Βέλγιο Ολλανδία Πάσχα στις Κάτω Χώρες

[anny]

Bruges

Φτάσαμε στη Bruges το μεσημέρι. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό με αντίτιμο 3.5 ευρώ την ημέρα και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο ibis budget hotel, ακριβώς από πάνω http://www.booking.com/hotel/be/eta...l?sid=5cef194daf1f6b7d2c6f49c9e62a9043;dcid=1

Τα δωμάτια ήταν όπως ακριβώς τα περιμέναμε βάσει και των περιγραφών άλλων μελών του forum. Καθαρά, απλά, φθηνά, αλλά και με κάποιες ιδιαιτερότητες όπως το γεγονός ότι ο νιπτήρας είναι μέσα στο δωμάτιο, η ντουζιέρα σχεδόν ημιδιαφανής και η πόρτα της τουαλέτας δεν κλείνει κανονικά. Αλλά αν είστε μόνος ταξιδιώτης, ή ζευγάρι που έχετε ήδη περάσει στο στάδιο της οικειότητας, τότε οι ιδιαιτερότητες αυτές δεν ενοχλούν καθόλου.

Ξεκινήσαμε αμέσως να δούμε την πόλη. Υπάρχουν δύο βασικές διαδρομές για να πάει κανείς από το σιδηροδρομικό σταθμό στην πόλη. Η μια διαδρομή είναι από το δρόμο ακριβώς απέναντι και η άλλη δεξιά, διασχίζοντας πρώτα το πάρκο. Η απόσταση είναι περίπου ίδια.

Γι’αυτή την πρώτη βόλτα επιλέξαμε να μην ξεκινήσουμε από το πάρκο. Άλλωστε δεν είχει πολύ ήλιο, οπότε είπαμε να το αφήσουμε για καλύτερο φως. Έτσι, η πρώτη εντύπωσή μας ήρθε κατευθείαν από τα γραφικά καλντερίμια και τα μεσαιωνικά κτίρια. Περάσαμε από το Old St-John’s Hospital και την Church of Our Lady, από τα μικρά κανάλια παραδίπλα τους, από τη γραφική St. Bonifacius bridge

και προχωρήσαμε προς το Rozenhoedkaai, μάλλον το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο της πόλης.

Συνεχίσαμε προς την πλατεία Burg και το Δημαρχείο πριν καταλήξουμε στην Grote Markt. Δυστυχώς στη κεντρική πλατεία είχαν στηθεί μεγάλες κατασκευές με καθίσματα προφανώς για κάποια μεγάλη εκδήλωση ή γιορτή, τα οποία καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της και χαλούσαν την εικόνα της. Παρόλα αυτά, τα πολύχρωμα κτίρια και το Belfort έσωζαν την κατάσταση.

Η βόλτα μας ήταν ήδη αρκετά μεγάλη και με πάρα πολλές στάσεις για φωτογραφίες, η ώρα είχε περάσει αρκετά, οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε στάση για φαγητό και τοπικά «υγρά καύσιμα».

Επιλέξαμε να πάμε στο Gran Kaffee de Passage http://www.passagebruges.com/#!gran-kaffee-english/cyv9 (πρόταση των μελών elenara88 και katkats). Η ώρα που πήγαμε ήταν περίεργη. Αργά για μεσημεριανό και νωρίς για βραδυνό (ακόμα και για τους Βέλγους), οπότε το μαγαζί ήταν σχεδόν άδειο, πράγμα που δε μας πείραξε καθόλου. Tο Flemish stew ήταν αριστούργημα, η σαλάτα περιέργως για βόρεια Ευρώπη εξαιρετική, το σουβλάκι συμπαθητικό και οι κρύες τοπικές μπύρες η τέλεια συνοδεία.

Ευχαριστημένοι συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα πανέμορφα σοκάκια και κανάλια μέχρι που νύχτωσε για τα καλά. Ήπιαμε από μια παγωμένη Leffe αγναντεύοντας το Rozenhoedkaai και συζητώντας με το ντόπιο γκαρσόνι το πόσο μεγάλη εντύπωση του είχε κάνει που τις συγκεκριμένες ημέρες στην πόλη κυκλοφορούσαν πολλοί έλληνες. Ακολουθώντας σχεδόν τον ίδιο δρόμο, επιστρέψαμε αργά αργά στο ξενοδοχείο μας. Αυτή ήταν άλλη μια όμορφη ημέρα.

Η επομένη ήταν και η τελευταία ημέρα της εκδρομής. Το αεροπλάνο μας έφευγε αργά το απόγευμα από τις Βρυξέλλες, οπότε είχαμε στη διάθεσή μας αρκετές ώρες για να χορτάσουμε την πόλη.

Αυτή τη φορά αλλάξαμε διαδρομή και διασχίσαμε το καταπράσινο πάρκο με κατεύθυνση προς το Beginhof και μετά προς τα ίδια μέρη της προηγούμενης ημέρας.

Κατόπιν, αρχίσαμε να βγαίνουμε από το κέντρο προς πιο ήσυχες και απομακρυσμένες γειτονιές και κανάλια και προσπαθούσαμε να κρατήσουμε όσο περισσότερες εικόνες της πόλης μπορούσαμε.

Το μεσημέρι κάναμε μια στάση για φαγητό, αυτή τη φορά στην τύχη και με κριτήριο μόνο το μάτι. Η επιλογή μας δεν ήταν καθόλου κακή http://www.restaurantjanvaneyck.be/en-index.htm

Είχε έρθει όμως πια η ώρα της αναχώρησης. Αποχαιρετήσαμε την παραμυθένια Bruges και σε περίπου μιάμισυ ώρα είμασταν στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών, έτοιμοι για την επιστροφή μας στην πατρίδα.

Ο ανέλπιστα καλός και ηλιόλουστος καιρός ο οποίος ήταν σύμμαχός μας αυτές τις πέντε ημέρες, σταμάτησε ξαφνικά. Με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο, ξεκίνησε η βροχή, η οποία θα κρατούσε σύμφωνα με τις προβλέψεις για τις επόμενες ημέρες.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7

First Προηγούμενη 7 of 7

Go to chapter

Go

[maska_29]

Ωραία και δεν έχω πάει... για να μου μπαίνουν ιδέες...

 

[anny]

Ολλανδία
Η διαδρομή άνετη, χωρίς διόδια, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση και σε πολύ καλούς αυτοκινητόδρομους. Έτσι σε δυόμισυ περίπου ώρες βρεθήκαμε στη μικρή πόλη Edam, λίγο έξω από το Αμστερνταμ, η οποία θα ήταν και η βάση μας.

Το ξενοδοχείο μας http://www.booking.com/hotel/nl/res...p1t1:neg;ws=&gclid=CIi0-cfCtrgCFYdf3godywcAFA σε βολικό και γραφικό σημείο δίπλα σε κανάλι, με δωρεάν παρακείμενο πάρκινγκ και συμπαθητικά δωμάτια, αν και θεωρώ ότι είναι υπερτιμημένα. Οι πληροφορίες μας έλεγαν επίσης, πως το εστιατόριο του ξενοδοχείου θεωρείται πολύ καλό. Δεν το δοκιμάσαμε γιατί δε βόλεψε. Το πρωινό του πάντως ήταν συμπαθητικό.

Ήταν νωρίς το μεσημέρι, οπότε βγήκαμε κατευθείαν να γνωρίσουμε το χωριό.

Το Edam είναι ένα τυπικό μικρό γραφικό ολλανδικό χωριό, γνωστό κυρίως για το ομώνυμο τυρί. Τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιείται και η σχετική παραδοσιακή τουριστική αγορά τυριού, μια φορά την εβδομάδα.

Ενθουσιάστηκα με τα κουκλίστικα σπίτια χτισμένα δίπλα στα κανάλια, με τις όμορφες αυλίτσες τους, με τα ποδήλατα δίπλα στην εξώπορτά τους και το τυπικό ολλανδικό τους χρώμα. Για κάποιο λόγο μου φάνηκε το πιο «παραμυθένιο» από όλα τα χωριά που επισκεφθήκαμε.

Με λιθόστρωτα σοκάκια, αρκετά πράσινα σημεία, κάποιες εκκλησίες, την κεντρική πλατεία που μόνο πλατεία δε θυμίζει, γεφυρούλες και αρκετά μαγαζιά για φαγητό, καφέ και ποτό. Αυτά στο κέντρο του. Λίγο παραέξω ξεκινά η νέα πόλη.
Εκεί τα σπίτια δεν είναι τόσο γραφικά, αλλά οι γειτονιές τους είναι τόσο καθαρές και ήσυχες , που επίσης μου άρεσαν.

Ο καιρός ηλιόλουστος και ζεστός για τα δεδομένα της χώρας. Μετά από αρκετό περπάτημα και φωτογραφίες, είχε έρθει η ώρα για την πρώτη ολλανδική μπύρα. Καταλήξαμε για ιταλικό σνακ στο συμπαθέστατο cafe-restaurant pizzzeria La galera. http://www.cafedegevangenpoort.nl/

Το απόγευμα και αφού ξεκουραστήκαμε για λίγο, αποφασίσαμε να πάμε στο Αμστερνταμ, αλλά με το λεωφορείο. Η περιοχή δεν έχει τρένο και φυσικά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να πάμε με το αυτοκίνητο, γιατί αυτό είναι ένα πολύ ακριβό σπορ λόγω κόστους της στάθμευσης. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν το επιλέξαμε και ως βάση μας.

Η στάση λοιπόν των λεωφορείων βρίσκεται πέντε λεπτά με τα πόδια από το ξενοδοχείο. Είχαμε μελετήσει από πριν τα λεωφορεία και τα δρομολόγια που μας εξυπηρετούσαν (http://9292.nl/en#). Υπήρχαν αρκετά. Τα περισσότερα περνούσαν από τη διπλανή πόλη Volendam με αρκετές στάσεις, αλλά εμείς προτιμήσαμε το Νο 314, το οποίο εκτελούσε τη διαδρομή Hoorn – Amsterdam με ελάχιστες στάσεις μετά το Edam. Ετσι, από το Edam δε χρειαζόμασταν πάνω από 20 λεπτά για να βρεθούμε από τη ησυχία του χωριού, στον πανικό του Αμστερνταμ.

Κατεβήκαμε μια στάση πριν το τέρμα (βολικότερο γιατί το τέρμα είναι από την πίσω πλευρά του Centraal Station) και ανακατευτήκαμε στην πολυκοσμία. Περπατήσαμε αρκετά. Προς την πλατεία Dam και μετά προς τα κανάλια. Τίποτα δεν είχε αλλάξει σε αυτή την πόλη από την τελευταία μας επίσκεψη. Το ίδιο ζωντανή, πολύβουη και όμορφη.

Μετά από κάμποση ώρα καταλήξαμε στη Leidseplein και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας για φαγητό σε μεξικάνικο εστιατόριο. Η επιλογή μας δεν ήταν και η καλύτερη. Το φαγητό τελικά ήταν πολύ νόστιμο, αλλά το σέρβις επιοικώς απαράδεκτο. Τα κυρίως πιάτα άργησαν πάρα πολύ να σερβιριστούν, πράγμα που μας έφερε απίστευτο εκνευρισμό. Η μόνη λύση για να καλμάρουμε ήταν να πνίξουμε τον πόνο μας σε μεγάλα ποτήρια παγωμένης Heineken.

Στη συνέχεια και αφού είχε νυχτώσει για τα καλά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, πάλι με τα πόδια, έτσι ώστε να ρουφήξουμε όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσαμε από το βραδυνό φασαριόζικο Αμστερνταμ. Το λεωφορείο έφυγε στην ώρα του και εμείς φτάσαμε λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο έρημο Edam. Από τη στάση του λεωφορείου μέχρι το ξενοδοχείο δε συναντήσαμε κανέναν, δεν ακούσαμε τίποτα, δεν είδαμε ούτε ένα φως αναμένο μέσα στα σπίτια. Μόνο τα βήματά μας ακούγονταν στα πλακόστρωτα καλντερίμια και μόνο εμείς περπατούσαμε μέσα στην ανοιξιάτικη ομίχλη. Ωρα για ύπνο λοιπόν.

 

[ikarialover]

Πολύ μου αρέσει η αρχή της ιστορίας σου..Παρακολουθώ με ενδιαφέρον! Παρεμπιπτόντως, οι φωτογραφίες είναι φανταστικές!

 

[deka]

Τι υπέροχες φωτογραφίες είναι αυτές;;;
Και η αφήγηση βέβαια δεν πάει πίσω... νόμισα ότι άκουσα τα βήματά σας στο πλακόστρωτο!

 

[nicole.g.<3]

Καταπληκτική αρχή...και οι φωτογραφίες πραγματικά απίστευτες!!! Περιμένω με αμείωτο ενδιαφέρον τη συνέχεια !

 

[chris7]

Καταπληκτική αρχή...και οι φωτογραφίες πραγματικά απίστευτες!!! Περιμένω με αμείωτο ενδιαφέρον τη συνέχεια !

Συμφωνώ απόλυτα.

 

[maska_29]

Να πω κι εγώ τα καλά μου λόγια για την περιγραφή και τις πολύ ωραίες φωτογραφίες!

 

[anny]

Άλλη μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα ξημέρωσε, οπότε ξεκινήσαμε για το πάρκο Keukenhof http://www.keukenhof.nl/ λίγο έξω από την πόλη Lisse. Το συγκεκριμένο πάρκο ανοίγει για το κοινό μόνο λίγες εβδομάδες το χρόνο, από Μάρτιο έως και Μάιο και είναι γεμάτο ανθισμένες τουλίπες και υάκινθους. Το εισιτήριο είναι κάπως τσιμπημένο, αλλά αν βρεθείτε άνοιξη στην περιοχή και σας περισσεύουν μερικά ευρώ, σίγουρα αξίζει. Παρόλο που φτάσαμε μόλις μισή ώρα μετά το άνοιγμα των κήπων, οι ουρές των αυτοκινήτων ήταν ήδη μεγάλες, πράγμα που μας έκανε αρχικά να πανικοβληθούμε. Όμως η οργάνωση, ο αριθμός των υπαλλήλων και το μέγεθος των πάρκινγκ, ήταν αρκετά ώστε να μην αντιμετωπίσουμε κανένα πρόβλημα ή καθυστέρηση. Μείναμε αρκετή ώρα χαζεύοντας και φωτογραφίζοντας τα απίθανα χρώματα των λουλουδιών.

Αφού το μάτι ικανοποιήθηκε με την έκρηξη των χρωμάτων γύρω μας, φύγαμε από το πάρκο και με το αυτοκίνητο κατευθυνθήκαμε από τον παρακείμενο επαρχιακό δρόμο προς το Hillegom. Στη διαδρομή αυτή, αριστερά και δεξιά του δρόμου υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις με τουλιποχώραφα. Ανθισμένες κίτρινες, κόκκινες, ροζ, πορτοκαλί τουλίπες γύρω μας. Το μάτι δε χόρταινε και η φωτογραφική μηχανή δε σταματούσε.

Επόμενος προορισμός μας το μεσαιωνικό Haarlem. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν πολύ ωραία. Μετά τα τουλιποχώραφα περάσαμε από μια δασώδη περιοχή και σε μισή ωρίτσα είχαμε φτάσει στο Haarlem. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε δημόσιο πάρκινγκ, πληρώνοντας σε παρκόμετρο και πήραμε το δρόμο για το κέντρο της πόλης. Ξεκινήσαμε από την περατζάδα δίπλα στον ποταμό Spaarne και το μύλο De Adriaan.

Στη συνέχεια πήγαμε στη μεγάλη πλατεία της αγοράς (De Grote Markt), η οποία θεωρείται από τις ομορφότερες της χώρας. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την ευχαριστηθούμε, γιατί μεγάλο μέρος της είχε καλυφθεί από τεράστια παιχνίδια λούνα παρκ με εκκωφαντική μουσική που καλούσε τον κόσμο να διασκεδάσει. Άρα, το μόνο που μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε ήταν από ένα μεγάλο χωνάκι πατάτες με μαγιονέζα και από ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα. Παρόλο που εμείς δεν καταφέραμε να ευχαριστηθούμε την επίσκεψή μας, θεωρούμε ότι η πόλη είναι όμορφη και σίγουρα αξίζει κάποιος να τη βάλει στο ταξιδιωτικό του
πρόγραμμα.

 

[anny]

Επιστροφή στο Edam για ανασυγκρότηση δυνάμεων και νωρίς το απόγευμα ξανά στο δρόμο.

Η καταλληλότερη επιλογή για την ώρα αυτή, ήταν το νησάκι Marken. Για την ακρίβεια ήταν κάποτε νησί, αλλά πλέον συνδέεται με την κυρίως χώρα με δρόμο. Μια λωρίδα άσφαλτος και αριστερά, δεξιά η θάλασσα.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο μοναδικό πάρκινγκ επί πληρωμή που υπάρχει ακριβώς έξω από την είσοδο του χωριού και περπατήσαμε μέχρι το μικρό λιμάνι. Χαρακτηριστικό του Marken είναι τα πράσινα ξύλινα παραδοσιακά σπιτάκια. Στο λιμάνι υπήρχαν αρκετά σκάφη, ο αέρας λυσσομανούσε και ένα τσούρμο ολλανδοί είχαν αράξει στη λιακάδα σε μια μικρή έκταση γκαζόν με αυτοσχέδιο barbeque και μπύρες. Το απόγευμα, όταν ο ήλιος αρχίζει σιγά σιγά να πέφτει, το ψαροχώρι αυτό φωτίζεται πολύ ωραία.

Στη βόρεια άκρη του νησιού υπάρχει και ένας πολύ όμορφος φάρος, τον οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε από κοντά γιατί στο δρόμο αυτό δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα και με τα πόδια ήταν μεγάλη η απόσταση.

Επόμενος σταθμός μας το κοντινό Volendam. Παλιά αποτελούσε το επίνειο του Edam, αλλά στην πορεία εξελίχθηκε ως ανεξάρτητη πόλη με αρκετούς κατοίκους. Ομολογώ ότι παρότι είναι γραφικό δεν μας πολυάρεσε. Το βρήκαμε πολύ τουριστικό, αν και πέσαμε σε περίοδο με σχετικά λίγο κόσμο. Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου δίπλα στο λιμάνι υπάρχουν πάρα πολλά καταστήματα με σουβενίρ και πάρα πολλά εστιατόρια και καφέ με θέα τα αραγμένα στο λιμάνι σκάφη. Η βόλτα μας ήταν σχετικά σύντομη γιατί ήδη είχε αρχίζει να πέφτει το φως, οπότε και καταλήξαμε για φαγητό και μπύρες σε ένα από τα μαγαζιά του λιμανιού.

Αποφασίσαμε εφόσον ήταν πολύ κοντά στο κατάλυμά μας, να το ξαναδούμε και την επομένη νωρίς το πρωί με καλύτερο φως και ακόμα λιγότερο κόσμο.

Πράγματι, το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε τη μέρα μας πάλι από το Volendam. Η πόλη έχει κάποια βολικά σημεία με δωρεάν πάρκινγκ (http://parkeren.edam-volendam.nl/english.html) , ένα από τα οποία προτιμήσαμε και τις δύο φορές. Μάλιστα επειδή βρισκόταν πίσω από κάποια βιομηχανικά κτίρια, πιστέψαμε πως το gps μας κάπως μπερδεύτηκε, πράγμα που δεν ίσχυε. Δίπλα ακριβώς σε αυτά τα κτίρια υπάρχει μια μεγάλη αλάνα διαμορφωμένη σε πάρκινγκ και από εκεί ανεβαίνοντας τα σκαλάκια ανάμεσα στα κτίρια, βρίσκεσαι αμέσως στον παραθαλάσσιο δρόμο με τα κουκλίστικα σπίτια, ο οποίος οδηγεί προς το λιμάνι.

Το Volendam φημιζόταν παλιά για τις παραδοσιακές του φορεσιές και γι’αυτό το λόγο υπάρχουν σήμερα κάποια τουριστικά μαγαζιά, στα οποία μπορείς να φορέσεις αυτές τις ενδυμασίες και να φωτογραφηθείς. Ενας ακόμα λόγος που βρήκαμε την πόλη εξαιρετικά τουριστική με την κακή έννοια.

Από το λιμάνι αυτό, υπάρχει και θαλάσσια σύνδεση με το νησάκι Marken, βολικό ίσως για όσους δεν έχουν αυτοκίνητο και θέλουν να συνδυάσουν μια εκδρομή με λεωφορείο στα Edam, Volendam, Marken.

 

[ikarialover]

Καλά, οι φωτογραφίες δεν παίζονται...

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου και ταυτοχρονα ενας πολυ καλος οδηγος για τις πολεις που επισκεφθηκες!Αλλα και οι φωτογραφιες σου τελειες!Οι τουλιπες ειναι σαν πινακες ζωγραφικης!
Τωρα,για τα μυδια,σιγουρα επειδη τα εφαγες σε τουριστικο εστιατοριο,τα εφαγες ακριβοτερα,απο ενα αλλο συνοικιακο και οχι γνωστο...αυτο συμβαινει σε ολον τον κοσμο,οπως επισης το εμποριο των αναμνηστικων και των κιτς αντικειμενων,ανθει,οπου υπαρχουν τουριστες.....
Περιμενω με αγωνια την συνεχεια