Κούβα Ο maltakias στην Κούβα

[maltakias]

Varadero.Όνειρο και εφιάλτης.Για κάποιους παράδεισος,για μένα μάλλον κόλαση.Το παράκανα με τις παρομοιώσεις και έρχομαι ευθύς αμέσως να εξηγηθώ.Το Βαραδέρο είναι ένα τουριστικό θέρετρο στην επαρχία Matanzas,γνωστό αλλιώς και ως Playa Azul (γαλάζια παραλία).



Μέχρι εδώ όλα καλά.Καλά; Μα δεν πάει κανείς μέχρι την Κούβα για να δει τουριστικά θέρετρα.Ή μάλλον έτσι νόμιζα εγώ.Πληροφορήθηκα εν συντομία ότι όλα τα γκρουπ συμπεριλαμβάνουν το Βαραδέρο ως προορισμό γιατί εν τη αφαιρέσει του οι συμμετοχές μειώνονται κατά 30% τουλάχιστον.

Τι σας προσφέρει; Απέραντες λευκές παραλίες,ογκώδη αντιαισθητικά all inclusive ξενοδοχεία και ορδές μεθυσμένων και ξαναμμένων γαλακτερών βορείων.Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για Καναδούς.Με δικό του αεροδρόμιο και απ'ευθείας διεθνή σύνδεση το Βαραδέρο τραβάει πάνω από 500.000 τουρίστες το χρόνο,δυστυχώς με όλη την κακή έννοια που μπορεί να εμπερικλείει ο όρος.Έμαθα μάλιστα πως κάποιοι εξ'αυτών νοικιάζουν δωμάτια κατά τους χειμερινούς μήνες ώστε να αποφύγουν την βαριά και πολυέξοδη εποχή της παγωμένης πατρίδας τους,τρωγοπίνοντας σε μια ξαπλώστρα,όλα πληρωμένα.

Η περιοχή ξεκίνησε στις αρχές του εικοστού αιώνα ως θέρετρο της ελίτ μέχρι και το '30 οπότε η εμφάνιση του Irene DuPont (μεγαλοβιομηχάνου χημικών παραγώγων) και του Αλ Καπόνε έκαναν διάσημο το μέρος και σε άλλα κοινωνικά στρώματα δίνοντας επιπλέον ώθηση για την παράλληλη ανέγερση μυθικών βιλών και ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων.

Το ξενοδοχείο απέραντο,happenings με συμμετοχή του κοινού στο θεατράκι killme και απεριόριστα refill από έτοιμο μείγμα mojito σε πλαστικό ποτηράκι.Νομίζω δεν είναι ανάγκη να συνεχίσω με την περιγραφή.Εν τω μεταξύ ο καιρός όλο και χειροτέρευε με αποτέλεσμα να χρειαστώ ελαφριά κουβέρτα για να κοιμηθώ,Μάρτη μήνα στην Κούβα!

Επιτέλους η επομένη ξημέρωσε.Σήμερα έχει κρουαζιέρα με καταμαράν,κολύμπι με δελφίνια και μπάνιο μετά ψαροφαγίας σε κάποια παραλία.Τουλάχιστον ήρθαμε που ήρθαμε στο Βαραδέρο ας προσπαθήσουμε να απολαύσουμε αυτό που προσφέρει.Ο καιρός πάλι είχε άλλη γνώμη.Το θέαμα τουλάχιστον κωμικοτραγικό.Πάνω σε ένα κατάλευκο ιστιοφόρο,ένα μάτσο τουρίστες με τζιν και μπουφάν θαυμάζουν αυτό που δεν μπορούν να χαρούν,σε μια από τις διασημότερες χερσονήσους της Καραϊβικής.

​

Στάση για παιχνίδι με τα δελφίνια.Έχω ήδη καταπιέσει τα ηθικά μου διλήμματα και έχω αποφασίσει να παραβλέψω και το παγωμένο νερό.Η εμπειρία αν και πολύ σύντομη και στημένη,σίγουρα αποζημιώνει.Η κουβέντα που μπορεί να ανοίξει γύρω απ'το ζήτημα είναι όντως τεράστια και μπορώ να δεχτώ το ίδιο εύκολα την επιχειρηματολογία και των δύο πλευρών.Με βεβαιότητα μπορώ να απαντήσω σε ένα πράγμα όμως.Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου την αίσθηση του χαδιού στην κοιλιά του Παντσόλο,του δελφινιού μας.



Θεωρητικά το πρόγραμμα προέβλεπε ξάπλωμα των θεϊκών ελληνοπρεπών κορμιών μας στην παραλία και βουτιές στα γαλανά νερά.Φάγαμε Χ.Πέραν του κρύου,το οποίο ήταν αρκούντως αποτρεπτικό,όλη η παραλία ήταν σπαρμένη κατά εκατοντάδες με γιγάντιες μπλε τσούχτρες οι οποίες σε άγχωναν και μόνο στην ψόφια όψη τους,πόσο μάλλον στην ζωντανή εκδοχή τους εντός των νερών.Έτσι βολευτήκαμε τρώγοντας αστακό για δεύτερη μέρα (κωλοζωή) και ρεμβάζοντας.

Η επιστροφή με αποτελείωσε.Μεθυσμένοι Καναδοί χόρευαν......Lambada στο κατάστρωμα και το event έκλεισε με την κλήρωση μια μπουκάλας φτηνού ρούμι.
Μάλιστα ακόμα θυμάμαι την παγωμένη έκφραση μιας φακιδομύτας Καναδής όταν στην ερώτηση:
-Why are you not dancing?
έλαβε την κυνικότατη απάντηση
-Because i'm not American!

Η μέρα μου έκλεισε αρκετά νωρίς το βράδυ με συνοδεία μερικών ψευτο-daiquiri και ενός μεγαλειώδους Romeo y Julieta Churchill.Οι εναλλακτικές ήταν χορός στη ντίσκο ή μπαρότσαρκα για σεξοτουρισμό στην κοντινή πόλη.Απλώς να θυμίσω πως ούτε ήμουν μόνος σε αυτό το ταξίδι κι ακόμα περισσότερο δεν έχω συνηθίσει να πληρώνω τέτοιου είδους απολαύσεις.

Το πρωϊνό μου πριν την οριστική αναχώρηση είχε μια μικρή επαφή με την πόλη,ένα ακόμα ποτάκι και πούρο στο καφέ της βίλας DuPont και adios.

​

Όπως καλά καταλάβατε από το ύφος γραφής,αυτό το κομμάτι του ταξιδιού μου θα μπορούσε να έχει παραληφθεί εντελώς όπως θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει και πολλά άλλα στην διάρκειά του αν είχα αποφύγει το γκρούπ.

Όμως.....ή μάλλον θα αφήσω τα υπόλοιπα για την σούμα που θα ακολουθήσει.

​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Defkalion]

Ω λαλα.....

 

[_antonis_]

Καλά, τέλεια!
Κατεγισμός πληροφοριών! Και το καλύτερο είναι ότι τα πιάνεις όλα με την πρώτη, δε χρειάζεται να γυρίσεις πίσω να ξαναδιαβάσεις επειδή κάτι δεν ''έπιασες''.
Αναμένουμε τη συνέχεια λοιπόν!!!

 

[Twinkie]

Cubaaaaaaaaaaaaaaaaa όσες ιστορίες και να διαβάσω δεν μου φτάνουν...
Δώσε κι άλλο maltakia!

 

[Yorgos]

Πολύ ωραίες φωτογραφίες, ειδικά αυτή στην Plaza Vieja τα σπάει.

 

[Dorotija]

Very Well Done, maltakias

(το μάη που θα πάω στο Bushmills, θα πιω ενα malt στην υγειά σου)

 

[maltakias]

το μάη που θα πάω στο Bushmills

(και μερικές άχρηστες λέξεις για να γίνει το μήνυμα αποδεκτό)

 

[NTINA]

Με τη συνοδεία από live son και ένα Montecristo No.2 στο χέρι αφήνομαι να χαλαρώσω για καμιά ωρίτσα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα απολύτως

Maltakia εσύ μπορεί να χαλάρωσες, αλλά εμάς μας τρέλανες

 

[KLEOPATRA]

Αχ βρε Μαλτακια ..αχ βρε Μαλτακια βαλτος εισαι και συ σημερα να μου ξυσεις πληγες.
Ασχετα τωρα με αυτα ..υπεροχες οι φωτο σου και πολυ καλογραμμενη η ιστορια σου.
Περιμενω στη σειρα τη συνεχεια.

 

[renata]

maltakia συγχαρητήρια !!!!!!!
μέχρι τώρα ειδα τις φωτό..πολύ ιδιαίτερες!!
σ ευχαριστούμε..
το απογευμα θα έχω πολύ διαβασμα....

 

[maltakias]

Σήμερα η μέρα είναι αφιερωμένη στην γνωριμία μας με την πιο βορειοδυτική επαρχία της Κούβας ονόματι Pinar del Rio.Για δύο πράγματα φημίζεται η συγκεκριμένη επαρχία.Την κοιλάδα Viñales (προφ.Βινιάλες) και τα περίφημα καπνά.

Η κοιλάδα Viñales αποτελείται από ένα τεράστιο ασβεστολιθικό πεδίο το οποίο διαλύεται στο πέρασμα του χρόνου λόγω της διάβρωσης,δημιουργώντας αυτό που είναι πιο επιστημονικά γνωστό ως Καρστική Τοπογραφία.Αυτή συνίσταται κυρίως από γιγαντιαίους όγκους που έχουν επιβιώσει της διάβρωσης και ξεχωρίζουν μέσα στην κοιλάδα,καθώς επίσης και από αρκετά σπήλαια.Σε συνδιασμό με την υποτροπική φύση,από τα ελάχιστα μέρη που επιβιώνει ακόμα,δίνει ένα εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα στο μάτι.

Κάπου εδώ αξίζει να σημειωθεί πως ενώ κάποιος θα περίμενε από ένα μέρος σαν την Κούβα να κυριαρχεί η οργιώδης βλάστηση αυτό στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει.Υπαίτιοι γι'αυτό,ποιοί άλλοι από τους Ισπανούς κατακτητές.Όταν αντιλήφθηκαν την γονιμότητα του εδάφους κυρίως στο ζαχαροκάλαμο κατέκαψαν όλη την επικράτεια για να φυτέψουν αυτό που θα τους προσέφερε τον λεγόμενο "λευκό χρυσό" της εποχής.Με εξαίρεση την επαρχία του Pinar del Rio που διατηρήθηκε εν μέρει λόγω των εξαιρετικών καπνών που παράγει,η φύση στο υπόλοιπο νησί ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει.

To πούλμαν σταματάει κι εγώ πετάγομαι έξω σαν τρελός.Μπροστά μου ένα τεράστιο χωράφι με καπνά και ανάμεσά τους το στεγνωτήριο των φύλλων τους.Μπαίνω μέσα και χαιρετάω,περισσότερο από εγκάρδια,τον αγρότη που περιμένει να μας δείξει το μέρος.Είμαι στην περιοχή που παράγει μερικά από τα καλύτερα καπνά στην Κούβα και άρα σε ολόκληρο το κόσμο,τα κορυφαία όλων παράγονται περίπου 30χλμ. μακρύτερα από το σημείο που βρίσκομαι εγώ,στην ξακουστή Vuelta Abajo,το Άγιο Δισκοπότηρο του καπνού.

Η κατασκευή στην οποία βρίσκομαι μέσα χρησιμεύει στο άπλωμα και στέγνωμα των φύλλων του καπνού με καθαρά φυσική διαδικασία.Η συγκομιδή μόλις έχει ξεκινήσει αυτό τον καιρό κι έτσι έχω την τύχη να αντικρύσω και τα φυτά σε πλήρη ανάπτυξη πριν αρχίσουν να τα "πετσοκόβουν" τα τραχιά χέρια των αγροτών.Μαθαίνω μάλιστα πως οι συνθήκες ήταν ιδανικές φέτος,κάτι που στην πράξη σημαίνει πως τα πούρα που θα πέσουν στην αγορά με ημερομηνίες παραγωγής του 2011 θα είναι εξαιρετικά.

Μάθημα 3ο: Κουβανικά Πούρα

Ιστορικά το πούρο (ετυμ.puro=καθαρό) το κάπνιζαν οι γηγενείς πλυθησμοί της Καραϊβικής με τους οποίους πρωτοήρθε σε επαφή ο Κολόμβος,στο νησί της Κούβας όπου και εγκαταστάθηκε.Την συνήθεια,του καπνίσματος τυλιγμένων φύλλων δηλαδή,την μετέφεραν σιγά σιγά και στην ηπειρωτική Ευρώπη στην Ισπανία και Πορτογαλία αρχικά και εν συνεχεία στην Γαλλία μέσω του πρεσβευτή της στη Λισσαβώνα Jean Nicot.Ναι,σωστά κάνατε τη σύνδεση,από εκεί προέρχεται.

​

Σε ότι αφορά την παραγωγή και όσο μπορώ σύντομα και περιεκτικά,έχει ως εξής.
Αφού φυτευτεί ο σπόρος το φυτό μεγαλώνει για περίπου 45 μέρες χοντρικά.Στη συνέχεια τα φύλλα μαζεύονται από τους γεωργούς σταδιακά από κάτω προς τα πάνω.Γενικώς τα φύλλα που βρίσκονται στο πάνω μέρος του φυτού είναι αυτά με την καλύτερη ποιότητα και άρωμα.Τα φύλλα απλώνονται να στεγνώσουν σε μεγάλες αποθήκες-στεγνωτήρια.Λόγω και του κλίματος της χώρας τα φύλλα δεν ξεραίνονται αλλά ουσιαστικά ωριμάζουν αποβάλλοντας χημικές ουσίες άχρηστες για την συνέχεια.

Όταν κριθούν πως είναι έτοιμα δένονται σε τεράστια δεμάτια,συχνά με φύλλα φοίνικα ενδιάμεσα,και στοιβάζονται για να να περάσουν μια πιο βίαιη διαδικασία ωρίμανσης όπου κυρίως μέσω της αυξανόμενης θερμοκρασίας που αναπτύσσουν τα δεμάτια αποβάλλεται η αμμωνία.Τέλος και αφού λυθούν από τα δεμάτια,τα φύλλα ξαναπλώνονται για την τρίτη και τελική ωρίμανση που κρατάει όσο ορίσουν οι blenders των κατασκευαστριών εταιρειών.

Hecho a mano ή αλλιώς χειροποίητο.Είναι η τέχνη,που βάζουν οι στρίφτες κατά την διαδικασία παραγωγής των πούρων,αυτή που κάνει τόσο ξεχωριστό κάθε ένα κομμάτι που φτάνει να καπνιστεί σε κάποιο σημείο του κόσμου.Ένας στρίφτης εκπαιδεύεται 9 μήνες για να στρίβει στοιχειωδώς καλά πούρα και μια ολόκληρη ζωή για να τελειοποιηθεί.Υπάρχουν βαθμίδες στους torcedores από τους αρχάριους μέχρι τους κορυφαίους.

Κάπου εδώ να πούμε για το μύθο που θέλει στα εργοστάσια πούρων να στρίβουν φύλλα στα μπούτια τους καλλίγραμμες έφηβες Κουβανές.Δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά ...η αλήθεια είναι λίγο πιο μακριά.Το μόνο που πλησιάζει στο μύθο είναι πως πράγματι οι πλειοψηφία των εργαζομένων στα εργοστάσια πούρων είναι γυναίκες.Αυτό γιατί κατ'αρχήν επειδή είναι καλή δουλειά την προτιμούν γυναίκες που λόγω μορίων (διαζευγμένες,με παιδί,κλπ.) την αποκτούν πιο εύκολα κι έπειτα επειδή είναι πιο αποδοτικές σε συνθήκες επαναλαμβανόμενης εργασίας.Επίσης γεγονός είναι ότι καθημερινά κάποιος διαφορετικός εργαζόμενος διαβάζει στους υπόλοιπους το πρωί την εφημερίδα και το μεσημέρι κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο.Από εκεί προέρχονται και μερικές διάσημες μάρκες πούρων εξ'άλλου όπως τα Montecristo και τα Romeo y Julieta.

Όλα τα κουβανικά -και όχι μόνο- πούρα αποτελούνται από το filler(το κυρίως σώμα του πούρου),το binder(αυτό που κρατάει το σώμα μαζί) και το wrapper(ένα φύλλο κορυφαίας ποιότητας που καλύπτει εξωτερικά το πούρο και δίνει γεύση,άρωμα και εμφάνιση).Τα φύλλα που συμμετέχουν σε κάθε μάρκα και σε κάθε σειρά αυτής της μάρκας καθορίζονται από τους εκάστοτε master blender και κρατούνται μυστικά.

Το τελικό προϊόν αφού περάσει από αρκετούς ελέγχους- ποιότητας,χρώματος,εμφάνισης, τραβήγματος,μεγέθους,δειγματοληπτικά ακόμα και γεύσης- μπαίνει σε ξύλινα κουτιά επενδεδυμένα με φύλλο κέδρου και σφραγίζεται με την ημερομηνία παραγωγής.Όλα αυτά με το χέρι.


Τέλος να διευκρινήσω ότι κάποτε υπήρχαν εκατοντάδες μάρκες που στριβόντουσαν στο νησί πολλές εκ των οποίων ήταν Ισπανικών αλλά και Γερμανικών συμφερόντων.Μετά την επανάσταση η παραγωγή εθνικοποιήθηκε και πολλά εργοστάσια έκλεισαν.Αυτά που έμειναν,παραδοσιακά έστριβαν το καθένα τη μάρκα του,με τον καιρό όμως εγκαταλήφθηκε και αυτή η πρακτική -κυρίως λόγω της τεράστιας παγκόσμιας ζήτησης- και πλέον σχεδόν όλες οι μάρκες στρίβονται σε οποιοδήποτε εργοστάσιο.Σήμερα υπάρχουν 26 ενεργές μάρκες με διαφορετικές σειρές πούρων στην καθεμία.Αξίζει να σημειωθεί ότι εντός μια μάρκας,πούρα από διαφορετική σειρά έχουν διαφορετικά γευστικά χαρακτηριστικά.

- Τι γίνεται έξω ρε συ;
Πιάνω τον εαυτό μου να φωνάζει.Η Malecon έχει πλημμυρίσει σε τέτοιο βαθμό που το νερό έχει αρχίσει να καταλαμβάνει το ένα μετά το άλλο τα οικοδομικά τετράγωνα.Κατεβαίνω κάτω με τις βαλίτσες,ημέρα αναχώρησης από την Αβάνα βλέπετε,για να έχω μια καλύτερη επαφή με το φαινόμενο.Όσο εμείς χαζολογούμε με το δράμα των κατοίκων που ξέχασαν τα αμάξια τους στο δρόμο ο Orlando,ο οδηγός του πούλμαν μας,έχει ήδη καταφέρει να σφηνωθεί στην είσοδο του ξενοδοχείου για να μας φορτώσει.
-Ή φεύγουμε σε δύο λεπτά ή δεν φεύγουμε καθόλου.
Ακούω τον ξεναγό μας να φωνάζει,και νοιώθω σαν να είμαι σε αποβατικό καθώς αναχωρώντας διασχίζουμε πραγματικά ποτάμια νερού και λάσπης φεύγοντας από την "πίσω" πλευρά της Αβάνας αφού δεν υπάρχει άλλη διαφυγή για την ώρα.

Τελευταία ματιά στην πόλη που μερικές μέρες αργότερα θα συνειδητοποιήσω πόσο πολύ ερωτεύτηκα.Κουβανοί στην ουρά να φάνε παγωτό,το άγαλμα του Λένον με τα αποσπώμενα γυαλιά του (έχουν βάλει φύλακα να τα προσέχει και το βράδυ τα παίρνει μαζί του,γιατί παλιότερα εξαφανιζόντουσαν σε καθημερινή βάση),κρατικά super market,ξερακιανοί γέροντες με ψάθινα καπέλα και Κουβανές καλλονές -με ελαφρύ ντύσιμο κατά κανόνα- γεμίζουν τα πάρκα και τα πεζοδρόμια.

Τελικός προορισμός το Trinidad διαμέσω Cienfuegos.Η διαδρομή μακρία και οι ιστορίες που μας αφηγείται ο ξεναγός μπόλικες,από ιστορία του νησιού εως προσωπικές εμπειρίες.Εγώ θα σας γεμίσω το κενό με την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής σήμερα στην Κούβα.

Ακούω κάτι τύπους που λένε "στην Κούβα ο μισθός είναι 15$".Σωστά τόσο είναι περίπου για τον μέσο εργάτη και τα διπλάσια για τους επιστήμονες και τους υψηλόμισθους αξιωματούχους.Πρέπει ασφαλώς να έχουμε πάντα στο μυαλό μας το κόστος ζωής και τις δημόσιες παροχές για να συγκρίνουμε επίπεδα διαβίωσης από χώρα σε χώρα.



-Δηλαδή φτάνουν αυτά τα λεφτά για να ζήσεις αξιοπρεπώς στην Κούβα;

Όχι βέβαια,υπάρχει μάλιστα κόσμος που δεν ασχολείται καν με το να εισπράξει την επιταγή της μισθοδοσίας του.Κι αυτό γιατί η Κούβα σήμερα,όπως ίσως έχω ξαναπεί,έχει μια μικρή πραγματική οικονομία και μια τεράστια παραοικονομία.Σχεδόν όλοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κάνουν μια επιπλέον δουλειά,συνήθως λίγο πιο "μαύρη".Είτε πουλώντας μαϊμού πούρα σε ανυποψίαστους τουρίστες ή προσφέροντας υπηρεσίες ερασιτεχνικής ξενάγησης,είτε χορεύοντας στο δρόμο ή σε κάποιο μαγαζί,παίζοντας μουσική,παράνομα ενοικιαζόμενα δωμάτια,παράνομα εστιατόρια,παράνομα Ι.Χ. ταξί,μαύρη αγορά δυτικών προϊόντων και πάρα πολλά άλλα.

Σας πληροφορώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν καλά χρήματα στην Κούβα.Οι αγρότες για παράδειγμα μπορεί να φτάσουν να έχουν εισόδημα 2000-3000 ευρώ το μήνα,αν και δυσκολεύονται πολύ να πείσουν τα παιδιά τους να μπουν στο επάγγελμα -μιας και προτιμούν να κυνηγήσουν την τύχη τους στην πόλη- γι'αυτό και η ύπαιθρος έχει αρχίσει να μαραζώνει στο νησί,κάτι σαν την δική μας δεκαετία του '50.

Θυμίζω ότι όλοι είναι κρατικοί υπάλληλοι.Έτσι,για παράδειγμα,σε ένα ξενοδοχείο ο μάγειρας δηλώνει 1000 μερίδες κρέας κατανάλωση για σήμερα.Ο ελεγκτής το επιβεβαιώνει.500 φάγανε οι τουρίστες.Κάτι πήραν για το σπίτι οι υπόλοιποι.Κι ότι περισσεύει φεύγει για την μαύρη αγορά και είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Πάμε λιγάκι στο οικιστικό να κατανοήσετε ακόμα καλύτερα το πρόβλημα και την πραγματικότητα του σήμερα.Το κράτος αποδίδει ένα σπίτι ανά οικογένεια,η οποία έχει πλέον τίτλο ιδιοκτησίας επ'αυτής.Η αγοραπωλησία σπιτιών απαγορεύεται,έτσι ώστε να μην μπορείς να μείνεις άστεγος ποτέ.Βέβαια μέχρι να αποδοθεί ένα καινούργιο σπίτι σε ένα μέλος της οικογένειας μπορεί να φτάσουν να ζουν στο ίδιο σπίτι 2 και 3 ολόκληρες οικογένειες.Ταυτόχρονα έχεις και αυτούς που έρχονται από την επαρχία στις πόλεις χωρίς να έχουν σπίτι (έχουν αυτό το οικογενειακό στην επαρχία).Που μένουν όλοι αυτοί;

Μια περίπτωση είναι αυτή στην οποία ιδιοκτήτες αποικιακού τύπου οικημάτων,πολύ ψιλοτάβανα κτίρια,ρίχνουν παράνομη πλάκα στο διαμέρισμα χωρίζοντάς το στη μέση και νοικιάζουν τον ημιόροφο που δημιουργείται.Μια άλλη είναι η ενοικίαση δωματίων σε σπίτια που κάποτε φιλοξενούσαν μεγαλύτερες οικογένειες αλλά που σιγά σιγά αποσυμφωρήθηκαν και έμειναν κενά δωμάτια.Πάνω σε αυτή την περίπτωση πατάει και η ανταλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας.Ναι,απαγορεύεται η αγοραπωλησία αλλά όχι η ανταλλαγή,αφού έτσι εξασφαλίζεις οποιασδήποτε μορφή στέγη.Όμως δεν είναι κανείς βλάκας να ανταλλάξει ένα μεγάλο σπίτι ή ένα σπίτι σε καλή γειτονιά με μια τρύπα.Το λογικό κενό έρχεται να καλύψει το χρήμα που πέφτει κάτω απ'το τραπέζι συνήθως από ανθρώπους που έχουν στήσει καλύτερη "μαύρη" δουλειά από τους υπόλοιπους.Θέλετε κι άλλο παράδειγμα;

Πιάνουν δυό οικογένειες που μένουν σ'ένα διόροφο έναν εργολάβο δημοσίων έργων και του λένε.
-Μετά την λήξη της βάρδιας,πάρε το συνεργείο και ελάτε να ρίξετε έναν όροφο από πάνω.
Βγάζουν όλοι ένα μεροκάματο επιπλέον -και συνήθως πολύ πιο αξιοπρεπές- τα υλικά τα παίρνουν από τα δημόσια έργα και τα δηλώνουν ως απώλειες και οι ιδιοκτήτες του αυθαίρετου το νοικιάζουν ή μένουν μέσα οι ίδιοι κι είναι όλοι ευχαριστημένοι.Έρχεται αργότερα το κράτος,που γνωρίζει καλά το οικιστικό πρόβλημα, και λέει.

​

-Αφού δεν μπορώ να σε ξεσπιτώσω,τουλάχιστον θα έρθει ένας μηχανικός να βεβαιώσει ότι δεν θα σου πέσει στο κεφάλι και θα πληρώσεις κι ένα πρόστιμο να το νομιμοποιήσεις.


Όσοι δεν καταφέρνουν να εμπλακούν στον τεράστιο αυτό κύκλο της παραοικονομιάς επιβιώνουν μέσω του sociolismo.Βάστα με να σε βαστώ θα λέγαμε εδώ.Δηλαδή δώσε σήμερα καμιά μπριζόλα και θα σου φέρω αύριο ζάχαρη που θα μου δώσει ένας που του είχα "βολέψει" την κόρη σε μια τράπεζα που του χρωστάει ένας που του είχε δώσει κάτι ανταλλακτικά για την Cadillac κλπ κλπ κλπ

Κάπου εδώ πρέπει να μπλέξω και το κράτος.Το κράτος ελέγχει δύο βασικά πράγματα σε αυτό τον κύκλο.Την απόδοση θέσεων εργασίας και την απόδοση κοινωνικών αγαθών.Αυτοί ταυτόχρονα είναι και οι μοχλοί πίεσης προς την κοινωνία.Στην Κούβα δεν έχει μπάτσους-αστακούς που βγαίνουν και δέρνουν κόσμο στους δρόμους.Στην Κούβα ο καθένας ξέρει πως αν τα πάει καλά με το κόμμα θα ανέβει πιο ψηλά στην λίστα προτεραιότητας για απόδοση οικίας,θα πάρει πιο γρήγορα αμάξι,θα βρει καλύτερη δουλειά.

"Ο καταναλωτισμός είναι μια ασθένεια από την οποία έχουμε ιαθεί",ισχυρίζεται επισήμως η κυβέρνηση.Στο επίπεδο του λαού συμβαίνει μάλλον το αντίστροφο.Οι Κουβανοί διψάνε όλο και περισσότερο για καταναλωτικά αγαθά.Στην Κούβα δεν θα δεις βίλες και Cayenne αλλά θα δεις σπίτια πενήντα ή εξήντα ετών με 40'' LCD τηλεοράσεις μέσα.Playstation,δορυφορική,κλιματισμός και σύντομα iPhone,η νέα τρέλα καταναλωτισμού που έπιασε τους Κουβανούς.Trussardi jeans και Adidas.Αυτά όλα πωλούνται σε "σκληρό" πέσο και γι'αυτό λειτουργεί όλη αυτή η παραοικονομία,για να ξεπεράσει τον παραλογισμό που λέει ότι εν έτη 2010 "το αυτοκίνητο είναι καπιταλιστικό αγαθό".

Τελοσπάντων,το αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας είναι να κινείται ένας τεράστιος όγκος χρήματος που όμως δεν στηρίζει την πραγματική οικονομία.Ούτε μπορεί να αμολήσει το κράτος τα σκυλιά να το μαζέψουν,γιατί χωρίς την παραοικονομία θα έπεφτε στην εξαθλίωση ο πληθυσμός.Αναζητάει την λύση με την απελευθέρωση μικρών επιχειρήσεων και επαγγελμάτων για να καταφέρει μέσω της φορολόγησης να βάλει κάποια από αυτά τα χρήματα στα ταμεία,κάνοντας πιθανότατα και μια στροφή σε αυτό που ονομάζεται κρατικός καπιταλισμός ώστε να καρπωθεί κι άλλο χρήμα από την πώληση μεγάλων καταναλωτικών αγαθών π.χ. αυτοκίνητα μέσω κρατικών επιχειρήσεων προσβλέποντας πάντα και στην πιθανότητα μιας άρσης του εμπάργκο.Πειράματα που ο χρόνος θα δείξει αν θα εφαρμοστούν και πόσο επικίνδυνα θα αποδειχτούν για την ιδιομορφία του νησιού.

-Φτάσαμε Cienfuegos,ξυπνήστε.

Και σιγά μην κοιμόμουνα.Δεν θέλω να χάσω ούτε μισή εικόνα από την ύπαιθρο.Ναι,οι ατέλειωτες εκτάσεις ζαχαροκάλαμου μπορεί να κουράσουν το μάτι κάποια στιγμή αλλά τα διαλείμματα με φυτείες από μπανανιές,guava,καπνά και πολλά άλλα άγνωστα σε μένα φυτά έρχονται κάθε τόσο να σε ξεκουράσουν.Αλλά κυρίως είναι οι άνθρωποι,οι άνθρωποι που περιμένουν σε κάποια στάση να περάσει - κάποτε - το υπεραστικό,οι άνθρωποι που κάνουν ωτοστόπ σχεδόν σε κάθε χιλιόμετρο της υπαίθρου,οι άνθρωποι που νωχελικά παρακολουθούν την κίνηση των αυτοκινήτων μπροστά από το αγρόσπιτό τους ενώ ξεκουράζονται σε μια ξύλινη κουνιστή πολυθρόνα,οι άνθρωποι που σε χαιρετάνε εύθυμα όταν τους χαιρετάς χωρίς ίχνος καχυποψίας,οι άνθρωποι,οι άνθρωποι...



Έχει δίκο ο ξεναγός.Πρέπει να ξυπνήσω.Οχι από τον ύπνο αλλά από τον ονειροπόλο λήθαργο που με έχει ρίξει το νησί (και που ακόμα και τώρα που σας γράφω,δυσκολεύομαι να ξεπεράσω).

Cienfuegos λοιπόν.Η πόλη έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμιο μνημείο κληρονομιάς με την αιτιολογία της εξαιρετικής αποτύπωσης του πρώιμου Ισπανικού Διαφωτισμού στην αστική ανάπτυξη.Ιδρύθηκε από Γάλλους άποικους αρχικά - η μοναδική Γαλλική αποικία στο νησί - και σήμερα αποτελεί στολίδι της Κούβας και πρώτυπο ανάπτυξης γι'αυτο και αποκαλείται "La Perla del Sur",το μαργαριτάρι του Νότου,δηλαδή.

Γρήγορη βόλτα στην κεντρική πλατεία και βουρ για Trinidad.Κι εγώ ξαναπέφτω στην idéalité μου.

​

 

[maltakias]

Πολλοί κουβανόπληκτοι ε;

Εδώ και σκέτη "Κούβα" να γράψεις θα τσιμπήσεις ένα ευχαριστώ από κάποιον.