panta45
Member
- Μηνύματα
- 75
- Likes
- 24
- Επόμενο Ταξίδι
- Ταυλανδη
H Mrs ξεκινησε πρωι πρωι, ωρα 7.30 με τον οδηγο-καθηγητη, για το συνεδριο. Ηταν η ημερα της παρουσιασης της εργασιας της, αλλα το απογευμα στις 5.00.
Ετσι ο συνοδος (εγω), ειχα το πρωινο μου ελευθερο να κυκλοφορησω κατά βουλησιν. Αλλωστε η Παρασκευη είναι επισημη αργια για τους μουσουλμανους. Ευκαιρια να το εκμεταλευτω.(ως εργαζομενος συνοδος!!!!!!......)
Μετα το πλουσιο πρωινο, ξεκινησα ο δικος σου, με καμερες και φωτογραφικες, αλλα κυριως με πολύ κεφι, να κατακτησω την Τεχερανη.
Βγαινω στον δρομο…..νεκρα. Ενα αυτοκινητο εδώ και ένα εκει…Πεζοι ελαχιστοι…Μαγαζια κλειστα…Σκετη απογοητευση…..
Ξαναγυριζω στο ξενοδοχειο και ζηταω βοηθεια από τον Receptionist. Μου συνιστα να παρω ένα ταξι και να κατευθυνθω βορεια στο Darband. Εκει και πολύ ομορφα είναι και κοσμο θα εχει μου εγγυηθηκε.
Πραγματι η συμβουλη του ηταν εξαιρετικη. Το ταξι αρχισε να ανεβαινει σε μια λεωφορο με πλατανια τεραστια δεξια και αριστερα, με σπιτια πανεμορφα, μονοκατοικιες με κηπους και δροσια από τρεχουμενα νερα.
Στο πλαι του δρομου κυλουσε ένα ποταμακι και στην πλατεια του Darband γινοταν το αδιαχωρητο. Κυκλοφοριακο εμφραγμα. Χωρος parking ουτε για αστειο. Εκατονταδες αυτοκινητα να προσπαθουν να κανουν τον κυκλο της πλατειας για να παρουν τον δρομο της καθοδου μηπως βρουν parking στο κατεβασμα!
Οι επιβατες ολων αυτων των αυτοκινητων εκτος του οδηγου, ειχαν αποβιβαστει και συνεχιζαν με τα ποδια το ανεβασμα. Παρεες τεραστιες των 10-20 ατομων, στην πλειονοτητα νεαρα αγορια και κοριτσια, με τα σακκιδια η τα σακουλακια τους, ανεβαιναν στο βουνο.
Το Darband βρισκεται στους προποδες του ορους Ελμπουρζ, του ορους που δεσποζει της Τεχερανης και το οποιο αγαπουν ιδιαιτερα οι Ιρανοι. Το Ελμπουρζ είναι το φυσικο οριο μεταξυ Τεχερανης και Κασπιας θαλασσας.
Αρχισα να ανεβαινω και εγω ακολουθωντας το πληθος γεματος απορια που πανε, τι το εξαιρετικο εχει εκει?
Στη μια πλευρα του δρομου μαγαζακια που πουλανε διαφορα γλυκα, φρουτα και ξηρους καρπους. Στην άλλη κυλαει ορμητικο το ποταμακι και σε ορισμενα σημεια σχηματιζει καταρρακτακια λογω της κλισης του εδαφους. Τα πλατανια ανεβαινουν και αυτά στο πλαι του δρομου και η δροσια είναι εξαιρετικη.
Σε λιγο σταματαει ο δρομος και γινεται ένα κακοτραχαλο μονοπατι αλλοτε με σκαλια και αλλοτε με γλιστερες πετρες. Ο κοσμος συνεχιζει να ανεβαινει απτοητος…Τωρα αντι για μαγαζακια στο πλαι του μονοπατιου υπαρχουν κεντρακια για τσαι η φαγητο, στρωμενα με χαλια και ονταδες με μαξιλαρες.
Το βουητο του νερου και το θροισμα των φυλων των πλατανιων σε αυτό το δροσερο περιβαλλον, σου δινουν την αισθηση του δρομου του παραδεισου.
Καποιες παρεες ειχαν ηδη καθισει κατω από πλατανια και άλλες συνεχιζαν το ανεβασμα.
Εγω πηρα τον δρομο της επιστροφης κυριως από ανασφαλεια αν θα ευρισκα ευκολα μεσον να επιστρεψω στο ξενοδοχειο. Τελικα ηταν πολύ ευκολο, τα ταξι είναι παντου και με λιγα ριαλια και το σχετικο παζαρι σε πανε παντου.
Η απορια μου για την αποδραση αυτή του κοσμου στο βουνο, απαντηθηκε από τον υπαλληλο του ξενοδοχειου. «Ειναι ημερα αργιας και είναι η μοναδικη διασκεδαση που εχουμε. Οικογενειες η παρεες, κανουν πικ-νικ σε παρκα, η σε βουνα, η αθλοπαιδιες σε ανοικτους χωρους».
Τοτε συνειδητοποιησα αυτά που ειχα διαβασει για τους περιορισμους τους. Δεν υπαρχουν σινεμα, θεατρα, συναυλιες, χοροι, όπως εμεις τα ξερουμε. Η τηλεοραση είναι απολυτως ελεγχομενη και καθοδηγουμενη. Ευτυχειτε!!!!!!
Το απογευμα κοστουμαρισμενος, με καμερες και φοτο συνοδευσα την καλη μου στο συνεδριο για την παρουσιαση της.
Η αιθουσα, τυπικη συνεδριακη αιθουσα, με το πανελ του προεδρειου, το βημα των ομιλητων, την οθονη προβολης διαφανειων και τα καθισματα του ακροατηριου.
Την διαφορα εκαναν τα πορτραιτα των Αγιατολαδων πανω από την οθονη, και οι μαντηλοφορουσες γιατρινες, ακομη και στο πανελ του προεδρειου, δυο καταμαυρα καλυμενες με ολοσωμο χιτωνα (τσαντορ) και μαυρο μαντηλι.
Παρακολουθησα αρκετους ομιλητες και ομιλητριες μεχρι να ερθει η σειρα μας. Οι περισσοτερες Ιρανες γυναικες ομιλητριες ,ξεκινουσαν την ομιλια τους με την φραση «Εις το ονομα του Αλαχ, του πολυευσπλαχνου και…….» Με εντυπωσιασε… Σε ιατρικο συνεδριο….τοση φανατιλα η….μηπως εξαναγκασμος ? Αυτό δεν το παρατηρουσες με τους ανδρες ομιλητες !..Μυστηριο…δεν μου λυθηκε η απορια !!:roll:
Η Mrs με τα γελακια της και τα αστειακια της, πολύ cool, εκανε αισθηση και τα πηγε παρα πολύ καλα. Μετα το τελος των ομιλιων, στο lobby του συνεδριου μας πλησιασε η μια μαυροφορα του προεδρειου, η οποια ηταν μια γλυκυτατη ευπαρουσιαστη νεαρα γιατρινα και η οποια μας ζητησε πληροφοριες γιατι ενδιαφεροταν να κανει μεταπτυχιακο στην Ελλαδα. Η κοπελα αυτη στην αιθουσα, αρχισε την παρουσιαση της «Εις το ονομα του Αλαχ….». Την κοιταζα και σκεφτομουν…..τι κρυβει αραγε αυτό το κοριτσι κατω από αυτό το μαυρο ρασο… Μιλαει ετσι γιατι είναι αναγκασμενη…η το κανει ενσυνειδητα…..?
Επιστροφη στο ξενοδοχειο, προχειρα ρουχα για περπατημα και ξεχυθηκαμε στα παρκα της Τεχερανης σαν τους Ιρανους. Ευτυχως δεν ειχε ακομα νυχτωσει.
Η εικονα ηταν εντυπωσιακη. Οπου υπηρχε γρασιδι, και η Τεχερανη εχει πολλα και ομορφα παρκα, ειχαν απλωσει κιλιμια και χαλια, οικογενειες σε παρεες με τα παιδια τους (πολλα παιδια..) να παιζουν τριγυρω, ετρωγαν και συζητουσαν απολαμβανοντας την δροσια του παρκου. Αυτη η εικονα μεχρι πολύ αργα το βραδυ.
Περιττο να πω ότι προβλημα ασφαλειας δεν υπαρχει απολυτως κανενα. Ουτε για μια στιγμη δεν αιστανθηκα ότι κινδυνευω η πρεπει να προσεχω ιδιαιτερα. Τα στοιχειωδη μετρα ασφαλειας που πρεπει να παιρνει κανεις οπου και αν βρισκεται, για τα πραγματα του, και τιποτε άλλο.
Στη βολτα μας συναντησαμε και 2 κινηματογραφους. Επαιζαν εργα τυπου «Ο αγαπητικος της βοσκοπουλας». Όπως μας εξηγησαν αργοτερα, τα περισσοτερα είναι ιρανικες παραγωγες με ευλαβικη τηρηση των κανονων ενδυμασιας και συμπεριφορας.
Εάν εμφανιστουν καποιες ξενες παραγωγες, είναι εντονα λογοκριμενες και οπου ο νεος παει να πλησιασει η να πιασει το χερι της νεας…..κοβεται η σκηνη και…ξαναεμφανιζεται γυρω από ένα τραπεζι ολη η οικογενεια χαρουμενη να γευματιζει. Καταλαβαινετε ότι εχουν κοπει διαλογοι σε καιρια σημεια και στο τελος δεν βγαινει νοημα από το story. Εσεις θα πηγαινατε σε τετοιο…. κινηματογραφο ?....
Συνεχιζεται…….
Ετσι ο συνοδος (εγω), ειχα το πρωινο μου ελευθερο να κυκλοφορησω κατά βουλησιν. Αλλωστε η Παρασκευη είναι επισημη αργια για τους μουσουλμανους. Ευκαιρια να το εκμεταλευτω.(ως εργαζομενος συνοδος!!!!!!......)
Μετα το πλουσιο πρωινο, ξεκινησα ο δικος σου, με καμερες και φωτογραφικες, αλλα κυριως με πολύ κεφι, να κατακτησω την Τεχερανη.
Βγαινω στον δρομο…..νεκρα. Ενα αυτοκινητο εδώ και ένα εκει…Πεζοι ελαχιστοι…Μαγαζια κλειστα…Σκετη απογοητευση…..
Ξαναγυριζω στο ξενοδοχειο και ζηταω βοηθεια από τον Receptionist. Μου συνιστα να παρω ένα ταξι και να κατευθυνθω βορεια στο Darband. Εκει και πολύ ομορφα είναι και κοσμο θα εχει μου εγγυηθηκε.
Πραγματι η συμβουλη του ηταν εξαιρετικη. Το ταξι αρχισε να ανεβαινει σε μια λεωφορο με πλατανια τεραστια δεξια και αριστερα, με σπιτια πανεμορφα, μονοκατοικιες με κηπους και δροσια από τρεχουμενα νερα.
Στο πλαι του δρομου κυλουσε ένα ποταμακι και στην πλατεια του Darband γινοταν το αδιαχωρητο. Κυκλοφοριακο εμφραγμα. Χωρος parking ουτε για αστειο. Εκατονταδες αυτοκινητα να προσπαθουν να κανουν τον κυκλο της πλατειας για να παρουν τον δρομο της καθοδου μηπως βρουν parking στο κατεβασμα!
Οι επιβατες ολων αυτων των αυτοκινητων εκτος του οδηγου, ειχαν αποβιβαστει και συνεχιζαν με τα ποδια το ανεβασμα. Παρεες τεραστιες των 10-20 ατομων, στην πλειονοτητα νεαρα αγορια και κοριτσια, με τα σακκιδια η τα σακουλακια τους, ανεβαιναν στο βουνο.
Το Darband βρισκεται στους προποδες του ορους Ελμπουρζ, του ορους που δεσποζει της Τεχερανης και το οποιο αγαπουν ιδιαιτερα οι Ιρανοι. Το Ελμπουρζ είναι το φυσικο οριο μεταξυ Τεχερανης και Κασπιας θαλασσας.
Αρχισα να ανεβαινω και εγω ακολουθωντας το πληθος γεματος απορια που πανε, τι το εξαιρετικο εχει εκει?
Στη μια πλευρα του δρομου μαγαζακια που πουλανε διαφορα γλυκα, φρουτα και ξηρους καρπους. Στην άλλη κυλαει ορμητικο το ποταμακι και σε ορισμενα σημεια σχηματιζει καταρρακτακια λογω της κλισης του εδαφους. Τα πλατανια ανεβαινουν και αυτά στο πλαι του δρομου και η δροσια είναι εξαιρετικη.
Σε λιγο σταματαει ο δρομος και γινεται ένα κακοτραχαλο μονοπατι αλλοτε με σκαλια και αλλοτε με γλιστερες πετρες. Ο κοσμος συνεχιζει να ανεβαινει απτοητος…Τωρα αντι για μαγαζακια στο πλαι του μονοπατιου υπαρχουν κεντρακια για τσαι η φαγητο, στρωμενα με χαλια και ονταδες με μαξιλαρες.
Το βουητο του νερου και το θροισμα των φυλων των πλατανιων σε αυτό το δροσερο περιβαλλον, σου δινουν την αισθηση του δρομου του παραδεισου.
Καποιες παρεες ειχαν ηδη καθισει κατω από πλατανια και άλλες συνεχιζαν το ανεβασμα.
Εγω πηρα τον δρομο της επιστροφης κυριως από ανασφαλεια αν θα ευρισκα ευκολα μεσον να επιστρεψω στο ξενοδοχειο. Τελικα ηταν πολύ ευκολο, τα ταξι είναι παντου και με λιγα ριαλια και το σχετικο παζαρι σε πανε παντου.
Η απορια μου για την αποδραση αυτή του κοσμου στο βουνο, απαντηθηκε από τον υπαλληλο του ξενοδοχειου. «Ειναι ημερα αργιας και είναι η μοναδικη διασκεδαση που εχουμε. Οικογενειες η παρεες, κανουν πικ-νικ σε παρκα, η σε βουνα, η αθλοπαιδιες σε ανοικτους χωρους».
Τοτε συνειδητοποιησα αυτά που ειχα διαβασει για τους περιορισμους τους. Δεν υπαρχουν σινεμα, θεατρα, συναυλιες, χοροι, όπως εμεις τα ξερουμε. Η τηλεοραση είναι απολυτως ελεγχομενη και καθοδηγουμενη. Ευτυχειτε!!!!!!
Το απογευμα κοστουμαρισμενος, με καμερες και φοτο συνοδευσα την καλη μου στο συνεδριο για την παρουσιαση της.
Η αιθουσα, τυπικη συνεδριακη αιθουσα, με το πανελ του προεδρειου, το βημα των ομιλητων, την οθονη προβολης διαφανειων και τα καθισματα του ακροατηριου.
Την διαφορα εκαναν τα πορτραιτα των Αγιατολαδων πανω από την οθονη, και οι μαντηλοφορουσες γιατρινες, ακομη και στο πανελ του προεδρειου, δυο καταμαυρα καλυμενες με ολοσωμο χιτωνα (τσαντορ) και μαυρο μαντηλι.
Παρακολουθησα αρκετους ομιλητες και ομιλητριες μεχρι να ερθει η σειρα μας. Οι περισσοτερες Ιρανες γυναικες ομιλητριες ,ξεκινουσαν την ομιλια τους με την φραση «Εις το ονομα του Αλαχ, του πολυευσπλαχνου και…….» Με εντυπωσιασε… Σε ιατρικο συνεδριο….τοση φανατιλα η….μηπως εξαναγκασμος ? Αυτό δεν το παρατηρουσες με τους ανδρες ομιλητες !..Μυστηριο…δεν μου λυθηκε η απορια !!:roll:
Η Mrs με τα γελακια της και τα αστειακια της, πολύ cool, εκανε αισθηση και τα πηγε παρα πολύ καλα. Μετα το τελος των ομιλιων, στο lobby του συνεδριου μας πλησιασε η μια μαυροφορα του προεδρειου, η οποια ηταν μια γλυκυτατη ευπαρουσιαστη νεαρα γιατρινα και η οποια μας ζητησε πληροφοριες γιατι ενδιαφεροταν να κανει μεταπτυχιακο στην Ελλαδα. Η κοπελα αυτη στην αιθουσα, αρχισε την παρουσιαση της «Εις το ονομα του Αλαχ….». Την κοιταζα και σκεφτομουν…..τι κρυβει αραγε αυτό το κοριτσι κατω από αυτό το μαυρο ρασο… Μιλαει ετσι γιατι είναι αναγκασμενη…η το κανει ενσυνειδητα…..?
Επιστροφη στο ξενοδοχειο, προχειρα ρουχα για περπατημα και ξεχυθηκαμε στα παρκα της Τεχερανης σαν τους Ιρανους. Ευτυχως δεν ειχε ακομα νυχτωσει.
Η εικονα ηταν εντυπωσιακη. Οπου υπηρχε γρασιδι, και η Τεχερανη εχει πολλα και ομορφα παρκα, ειχαν απλωσει κιλιμια και χαλια, οικογενειες σε παρεες με τα παιδια τους (πολλα παιδια..) να παιζουν τριγυρω, ετρωγαν και συζητουσαν απολαμβανοντας την δροσια του παρκου. Αυτη η εικονα μεχρι πολύ αργα το βραδυ.
Περιττο να πω ότι προβλημα ασφαλειας δεν υπαρχει απολυτως κανενα. Ουτε για μια στιγμη δεν αιστανθηκα ότι κινδυνευω η πρεπει να προσεχω ιδιαιτερα. Τα στοιχειωδη μετρα ασφαλειας που πρεπει να παιρνει κανεις οπου και αν βρισκεται, για τα πραγματα του, και τιποτε άλλο.
Στη βολτα μας συναντησαμε και 2 κινηματογραφους. Επαιζαν εργα τυπου «Ο αγαπητικος της βοσκοπουλας». Όπως μας εξηγησαν αργοτερα, τα περισσοτερα είναι ιρανικες παραγωγες με ευλαβικη τηρηση των κανονων ενδυμασιας και συμπεριφορας.
Εάν εμφανιστουν καποιες ξενες παραγωγες, είναι εντονα λογοκριμενες και οπου ο νεος παει να πλησιασει η να πιασει το χερι της νεας…..κοβεται η σκηνη και…ξαναεμφανιζεται γυρω από ένα τραπεζι ολη η οικογενεια χαρουμενη να γευματιζει. Καταλαβαινετε ότι εχουν κοπει διαλογοι σε καιρια σημεια και στο τελος δεν βγαινει νοημα από το story. Εσεις θα πηγαινατε σε τετοιο…. κινηματογραφο ?....
Συνεχιζεται…….
