marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 414
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Από εκεί και πέρα τα πάντα ήταν εύκολα. Η Μπρατισλάβα είναι μια μικρή πόλη με ένα κούτσικο αλλά παραμυθένιο ιστορικό κέντρο. Περπατιέται πολύ εύκολα και μέσα σε λίγες ώρες διαβήκαμε τα στενά της σοκάκια ξανά και ξανά. Συνολικά μείναμε στη Μπρατισλάβα περίπου 7 ώρες και μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα ανεβήκαμε στο κάστρο, είδαμε τα κυριότερα αξιοθέατα της παλιάς πόλης, ήπιαμε τον καφέ μας, γευματίσαμε σ' ένα εστιατόριο, ψωνίσαμε τα σουβενίρ μας, χαζέψαμε τον Δούναβη και γενικώς ευχαριστηθήκαμε την πόλη χωρίς να χρειαστεί να τρέχουμε. Στην νέα πόλη της Μπρατισλάβα δεν πήγαμε καθόλου αλλά δεν μας πείραξε και ιδιαίτερα αυτό. Καλά να είμαστε, την επόμενη φορά.
Το λεωφορείο μας άφησε έξω από το Προεδρικό Μέγαρο της Σλοβακίας το οποίο ήταν εντελώς έρημο. Κυριακή Ευρωεκλογών ήταν, μάλλον, ο Πρόεδρος είχε πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα του να ψηφίσει. Και είχε στείλει και όλους τους άλλους γιατί ούτε φρουρά δεν είχε το Μέγαρο. Μόνο εμείς και κάτι Ιταλοί τουρίστες σπάγαμε τη σιωπή της πλατείας Hodzovo, σε μια προσπάθεια να λάβουμε τις καλύτερες θέσεις για τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες. Τελικά, οι Ιταλοί αποδείχθηκαν χειρότεροι από εμάς γιατί συνέχιζαν να τραβούν φωτογραφίες ακόμα και όταν εμείς απομακρυνθήκαμε και αφού τους είχα ήδη τραβήξει σε καμιά εικοσαριά ομαδικές διαφορετικές πόζες.
Δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο που λέγεται και Grassalkovich Palace -από το όνομα του πρώτου του ενοίκου- υπάρχει ένα πολύ όμορφο πάρκο που ο χάρτης που είχαμε μαζί έλεγε ότι ήταν οι ομορφότεροι κήποι της Μπρατισλάβα και αγαπημένο σημείο των κατοίκων της. Και εκεί, όμως, ψυχή δεν υπήρχε! Ευτυχώς, πήγαν προς τα εκεί η παρέα των Ιταλών και του θα έδιναν λίγη ζωντάνια για σήμερα.
Μερικά μέτρα πιο πέρα αρχίζει ο πεζόδρομος που σηματοδοτεί ότι βρισκόμαστε στην παλιά πόλη της Μπρατισλάβα. Σταματάμε μπροστά από μια εκκλησία που υποθέτουμε ότι είναι η εκκλησία των Καπουτσίνων αλλά επειδή δεν ήμαστε σίγουρες ρωτάμε ένα ζευγάρι μεσήλικων Σλοβάκων που κάνουν την απογευματινή τους βόλτα. Δυσκολευόμαστε λίγο με τα Αγγλικά αλλά ευτυχώς μιλούν και λίγα Ιταλικά και έτσι κάνουμε μια καταπληκτική συζήτηση σε τέσσερις γλώσσες! Μας εξηγούν ότι η εκκλησία των Καπουτσίνων (Capuchin Church ή St Stephen's Church) είναι λίγο πιο πάνω ενώ αυτή εδώ λέγεται Trinity Church. Το ζευγάρι μας λέει και πως θα πάμε στο Κάστρο. Τους αποχαιρετούμε και ανηφορίζουμε για το Κάστρο ενώ παθαίνουμε την πλάκα μας βλέποντας διάφορους Σλοβάκους να κάνουν άνετα ποδηλατάδα στις ανηφόρες της συνοικίας του Κάστρου. (Στο Κάστρο πηγαίνει και τουριστικό τρενάκι-αυτοκινητάκι για όσους δεν έχουν τις αντοχές ν' ανέβουν την ανηφόρα με τα πόδια. Πληροφορίες στη διεύθυνση: www.tour4u.sk).
Το Κάστρο ή Hrad στα σλοβάκικα, που φιλοξενεί κυρίως εκθέσεις του Εθνικού Σλοβάκικου Μουσείου και του Κοινοβουλίου της Σλοβακίας, ήταν κλειστό στο κοινό για συντήρηση (στις αρχές του 2010 θα ξανάνοιγε) και έτσι υπήρχαν παντού σκαλωσιές με αποτέλεσμα να μην μπορούσες να το βγάλεις μια φώτο της προκοπής! Του γυρίσαμε την πλάτη και αφεθήκαμε να τριγυρνάμε στους κήπους του που από τα περισσότερα σημεία τους προσφέρουν καταπληκτική θέα τόσο της παλιάς πόλης όσο και του Δούναβη. Οι κήποι ήταν υπέροχοι αλλά παντού υπήρχαν ζευγαράκια Σλοβάκων που χαίρονταν τον έρωτά τους και αισθανθήκαμε σαν παρείσακτοι εκεί. Φύγαμε σύντομα από τους κήπους για την καφετέρια του Κάστρου που νωρίτερα είχε πάρει το μάτι μας.
Ο εξωτερικός χώρος της καφετέριας είναι ιδανικός για καφέ ή ότιδήποτε άλλο πίνετε γιατί προσφέρει τον Δουναβη στο πιάτο (και μερικά σνακ αλλά εμείς προτιμούσαμε μόνο τον Δούναβη). Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να κάτσουμε γιατί μας χτύπησε η γκαντεμιά και όχι μόνο κρύφτηκε ο ήλιος αλλά άρχισε και να ψιχαλίζει. Μέσα στην καφετέρια πάλι δεν υπήρχε λόγος να πιούμε καφέ γιατί ο ποταμός δεν πολυφαινόταν και αφού ήταν και ολίγον τσιμπημένες οι τιμές το αφήσαμε για άλλη φορά. Και κάπως έτσι άδοξα τελείωσε η επίσκεψή μας στο Κάστρο αλλά παρηγορηθήκαμε βγάζοντας υπέροχες φωτογραφίες με θέα το Δούναβη και τη Νέα Πόλη της Μπρατισλάβα.[/I]
Το λεωφορείο μας άφησε έξω από το Προεδρικό Μέγαρο της Σλοβακίας το οποίο ήταν εντελώς έρημο. Κυριακή Ευρωεκλογών ήταν, μάλλον, ο Πρόεδρος είχε πάει στην ιδιαίτερη πατρίδα του να ψηφίσει. Και είχε στείλει και όλους τους άλλους γιατί ούτε φρουρά δεν είχε το Μέγαρο. Μόνο εμείς και κάτι Ιταλοί τουρίστες σπάγαμε τη σιωπή της πλατείας Hodzovo, σε μια προσπάθεια να λάβουμε τις καλύτερες θέσεις για τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες. Τελικά, οι Ιταλοί αποδείχθηκαν χειρότεροι από εμάς γιατί συνέχιζαν να τραβούν φωτογραφίες ακόμα και όταν εμείς απομακρυνθήκαμε και αφού τους είχα ήδη τραβήξει σε καμιά εικοσαριά ομαδικές διαφορετικές πόζες.
Δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο που λέγεται και Grassalkovich Palace -από το όνομα του πρώτου του ενοίκου- υπάρχει ένα πολύ όμορφο πάρκο που ο χάρτης που είχαμε μαζί έλεγε ότι ήταν οι ομορφότεροι κήποι της Μπρατισλάβα και αγαπημένο σημείο των κατοίκων της. Και εκεί, όμως, ψυχή δεν υπήρχε! Ευτυχώς, πήγαν προς τα εκεί η παρέα των Ιταλών και του θα έδιναν λίγη ζωντάνια για σήμερα.
Μερικά μέτρα πιο πέρα αρχίζει ο πεζόδρομος που σηματοδοτεί ότι βρισκόμαστε στην παλιά πόλη της Μπρατισλάβα. Σταματάμε μπροστά από μια εκκλησία που υποθέτουμε ότι είναι η εκκλησία των Καπουτσίνων αλλά επειδή δεν ήμαστε σίγουρες ρωτάμε ένα ζευγάρι μεσήλικων Σλοβάκων που κάνουν την απογευματινή τους βόλτα. Δυσκολευόμαστε λίγο με τα Αγγλικά αλλά ευτυχώς μιλούν και λίγα Ιταλικά και έτσι κάνουμε μια καταπληκτική συζήτηση σε τέσσερις γλώσσες! Μας εξηγούν ότι η εκκλησία των Καπουτσίνων (Capuchin Church ή St Stephen's Church) είναι λίγο πιο πάνω ενώ αυτή εδώ λέγεται Trinity Church. Το ζευγάρι μας λέει και πως θα πάμε στο Κάστρο. Τους αποχαιρετούμε και ανηφορίζουμε για το Κάστρο ενώ παθαίνουμε την πλάκα μας βλέποντας διάφορους Σλοβάκους να κάνουν άνετα ποδηλατάδα στις ανηφόρες της συνοικίας του Κάστρου. (Στο Κάστρο πηγαίνει και τουριστικό τρενάκι-αυτοκινητάκι για όσους δεν έχουν τις αντοχές ν' ανέβουν την ανηφόρα με τα πόδια. Πληροφορίες στη διεύθυνση: www.tour4u.sk).
Το Κάστρο ή Hrad στα σλοβάκικα, που φιλοξενεί κυρίως εκθέσεις του Εθνικού Σλοβάκικου Μουσείου και του Κοινοβουλίου της Σλοβακίας, ήταν κλειστό στο κοινό για συντήρηση (στις αρχές του 2010 θα ξανάνοιγε) και έτσι υπήρχαν παντού σκαλωσιές με αποτέλεσμα να μην μπορούσες να το βγάλεις μια φώτο της προκοπής! Του γυρίσαμε την πλάτη και αφεθήκαμε να τριγυρνάμε στους κήπους του που από τα περισσότερα σημεία τους προσφέρουν καταπληκτική θέα τόσο της παλιάς πόλης όσο και του Δούναβη. Οι κήποι ήταν υπέροχοι αλλά παντού υπήρχαν ζευγαράκια Σλοβάκων που χαίρονταν τον έρωτά τους και αισθανθήκαμε σαν παρείσακτοι εκεί. Φύγαμε σύντομα από τους κήπους για την καφετέρια του Κάστρου που νωρίτερα είχε πάρει το μάτι μας.
Ο εξωτερικός χώρος της καφετέριας είναι ιδανικός για καφέ ή ότιδήποτε άλλο πίνετε γιατί προσφέρει τον Δουναβη στο πιάτο (και μερικά σνακ αλλά εμείς προτιμούσαμε μόνο τον Δούναβη). Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να κάτσουμε γιατί μας χτύπησε η γκαντεμιά και όχι μόνο κρύφτηκε ο ήλιος αλλά άρχισε και να ψιχαλίζει. Μέσα στην καφετέρια πάλι δεν υπήρχε λόγος να πιούμε καφέ γιατί ο ποταμός δεν πολυφαινόταν και αφού ήταν και ολίγον τσιμπημένες οι τιμές το αφήσαμε για άλλη φορά. Και κάπως έτσι άδοξα τελείωσε η επίσκεψή μας στο Κάστρο αλλά παρηγορηθήκαμε βγάζοντας υπέροχες φωτογραφίες με θέα το Δούναβη και τη Νέα Πόλη της Μπρατισλάβα.[/I]
