Πολωνία Πολωνία II – Η επιστροφή (Gdańsk, Sopot, Pruszcz Gdanski, Warsaw, Wroclaw)

[gkalla]

Βαρσοβία – Part III

Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του ταξιδιού είχα διαπιστώσει ότι πολλά από τα μουσεία της Βαρσοβίας είχαν μια μέρα με δωρεάν εισόδο. Ουσιαστικά κάθε μέρα υπήρχε κι ένα δωρεάν μουσείο. Ένα από αυτά που θέλαμε να επισκεφτούμε ήταν το μουσείο του μεγάλου συνθέτη Σοπέν.

Το επισκεφτήκαμε λοιπόν το πρωί της Τετάρτης αρκετά νωρίς και αρχικά θαυμάσαμε το κτίριο απ’ έξω.

Στην είσοδο παραλάβαμε τα δωρεάν εισιτήρια μας και γρήγορα μπήκαμε στο εσωτερικό του εξαιρετικού αυτού κτιρίου. Περιδιαβήκαμε τους χώρους του, ακούσαμε μέρη από τα έργα του συνθέτη απ’ όλες τις εποχές που μεγαλούργησε, διαβάσαμε σχεδόν τα πάντα για την καλλιτεχνική ή μη ζωή του κι είδαμε πολλά προσωπικά του αντικείμενα και πιάνα που του ανήκαν. Γενικά περάσαμε 1-2 ώρες εκεί πολύ ευχάριστες και δεν βαρεθήκαμε καθόλου.

Αμέσως μετά πήραμε το λεωφορείο 111 με τερματισμό στη στάση Esperanto και κατεβήκαμε στην στάση Zamenhofa 02 όλα ονόματα αφιερωμένα στην ιδιαίτερη αυτή τεχνητή γλώσσα (Esperanto) και στον δημιουργό της, τον Πολωνό-Εβραίο γιατρό Zamenhof. Φτάσαμε στο πάνω μέρος του κήπου Krasiński, ενός ακόμα πολύ περιποιημένου πάρκου της πόλης. Το διασχίσαμε κάθετα ώσπου φτάσαμε στο ομώνυμο παλάτι που υψωνόταν επιβλητικό στην άλλη πλευρά του πάρκου.

Περάσαμε από την πλευρά όπου βρισκόταν το σύμπλεγμα γλυπτών του μνημείου της εξέγερσης της Βαρσοβίας, δίπλα ακριβώς από το ανώτατο δικαστήριο της Πολωνίας.

Εκεί είδαμε και τον καθεδρικό του Πολωνικού στρατού λίγο πριν αρχίσουμε να ανηφορίζουμε (τρόπος του λέγειν, σε μια μάλλον επίπεδη πόλη) προς άλλες περιοχές.

Μέρες τώρα βλέπαμε σε διάφορα σημεία της χώρας ανθρώπους να κουβαλούν μεγάλα καλάθια από φρέσκες φράουλες και βατόμουρα. Έτσι είπαμε μήπως επισκεφτούμε τις αγορές της πόλης για να πάρουμε μερικά φρούτα αλλά και για να δούμε πως κινούνται και ψωνίζουν οι ντόπιοι. Φτάσαμε έτσι στις αγορές Hala Gwardii και Hala Mirowska της Βαρσοβίας που συνυπάρχουν η μια δίπλα στην άλλη. Η πρώτη ήταν κλειστή, μάλλον σε φάση ανακατασκευής ή ίσως και οριστικά παρατημένη ενώ η δεύτερη ήταν σχετικά αδιάφορη. Μόνο η λαϊκή αγορά έξω από αυτά τα 2 κτίρια άξιζε. Πήραμε τις φράουλες μας σε εξευτελιστική για τα δικά μας δεδομένα τιμή καθώς και λίγα μούρα και στρέψαμε την προσοχή μας στα τυριά και στα αλλαντικά που πωλούνταν στην αγορά. Κοιτάζοντας διστακτικά σ’ ένα πάγκο με τέτοια προϊόντα, μας πήρε είδηση η πωλήτρια και σε πολύ καλά αγγλικά μας ρώτησε τι ψάχναμε. Ζητήσαμε να δοκιμάσουμε κάποια τοπικά παραδοσιακά τυριά, μας έδωσε δείγμα από 2-3 και καταλήξαμε να ψωνίσουμε ένα τυρί, μάλλον κατσικίσιο, με λιναρόσπορο (πάλι μάλλον). Δεν μας ένοιαξαν και πολύ οι λεπτομέρειες, το τυρί ήταν εξαίσιο. Δυστυχώς τις επόμενες μέρες, όσο και να ψάξαμε, δεν το ξαναβρήκαμε.

Το μεσημέρι είχαμε πάλι ραντεβού με τον “D” για μια βόλτα με το αυτοκίνητό του. Ξεκινήσαμε λοιπόν να δούμε οδικώς τα περίχωρα της πόλης. Όσο απομακρυνόμασταν από το κέντρο της πόλης τόσο πιο πολλά γιγάντια, βαριά και αδιάφορα, σοβιετικού τύπου κτίρια βλέπαμε. Επιπλέον, λόγω και της ώρας το μποτιλιάρισμα ήταν σοβαρό και ο “D” προσπαθούσε με συνεχείς αλλαγές διαδρομής να ξεφύγει.

Με τα πολλά κι αφού είδε πως δεν μας ενθουσίαζε ιδιαίτερα το θέαμα αποφάσισε να μας πάει προς το πάρκο και το παλάτι Wilanów που βρίσκεται αρκετά έξω από την πόλη.

Φτάσαμε κάποια στιγμή και παρκάραμε σχετικά άνετα ενώ ο ουρανός είχε ήδη σκοτεινιάσει αρκετά από βαριά σύννεφα.

Η πρώτη εικόνα από τα κτίρια του πάρκου ήταν η Kościół pw. św. Anny, μια σχετικά μικρή και κομψή εκκλησία λίγο πριν την κεντρική είσοδο.

Πληρώσαμε το εισιτήριο μόνο για το πάρκο καθώς το βασικό αξιοθέατο του χώρου, το μουσείο του Βασιλιά Jan III στο Wilanów ήταν κλειστό για λίγες μέρες λόγω επισκευών συντήρησης. Στο χώρο κινούνταν κυρίως εργάτες και κηπουροί που εκτελούσαν τις εργασίες τους και λιγοστοί επισκέπτες.

Ακολούθως περάσαμε άμεσα στην πλευρά του παλατιού με τους περιποιημένους τριανταφυλλόκηπους του.

Σ’ ένα από τα περιφερειακά κτίρια διαπιστώσαμε πως υπήρχε μια προσωρινή έκθεση μοντέρνας τέχνης με δωρεάν είσοδο και μπήκαμε για να την δούμε. Πολλά τα ενδιαφέροντα έργα τέχνης κι ο @stonerolling άρχισε να τα φωτογραφίζει παρά το σχόλιο του “D” ότι μάλλον δεν επιτρέπεται. Κάποια στιγμή εντόπισε ένα έργο, μια χοντρή, καραβίσια, μεταλλική αλυσίδα που “αιωρούνταν” και προσπάθησε να βρει την καλύτερη γωνία για να την φωτογραφίσει, οπισθοχωρώντας διαρκώς. Ανέβηκε ένα μικρό σκαλάκι, πάντα κινούμενος με την όπισθεν, έσκυψε λίγο μήπως πετύχει καλύτερη γωνία και τέλος είδε με την άκρη του ματιού του μια πολυθρόνα ακριβώς πίσω του στην οποία και κάθισε πετυχαίνοντας εντέλει την τέλεια λήψη. Την ίδια στιγμή κατέφθασαν “αλαλάζοντας” οι δύο κυρίες που ήταν υπεύθυνες στην έκθεση, η μια μάλιστα κρατώντας το κεφάλι της με τα δυό της χέρια, εμφανώς σε απόγνωση. Λίγο πιο πέρα εμφανίστηκε τρεχάτος κι ο σεκιουριτάς του χώρου με ιδιαίτερα βλοσυρή κι απειλητική έκφραση. Ο @stonerolling, αλλά κι εμείς θεωρώντας πως όλος αυτός ο χαμός γινόταν εξαιτίας της “απαγορευμένης” φωτογράφισης αρχίσαμε να ψελλίζουμε πως “Όλα ΟΚ, τώρα σβήνουμε τις φωτογραφίες, calm down” κι άλλα τέτοια. Γρήγορα όμως καταλάβαμε πως το πρόβλημα ήταν πως στην προσπάθεια του να φωτογραφίσει το έργο τέχνης είχε καθίσει πάνω σε ένα άλλο!!! Στη πολυθρόνα δηλαδή που ήταν μέρος μιας σύνθεσης που περισσότερο θύμιζε σαλόνι σπιτιού του ‘60 παρά έργο τέχνης.

Ντροπιασμένοι από την “καταστροφή” των έργων τέχνης φύγαμε τρέχοντας από τον χώρο χωρίς να δούμε τίποτα άλλο και τρέξαμε να κρυφτούμε στο δάσος του παλατιού. Κι εκεί υπήρχαν βέβαια άλλα σημεία με έργα που μπορούσαμε να “βανδαλίσουμε” όπως διάφορα ξύλινα έπιπλα και περίπτερα κυνηγιού, αλλά το αποφύγαμε. Δεν θέλαμε να πάμε σε πολωνική φυλακή…

Επειδή ο καιρός βάραινε όλο και περισσότερο αρχίσαμε να κινούμαστε βιαστικά, σχεδόν τρέχοντας, στα μονοπάτια του πάρκου. Είδαμε και τις 2 λίμνες του και ξαφνιαστήκαμε από τους ψαράδες που βρίσκονταν στην μεγαλύτερη από αυτές. Και όχι δεν ήταν οι απόγονοι του βασιλιά αλλά κάποιοι κοινοί θνητοί που απλά είχαν την δυνατότητα να ψαρεύουν ελεύθερα εκεί.

Σύντομα άρχισε κι η ψιχάλα οπότε γρήγορα γρήγορα περάσαμε από τις όχθες της μεγάλης λίμνης φωτογραφίζοντας κάποια από τα μνημειακά έργα του χώρου, τα περισσότερα εμπνευσμένα από την αρχαιοελληνική μυθολογία.

Στην έξοδο πια η βροχή είχε δυναμώσει πολύ οπότε δεν υπήρχε δυνατότητα για άλλες υπαίθριες επισκέψεις κι έτσι αποφασίσαμε να πάμε ως το σπίτι του “D”, στα “φτηνά” περίχωρα της πόλης. Όπως μας εξήγησε είχε επιλέξει να στήσει το σπιτικό του ακριβώς έξω από τα τυπικά σύνορα της Βαρσοβίας γλυτώνοντας μεγάλο μέρος από τον δημοτικό φόρο της πρωτεύουσας. Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλισε όμορφα με τοπικό, καλό μπράντι για αρχή, μερικά πολύ καλά κρασιά (όλα άλλων χωρών, κανένα πολωνικό), συνοδεία ντόπιων τυριών κι αλλαντικών και κυρίως καλή παρέα με τον “D” και την κόρη του.

Επιστρέψαμε στο διαμέρισμα με Uber (και αυτό με έκπτωση από τον “D”, εννοείται), μετά τις 1:30πμ. Πολύ αργά για την ζωή του D, όχι όμως για μας, αν και τελικά ήμασταν αρκετά κουρασμένοι για να βγούμε πάλι. Την επόμενη μέρα θα είχαμε την ευκαιρία να αναπληρώσουμε.

Διαδρομή 3ης μέρας στη Βαρσοβία

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[psilos3]

Πολύ ωραία πράγματα, περιμένω με ανυπομονησία.
Λατρεμένη Πολωνία!

 

[gkalla]

Gdansk – Part Ι

Ξεκινήσαμε από Αθήνα σχεδόν άυπνοι αλλά χωρίς καθυστέρηση και φτάσαμε στην ώρα μας στη Βαρσοβία. Στο βάθος φάνηκε το μικρό δάσος με τους ουρανοξύστες της πόλης που αυξάνονται χρόνο με το χρόνο.

Πήραμε το τοπικό τραίνο για τον κεντρικό σταθμό της πόλης με κόστος 3,5€ το άτομο.
Καθώς το τραίνο για το Gdansk αναχωρούσε σε 2 ώρες είχαμε χρόνο για μια γρήγορη βόλτα γύρω από το σταθμό.
Το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών δέσποζε στην περιοχή τραβώντας όλα τα βλέματα. Ορόσημο για την πόλη και σημείο προσανατολισμού όπου κι αν βρίσκεσαι.

Ήπιαμε ένα γρήγορο καφεδάκι, σχολιάσαμε το δώρο του «Πατερούλη» και αναχωρήσαμε για Gdansk.

Διαδρομή με τραίνο σύγχρονο, καθαρό και απόλυτα συνεπές στα προγραμματισμένα ωράρια, πόση ομοιότητα με τον ΟΣΕ… Από λάθος είχαμε κλείσει θέσεις που κοιτούσαν ανάποδα στην κίνηση του τραίνου και αυτό μας ταλαιπώρησε λίγο.
Περιμέναμε να δούμε και ίσως να φωτογραφίσουμε 1-2 αξιοθέατα από τα οποία θα περνούσαμε αλλά δεν είδαμε κανένα, λόγω ατυχίας. Κατ’ αρχήν δεν είδαμε το Malbork Castle γιατί το περιμέναμε από την λάθος πλευρά του τραίνου! Την δε γέφυρα Most Tczewski δεν την είδαμε καθώς λόγω εργασιών συντήρησης ήταν σκεπασμένη σχεδόν απ’ άκρη σ’ άκρη. Υπάρχουν κι αντιξοότητες

Φτάσαμε στο Gdansk στην ώρα μας, 14:30 τοπική και η πρώτη ευχάριστη έκπληξη ήταν ο ίδιος ο σιδηροδρομικός σταθμός που άνετα μπαίνει στα αξιοθέατα της πόλης.

Το ραντεβού με την φίλη "Β" ήταν για αργότερα οπότε ψάξαμε να βρούμε lockers ώστε να κάνουμε μια άνετη βόλτα στην πόλη. Τα εντοπίσαμε μετά κόπων και βασάνων αφού, λόγω έργων στον σταθμό, τα είχαν μισοκρύψει σε μια περίεργη θέση, σε υπαίθριο χώρο, παραπλεύρως του σταθμού. Διαπιστώσαμε άμεσα πως τα συγκεκριμένα lockers έπαιρναν μόνο μετρητά (επιπλέον δεν έδιναν ρέστα) άρα έπρεπε να βρούμε τράπεζα για να κάνουμε την πρώτη (και τελευταία) μας ανάληψη μετρητών. Με την Revolut πήραμε ένα μικροποσό στην τράπεζα Sandater, χωρίς προμήθεια και τελικά αφήσαμε τα μπαγκάζια μας και ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.

Σε σχετικά μικρή απόσταση από το σταθμό συναντήσαμε την πρώτη (από πολλές) πύλη της παλιάς πόλης, την Υψηλή Πύλη (Brama Wyżynna) και κάναμε εντυπωσιακή είσοδο… από το πλάι.

Εκεί ορθώνεται ο πύργος-φυλακή Katownia με τον θάλαμο βασανιστηρίων της πόλης ο οποίος είναι επισκέψιμος. Φοβηθήκαμε μήπως μας κρατήσουν και δεν μπήκαμε.

Ακολούθησε η επόμενη πύλη, σαφώς πιο καλοφτιαγμένη, η Χρυσή (Złota/Długouliczna Brama) που βρισκόταν ωστόσο υπό μερική επισκευή.

Την διασχίσαμε και βρεθήκαμε στην αρχή της Βασιλικής Οδού (Ulica Długa). Εντυπωσιασμένοι από την ομορφιά της αλλά και από τα πλήθη τουριστών και ντόπιων που την κατέκλυζαν.

Προχωρήσαμε κατά μήκος μη χορταίνοντας την υπέροχη θέα. Σπουδαία κτίρια και αρχοντικά με αποκορύφωμα το κεντρικό δημαρχείο της πόλης που ταυτόχρονα είναι και το κεντρικό της μουσείο (Museum of Gdańsk - Main Town Hall). Φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό κτίριο απ’ όλες τις πλευρές καθώς και τις πολλές μικρές του λεπτομέρειες.

Στο διπλανό “άνοιγμα” της βασιλικής οδού βρισκόταν το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Neptune's Fountain) όπου ο @stonerolling προσπάθησε να εκθέσει στο ευρύ κοινό και το δικό του αγαλμάτινο κορμί…

Λίγο πιο κάτω η επόμενη πύλη ήταν η Πράσινη που σίγουρα μόνο πράσινη δεν είναι σήμερα. Η πύλη φιλοξενεί την Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης καθώς και την Gallery φωτογραφιών του Gdańsk.

Την διασχίσαμε λοιπόν κι αμέσως βρεθήκαμε στο πλάι του καναλιού του ποταμού Motława παρατηρώντας απέναντι, στο νησάκι Wyspa Spichrzów, τα σύγχρονα κτίρια που οι ντόπιοι προσπαθούν να τα διατηρήσουν στο παραδοσιακό ύφος.

Και ενώ ετοιμαζόμασταν να διασχίσουμε την μικρή πεζογέφυρα Kładka obrotowa św. Ducha άρχισαν να ηχούν ξαφνικά σειρήνες και 2-3 άνθρωποι που βρίσκονταν πάνω της το έβαλαν στα πόδια. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι γίνεται, η γέφυρα άρχισε να περιστρέφεται και να ανοίγει χώρο για ένα επερχόμενο σκάφος. Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιου είδους κινητή γέφυρα και η τεχνική της μας ξάφνιασε ευχάριστα.

Καθώς ήταν πια αδύνατον να περάσουμε απέναντι συνεχίσαμε να κινούμαστε “παραλιακά” του καναλιού και ρίξαμε μια γρήγορη ματιά στην όμορφη οδό Mariacka.

Φτάσαμε στο ύψος του παλιού κτιρίου - γερανού Stary żuraw portowy και τον φωτογραφίσαμε από το πλάι αλλά μαζί με το ιστορικό ατμόπλοιο Sołdek που ήταν δεμένο απέναντι στο νησάκι Ołowianka.

Προσπεράσαμε το κτίριο που στεγάζεται το Αρχαιολογικό μουσείο του Gdansk (κλειστό λόγω εργασιών) και φτάσαμε στην πύλη η Brama Mariacka (St. Mary's Gate) που δεν την φωτογραφίσαμε καν (νισάφι πια με τις πύλες).
Στρίψαμε πάλι προς το εσωτερικό της παλιάς πόλης, μέσω της Świętego Ducha η οποία έχει αρκετά παρακμιακό χαρακτήρα χωρίς να της λείπει ωστόσο η ομορφιά.

Γρήγορα βρεθήκαμε στο σιντριβάνι Four Quarters Fountain που ήταν γεμάτο πιτσιρίκια που διασκέδαζαν, παίζοντας με το νερό.

Απέναντι στεκόταν η βαριά και ογκώδης Βασιλική της πόλης Basilica of St. Mary of the Assumption of the Blessed Virgin Mary in Gdańsk. Μπήκαμε μέσα αλλά η αλήθεια είναι πως το εσωτερικό της δεν έλεγε και πολλά πράγματα.

Γρήγορα την εγκαταλείψαμε και συνεχίσαμε τον δρόμο μας φτάνοντας στο μεγάλο οπλοστάσιο (The Great Armoury), ένα ιδιαίτερο και αρκετά στολισμένο κτίριο που ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά ωραία κτίρια της πόλης.

Μπήκαμε στην Ulica Piwna αρκετά κουρασμένοι πια ψάχνοντας να βρούμε που θα ακουμπήσουμε τα σαρκία μας και που θα γεμίσουμε τα στομάχια μας.

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα. Απογοητευμένοι και πολύ πεινασμένοι καθίσαμε ακριβώς δίπλα στο REDNEK Burgers Gdańsk όπου σερβίριζαν μπέργκερ με «ξασμένο» χοιρινό κρέας αντί για μπιφτέκι. Νόστιμο, δε λέω, αλλά ακόμη καλύτερη ήταν η πρώτη παγωμένη πολωνική βότκα που δοκιμάσαμε.

Μετά το ευχάριστο και χορταστικό διάλειμμα έπρεπε να επιστρέψουμε προς στον σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρουμε τα πράγματά μας. Στην διαδρομή διασχίσαμε την Bread Bridge - "Bridge of Love", γεμάτη με απαίσια λουκέτα και είδαμε από μακριά το Αρχοντικό της Συντεχνίας των Μυλωνάδων (Dom Cechu Młynarzy).

Βιαστικά φωτογραφήσαμε ακόμη ένα αξιοθέατο, το παλιό δημαρχείο του Gdańsk πριν καταλήξουμε στο σταθμό.

Παραλάβαμε τα μπαγκάζια μας και πήραμε το τραμ για να πάμε προς την περιοχή Zaspa όπου ήταν το σπίτι της “Β”.
Η απόσταση μικρή και φτάνοντας γνωρίσαμε την μικρή της οικογένεια, 2 χαρούμενα πιτσιρίκια που άρχισαν να επικοινωνούν μαζί μας αμέσως στην απίστευτα αποτελεσματική γλώσσα των παιδιών. Η υποδοχή θερμή, τα δωράκια και τα κεράσματα έδιναν κι έπαιρναν, οι πικάντικες πίκλες μας έκαψαν τον ουρανίσκο αλλά τελικά το καρπούζι που σερβιρίστηκε στο τέλος μας δρόσισε. Η κουβέντα κράτησε μέχρι αργά καθώς με την "Β" είχαμε ένα χρόνο να βρεθούμε αλλά στο τέλος πέσαμε ξεροί.

Διαδρομή 1ης μέρας στο Gdansk

 

[Sassenach77]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Η ώρα ήταν κάπως περίεργη για αυτό που είχαμε στο νου μας οπότε δυσκολευτήκαμε να βρούμε κάποιο μαγαζί να μας σερβίρει. Κινηθήκαμε προς την οδό Szeroka όπου υπήρχε ένα παραδοσιακό milk bar - μαγέρικο (Bar Turystyczny) αλλά δεν του είχε απομείνει τίποτα στην βιτρίνα.

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

 

[gkalla]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

 

[Sassenach77]

Θα σε στενοχωρήσω αλλά δεν μπορέσαμε να πάμε σε κανένα. Σ' αυτό πήγαμε γύρω στις 16:30, ήταν ανοιχτό αλλά είχε μόνο μια μερίδα από κάτι σαν γιγαντιαία γιουβαρλάκια.
Επειδή ψάχναμε για φαγητό αργά συνήθως μετά τις 16:00 - 17:00 δεν βρήκαμε άλλο ανοιχτό οπότε εγκαταλείψαμε την προσπάθεια.

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

 

[gkalla]

Δεν με στενοχωρείς, εσείς να είστε καλά. Άρα αργά ήταν οπότε κάτι θα καταφέρω εγώ πιστεύω στο μέλλον!
Αν δεν σου κάνει κόπο γράψε σε ένα μήνυμα στο τέλος της ιστορίας όσα ξέρεις και ας μην πήγατε.

Θα τα βάλω ούτως ή άλλως στο τέλος αλλά στο Gdansk είχα τσεκάρει αυτά τα 2
Turystyczny Bar Mleczny, ul. Szeroka 8.
Bar Mleczny Stągiewna, Stągiewna 15 Wyspa Spichrzów

Και στο Wroclaw αυτό
Bar mleczny Miś, Kuźnicza 48

Στην Βαρσοβία επειδή τρώγαμε κάθε μέρα με ντόπιο δεν έψαξα να βρω κανένα.

 

[paefstra]

Μόλις μου έφτιαξες τη μέρα! Παρακαλώ να γράψεις για όλα τα Bar Mleczny ή όπως λέγονται τέλος πάντων

Δηλαδή τι ώρα ήταν; Πρόσεξε τι θα πεις...

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

 

[Sassenach77]

Ουτε εμεις βρηκαμε καποιο ανοιχτο, γιατι πηγαμε Πασχα και γενικα δεν λειτουργουσαν πολλα απο τα εστιατορια.
Αυτα τα φαγαδικα απευθυνονται σε εργατες και λειτουργουν μονο τις εργασιμες μερες και ωρες ως το τελος του μεροκαματου. Το φαγητο δεν ειναι κατι ιδιαιτερο, αφου και ολη η Πολωνικη κουζινα ειναι βαρια και χορταστικη αλλα οχι ιδιαιτερα εκλεπτυσμενη.

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

 

[paefstra]

Στη Παβία φάγαμε σε ένα αντίστοιχο φαγάδικο, όπου όλοι ήταν ντόπιοι, εκτός ενός τραπεζιού που φαίνονταν οι άνθρωποι οτι ήταν ξένοι όπως εμείς, και αυτό που ήταν ωραίο και ενδιαφέρον είναι η ατμόσφαιρα που υπάρχει σε τέτοια εστιατόρια και όχι το φαγητό αυτό καθε αυτό. Το φαγητό ήταν μέτριο αλλά το όλο feeling ήταν υπέροχο!

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

 

[Sassenach77]

Αδυνατον να συγκριθει η ξινιλα των Πολωνων με τους Ιταλους. 3 φορες στη χωρα, νομιζω οτι τελειωσα με δαυτους.

Εσύ ξέρεις. Εγώ θα πάω

 

[gkalla]

Sopot - Gdansk Part ΙΙ - Pruszcz Gdanski

Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν κομματάκι δύσκολο για όλους, γρήγορα όμως ανασκουμπωθήκαμε και βάλαμε πλώρη για το “κοσμικό” Sopot. Τα ΜΜΜ της Πολωνίας, πάντα στην ώρα τους, μας οδήγησαν γρήγορα στο κέντρο της πόλης.

Η μεγάλη πλατεία (Plac Przyjaciół Sopotu) με το σιντριβάνι της ήταν το πρώτο σημείο που σταθήκαμε για να παίξουν όλα τα “παιδιά”, μικρά και μεγάλα.

Στο κάτω μέρος της πλατείας φαινόταν το δημοτικό κτίριο λουτροθεραπείας (Zakład Balneologiczny w Sopocie) καθώς και ο κουκλίστικος φάρος του Sopot.

Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά χαλαρή αλλά η ροή του κόσμου φαινόταν να κατευθύνεται προς τον πεζόδρομο Bohaterów Monte Cassino. Τα όμορφα κτίρια και τα μεγάλα δέντρα του τον έκαναν ιδανικό για περαντζάδα σε ντόπιους αλλά και πολλούς τουρίστες.

Περίπου στην μέση του πεζοδρόμου μας ξάφνιασε ένα περίεργο κτίριο, το Krzywy Domek. Οι πάντες στέκονταν, έστω για λίγο, για να απολαύσουν το θέαμα. Οι φωτογραφίες τα λένε όλα νομίζω.

Ανεβήκαμε όλη τη διαδρομή μέχρι το τέλος του πεζοδρόμου που κατέληγε σε μια μικρή πλατεία με μια καλοφτιαγμένη, πετρόχτιστη εκκλησία, τη Kościół św. Jerzego w Sopocie, κάνοντας ταυτόχρονα τα αλογάκια για τα πιτσιρίκια.

Η επιστροφή προς το κέντρο και κυρίως προς την θάλασσα ήταν αναπόφευκτη. Πρώτα συναντήσαμε την μεγάλη και συνωστισμένη πλατεία Skwer Kuracyjny ακριβώς κάτω από τον φάρο.

Απ’ εκεί ξεκινά ο μώλος του Sopot, γνωστό αξιοθέατο της πόλης. Ξαφνιαστήκαμε με το γεγονός πως χρειαζόταν εισιτήριο για την είσοδο αλλά το πληρώσαμε και τον περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη μαζί με ένα ετερόκλητο πλήθος τουριστών, κυρίως ηλικιωμένων. Στην άλλη άκρη του είδαμε και το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι, ένα άκρως τουριστικό πλοίο - απομίμηση παλιού ιστιοφόρου που έκανε βόλτες στην περιοχή. Το είδαμε πάλι το απόγευμα στο λιμάνι του Gdansk να συνεχίζει τις βόλτες του.

Βγαίνοντας από τον μώλο σταθήκαμε να θαυμάσουμε τη “παραλιάρα” και τη φοβερή θάλασσα της με τα αδιαφανή καφεπράσινα νερά και τα άπειρα φύκια που επέπλεαν πάνω της.
Μα γιατί δεν κάνει κανείς εδώ μπάνιο Δημητράκη; Βάλε το μαγιό σου που το κουβαλάς από την Αθήνα και πέσε στα καταγάλανα νερά της Βαλτικής!
Βλέπετε πριν φύγουμε από την Αθήνα είχαμε ατέρμονες συζητήσεις για το αν θα παίρναμε μαγιό καθώς ο @stonerolling ήθελε οπωσδήποτε να κάνει μπάνιο στη Βαλτική. Είχε δει, λέει, μέχρι και φωτογραφίες με διαφανή και πεντακάθαρα νερά στο Internet. Δεν έχει ακούσει τίποτα φαίνεται για το Photoshop και τις άπειρες δυνατότητές του.

Εγκαταλείψαμε το Sopot με ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι μια κωμόπολη σχετικά συμπαθής με κτίρια και πλατείες που ξεχώριζαν, από την άλλη όμως τα πλήθη των τουριστών και η αίσθηση πως τα πάντα κινούνται γύρω από αυτούς δεν μας έκανε την καλύτερη εντύπωση.

Επιστρέψαμε στην Zaspa για να τσιμπήσουμε κάτι. Η επιλογή του @stonerolling, όπως πάντα, ήταν πίτσα. Στο συνοικιακό μαγαζάκι που καθίσαμε σερβίριζαν επιπλέον και κάποιες τοπικές σούπες και με προτροπή της "Β" δοκιμάσαμε την Ζούρεκ. Με μια λέξη, φανταστική!!! Ακόμα και ο @stonerolling που πάσχει από το σύνδρομο της Μαφάλντα και απεχθάνεται τις σούπες (θουπίτσες) “γυάλισε” το ευμεγέθες μπολ του σε χρόνο μηδέν.

Καρδαμωμένοι πια για τα καλά ξεκινήσαμε για μια απογευματινή βόλτα στο Gdańsk.
Εκκίνηση από την περιοχή του μεγάλου μύλου (Wielki Młyn) που ταυτόχρονα φιλοξενεί το Μουσείο Κεχριμπαριού (Muzeum Bursztynu) ενώ δίπλα, στο μικρό παρκάκι, βρίσκεται το άγαλμα του αστρονόμου Jan Heweliusz. Αν και πολύ ήθελα να επισκεφτώ το συγκεκριμένο μουσείο που διαθέτει πολλά κομμάτια από το διάσημο κεχριμπάρι της Βαλτικής με διάφορα έντομα και ζώα εγκλωβισμένα στο εσωτερικό τους, ο διαθέσιμος χρόνος μας ήταν περιορισμένος και δεν τα κατάφερα τελικά.

Τραβήξαμε προς το ποτάμι περνώντας διαδοχικά από τον πύργο Baszta Jacek και την αγορά Lombard centrum hala targowa, χωρίς να μπούμε μέσα μιας και το σούρουπο είχε αρχίσει να πέφτει κι εμείς είχαμε ακόμα δρόμο.

Φτάσαμε στο ποτάμι και διασχίσαμε την πεζογέφυρα προς το νησί Ołowianka θαυμάζοντας απέναντι την παλιά πόλη ενώ αριστερά μας βρίσκονταν τα κτίρια της Polish Baltic Frédéric Chopin Philharmonic.

Περπατώντας κατά μήκος της νησίδας Ołowianka φτάσαμε δίπλα ακριβώς από ατμόπλοιο Sołdek που είχαμε δει φευγαλέα την προηγούμενη μέρα από απέναντι Σταθήκαμε λίγο και φωτογραφίσαμε το ορόσημο κτίριο - γερανό Stary żuraw portowy που, όπως και πολλά άλλα κτίρια στην πόλη, ήταν υπό συντήρηση.

Διασχίσαμε άλλη μια γέφυρα, την Kamieniarski, έχοντας θέα προς το νησάκι Wyspa Spichrzów και περάσαμε από την άλλη πλευρά του ποταμού που ήταν γεμάτη από εστιατόρια.

Τα προσπεράσαμε όλα καθώς δεν ήταν του γούστου μας και συνεχίσαμε προς την γέφυρα Zwodzony most Stągiewny και τον πύργο Stągwie Mleczne με σκοπό να περάσουμε στο νησάκι Wyspa Spichrzów.

Το ίδιο σκηνικό κι εδώ. Κατά μήκος της πολύβουης οδού Stągiewna άπειρα εστιατόρια, γεμάτα τουρίστες. Τα κάθετα στενάκια δεν έπειθαν για κάτι ενδιαφέρον οπότε συνεχίσαμε ευθεία φτάνοντας τελικά στην πράσινη γέφυρα και την πράσινη πύλη.

Σταθήκαμε λίγο εκεί και χαζέψαμε τον ποταμό Motlawa καθώς αυτή την ώρα, στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα, η εναλλαγή των χρωμάτων έδινε στις εικόνες μια ιδιαίτερη γοητεία.

Μπήκαμε πάλι στο ιστορικό κέντρο και αρχίσαμε να κινούμαστε σε πολλά σημεία από τα οποία είχαμε ξαναπεράσει παίρνοντας μερικές νυχτερινές λήψεις από την Βασιλική οδό, το Museum of Gdańsk - Main Town Hall, τον Καθεδρικό, το κτίριο του Great Armoury καθώς και πάλι τον ποταμό Motlawa.

Στα πλαίσια της βραδινής μας διασκέδασης αναζητήσαμε ένα μπαράκι κοντά στα γούστα μας. Την ώρα που διασχίζαμε για πολλοστή φορά την βασιλική οδό μας πλεύρισε θηλυκός, εμφανίσιμος “κράχτης” του στυλ έχουμε μουσική, ωραία κορίτσια, καθαρά ποτά. Μου θύμισε την ταινία ”Καλώς Ήλθε το Δολάριο”. Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και Blue black boys!!!

Ξεφύγαμε με δυσκολία από το “τσιμπούρι” και καταλήξαμε στο El Mariachi Tequila Bar & Club, το μόνο μπαρ που βρήκαμε με κέφι και χορό αποκλειστικά όμως με latin μουσική. Δοκιμάσαμε 2-3 από τις άπειρες τεκίλες του μαγαζιού ώσπου να έρθει η ώρα να τρέξουμε να προλάβουμε το τραμ, το τελευταίο για το Zaspa. Έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς αφού ήμασταν φιλοξενούμενοι σε σπίτι με μικρά παιδιά και δεν έπρεπε να ενοχλήσουμε σε “άγριες” ώρες. Εξάλλου την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγουμε νωρίς για την μικρή πόλη Pruszcz Gdanski όπου η "Β" θα συμμετείχε σε αγώνα Roller.

Το ταξίδι για το “περίφημο” κι “ονομαστό” Pruszcz Gdanski αποδείχτηκε κάπως δύσκολο. Το αργοπορημένο ξύπνημα μας σε συνδυασμό με την ακύρωση κάποιων δρομολογίων του λεωφορείου που θα μας πήγαινε μέχρι τον τοπικό σταθμό τραίνων μας ανάγκασε να περάσουμε μια 3ώρη οδύσσεια με για να φτάσουμε στην κωμόπολη κουβαλώντας φυσικά όλα τα μπαγκάζια. Φτάνοντας εκεί δε, χρειάστηκε να περπατήσουμε σέρνοντας πόδια, σακίδια και βαλίτσες περίπου 2,5 km μέχρι το σημείο που διεξαγόταν ο αγώνας όπως κάναμε κι αργότερα κατά την επιστροφή.

Ευτυχώς προλάβαμε να πάρουμε μια γεύση από τον αγώνα αλλά και από τις βραβεύσεις που ακολούθησαν. Η "Β" ανέβηκε στο βάθρο (3η) οπότε το γιορτάσαμε με μερικές μπύρες στο διπλανό καφέ.

Μετά την λήξη των βραβεύσεων αποχαιρετιστήκαμε με την "Β" και τα τα 2 της αγγελούδια, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε γρήγορα.

Εκείνη την μέρα στην πόλη λάμβανε χώρα και το τοπικό πανηγύρι. Κάναμε μια βόλτα προς τα εκεί αλλά η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα υποτονική παρόλο τον άπειρο κόσμο που κυκλοφορούσε στην περιοχή. Η μουσική που ακουγόταν δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο (που είναι τα κλαρίνα ωρέ; ) ενώ συχνά πυκνά διακόπτονταν χωρίς προφανή λόγο.

Φύγαμε στα γρήγορα από την περιοχή και κουβαλώντας και πάλι όλα μας τα συμπράγκαλα με σκοπό να πάμε προς μια ταβερνούλα που είχαμε δει στις πρωινές διαδρομές μας.
Το φαγητό στο Bar Zacisze, συνοδεία αρκετών ακόμα τοπικών μπυρών ήταν πολύ καλό. Εγγύηση για μια ακόμα φορά η παρουσία αποκλειστικά ντόπιων στο μαγαζί. Είχαμε βέβαια κάποια δυσκολία με το μενού που ήταν γραμμένο στον μαυροπίνακα μόνο στα πολωνικά αλλά η μετάφραση της google μας έσωσε.

Καθώς είχαμε πολύ χρόνο ακόμη ώσπου να έρθει η ώρα για το τραίνο μας μείναμε πολύ ώρα στο προαύλιο της ταβέρνας κάνοντας παράλληλα γνωριμίες με μια παρέα νεαρών τρελοπολωνών. Μία κοπέλα από αυτήν την παρέα (που ενώ ήταν 28 ετών έμοιαζε με 18) ήταν πολύ επικοινωνιακή και με τρομερό γέλιο έκατσε απρόσκλητη μαζί μας. Προκλητική και με πονηρό χαμόγελο μας προκαλούσε συνεχώς με πικάντικα σχόλια. Έδειχνε ένα πανηγυριώτικο μπαλόνι με ήλιο που είχε λέγοντας στο @stonerolling, "Touch my pussy" κι όταν εκείνος το χάιδευε εκείνη το τραβούσε χαχανίζοντας. Προφανώς είπε να “παίξει” με τους παράξενους μεσήλικες τουρίστες που βρέθηκαν στο χωριό της έτσι για να φύγει η βαρεμάρα. Μας υποσχέθηκε μάλιστα να μας συστήσει ζωντανά μπαράκια στην Βαρσοβία και το Wroclaw που θα ακολουθούσαν. Στις υποσχέσεις έμεινε…

Κάποια στιγμή, νωρίς το απόγευμα ξεκινήσαμε την ατελείωτη επιστροφή μας για τη Βαρσοβία. Από την Αθήνα γκρίνιαζα για το σχεδιασμό που είχε κάνει ο @stonerolling που αντί να επιλέξει επιστροφή νωρίς στο Gdansk που ήταν σε απόσταση 15 λεπτών και από εκεί να πάρουμε το γρήγορο τραίνο για την πρωτεύουσα, εκείνος επέμενε να μείνουμε στο πανηγύρι και να πάρουμε αργά τραίνο για το Tczew και μετά από μια ώρα εκεί άλλο τραίνο για τον τελικό προορισμό μας όπου θα φτάναμε στις 23:00. Ά ρε που μας έμπλεξες Δημητράκη…
Όπως καταλαβαίνετε στο επόμενο ταξίδι θα απαγορευτεί στον @stonerolling η παρέμβαση στο πρόγραμμα, με υπογεγραμμένο συμβόλαιο και ρήτρες.

Μετά από κάμποση ορθοστασία στον σταθμό του Pruszcz Gdanski που γινόταν χαμός λόγω του πανηγυριού και άλλη μια ώρα αναμονής (καθιστής αυτή τη φορά) στον σταθμό του Tczew που επικρατούσε ερημιά φτάσαμε επιτέλους στην Βαρσοβία.

Πεινούσαμε και πάλι οπότε πήραμε την πρώτη (και τελευταία) Zapiekanka μας από τις καντίνες που βρίσκονται δίπλα στο κεντρικό σταθμό. Η ίδια η καντίνα ήταν άθλια αλλά ακόμη χειρότεροι ήταν οι πελάτες της, ένα μείγμα από τελειωμένους αλκοολικούς και τζάνκια που τους έπεφταν σάλτσες πάνω τους.
Το "έδεσμα" ήταν πραγματικά απαίσιο αλλά λόγω πείνας και κούρασης το φάγαμε, χωρίς ευτυχώς άλλα παρεπόμενα.
Με μια μικρή ταλαιπωρία και την βοήθεια ενός ηλικιωμένου πολωνού γείτονα (όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική λόγω αδυναμίας επικοινωνίας) καταφέραμε να εντοπίσουμε το διαμέρισμά μας και να ξαναπέσουμε ξεροί για ύπνο.

Διαδρομή 2ης μέρας στο Gdansk