Πολωνία Πολωνία II – Η επιστροφή (Gdańsk, Sopot, Pruszcz Gdanski, Warsaw, Wroclaw)

[gkalla]

Wroclaw - Part II

Την τελευταία μέρα που θα την είχαμε πλήρη στο Wroclaw ξυπνήσαμε νωρίς αλλά πριν φύγουμε απολαύσαμε ένα πρωινό καφεδάκι στο πολύ καλό διαμέρισμα που μας φιλοξενούσε. Ήταν τόσο καλά εξοπλισμένο που είχε μηχανή του καφέ και κάψουλες καλής ποιότητας και μάλιστα όχι μόνο όσες θα χρειαζόμασταν για τις 3 διανυκτερεύσεις αλλά πολύ περισσότερες.

Είχαμε αποφασίσει την σημερινή μέρα να δούμε αξιοθέατα κυρίως έξω από τα στενά όρια της παλιάς πόλης. Περπατήσαμε καμιά 500αριά μέτρα και σύντομα φτάσαμε στην τάφρο (Fosa Miejska) και το πάρκο που την περιβάλλει. Το πάρκο ήταν ήσυχο χωρίς πολύ κόσμο οπότε ευχαριστηθήκαμε την βόλτα. Στον πρώτο κεντρικό δρόμο (Świdnicka) που διέκοπτε την τάφρο συναντήσαμε την Όπερα του Wroclaw και το ωραίο κτίριο του παλιού ξενοδοχείου Monopol που βρίσκεται απέναντι και διαγώνια της.

Ακουλουθήσαμε την οδό Świdnicka απομακρυνόμενοι από την παλιά πόλη, κάνοντας την απαραίτητη παράκαμψη για να δούμε το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους Ανώνυμους Πεζούς, ένα σύμπλεγμα αγαλμάτων που αναπαριστούν ανθρώπους που χάθηκαν χωρίς ίχνη στην διάρκεια του προηγούμενου καθεστώτος. Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ένας “επώνυμος” που χωρίς εμένα θα ήταν κι αυτός αγνοούμενος καθώς είναι γνωστή η “ικανότητα” προσανατολισμού που (δεν) έχει.

Επιστρέψαμε στην τάφρο και την περάσαμε από άλλο σημείο, την οδό Krupnicza, συναντώντας το κτίριο του νέου χρηματιστηρίου (Nowa Giełda) ενώ απέναντι βρισκόταν το αδιάφορο κτίριο του National Forum of Music. Μόνο ο νάνος - μαέστρος που βρισκόταν μπροστά του άξιξε φωτογραφίας.

Σε μικρή απόσταση από εκεί βρισκόταν το Βασιλικό Παλάτι του Βρότσλαβ που περισσότερο θύμιζε καθεδρικό παρά παλάτι.

Είχε έρθει όμως η ώρα να πάμε στο μουσείο του πανεπιστημίου οπότε μπήκαμε στην παλιά πόλη. Διασχίζοντας την κάθετα, ρίξαμε μια ματιά στο εσωτερικό της St Elizabeth of Hungary που την προηγούμενη μέρα την είχαμε σχεδόν αγνοήσει.

Φτάνοντας στο ποτάμι πετύχαμε ένα παλιό, παραδοσιακό συρμό του τραμ που εκτελούσε κανονικά τα δρομολόγιά του.

Μπήκαμε στο μουσείο του πανεπιστημίου αγοράζοντας το εισιτήριο για όλες τις αίθουσες και τα εκθέματά του. Ελάχιστος κόσμος βρισκόταν στο χώρο οπότε φαινόταν πως θα απολαμβάναμε με την ησυχία μας την επίσκεψη. Ξεκινήσαμε με την πρώτη αίθουσα, την Oratorium Marianum μένοντας με το στόμα ανοιχτό.

Ακολούθησε η Aula Leopoldina, ακόμη μια τρομερή αίθουσα, που επιπλέον ήταν γεμάτη με τοιχογραφίες με πορτρέτα επιστημόνων και φιλοσόφων, κυρίως αρχαίων Ελλήνων.

Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα φαρδιά σκαλιά με στόχο να φτάσουμε στην κορυφή του Μαθηματικού Πύργου. Στα κεφαλόσκαλα των ορόφων υπήρχε μια έκθεση με αστρονομικά όργανα όλων σχεδόν των εποχών, άκρως ενδιαφέρουσα.

Οι στάσεις για να θαυμάζουμε όλα τα ενδιάμεσα εκθέματα βοηθούσαν ώστε να ανέβουμε σχετικά ξεκούραστα. Όταν τελικά φτάσαμε στην κορυφή είμασταν ελαφρά λαχανιασμένοι αλλά όταν είδαμε την θέα ξεχάσαμε αμέσως την κούραση μας.

Κατεβήκαμε από τον πύργο και μπήκαμε στις υπόλοιπες αίθουσες που βρίσκονταν δίπλα από την είσοδο για να δούμε τις άλλες εκθέσεις. Δεν είδαμε κάτι το εξαιρετικό εκεί αλλά στην πρώτη από αυτές πετύχαμε κάποια αντίγραφα αρχαιοελληνικών αγαλμάτων, τον Ηνίοχο των Δελφών κι ένα άγαλμα της Νιόβης.

Στην τελευταία αίθουσα υπήρχε φωτογραφικό υλικό από την κατεστραμμένη πόλη αλλά και από το ίδιο το πανεπιστήμιο κατά την περίοδο του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Βγήκαμε αρκετά κουρασμένοι κι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό, δροσιστικό διάλειμμα. Να πιούμε καμιά παγωμένη μπυρίτσα.
Και ξαφνικά έγινε “θαύμα”!
Ο @stonerolling ήπιε μεγαλύτερη μπύρα από μένα!!!
Επιτέλους τα κατάφερα!!!

Για του λόγου το αληθές δείτε την διαφορά με πέρυσι στη Ρώμη.

Του χρόνου θα τον στείλω για μεταπτυχιακά στον @psilos3 …

Μετά από αυτό το ιστορικό γεγονός ξεκινήσαμε κάπως πιο βαριεστημένα για να πάμε προς την περιοχή που βρίσκεται το Centennial Hall, ένα κτίριο γιγαντιαίων διαστάσεων που εκτελεί χρέη εκθεσιακού κέντρου και συναυλιακού χώρου. Όταν φτάσαμε εκεί, απογοητευτήκαμε από το κτίριο και στρέψαμε την προσοχή μας στο πάρκο της περιοχής.

Πολύ κοντά ήταν τελικά το Multimedia σιντριβάνι του Wroclaw. Τυχαία η ώρα ήταν κατάλληλη και σε λίγο θα ξεκινούσε η “παράσταση” του σιντριβανιού. Αρκετός κόσμος ήταν στην περιοχή και οι περισσότεροι είχαν φέρει τα παιδιά τους για να την δουν. Η μουσική ξεκίνησε κι εμείς καθίσαμε στο γρασίδι κι απολαύσαμε το θέαμα.

Όμως δεν κράτησε πολύ και μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να δούμε τον Ιαπωνικό κήπο που ήταν εκεί δίπλα (ήταν κλειστός) φύγαμε από το πάρκο με σκοπό να πάρουμε το τραμ και να επιστρέψουμε στο κέντρο της πόλης. Πολύ κοντά στην στάση του τραμ είδαμε μια ενδιαφέρουσα γέφυρα (Zwierzyniecki) και πήγαμε ως εκεί για να την παρατηρήσουμε. Αν και μερικώς υπό επισκευή μπορέσαμε να την δούμε αρκετά καλά κάτω από τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου που εκείνη την ώρα έδυε.

Επιστρέψαμε στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και για πρώτη φορά προσέξαμε σ’ ένα από τα παραδοσιακά σπίτια που την περιβάλλουν να περνούν σκιές στα παράθυρα. Προφανώς υπήρχαν προβολικά που έδειχναν αυτές τις πολύ καλά σκηνοθετημένες εικόνες.

Καθώς ήταν Κυριακή βράδυ κυκλοφορούσε πολύ λιγότερος κόσμος στους δρόμους της παλιάς πόλης ενώ τα διάφορα εστιατόρια και μπαράκια ήταν μισοάδεια. Κι εμείς έπρεπε να είμαστε κάπως πιο συγκρατημένοι καθώς την επόμενη μέρα θα επιστρέφαμε στην Αθήνα.
Πήγαμε λοιπόν για μερικές αποχαιρετιστήριες τεκίλες στο γνωστό λάτιν μπαράκι. Ήταν ίσως το μόνο μαγαζί του κέντρου που είχε κόσμο. Δυστυχώς όμως είχε και πολλούς Αμερικανούς. Και εξηγούμαι.
Όλες τις μέρες είχαμε δει, σε όλες τις πόλεις που είχαμε περάσει, πολλούς Αμερικανούς τουρίστες με την γνωστή απαίσια, αλαζονική συμπεριφορά τους αλλά σε γενικές γραμμές την είχαμε αγνοήσει όσο δεν μας ενοχλούσε άμεσα. Οι Πολωνοί δυστυχώς τους βλέπουν ως σωτήρες τους και δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο πρωθυπουργός τους είχε δηλώσει ότι χρειάζονται περισσότερη Αμερική. Όταν θα γίνουν κι αυτοί κανονική αποικία τους (όπως εμείς), θα βάλουν μυαλό αλλά θα είναι αργά.
Αυτή τη φορά όμως βρεθήκαμε απέναντι σε μια παρέα από δαύτους που είχαν την γνωστή επεκτατική τακτική. Με όπλο τους, τα υπερβολικά κιλά που κουβαλούσαν, άρχισαν να μας απωθούν από το σταντ στο οποίο είχαμε καθίσει. Ένας από αυτούς, ξυπόλητος (!!!) και βρωμερός άρχισε ταυτόχρονα να παρενοχλεί μια κάπως ηλικιωμένη κυρία του διπλανού σταντ με τον χειρότερο τρόπο ενώ ένας άλλος προσπαθούσε να πείσει τον @stonerolling να χορέψει μαζί του. Στο τέλος για να μην φτάσουμε σε βίαιες συμπεριφορές μια παρέα από Πολωνέζες που κατάλαβε τι συνέβαινε, μας κάλεσε στο τραπέζι τους. Αναγκαστήκαμε λοιπόν να καθίσουμε μαζί τους κάνοντας πως διασκεδάζουμε μεταξύ μας. Ο Δημήτρης τους έριχνε συχνά βλέμματα μίσους παρολο που συνέχιζαν να προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Κάποια στιγμή στην τελευταία προσπάθεια επικοινωνίας ο Δημήτρης τους φώναξε με μανία “What? What do you want? Mercy me!!!” Ευτυχώς έπιασε και σχετικά σύντομα έφυγαν οπότε το περιστατικό έληξε αναίμακτα.

Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα και φυσικά πήραμε σαντουιτσάκια από το Zabka! Αυτή τη φορά χωρίς άσχημα επακόλουθα.

Το επόμενο πρωινό είχαμε αρκετό χρόνο για να συμμαζέψουμε τα πράγματά μας να πιούμε ένα καφεδάκι και να φύγουμε για το αεροδρόμιο με την άνεση μας. Η πτήση της Ryanair έφυγε στην ώρα της και το ταξίδι ήταν ήσυχο κι απροβλημάτιστο. Ο @stonerolling βρήκε την ευκαιρία και προσευχήθηκε έριξε έναν περιποιημένο υπνάκο.

Τελικά τον ξεθέωσα!!!

Χάρτης διαδρομής 2ης μέρας στο Wroclaw

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Πολύ ωραία πράγματα, περιμένω με ανυπομονησία.
Λατρεμένη Πολωνία!

 

[gkalla]

Gdansk – Part Ι

Ξεκινήσαμε από Αθήνα σχεδόν άυπνοι αλλά χωρίς καθυστέρηση και φτάσαμε στην ώρα μας στη Βαρσοβία. Στο βάθος φάνηκε το μικρό δάσος με τους ουρανοξύστες της πόλης που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.

Πήραμε το τοπικό τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης με κόστος 3,5€ το άτομο.
Καθώς το τραίνο για το Gdansk αναχωρούσε σε 2 ώρες είχαμε χρόνο για μια γρήγορη βόλτα γύρω από το σταθμό.
Το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών δέσποζε στην περιοχή τραβώντας όλα τα βλέματα. Ορόσημο για την πόλη και σημείο προσανατολισμού όπου κι αν βρίσκεσαι.

Ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι, σχολιάσαμε το δώρο του «Πατερούλη» και αναχωρήσαμε για Gdansk.

Διαδρομή με τραίνο σύγχρονο, καθαρό και απόλυτα συνεπές στα προγραμματισμένα ωράρια, πόση ομοιότητα με τον ΟΣΕ… Από λάθος είχαμε κλείσει θέσεις που κοιτούσαν ανάποδα στην κίνηση του τραίνου και αυτό μας ταλαιπώρησε λίγο.
Περιμέναμε να δούμε και ίσως να φωτογραφίσουμε 1-2 αξιοθέατα από τα οποία θα περνούσαμε αλλά δεν είδαμε κανένα, λόγω ατυχίας. Κατ’ αρχήν δεν είδαμε το Malbork Castle γιατί το περιμέναμε από την λάθος πλευρά του τραίνου! Την δε γέφυρα Most Tczewski δεν την είδαμε καθώς λόγω εργασιών συντήρησης ήταν σκεπασμένη σχεδόν απ’ άκρη σ’ άκρη. Υπάρχουν κι αντιξοότητες

Φτάσαμε στο Gdansk στην ώρα μας, 14:30 τοπική και η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός που άνετα μπαίνει στα αξιοθέατα της πόλης.

Το ραντεβού με την φίλη "Β" ήταν για αργότερα οπότε ψάξαμε να βρούμε lockers ώστε να κάνουμε μια άνετη βόλτα στην πόλη. Τα εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού, λόγω έργων στον σταθμό, τα είχαν μισοκρύψει σε μια περίεργη θέση, σε υπαίθριο χώρο, παραπλεύρως του σταθμού. Διαπιστώσαμε άμεσα πως τα συγκεκριμένα lockers έπαιρναν μόνο μετρητά (επιπλέον δεν έδιναν ρέστα) άρα έπρεπε να βρούμε τράπεζα για να κάνουμε την πρώτη (και τελευταία) μας ανάληψη μετρητών. Με την Revolut πήραμε ένα μικροποσό στην τράπεζα Sandater, χωρίς προμήθεια και τελικά αφήσαμε τα μπαγκάζια μας και ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.

Σε σχετικά μικρή απόσταση από το σταθμό συναντήσαμε την πρώτη (από πολλές) πύλη της παλιάς πόλης, την Υψηλή Πύλη (Brama Wyżynna) και κάναμε εντυπωσιακή είσοδο… από το πλάι.

Εκεί ορθώνεται ο πύργος-φυλακή Katownia με τον θάλαμο βασανιστηρίων της πόλης ο οποίος είναι επισκέψιμος. Φοβηθήκαμε μήπως μας κρατήσουν και δεν μπήκαμε.

Ακολούθησε η επόμενη πύλη, σαφώς πιο καλοφτιαγμένη, η Χρυσή (Złota/Długouliczna Brama) που βρισκόταν ωστόσο υπό μερική επισκευή.

Την διασχίσαμε και βρεθήκαμε στην αρχή της Βασιλικής Οδού (Ulica Długa). Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της αλλά και από τα πλήθη τουριστών και ντόπιων που την κατέκλυζαν.

Προχωρήσαμε κατά μήκος μη χορταίνοντας την υπέροχη θέα. Σπουδαία κτίρια και αρχοντικά με αποκορύφωμα το κεντρικό δημαρχείο της πόλης που ταυτόχρονα είναι και το κεντρικό της μουσείο (Museum of Gdańsk - Main Town Hall). Φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό κτίριο απ’ όλες τις πλευρές καθώς και τις πολλές μικρές του λεπτομέρειες.

Στο διπλανό “άνοιγμα” της βασιλικής οδού βρισκόταν το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Neptune's Fountain) όπου ο @stonerolling προσπάθησε να εκθέσει στο ευρύ κοινό και το δικό του αγαλμάτινο κορμί…

Λίγο πιο κάτω η επόμενη πύλη ήταν η Πράσινη που σίγουρα μόνο πράσινη δεν είναι σήμερα. Η πύλη φιλοξενεί την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης καθώς και την Gallery φωτογραφιών του Gdańsk.

Την διασχίσαμε λοιπόν κι αμέσως βρεθήκαμε στο πλάι του καναλιού του ποταμού Motława παρατηρώντας απέναντι, στο νησάκι Wyspa Spichrzów, τα σύγχρονα κτίρια που οι ντόπιοι προσπαθούν να τα διατηρήσουν στο παραδοσιακό ύφος.

Και ενώ ετοιμαζόμασταν να διασχίσουμε την μικρή πεζογέφυρα Kładka obrotowa św. Ducha άρχισαν να ηχούν ξαφνικά σειρήνες και 2-3 άνθρωποι που βρίσκονταν πάνω της το έβαλαν στα πόδια. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται, η γέφυρα άρχισε να περιστρέφεται και να ανοίγει χώρο για ένα επερχόμενο σκάφος. Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιου είδους κινητή γέφυρα και η τεχνική της μας ξάφνιασε ευχάριστα.

Καθώς ήταν πια αδύνατον να περάσουμε απέναντι συνεχίσαμε να κινούμαστε “παραλιακά” του καναλιού και ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στην όμορφη οδό Mariacka.

Φτάσαμε στο ύψος του παλιού κτιρίου - γερανού Stary żuraw portowy και τον φωτογραφίσαμε από το πλάι αλλά μαζί με το ιστορικό ατμόπλοιο Sołdek που ήταν δεμένο απέναντι στο νησάκι Ołowianka.

Προσπεράσαμε το κτίριο που στεγάζεται το Αρχαιολογικό μουσείο του Gdansk (κλειστό λόγω εργασιών) και φτάσαμε στην πύλη η Brama Mariacka (St. Mary's Gate) που δεν την φωτογραφίσαμε καν (νισάφι πια με τις πύλες).
Στρίψαμε πάλι προς το εσωτερικό της παλιάς πόλης, μέσω της Świętego Ducha η οποία έχει αρκετά παρακμιακό χαρακτήρα χωρίς να της λείπει ωστόσο η ομορφιά.

Γρήγορα βρεθήκαμε στο σιντριβάνι Four Quarters Fountain που ήταν γεμάτο πιτσιρίκια που διασκέδαζαν, παίζοντας με το νερό.

Απέναντι στεκόταν η βαριά και ογκώδης Βασιλική της πόλης Basilica of St. Mary of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Gdańsk. Μπήκαμε μέσα αλλά η αλήθεια είναι πως το εσωτερικό της δεν έλεγε και πολλά πράγματα.

Γρήγορα την εγκαταλείψαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας φτάνοντας στο μεγάλο οπλοστάσιο (The Great Armoury), ένα ιδιαίτερο και αρκετά στολισμένο κτίριο που ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά ωραία κτίρια της πόλης.

Μπήκαμε στην Ulica Piwna αρκετά κουρασμένοι πια ψάχνοντας να βρούμε που θα ακουμπήσουμε τα σαρκία μας και που θα γεμίσουμε τα στομάχια μας.

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα. Απογοητευμένοι και πολύ πεινασμένοι καθίσαμε ακριβώς δίπλα στο REDNEK Burgers Gdańsk όπου σερβίριζαν μπέργκερ με «ξασμένο» χοιρινό κρέας αντί για μπιφτέκι. Νόστιμο, δε λέω, αλλά ακόμη καλύτερη ήταν η πρώτη παγωμένη πολωνική βότκα που δοκιμάσαμε.

Μετά το ευχάριστο και χορταστικό διάλειμμα έπρεπε να επιστρέψουμε προς στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε τα πράγματά μας. Στην διαδρομή διασχίσαμε την Bread Bridge - "Bridge of Love", γεμάτη με απαίσια λουκέτα και είδαμε από μακριά το Αρχοντικό της Συντεχνίας των Μυλωνάδων (Dom Cechu Młynarzy).

Βιαστικά φωτογραφήσαμε ακόμη ένα αξιοθέατο, το παλιό δημαρχείο του Gdańsk πριν καταλήξουμε στο σταθμό.

Παραλάβαμε τα μπαγκάζια μας και πήραμε το τραμ για να πάμε προς την περιοχή Zaspa όπου ήταν το σπίτι της “Β”.
Η απόσταση μικρή και φτάνοντας γνωρίσαμε την μικρή της οικογένεια, 2 χαρούμενα πιτσιρίκια που άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μας αμέσως στην απίστευτα αποτελεσματική γλώσσα των παιδιών. Η υποδοχή θερμή, τα δωράκια και τα κεράσματα έδιναν κι έπαιρναν, οι πικάντικες πίκλες μας έκαψαν τον ουρανίσκο αλλά τελικά το καρπούζι που σερβιρίστηκε στο τέλος μας δρόσισε. Η κουβέντα κράτησε μέχρι αργά καθώς με την "Β" είχαμε ένα χρόνο να βρεθούμε αλλά στο τέλος πέσαμε ξεροί.

Διαδρομή 1ης μέρας στο Gdansk

 

[Sassenach77]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα.

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

 

[gkalla]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

 

[Sassenach77]

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

 

[gkalla]

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

Θα τα βάλω ούτως ή άλλως στο τέλος αλλά στο Gdansk είχα τσεκάρει αυτά τα 2
Turystyczny Bar Mleczny, ul. Szeroka 8.
Bar Mleczny Stągiewna, Stągiewna 15 Wyspa Spichrzów

Και στο Wroclaw αυτό
Bar mleczny Miś, Kuźnicza 48

Στην Βαρσοβία επειδή τρώγαμε κάθε μέρα με ντόπιο δεν έψαξα να βρω κανένα.

 

[paefstra]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

 

[Sassenach77]

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

 

[paefstra]

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

 

[Sassenach77]

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

Εσύ ξέρεις. Εγώ θα πάω

 

[gkalla]

Sopot - Gdansk Part ΙΙ - Pruszcz Gdanski

Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.

Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.

Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.

Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.

Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.

Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.

Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.

Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.

Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.

Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.

Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.

Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.

Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.

Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.

Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.

Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.

Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.

Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.

Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.

Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.

Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!

Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.

Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.

Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.

Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.

Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.

Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.

Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…

Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.

Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.

Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.

Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk