Πολωνία Πολωνία II – Η επιστροφή (Gdańsk, Sopot, Pruszcz Gdanski, Warsaw, Wroclaw)

[gkalla]

Βαρσοβία – Part V και Wroclaw

Το τελευταίο πρωινό στην Βαρσοβία είχε φτάσει. Ετοιμάσαμε τα μπαγκάζια μας και είπαμε να πιούμε ένα τελευταίο καφεδάκι στο διαμέρισμα. Ο @stonerolling είχε δει πως στο καφέ, από κάτω, διαφήμιζαν ότι φτιάχνουν Freddo Espresso και είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Πήγε λοιπόν στον πάγκο, ζήτησε τους καφέδες και τότε ξεκίνησε ο πανικός. Ο υπάλληλος αγχώθηκε τρομερά κι έβγαλε αμέσως “σκονάκι” με τον τρόπο παρασκευής του Freddo. Κάθε γραμμή την διάβαζε 3-4 φορές πριν προχωρήσει στην αντίστοιχη ενέργεια και όπως εύκολα μπορείτε να καταλάβετε ήπιαμε ένα “ωραίο” κρύο καφεζούμι. Δεν πειράζει, που θα πάει, θα μάθουν.

Αφήσαμε το διαμέρισμα κι αμέσως ξεκινήσαμε να πάμε στο 2ο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, τον Warszawa Gdańska απ’ όπου θα φεύγαμε το απόγευμα για το Wroclaw ώστε να αφήσουμε εκεί τις βαλίτσες μας για να είμαστε άνετοι στις βόλτες που θα κάναμε την υπόλοιπη ημέρα. Φτάσαμε κι αρχίσαμε να ψάχνουμε lockers αλλά δεν βλέπαμε πουθενά. Ρωτήσαμε τους υπαλλήλους του σταθμού και μας είπαν ότι δεν υπήρχαν, ούτε στο σταθμό, ούτε στην γύρω περιοχή! Πολύ ευγενικοί προσφέρθηκαν να μας τις κρατήσουν εκείνοι στο γραφειάκι του σταθμού αλλά το φοβηθήκαμε κι αφού τους ευχαριστήσαμε, ξαναφύγαμε με προορισμό το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί εντοπίσαμε πολλά lockers κι αφού παιδευτήκαμε αρκετά με το ηλεκτρονικό σύστημα τους επιτέλους τα καταφέραμε.

Βγαίνοντας από το σταθμό είδαμε την καντίνα που είχαμε ψωνίσει την πρώτη βραδιά μας στην πόλη. Η πρόταση για μια ακόμη Zapiekanka απορρίφθηκε ομόφωνα. Ποτέ ξανά…

Για την τελευταία μέρα μας στην Βαρσοβία είχαμε αφήσει την επίσκεψη στο Πάρκο και παλάτι Łazienki, εν μέρει γιατί τις Παρασκευές ήταν δωρεάν η επίσκεψη. Είχαμε βλέπετε επηρεαστεί από την εκπτωτική μανία του φίλου μας “D”.

Μπήκαμε στο μεγάλο αυτό πάρκο με ψιλόβροχο, κατά περιόδους και φυσικά πολύ υγρασία. Για μια ακόμη φορά θαυμάσαμε ένα ακόμη εξαιρετικό πάρκο, περιποιημένο, πεντακάθαρο και γεμάτο ζωή.

Σε λίγο βρεθήκαμε στο πρώτο σημείο που είχε ενδιαφέρον. Ένας μικρός πορτοκαλεώνας, σε γλάστρες, θέαμα τόσο παράταιρο με την Πολωνία, βρισκόταν μπροστά από το κτίριο του Βασιλικού θεάτρου. Ε δεν μείναμε και πολύ εκεί. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια που λέει και η παροιμία.

Προσπεράσαμε βιαστικά το υδραγωγείο του πάρκου που ήταν σαφώς κατώτερου αυτού που είχαμε δει στο Saxon Garden.

Πολύ κοντά βρήκαμε το White Pavilion, ένα μικρό, κομψό κτίριο που τράβηξε αμέσως την προσοχή μας.

Μπήκαμε μέσα και αμέσως οι κυρίες που βρίσκονταν στο φουαγιέ έτρεξαν να μας δώσουν πλαστικά καλύμματα για τα ήδη βρεγμένα και λίγο λασπωμένα παπούτσια μας. Αφού τα φορέσαμε μπήκαμε στις αίθουσες του κτιρίου και μείναμε άφωνοι. Ήταν λες και είχαμε μεταφερθεί σε κάποιο αναγεννησιακό palazzo της Ιταλίας.

Μικρό καθώς ήταν το White Pavilion δεν μας πήρε πολύ χρόνο να το εξερευνήσουμε. Συνεχίσαμε προς το βασικό αξιοθέατο του πάρκου το Παλάτι Lazienki. Η θέση του κτιρίου (πάνω σε ένα μικρό τεχνητό νησί) και η ομορφιά του έκαναν τον @stonerolling να τραβήξει άπειρες φωτογραφίες. Το γυρίσαμε, εξωτερικά, απ’ όλες τις πιθανές γωνίες αλλά όταν τελικά προσπαθήσαμε να μπούμε μέσα διαπιστώσαμε πως ήταν κλειστό για το κοινό λόγω κάποιας επίσημης εκδήλωσης. Μέχρι και τηλεοπτικά κανάλια είδαμε να παίρνουν συνεντεύξεις από διάφορους καλοντυμένους προσκεκλημένους.

Λίγο απογοητευμένοι συνεχίσαμε προς την άλλη πλευρά της λιμνούλας όπου υπήρχε ένα μικρό αναψυκτήριο (με αλμυρές τιμές) ενώ στο πίσω μέρος του βρισκόταν το Αμφιθέατρο, ένας σύγχρονος χώρος που τεχνηέντως έμοιαζε με ερείπια αρχαίου θεάτρου.

Δεν σταθήκαμε καθόλου εκεί και συνεχίσαμε προς την περιοχή του πάρκου όπου βρισκόταν το Βασιλικό μουσείο του Lazienki καθώς και το Παλάτι Myślewicki και τα 2 κλειστά για το κοινό. Το μουσείο λόγω έργων, το παλάτι άγνωστο γιατί. Εεε δεν είναι έτσι η δωρεάν είσοδος!!! Να μην μπορείς να δεις τίποτα!

Έτσι χωρίς να έχουμε δει πολλά πράγματα ξεκινήσαμε να διασχίσουμε ξανά το πάρκο προς τα πίσω. Η ψιχάλα είχε σταματήσει από ώρα αλλά είχε εμφανιστεί πια ένα καινούργιο πρόβλημα. Λόγω της υγρασίας και της λιμνούλας είχαν αρχίσει να εμφανίζονται πολλά κουνούπια. Και τι κουνούπια! Εξειδικευμένα στο να τσιμπάνε μόνο τον @stonerolling. Όσο κι αν έτρεχε, όσο κι αν πήγαινε ζιγκ ζαγκ, όσο κι αν χαστουκιζόταν αυτά επέμεναν να τον κυνηγούν και να τον τσιμπάνε. Με τους τόσους ελιγμούς που έκανε πρέπει να διήνησε τουλάχιστον 1 χιλιόμετρο παραπάνω από μένα που φυσικά συνέχιζα αμέριμνος και χαλαρός την βόλτα μου. Αφού είχα πάρει μαζί μου το καλύτερο αντικουνουπικό του κόσμου, τον @stonerolling.

Κάποια στιγμή βγήκαμε πια στην άλλη πλευρά του πάρκου όπου, μέσα σε ένα περιποιημένο ανθόκηπο υψωνόταν το Μνημείο του Σοπέν. Ευτυχώς τα κουνούπια δεν ακολούθησαν εδώ κι έτσι πήραμε μια μικρή ανάσα στα παγκάκια γύρω από το μνημείο.

Βγήκαμε σχεδόν στον δρόμο πέφτοντας πάνω σε μια υπαίθρια βιτρίνα μ’ ένα εντυπωσιακό παλιό αυτοκίνητο την Cadillac Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Πολύ κοντά βρισκόταν το Παλάτι Belweder που είναι η Έδρα της Πολωνικής Κυβέρνησης το οποίο και φωτογραφίσαμε διακριτικά, από τα κάγκελα, καθώς υπήρχε σημαντική φύλαξη από αστυνομικούς.

Είχε έρθει η ώρα να τα μαζεύουμε. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς τον κεντρικό σταθμό, ανακτήσαμε τις αποσκευές μας, πήραμε από εκεί το τραμ και με τα πολλά φτάσαμε στο άλλο σταθμό των τραίνων απ’ όπου θα αναχωρούσαμε για το Wroclaw. Ένα πρόχειρο καφεδάκι κι ένα παγωτό από το γειτονικό super market ήταν το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε πριν από την αναχώρηση μας.

Μπήκαμε στο τραίνο, βρήκαμε την θέση μας (αυτή τη φορά είχαμε διαλέξει σωστά τις θέσεις ώστε να κοιτάζουμε προς την φορά της κίνησης) και για πρώτη και τελευταία φορά ακούσαμε ελληνικά από ένα ζευγάρι νεαρών που θα συνταξιδεύαμε. Παράξενο μας φάνηκε πως σε 8 μέρες στην Πολωνία δεν είχαμε ξανακούσει έλληνες, ούτε και ακούσαμε και στις επόμενες 2,5 μέρες στο Wroclaw.

Στην μάλλον αδιάφορη διαδρομή, μέσα από τους ατελείωτους κάμπους της κεντρικής Πολωνίας, το μόνο πράγμα που έδινε λίγο ενδιαφέρον ήταν ο άστατος καιρός που επικρατούσε.

Φτάσαμε στο Wroclaw και τον σιδηροδρομικό σταθμό του που έμοιαζε λιγάκι με κάστρο ιπποτών σε περίπου 4 ώρες.

Ξεκινήσαμε με τα πόδια και μετά από 1 και κάτι χιλιόμετρα φτάσαμε στο νέο μας κατάλυμα. Μας άνοιξε ο “θυρωρός” και “φύλακας” του κτιρίου, ένας φοβερός και πολύ χαδιάρης γατούλης και με τις κλασικές διαδικασίες (κωδικοί και κλειδιά σε μεταλλικά κουτιά) μπήκαμε στο ομολογουμένως εξαιρετικό διαμέρισμα.

Είχαμε όμως ακόμη κουράγιο για μια γρήγορη, βραδινή βόλτα και καθώς το διαμέρισμα ήταν μέσα στα όρια της παλιάς πόλης φτάσαμε γρήγορα στο Παλιό δημαρχείο της πόλης το οποίο φιλοξενεί πια το μουσείο αστικής τέχνης (Museum of Bourgeois Art).

Παρόλο που το δημαρχείο ήταν πραγματικά εντυπωσιακό δεν σταθήκαμε καθόλου γιατί από την γειτονική κεντρική πλατεία (Market Square) ακουγόταν μουσική, υπήρχε στημένη μια μεγάλη σκηνή και πολύς κόσμος ήταν καθισμένος ή όρθιος μπροστά της.

Η μουσική εκδήλωση φαινόταν όμως να βρίσκεται στο τέλος της ενώ άμεσα έκανε την εμφάνιση της η βροχή. Σε λίγο όλοι άρχισαν να τρέχουν να κρυφτούν. Το ίδιο και μεις, που βρήκαμε καταφύγιο σε μια στοά πάνω στην πλατεία, βλέποντας τις όμορφες εικόνες.

Σε 15 λεπτά περίπου έκοψε η βροχή και δειλά δειλά ξεμυτίσαμε κι εμείς. Πρώτο μέλημα φυσικά να τσεκάρουμε τα μπαράκια πέριξ της πλατείας. Και φυσικά βρέθηκε άμεσα το στέκι για τις επόμενες νύχτες, το Κουβανέζικο (σε ιδιοκτησία και στυλ) Casa de la musica, ένα ακόμη latin μαγαζί. Φαίνεται πως οι Πολωνοί λατρεύουν το συγκεκριμένο είδος.

Μείναμε αρκετά στο μπαράκι και κάναμε φυσικά γνωριμίες. Μας έπιασε κουβέντα ένας Πολωνός που είχε μετακομίσει πρόσφατα στην πόλη και μας ρωτούσε αν ξέρουμε άλλα μπαράκια, έτσι σαν κι αυτό, ζωντανά. Όταν κατάλαβε ότι εμείς ξέραμε λιγότερα απ’ αυτόν συνέχισε τις ερωτήσεις για ελληνικά νησιά με κλαμπ και τρελές διασκεδάσεις. Είχε ανησυχίες ο άνθρωπος…

Κάποια στιγμή λυγίσαμε από την κούραση και αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κατάλυμα. Τότε μόνο καταλάβαμε ότι είμασταν νηστικοί όλη μέρα. Ευτυχώς το γειτονικό Super market, Zabka (με σήμα τον βάτραχο) ήταν 24ώρου λειτουργίας και έτσι πήραμε κάμποσα σαντουιτσάκια με “ευφάνταστα” ισπανικά ονόματα (Ανδαλουσία, Καταλονία, κλπ). Τα τσακίσαμε και πέσαμε για ύπνο σαν πουλάκια.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Πολύ ωραία πράγματα, περιμένω με ανυπομονησία.
Λατρεμένη Πολωνία!

 

[gkalla]

Gdansk – Part Ι

Ξεκινήσαμε από Αθήνα σχεδόν άυπνοι αλλά χωρίς καθυστέρηση και φτάσαμε στην ώρα μας στη Βαρσοβία. Στο βάθος φάνηκε το μικρό δάσος με τους ουρανοξύστες της πόλης που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.

Πήραμε το τοπικό τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης με κόστος 3,5€ το άτομο.
Καθώς το τραίνο για το Gdansk αναχωρούσε σε 2 ώρες είχαμε χρόνο για μια γρήγορη βόλτα γύρω από το σταθμό.
Το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών δέσποζε στην περιοχή τραβώντας όλα τα βλέματα. Ορόσημο για την πόλη και σημείο προσανατολισμού όπου κι αν βρίσκεσαι.

Ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι, σχολιάσαμε το δώρο του «Πατερούλη» και αναχωρήσαμε για Gdansk.

Διαδρομή με τραίνο σύγχρονο, καθαρό και απόλυτα συνεπές στα προγραμματισμένα ωράρια, πόση ομοιότητα με τον ΟΣΕ… Από λάθος είχαμε κλείσει θέσεις που κοιτούσαν ανάποδα στην κίνηση του τραίνου και αυτό μας ταλαιπώρησε λίγο.
Περιμέναμε να δούμε και ίσως να φωτογραφίσουμε 1-2 αξιοθέατα από τα οποία θα περνούσαμε αλλά δεν είδαμε κανένα, λόγω ατυχίας. Κατ’ αρχήν δεν είδαμε το Malbork Castle γιατί το περιμέναμε από την λάθος πλευρά του τραίνου! Την δε γέφυρα Most Tczewski δεν την είδαμε καθώς λόγω εργασιών συντήρησης ήταν σκεπασμένη σχεδόν απ’ άκρη σ’ άκρη. Υπάρχουν κι αντιξοότητες

Φτάσαμε στο Gdansk στην ώρα μας, 14:30 τοπική και η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός που άνετα μπαίνει στα αξιοθέατα της πόλης.

Το ραντεβού με την φίλη "Β" ήταν για αργότερα οπότε ψάξαμε να βρούμε lockers ώστε να κάνουμε μια άνετη βόλτα στην πόλη. Τα εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού, λόγω έργων στον σταθμό, τα είχαν μισοκρύψει σε μια περίεργη θέση, σε υπαίθριο χώρο, παραπλεύρως του σταθμού. Διαπιστώσαμε άμεσα πως τα συγκεκριμένα lockers έπαιρναν μόνο μετρητά (επιπλέον δεν έδιναν ρέστα) άρα έπρεπε να βρούμε τράπεζα για να κάνουμε την πρώτη (και τελευταία) μας ανάληψη μετρητών. Με την Revolut πήραμε ένα μικροποσό στην τράπεζα Sandater, χωρίς προμήθεια και τελικά αφήσαμε τα μπαγκάζια μας και ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.

Σε σχετικά μικρή απόσταση από το σταθμό συναντήσαμε την πρώτη (από πολλές) πύλη της παλιάς πόλης, την Υψηλή Πύλη (Brama Wyżynna) και κάναμε εντυπωσιακή είσοδο… από το πλάι.

Εκεί ορθώνεται ο πύργος-φυλακή Katownia με τον θάλαμο βασανιστηρίων της πόλης ο οποίος είναι επισκέψιμος. Φοβηθήκαμε μήπως μας κρατήσουν και δεν μπήκαμε.

Ακολούθησε η επόμενη πύλη, σαφώς πιο καλοφτιαγμένη, η Χρυσή (Złota/Długouliczna Brama) που βρισκόταν ωστόσο υπό μερική επισκευή.

Την διασχίσαμε και βρεθήκαμε στην αρχή της Βασιλικής Οδού (Ulica Długa). Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της αλλά και από τα πλήθη τουριστών και ντόπιων που την κατέκλυζαν.

Προχωρήσαμε κατά μήκος μη χορταίνοντας την υπέροχη θέα. Σπουδαία κτίρια και αρχοντικά με αποκορύφωμα το κεντρικό δημαρχείο της πόλης που ταυτόχρονα είναι και το κεντρικό της μουσείο (Museum of Gdańsk - Main Town Hall). Φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό κτίριο απ’ όλες τις πλευρές καθώς και τις πολλές μικρές του λεπτομέρειες.

Στο διπλανό “άνοιγμα” της βασιλικής οδού βρισκόταν το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Neptune's Fountain) όπου ο @stonerolling προσπάθησε να εκθέσει στο ευρύ κοινό και το δικό του αγαλμάτινο κορμί…

Λίγο πιο κάτω η επόμενη πύλη ήταν η Πράσινη που σίγουρα μόνο πράσινη δεν είναι σήμερα. Η πύλη φιλοξενεί την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης καθώς και την Gallery φωτογραφιών του Gdańsk.

Την διασχίσαμε λοιπόν κι αμέσως βρεθήκαμε στο πλάι του καναλιού του ποταμού Motława παρατηρώντας απέναντι, στο νησάκι Wyspa Spichrzów, τα σύγχρονα κτίρια που οι ντόπιοι προσπαθούν να τα διατηρήσουν στο παραδοσιακό ύφος.

Και ενώ ετοιμαζόμασταν να διασχίσουμε την μικρή πεζογέφυρα Kładka obrotowa św. Ducha άρχισαν να ηχούν ξαφνικά σειρήνες και 2-3 άνθρωποι που βρίσκονταν πάνω της το έβαλαν στα πόδια. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται, η γέφυρα άρχισε να περιστρέφεται και να ανοίγει χώρο για ένα επερχόμενο σκάφος. Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιου είδους κινητή γέφυρα και η τεχνική της μας ξάφνιασε ευχάριστα.

Καθώς ήταν πια αδύνατον να περάσουμε απέναντι συνεχίσαμε να κινούμαστε “παραλιακά” του καναλιού και ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στην όμορφη οδό Mariacka.

Φτάσαμε στο ύψος του παλιού κτιρίου - γερανού Stary żuraw portowy και τον φωτογραφίσαμε από το πλάι αλλά μαζί με το ιστορικό ατμόπλοιο Sołdek που ήταν δεμένο απέναντι στο νησάκι Ołowianka.

Προσπεράσαμε το κτίριο που στεγάζεται το Αρχαιολογικό μουσείο του Gdansk (κλειστό λόγω εργασιών) και φτάσαμε στην πύλη η Brama Mariacka (St. Mary's Gate) που δεν την φωτογραφίσαμε καν (νισάφι πια με τις πύλες).
Στρίψαμε πάλι προς το εσωτερικό της παλιάς πόλης, μέσω της Świętego Ducha η οποία έχει αρκετά παρακμιακό χαρακτήρα χωρίς να της λείπει ωστόσο η ομορφιά.

Γρήγορα βρεθήκαμε στο σιντριβάνι Four Quarters Fountain που ήταν γεμάτο πιτσιρίκια που διασκέδαζαν, παίζοντας με το νερό.

Απέναντι στεκόταν η βαριά και ογκώδης Βασιλική της πόλης Basilica of St. Mary of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Gdańsk. Μπήκαμε μέσα αλλά η αλήθεια είναι πως το εσωτερικό της δεν έλεγε και πολλά πράγματα.

Γρήγορα την εγκαταλείψαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας φτάνοντας στο μεγάλο οπλοστάσιο (The Great Armoury), ένα ιδιαίτερο και αρκετά στολισμένο κτίριο που ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά ωραία κτίρια της πόλης.

Μπήκαμε στην Ulica Piwna αρκετά κουρασμένοι πια ψάχνοντας να βρούμε που θα ακουμπήσουμε τα σαρκία μας και που θα γεμίσουμε τα στομάχια μας.

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα. Απογοητευμένοι και πολύ πεινασμένοι καθίσαμε ακριβώς δίπλα στο REDNEK Burgers Gdańsk όπου σερβίριζαν μπέργκερ με «ξασμένο» χοιρινό κρέας αντί για μπιφτέκι. Νόστιμο, δε λέω, αλλά ακόμη καλύτερη ήταν η πρώτη παγωμένη πολωνική βότκα που δοκιμάσαμε.

Μετά το ευχάριστο και χορταστικό διάλειμμα έπρεπε να επιστρέψουμε προς στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε τα πράγματά μας. Στην διαδρομή διασχίσαμε την Bread Bridge - "Bridge of Love", γεμάτη με απαίσια λουκέτα και είδαμε από μακριά το Αρχοντικό της Συντεχνίας των Μυλωνάδων (Dom Cechu Młynarzy).

Βιαστικά φωτογραφήσαμε ακόμη ένα αξιοθέατο, το παλιό δημαρχείο του Gdańsk πριν καταλήξουμε στο σταθμό.

Παραλάβαμε τα μπαγκάζια μας και πήραμε το τραμ για να πάμε προς την περιοχή Zaspa όπου ήταν το σπίτι της “Β”.
Η απόσταση μικρή και φτάνοντας γνωρίσαμε την μικρή της οικογένεια, 2 χαρούμενα πιτσιρίκια που άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μας αμέσως στην απίστευτα αποτελεσματική γλώσσα των παιδιών. Η υποδοχή θερμή, τα δωράκια και τα κεράσματα έδιναν κι έπαιρναν, οι πικάντικες πίκλες μας έκαψαν τον ουρανίσκο αλλά τελικά το καρπούζι που σερβιρίστηκε στο τέλος μας δρόσισε. Η κουβέντα κράτησε μέχρι αργά καθώς με την "Β" είχαμε ένα χρόνο να βρεθούμε αλλά στο τέλος πέσαμε ξεροί.

Διαδρομή 1ης μέρας στο Gdansk

 

[Sassenach77]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα.

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

 

[gkalla]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

 

[Sassenach77]

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

 

[gkalla]

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

Θα τα βάλω ούτως ή άλλως στο τέλος αλλά στο Gdansk είχα τσεκάρει αυτά τα 2
Turystyczny Bar Mleczny, ul. Szeroka 8.
Bar Mleczny Stągiewna, Stągiewna 15 Wyspa Spichrzów

Και στο Wroclaw αυτό
Bar mleczny Miś, Kuźnicza 48

Στην Βαρσοβία επειδή τρώγαμε κάθε μέρα με ντόπιο δεν έψαξα να βρω κανένα.

 

[paefstra]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

 

[Sassenach77]

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

 

[paefstra]

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

 

[Sassenach77]

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

Εσύ ξέρεις. Εγώ θα πάω

 

[gkalla]

Sopot - Gdansk Part ΙΙ - Pruszcz Gdanski

Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.

Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.

Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.

Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.

Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.

Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.

Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.

Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.

Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.

Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.

Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.

Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.

Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.

Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.

Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.

Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.

Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.

Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.

Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.

Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.

Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!

Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.

Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.

Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.

Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.

Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.

Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.

Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…

Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.

Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.

Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.

Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk