dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 900
Η σημερινή μέρα φαινόταν από την αρχή της οτι θα έκρυβε εκπλήξεις.
Ξύπνησα με βαρύ κεφάλι λόγω υγρασίας και το κρύο στο σπίτι με απέτρεπε από το να αποχωριστώ το πουπουλένιο μου πάπλωμα.Μετά από πολύ προσπάθεια σηκώθηκα και πήγα στο παράθυρο.Εικόνα καρτ-ποστάλ.Όλο το τοπίο,μέχρι εκεί που επέτρεπε το μάτι μου,ήταν σκεπασμένο με ένα λεπτό λευκό διαφανές πέπλο που άφηνε τα ιδιαίτερα χρώματα της περιοχής να αχνοφαίνονται.Η νυχτερινή υγρασία σε συνδυασμό με το πρωινό κρύο είχε δημιουργήσει ένα στρώμα πάχνης τόσο παχύ ώστε να φαίνεται σαν χιόνι.Δεν ήταν όμως χιόνι.”Με αυτές τις συνθήκες πως να δουλέψεις;”σκέφτομαι την ώρα που φοράω ότι πιο ζεστό υπάρχει για να χαρώ την βόλτα μου.Ώρα 09:00 θερμοκρασία:-1C.
Μετά από μια στάση για πρωινό στον ”Χατζηγιάννη” τον φούρνο της κεντρικής πλατείας,που διαθέτει οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει ένας φούρνος,ξεκινώ την περιοδεία μου.
Το ανατολικό τμήμα της περιφερειακής οδού της πόλης προσφέρει θέα από ψηλά στον Ε85,τις γραμμές του τραίνου,την κοιλάδα του ποταμού και τους λόφους της απέναντι Τουρκικής πλευράς.Ανάλογη οπτική έχει και ο λόφος του Διδυμοτείχου όπου και βρίσκεται το κάστρο.Στην θέα προστίθεται και ο Ερυθροπόταμος,παραπόταμος του Έβρου που αποτελεί το νότιο όριο της πόλης.Ο δρόμος επιτρέπει την διέλευση αυτοκινήτων μέχρι ενός σημείου,μετά ποδαράδα...Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το ”Καστρινό”,εστιατόριο προικισμένο από την τοποθεσία του αλλά και τις ικανότητες του μάγειρα.Βέβαια είναι ιδανικότερο τους θερινούς μήνες.Ψάχνω να βρω την κρύπτη,μια μυστική είσοδο που ο θρύλος λέει οτι οδηγεί υπογείως στα νότια της πόλης,αλλά μάταια...
Αφήνοντας το Διδυμότειχο βορειοανατολικά(από τον σιδηροδρομικό σταθμό),αποφασίζω να εξερευνήσω τον δρόμο προς το Πραγγί.Που σταματά;Μπαίνει Τουρκία;Και τι υπάρχει μετά από κεί;
Μετά λοιπόν το Πραγγί ακολουθούν οι Πετράδες,τα σύνορα πλησιάζουν αλλά δυστυχώς ο δρόμος στρίβει.Κινούμαι παραπλέυρως του ποταμού και αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει ”το μετέωρο βήμα του πελαργού”.Την αρχική μου απογοήτευση συντρίβει το Πύθιο.Ένα κατά τα άλλα αδιάφορο χωριό,τοποθετημένο στη μέση του πουθενά,με ”πλάτη” την Ελλάδα και ”βλέμμα” μόνο στην Τουρκία.Λες και φρουρεί με την παρουσία του τον χώρο και δηλώνει το ελληνικό στοιχείο.Το ποτάμι στα 200μέτρα και οι κάτοικοι ανεπηρέαστοι να ασχολούνται με την καθημερινότητά τους.Σκέφτομαι να επισκεφτώ το κάστρο αλλά η Αγγελοπουλική ατμόσφαιρα με τον μουντό και ταυτόχρονα φωτεινό ουρανό,η χαμηλή νέφωση και το κρύο που συμπληρώνει αυτό το κάτι απόκοσμο της συνοριακής γραμμής,με οδηγεί στο καφενείο της πλατείας για έναν γρήγορο ελληνικό.Πρέπει να είσαι εκεί για να το νιώσεις,η κάμερα και η φωτογραφική δείχνουν πολύ άχρηστες τώρα.Από Πύθιο,μέσω Ρηγίου και Σοφικού ξαναβγαίνω στον Ε85.
Το μεσημεριανό για σήμερα θα λάβει χώρα στην ”στην Ταβέρνα του Άι Γιώργη”,’ισως την καλύτερη πρόταση για φαγητό σε όλη την περιφέρεια.Βρίσκεται στην Λεπτή,ένα χωριό λίγο έξω από την Ορεστιάδα,δυτικά.Τοποθετημένο σε ένα λόφο,πέραν της θέας,προσφέρει ένα εξαιρετικά ποιοτικό και πλούσιο μενού.Όλος ο κατάλογος είναι πρόταση.Και ο χώρος;Τα βαριά χωριάτικα έπιπλα περιστοιχίζουν το κεντρικό μεγάλο τζάκι που ταιριάζει απόλυτα με την πέτρα και το ξύλο των τοίχων.Theplacetobe.Απλά μοναδικό.Και για τους φίλους ταξιδευτές υπάρχει και το μεγάλο αδερφάκι του με το ίδιο όνομα στην Μάκρη Αλεξ/πολης.
Πριν το τελείωμα της μέρας επιβάλλεται μια επίσκεψη στο ”Ευρωθήραμα”.Μια και είχα ακούσει τα καλύτερα έπρεπε να το διαπιστώσω ο ίδιος.Βρίσκεται στον Πεντάλοφο Τριγώνου στο ύψος Πτελέας και Πάλλης αρκετά βορειότερα της Ορεστιάδος.Ομολογουμένως δύσκολο να το βρεις αλλά ας είναι καλά τα gps.Πρόκειται για εκτροφείο θηραμάτων,σε μια μοναδική τοποθεσία.Οι παροχές πολλές(μέχρι και διαμονή σε δωμάτια με τζάκι).Περισσότερες πληροφορίες στο Ευρωθήραμα . Αυτό που αξίζει είναι το μενού:φασιανός,ελάφι,αγριογούρουνο κλπ.
Είναι πια βράδυ και επιστρέφω στην βάση μου.Περνώντας έξω από την 16η Μεραρχία αναρωτιέμαι ποιούς άλλους σύγχρονους ήρωες διαθέτει η πόλη πέραν των ηρωικών αυτών πολεμιστών(η 16η έχει την πιο λαμπρή πολεμική ιστορία στην χώρα μας).Μα βέβαια...τον Κώστα Γκατσιούδη....
Ξύπνησα με βαρύ κεφάλι λόγω υγρασίας και το κρύο στο σπίτι με απέτρεπε από το να αποχωριστώ το πουπουλένιο μου πάπλωμα.Μετά από πολύ προσπάθεια σηκώθηκα και πήγα στο παράθυρο.Εικόνα καρτ-ποστάλ.Όλο το τοπίο,μέχρι εκεί που επέτρεπε το μάτι μου,ήταν σκεπασμένο με ένα λεπτό λευκό διαφανές πέπλο που άφηνε τα ιδιαίτερα χρώματα της περιοχής να αχνοφαίνονται.Η νυχτερινή υγρασία σε συνδυασμό με το πρωινό κρύο είχε δημιουργήσει ένα στρώμα πάχνης τόσο παχύ ώστε να φαίνεται σαν χιόνι.Δεν ήταν όμως χιόνι.”Με αυτές τις συνθήκες πως να δουλέψεις;”σκέφτομαι την ώρα που φοράω ότι πιο ζεστό υπάρχει για να χαρώ την βόλτα μου.Ώρα 09:00 θερμοκρασία:-1C.
Μετά από μια στάση για πρωινό στον ”Χατζηγιάννη” τον φούρνο της κεντρικής πλατείας,που διαθέτει οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει ένας φούρνος,ξεκινώ την περιοδεία μου.
Το ανατολικό τμήμα της περιφερειακής οδού της πόλης προσφέρει θέα από ψηλά στον Ε85,τις γραμμές του τραίνου,την κοιλάδα του ποταμού και τους λόφους της απέναντι Τουρκικής πλευράς.Ανάλογη οπτική έχει και ο λόφος του Διδυμοτείχου όπου και βρίσκεται το κάστρο.Στην θέα προστίθεται και ο Ερυθροπόταμος,παραπόταμος του Έβρου που αποτελεί το νότιο όριο της πόλης.Ο δρόμος επιτρέπει την διέλευση αυτοκινήτων μέχρι ενός σημείου,μετά ποδαράδα...Στον ίδιο χώρο βρίσκεται και το ”Καστρινό”,εστιατόριο προικισμένο από την τοποθεσία του αλλά και τις ικανότητες του μάγειρα.Βέβαια είναι ιδανικότερο τους θερινούς μήνες.Ψάχνω να βρω την κρύπτη,μια μυστική είσοδο που ο θρύλος λέει οτι οδηγεί υπογείως στα νότια της πόλης,αλλά μάταια...
Αφήνοντας το Διδυμότειχο βορειοανατολικά(από τον σιδηροδρομικό σταθμό),αποφασίζω να εξερευνήσω τον δρόμο προς το Πραγγί.Που σταματά;Μπαίνει Τουρκία;Και τι υπάρχει μετά από κεί;
Μετά λοιπόν το Πραγγί ακολουθούν οι Πετράδες,τα σύνορα πλησιάζουν αλλά δυστυχώς ο δρόμος στρίβει.Κινούμαι παραπλέυρως του ποταμού και αντιλαμβάνομαι τι σημαίνει ”το μετέωρο βήμα του πελαργού”.Την αρχική μου απογοήτευση συντρίβει το Πύθιο.Ένα κατά τα άλλα αδιάφορο χωριό,τοποθετημένο στη μέση του πουθενά,με ”πλάτη” την Ελλάδα και ”βλέμμα” μόνο στην Τουρκία.Λες και φρουρεί με την παρουσία του τον χώρο και δηλώνει το ελληνικό στοιχείο.Το ποτάμι στα 200μέτρα και οι κάτοικοι ανεπηρέαστοι να ασχολούνται με την καθημερινότητά τους.Σκέφτομαι να επισκεφτώ το κάστρο αλλά η Αγγελοπουλική ατμόσφαιρα με τον μουντό και ταυτόχρονα φωτεινό ουρανό,η χαμηλή νέφωση και το κρύο που συμπληρώνει αυτό το κάτι απόκοσμο της συνοριακής γραμμής,με οδηγεί στο καφενείο της πλατείας για έναν γρήγορο ελληνικό.Πρέπει να είσαι εκεί για να το νιώσεις,η κάμερα και η φωτογραφική δείχνουν πολύ άχρηστες τώρα.Από Πύθιο,μέσω Ρηγίου και Σοφικού ξαναβγαίνω στον Ε85.
Το μεσημεριανό για σήμερα θα λάβει χώρα στην ”στην Ταβέρνα του Άι Γιώργη”,’ισως την καλύτερη πρόταση για φαγητό σε όλη την περιφέρεια.Βρίσκεται στην Λεπτή,ένα χωριό λίγο έξω από την Ορεστιάδα,δυτικά.Τοποθετημένο σε ένα λόφο,πέραν της θέας,προσφέρει ένα εξαιρετικά ποιοτικό και πλούσιο μενού.Όλος ο κατάλογος είναι πρόταση.Και ο χώρος;Τα βαριά χωριάτικα έπιπλα περιστοιχίζουν το κεντρικό μεγάλο τζάκι που ταιριάζει απόλυτα με την πέτρα και το ξύλο των τοίχων.Theplacetobe.Απλά μοναδικό.Και για τους φίλους ταξιδευτές υπάρχει και το μεγάλο αδερφάκι του με το ίδιο όνομα στην Μάκρη Αλεξ/πολης.
Πριν το τελείωμα της μέρας επιβάλλεται μια επίσκεψη στο ”Ευρωθήραμα”.Μια και είχα ακούσει τα καλύτερα έπρεπε να το διαπιστώσω ο ίδιος.Βρίσκεται στον Πεντάλοφο Τριγώνου στο ύψος Πτελέας και Πάλλης αρκετά βορειότερα της Ορεστιάδος.Ομολογουμένως δύσκολο να το βρεις αλλά ας είναι καλά τα gps.Πρόκειται για εκτροφείο θηραμάτων,σε μια μοναδική τοποθεσία.Οι παροχές πολλές(μέχρι και διαμονή σε δωμάτια με τζάκι).Περισσότερες πληροφορίες στο Ευρωθήραμα . Αυτό που αξίζει είναι το μενού:φασιανός,ελάφι,αγριογούρουνο κλπ.
Είναι πια βράδυ και επιστρέφω στην βάση μου.Περνώντας έξω από την 16η Μεραρχία αναρωτιέμαι ποιούς άλλους σύγχρονους ήρωες διαθέτει η πόλη πέραν των ηρωικών αυτών πολεμιστών(η 16η έχει την πιο λαμπρή πολεμική ιστορία στην χώρα μας).Μα βέβαια...τον Κώστα Γκατσιούδη....
