psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.061
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ώρα ν’ αλλάξουμε χώρα
Το ξύπνημα ήταν γι' ακόμα μια μέρα νωρίς έχοντας συγκεκριμένο και ξεκάθαρο στόχο, που δεν ήταν άλλος από το θεσπέσιο πρωινό του ξενοδοχείου. Γύρω στις δέκα και μισή ήμασταν ήδη στο δρόμο περιμένοντας το λεωφορείο νο4, κι ένα μισάωρο αργότερα στον κεντρικό σταθμό του Colmar απ’ όπου θα παίρναμε το τρένο:
Η διαδρομή ήταν ξεκούραστη ως το Saint-Louis, με τις διαδικασίες αποβίβασης, ευρέσεως του καταλύματος και παραλαβής να εξελίσσονται τάχιστα, βγάζοντας με μιάμιση ώρα μετά στο δρόμο προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ:
Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε, έτσι ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε κατευθείαν στη στάση του τραμ νο3 εκδίδοντας εισιτήριο 3,8€ που θα μας οδηγούσε λίγο μετά στην Ελβετία και την καρδιά της Βασιλείας. Να ξαναπώ κάπου εδώ πως αν δε κοιτάς το χάρτη στο smartphone σου, είναι σχετικά δύσκολο να καταλάβεις ότι περνάς τα σύνορα των δύο χωρών:
Είχαμε επιλέξει να κατέβουμε κάπου κεντρικά, συγκεκριμένα στη «Spalentor», όπου βρίσκεται η μία εκ των τριών εναπομεινάντων από τις οχυρώσεις της πόλης, η οποία χρονολογείται από το 1400. Ήταν το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσουμε την περιήγηση μας στη Βασιλεία:
Έτσι ξεκινήσαμε μια κατηφορική βόλτα με άμεσο στόχο να μπούμε στο κλίμα της πόλης, κάτι που δε φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο. Σάββατο μεσημέρι και ο καλός καιρός -αισθητά καλύτερος απ’ αυτόν του Κολμάρ- είχε οδηγήσει στους δρόμους μόνιμους κατοίκους και τουρίστες της Βασιλείας:
Η αλήθεια είναι πως αν και δε το περίμενα αυτή η πόλη με κέρδισε από την αρχή με το κλίμα και την ενέργεια της, χωρίς απαραίτητα να είναι η ωραιότερη που ‘χω δει. Όλα βέβαια είναι σχετικά, με την καθεμία να έχει την ταυτότητα της. Περάσαμε ιδιαίτερα έργα που κοσμούν διάφορα σημεία της , όπως κρήνες με τρεχούμενο νερό, φτάνοντας ως το κτήριο του δημαρχείου «Rathaus des Kantons» με το ξεχωριστό του κόκκινο χρώμα:
Ένα κατάστημα με περίφημες Ελβετικές σοκολάτες έγινε αμέσως πόλος έλξης για τα κορίτσια που δεν έχασαν την ευκαιρία να το επισκεφτούν δίχως σκέψη. Ομολογώ πως για τους λάτρεις της σοκολάτας ήταν κάτι σα ναός, με τις τιμές βέβαια να είναι άκρως Ελβετικές όπως φαντάζεστε:
Όμορφες πλατείες με καφέ κι εστιατόρια έδιναν κι έπαιρναν στην πόλη, κάνοντας κι εμάς να σταματήσουμε για έναν καφέ. Να αναφέρω κάπου εδώ ότι το νερό που συναντάει κανείς σε όλα τα σημεία της Βασιλείας είναι πόσιμο και δεν είναι λίγοι εκείνοι που κυκλοφορούν με παγούρια προκειμένου να τ’ ανανεώσουν:
Ένα Ιταλικό εστιατόριο με το όνομα «L'Unique | House of Rock by Pastardo» όπως με έκπληξη διαπίστωσα, είχε μετατρέψει τον απέναντι τοίχο σε αξιοθέατο της πόλης, μιας και άπαντες σταματούσαν προκειμένου να φωτογραφηθούν κάτω από τα graffiti του Ozzy, της Jannis Joplin, του Frank Zappa, Eric Clapton, Jim Morrison και άλλων πολλών ιερών τεράτων της ροκ σκηνής:
Προχωρούσαμε κιόλας στη Freie Str, εμπορικό δρόμο της Βασιλείας, διαπιστώνοντας πόσο εύκολα εναλλάσσεται αυτή η πόλη μεταξύ του νέου και του παλιού. Ακόμα περισσότερος κόσμος κινούταν στη συγκεκριμένη περιοχή, όχι απαραίτητα στα καταστήματα:
Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε τον λόγο φτάνοντας μετά από μια μικρή ανηφορίτσα στο ναό «Basler Münster», ο οποίος άλλαξε πολλές μορφές ανά τους αιώνες κι ολοκληρώθηκε γύρω στο 1500:
Βγαίνοντας από κει ήρθαμε αντιμέτωποι με το πανηγυράκι που ‘χει στηθεί δίπλα του. Ωραίο αν είσαι παιδί, αποκρουστικό σε κάθε άλλη συνθήκη:
Αμέσως πιο κάτω υπάρχει και η περίφημη μικρή πλατεία «Palatinate Pfalz» από την οποία περνούσαν όλοι αρχικά για μια βόλτα,
αλλά και γιατί αυτό είναι το καλύτερο σημείο θέασης της απέναντι πλευράς της πόλης του ποταμού Ρήνου και των γεφυρών του:
Την κατεύθυνση προς τα 'κει είχαμε ήδη πάρει κι εμείς, περπατώντας τον πολυσύχναστο δρόμο Rheinsprung με τα όμορφα κτήρια του, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τη γέφυρα «Mittlere» που είχαμε σκοπό να περάσουμε:
Λίγα μέτρα μετά και μετά από μια στάση στον καστανά της γωνίας περπατούσαμε πάνω της. Η ιστορική αυτή γέφυρα θεωρείται βάσει γραπτών η παλαιότερη στον Ρήνο:
Η θέα που προσφέρουν τα ανοίγματα της είναι μοναδική είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη πλευρά της με τις φωτογραφίες να είναι πολλαπλές όπως είναι λογικό:
Ακολούθησε μιαεπίσκεψη σε Ελβετικό σούπερ μάρκετ που μας άφησε ξανά με περίεργα συναισθήματα στην εκδρομή, σγκρίνοντας τις τιμές που βλέπαμε σε πολλά προϊόντα και δυστυχώς δε μιλάω για αυξημένες τιμές σε σχέση με αυτές τις Ελλάδας αλλά το αντίθετο…
Ψωνίσαμε σοκολάτες, τσίμπησα κι εγώ το σαντουϊτσάκι μου μαζί με μια Ελβετική μπύρα που ήθελα να δοκιμάσω.
Ήταν ώρα για διάλειμμα στο καλύτερο σημείο της Βασιλείας.
Το ξύπνημα ήταν γι' ακόμα μια μέρα νωρίς έχοντας συγκεκριμένο και ξεκάθαρο στόχο, που δεν ήταν άλλος από το θεσπέσιο πρωινό του ξενοδοχείου. Γύρω στις δέκα και μισή ήμασταν ήδη στο δρόμο περιμένοντας το λεωφορείο νο4, κι ένα μισάωρο αργότερα στον κεντρικό σταθμό του Colmar απ’ όπου θα παίρναμε το τρένο:
Η διαδρομή ήταν ξεκούραστη ως το Saint-Louis, με τις διαδικασίες αποβίβασης, ευρέσεως του καταλύματος και παραλαβής να εξελίσσονται τάχιστα, βγάζοντας με μιάμιση ώρα μετά στο δρόμο προς αναζήτηση σούπερ μάρκετ:
Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε, έτσι ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε κατευθείαν στη στάση του τραμ νο3 εκδίδοντας εισιτήριο 3,8€ που θα μας οδηγούσε λίγο μετά στην Ελβετία και την καρδιά της Βασιλείας. Να ξαναπώ κάπου εδώ πως αν δε κοιτάς το χάρτη στο smartphone σου, είναι σχετικά δύσκολο να καταλάβεις ότι περνάς τα σύνορα των δύο χωρών:
Είχαμε επιλέξει να κατέβουμε κάπου κεντρικά, συγκεκριμένα στη «Spalentor», όπου βρίσκεται η μία εκ των τριών εναπομεινάντων από τις οχυρώσεις της πόλης, η οποία χρονολογείται από το 1400. Ήταν το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσουμε την περιήγηση μας στη Βασιλεία:
Έτσι ξεκινήσαμε μια κατηφορική βόλτα με άμεσο στόχο να μπούμε στο κλίμα της πόλης, κάτι που δε φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο. Σάββατο μεσημέρι και ο καλός καιρός -αισθητά καλύτερος απ’ αυτόν του Κολμάρ- είχε οδηγήσει στους δρόμους μόνιμους κατοίκους και τουρίστες της Βασιλείας:
Η αλήθεια είναι πως αν και δε το περίμενα αυτή η πόλη με κέρδισε από την αρχή με το κλίμα και την ενέργεια της, χωρίς απαραίτητα να είναι η ωραιότερη που ‘χω δει. Όλα βέβαια είναι σχετικά, με την καθεμία να έχει την ταυτότητα της. Περάσαμε ιδιαίτερα έργα που κοσμούν διάφορα σημεία της , όπως κρήνες με τρεχούμενο νερό, φτάνοντας ως το κτήριο του δημαρχείου «Rathaus des Kantons» με το ξεχωριστό του κόκκινο χρώμα:
Ένα κατάστημα με περίφημες Ελβετικές σοκολάτες έγινε αμέσως πόλος έλξης για τα κορίτσια που δεν έχασαν την ευκαιρία να το επισκεφτούν δίχως σκέψη. Ομολογώ πως για τους λάτρεις της σοκολάτας ήταν κάτι σα ναός, με τις τιμές βέβαια να είναι άκρως Ελβετικές όπως φαντάζεστε:
Όμορφες πλατείες με καφέ κι εστιατόρια έδιναν κι έπαιρναν στην πόλη, κάνοντας κι εμάς να σταματήσουμε για έναν καφέ. Να αναφέρω κάπου εδώ ότι το νερό που συναντάει κανείς σε όλα τα σημεία της Βασιλείας είναι πόσιμο και δεν είναι λίγοι εκείνοι που κυκλοφορούν με παγούρια προκειμένου να τ’ ανανεώσουν:
Ένα Ιταλικό εστιατόριο με το όνομα «L'Unique | House of Rock by Pastardo» όπως με έκπληξη διαπίστωσα, είχε μετατρέψει τον απέναντι τοίχο σε αξιοθέατο της πόλης, μιας και άπαντες σταματούσαν προκειμένου να φωτογραφηθούν κάτω από τα graffiti του Ozzy, της Jannis Joplin, του Frank Zappa, Eric Clapton, Jim Morrison και άλλων πολλών ιερών τεράτων της ροκ σκηνής:
Προχωρούσαμε κιόλας στη Freie Str, εμπορικό δρόμο της Βασιλείας, διαπιστώνοντας πόσο εύκολα εναλλάσσεται αυτή η πόλη μεταξύ του νέου και του παλιού. Ακόμα περισσότερος κόσμος κινούταν στη συγκεκριμένη περιοχή, όχι απαραίτητα στα καταστήματα:
Δεν αργήσαμε να καταλάβουμε τον λόγο φτάνοντας μετά από μια μικρή ανηφορίτσα στο ναό «Basler Münster», ο οποίος άλλαξε πολλές μορφές ανά τους αιώνες κι ολοκληρώθηκε γύρω στο 1500:
Βγαίνοντας από κει ήρθαμε αντιμέτωποι με το πανηγυράκι που ‘χει στηθεί δίπλα του. Ωραίο αν είσαι παιδί, αποκρουστικό σε κάθε άλλη συνθήκη:
Αμέσως πιο κάτω υπάρχει και η περίφημη μικρή πλατεία «Palatinate Pfalz» από την οποία περνούσαν όλοι αρχικά για μια βόλτα,
αλλά και γιατί αυτό είναι το καλύτερο σημείο θέασης της απέναντι πλευράς της πόλης του ποταμού Ρήνου και των γεφυρών του:
Την κατεύθυνση προς τα 'κει είχαμε ήδη πάρει κι εμείς, περπατώντας τον πολυσύχναστο δρόμο Rheinsprung με τα όμορφα κτήρια του, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τη γέφυρα «Mittlere» που είχαμε σκοπό να περάσουμε:
Λίγα μέτρα μετά και μετά από μια στάση στον καστανά της γωνίας περπατούσαμε πάνω της. Η ιστορική αυτή γέφυρα θεωρείται βάσει γραπτών η παλαιότερη στον Ρήνο:
Η θέα που προσφέρουν τα ανοίγματα της είναι μοναδική είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη πλευρά της με τις φωτογραφίες να είναι πολλαπλές όπως είναι λογικό:
Ακολούθησε μιαεπίσκεψη σε Ελβετικό σούπερ μάρκετ που μας άφησε ξανά με περίεργα συναισθήματα στην εκδρομή, σγκρίνοντας τις τιμές που βλέπαμε σε πολλά προϊόντα και δυστυχώς δε μιλάω για αυξημένες τιμές σε σχέση με αυτές τις Ελλάδας αλλά το αντίθετο…
Ψωνίσαμε σοκολάτες, τσίμπησα κι εγώ το σαντουϊτσάκι μου μαζί με μια Ελβετική μπύρα που ήθελα να δοκιμάσω.
Ήταν ώρα για διάλειμμα στο καλύτερο σημείο της Βασιλείας.
Last edited:
