psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.558
- Likes
- 60.738
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Η αντίστροφη μέτρηση
Η κατασκευή του συμμετρικού πάρκου «Catedralei» συνέπεσε με αυτή του καθεδρικού ναού κατά το 1830. Ένας ναός που και αυτός αντιμετώπισε τις καταστροφές του πολέμου, έκλεισε, χτίστηκε εκ νέου μαζί με το καμπαναριό του και λειτουργεί πλέον αδιάκοπα από το 1996 ως τα σήμερα ως ο κύριος ναός φυσικά της Μολδαβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας:
Το φως της ημέρας επιβεβαίωνε τη χθεσινοβραδινή μου σκέψη, πως πρόκειται για ένα πολύ ωραίο σημείο καταμεσής του κέντρου, που άπαντες αφιερώνουν λίγο ή και περισσότερο χρόνο για να το απολαύσουν. Η προέκταση της ευθείας του πάρκου οδηγούσε στον γνωστό πεζόδρομο «Eugen Doga» που συνεχίσαμε κι εμείς τη μεσημεριανή μας βόλτα:
Αρκετά χάλκινα αγάλματα με θεματολογία από την καθημερινή ζωή, βρύσες, παγκάκια, δέντρα και κατάφυτα παρτέρια με λουλούδια κοσμούν την πλευρά αυτή της πόλης που ουκ ολίγοι ντόπιοι προστρέχουν καθημερινώς:
Να κι ένα τεχνολογικό δέντρο – γιγαντιαίος φορτιστής, αποτέλεσμα που ελπίζουμε να αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα στο προσεχές μέλλον:
Ο πεζόδρομος κατέληγε σε ένα ακόμη σημαντικό μνημείο που θέλαμε να επισκεφτούμε, το σπουδαίο «Eroilor Comsomolului Leninist» αφιερωμένο στους νέους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα κατά τον πόλεμο:
Σχεδόν απέναντι κι αφού περάσαμε πρώτα τη λεωφόρο Grigore Vieru βρήκαμε και το μνημείο του γκέτο «Victimelor Ghetoului» του Κισνάου, ιστορία που ομολογώ πως δε γνώριζα, που με τη σειρά του αφιερώθηκε στη μνήμη των Εβραίων της πόλης που αρπάχτηκαν από το γκέτο και θανατώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης:
Πολλά σημαντικά κι ωραία βλέπαμε, ήταν όμως επιβεβλημένη στιγμή ένα ακόμη διάλειμμα το οποίο οφείλαμε στους εαυτούς μας κι έγινε με χαρά τη Strada Mitropolit Gavriil μπαίνοντας με φόρα στο μαγαζί που βρήκαμε (όχι τυχαία) μπροστά μας:
Το «Churchill's Whisky Bar» είναι από ‘κείνα τα μαγαζιά που αν βρισκότανε σε καμιά άλλη διασημότερη τρόπον τινά πόλη και όχι στο Κισινάου θα γραφόταν διθύραμβοι. Το λόγο νομίζω μπορείτε να τον αντιληφθείτε μέσω εικονών:
Με την ευκαιρία διαπιστώσαμε πως ήμασταν πάλι αρκετή ώρα νηστικοί οπότε βγήκαμε προς αναζήτηση κάποιου εστιατορίου κόβοντας δρόμο για ευκολία και πάλι από το σκιερό πάρκο του καθεδρικού ναού:
Η αναζήτηση δεν απέδωσε καρπούς καταλήγοντας και πάλι στη γνωστή Ιρλανδική για κάτι γρήγορο, κάνοντας τη θλιβερή διαπίστωση πως τόσες μέρες στη χώρα κι ακόμα δεν είχαμε δοκιμάσει ένα από τα κρασιά της, κάτι που διορθώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες:
Με την τάξη να έχει αποκατασταθεί πλέον, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο κάτι που είχαμε μάθει καλά, κάνοντας πρωτίστως μια στάση στο ναό «Sfânta Cuvioasă Teodora de la Sihla» που είχε χτιστεί το 1895 αρχικά ως γυμνάσιο θηλέων:
Το τελευταίο βράδυ είχε κιόλας φτάσει και δε μας έπαιρνε γι’ αναβολές. Από νωρίς για τις πρώτες αναγνωριστικές στο μπαρ του Rockovoy ανάμεσα σε άλλους τουρίστες:
Από τη πρώτη νυχτιά όμως κάτι άλλο είχε τραβήξει την προσοχή μας και είχε φτάσει η ώρα να επιβεβαιώσουμε. Πόσοι από σας άραγε θα κατεβαίνατε τη συγκεκριμένη σκάλα προς το υπόγειο ενός χώρου που ακόμα δε ξέραμε περί τίνος πρόκειται;
Η νέα μόδα που έχει κατακλύσει την Ευρώπη είναι αυτή των «κρυφών» μπαρ, που μπαίνεις μέσα χτυπώντας κάποιο κουδούνι όπως σ’ αυτό καλή ώρα το συμπαθές μπαράκι που δε βρίσκει κανείς ούτε στους χάρτες. Μια μπύρα για την εμπειρία θα την πίναμε:
Εξάλλου η Brothers ήταν ακόμα μια φορά ορθάνοιχτη, περιμένοντας μας για το μεγάλο φινάλε στην εκδρομή:
Ωραία εκδρομή!
Η κατασκευή του συμμετρικού πάρκου «Catedralei» συνέπεσε με αυτή του καθεδρικού ναού κατά το 1830. Ένας ναός που και αυτός αντιμετώπισε τις καταστροφές του πολέμου, έκλεισε, χτίστηκε εκ νέου μαζί με το καμπαναριό του και λειτουργεί πλέον αδιάκοπα από το 1996 ως τα σήμερα ως ο κύριος ναός φυσικά της Μολδαβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας:
Το φως της ημέρας επιβεβαίωνε τη χθεσινοβραδινή μου σκέψη, πως πρόκειται για ένα πολύ ωραίο σημείο καταμεσής του κέντρου, που άπαντες αφιερώνουν λίγο ή και περισσότερο χρόνο για να το απολαύσουν. Η προέκταση της ευθείας του πάρκου οδηγούσε στον γνωστό πεζόδρομο «Eugen Doga» που συνεχίσαμε κι εμείς τη μεσημεριανή μας βόλτα:
Αρκετά χάλκινα αγάλματα με θεματολογία από την καθημερινή ζωή, βρύσες, παγκάκια, δέντρα και κατάφυτα παρτέρια με λουλούδια κοσμούν την πλευρά αυτή της πόλης που ουκ ολίγοι ντόπιοι προστρέχουν καθημερινώς:
Να κι ένα τεχνολογικό δέντρο – γιγαντιαίος φορτιστής, αποτέλεσμα που ελπίζουμε να αποτελεί εξαίρεση και όχι κανόνα στο προσεχές μέλλον:
Ο πεζόδρομος κατέληγε σε ένα ακόμη σημαντικό μνημείο που θέλαμε να επισκεφτούμε, το σπουδαίο «Eroilor Comsomolului Leninist» αφιερωμένο στους νέους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα κατά τον πόλεμο:
Σχεδόν απέναντι κι αφού περάσαμε πρώτα τη λεωφόρο Grigore Vieru βρήκαμε και το μνημείο του γκέτο «Victimelor Ghetoului» του Κισνάου, ιστορία που ομολογώ πως δε γνώριζα, που με τη σειρά του αφιερώθηκε στη μνήμη των Εβραίων της πόλης που αρπάχτηκαν από το γκέτο και θανατώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης:
Πολλά σημαντικά κι ωραία βλέπαμε, ήταν όμως επιβεβλημένη στιγμή ένα ακόμη διάλειμμα το οποίο οφείλαμε στους εαυτούς μας κι έγινε με χαρά τη Strada Mitropolit Gavriil μπαίνοντας με φόρα στο μαγαζί που βρήκαμε (όχι τυχαία) μπροστά μας:
Το «Churchill's Whisky Bar» είναι από ‘κείνα τα μαγαζιά που αν βρισκότανε σε καμιά άλλη διασημότερη τρόπον τινά πόλη και όχι στο Κισινάου θα γραφόταν διθύραμβοι. Το λόγο νομίζω μπορείτε να τον αντιληφθείτε μέσω εικονών:
Με την ευκαιρία διαπιστώσαμε πως ήμασταν πάλι αρκετή ώρα νηστικοί οπότε βγήκαμε προς αναζήτηση κάποιου εστιατορίου κόβοντας δρόμο για ευκολία και πάλι από το σκιερό πάρκο του καθεδρικού ναού:
Η αναζήτηση δεν απέδωσε καρπούς καταλήγοντας και πάλι στη γνωστή Ιρλανδική για κάτι γρήγορο, κάνοντας τη θλιβερή διαπίστωση πως τόσες μέρες στη χώρα κι ακόμα δεν είχαμε δοκιμάσει ένα από τα κρασιά της, κάτι που διορθώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες:
Με την τάξη να έχει αποκατασταθεί πλέον, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο κάτι που είχαμε μάθει καλά, κάνοντας πρωτίστως μια στάση στο ναό «Sfânta Cuvioasă Teodora de la Sihla» που είχε χτιστεί το 1895 αρχικά ως γυμνάσιο θηλέων:
Το τελευταίο βράδυ είχε κιόλας φτάσει και δε μας έπαιρνε γι’ αναβολές. Από νωρίς για τις πρώτες αναγνωριστικές στο μπαρ του Rockovoy ανάμεσα σε άλλους τουρίστες:
Από τη πρώτη νυχτιά όμως κάτι άλλο είχε τραβήξει την προσοχή μας και είχε φτάσει η ώρα να επιβεβαιώσουμε. Πόσοι από σας άραγε θα κατεβαίνατε τη συγκεκριμένη σκάλα προς το υπόγειο ενός χώρου που ακόμα δε ξέραμε περί τίνος πρόκειται;
Η νέα μόδα που έχει κατακλύσει την Ευρώπη είναι αυτή των «κρυφών» μπαρ, που μπαίνεις μέσα χτυπώντας κάποιο κουδούνι όπως σ’ αυτό καλή ώρα το συμπαθές μπαράκι που δε βρίσκει κανείς ούτε στους χάρτες. Μια μπύρα για την εμπειρία θα την πίναμε:
Εξάλλου η Brothers ήταν ακόμα μια φορά ορθάνοιχτη, περιμένοντας μας για το μεγάλο φινάλε στην εκδρομή:
Ωραία εκδρομή!
) μου θύμισαν έντονα τα ουκρανικά τσεμπουρέκ που είναι λεπτές τηγανιτές πίτες με ποικίλη γέμιση.
Και ο κόσμος πρέπει να είναι πολύ φιλότιμος....
