχιστον εγώ τυχερός! Σε λιγότερο από μισή ώρα με πλησιάζει ένας αστυνομικός του νησιού για να με ενημερώσει ότι το πορτοφόλι βρέθηκε και μου έδωσε να καλέσω ένα τηλ. νούμερο για να μου το δώσουν μόλις γυρίσω στη στεριά. Πλάκα μου κάνει υπέθεσα, μάλλον θα μου πάρουν τα νεφρά στην εγκληματική Κολομβία! Ας μείνουμε όμως εδώ και ας απολαύσουμε στιγμές χαλάρωσης στο μικρό, εξωτικό μας νησάκι μέχρι να έρθει η ώρα να αποχωρήσουμε...

20.jpg

21.jpg

22.jpg

23.JPG

24.JPG

25.JPG

26.JPG

27.JPG

29.JPG

30.JPG

31.JPG

32.JPG

33.JPG

35.JPG

36.JPG

37.JPG

38.JPG

39.JPG

40.JPG

41.JPG

42.JPG

43.JPG

44.JPG

45.JPG


Και κάπως έτσι, επιστρέφουμε πίσω στη στεριά και καλώ το τηλέφωνο του άγνωστου κατόχου της περιουσίας μου. Ο κάτοχος εμφανίστηκε μετά από καθυστέρηση ομολογουμένως (είπαμε εδώ γίνονται όλα αργά) και μου παρέδωσε το πορτοφόλι, άδειο από λεφτά (είπαμε μην τα θέλουμε όλα δικά μας... προφανώς και... χάθηκαν... όπως μου είπε....!!!!) αλλά τουλάχιστον όλες οι κάρτες ήταν άθικτες και κάπως έτσι λήγει το κεφάλαιο απώλεια πορτοφολιού στην Κολομβία και μπορούμε να συνεχίσουμε την εκδρομή μας. Σειρά έχει απογευματική βόλτα στο κέντρο της πρωτεύουσας που ομολογουμένως δεν λέει και πολλά πλην της όμορφης παραλίας με τους ψηλούς φοίνικες

46.JPG

47.JPG

48.JPG

49,5.jpg

49.JPG

50.JPG

51.JPG

52.JPG

54,5.jpg

54.JPG

55.JPG

56.JPG

57.JPG


και συνεχίζουμε για βραδυνό φαγητό στο πιο ακριβό καλό κι εστιατόριο του νησιού, το La Regatta για μια δοκιμή θαλασσινών εδεσμάτων κατευθείαν από την Καραϊβική... langostinos al coco, pulpo al ajillo και άλλα πολλά. Πολλοί νόστιμα πιάτα

20180306_212452.jpg

20180306_212908.jpg

20180306_225826.jpg

DSC07476.JPG

DSC07482.JPG

DSC07489.JPG

20180306_222357.jpg

DSC07490.JPG

DSC07491.JPG


και εμείς χορτάτοι πια πάμε για ύπνο ακούγοντας το κύμα να σκάει σε ακτές μακρινές...

52.JPG

53.JPG


Μια νέα ημέρα ξημερώνει στο San Andres και οι δύο της παρέας αποφασίζουμε να μην χαλαρώσουμε μπροστά από την παραλία του ξενοδοχείου. Αντιθέτως, επειδή είχαμε ξετρελαθεί με τα νερά στην περιοχή του El Acuario αποφασίζουμε να ξαναπάμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Για καλή μας τύχη, με το που φτάσαμε στο λιμάνι, συναντήσαμε έναν ιδιοκτήτη ταχύπλοου ο οποίος δέχεται έναντι όχι πολύ μεγάλης αμοιβής (δυστυχώς η μνήμη έχει ξεθωριάσει) να μας πάει βόλτα με τη βάρκα του! Μόνοι λοιπόν με τον προσωπικό μας ντόπιο καπετάνιο! Τι καλύτερο λοιπόν από να ξεχυθούμε στα τυρκουάζ νερά και να απολαύσουμε ξανά τη μαγευτική περιοχή συνοδεία ακόμη ενός coco loco! Αcuario λοιπόν και δεν χορταίνουμε εικόνες (PS: αν σας κούρασε η επανάληψη, μπορεί να ανατρέξετε πιο κάτω...χαχα!)

1.jpg

2.JPG

3,5.JPG

3.jpg

4.jpg

5.jpg

6.jpg

7.JPG

8.JPG

9.JPG

10.JPG

11.JPG

12.JPG

13.JPG

14.JPG

15.JPG

16.JPG

18.jpg

19.jpg

20.jpg

21.jpg

22.JPG

23.JPG

24.JPG

25.JPG

26.JPG

27.JPG

28.JPG

29.JPG

30.JPG

31.jpg


Αυτή τη φορά ωστόσο πλεύσαμε και πιο μακριά από το κυρίως νησάκι με τους τουρίστες, αφού ο ντόπιος οδηγός μας προσφέρθηκε να μας οδηγήσει πιο μακριά, προς τον ύφαλο για αναζήρηση... καρχαριών! Βουτήξαμε λοιπόν και εμείς αλλά δυστυχώς καρχαρία δεν είδαμε... αποζημιωθήκαμε όμως από τα κρυστάλλινα νερά σε απίστευτους χρωματισμούς σε όλους τους τόνους του μπλε και του πράσινου (ξανά και ξανά),

38.JPG

39.JPG

40.jpg

41.JPG

42.JPG


τη θέα ενός ναυαγίου ξεβρασμένου στον ύφαλο,

32.jpg

33.jpg

34.JPG

35.JPG

36.JPG


τα πολύχρωμα ψάρια και τέλος την εμπειρία με τα... σαλάχια ! Σε ένα αβαθές μέρος, λίγο πιο μακριά από το κύριο νησί, «κυκλοφορούν» σαλάχια με τα οποία μπορείς να κολυμπήσεις και να τα αγγίξεις.

43.JPG

44.JPG

45.JPG

46,5.JPG

46.JPG


48.JPG


Ευτυχισμένοι, επιστρέφουμε πίσω με λάτιν μουσικές και υπέροχες εξωτικές εικόνες

51.JPG

52.JPG

53.JPG

54.JPG

55.JPG

56.JPG

57.JPG

58.JPG


και αποφασίζουμε να πληρώσουμε ένα ταξί για να μας κάνει το γύρο του νησιού… Aπολαμβάνουμε μια όμορφη απογευματινή βόλτα στον παραθαλάσσιο δρόμο του νησιού που το διασχίζει περιμετρικά (δυστυχώς χρόνος για να ανακαλύψουμε τα ελάχιστα ενδιαφέροντα μέρη στην ενδοχώρα δεν υπήρχε)

59.JPG

60.JPG

61.jpg

62.JPG

63.JPG

64.jpg

65.jpg

66.JPG

67.JPG


και κλείνουμε την ημέρα μας με ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα σε αυτή την απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη.

68.jpg

69.JPG

70.JPG


Το βραδάκι για φαγητό στην πόλη όπου επισκεπτόμαστε και το τοπικό club για ένα σύντομο κοκτέιλ... κόσμος δε υπάρχει πολύς κι η κούραση στους τροπικούς είναι μεγάλη (χαχαχα!) οπότε

71,6.jpg

71.JPG

72.JPG

73.JPG

74.JPG


επιστρέφουμε για ύπνο ακούγοντας το κύμα.

75.JPG

76.JPG


Ξημερώνει η τελευταία μας ημέρα στο νησί, χαλαρώνουμε στην παραλία μπροστά στο ξενοδοχείο

1.JPG

2.JPG

3.JPG

4.JPG

5.JPG

6.JPG

7.JPG

8.JPG


και αποφασίζουμε να ρίξουμε και μια τελευταία βουτιά σε μία από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού, την Playa Zarpada/ Playa Rocky Cay. H παραλία είναι γνωστή λόγω του πολύ μικρού κοραλλιογενούς νησιού που υπάρχει απέναντι από την ακτή, το οποίο ονομάζεται Rocky Cay. Πάνω στο νησί βρίσκονται μερικά όμορφα κοκο-φοινικάκια και πίσω ακριβώς από το νησί, σε μικρή απόσταση, το κουφάρι ενός πλοίο που ναυάγησε. Η περιοχή είναι πολύ όμορφη και όταν πήγαμε εμείς, μπορούσες να πας περπατώντας μέσα από τη θάλασσα από την ακτή μέχρι το νησάκι. Τελευταία από ότι διάβασα αυτό δεν είναι εφικτό λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Σε κάθε περίπτωση, απολαύστε κι εσείς μαζί μας την τελευταία βουτιά σε αυτή τη γωνιά της Καραϊβικής...

11.JPG

12.JPG

13.jpg

14.jpg

15.JPG

16.jpg

17.JPG

18.JPG

19.JPG

20.jpg

21.jpg

22.jpg

23.JPG

25.JPG

26.JPG

27.JPG

28.JPG

29.JPG

30.JPG

31.JPG

32.JPG


Οι μέρες μας σε αυτό τον μικρό επίγειο παράδεισο φτάσανε στο τέλος τους οπότε επιστρέφουμε στο αεροδρόμιο για την τελευταία μας πτήση σε Κολομβιάνικο έδαφος με κατεύθυνση την πρωτεύουσα... last but not least… Μποκοτά σου ερχόμαστε !
 

Attachments


Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.552
Μηνύματα
900.726
Μέλη
39.283
Νεότερο μέλος
pit7

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom