maltakias
Member
- Μηνύματα
- 2.538
- Likes
- 3.231
- Επόμενο Ταξίδι
- Όπου λάχει
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Ένα,όχι και τόσο κρυφό,διαμάντι στην Αβάνα είναι το Μουσείο της Επανάστασης.Η επίσκεψη δεν προβλεπόταν στο πρόγραμμα του γκρούπ μας,αλλά το δικό μου έλεγε άλλα.Με την πρώτη ευκαιρία είχα σκοπό να το επισκεφτώ,πράγμα που έπραξα στην κενή μου μέρα.Εντύπωση μου έκανε ότι από καμιά εικοσαριά άτομα,μόνο εγώ κι η σύντροφός μου επιλέξαμε να το δούμε κάνοντάς με να αναρωτηθώ για μία ακόμη φορά τι έρχονται να δούνε στην Κούβα από 10.000km μακριά αν όχι την σύγχρονη ιστορία της.
Το μουσείο φιλοξενείται στο πρώην προεδρικό μέγαρο,το οποίο λειτούργησε ως τέτοιο μέχρι και την πτώση του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα το 1959.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε με μερικές ιστορικές φωτογραφίες των ηγετών της επανάστασης παράλληλα με μερικές σύγχρονες αποτυπώσεις της από μαθητές της σχολής καλών τεχνών -πιθανόν κάποια περιοδική έκθεση;- μεταξύ των οποίων ξεχώρισα μια ανακατασκευή του Granma (θα σας πω αργότερα γι'αυτό) ζωγραφισμένη απ'άκρου εις άκρον με διάφορες παραστάσεις και στην καμπίνα των επιβατών ο Φιντέλ να αγκαλιάζεται με τον Τσάβες.
Αμέσως μετά ξεκινά το ζουμί της έκθεσης.Εν αρχή ην το κόμμα και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς κι εδώ.Τα πρώτα εκθέματα έχουν να κάνουν με τη ίδρυση του ΚΚΚ(έλα δεν θέλω σαχλαμάρες) και στιγμές που σημάδεψαν τα πρώτα του βήματα,όπως η συμμετοχή του στον Ισπανικό Εμφύλιο και τις Διεθνείς Ταξιαρχίες αλλά και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης.
Η συνέχεια έχει να κάνει με την μεγάλη μορφή του ηγέτη και μέχρι πρότινος γενικού γραμματέα του κόμματος Fidel Alejandro Castro Ruz,το κίνημα της 26ης Ιουλίου καθώς και την περίοδο της προετοιμασίας της απόβασης στο νησί.
Θα μου άρεσε να αναλύσω το προφίλ του Φιντέλ κάπου εδώ αλλά το βρίσκω πολύ βαρύ για να το βάλω εμβόλιμα στην ιστορία και αρκετά φορτισμένο για να την κάνω μπάχαλο.Μπορώ όμως να πω δυό λόγια για την 26η Ιουλίου του 1953.Αυτή έχει να κάνει με την επίθεση μιας ομάδας επαναστατών,135 για την ακρίβεια,εναντίον της μεγαλύτερης φρουράς του Μπατίστα έξω από το Σαντιάγο,στο στρατόπεδο Μονκάδα.Μεταξύ των 135 εκτός του Φιντέλ,ήταν ο αδερφός του Ραούλ αλλά και ο Mario Chanes de Armas,διάσημος για την 30ετή φυλάκισή του ως αντεπαναστάτη αφού ο Φιντέλ κατάλαβε την εξουσία.
Η επίθεση στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία με αποτέλεσμα τον θάνατο 61 και την σύλληψη 51 εκ των επιτιθεμένων,αποτέλεσε όμως το έναυσμα για τον πολυετή αγώνα του Φιντέλ με στόχο την ανατροπή του Μπατίστα κι έτσι έμεινε στην ιστορία ως Κίνημα της 26ης Ιουλίου (Movimiento 26 Julio ή Μ 26-7).
Οι περισσότεροι εκ των συλληφθέντων πέρασαν από δίκη και έλαβαν ποινές κάθειρξης μέχρι και δεκατρία χρόνια.Ο Φιντέλ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 15ετή φυλάκιση σε ξεχωριστή διαδικασία και φορώντας την τήβεννο που σας παραθέτω από κάτω εκφώνησε την τελική του απολογία που έμεινε στην ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο ολοκληρώθηκε:
Μας έμαθαν ότι ο τιτάνας Μασέο είπε κάποτε πως “την ελευθερία δεν την εκλιπαρείς, την κερδίζεις με τη λεπίδα της ματσέτας”. Μας έμαθαν ότι ο Απόστολος (Χοσέ Μαρτί) έγραψε: “Ο άνθρωπος που συμμορφώνεται με άδικους νόμους και επιτρέπει σε οποιονδήποτε να ποδοπατεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, ο άνθρωπος που κακομεταχειρίζεται την πατρίδα του μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι έντιμος”.[...]
[...] Ξέρω πως η φυλακή θα είναι για μένα σκληρή, όπως είναι πάντα για όλους, με θρασύδειλες απειλές και διεστραμμένα βασανιστήρια. Αλλά δεν φοβάμαι τη φυλακή, όπως και δεν φοβάμαι και την οργή του άθλιου τυράννου που πήρε τις ζωές εβδομήντα συντρόφων μου.
Καταδικάστε με. Δεν έχει σημασία.
Η ιστορία θα με δικαιώσει! (La historia me absolverá)
Το μουσείο φιλοξενείται στο πρώην προεδρικό μέγαρο,το οποίο λειτούργησε ως τέτοιο μέχρι και την πτώση του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα το 1959.
Η περιήγησή μας ξεκίνησε με μερικές ιστορικές φωτογραφίες των ηγετών της επανάστασης παράλληλα με μερικές σύγχρονες αποτυπώσεις της από μαθητές της σχολής καλών τεχνών -πιθανόν κάποια περιοδική έκθεση;- μεταξύ των οποίων ξεχώρισα μια ανακατασκευή του Granma (θα σας πω αργότερα γι'αυτό) ζωγραφισμένη απ'άκρου εις άκρον με διάφορες παραστάσεις και στην καμπίνα των επιβατών ο Φιντέλ να αγκαλιάζεται με τον Τσάβες.
Αμέσως μετά ξεκινά το ζουμί της έκθεσης.Εν αρχή ην το κόμμα και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς κι εδώ.Τα πρώτα εκθέματα έχουν να κάνουν με τη ίδρυση του ΚΚΚ(έλα δεν θέλω σαχλαμάρες) και στιγμές που σημάδεψαν τα πρώτα του βήματα,όπως η συμμετοχή του στον Ισπανικό Εμφύλιο και τις Διεθνείς Ταξιαρχίες αλλά και τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο στα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης.



Η συνέχεια έχει να κάνει με την μεγάλη μορφή του ηγέτη και μέχρι πρότινος γενικού γραμματέα του κόμματος Fidel Alejandro Castro Ruz,το κίνημα της 26ης Ιουλίου καθώς και την περίοδο της προετοιμασίας της απόβασης στο νησί.
Θα μου άρεσε να αναλύσω το προφίλ του Φιντέλ κάπου εδώ αλλά το βρίσκω πολύ βαρύ για να το βάλω εμβόλιμα στην ιστορία και αρκετά φορτισμένο για να την κάνω μπάχαλο.Μπορώ όμως να πω δυό λόγια για την 26η Ιουλίου του 1953.Αυτή έχει να κάνει με την επίθεση μιας ομάδας επαναστατών,135 για την ακρίβεια,εναντίον της μεγαλύτερης φρουράς του Μπατίστα έξω από το Σαντιάγο,στο στρατόπεδο Μονκάδα.Μεταξύ των 135 εκτός του Φιντέλ,ήταν ο αδερφός του Ραούλ αλλά και ο Mario Chanes de Armas,διάσημος για την 30ετή φυλάκισή του ως αντεπαναστάτη αφού ο Φιντέλ κατάλαβε την εξουσία.
Η επίθεση στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία με αποτέλεσμα τον θάνατο 61 και την σύλληψη 51 εκ των επιτιθεμένων,αποτέλεσε όμως το έναυσμα για τον πολυετή αγώνα του Φιντέλ με στόχο την ανατροπή του Μπατίστα κι έτσι έμεινε στην ιστορία ως Κίνημα της 26ης Ιουλίου (Movimiento 26 Julio ή Μ 26-7).
Οι περισσότεροι εκ των συλληφθέντων πέρασαν από δίκη και έλαβαν ποινές κάθειρξης μέχρι και δεκατρία χρόνια.Ο Φιντέλ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 15ετή φυλάκιση σε ξεχωριστή διαδικασία και φορώντας την τήβεννο που σας παραθέτω από κάτω εκφώνησε την τελική του απολογία που έμεινε στην ιστορία για τον τρόπο με τον οποίο ολοκληρώθηκε:
Μας έμαθαν ότι ο τιτάνας Μασέο είπε κάποτε πως “την ελευθερία δεν την εκλιπαρείς, την κερδίζεις με τη λεπίδα της ματσέτας”. Μας έμαθαν ότι ο Απόστολος (Χοσέ Μαρτί) έγραψε: “Ο άνθρωπος που συμμορφώνεται με άδικους νόμους και επιτρέπει σε οποιονδήποτε να ποδοπατεί τη χώρα στην οποία γεννήθηκε, ο άνθρωπος που κακομεταχειρίζεται την πατρίδα του μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι έντιμος”.[...]
[...] Ξέρω πως η φυλακή θα είναι για μένα σκληρή, όπως είναι πάντα για όλους, με θρασύδειλες απειλές και διεστραμμένα βασανιστήρια. Αλλά δεν φοβάμαι τη φυλακή, όπως και δεν φοβάμαι και την οργή του άθλιου τυράννου που πήρε τις ζωές εβδομήντα συντρόφων μου.
Καταδικάστε με. Δεν έχει σημασία.
Η ιστορία θα με δικαιώσει! (La historia me absolverá)
Attachments
-
83,8 KB Προβολές: 133
-
22,8 KB Προβολές: 235
Last edited by a moderator: