Περιεχόμενα
Νυχτερινή άφιξη στο διεθνές αεροδρόμιο της Καρταχένα Rafael Nunez και ο υγρός αέρας της Καραϊβικής μας χτυπάει ήδη γλυκά στο πρόσωπο…Παίρνουμε ταξί έξω από την αίθουσα αφίξεων και ακολουθούμε μια διαδρομή παράλληλα με τον ωκεανό μέχρι την άφιξή μας στο ξενοδοχείο μου είχα επιλέξει εντός των τειχών της παλιάς πόλης. Γρήγορη τακτοποίηση και μια πρώτη βόλτα για φαγητό και γνωριμία με τα πλακόστρωτα και τις κατάμεστες από κόσμο πλατείες της ξακουστής πόλης…
Καλημέρα από την εξωτική και ηλιόλουστη Καρταχένα !!!! Η Cartagena de Indias όπως είναι γνωστή η πόλη, αποτελεί την αδιαφιλονίκητη βασίλισσα των ακτών της Καραϊβικής, μια πόλη θρύλων και ρομάντζων και μιας μαγευτικής αποικιοκρατικής ομορφιάς που έχει διατηρηθεί θαυμάσια ανά τους αιώνες μέσα στα εντυπωσιακά, πέτρινα τείχη μήκους 13km που την περιβάλλουν. Εξ ου και η παλιά πόλη της Καρταχένα αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco και όχι άδικα…Πάμε να τη γνωρίσουμε !!!
Και καταρχήν ένας πρώτος προσανατολισμός. Η Καρταχένα «χωρίζεται» στην παλιά και νέα πόλη. Χωρίς αμφιβολία η μείζονα τουριστική ατραξιόν της Καρταχένα είναι η παλιά της πόλη (δυτικά του αεροδρομίου) και μάλιστα το κομμάτι που περιβάλλεται από τα εσωτερικά τείχη (El Centro, San Diego) όπου συνιστώ στον κάθε επισκέπτη να μείνει. Η περισσότερη ομορφιά με τις πλατείες, τα πολύχρωμα μπαλκόνια με τις μπουκανβίλλιες και την τουριστική κίνηση είναι εκεί. Αυτό είναι επίσης το κομμάτι και με την περισσότερη ασφάλεια. Από εκεί και πέρα, προς τα νότια εκτείνεται η χερσόνησος Bocagrande όπου βρίσκεται η νέα πόλη με τους ουρανοξύστες, γνωστή και ως το Μαϊάμι της Καρταχένα. Εκεί βρίσκονται πολλά καλά και ακριβά ξενοδοχεία, clubs και εστιατόρια και εκεί συχνάζουν οι upper class cartagenos. Και μετά υπάρχει και η υπόλοιπη πόλη που αποτελεί ένα μάλλον επικίνδυνο και άσχημο συνονθύλευμα από χαμηλά σπίτια, που όμως δεν είχαμε το χρόνο να ανακαλύψουμε και επομένως η πληροφορία είναι με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με τα λεγόμενα του οδηγού.
Και αφού προσανατολιστήκαμε να γίνει κι ένα μίνι ιστορικό review. Η Καρταχένα ιδρύθηκε το 1533 από τον Pedro de Heredia στο σημείο μιας πρώην αποικίας των ιθαγενών Carib που ονομαζόταν Calamari. Μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1552, η πόλη πήρε πάλι τα πάνω της και σύντομα έγινε το μεγαλύτερο ισπανικό λιμάνι της Καραϊβικής όπου αποθηκευόταν ο χρυσός για να διοχετευθεί με τις γαλέρες στη μαμά Ισπανία. Όπου χρυσός όμως υπάρχουν και πειρατές κι έτσι σύντομα η Καρταχένα έγινε διάσημος στόχος πειρατών με πιο διάσημη επίθεση εκείνη του Sir Frances Drake το 1586 όπου έλαβε 10 εκατομμύρια πέσος ως αντίτιμο για να μην καταστρέψει την πόλη ! Κι ήταν οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των πειρατών που οδήγησαν τελικά τους Ισπανούς να οχυρώσουν την πόλη με αυτά τα εξαίσια τείχη που διασώζονται μέχρι και σήμερα. Η Καρταχένα συνέχισε να ακμάζει και αποτέλεσε μια από τις πρώτες πόλεις που διακήρυξε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1810. Μια ανεξαρτησία που ωστόσο βάφτηκε με αίμα 6000 ντόπιων κατοίκων κατά την πολιορκία από τους Ισπανούς το 1815 στην προσπάθεια να ανακαταλάβουν την πόλη. Τελικά η Καρταχένα απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1821 με τον Simon Bolivar να της αποδίδει το όνομα “La Heroica” – «Η Ηρωική πόλη», ένας χαρακτηρισμός που ακούγεται παντού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη βόλτα στην ηρωική πόλη…με μια πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η Καρταχένα είναι διαφορετική. Φταίει η διάθεση που είναι χαλαρή, καλοκαιρινή και χορευτική, ο υγρός αέρας της Καραϊβικής, το έντονο φως που λούζει τα πολύχρωμα σπίτια με τα διάφορα παστέλ χρώματα, τα πλακόστρωτα με τα κάρα, οι μαύρες παχουλές Κολομβιανές που περιφέρονται με το καλάθι με τα φρούτα στο κεφάλι ζητώντας μια φωτογραφία (ναι, πολύ τουριστικό θέαμα αλλά δεν παύει να είναι όμορφο), όλα στην ατμόσφαιρα της Καρταχένα σε προσελκύουν σε ρυθμούς εξωτικούς. Κι η γνωριμία μας αρχίζει με ένα από τα κεντρικότερα σημεία της παλιάς πόλης, την πύλη του ρολογιού (Puerta del Reloj) που αποτελεί και το κύριο σημείο εισόδου στην πόλη των εσωτερικών τειχών. Οι πλάγιες τοξωτές πύλες είναι επίσης ανοιχτές ως είσοδοι ενώ παλιότερα είχαν χρησιμοποιηθεί ως παρεκκλήσι και οπλοστάσιο. Ο δε πύργος και το ρολόι των τεσσάρων όψεων προστέθηκε το 1888.
Η πύλη μας οδηγεί στην Πλατεία των Οχημάτων (Plaza de los Coches), μία τριγωνική πλατεία που παλαιότερα αποτέλεσε αγορά για σκλαβοπάζαρο. Περιστοιχίζεται από όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια με μπαλκόνια και στο κέντρο της βρίσκεται το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Pedro de Heredia.
Στην μία πλευρά της πλατείας, το τοξωτό διάδρομο γνωστό ως El Portal de los Dulces βρίσκονται οι πάγκοι που πωλούν τα παραδοσιακά γλυκά της πόλης με κύριο συστατικό την καρύδα, τα cocadas. Aρκετά γλυκά μεν, σε πολλές παραλλαγές δε…σε κάθε περίπτωση σας παροτρύνω να τα δοκιμάσετε !
Κι ακολουθεί προς τα αριστερά η Πλατεία του Τελωνείου (Plaza de la Aduana), η μεγαλύτερη και παλαιότερη πλατεία της παλιάς πόλης που αποτελούσε το σημείο παρελάσεων και όπου σε εποχές αποικιοκρατίας εδράζονταν τα πιο σημαντικά κυβερνητικά και διοικητικά κτίρια της πόλης. Σήμερα περίοπτη θέση καταλαμβάνει το δημαρχείο της πόλης το οποίο στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο του παλαιού Βασιλικού Οίκου του Τελωνείου. Επίσης στο κέντρο της πλατείας στέκεται περήφανο το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου.
Συνεχίζουμε με την πολύ όμορφη πλατειούλα Plaza de San Pedro Claver με τα σιδερένια γλυπτά και το μοναστήρι-εκκλησία (ένα μέρος του είναι μουσείο πια με εκθέματα θρησκευτικής τέχνης και προ-κολομβιανών κεραμικών) του ομώνυμου μοναχού Pedro Claver που έζησε και πέθανε εκεί στην υπηρεσία των μαύρων σλάβων που έφταναν από την Αφρική, εξ ου και το όνομα του «Απόστολος των Μαύρων». Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το μουσείο μοντέρνας τέχνης με έργα του Alejandro Obregon, ενός από τους πιο αξιόλογους ζωγράφους της Κολομβίας και του ντόπιου καλλιτέχνη Enrique Grau.
Ακόμη λίγο πιο αριστερά φτάνουμε στη μύτη της παλιάς πόλης και την πλατεία της Αγίας Τερέζας (Plaza Santa Tereza) όπου βρίσκεται το Ναυτικό Μουσείο της Καραϊβικής που άνοιξε το 1992 στα εγκαίνια για τα 500 χρόνια από την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου από τον Κολόμβο. Σύμφωνα με τον οδηγό μπορεί να είναι λίγο βαρετό εκτός κι αν είστε φανατικοί της ναυτικής ιστορίας…
κι επειδή εμείς δεν ήμασταν αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε το χρόνο μας και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην ηλιόλουστη πόλη ! Κι επειδή η ζέστη ήταν αρκετή, τι καλύτερο από μία στάση για τροπικούς, ολόφρεσκους χυμούς στους πλανόδιους πάγκους με κάθε λογής εξωτικά φρούτα, γνωστά και μη !
Κι αφού ξεδιψάσαμε, συνεχίζουμε με την πλατεία του Μπολίβαρ (Plaza de Bolivar) παλαιότερα γνωστή και ως Πλατεία της Ιεράς Εξέτασης. Πρόκειται για μία από τις λίγες «δροσερές» πλατείες της πόλης καθώς είναι σκεπασμένη από τη φυλλωσιά πολλών δέντρων και περιβάλλεται από μερικά από τα πιο κομψά και όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια. Στο κέντρο της βρίσκεται τί άλλο, το άγαλμα του Simon Bolivar ενώ κεντρική θέση κατέχει και το Παλάτι της Ιεράς Εξέτασης (Palacio de la Inquisicion).
Στιγματισμένο από τις αιματηρές πρακτικές της ομώνυμης οργάνωσης που έδρασε και στην Καρταχένα, σήμερα αποτελεί ένα από τα ομορφότερα κτίρια της πόλης και είναι μουσείο όπου εκτίθενται μερικά από τα πιο τρομερά όργανα βασανιστηρίων που χρησιμοποιούσε η Ιερά Εξέταση. Επίσης εκτίθενται ιστορικά αντικείμενα και εργαλεία κεραμικής από την προ-Κολομβιανή, αποικιοκρατική και νεότερη περίοδο.
Σε ένα στενάκι παραδίπλα βρίσκεται και ο ναός «Catedral» της πόλης η δημιουργία του οποίου ξεκίνησε το 1575, καταστράφηκε εν μέρει από τα κανόνια του πειρατή Sir Francis Drake το 1586 και ολοκληρώθηκε το 1612. Περαιτέρω αλλαγές και μεταμορφώσεις του ναού έγιναν από τον πρώτο αρχιεπίσκοπο της πόλης μεταξύ 1912-1923.
Βγαίνοντας από το ναό, εμφανίστηκαν για πολλοστή φορά μπροστά μας οι παχουλοκομψές μαύρες κυρίες με τα πολύχρωμα φορέματα και το καλάθι φρούτων στο κεφάλι, οι γνωστές «Palenqueras», οπότε παρά το τουριστικό της υπόθεσης δεν αντέξαμε να μην φωτογραφηθούμε, με το αντίστοιχο βέβαια αντίτιμο! Οι Palenqueras βέβαια κρύβουν μια ολόκληρη ιστορία από πίσω τους και παρ’ότι θα τις συναντήσεις σε όποια ταξιδιωτική μπροσούρα για την Κολομβία και δει για τη Καρταχένα κι αν διαβάσεις, θα εκπλαγείς όταν μάθεις ότι μπορεί να θεωρούνται σύμβολο της Καρταχένα αλλά επί της ουσίας δεν κατάγονται καν από εκεί! Πίσω στο μακρινό 1691, σε ένα μικρό χωριό νοτιοανατολικά της Καρταχένα με το όνομα San Basilio de Palenque, ζούσαν οι κατατρεγμένοι σκλάβοι Αφρικανικής καταγωγής. Αυτοί πρώτοι υπέγραψαν ένα διάταγμα κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους από τον Ισπανικό Ζυγό και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι «πρώτοι» ελεύθεροι κάτοικοι του Νέου Κόσμου, οι Palenqueros και οι Palenqueras. Παρά το μεγάλο τους κατόρθωμα για εκείνη την εποχή, οι κάτοικοι του χωριού εξακολουθούσαν να ζουν πολύ φτωχικά αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία και με περιορισμένη πρόσβαση σε αγαθά. Τότε οι γυναίκες του χωριού αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το μόνο αγαθό που ήταν σε αφθονία, τα φρούτα! Άρχισαν λοιπόν να γεμίζουν τα υφασμένα στο χέρι καλάθια τους με πολυάριθμα τροπικά φρούτα, ντύθηκαν με τις πολύχρωμες αφρικανικές τους φορεσιές και ξεκίνησαν περπατώντας τη μακρινή διαδρομή μέχρι τη Καρταχένα για να πουλήσουν τη πραμάτειά τους. Με το καιρό, η πώληση φρούτων έγινε το βασικό εισόδημα των κατοίκων του Palenque με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες γυναίκες, απόγονοι των μαύρων σκλάβων της Αφρικής να καταφτάνουν στην πόλη για να πουλήσουν τα φρούτα τους. Και κάπως έτσι οι Palenqueras έγιναν κομμάτι της ιστορίας της πόλης αλλά τελικά και μεγάλο τουριστικό αξιοθέατο αφού πια σταμάτησαν να πουλάνε φρούτα επί της ουσίας και άρχισαν να ποζάρουν (έναντι αμοιβής βεβαίως) στους περίεργους χαζο-τουρίστες (ναι, τέτοιοι γίναμε και εμείς!) που αποζητούν μια φωτογραφία με τις χαμογελαστές Αφρο-Κολομβιανές μπροστά από τους πορτοκαλί τοίχους! Έτσι κάναμε και εμείς κι εδώ να σημειώσω ότι παρά την αμοιβή, οι κυρίες επέμεναν με το ζόρι να μας δώσουν τα φρούτα τους! Και βέβαια μη διανοηθείτε να βγάλετε φωτογραφία χωρίς να τις πληρώσετε….θα σας κυνηγάνε σε όλε την πόλη με φωνές και βρισιές! Κι αν αναλογιστείτε ότι μερικές είναι καρδαμωμένες, γνήσιοι απόγονοι σκλάβων και αρκετά μαύρες για να φαίνονται απειλητικές…..δεν θα θέλατε να πέσετε στα χέρια τους !!!
Τέλος και με τη φωτογράφηση και εμείς συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα πλακόστρωτα. Συνεχίστε κι εσείς μαζί μας για να ανακαλύψετε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης!
Κι ήρθε η ώρα να φάμε γρήγορο φαγητό σε ένα από τα προτεινόμενα τοπικά εστιατόρια της παλιάς πόλης με το όνομα «Espiritu Santo». Εκεί γευτήκαμε τοπικό τηγανητό ψάρι με πουρέ μπανάνας και ρύζι μαγειρεμένο σε γάλα καρύδας συνοδεία της τοπικής μπύρας Aguila. Ομολογουμένως η εμφάνιση δεν εντυπωσιάζει, η γεύση επίσης δεν απογειώνει, χώρια που ήταν όλα αρκετά γλυκά για τον ουρανίσκο μου, ωστόσο το κλίμα ήταν πολύ local οπότε σίγουρα θα το συστήσω για την εμπειρία.
Χορτάτοι πια ξεκινήσαμε για ένα άλλο αξιοθέατο της πόλης, αυτή τη φορά έξω από τα τείχη…πήραμε ταξί έξω από την πύλη του ρολογιού και βρεθήκαμε στο μοναστήρι της Πρύμνης (Convento de la Popa) πάνω σε έναν λόφο 150m που αποτελεί και το υψηλότερο σημείο της πόλης. Το όνομα του μοναστηριού οφείλεται στο σχήμα του που θυμίζει την πρύμνη ενός πλοίου, ωστόσο το επίσημο όνομά του είναι Convento de Nuestra Senora de Candelaria.
Εκεί θαυμάσαμε την όμορφη εικόνα της προστάτιδος της πόλης, της Παναγίας «La Virgen de la Candelaria» μέσα στο παρεκκλήσι του μοναστηριού
και σε μία έκθεση (χαρτο)νομισμάτων σε μία αίθουσα του μοναστηριού θαυμάσαμε τα δικά μας χαρτονομίσματα των 100 και 200 ΔΡΑΧΜΩΝ!! Πού, στην Κολομβία !! Συγκίνηση μεγάλη καθώς ο υποφαινόμενος ως συγγραφέας πρόλαβα για τα καλά αυτές τις ωραίες εποχές!
Και μετά από αυτή τη συγκίνηση βγήκαμε στον περίβολο του μοναστηριού όπου θαυμάσαμε την υπέροχη θέα σε όλη την Καρταχένα ίσαμε τη χερσόνησο των ουρανοξυστών, τη Bocagrande. Απολαύστε την και εσείς μαζί μας!
Για το γυρισμό, πήραμε το ίδιο ταξί που μας περίμενε όση ώρα περιφερόμασταν στο χώρο. Εδώ να σημειώσω ότι δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία για το μοναστήρι και ο φιδογυριστός δρόμος μέχρι την κορυφή σύμφωνα με τον οδηγό παίρνει περίπου 30min ωστόσο δεν συνιστάται τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και λόγω της αφόρητης ζέστης. Επιστρέφουμε πίσω στην ομορφιά της παλιάς πόλης που κυριολεκτικά δεν χορταίνεται και για το σβήσιμο της ημέρας καταλήγουμε στο διάσημο Café del Mar στην άκρη των τειχών με θέα τον ωκεανό.
Δυστυχώς το μέρος ήταν γεμάτο από τουρίστες και ελλείψει κενού τραπεζιού (και μάλλον καλύτερα) καταλήξαμε καθήμενοι σε ένα από τα κομμάτια του τείχους, παρέα με Κολομβιανή μπυρίτσα, να αγναντεύουμε τη δύση του ηλίου στη θάλασσα της Καραϊβικής, με ένα γλυκό ζεστό αεράκι να μας χαϊδεύει τα πρόσωπα. Τόσο όμορφες και ανεξίτηλες στιγμές…
Η νύχτα έπεσε και εμείς ακάθεκτοι κάνουμε μια μικρή στάση στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε πάλι έξω να χαρούμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης! Για άλλη φορά σεργιανίζουμε σε όλα τα πλακόστρωτα και τις πλατείες της παλιάς πόλης που σφύζουν από ζωή και ξεστρατίζουμε και λίγο πιο έξω στα κλαμπάκια όπου με συνοδεία τοπικού Aguardiente αφηνόμαστε σε ρυθμούς χορευτικούς.
Άλλη μια ηλιόλουστη ημέρα ξημερώνει στην Καρταχένα κι εμείς έτοιμοι να απολαύσουμε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης που δεν ανακαλύψαμε χτες σε πιο χαλαρούς πια ρυθμούς. Κάθε γωνιά και μία έκπληξη, πολύχρωμα σπίτια, πανέμορφα ξύλινα μπαλκόνια, λουλούδια και μπουκανβίλλιες παντού !!!! Απολαύστε τη βόλτα στη παλιά πόλη μαζί μας....
αλλά δυστυχώς όπως συμβαίνει με κάθε τι ωραίο, υπάρχει και μία άλλη πλευρά και αυτή είναι οι….τουρίστες !!! Ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω μια τραγική αλήθεια... η Καρταχένα είναι πολύ τουριστική και πως θα μπορούσε να μην είναι βέβαια! Κι ενώ την προηγούμενη ημέρα το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο, σήμερα που προσάραξε το κρουαζιερόπλοιο με τις ορδές τουριστών νοιώθεις έντονα την πολυκοσμία! Δεν πτοούμαστε όμως και ξεκινάμε τη βόλτα μας από την Plaza de Santo Domingo με την ομώνυμη εκκλησία Iglesia de Santo Domingo. Η εκκλησία αυτή θεωρείται η παλαιότερη της πόλης, χτίστηκε αρχικά στην Plaza de los Coches το 1539, ωστόσο καταστράφηκε από πυρκαγιά και μετακόμισε-χτίστηκε στο τωρινό της σημείο το 1552.
Ακολουθεί μια μακριά βόλτα στα στενά και τα δρομάκια της πανέμορφης συνοικίας Getsemani, το τμήμα της παλιάς πόλης που περιβάλλεται από τα έξω τείχη και αποτελεί την πιο μποέμ συνοικία με τους backpackers. Ωστόσο πληρώνει κι αυτή το τίμημα του τουρισμού και βλέπει να ξεφυτρώνουν trendy εστιατόρια και κοκτέιλ μπαρ με γοργούς ρυθμούς. Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το άλλο πολύ όμορφο κομμάτι της παλιάς πόλης μαζί μας…
Μετά από αυτή την όμορφη βόλτα ήρθε η ώρα να δροσιστούμε με ακόμη έναν εξωτικό χυμούλη
και ετοιμαστείτε να βγούμε ακόμη παραπέρα και από τα εξωτερικά τείχη και να πάμε να επισκεφτούμε το διάσημο οχυρό της πόλης, το Castillo de San Felipe de Barajas. Όπως καταλάβατε η παλιά πόλη της Καρταχένα μπορεί να είναι ένα οχυρό από μόνη της, αυτό ωστόσο δεν απέτρεψε τη δημιουργία και άλλων πολλών οχυρών στα πέριξ ένεκα των πολλών πειρατικών επιθέσεων! Το οχυρό Castillo de San Felipe de Barajas αποτελεί το μεγαλύτερο οχυρό που κατασκευάστηκε ποτέ από τους Ισπανούς στις αποικίες τους! Η κατασκευή του παραγγέλθηκε το 1630 ωστόσο επίσημα ξεκίνησε το 1657 στη κορυφή του λόφου San Lazaro ύψους μόλις 40m. Το 1762 επεκτάθηκε
με αποτέλεσμα να πάρει την τελική μορφή του που καταλαμβάνει όλη την έκταση του λόφου. Παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των εχθρών να το καταλάβουν, το οχυρό αποδείχθηκε απόρθητο έχοντας ένα πολύπλοκο σύστημα υπόγειων τούνελ κατασκευασμένων με τέτοιο τρόπο που ο παραμικρός ήχος από το περπάτημα του εχθρού αντηχούσε και μπορούσε να γίνει αντιληπτός. Ελάτε μαζί μας να ανακαλύψουμε το κάστρο κάτω από τον καυτό ήλιο και να θαυμάσουμε τη θέα της πόλης κάτω από τον γιγάντιο ιστό της Κολομβιανής σημαίας !
Και μετά από αυτή τη μεγάλη ξενάγηση ήρθε η ώρα να φάμε κάτι πρόχειρο γνωρίζοντας μια άλλη πλευρά της πόλης, αυτή της αγοράς Bazurto (Mercado Bazurto). Η αγορά Bazurtο, σύμφωνα πάντα με τον οδηγό, είναι η λαβυρινθώδης κεντρική αγορά της Καρταχένα, βρώμικη αλλά και συναρπαστική, μια κανονική επίθεση στις 5 αισθήσεις που συνιστάται μόνο για περιπετειώδεις ψυχές! Οκ, κάπως έτσι είναι καθώς εύκολα μπορείς να χαθείς στους αμέτρητους πάγκους και ναι οι εικόνες που θα δεις καμία σχέση δεν έχουν με την στυλιζαρισμένη, καλογυαλισμένη, και «ασφαλή» παλιά πόλη. Εδώ θα δεις τη καθημερινή ζωή της πλειονότητας των Cartagenos και θα νοιώσεις πολλά βλέμματα να σε παρακολουθούν…Συμβουλή: βρείτε έναν ντόπιο που θα προθυμοποιηθεί να σας κάνει μία βόλτα και να φαίνεται ότι είστε μαζί του, μην δείχνετε προκλητικά το κινητό και την ακριβή σας φωτογραφική, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα και κυρίως τα λεφτά σας και όλα θα πάνε καλά. Θα ανταμειφθείτε με εικόνες καθημερινότητας από μία άλλη Κολομβία. Κι αν πεινάσετε στους πλανόδιους πάγκους μπορείτε να φάτε ωραιότατη και πάμφθηνη σουπίτσα !
Αν πάλι δεν είστε τολμηροί και φοβάστε ενδεχόμενες στομαχικές διαταραχές όπως κάποιοι από την ομάδα μου, μπορείτε να κατευθυνθείτε πάλι προς την all time classic παλιά πόλη και να δοκιμάσετε πιο «αποστειρωμένες» γλυκές γεύσεις Καραϊβικής βασισμένες ως επί το πλείστο σε γάλα καρύδας, τσιπς μπανάνας και θαλασσινά. Το εστιατόριο La Mulata αποδείχτηκε καλή επιλογή
και χορτάτοι πια συνεχίζουμε για απογευματινή πια βόλτα, αυτή τη φορά στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης με τους ουρανοξύστες, τη Bocagrande! Ταξί ξανά από την παλιά πόλη με κατεύθυνση νότια προκειμένου να συναντήσουμε μερικούς ντόπιους και κάπως πιο εύπορους νέους Cartagenos οι οποίοι επικοινώνησαν μέσω μιας παγκόσμιας οργάνωσης στην οποία ήταν μέλος ένας εκ της παρέας! Η συνάντηση δόθηκε στο ξενοδοχείο Hyatt Regency και εμείς αποβιβαζόμαστε από το ταξί μπροστά από το ξενοδοχείο και συναντάμε μία άλλη Καρταχένα. Θεόρατα ξενοδοχεία, ακριβά αμάξια, μια τεράστια παραλία με ατελείωτη θέα στον ωκεανό, ξαπλώστρες, ομπρέλες, παιχνίδια στην παραλία και μια πολύ πιο καλοκαιρινή και εξωτική ατμόσφαιρα. Βγαίνουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην παραλία
και ανεβαίνουμε στο pool bar του ξενοδοχείου όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας στην πισίνα με τη συντροφιά νέων Cartagenos (σίγουρα πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο των ντόπιων κατοίκων...). Εκεί ακούσαμε τις απόψεις τους, ανταλλάξαμε πολύτιμες εμπειρίες και κυρίως αφεθήκαμε στη μαγεία του ηλιοβασιλέματος με θέα τον Ατλαντικό! Για ένα πράγμα μόνο μετανιώνουμε… που δεν είχαμε πάρει μαζί μας τα μαγιό! Απολαύστε κι εσείς μαζί μας τη θέα σε όλη τη χερσόνησο με τους ουρανοξύστες, των ωκεανό αλλά και της υπόλοιπης πόλης από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου !
Όταν άρχισε να νυχτώνει, αποχαιρετήσαμε τους νέους μας φίλους και κατευθυνθήκαμε ξανά στην πολύβουη παλιά πόλη, αυτή τη φορά με νέα ντόπια παρέα (μια κοπέλα που είχε γνωρίσει πάλι ο ένας εκ της παρέας στο αεροπλάνο του ερχομού από Medellin με την παρέα της). Για τελευταία νύχτα στην Καρταχένα αφηνόμαστε σε ρυθμούς της αγαπημένης μου σάλσα! Ευτυχία...
Bye bye Cartagena !!! Η ημέρα ξημέρωσε και εμείς δυστυχώς πρέπει να αποχαιρετήσουμε το διαμάντι της Καραϊβικής και να κατευθυνθούμε σε ένα άλλο διαμάντι…με πολύ περισσότερη απόχρωση Καραϊβικής! Σε ένα ξεχασμένο νησί κάπου στα βάθη της Καραϊβικής, πολύ πιο κοντά στη Νικαράγουα από ότι την Κολομβία, εκεί που όλοι οι ρυθμοί της ζωής είναι αργοί και κυλάνε σε τέμπο ρέγκε… Συντονιστείτε μαζί μας και ελάτε να ανακαλύψουμε το νησάκι του San Andres !!!
Καλημέρα από την εξωτική και ηλιόλουστη Καρταχένα !!!! Η Cartagena de Indias όπως είναι γνωστή η πόλη, αποτελεί την αδιαφιλονίκητη βασίλισσα των ακτών της Καραϊβικής, μια πόλη θρύλων και ρομάντζων και μιας μαγευτικής αποικιοκρατικής ομορφιάς που έχει διατηρηθεί θαυμάσια ανά τους αιώνες μέσα στα εντυπωσιακά, πέτρινα τείχη μήκους 13km που την περιβάλλουν. Εξ ου και η παλιά πόλη της Καρταχένα αποτελεί μνημείο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco και όχι άδικα…Πάμε να τη γνωρίσουμε !!!
Και καταρχήν ένας πρώτος προσανατολισμός. Η Καρταχένα «χωρίζεται» στην παλιά και νέα πόλη. Χωρίς αμφιβολία η μείζονα τουριστική ατραξιόν της Καρταχένα είναι η παλιά της πόλη (δυτικά του αεροδρομίου) και μάλιστα το κομμάτι που περιβάλλεται από τα εσωτερικά τείχη (El Centro, San Diego) όπου συνιστώ στον κάθε επισκέπτη να μείνει. Η περισσότερη ομορφιά με τις πλατείες, τα πολύχρωμα μπαλκόνια με τις μπουκανβίλλιες και την τουριστική κίνηση είναι εκεί. Αυτό είναι επίσης το κομμάτι και με την περισσότερη ασφάλεια. Από εκεί και πέρα, προς τα νότια εκτείνεται η χερσόνησος Bocagrande όπου βρίσκεται η νέα πόλη με τους ουρανοξύστες, γνωστή και ως το Μαϊάμι της Καρταχένα. Εκεί βρίσκονται πολλά καλά και ακριβά ξενοδοχεία, clubs και εστιατόρια και εκεί συχνάζουν οι upper class cartagenos. Και μετά υπάρχει και η υπόλοιπη πόλη που αποτελεί ένα μάλλον επικίνδυνο και άσχημο συνονθύλευμα από χαμηλά σπίτια, που όμως δεν είχαμε το χρόνο να ανακαλύψουμε και επομένως η πληροφορία είναι με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με τα λεγόμενα του οδηγού.
Και αφού προσανατολιστήκαμε να γίνει κι ένα μίνι ιστορικό review. Η Καρταχένα ιδρύθηκε το 1533 από τον Pedro de Heredia στο σημείο μιας πρώην αποικίας των ιθαγενών Carib που ονομαζόταν Calamari. Μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1552, η πόλη πήρε πάλι τα πάνω της και σύντομα έγινε το μεγαλύτερο ισπανικό λιμάνι της Καραϊβικής όπου αποθηκευόταν ο χρυσός για να διοχετευθεί με τις γαλέρες στη μαμά Ισπανία. Όπου χρυσός όμως υπάρχουν και πειρατές κι έτσι σύντομα η Καρταχένα έγινε διάσημος στόχος πειρατών με πιο διάσημη επίθεση εκείνη του Sir Frances Drake το 1586 όπου έλαβε 10 εκατομμύρια πέσος ως αντίτιμο για να μην καταστρέψει την πόλη ! Κι ήταν οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των πειρατών που οδήγησαν τελικά τους Ισπανούς να οχυρώσουν την πόλη με αυτά τα εξαίσια τείχη που διασώζονται μέχρι και σήμερα. Η Καρταχένα συνέχισε να ακμάζει και αποτέλεσε μια από τις πρώτες πόλεις που διακήρυξε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία το 1810. Μια ανεξαρτησία που ωστόσο βάφτηκε με αίμα 6000 ντόπιων κατοίκων κατά την πολιορκία από τους Ισπανούς το 1815 στην προσπάθεια να ανακαταλάβουν την πόλη. Τελικά η Καρταχένα απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο του 1821 με τον Simon Bolivar να της αποδίδει το όνομα “La Heroica” – «Η Ηρωική πόλη», ένας χαρακτηρισμός που ακούγεται παντού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη βόλτα στην ηρωική πόλη…με μια πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς ότι η Καρταχένα είναι διαφορετική. Φταίει η διάθεση που είναι χαλαρή, καλοκαιρινή και χορευτική, ο υγρός αέρας της Καραϊβικής, το έντονο φως που λούζει τα πολύχρωμα σπίτια με τα διάφορα παστέλ χρώματα, τα πλακόστρωτα με τα κάρα, οι μαύρες παχουλές Κολομβιανές που περιφέρονται με το καλάθι με τα φρούτα στο κεφάλι ζητώντας μια φωτογραφία (ναι, πολύ τουριστικό θέαμα αλλά δεν παύει να είναι όμορφο), όλα στην ατμόσφαιρα της Καρταχένα σε προσελκύουν σε ρυθμούς εξωτικούς. Κι η γνωριμία μας αρχίζει με ένα από τα κεντρικότερα σημεία της παλιάς πόλης, την πύλη του ρολογιού (Puerta del Reloj) που αποτελεί και το κύριο σημείο εισόδου στην πόλη των εσωτερικών τειχών. Οι πλάγιες τοξωτές πύλες είναι επίσης ανοιχτές ως είσοδοι ενώ παλιότερα είχαν χρησιμοποιηθεί ως παρεκκλήσι και οπλοστάσιο. Ο δε πύργος και το ρολόι των τεσσάρων όψεων προστέθηκε το 1888.
Η πύλη μας οδηγεί στην Πλατεία των Οχημάτων (Plaza de los Coches), μία τριγωνική πλατεία που παλαιότερα αποτέλεσε αγορά για σκλαβοπάζαρο. Περιστοιχίζεται από όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια με μπαλκόνια και στο κέντρο της βρίσκεται το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Pedro de Heredia.
Στην μία πλευρά της πλατείας, το τοξωτό διάδρομο γνωστό ως El Portal de los Dulces βρίσκονται οι πάγκοι που πωλούν τα παραδοσιακά γλυκά της πόλης με κύριο συστατικό την καρύδα, τα cocadas. Aρκετά γλυκά μεν, σε πολλές παραλλαγές δε…σε κάθε περίπτωση σας παροτρύνω να τα δοκιμάσετε !
Κι ακολουθεί προς τα αριστερά η Πλατεία του Τελωνείου (Plaza de la Aduana), η μεγαλύτερη και παλαιότερη πλατεία της παλιάς πόλης που αποτελούσε το σημείο παρελάσεων και όπου σε εποχές αποικιοκρατίας εδράζονταν τα πιο σημαντικά κυβερνητικά και διοικητικά κτίρια της πόλης. Σήμερα περίοπτη θέση καταλαμβάνει το δημαρχείο της πόλης το οποίο στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο του παλαιού Βασιλικού Οίκου του Τελωνείου. Επίσης στο κέντρο της πλατείας στέκεται περήφανο το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου.
Συνεχίζουμε με την πολύ όμορφη πλατειούλα Plaza de San Pedro Claver με τα σιδερένια γλυπτά και το μοναστήρι-εκκλησία (ένα μέρος του είναι μουσείο πια με εκθέματα θρησκευτικής τέχνης και προ-κολομβιανών κεραμικών) του ομώνυμου μοναχού Pedro Claver που έζησε και πέθανε εκεί στην υπηρεσία των μαύρων σλάβων που έφταναν από την Αφρική, εξ ου και το όνομα του «Απόστολος των Μαύρων». Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το μουσείο μοντέρνας τέχνης με έργα του Alejandro Obregon, ενός από τους πιο αξιόλογους ζωγράφους της Κολομβίας και του ντόπιου καλλιτέχνη Enrique Grau.
Ακόμη λίγο πιο αριστερά φτάνουμε στη μύτη της παλιάς πόλης και την πλατεία της Αγίας Τερέζας (Plaza Santa Tereza) όπου βρίσκεται το Ναυτικό Μουσείο της Καραϊβικής που άνοιξε το 1992 στα εγκαίνια για τα 500 χρόνια από την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου από τον Κολόμβο. Σύμφωνα με τον οδηγό μπορεί να είναι λίγο βαρετό εκτός κι αν είστε φανατικοί της ναυτικής ιστορίας…
κι επειδή εμείς δεν ήμασταν αποφασίσαμε να εκμεταλλευτούμε το χρόνο μας και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στην ηλιόλουστη πόλη ! Κι επειδή η ζέστη ήταν αρκετή, τι καλύτερο από μία στάση για τροπικούς, ολόφρεσκους χυμούς στους πλανόδιους πάγκους με κάθε λογής εξωτικά φρούτα, γνωστά και μη !
Κι αφού ξεδιψάσαμε, συνεχίζουμε με την πλατεία του Μπολίβαρ (Plaza de Bolivar) παλαιότερα γνωστή και ως Πλατεία της Ιεράς Εξέτασης. Πρόκειται για μία από τις λίγες «δροσερές» πλατείες της πόλης καθώς είναι σκεπασμένη από τη φυλλωσιά πολλών δέντρων και περιβάλλεται από μερικά από τα πιο κομψά και όμορφα αποικιοκρατικά κτίρια. Στο κέντρο της βρίσκεται τί άλλο, το άγαλμα του Simon Bolivar ενώ κεντρική θέση κατέχει και το Παλάτι της Ιεράς Εξέτασης (Palacio de la Inquisicion).
Στιγματισμένο από τις αιματηρές πρακτικές της ομώνυμης οργάνωσης που έδρασε και στην Καρταχένα, σήμερα αποτελεί ένα από τα ομορφότερα κτίρια της πόλης και είναι μουσείο όπου εκτίθενται μερικά από τα πιο τρομερά όργανα βασανιστηρίων που χρησιμοποιούσε η Ιερά Εξέταση. Επίσης εκτίθενται ιστορικά αντικείμενα και εργαλεία κεραμικής από την προ-Κολομβιανή, αποικιοκρατική και νεότερη περίοδο.
Σε ένα στενάκι παραδίπλα βρίσκεται και ο ναός «Catedral» της πόλης η δημιουργία του οποίου ξεκίνησε το 1575, καταστράφηκε εν μέρει από τα κανόνια του πειρατή Sir Francis Drake το 1586 και ολοκληρώθηκε το 1612. Περαιτέρω αλλαγές και μεταμορφώσεις του ναού έγιναν από τον πρώτο αρχιεπίσκοπο της πόλης μεταξύ 1912-1923.
Βγαίνοντας από το ναό, εμφανίστηκαν για πολλοστή φορά μπροστά μας οι παχουλοκομψές μαύρες κυρίες με τα πολύχρωμα φορέματα και το καλάθι φρούτων στο κεφάλι, οι γνωστές «Palenqueras», οπότε παρά το τουριστικό της υπόθεσης δεν αντέξαμε να μην φωτογραφηθούμε, με το αντίστοιχο βέβαια αντίτιμο! Οι Palenqueras βέβαια κρύβουν μια ολόκληρη ιστορία από πίσω τους και παρ’ότι θα τις συναντήσεις σε όποια ταξιδιωτική μπροσούρα για την Κολομβία και δει για τη Καρταχένα κι αν διαβάσεις, θα εκπλαγείς όταν μάθεις ότι μπορεί να θεωρούνται σύμβολο της Καρταχένα αλλά επί της ουσίας δεν κατάγονται καν από εκεί! Πίσω στο μακρινό 1691, σε ένα μικρό χωριό νοτιοανατολικά της Καρταχένα με το όνομα San Basilio de Palenque, ζούσαν οι κατατρεγμένοι σκλάβοι Αφρικανικής καταγωγής. Αυτοί πρώτοι υπέγραψαν ένα διάταγμα κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους από τον Ισπανικό Ζυγό και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι «πρώτοι» ελεύθεροι κάτοικοι του Νέου Κόσμου, οι Palenqueros και οι Palenqueras. Παρά το μεγάλο τους κατόρθωμα για εκείνη την εποχή, οι κάτοικοι του χωριού εξακολουθούσαν να ζουν πολύ φτωχικά αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία και με περιορισμένη πρόσβαση σε αγαθά. Τότε οι γυναίκες του χωριού αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το μόνο αγαθό που ήταν σε αφθονία, τα φρούτα! Άρχισαν λοιπόν να γεμίζουν τα υφασμένα στο χέρι καλάθια τους με πολυάριθμα τροπικά φρούτα, ντύθηκαν με τις πολύχρωμες αφρικανικές τους φορεσιές και ξεκίνησαν περπατώντας τη μακρινή διαδρομή μέχρι τη Καρταχένα για να πουλήσουν τη πραμάτειά τους. Με το καιρό, η πώληση φρούτων έγινε το βασικό εισόδημα των κατοίκων του Palenque με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες γυναίκες, απόγονοι των μαύρων σκλάβων της Αφρικής να καταφτάνουν στην πόλη για να πουλήσουν τα φρούτα τους. Και κάπως έτσι οι Palenqueras έγιναν κομμάτι της ιστορίας της πόλης αλλά τελικά και μεγάλο τουριστικό αξιοθέατο αφού πια σταμάτησαν να πουλάνε φρούτα επί της ουσίας και άρχισαν να ποζάρουν (έναντι αμοιβής βεβαίως) στους περίεργους χαζο-τουρίστες (ναι, τέτοιοι γίναμε και εμείς!) που αποζητούν μια φωτογραφία με τις χαμογελαστές Αφρο-Κολομβιανές μπροστά από τους πορτοκαλί τοίχους! Έτσι κάναμε και εμείς κι εδώ να σημειώσω ότι παρά την αμοιβή, οι κυρίες επέμεναν με το ζόρι να μας δώσουν τα φρούτα τους! Και βέβαια μη διανοηθείτε να βγάλετε φωτογραφία χωρίς να τις πληρώσετε….θα σας κυνηγάνε σε όλε την πόλη με φωνές και βρισιές! Κι αν αναλογιστείτε ότι μερικές είναι καρδαμωμένες, γνήσιοι απόγονοι σκλάβων και αρκετά μαύρες για να φαίνονται απειλητικές…..δεν θα θέλατε να πέσετε στα χέρια τους !!!
Τέλος και με τη φωτογράφηση και εμείς συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα πλακόστρωτα. Συνεχίστε κι εσείς μαζί μας για να ανακαλύψετε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης!
Κι ήρθε η ώρα να φάμε γρήγορο φαγητό σε ένα από τα προτεινόμενα τοπικά εστιατόρια της παλιάς πόλης με το όνομα «Espiritu Santo». Εκεί γευτήκαμε τοπικό τηγανητό ψάρι με πουρέ μπανάνας και ρύζι μαγειρεμένο σε γάλα καρύδας συνοδεία της τοπικής μπύρας Aguila. Ομολογουμένως η εμφάνιση δεν εντυπωσιάζει, η γεύση επίσης δεν απογειώνει, χώρια που ήταν όλα αρκετά γλυκά για τον ουρανίσκο μου, ωστόσο το κλίμα ήταν πολύ local οπότε σίγουρα θα το συστήσω για την εμπειρία.
Χορτάτοι πια ξεκινήσαμε για ένα άλλο αξιοθέατο της πόλης, αυτή τη φορά έξω από τα τείχη…πήραμε ταξί έξω από την πύλη του ρολογιού και βρεθήκαμε στο μοναστήρι της Πρύμνης (Convento de la Popa) πάνω σε έναν λόφο 150m που αποτελεί και το υψηλότερο σημείο της πόλης. Το όνομα του μοναστηριού οφείλεται στο σχήμα του που θυμίζει την πρύμνη ενός πλοίου, ωστόσο το επίσημο όνομά του είναι Convento de Nuestra Senora de Candelaria.
Εκεί θαυμάσαμε την όμορφη εικόνα της προστάτιδος της πόλης, της Παναγίας «La Virgen de la Candelaria» μέσα στο παρεκκλήσι του μοναστηριού
και σε μία έκθεση (χαρτο)νομισμάτων σε μία αίθουσα του μοναστηριού θαυμάσαμε τα δικά μας χαρτονομίσματα των 100 και 200 ΔΡΑΧΜΩΝ!! Πού, στην Κολομβία !! Συγκίνηση μεγάλη καθώς ο υποφαινόμενος ως συγγραφέας πρόλαβα για τα καλά αυτές τις ωραίες εποχές!
Και μετά από αυτή τη συγκίνηση βγήκαμε στον περίβολο του μοναστηριού όπου θαυμάσαμε την υπέροχη θέα σε όλη την Καρταχένα ίσαμε τη χερσόνησο των ουρανοξυστών, τη Bocagrande. Απολαύστε την και εσείς μαζί μας!
Για το γυρισμό, πήραμε το ίδιο ταξί που μας περίμενε όση ώρα περιφερόμασταν στο χώρο. Εδώ να σημειώσω ότι δεν υπάρχει δημόσια συγκοινωνία για το μοναστήρι και ο φιδογυριστός δρόμος μέχρι την κορυφή σύμφωνα με τον οδηγό παίρνει περίπου 30min ωστόσο δεν συνιστάται τόσο για λόγους ασφαλείας όσο και λόγω της αφόρητης ζέστης. Επιστρέφουμε πίσω στην ομορφιά της παλιάς πόλης που κυριολεκτικά δεν χορταίνεται και για το σβήσιμο της ημέρας καταλήγουμε στο διάσημο Café del Mar στην άκρη των τειχών με θέα τον ωκεανό.
Δυστυχώς το μέρος ήταν γεμάτο από τουρίστες και ελλείψει κενού τραπεζιού (και μάλλον καλύτερα) καταλήξαμε καθήμενοι σε ένα από τα κομμάτια του τείχους, παρέα με Κολομβιανή μπυρίτσα, να αγναντεύουμε τη δύση του ηλίου στη θάλασσα της Καραϊβικής, με ένα γλυκό ζεστό αεράκι να μας χαϊδεύει τα πρόσωπα. Τόσο όμορφες και ανεξίτηλες στιγμές…
Η νύχτα έπεσε και εμείς ακάθεκτοι κάνουμε μια μικρή στάση στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε πάλι έξω να χαρούμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης! Για άλλη φορά σεργιανίζουμε σε όλα τα πλακόστρωτα και τις πλατείες της παλιάς πόλης που σφύζουν από ζωή και ξεστρατίζουμε και λίγο πιο έξω στα κλαμπάκια όπου με συνοδεία τοπικού Aguardiente αφηνόμαστε σε ρυθμούς χορευτικούς.
Άλλη μια ηλιόλουστη ημέρα ξημερώνει στην Καρταχένα κι εμείς έτοιμοι να απολαύσουμε όλες τις γωνιές της παλιάς πόλης που δεν ανακαλύψαμε χτες σε πιο χαλαρούς πια ρυθμούς. Κάθε γωνιά και μία έκπληξη, πολύχρωμα σπίτια, πανέμορφα ξύλινα μπαλκόνια, λουλούδια και μπουκανβίλλιες παντού !!!! Απολαύστε τη βόλτα στη παλιά πόλη μαζί μας....
αλλά δυστυχώς όπως συμβαίνει με κάθε τι ωραίο, υπάρχει και μία άλλη πλευρά και αυτή είναι οι….τουρίστες !!! Ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω μια τραγική αλήθεια... η Καρταχένα είναι πολύ τουριστική και πως θα μπορούσε να μην είναι βέβαια! Κι ενώ την προηγούμενη ημέρα το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο, σήμερα που προσάραξε το κρουαζιερόπλοιο με τις ορδές τουριστών νοιώθεις έντονα την πολυκοσμία! Δεν πτοούμαστε όμως και ξεκινάμε τη βόλτα μας από την Plaza de Santo Domingo με την ομώνυμη εκκλησία Iglesia de Santo Domingo. Η εκκλησία αυτή θεωρείται η παλαιότερη της πόλης, χτίστηκε αρχικά στην Plaza de los Coches το 1539, ωστόσο καταστράφηκε από πυρκαγιά και μετακόμισε-χτίστηκε στο τωρινό της σημείο το 1552.
Ακολουθεί μια μακριά βόλτα στα στενά και τα δρομάκια της πανέμορφης συνοικίας Getsemani, το τμήμα της παλιάς πόλης που περιβάλλεται από τα έξω τείχη και αποτελεί την πιο μποέμ συνοικία με τους backpackers. Ωστόσο πληρώνει κι αυτή το τίμημα του τουρισμού και βλέπει να ξεφυτρώνουν trendy εστιατόρια και κοκτέιλ μπαρ με γοργούς ρυθμούς. Ανακαλύψτε λοιπόν αυτό το άλλο πολύ όμορφο κομμάτι της παλιάς πόλης μαζί μας…
Μετά από αυτή την όμορφη βόλτα ήρθε η ώρα να δροσιστούμε με ακόμη έναν εξωτικό χυμούλη
και ετοιμαστείτε να βγούμε ακόμη παραπέρα και από τα εξωτερικά τείχη και να πάμε να επισκεφτούμε το διάσημο οχυρό της πόλης, το Castillo de San Felipe de Barajas. Όπως καταλάβατε η παλιά πόλη της Καρταχένα μπορεί να είναι ένα οχυρό από μόνη της, αυτό ωστόσο δεν απέτρεψε τη δημιουργία και άλλων πολλών οχυρών στα πέριξ ένεκα των πολλών πειρατικών επιθέσεων! Το οχυρό Castillo de San Felipe de Barajas αποτελεί το μεγαλύτερο οχυρό που κατασκευάστηκε ποτέ από τους Ισπανούς στις αποικίες τους! Η κατασκευή του παραγγέλθηκε το 1630 ωστόσο επίσημα ξεκίνησε το 1657 στη κορυφή του λόφου San Lazaro ύψους μόλις 40m. Το 1762 επεκτάθηκε
με αποτέλεσμα να πάρει την τελική μορφή του που καταλαμβάνει όλη την έκταση του λόφου. Παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των εχθρών να το καταλάβουν, το οχυρό αποδείχθηκε απόρθητο έχοντας ένα πολύπλοκο σύστημα υπόγειων τούνελ κατασκευασμένων με τέτοιο τρόπο που ο παραμικρός ήχος από το περπάτημα του εχθρού αντηχούσε και μπορούσε να γίνει αντιληπτός. Ελάτε μαζί μας να ανακαλύψουμε το κάστρο κάτω από τον καυτό ήλιο και να θαυμάσουμε τη θέα της πόλης κάτω από τον γιγάντιο ιστό της Κολομβιανής σημαίας !
Και μετά από αυτή τη μεγάλη ξενάγηση ήρθε η ώρα να φάμε κάτι πρόχειρο γνωρίζοντας μια άλλη πλευρά της πόλης, αυτή της αγοράς Bazurto (Mercado Bazurto). Η αγορά Bazurtο, σύμφωνα πάντα με τον οδηγό, είναι η λαβυρινθώδης κεντρική αγορά της Καρταχένα, βρώμικη αλλά και συναρπαστική, μια κανονική επίθεση στις 5 αισθήσεις που συνιστάται μόνο για περιπετειώδεις ψυχές! Οκ, κάπως έτσι είναι καθώς εύκολα μπορείς να χαθείς στους αμέτρητους πάγκους και ναι οι εικόνες που θα δεις καμία σχέση δεν έχουν με την στυλιζαρισμένη, καλογυαλισμένη, και «ασφαλή» παλιά πόλη. Εδώ θα δεις τη καθημερινή ζωή της πλειονότητας των Cartagenos και θα νοιώσεις πολλά βλέμματα να σε παρακολουθούν…Συμβουλή: βρείτε έναν ντόπιο που θα προθυμοποιηθεί να σας κάνει μία βόλτα και να φαίνεται ότι είστε μαζί του, μην δείχνετε προκλητικά το κινητό και την ακριβή σας φωτογραφική, προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα και κυρίως τα λεφτά σας και όλα θα πάνε καλά. Θα ανταμειφθείτε με εικόνες καθημερινότητας από μία άλλη Κολομβία. Κι αν πεινάσετε στους πλανόδιους πάγκους μπορείτε να φάτε ωραιότατη και πάμφθηνη σουπίτσα !
Αν πάλι δεν είστε τολμηροί και φοβάστε ενδεχόμενες στομαχικές διαταραχές όπως κάποιοι από την ομάδα μου, μπορείτε να κατευθυνθείτε πάλι προς την all time classic παλιά πόλη και να δοκιμάσετε πιο «αποστειρωμένες» γλυκές γεύσεις Καραϊβικής βασισμένες ως επί το πλείστο σε γάλα καρύδας, τσιπς μπανάνας και θαλασσινά. Το εστιατόριο La Mulata αποδείχτηκε καλή επιλογή
και χορτάτοι πια συνεχίζουμε για απογευματινή πια βόλτα, αυτή τη φορά στο σύγχρονο κομμάτι της πόλης με τους ουρανοξύστες, τη Bocagrande! Ταξί ξανά από την παλιά πόλη με κατεύθυνση νότια προκειμένου να συναντήσουμε μερικούς ντόπιους και κάπως πιο εύπορους νέους Cartagenos οι οποίοι επικοινώνησαν μέσω μιας παγκόσμιας οργάνωσης στην οποία ήταν μέλος ένας εκ της παρέας! Η συνάντηση δόθηκε στο ξενοδοχείο Hyatt Regency και εμείς αποβιβαζόμαστε από το ταξί μπροστά από το ξενοδοχείο και συναντάμε μία άλλη Καρταχένα. Θεόρατα ξενοδοχεία, ακριβά αμάξια, μια τεράστια παραλία με ατελείωτη θέα στον ωκεανό, ξαπλώστρες, ομπρέλες, παιχνίδια στην παραλία και μια πολύ πιο καλοκαιρινή και εξωτική ατμόσφαιρα. Βγαίνουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στην παραλία
και ανεβαίνουμε στο pool bar του ξενοδοχείου όπου ήπιαμε το καφεδάκι μας στην πισίνα με τη συντροφιά νέων Cartagenos (σίγουρα πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο των ντόπιων κατοίκων...). Εκεί ακούσαμε τις απόψεις τους, ανταλλάξαμε πολύτιμες εμπειρίες και κυρίως αφεθήκαμε στη μαγεία του ηλιοβασιλέματος με θέα τον Ατλαντικό! Για ένα πράγμα μόνο μετανιώνουμε… που δεν είχαμε πάρει μαζί μας τα μαγιό! Απολαύστε κι εσείς μαζί μας τη θέα σε όλη τη χερσόνησο με τους ουρανοξύστες, των ωκεανό αλλά και της υπόλοιπης πόλης από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου !
Όταν άρχισε να νυχτώνει, αποχαιρετήσαμε τους νέους μας φίλους και κατευθυνθήκαμε ξανά στην πολύβουη παλιά πόλη, αυτή τη φορά με νέα ντόπια παρέα (μια κοπέλα που είχε γνωρίσει πάλι ο ένας εκ της παρέας στο αεροπλάνο του ερχομού από Medellin με την παρέα της). Για τελευταία νύχτα στην Καρταχένα αφηνόμαστε σε ρυθμούς της αγαπημένης μου σάλσα! Ευτυχία...
Bye bye Cartagena !!! Η ημέρα ξημέρωσε και εμείς δυστυχώς πρέπει να αποχαιρετήσουμε το διαμάντι της Καραϊβικής και να κατευθυνθούμε σε ένα άλλο διαμάντι…με πολύ περισσότερη απόχρωση Καραϊβικής! Σε ένα ξεχασμένο νησί κάπου στα βάθη της Καραϊβικής, πολύ πιο κοντά στη Νικαράγουα από ότι την Κολομβία, εκεί που όλοι οι ρυθμοί της ζωής είναι αργοί και κυλάνε σε τέμπο ρέγκε… Συντονιστείτε μαζί μας και ελάτε να ανακαλύψουμε το νησάκι του San Andres !!!
.
Είμαστε αταξίδευτοι ένα χρόνο, έχουμε ψυχολογικά! Ελπίζω να μην αργήσει το κεφάλαιο ε? Λεπτομέρειες και φωτογραφίες μη σε πιάσουν τσιγκουνιές στο καλύτερο κομμάτι 
