psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.062
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Βασιλεία λίγο ακόμη & τέλος
Έχω την αίσθηση πως θα μπορούσαμε να μείνουμε για ώρες στο τέλειο αυτό σημείο, κάτι που όμως δε μπορούσε να συμβεί, ξεκινώντας λίγο μετά την παραποτάμια διαδρομή δίπλα στον Ρήνο. Εξαιρετικό το φθινοπωρινό σκηνικό με τα πεσμένα φύλλα, κι αρκετούς Ελβετούς να απολαμβάνουν τη βόλτα τους ή το ποτό τους σε κάποιο από τα καφέ της περιοχής:
Το κομμάτι της πόλης από εκείνη την πλευρά του ποταμού είχε επίσης το ενδιαφέρον του. Κάναμε στάση σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος όπως τη εκκλησία «Clarakirche Basel», είδαμε μπαράκια κι εστιατόρια που περίμεναν τον κόσμο τους όπως είναι λογικό για Σαββατόβραδο, περάσαμε όμορφες γειτονιές,
και ξαναβγήκαμε στο ποτάμι σε ακόμα ένα υπέροχο «μπαλκόνι» της Βασιλείας περιτριγυρισμένο από γεμάτα καφέ:
Είχε έρθει η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, με το σούρουπο να δίνει στο φακό ιδιαίτερες εικόνες και τα φώτα της πόλης σιγά – σιγά ν’ ανάβουν. Ήταν άλλωστε η τελευταία μέρα του θερινού ωραρίου :
Έτσι βρεθήκαμε ξανά μπροστά στη «Marktplatz» και το δημαρχείο, ξεκινώντας ν’ ανεβαίνουμε προς αναζήτηση ίσως και κάποιου μαγαζιού εκτός των άλλων, κάτι που δεν έγινε, με την παρέα ν’ αποφασίσει να χωρίσει προς ώρας, αφήνοντας με ναεπισκεφτώ καμιά παμπ σαν άνθρωπος εξερευνήσω για λίγο ακόμη την πόλη μιας και είχα αντοχές:
Μόνος πλέον ξεκίνησα να προχωράω την «Gemsberg» βλέποντας για άλλη μια φορά την ιδιαίτερη τεχνοτροπία στα σύγχρονα υπαίθρια έργα τέχνης, αλλά και τις πεντακάθαρες, αψεγάδιαστες θα έλεγε κανείς γειτονιές:
Μου έκαναν μάλιστα τόση εντύπωση που σκάλωσα μέχρι να καταλάβω αν τα παράθυρα και τα παντζούρια είναι ζωγραφιστά ή πραγματικά, φτάνοντας δίχως να το ‘χω σκοπό στην πλατεία «Labyrinthplatz» που απ΄ ότι έμαθα εκ των υστέρων είναι γνωστό σημείο:
Στην άκρη υπήρχε ένα πολύ ωραίο σημείο θέασης με παγκάκια, κόσμο και πολύ έντονη μυρωδιά χόρτου (είπα κι εγώ), όπου έκανα στάση για τις φωτογραφίες μου έχοντας θέα τις στέγες των Ελβετικών σπιτιών:
Η άσκοπη αναζήτηση ενός μπαρ με καλές κριτικές αλλά δίχως καθόλου κόσμο μου ‘φαγε λίγο απ’ το χρόνο μου με τη νύχτα πλέον να έχει κυριαρχήσει. Μια σκαλίτσα στη μέση του πουθενά μ’ έβγαλε επιτέλους στον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο της «Steinenbachgässlein» απ΄ όπου περνούσε και το τραμ που μ’ ενδιέφερε εκτός των άλλων:
Ο σκοπός μου; Ξεκάθαρος, με τις όποιες σκέψεις να ξεδιαλύνουν μόλις μπήκα στον διπλανό πεζόδρομο:
Ήπια την -ακριβή όπως περίμενα- μπύρα μου σ’ ‘ένα εσωτερικό περβάζι της όμορφης «Mr. Pickwick Pub» μιας και το μπαρ ήταν δυστυχώς ασφυκτικά γεμάτο:
Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμουν ξανά στο τραμ της επιστροφής, διαπιστώνοντας όμως γρήγορα πως δε πηγαίνει πάντα στη Γαλλική πλευρά. Έτσι κατέβηκα στη Spalentor όπως και λίγες ώρες νωρίτερα, με σκοπό να σκοτώσω κανένα μισάωρο μέχρι το επόμενο τρένο:
Καθόλου δύσκολο, ιδιαίτερα όταν ανακάλυψα την ανοικτή αγορά της «Petersplatz» που είχε στηθεί λίγα μέτρα παραδίπλα, όπου επικρατούσε το έλα να δεις:
Προπομπός ίσως Χριστουγεννιάτικης αγοράς; Ποιος ξέρει, γεγονός είναι πως μπορούσε να βρει κανείς από περίπτερα με είδη ρουχισμού, μέχρι κουζίνα κάθε είδους, Ελβετική, Γερμανική, Ασιατική και πάει λέγοντας:
Το συνεπέστατο δρομολόγιο μ’ έβγαλε και πάλι εντός Γαλλίας λίγη ώρα αργότερα, περασμένες εννιά πλέον. Προφανώς και δεν υπήρχε σκέψη επιστροφής στο ξενοδοχείο, παίρνοντας την κατηφόρα της Av. Général de Gaulle του Saint-Louis:
Στο «La Diligence» να πας, φοβερό μέρος και καλό φαγητό μου είπαν τα κορίτσια που είχα εν τω μεταξύ συναντήσει, μη γνωρίζοντας πως κι εγώ είχα βάλει ήδη πλώρη προς τα κει:
Μόνο που το φαγητό δε με αφορούσε ιδιαίτερα. Είχα μια σαφή προτίμηση προς τις τοπικές ετικέτες, που μονομιάς άρχισα να δοκιμάζω καθισμένος στο σκαμπό του μπαρ:
Ήταν μια υπέροχη μέρα και ιδανική βραδιά, που έπρεπε να καταλήξει με εκλεκτό Αλσατικό κρασί...
Έχω την αίσθηση πως θα μπορούσαμε να μείνουμε για ώρες στο τέλειο αυτό σημείο, κάτι που όμως δε μπορούσε να συμβεί, ξεκινώντας λίγο μετά την παραποτάμια διαδρομή δίπλα στον Ρήνο. Εξαιρετικό το φθινοπωρινό σκηνικό με τα πεσμένα φύλλα, κι αρκετούς Ελβετούς να απολαμβάνουν τη βόλτα τους ή το ποτό τους σε κάποιο από τα καφέ της περιοχής:
Το κομμάτι της πόλης από εκείνη την πλευρά του ποταμού είχε επίσης το ενδιαφέρον του. Κάναμε στάση σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος όπως τη εκκλησία «Clarakirche Basel», είδαμε μπαράκια κι εστιατόρια που περίμεναν τον κόσμο τους όπως είναι λογικό για Σαββατόβραδο, περάσαμε όμορφες γειτονιές,
και ξαναβγήκαμε στο ποτάμι σε ακόμα ένα υπέροχο «μπαλκόνι» της Βασιλείας περιτριγυρισμένο από γεμάτα καφέ:
Είχε έρθει η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, με το σούρουπο να δίνει στο φακό ιδιαίτερες εικόνες και τα φώτα της πόλης σιγά – σιγά ν’ ανάβουν. Ήταν άλλωστε η τελευταία μέρα του θερινού ωραρίου :
Έτσι βρεθήκαμε ξανά μπροστά στη «Marktplatz» και το δημαρχείο, ξεκινώντας ν’ ανεβαίνουμε προς αναζήτηση ίσως και κάποιου μαγαζιού εκτός των άλλων, κάτι που δεν έγινε, με την παρέα ν’ αποφασίσει να χωρίσει προς ώρας, αφήνοντας με να
Μόνος πλέον ξεκίνησα να προχωράω την «Gemsberg» βλέποντας για άλλη μια φορά την ιδιαίτερη τεχνοτροπία στα σύγχρονα υπαίθρια έργα τέχνης, αλλά και τις πεντακάθαρες, αψεγάδιαστες θα έλεγε κανείς γειτονιές:
Μου έκαναν μάλιστα τόση εντύπωση που σκάλωσα μέχρι να καταλάβω αν τα παράθυρα και τα παντζούρια είναι ζωγραφιστά ή πραγματικά, φτάνοντας δίχως να το ‘χω σκοπό στην πλατεία «Labyrinthplatz» που απ΄ ότι έμαθα εκ των υστέρων είναι γνωστό σημείο:
Στην άκρη υπήρχε ένα πολύ ωραίο σημείο θέασης με παγκάκια, κόσμο και πολύ έντονη μυρωδιά χόρτου (είπα κι εγώ), όπου έκανα στάση για τις φωτογραφίες μου έχοντας θέα τις στέγες των Ελβετικών σπιτιών:
Η άσκοπη αναζήτηση ενός μπαρ με καλές κριτικές αλλά δίχως καθόλου κόσμο μου ‘φαγε λίγο απ’ το χρόνο μου με τη νύχτα πλέον να έχει κυριαρχήσει. Μια σκαλίτσα στη μέση του πουθενά μ’ έβγαλε επιτέλους στον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο της «Steinenbachgässlein» απ΄ όπου περνούσε και το τραμ που μ’ ενδιέφερε εκτός των άλλων:
Ο σκοπός μου; Ξεκάθαρος, με τις όποιες σκέψεις να ξεδιαλύνουν μόλις μπήκα στον διπλανό πεζόδρομο:
Ήπια την -ακριβή όπως περίμενα- μπύρα μου σ’ ‘ένα εσωτερικό περβάζι της όμορφης «Mr. Pickwick Pub» μιας και το μπαρ ήταν δυστυχώς ασφυκτικά γεμάτο:
Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμουν ξανά στο τραμ της επιστροφής, διαπιστώνοντας όμως γρήγορα πως δε πηγαίνει πάντα στη Γαλλική πλευρά. Έτσι κατέβηκα στη Spalentor όπως και λίγες ώρες νωρίτερα, με σκοπό να σκοτώσω κανένα μισάωρο μέχρι το επόμενο τρένο:
Καθόλου δύσκολο, ιδιαίτερα όταν ανακάλυψα την ανοικτή αγορά της «Petersplatz» που είχε στηθεί λίγα μέτρα παραδίπλα, όπου επικρατούσε το έλα να δεις:
Προπομπός ίσως Χριστουγεννιάτικης αγοράς; Ποιος ξέρει, γεγονός είναι πως μπορούσε να βρει κανείς από περίπτερα με είδη ρουχισμού, μέχρι κουζίνα κάθε είδους, Ελβετική, Γερμανική, Ασιατική και πάει λέγοντας:
Το συνεπέστατο δρομολόγιο μ’ έβγαλε και πάλι εντός Γαλλίας λίγη ώρα αργότερα, περασμένες εννιά πλέον. Προφανώς και δεν υπήρχε σκέψη επιστροφής στο ξενοδοχείο, παίρνοντας την κατηφόρα της Av. Général de Gaulle του Saint-Louis:
Στο «La Diligence» να πας, φοβερό μέρος και καλό φαγητό μου είπαν τα κορίτσια που είχα εν τω μεταξύ συναντήσει, μη γνωρίζοντας πως κι εγώ είχα βάλει ήδη πλώρη προς τα κει:
Μόνο που το φαγητό δε με αφορούσε ιδιαίτερα. Είχα μια σαφή προτίμηση προς τις τοπικές ετικέτες, που μονομιάς άρχισα να δοκιμάζω καθισμένος στο σκαμπό του μπαρ:
Ήταν μια υπέροχη μέρα και ιδανική βραδιά, που έπρεπε να καταλήξει με εκλεκτό Αλσατικό κρασί...
Last edited:
