dmdoc
Member
- Μηνύματα
- 1.413
- Likes
- 900
Άλλο ένα σαββατοκύριακο ξημέρωσε.Η πρωινή,κρύα,απαλή ατμόσφαιρα,με το καθαρό οξυγόνο να καίει τα ρουθούνια,ξεσηκώνει το υπόλοιπο σώμα.Πώς να μείνεις μέσα;πώς να σε φυλακίσουν οι 4 τοίχοι;μια ματιά από το παράθυρο αντικρύζει το κάλεσμα της φύσης.Πόσα χάνουμε άραγε στις μεγαλουπόλεις;πόσο λίγα είναι τελικά τα αναρίθμητα αγαθά που μας προσφέρουν απλόχερα;
Με τις βιαστικές μου σκέψεις ντύνομαι ζεστά και ξεκινώ.
Στρίβοντας δεξιά στον Ε85 μπαίνω στις Καστανιές.Άλλο ένα μεγάλο χωριό χωρίς το κάτι παραδοσιακό,αλλά με πολύ κόσμο να κυκλοφορεί,δείγμα του ότι οι άνθρωποι δεν το εγκατέλειψαν.Πράγματι τα περισσότερα χωριά στον Έβρο,όσο μικρά και αν είναι,όσο μακριά από τις μεγάλες πόλεις και αν βρίσκονται,έχουν πολύ πληθυσμό.Και μην φανταστεί κανείς ηλικιωμένα γεροντάκια να αργοσέρνονται στους δρόμους.Άνθρωποι κάθε ηλικίας που αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.Που μένουν εδώ για να υπάρχει μια ισχυρή Ελλάδα και στο ακροτελεύτιο σύνορό της.Που έχουν αρνηθεί τις μεγαλουπόλεις του "βρίσκω τα πάντα" για να φροντίσουν την μικρή τους γη με όποια έλλειψη και αν αντιμετωπίζουν.
Ο κεντρικός δρόμος του χωριού μετά την κεντρική πλατεία συνεχίζει λίγο ακόμα.Ακολουθώ τον αριστερό δρόμο και προβάλλει μπροστά μου ο Άρδας.Ο παραπόταμος του Έβρου που περνάει έξω από το χωριό.Είναι το μέρος όπου γίνεται το πασίγνωστο φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι.Ειδυλλιακή τοποθεσία,σύριζα με το νερό,με τα ψηλά δέντρα ανά περιοχές να παρέχουν στέγη και προστασία από τον καλοκαιρινό ήλιο στους κατασκηνωτές.Το περίπτερο στο τέλος του δρόμου με καλούσε για μια στάση.Καφεδάκι πάνω στο νερό...Ναι παρά το κρύο προτίμησα να κάτσω έξω,να απολαύσω την εικόνα,την ηρεμία,την γαλήνη.Και να δημιουργώ φανταστικές εικόνες και σενάρια από το φεστιβάλ.Για το πλήθος του κόσμου,για τους κατασκηνωτές,για τις συμμετοχές των συναυλιών.Ο καφές μου τελείωσε όπως και το παραμύθι και ξεκίνησα για την συνέχεια της περιπλάνησής μου.
Επιστρέφοντας στην πλατεία των Καστανιών ακολούθησα τον άλλο δρόμο...τον δεξί.Και καθώς χάζευα κτίρια και μαγαζιά μια μπάρα μου σταμάτησε την πορεία.Σαστισμένος κοίταξα δεξιά...ένα βενζινάδικο.Αριστερά...Σ.Σ έλεγχος διαβατηρίων.Ορίστε;;;;;;;;;;
Τόσο απλά;;τόσο εύκολα;;Και μέσα στο χωριό;;Αν κάποιος δεν έχει περάσει οδικώς τα σύνορά μας δεν μπορεί να καταλάβει το αίσθημα.Νομίζεις οτι τελειώνει ο κόσμος,οτι όπως εκατοντάδες χρόνια πριν θα βρεθείς σε ένα γκρεμό και θα πέσεις..γιατί τελειώνει η γη,γιατί πέρα από εδώ δεν έχει ανακαλυφθεί τίποτα,γιατί φεύγεις από την αγκαλιά της μαμάς πατρίδας,γιατί ακολουθεί το άγνωστο.Μπορείς να το περπατήσεις και να το ανακαλύψεις πόντο πόντο,να μπεις από την φυσική του είσοδο και όχι σαν αλεξιπτωτιστής με μια αεροπορική εταιρία.Γέλασα με τον εαυτό μου και πόσο κωμικά ή παιδικά μπορεί να ακούγονταν όλα αυτά αν τα έλεγα σε κάποιον...το 2009..που τα ταξίδια στο εξωτερικό(με μια καλή προσφορά)είναι παιχνιδάκι.Και όμως...η συνοριογραμμή προκαλεί δέος.Είναι αυτό το βήμα που μέχρι να το κάνεις είναι μετέωρο.
Ενθουσιασμένος από τα πρωτόγνωρα συναισθήματα,προσπάθησα να κάνω αναστροφή αλλά τα σπίτια στένευαν πολύ τον δρόμο και με δυσκόλευαν.Και τότε σάστισα πάλι.Οι προηγούμενες σκέψεις είχαν αφαιρέσει το τοπίο.Μα είναι τόσο κοντά τα σπίτια;;στα 30μέτρα;;και ζει κόσμος εδώ;;στη μια ανάσα από την Τουρκία;;και βγαίνει στο μπαλκονάκι του και πίνει καφέ το καλοκαίρι;;με αυτή την θέα;;και πως ζει;;δεν φοβάται;;και τι σόι ύπνο κάνουν τα βράδια;;Χωρίς να παίρνουν απάντηση οι ερωτήσεις μου βυθίστηκα σε σκέψεις.Πως είναι η ζωή μας στην Αθήνα,στο κέντρο της χώρας,μακριά από εξωτερικές απειλές,στην ησυχία και την άνεση,που μας έχει τροποποιήσει τις πραγματικές ανάγκες,που μας έχει γεμίσει φόβους ανύπαρκτους,και τελικά έχουμε χάσει το νόημα από πολλά πράγματα.Από την άλλη η καθημερινή εγκληματικότητα στις μεγαλουπόλεις συγκρίνεται με την καθημερινή εξωτερική απειλή;ο κλέφτης που παραμονεύει στη γωνία συγκρίνεται με τον εχθρό που μπορεί να ξεπροβάλλει πίσω από τα δέντρα;διακυβεύονται τα ίδια πράγματα;
Μπλεγμένος σε αυτά τα ερωτήματα που μαστίγωναν το μυαλό μου,απομακρύνθηκα,πριν οι συνάψεις του εγκεφάλου μου βαρέσουν μπιέλα.Επέστρεψα στην κεντρική πλατεία στην ταβέρνα που βρίσκεται σε μια γωνιά της.Ένα τσιπουράκι,μεζεδάκι και μερικές ανάσες απάλυναν τα βασανιστικά ερωτήματα.Εξάλλου,μπορεί κάποιος να δώδει μια απάντηση αντικειμενική;μάλλον όχι,σκέφτηκα,και η σολομώντεια αυτή λύση με ικανοποίησε προς το παρόν.Με χαλάρωσε για να κάνω και άλλα χιλιόμετρα.
Συνέχισα στον Ε85 για να ξαναδώ από την γέφυρα τον Άρδα.Έκανα αναστροφή στην έξοδο για Καναδά.Καναδάς;;;;;;;;;Def μπορώ να τον προσθέσω στον ταξιδιωτικό μου χάρτη;;όχι τίποτα άλλο,για να μην το παίζουν και κάποιοι κάποιοι γκουρού των ταξιδιών.Μπορώ κάθε μέρα να είμαι Καναδά και να πίνω καφεδάκι ή τσίπουρα.Ναι ναι ο δικός μας Καναδάς έχει ΑΑ ντόπιο τσίπουρο.Και άσε τους άλλους να ψάχνουν τις low cost για να πάνε σ/κ.Δεν μας μπαίνετε στο μάτι πια κύριοι...αμ πως!!!!!
Το ΣΟΥΦΛΙ δεν έχει κατά την γνώμη μου κάτι ιδιαίτερο.Για αυτό κιόλας το έχω επισκεφτεί ελάχιστες φορές.Η καλύτερη θέα της πόλης είναι από τον Ε85 που περνάει περιμετρικά.Από το σημείο αυτό μπορεί να έχει κάποιος μια πανοραμική θέα της πόλης που είναι κάπως αμφιθεατρική,και τα σπίτια που θυμίζουν χωριό της ενδοχώρας της δίνουν μια εικόνα διαφορετική.Όπως ακριβώς διαφορετικοί από τους υπόλοιπους θεωρούν τους εαυτούς τους οι Σουφλιώτες,ανώτερους,πιο έξυπνους.Και γι'αυτό απ'ότι έμαθα είθισται να παντρεύονται μεταξύ τους..για να μην χαλάσει η ράτσα(?).Τέλος πάντων η πόλη τελικά αξίζει για το μετάξι(ο μύθος λέει οτι μοναχοί φέραν τα πρώτα κουκούλια εδώ από την Κίνα κρυμμένα στα κούφια ραβδιά τους),το μουσείο μεταξιού καθώς και τα μαγαζιά με τα μεταξωτά.Μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε από αυτά είναι απαραίτητη για όσους επιθυμούν πρώτης ποιότητας καλοφτιαγμένα προιόντα.*με κάθε αγορά ζητήστε το δωρεάν κομπολόι από κουκούλια του σκώληκα.Εξαιρετικό!!!*.
Επίσης στα "οπωσδήποτε",φαγητό στο Λαγοτροφείο.Πρόκειται για κυνηγετικό περίπτερο μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη,κρυμμένο στο βουνό.Ίσως το καλύτερο κυνήγι της ευρύτερης περιοχής,με εξαιρετικό κρασί ή τσίπουρο.Βέβαια χωλαίνει λίγο στο περιβάλλον,αλλά μάλλον τελικά κανείς δεν το προσέχει ιδιαίτερα.
Στη διασταύρωση της Μάνδρας βρίσκεται άλλο ένα εκτροφείο,το Εβροπάρκο.Σε μια τεράστια έκταση εκτρέφονται πολλά είδη ζώων και ο επισκέπτης μπορεί να δει τους χώρους και τα θηράματα από κοντά με golf cars.Στον ίδιο χώρο υπάρχει και ένα χαώδες εστιατόριο (που από όσο έμαθα
περισσότερο μάλλον εξυπηρετεί εκδηλώσεις).
Επιστρέφοντας προς Διδυμότειχο,το χωριό Ψαθάδες κρύβει μια μικρή έκπληξη.Η κεντρική πλατεία είναι χάρμα ειδέσθαι και συνοδεύται από μια καταπληκτική ταβέρνα.Υποχρεωτική η στάση.Βέβαια τους θερινούς μήνες,με τα τραπεζάκια έξω,η ευχαρίστηση πρέπει να είναι πολλαπλάσια.
Με τις βιαστικές μου σκέψεις ντύνομαι ζεστά και ξεκινώ.
Στρίβοντας δεξιά στον Ε85 μπαίνω στις Καστανιές.Άλλο ένα μεγάλο χωριό χωρίς το κάτι παραδοσιακό,αλλά με πολύ κόσμο να κυκλοφορεί,δείγμα του ότι οι άνθρωποι δεν το εγκατέλειψαν.Πράγματι τα περισσότερα χωριά στον Έβρο,όσο μικρά και αν είναι,όσο μακριά από τις μεγάλες πόλεις και αν βρίσκονται,έχουν πολύ πληθυσμό.Και μην φανταστεί κανείς ηλικιωμένα γεροντάκια να αργοσέρνονται στους δρόμους.Άνθρωποι κάθε ηλικίας που αρνούνται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.Που μένουν εδώ για να υπάρχει μια ισχυρή Ελλάδα και στο ακροτελεύτιο σύνορό της.Που έχουν αρνηθεί τις μεγαλουπόλεις του "βρίσκω τα πάντα" για να φροντίσουν την μικρή τους γη με όποια έλλειψη και αν αντιμετωπίζουν.
Ο κεντρικός δρόμος του χωριού μετά την κεντρική πλατεία συνεχίζει λίγο ακόμα.Ακολουθώ τον αριστερό δρόμο και προβάλλει μπροστά μου ο Άρδας.Ο παραπόταμος του Έβρου που περνάει έξω από το χωριό.Είναι το μέρος όπου γίνεται το πασίγνωστο φεστιβάλ κάθε καλοκαίρι.Ειδυλλιακή τοποθεσία,σύριζα με το νερό,με τα ψηλά δέντρα ανά περιοχές να παρέχουν στέγη και προστασία από τον καλοκαιρινό ήλιο στους κατασκηνωτές.Το περίπτερο στο τέλος του δρόμου με καλούσε για μια στάση.Καφεδάκι πάνω στο νερό...Ναι παρά το κρύο προτίμησα να κάτσω έξω,να απολαύσω την εικόνα,την ηρεμία,την γαλήνη.Και να δημιουργώ φανταστικές εικόνες και σενάρια από το φεστιβάλ.Για το πλήθος του κόσμου,για τους κατασκηνωτές,για τις συμμετοχές των συναυλιών.Ο καφές μου τελείωσε όπως και το παραμύθι και ξεκίνησα για την συνέχεια της περιπλάνησής μου.
Επιστρέφοντας στην πλατεία των Καστανιών ακολούθησα τον άλλο δρόμο...τον δεξί.Και καθώς χάζευα κτίρια και μαγαζιά μια μπάρα μου σταμάτησε την πορεία.Σαστισμένος κοίταξα δεξιά...ένα βενζινάδικο.Αριστερά...Σ.Σ έλεγχος διαβατηρίων.Ορίστε;;;;;;;;;;
Τόσο απλά;;τόσο εύκολα;;Και μέσα στο χωριό;;Αν κάποιος δεν έχει περάσει οδικώς τα σύνορά μας δεν μπορεί να καταλάβει το αίσθημα.Νομίζεις οτι τελειώνει ο κόσμος,οτι όπως εκατοντάδες χρόνια πριν θα βρεθείς σε ένα γκρεμό και θα πέσεις..γιατί τελειώνει η γη,γιατί πέρα από εδώ δεν έχει ανακαλυφθεί τίποτα,γιατί φεύγεις από την αγκαλιά της μαμάς πατρίδας,γιατί ακολουθεί το άγνωστο.Μπορείς να το περπατήσεις και να το ανακαλύψεις πόντο πόντο,να μπεις από την φυσική του είσοδο και όχι σαν αλεξιπτωτιστής με μια αεροπορική εταιρία.Γέλασα με τον εαυτό μου και πόσο κωμικά ή παιδικά μπορεί να ακούγονταν όλα αυτά αν τα έλεγα σε κάποιον...το 2009..που τα ταξίδια στο εξωτερικό(με μια καλή προσφορά)είναι παιχνιδάκι.Και όμως...η συνοριογραμμή προκαλεί δέος.Είναι αυτό το βήμα που μέχρι να το κάνεις είναι μετέωρο.
Ενθουσιασμένος από τα πρωτόγνωρα συναισθήματα,προσπάθησα να κάνω αναστροφή αλλά τα σπίτια στένευαν πολύ τον δρόμο και με δυσκόλευαν.Και τότε σάστισα πάλι.Οι προηγούμενες σκέψεις είχαν αφαιρέσει το τοπίο.Μα είναι τόσο κοντά τα σπίτια;;στα 30μέτρα;;και ζει κόσμος εδώ;;στη μια ανάσα από την Τουρκία;;και βγαίνει στο μπαλκονάκι του και πίνει καφέ το καλοκαίρι;;με αυτή την θέα;;και πως ζει;;δεν φοβάται;;και τι σόι ύπνο κάνουν τα βράδια;;Χωρίς να παίρνουν απάντηση οι ερωτήσεις μου βυθίστηκα σε σκέψεις.Πως είναι η ζωή μας στην Αθήνα,στο κέντρο της χώρας,μακριά από εξωτερικές απειλές,στην ησυχία και την άνεση,που μας έχει τροποποιήσει τις πραγματικές ανάγκες,που μας έχει γεμίσει φόβους ανύπαρκτους,και τελικά έχουμε χάσει το νόημα από πολλά πράγματα.Από την άλλη η καθημερινή εγκληματικότητα στις μεγαλουπόλεις συγκρίνεται με την καθημερινή εξωτερική απειλή;ο κλέφτης που παραμονεύει στη γωνία συγκρίνεται με τον εχθρό που μπορεί να ξεπροβάλλει πίσω από τα δέντρα;διακυβεύονται τα ίδια πράγματα;
Μπλεγμένος σε αυτά τα ερωτήματα που μαστίγωναν το μυαλό μου,απομακρύνθηκα,πριν οι συνάψεις του εγκεφάλου μου βαρέσουν μπιέλα.Επέστρεψα στην κεντρική πλατεία στην ταβέρνα που βρίσκεται σε μια γωνιά της.Ένα τσιπουράκι,μεζεδάκι και μερικές ανάσες απάλυναν τα βασανιστικά ερωτήματα.Εξάλλου,μπορεί κάποιος να δώδει μια απάντηση αντικειμενική;μάλλον όχι,σκέφτηκα,και η σολομώντεια αυτή λύση με ικανοποίησε προς το παρόν.Με χαλάρωσε για να κάνω και άλλα χιλιόμετρα.
Συνέχισα στον Ε85 για να ξαναδώ από την γέφυρα τον Άρδα.Έκανα αναστροφή στην έξοδο για Καναδά.Καναδάς;;;;;;;;;Def μπορώ να τον προσθέσω στον ταξιδιωτικό μου χάρτη;;όχι τίποτα άλλο,για να μην το παίζουν και κάποιοι κάποιοι γκουρού των ταξιδιών.Μπορώ κάθε μέρα να είμαι Καναδά και να πίνω καφεδάκι ή τσίπουρα.Ναι ναι ο δικός μας Καναδάς έχει ΑΑ ντόπιο τσίπουρο.Και άσε τους άλλους να ψάχνουν τις low cost για να πάνε σ/κ.Δεν μας μπαίνετε στο μάτι πια κύριοι...αμ πως!!!!!
Το ΣΟΥΦΛΙ δεν έχει κατά την γνώμη μου κάτι ιδιαίτερο.Για αυτό κιόλας το έχω επισκεφτεί ελάχιστες φορές.Η καλύτερη θέα της πόλης είναι από τον Ε85 που περνάει περιμετρικά.Από το σημείο αυτό μπορεί να έχει κάποιος μια πανοραμική θέα της πόλης που είναι κάπως αμφιθεατρική,και τα σπίτια που θυμίζουν χωριό της ενδοχώρας της δίνουν μια εικόνα διαφορετική.Όπως ακριβώς διαφορετικοί από τους υπόλοιπους θεωρούν τους εαυτούς τους οι Σουφλιώτες,ανώτερους,πιο έξυπνους.Και γι'αυτό απ'ότι έμαθα είθισται να παντρεύονται μεταξύ τους..για να μην χαλάσει η ράτσα(?).Τέλος πάντων η πόλη τελικά αξίζει για το μετάξι(ο μύθος λέει οτι μοναχοί φέραν τα πρώτα κουκούλια εδώ από την Κίνα κρυμμένα στα κούφια ραβδιά τους),το μουσείο μεταξιού καθώς και τα μαγαζιά με τα μεταξωτά.Μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε από αυτά είναι απαραίτητη για όσους επιθυμούν πρώτης ποιότητας καλοφτιαγμένα προιόντα.*με κάθε αγορά ζητήστε το δωρεάν κομπολόι από κουκούλια του σκώληκα.Εξαιρετικό!!!*.
Επίσης στα "οπωσδήποτε",φαγητό στο Λαγοτροφείο.Πρόκειται για κυνηγετικό περίπτερο μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη,κρυμμένο στο βουνό.Ίσως το καλύτερο κυνήγι της ευρύτερης περιοχής,με εξαιρετικό κρασί ή τσίπουρο.Βέβαια χωλαίνει λίγο στο περιβάλλον,αλλά μάλλον τελικά κανείς δεν το προσέχει ιδιαίτερα.
Στη διασταύρωση της Μάνδρας βρίσκεται άλλο ένα εκτροφείο,το Εβροπάρκο.Σε μια τεράστια έκταση εκτρέφονται πολλά είδη ζώων και ο επισκέπτης μπορεί να δει τους χώρους και τα θηράματα από κοντά με golf cars.Στον ίδιο χώρο υπάρχει και ένα χαώδες εστιατόριο (που από όσο έμαθα
περισσότερο μάλλον εξυπηρετεί εκδηλώσεις).
Επιστρέφοντας προς Διδυμότειχο,το χωριό Ψαθάδες κρύβει μια μικρή έκπληξη.Η κεντρική πλατεία είναι χάρμα ειδέσθαι και συνοδεύται από μια καταπληκτική ταβέρνα.Υποχρεωτική η στάση.Βέβαια τους θερινούς μήνες,με τα τραπεζάκια έξω,η ευχαρίστηση πρέπει να είναι πολλαπλάσια.
