gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.446
- Likes
- 7.932
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Sopot - Gdansk Part ΙΙ - Pruszcz Gdanski
Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.
Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.
Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.
Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.
Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.
Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.
Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.
Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.
Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.
Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.
Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.
Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.
Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.
Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.
Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.
Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.
Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.
Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.
Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.
Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.
Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!
Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.
Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.
Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.
Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.
Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.
Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.
Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…
Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.
Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.
Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.
Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk
Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.
Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.
Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.
Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.
Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.
Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.
Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.
Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.
Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.
Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.
Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.
Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.
Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.
Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.
Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.
Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.
Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.
Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.
Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.
Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.
Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!
Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.
Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.
Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.
Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.
Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.
Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.
Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…
Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.
Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.
Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.
Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk
Last edited:
