vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 9.107
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Παρασκευή: Αθήνα - Άκαμπα
Οι ημέρες είναι λίγες, δύο ολόκληρες και μισή πριν την πτήση, οπότε επικεντρώνομαι σε τρία σημεία ενδιαφέροντος. Την Πέτρα, την έρημο Wadi Rum και τα κοράλλια στην Ερυθρά θάλασσα. Πολύ προσπάθησα να κολλήσω μέσα στο πρόγραμμα και μια βουτιά στην Νεκρά θάλασσα, άλλα μετά από ώριμη σκέψη την άφησα απ’ έξω, καθώς η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη, πάνω από 5 ώρες πήγαινε έλα από την Πέτρα. Ένα ακόμα δίλημμά μου ήταν αν θα πάμε πρώτα στην έρημο ή στην Πέτρα. Τελικά άφησα δεύτερη την έρημο, για να είμαστε πιο κοντά στην Άκαμπα και να έχουμε περισσότερο χρόνο για να βρούμε τον τρόπο που θα δούμε τα κοράλλια.
Είναι Παρασκευή μεσημέρι, φοράω το κολάρο μου, γεμίζω το σακίδιό μου με μια σακούλα φάρμακα και ξεκινάω για το αεροδρόμιο. Ναι, καλά καταλάβατε, η εκδρομή δεν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Εκτός από την ψύξη και την φαρυγγίτιδα που με ταλαιπωρούν για μέρες, με περιτριγυρίζει και η γρίπη. Εγώ ακάθεκτος όμως, το ταξίδι θα γίνει σε όποια κατάσταση και να είμαι.
Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση σχετικά με μια ταξιδιωτική ασφάλεια που είχα κλείσει για παν ενδεχόμενο.
Παρέα με τα εισιτήρια η Ράιαν προσφέρει με 12 € το άτομο ταξιδιωτική ασφάλεια. Σε χώρα εκτός Ευρώπης πάμε, είπα, ας την κλείσω. Όταν κατόπιν όμως διάβασα τους όρους της, είδα ότι καλύπτουν τις χώρες της Ευρώπης και αυτές που βρέχονται από την Μεσόγειο θάλασσα. Βρέχεται η Ιορδανία από την Μεσόγειο, όχι δεν βρέχεται. Άρα γιατί προσφέρει η Ράιαν αυτή την ασφάλεια, μήπως τελικά μας καλύπτει; Ανταλλάξαμε πολλά μηνύματα μέσω chat και email με την Ράιαν μήπως βγάλουμε άκρη, αλλά άκρη δεν βγάλαμε. Τελικά αποφάσισα να ακυρώσω την ασφάλεια - ήμουν ακόμη μέσα στις 14 ημέρες από την αγορά. Όμως δεν είδα καμία προθυμία από την Ράιαν να επιστρέψει τα χρήματα. Τα οποία τελικά επέστρεψαν μετά από την ανταλλαγή πολλών μηνυμάτων και αφού τους απείλησα ότι θα τους κράξω παντού στα social.
Η επόμενη λύση ήταν η ταξιδιωτική ασφάλεια που πρόσφερε τότε και στους απλούς λογαριασμούς της η Revolut, η οποία ξεκινούσε αυτόματα, αν θυμάμαι καλά, την πρώτη ημέρα που βρισκόσουν στο εξωτερικό και τελείωνε όταν επέστρεφες Ελλάδα. Δεν είμαι και σίγουρος ότι δούλεψε σωστά το σύστημα και ότι θα ήμασταν τελικά καλυμμένοι, γιατί χρεώθηκα μόνο τις 2 ημέρες του ταξιδιού, με 1,25€ για κάθε ημέρα. Από ότι βλέπω, τώρα πια δεν προσφέρει αυτού του είδους την ασφάλεια στους απλούς χρήστες.
Τέλος παρένθεσης.
Περιμένοντας για την επιβίβαση, πιστεύω ότι θα βρεθούμε σε ένα μισοάδειο, λόγω εποχής, αεροπλάνο, όμως είναι γεμάτο ασφυκτικά με νέους 20 με 30 ετών. Μάλλον σε λάθος εποχή γεννηθήκαμε, λέω του Γ.
Μετά από 2 ώρες προσγειωνόμαστε ωραία και καλά στην Άκαμπα. Βίζα για άφιξη και αναχώρηση από Άκαμπα δεν χρειάζεται, ευτυχώς. Έχουμε νοικιάσει αυτοκίνητο από την Sixt, γιατί ο χρόνος είναι λίγος και θέλουμε να έχουμε την μέγιστη ευελιξία. Όσο ο Γ. παίρνει κάρτα σιμ με Ιορδανικό νούμερο, (15€) εγώ πηγαίνω στα κιόσκια που είναι στη σειρά έξω από το αεροδρόμιο για να συνεννοηθώ για το αυτοκίνητο. Μας παίρνει ένας Ιορδανός που τρέχει σαν τρελός για να μας πάει στην πόλη που είναι το γραφείο. Μας κάνει και μίνι ξενάγηση στον δρόμο και μας λέει ότι οι ξένοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από την αστυνομία, εκτός και έχουν μαζί τους χασίς.
Στο γραφείο κάνουμε και την πλήρη ασφάλεια με 75 jod, περίπου 100€, που πληρώσαμε με ρεβολούτ, για να έχουμε το μυαλό μας ήσυχο. Μας δεσμεύει στην κάρτα και 150 jod , τα οποία αποδεσμεύτηκαν περίπου 2 εβδομάδες αργότερα. Μας δείχνει το αυτοκίνητο που μας έφερε, ένα μεγαλούτσικο mitsubishi lancer, αυτόματο. Καταγράφει τις ζημιές, αν και είχαμε πλήρη απαλλαγή και τα καύσιμα και μας λέει να προσέχουμε γιατί οι οδηγοί στην Ιορδανία είναι τρελοί. Εγώ πάντως όσο λίγο οδήγησα στη χώρα δε διαπίστωσα κάτι τέτοιο, εκτός ενός μόνο περιστατικού που θα σας διηγηθώ αργότερα. Φαντάζομαι στις μεγάλες πόλεις θα γίνεται χαμός.
Είναι η πρώτη φορά που οδηγώ αυτόματο αυτοκίνητο και έχω ένα άγχος. Το πόδι ασυναίσθητα ψάχνει τον συμπλέκτη και αντί για αυτόν πατά το φρένο. Το πως δεν τρακάραμε είναι ένα θαύμα. Το αποφάσισα, ποτέ ξανά αυτόματο αυτοκίνητο για εμένα.
Είναι Παρασκευή, αργία γι' αυτούς και γίνεται χαμός στους δρόμους. Το ξενοδοχείο είναι πολύ κοντά, οπότε παρκάρουμε το αυτοκίνητο, κάνουμε τσεκ ιν κατά τις 10 μμ, καλούμε με βάιμπερ την οικογένεια και βγαίνουμε για βόλτα και φαγητό στην πόλη. Ο υπάλληλος στο ξενοδοχείο μας έχει προτείνει κάποια μαγαζιά για φαγητό, αλλά δεν βρήκαμε κανένα. Πεινάμε σαν λύκοι, οπότε τρώμε κάτι σαουρμάδες στο πόδι και συνεχίζουμε την βόλτα. Περπατάμε αρκετά, βγάζουμε 50€ με ρεβολούτ, για να δούμε τι παίζει, αλλά κρατάνε οι τράπεζες προμήθεια και δεν συμφέρει. Κάνουμε ακόμα 50€ ο καθένας σε ανταλλακτήριο χωρίς να πολύ ξέρουμε την ισοτιμία. Παίρνουμε και κάτι σιροπιαστά από ένα ζαχαροπλαστείο που μας γυάλισε στο μάτι, το Pistachio, για το ξενοδοχείο και φεύγουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε πρωινό ξύπνημα γιατί πρέπει να είμαστε νωρίς στην Πέτρα.
Οι ημέρες είναι λίγες, δύο ολόκληρες και μισή πριν την πτήση, οπότε επικεντρώνομαι σε τρία σημεία ενδιαφέροντος. Την Πέτρα, την έρημο Wadi Rum και τα κοράλλια στην Ερυθρά θάλασσα. Πολύ προσπάθησα να κολλήσω μέσα στο πρόγραμμα και μια βουτιά στην Νεκρά θάλασσα, άλλα μετά από ώριμη σκέψη την άφησα απ’ έξω, καθώς η απόσταση ήταν αρκετά μεγάλη, πάνω από 5 ώρες πήγαινε έλα από την Πέτρα. Ένα ακόμα δίλημμά μου ήταν αν θα πάμε πρώτα στην έρημο ή στην Πέτρα. Τελικά άφησα δεύτερη την έρημο, για να είμαστε πιο κοντά στην Άκαμπα και να έχουμε περισσότερο χρόνο για να βρούμε τον τρόπο που θα δούμε τα κοράλλια.
Είναι Παρασκευή μεσημέρι, φοράω το κολάρο μου, γεμίζω το σακίδιό μου με μια σακούλα φάρμακα και ξεκινάω για το αεροδρόμιο. Ναι, καλά καταλάβατε, η εκδρομή δεν ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Εκτός από την ψύξη και την φαρυγγίτιδα που με ταλαιπωρούν για μέρες, με περιτριγυρίζει και η γρίπη. Εγώ ακάθεκτος όμως, το ταξίδι θα γίνει σε όποια κατάσταση και να είμαι.
Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση σχετικά με μια ταξιδιωτική ασφάλεια που είχα κλείσει για παν ενδεχόμενο.
Παρέα με τα εισιτήρια η Ράιαν προσφέρει με 12 € το άτομο ταξιδιωτική ασφάλεια. Σε χώρα εκτός Ευρώπης πάμε, είπα, ας την κλείσω. Όταν κατόπιν όμως διάβασα τους όρους της, είδα ότι καλύπτουν τις χώρες της Ευρώπης και αυτές που βρέχονται από την Μεσόγειο θάλασσα. Βρέχεται η Ιορδανία από την Μεσόγειο, όχι δεν βρέχεται. Άρα γιατί προσφέρει η Ράιαν αυτή την ασφάλεια, μήπως τελικά μας καλύπτει; Ανταλλάξαμε πολλά μηνύματα μέσω chat και email με την Ράιαν μήπως βγάλουμε άκρη, αλλά άκρη δεν βγάλαμε. Τελικά αποφάσισα να ακυρώσω την ασφάλεια - ήμουν ακόμη μέσα στις 14 ημέρες από την αγορά. Όμως δεν είδα καμία προθυμία από την Ράιαν να επιστρέψει τα χρήματα. Τα οποία τελικά επέστρεψαν μετά από την ανταλλαγή πολλών μηνυμάτων και αφού τους απείλησα ότι θα τους κράξω παντού στα social.
Η επόμενη λύση ήταν η ταξιδιωτική ασφάλεια που πρόσφερε τότε και στους απλούς λογαριασμούς της η Revolut, η οποία ξεκινούσε αυτόματα, αν θυμάμαι καλά, την πρώτη ημέρα που βρισκόσουν στο εξωτερικό και τελείωνε όταν επέστρεφες Ελλάδα. Δεν είμαι και σίγουρος ότι δούλεψε σωστά το σύστημα και ότι θα ήμασταν τελικά καλυμμένοι, γιατί χρεώθηκα μόνο τις 2 ημέρες του ταξιδιού, με 1,25€ για κάθε ημέρα. Από ότι βλέπω, τώρα πια δεν προσφέρει αυτού του είδους την ασφάλεια στους απλούς χρήστες.
Τέλος παρένθεσης.
Περιμένοντας για την επιβίβαση, πιστεύω ότι θα βρεθούμε σε ένα μισοάδειο, λόγω εποχής, αεροπλάνο, όμως είναι γεμάτο ασφυκτικά με νέους 20 με 30 ετών. Μάλλον σε λάθος εποχή γεννηθήκαμε, λέω του Γ.
Μετά από 2 ώρες προσγειωνόμαστε ωραία και καλά στην Άκαμπα. Βίζα για άφιξη και αναχώρηση από Άκαμπα δεν χρειάζεται, ευτυχώς. Έχουμε νοικιάσει αυτοκίνητο από την Sixt, γιατί ο χρόνος είναι λίγος και θέλουμε να έχουμε την μέγιστη ευελιξία. Όσο ο Γ. παίρνει κάρτα σιμ με Ιορδανικό νούμερο, (15€) εγώ πηγαίνω στα κιόσκια που είναι στη σειρά έξω από το αεροδρόμιο για να συνεννοηθώ για το αυτοκίνητο. Μας παίρνει ένας Ιορδανός που τρέχει σαν τρελός για να μας πάει στην πόλη που είναι το γραφείο. Μας κάνει και μίνι ξενάγηση στον δρόμο και μας λέει ότι οι ξένοι δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από την αστυνομία, εκτός και έχουν μαζί τους χασίς.
Στο γραφείο κάνουμε και την πλήρη ασφάλεια με 75 jod, περίπου 100€, που πληρώσαμε με ρεβολούτ, για να έχουμε το μυαλό μας ήσυχο. Μας δεσμεύει στην κάρτα και 150 jod , τα οποία αποδεσμεύτηκαν περίπου 2 εβδομάδες αργότερα. Μας δείχνει το αυτοκίνητο που μας έφερε, ένα μεγαλούτσικο mitsubishi lancer, αυτόματο. Καταγράφει τις ζημιές, αν και είχαμε πλήρη απαλλαγή και τα καύσιμα και μας λέει να προσέχουμε γιατί οι οδηγοί στην Ιορδανία είναι τρελοί. Εγώ πάντως όσο λίγο οδήγησα στη χώρα δε διαπίστωσα κάτι τέτοιο, εκτός ενός μόνο περιστατικού που θα σας διηγηθώ αργότερα. Φαντάζομαι στις μεγάλες πόλεις θα γίνεται χαμός.
Είναι η πρώτη φορά που οδηγώ αυτόματο αυτοκίνητο και έχω ένα άγχος. Το πόδι ασυναίσθητα ψάχνει τον συμπλέκτη και αντί για αυτόν πατά το φρένο.
Το πως δεν τρακάραμε είναι ένα θαύμα. Το αποφάσισα, ποτέ ξανά αυτόματο αυτοκίνητο για εμένα.Είναι Παρασκευή, αργία γι' αυτούς και γίνεται χαμός στους δρόμους. Το ξενοδοχείο είναι πολύ κοντά, οπότε παρκάρουμε το αυτοκίνητο, κάνουμε τσεκ ιν κατά τις 10 μμ, καλούμε με βάιμπερ την οικογένεια και βγαίνουμε για βόλτα και φαγητό στην πόλη. Ο υπάλληλος στο ξενοδοχείο μας έχει προτείνει κάποια μαγαζιά για φαγητό, αλλά δεν βρήκαμε κανένα. Πεινάμε σαν λύκοι, οπότε τρώμε κάτι σαουρμάδες στο πόδι και συνεχίζουμε την βόλτα. Περπατάμε αρκετά, βγάζουμε 50€ με ρεβολούτ, για να δούμε τι παίζει, αλλά κρατάνε οι τράπεζες προμήθεια και δεν συμφέρει. Κάνουμε ακόμα 50€ ο καθένας σε ανταλλακτήριο χωρίς να πολύ ξέρουμε την ισοτιμία. Παίρνουμε και κάτι σιροπιαστά από ένα ζαχαροπλαστείο που μας γυάλισε στο μάτι, το Pistachio, για το ξενοδοχείο και φεύγουμε για ύπνο. Αύριο έχουμε πρωινό ξύπνημα γιατί πρέπει να είμαστε νωρίς στην Πέτρα.
Last edited:
