Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 174
- Likes
- 1.249
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
Το πρωί ένιωθα καλύτερα και αφού φάγαμε το πρωινό μας ξεκινήσαμε για να πάρουμε την βαρκούλα προς το Μπούρτζι. Πριν όμως φτάσουμε εκεί κάναμε μια μικρή βόλτα στα μαγαζιά. Βρήκαμε μια gelateria όπου ανήκει σε έναν ιταλό κύριο και αποφασίσαμε το απόγευμα να φάμε εκεί χειροποίητο Ιταλικό παγωτό . Υστέρα μπήκαμε σε ένα βιβλιοπωλείο όπου αγόρασα ένα βιβλίο, όπως κάνω σε κάθε μέρος που πηγαίνουμε διακοπές και κατευθυνθήκαμε προς την προβλήτα για να πάρουμε το πλοιαράκι προς το Μπούρτζι. Το αντίτιμο ήταν στα 4 ευρώ και ευτυχώς που το προλάβαμε στο τσακ διότι το επόμενο ήταν σε μια ώρα και ίσως παραπάνω!
Η απόσταση μέχρι το Μπούρτζι ήταν μικρή και φτάσαμε σε μερικά λεπτά. Το κάστρο χτίστηκε το 1473 από του Ενετούς και ανά τους αιώνες έχει χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Μάλιστα είχε μετατραπεί και σε ξενοδοχείο την δεκαετία του ’30. Από την στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στον χώρο του κάστρου αντιληφθήκαμε πως γίνονταν έργα και αυτό μας ενόχλησε αρκετά μιας και ένα μεγάλο μέρος του ήταν κλειστό για τους επισκέπτες. Φαίνεται πως όπου πηγαίνουμε γίνονται έργα! Είχαμε είκοσι λεπτά στην διάθεση μας , κάναμε την μικρή μας βόλτα στον χώρο και βγάλαμε και αρκετές φωτογραφίες. Μόλις τελείωσε ο χρόνος μας γυρίσαμε στην βάρκα με επόμενο προορισμό το Παλαμήδι!
Για να επισκεφτούμε το Ενετικό φρούριο έπρεπε να πάρουμε το αμάξι, δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβούμε τα 999 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή, αν και βάλαμε το GPS σαν οδηγό μας πήγε από τον λάθος δρόμο όποτε ζητήσαμε οδηγίες από μια κάτοικο της περιοχής. Είχε αρκετό χώρο για παρκινγκ μπροστά από την είσοδο· πληρώσαμε το αντίτιμο που ήταν στα 12 ευρώ μπήκαμε στο φρούριο.
Το Παλαμήδι χτίστηκε το 1687 και είναι ένας τεράστιος καλοδιατηρημένος χώρος όπου μπορεί ο καθένας να περπατήσει με την ηρεμία του στα δρομάκια θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική του φρουρίου. Διάφορες πινακίδες σε ενημερώνουν για το τι βρίσκεται εκεί που κοιτάς και φυσικά στο Παλαμήδι βρίσκεται και η φυλακή του Κολοκοτρώνη, όπου χρειάζεται μια κάποια ευλυγισία για να καταφέρεις να μπεις μέσα. Όσοι πάσχετε από ρευματικά δεν θα το πρότεινα, φοβερή υγρασία!
Η ζέστη ήταν αρκετά ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη και ενώ θέλαμε να γυρίσουμε κάθε πιθαμή του χώρου, νιώθαμε την κόπωση να μας καταβάλει και εγώ που αντιμετωπίζω ένα μικρό πρόβλημα με το άσθμα ένιωσα φοβερή αδυναμία. Είδαμε αρκετά από το φρούριο και φύγαμε με πολύ καλές εντυπώσεις. Η θέα είναι εκπληκτική, βλέπεις όλο το Ναύπλιο στο πιάτο που λένε και ατενίζεις την θάλασσα όσο θες!
Μετά την επίσκεψη μας το Παλαμήδι θέλαμε οπωσδήποτε μια βουτιά στα παγωμένα νερά για αυτό κατευθύναμε προς την παραλία Καραθώνα. Η παραλία αυτή μου άρεσε πιο πολύ από την προηγούμενη. Ήταν μεγαλύτερη και πιο ήσυχη. Πήραμε δυο χυμούς και αφεθήκαμε στην γλυκιά αύρα της θάλασσας.
Για φαγητό γυρίσαμε στο Ναύπλιο και καθίσαμε σε μια ψαροταβέρνα απέναντι από την προκυμαία. Φάγαμε του σκασμού και πήραμε μαζί μας τα περισσευούμενα για το βράδυ. Τα γατάκια της παλιάς πόλης μυρίστηκαν τον μεζέ και μέχρι να φτάσουμε στην πανσιόν μας ακολουθούσαν γύρω στα δεκαπέντε μικρά τριχωτά πλασματάκια. Αποφασίσαμε να κάτσουμε λίγο στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε μιας και το air-condition δεν σταματούσε να δουλεύει και όταν πέσει ο ήλιος λίγο να βγούμε για βόλτα στα σοκάκια.
Ξεκινήσαμε με μια επίσκεψη στην πρώτη βουλή των Ελλήνων η οποία στεγάστηκε από το 1825 μέχρι το 1826 στο τζαμί το οποίο είχε μετατραπεί για αυτό τον σκοπό από τον αρχιτέκτονα Βαλλιάνο. Τώρα λειτουργεί σαν συνεδριακός χώρος και το ονομάζουν Βουλευτικό. Εμείς το είδαμε απέξω, αν και κοιτάζοντας μέσα από τα τζάμια είδαμε όλο τον εσωτερικό χώρο.
Μετά προχωρήσαμε μέχρι την πλατεία Συντάγματος όπου μπορείς να δεις τα εξής: το Αρχαιολογικό Μουσείο, το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και το ανάκτορο Ιωάννη Καποδίστρια. Είναι μια ωραία πλατεία, προσεγμένη και αρχοντική. Ύστερα περπατήσαμε μέχρι το μαγαζί με το Ιταλικό παγωτό για να γλυκαθούμε καθώς περπατούμε στα στενά της πόλης. Κάποια στιγμή ακούσαμε μια οδηγό να μιλάει για την τοποθεσία όπου δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας , θέλαμε να το δούμε για αυτό και την πήραμε από πίσω μέχρι να φτάσουμε.
Όταν φτάσαμε ανακαλύψαμε πως στον τοίχο υπάρχει το σημάδι από την σφαίρα και μια σύντομη περιγραφή για το τι συνέβη εκείνη την μέρα. Φύγαμε μέσα από τα στενάκια για να δούμε την πύλη της Ξηράς.
Η πύλη της Ξηράς όσο και αν σας φαίνεται περίεργο κάποτε ήταν η μοναδική είσοδο της πόλης και μπροστά από την πύλη υπήρχε ένας υδάτινος δίαυλος όπου προσάραζαν καραβάκια. Χτίστηκε το 1687 και δυστυχώς δεν υπήρχε πλέον το 1897. Μπροστά στην πύλη αυτή παράδωσαν τα κλειδιά της πόλης στον νεαρό βασιλιά Όθωνα το 1833. Η αναστηλωμένη πλέον πύλη είναι πολύ όμορφη και το βράδυ ακόμα πιο εντυπωσιακή. Τα σοκάκια εκεί γύρω είναι πολύ γραφικά και τα περπατήσαμε πολύ ώρα μέχρι να αποφασίσουμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο.
Όταν φτάσαμε στον δρόμο της πανσιόν προσέξαμε πως διπλά από το πάρκινγκ είχε μια είσοδο που οδηγούσε μέσα στο βράχο και αποφασίσαμε να δούμε που θα μας βγάλει. Τελικά ο διάδρομος οδηγούσε σε ασανσέρ που σε έβγαζαν στην κορυφή του βράχου που υπήρχε ένα ξενοδοχείο στην Ακροναυπλία. Ήταν μαγευτική η θέα!
Κατεβήκαμε και πήγαμε προς την πανσιόν· ήμασταν κουρασμένοι και μας περίμενε ένα δροσερό κρεβάτι!
Η απόσταση μέχρι το Μπούρτζι ήταν μικρή και φτάσαμε σε μερικά λεπτά. Το κάστρο χτίστηκε το 1473 από του Ενετούς και ανά τους αιώνες έχει χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους. Μάλιστα είχε μετατραπεί και σε ξενοδοχείο την δεκαετία του ’30. Από την στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στον χώρο του κάστρου αντιληφθήκαμε πως γίνονταν έργα και αυτό μας ενόχλησε αρκετά μιας και ένα μεγάλο μέρος του ήταν κλειστό για τους επισκέπτες. Φαίνεται πως όπου πηγαίνουμε γίνονται έργα! Είχαμε είκοσι λεπτά στην διάθεση μας , κάναμε την μικρή μας βόλτα στον χώρο και βγάλαμε και αρκετές φωτογραφίες. Μόλις τελείωσε ο χρόνος μας γυρίσαμε στην βάρκα με επόμενο προορισμό το Παλαμήδι!
Για να επισκεφτούμε το Ενετικό φρούριο έπρεπε να πάρουμε το αμάξι, δεν υπήρχε περίπτωση να ανεβούμε τα 999 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή, αν και βάλαμε το GPS σαν οδηγό μας πήγε από τον λάθος δρόμο όποτε ζητήσαμε οδηγίες από μια κάτοικο της περιοχής. Είχε αρκετό χώρο για παρκινγκ μπροστά από την είσοδο· πληρώσαμε το αντίτιμο που ήταν στα 12 ευρώ μπήκαμε στο φρούριο.
Το Παλαμήδι χτίστηκε το 1687 και είναι ένας τεράστιος καλοδιατηρημένος χώρος όπου μπορεί ο καθένας να περπατήσει με την ηρεμία του στα δρομάκια θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική του φρουρίου. Διάφορες πινακίδες σε ενημερώνουν για το τι βρίσκεται εκεί που κοιτάς και φυσικά στο Παλαμήδι βρίσκεται και η φυλακή του Κολοκοτρώνη, όπου χρειάζεται μια κάποια ευλυγισία για να καταφέρεις να μπεις μέσα. Όσοι πάσχετε από ρευματικά δεν θα το πρότεινα, φοβερή υγρασία!
Η ζέστη ήταν αρκετά ενοχλητική αλλά και επικίνδυνη και ενώ θέλαμε να γυρίσουμε κάθε πιθαμή του χώρου, νιώθαμε την κόπωση να μας καταβάλει και εγώ που αντιμετωπίζω ένα μικρό πρόβλημα με το άσθμα ένιωσα φοβερή αδυναμία. Είδαμε αρκετά από το φρούριο και φύγαμε με πολύ καλές εντυπώσεις. Η θέα είναι εκπληκτική, βλέπεις όλο το Ναύπλιο στο πιάτο που λένε και ατενίζεις την θάλασσα όσο θες!
Μετά την επίσκεψη μας το Παλαμήδι θέλαμε οπωσδήποτε μια βουτιά στα παγωμένα νερά για αυτό κατευθύναμε προς την παραλία Καραθώνα. Η παραλία αυτή μου άρεσε πιο πολύ από την προηγούμενη. Ήταν μεγαλύτερη και πιο ήσυχη. Πήραμε δυο χυμούς και αφεθήκαμε στην γλυκιά αύρα της θάλασσας.
Για φαγητό γυρίσαμε στο Ναύπλιο και καθίσαμε σε μια ψαροταβέρνα απέναντι από την προκυμαία. Φάγαμε του σκασμού και πήραμε μαζί μας τα περισσευούμενα για το βράδυ. Τα γατάκια της παλιάς πόλης μυρίστηκαν τον μεζέ και μέχρι να φτάσουμε στην πανσιόν μας ακολουθούσαν γύρω στα δεκαπέντε μικρά τριχωτά πλασματάκια. Αποφασίσαμε να κάτσουμε λίγο στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε μιας και το air-condition δεν σταματούσε να δουλεύει και όταν πέσει ο ήλιος λίγο να βγούμε για βόλτα στα σοκάκια.
Ξεκινήσαμε με μια επίσκεψη στην πρώτη βουλή των Ελλήνων η οποία στεγάστηκε από το 1825 μέχρι το 1826 στο τζαμί το οποίο είχε μετατραπεί για αυτό τον σκοπό από τον αρχιτέκτονα Βαλλιάνο. Τώρα λειτουργεί σαν συνεδριακός χώρος και το ονομάζουν Βουλευτικό. Εμείς το είδαμε απέξω, αν και κοιτάζοντας μέσα από τα τζάμια είδαμε όλο τον εσωτερικό χώρο.
Μετά προχωρήσαμε μέχρι την πλατεία Συντάγματος όπου μπορείς να δεις τα εξής: το Αρχαιολογικό Μουσείο, το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και το ανάκτορο Ιωάννη Καποδίστρια. Είναι μια ωραία πλατεία, προσεγμένη και αρχοντική. Ύστερα περπατήσαμε μέχρι το μαγαζί με το Ιταλικό παγωτό για να γλυκαθούμε καθώς περπατούμε στα στενά της πόλης. Κάποια στιγμή ακούσαμε μια οδηγό να μιλάει για την τοποθεσία όπου δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας , θέλαμε να το δούμε για αυτό και την πήραμε από πίσω μέχρι να φτάσουμε.
Όταν φτάσαμε ανακαλύψαμε πως στον τοίχο υπάρχει το σημάδι από την σφαίρα και μια σύντομη περιγραφή για το τι συνέβη εκείνη την μέρα. Φύγαμε μέσα από τα στενάκια για να δούμε την πύλη της Ξηράς.
Η πύλη της Ξηράς όσο και αν σας φαίνεται περίεργο κάποτε ήταν η μοναδική είσοδο της πόλης και μπροστά από την πύλη υπήρχε ένας υδάτινος δίαυλος όπου προσάραζαν καραβάκια. Χτίστηκε το 1687 και δυστυχώς δεν υπήρχε πλέον το 1897. Μπροστά στην πύλη αυτή παράδωσαν τα κλειδιά της πόλης στον νεαρό βασιλιά Όθωνα το 1833. Η αναστηλωμένη πλέον πύλη είναι πολύ όμορφη και το βράδυ ακόμα πιο εντυπωσιακή. Τα σοκάκια εκεί γύρω είναι πολύ γραφικά και τα περπατήσαμε πολύ ώρα μέχρι να αποφασίσουμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο.
Όταν φτάσαμε στον δρόμο της πανσιόν προσέξαμε πως διπλά από το πάρκινγκ είχε μια είσοδο που οδηγούσε μέσα στο βράχο και αποφασίσαμε να δούμε που θα μας βγάλει. Τελικά ο διάδρομος οδηγούσε σε ασανσέρ που σε έβγαζαν στην κορυφή του βράχου που υπήρχε ένα ξενοδοχείο στην Ακροναυπλία. Ήταν μαγευτική η θέα!
Κατεβήκαμε και πήγαμε προς την πανσιόν· ήμασταν κουρασμένοι και μας περίμενε ένα δροσερό κρεβάτι!