Πολωνία Τέσσερις.......αταίριαστες στην παγωμένη Κρακοβία!!!!!!

[magda pap.]

2η Μέρα 29/11/2018
Άουσβιτς- Εβραϊκή Συνοικία και φαγητό στο Chata​

Πρωινό ξύπνημα νωρίς, πρωινό στο διαμέρισμα μας και ντυνόμαστε με ακόμα πιο πολλά ρούχα από χθες, γιατί η πρόβλεψη ήταν, ότι ο καιρός θα ήταν χειρότερος από την προηγούμενη ημέρα. Έχουμε συνεννοηθεί με το πρακτορείο, με το οποίο είχαμε κλείσει την εκδρομή, το Krakow Local Tours, μέσω e-mail, ότι θα μας παραλάβει το βαν κάτω από διαμέρισμα στις 9:00. Με περίπου ένα τέταρτο καθυστέρηση, επιβιβαζόμαστε σε ένα βαν, στο οποίο υπήρχαν άλλα τέσσερα άτομα (2 ζευγάρια) και ξεκινάμε για το χωριό όπου βρίσκεται το μνημείο του Ολοκαυτώματος Auschwitz-Birkenau.
Η διαδρομή κράτησε μιάμιση ώρα περίπου με εναλλαγές στα τοπία που βλέπαμε, δάση και μικρές κωμοπόλεις εναλλάσσονταν. Μόλις φτάσαμε στον πάρκινγκ του πρώτου στρατοπέδου, παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν πάρα πολλά βαν και λεωφορεία με γκρουπ. Ο οδηγός μας, μας ζήτησε να του δείξουμε τις τσάντες μας και αφού τις εξέτασε, μας εξήγησε ότι δεν θα περνούσαν τον έλεγχο στην είσοδο (ήταν μεγάλες, θέλει συγκεκριμένη διάσταση) και μας είπε να τις αφήσουμε στο βαν, όπως και κάναμε. Η μόνη που την κράτησε ήταν η Γωγώ, γιατί η δικιά της ήταν μικρή και πληρούσε τις προϋποθέσεις και οι υπόλοιπες πήραμε μόνο κινητά, φωτογραφικές μηχανές και τα χρήματα μας.

Ο ίδιος ο οδηγός μας έβγαλε εισιτήρια και μας ενημέρωσε σε ποιο αγγλόφωνο γκρουπ θα ήμασταν. Μας εξήγησε την διαδικασία και μας ενημέρωσε, ότι θα μας περιμένει στο βαν να μας πάει στο δεύτερο στρατόπεδο μόλις τελειώσει η ξενάγηση στο πρώτο. Αφού περάσαμε τον σωματικό έλεγχο (πιο πολύ τυπικός ήταν), βρήκαμε την ξεναγό, μας έδωσε ακουστικά και μας εξήγησε κάποια βασικά πράγματα στο πως θα κινηθεί η ξενάγηση. Μας είπε ότι επιτρέπονται παντού οι φωτογραφίες εκτός από συγκεκριμένα μέρη τα οποία θα μας τα αναφέρει αυτή όπως την αίθουσα που ήταν τα μαλλιά των κρατουμένων ή κάποια δωμάτια βασανιστηρίων.Για κάποιον που θέλει να μπει στον χώρο μόνος του χωρίς γκρουπ οργανωμένης ξενάγησης, υπάρχει δωρεάν είσοδος έως τις 9:30 το πρωί και μετά τις 17:00 το απόγευμα, όμως από την εμπειρία μας προτείνω ότι αξίζει να δεις τα πιο σημαντικά με κάποιον ξεναγό και να μάθεις και πράγματα που πολλές φορές δεν τα γράφουν στα βιβλία. Επίσης θα πρότεινα να επισκεφτεί κάποιος μόνος του χωρίς γκρουπ το στρατόπεδο, μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες που είναι μεγάλη η μέρα, διότι η δωρεάν είσοδος δεν βολεύει σε ώρες το χειμώνα (νυχτώνει νωρίς-χαμηλές θερμοκρασίες). Όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι από την ιστορία, ο Χάινριχ Χίμλερ (https://el.wikipedia.org/wiki/Χάινριχ_Χίμλερ) διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 τ.χλμ. Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν:

• Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος.Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.
• Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.
• Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας.

Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Ζyclon B σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.
Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος, θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των τεσσάρων εκατομμυρίων, που εμφανιζόταν παλαιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και, υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας. (για πολλές πληροφορίες και λεπτομέρειες https://el.wikipedia.org/wiki/Στρατόπεδο_συγκέντρωσης_Άουσβιτς ).

Η ξενάγηση ξεκίνησε από το στρατόπεδο Αουσβιτς Ι με το που αντικρίσαμε την περιβόητη πύλη του στρατοπέδου με την επιγραφή και χαρακτηριστική παραπλανητική φράση: ‘’Η εργασία απελευθερώνει’’, την οποία χρησιμοποιούσαν οι Ναζί σε όλα τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Αρχικά μπήκαμε σε ένα μπλοκ όπου είδαμε έκθεση με φωτογραφίες από τις πρώτες ημέρες που έφταναν οι κρατούμενοι στο στρατόπεδο, την διαλογή που γινόταν, καρτέλες και επίσημα έγγραφα με προσωπικά στοιχεία των κρατουμένων καθώς και επιγραφές επιφανών ανδρών.

Στην συνέχεια μαζί με την ξεναγό μπήκαμε σε πολλά μπλοκ, στα οποία είδαμε πολλές φωτογραφίες τους με την περιβόητη στολή εργασίας καθώς και προσωπικά τους αντικείμενα όπως γυαλιά, προσθετικά μέλη, παπούτσια, βαλίτσες, είδη που χρησιμοποιούσαν για το φαγητό και την προσωπική τους υγιεινή, καθώς και τα άδεια κουτιά από το αέριο Zyklon B, με το οποίο εκτέλεσαν πολλούς από τους κρατουμένους.

Τα κτήρια ήταν πολλά αλλά δεν μπήκαμε σε όλα, παρά σε όσα μας έβαζε η ξεναγός. Μας έδειχνε όμως εξωτερικά και άλλα και μας εξηγούσε ως τι λειτουργούσαν τότε, όπως ιατρείο, μαγειρεία, κτήρια όπου έμεναν οι στρατιώτες. Περάσαμε μπροστά από τον τοίχο των εκτελέσεων και προχωρώντας μέσα στο ανατριχιαστικό στρατόπεδο με τους ηλεκτροφόρους φράκτες και τα συρματοπλέγματα παντού, έφτασε η στιγμή που έπρεπε να μπούμε (η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε προς στιγμή τι θα κάνουμε) σε ένα από τα χειρότερα κτίσματα, τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους αποτεφρώσεων. Τελικά μπήκαμε με βαριά καρδιά πολύ γρήγορα και βγήκαμε ακόμα πιο συγκλονισμένες.

Μετά από περίπου δύο και κάτι ώρες ξενάγησης στο Άουσβιτς 1, η ξεναγός μας ενημέρωσε ότι θα έχουμε ένα διάλειμμα μισής ώρας και μας έδωσε ραντεβού στην πύλη του δεύτερου στρατοπέδου για να ολοκληρωθεί η ξενάγηση. Κατευθυνθήκαμε στο πάρκινγκ και ο οδηγός μας μετέφερε μέσα σε λίγα λεπτά στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στην γνωστή πλέον Πύλη με τις γραμμές του τρένου.

Ξεκινήσαμε και πάλι να ακολουθούμε την ξεναγό μέσα σε συνθήκες ψύχους (είχε πέσει πάρα πολύ η θερμοκρασία) στο αχανές στρατόπεδο, το οποίο είχε λιγότερα κτίσματα, μιας και το μεγαλύτερο μέρος του έχει καταστραφεί. Και σε αυτό το στρατόπεδο μπήκαμε μέσα σε κτήρια που τα χρησιμοποιούσαν για να μένουν οι κρατούμενοι μέσα σε άθλιες συνθήκες, είδαμε εγκαταλελειμμένα βαγόνια τρένων, χώρους όπου πλένονταν ομαδικά αλλά το πιο συγκλονιστικό έκθεμα από όλα που ήταν τα απομεινάρια των κρεματορίων.

Επίσης στον χώρο και περίπου στα 800 μέτρα από την πύλη, υπάρχει από το 1967 μνημείο αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων του Άουσβιτς με επιγραφές σε 23 γλώσσες ανάμεσα τους και στα ελληνικά. Από το 1979 ανήκει στα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO όλο το συγκρότημα και των τριών στρατοπέδων.

Ευχαριστήσαμε την ξεναγό για τις πολύτιμες μαρτυρίες που μοιράστηκε μαζί μας και για τον τρόπο που μας εξήγησε την κατάσταση που επικρατούσε κάνοντας μας ουσιαστικά σε πολλά μέρη να μπούμε στην θέση των κρατουμένων. Μπήκαμε κουρασμένες, έχοντας παγώσει από το κρύο στο σώμα αλλά και στην ψυχή στο βανάκι και αμίλητοι όλοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Τα λόγια είναι στην πραγματικότητα πολύ φτωχά για να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας. Είχαμε διαβάσει πληροφορίες, είχαμε δει ταινίες αλλά αυτό που βιώνεις όντας εκεί, συναισθήματα όπως φρίκη, μελαγχολία, βουβή κραυγή, θυμό, πολλές πληροφορίες, πολλές εικόνες, ένα άθικτο σχεδόν περιβάλλον, που σε βάζει να φανταστείς, όσο μπορεί το μυαλό σου, το τί διαδραματιζόταν, μόνο εάν το βιώσεις μπορείς να το κατανοήσεις.
Δε μετανιώσαμε στιγμή που το επισκεφτήκαμε (γιατί πολλοί μας ρωτούσαν όταν επιστρέψαμε για ποιο λόγο να πάμε εκεί και να χαλάσουμε την διάθεση μας) αλλά αντιθέτως εκεί καταλάβαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή, όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται. Ας εκτιμήσουμε όλοι τη ζωή που έχουμε, γιατί είναι όμορφη.. ακόμα και στα δύσκολα, στις αναποδιές και στα ζόρια βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να προχωράμε.. έχουμε εναλλακτικές, έχουμε επιλογές….εκείνοι ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ!!!! Συμφωνήσαμε ομόφωνα όλες μας, ότι ήταν μία από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής μας και θα μας ακολουθεί για πάντα!
Εγώ θα ήθελα στο μέλλον να το ξανά επισκεφτώ μαζί με τα παιδιά μου αυτή την φορά.

Φθάσαμε στην Κρακοβία περίπου στις 17:30,πληρώσαμε τον οδηγό όπως ήταν η συμφωνία σε πολωνικά Ζλοτι και μας άφησε στον δρόμο έξω από το κάστρο Wawel .

Και μιας και είχαμε αποφασίσει να πιούμε ένα καφεδάκι καθίσαμε ακριβώς απέναντι από το κάστρο στο Pod Wawelem ( https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...w_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html) που είχα διαβάσει και εδώ πολλά θετικά σχόλια.

Το μαγαζί ήταν πολύ ωραίο, με όμορφη διακόσμηση και εξυπηρετικούς υπαλλήλους. Γευτήκαμε και ένα πολύ ωραίο strudel και στο τέλος μας κεράσανε και ένα λικέρ παραγωγής τους.

Αφού συνήλθαμε λιγάκι και έφτιαξε η διάθεση μας περπατήσαμε και μέσω της οδού Stradomska, αφού περάσαμε κάθετα την οδό Jozefa Dietla St., στρίψαμε αριστερά στην οδό Beera Meiselsa και μέσα από τα στενάκια βρεθήκαμε στην περιοχή Kazmierz, στην πρώην Εβραϊκή γειτονιά της Κρακοβίας. Κατά το ξέσπασμα του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, η περιοχή αποτέλεσε καταφύγιο πολλών Εβραίων, που είχαν εκδιωχθεί από πολλές χώρες της Ευρώπης. Το 1939 υπολογίζεται ότι στην Κρακοβία υπήρχαν περισσότεροι από 65.000 Εβραίοι, και οι περισσότεροι έμεναν στην περιοχή Kazmierz. Κατά την διάρκεια του πολέμου οι Ναζί τους περιόρισαν σε ένα γκέτο στην νότια περιοχή του ποταμού Βιστούλα και μετά τους εξόντωσαν. Στην γειτονιά αυτή, γυρίστηκε και η οσκαρική ταινία ‘’Η Λίστα του Σίντλερ’’ του Στίβεν Σπίλμπερκ που εξιστορεί ακριβώς αυτήν την περίοδο. Πλέον είναι μια πολύ όμορφη περιοχή με έντονη νυχτερινή ζωή, γεμάτη μαγαζιά, όμορφα εστιατόρια πολλά από τα οποία βραβευμένα, καφέ και μπαράκια, εβραϊκές συναγωγές, γκαλερί. Πολλά μαγαζιά έχουν διατηρήσει την παλιά εξωτερική εμφάνιση που είχαν τότε και σε μεταφέρουν νοητά πίσω στον χρόνο. Κάθε Σάββατο στήνεται παζάρι με αντίκες, παλιακά καιvintage αντικείμενα και ρούχα.

Κάναμε ενθουσιασμένες την βόλτα μας στα στενάκια, χαζέψαμε, βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας και ανεβαίνοντας την οδό Grodzka, την λεγόμενη βασιλική οδό ανάποδα, ξεκινώντας από το κάστρο αυτή την φορά,

θαυμάζοντας εξωτερικά τους Ναούς του Αγίου Ανδρέα (https://en.wikipedia.org/wiki/St._Andrew's_Church,_Krak%C3%B3w) και των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (https://en.wikipedia.org/wiki/Saints_Peter_and_Paul_Church,_Kraków) κατευθυνθήκαμε για μια ακόμη φορά προς την Πλατεία της Παλιάς πόλης!

Μπαίναμε βέβαια και αρκετά συχνά στα μαγαζιά για να χαζέψουμε και για να ζεσταθούμε επίσης (μιλάμε για πολυυυυυυυύ κρύο) και κάναμε και μια καταπληκτική ομαδική αγορά γαντιών (με γούνα μέσα) γιατί τα χεράκια μας δεν έλεγαν να ζεσταθούν με τίποτα με τα γάντια που φορούσαμε.

Εδώ η Ελένη μας χαρούμενη με την αγορά γαντιών!!!!!!

Αφού διασχίσαμε την Πλατεία

και μέσω της οδού  Krowoderska κατευθυνθήκαμε στο εστιατόριο του Lucas, το Chata (https://www.tripadvisor.com.gr/Restaurant_Review-g274772-d2154335-Reviews-Chata-Krakow_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html) που είχαμε κράτηση για τις 19:00 η ώρα.

Το μαγαζί μικρό αλλά πολύ ζεστό και φιλόξενο. Είχε όμορφη διακόσμηση και είχαμε και καλό τραπέζι (δίπλα στο τζάκι το οποίο το εκτιμήσαμε δεόντως).

Πάνω στο κάθε τραπέζι υπήρχε το μενού που είχε συγκεκριμένα πιάτα, λίγα όχι πολλά, αλλά πολύ γευστικά όπως αποδείχτηκε. Παραγγείλαμε 2 σούπες goulash (εξαιρετικές), 3 κυρίως πιάτα, 2 ορεκτικά με πατάτα και 4 κρασιά ζεστά και δώσαμε την εξωφρενική τιμή των…………... 40,00€.

Δηλαδή όπως καταλάβατε το μαγαζί αυτό συνίσταται σίγουρα. Περάσαμε και πολύ ωραία γιατί συναντήσαμε και μια μεγάλη παρέα Ελλήνων που έτυχε και έκατσε δίπλα μας, οπότε ανταλλάξαμε και απόψεις (εμείς θα πηγαίναμε στο Κάστρο που είχαν πάει αυτοί την επομένη και αυτοί θα πήγαιναν στο Άουσβιτς) και κύλισε όμορφα η βραδιά,
Λέγαμε να πάμε για ένα ποτό, αλλά τελικά το αφήσαμε για το τελευταίο βράδυ μιας και ήταν πολύ κουραστική ημέρα μας και έτσι επιστρέψαμε στο ζεστό μας διαμέρισμα για ξεκούραση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[magda pap.]

Γράψτε λάθος, σε λίγο θα μετακινηθεί!

αφού μπήκες εδώ να μας πεις και την γνώμη σου ε? Θα περιμένουμε!

 

[psilos3]

Χαίρομαι πάντα να διαβάζω ιστορίες για τη Κρακοβία.
Είναι μια πόλη που την αγάπησα από τη πρώτη στιγμή και παραμένει πολύ ψηλά (ίσως ψηλότερα) από πολλές άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις που χω δει.
Εν αντιθέσει με σας πήγα μέσα Ιουνίου, οπότε εξ' ορισμού είδαμε «διαφορετική» πόλη, οπότε θα έχουν ενδιαφέρον οι συγκρίσεις. Τα περιγράφω άλλωστε κι εγώ στην αντίστοιχη ιστορία μου.

Συμφωνώ απόλυτα που δε κάνατε το λάθος να δείτε τα δύο κορυφαία αξιοθέατα την ίδια μέρα...
Είμαι συντονισμένος και περιμένω τη συνέχεια.

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Μαγδα καλησπέρα! Παρότι απάντησα κατά λάθος, πάντα χαζεύω τις νέες ταξιδιωτικές ιστορίες, ειδικά σε μια τέτοια εποχή που πολλοί από εμάς δεν καταφέρνουν να ταξιδέψουν. Έτσι, ταξιδεύω νοερά! Πόσο μάλλον σε έναν προορισμό που δεν έχω πάει αλλά όλοι σας μιλάτε με τα καλύτερα λόγια. Οπότε αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την ιστορία σου!

 

[magda pap.]

Χαίρομαι πάντα να διαβάζω ιστορίες για τη Κρακοβία.
Είναι μια πόλη που την αγάπησα από τη πρώτη στιγμή και παραμένει πολύ ψηλά (ίσως ψηλότερα) από πολλές άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις που χω δει.
Εν αντιθέσει με σας πήγα μέσα Ιουνίου, οπότε εξ' ορισμού είδαμε «διαφορετική» πόλη, οπότε θα έχουν ενδιαφέρον οι συγκρίσεις. Τα περιγράφω άλλωστε κι εγώ στην αντίστοιχη ιστορία μου.

Συμφωνώ απόλυτα που δε κάνατε το λάθος να δείτε τα δύο κορυφαία αξιοθέατα την ίδια μέρα...
Είμαι συντονισμένος και περιμένω τη συνέχεια.

Και εμείς την αγαπήσαμε πολύ την Κρακοβια γιατί παρ’οτι φάγαμε πολύ κρύο μας έβγαλε μια ζεστασιά και έχουμε να πούμε μόνο τα καλύτερα για τους Πολωνούς!!!Θελουμε κάποια στιγμή να πάμε και Βαρσοβια!!!

 

[magda pap.]

Μαγδα καλησπέρα! Παρότι απάντησα κατά λάθος, πάντα χαζεύω τις νέες ταξιδιωτικές ιστορίες, ειδικά σε μια τέτοια εποχή που πολλοί από εμάς δεν καταφέρνουν να ταξιδέψουν. Έτσι, ταξιδεύω νοερά! Πόσο μάλλον σε έναν προορισμό που δεν έχω πάει αλλά όλοι σας μιλάτε με τα καλύτερα λόγια. Οπότε αναμένω με μεγάλο ενδιαφέρον την ιστορία σου!

Έχω γελάσει πολύ να ξέρεις με αυτό που έγινε και ταιριάζει γάντι στην ιστορία μας γιατί σε αυτό το ταξίδι είχαμε διαφορά απρόοπτα όποτε και στο ανέβασμα της ιστορίας,ήταν δυνατόν να μην έχουμε απρόοπτο;;;;Πέρα από την πλάκα η Κρακοβια ήταν πανεμορφη,όσο μπορέσαμε να δούμε λόγω κρύου και ελπίζω να σου αρέσει η ιστορία μας!!!Παντως εγώ είμαι τρελή φαν του Νόμου Ιωαννίνων όποτε όπως καταλαβαίνεις την έχω διαβάσει την ιστορία σου!!!!

 

[vangelis69]

Φέτος τον Άυγουστο επισκέφθηκα την Πολωνία, Βαρσοβία και Κρακοβία. Πανέμορφη και γοητευτική η Κρακοβία όπως άλλωστε όλοι αναφέρουν , αλλά και η Βαρσοβία πραγματικά αξίζει!!! Δεν την περίμενα να είναι τόσο ωραία. Θα έλεγα ότι ήταν μια αποκάλυψη! Μην διστάσεις/διστάσετε να επισκεφτείτε την Βαρσοβία όταν σας παρουσιαστεί η ευκαιρία. Καλά ταξίδια σας εύχομαι!!!

 

[magda pap.]

Φέτος τον Άυγουστο επισκέφθηκα την Πολωνία, Βαρσοβία και Κρακοβία. Πανέμορφη και γοητευτική η Κρακοβία όπως άλλωστε όλοι αναφέρουν , αλλά και η Βαρσοβία πραγματικά αξίζει!!! Δεν την περίμενα να είναι τόσο ωραία. Θα έλεγα ότι ήταν μια αποκάλυψη! Μην διστάσεις/διστάσετε να επισκεφτείτε την Βαρσοβία όταν σας παρουσιαστεί η ευκαιρία. Καλά ταξίδια σας εύχομαι!!!

Καταρχήν μπράβο σας που ταξιδέψατε εν μέσω COVID!Ειχαμε σκοπό να πάμε Βαρσοβια την άνοιξη που μας πέρασε ένα τριημερακι,αλλά μετά ήρθε η καραντίνα με την γνωστή συνέχεια,όποτε δεν τα καταφέραμε!!!Θα πάμε ομως,το έχουμε σκοπό!Ειναι κοντά και οικονομικά και όλοι μας έχουν πει το ίδιο για την Βαρσοβια!!!!Καλα ταξίδια σε όλους εύχομαι,το έχουμε ανάγκη με αυτό που περνάμε!Και περιμένουμε τα σχόλια σας όταν ολοκληρωθεί η ιστορία μας!!!

 

[magda pap.]

1η Μέρα 28/11/2018
Άφιξη στην Κρακοβία, Αλατωρυχεία Βιελίτσκα,
βόλτα στην Παλιά Πόλη και φαγητό στο Morskie Oko​

Έχοντας συναντηθεί μόνο μια φορά πριν το ταξίδι και οι τέσσερις μαζί, ξανασυναντιόμαστε στην είσοδο του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος στις 06:30 το πρωί. Αφού χαιρετιόμαστε μες στον ενθουσιασμό, που επιτέλους έφτασε η πολυπόθητη μέρα, κοιτάμε με απορία την βαλίτσα της Ελένης! Θα μου πείτε γιατί; Γιατί ενώ οι υπόλοιπες τρεις έχουν ίδιο μέγεθος, της Ελένης είναι πιο μεγάλη. Και ρωτάω φοβούμενη την απάντηση: «Ελένη μου την μέτρησες την βαλίτσα; Σας είχα στείλει τις διαστάσεις.» Μου απαντάει ότι την μέτρησε και σκέφτομαι ότι μπορεί να με γελάνε τα μάτια μου και επιλέγω να μην σκέφτομαι το χειρότερο ενδεχόμενο. Περνάμε τον έλεγχο,

καθόμαστε να πιούμε ένα καφέ πριν ανοίξει η πύλη της επιβίβασης

και μόλις ανοίγει πηγαίνουμε στην ουρά που ήταν με priority. Περνάω πρώτα εγώ τον έλεγχο, μετά η Βιβή και μετά η Γωγώ. Και αφού έχουμε προχωρήσει αρκετά ακούω την Ελένη να με φωνάζει. Για μαντέψτε για ποιο λόγο!!!! Ναι καλά μαντέψατε, την είχανε σταματήσει για την βαλίτσα, την οποία δεν την θεωρούσαν χειραποσκευή. Αφού συνεννοούμαστε με τον υπάλληλο στο check in και πληρώνει η Ελένη 50,00 Ευρώ επιπλέον, την αφήνουν να περάσει. Αυτομάτως μπαίνω και κάνω κράτηση βαλίτσας για την πτήση της επιστροφής, για να μην αντιμετωπίσουμε την ίδια κατάσταση στο αεροδρόμιο της Κρακοβίας και να γλυτώσει και κάποια χρήματα. Αρχίζουμε να πειράζουμε την Ελένη και διακωμωδούμε λίγο την κατάσταση (ανεβαίνουν και τα πρώτα stories στο Instagram με την βαλίτσα εννοείται),

επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο και μετά από μία άνετη πτήση προσγειωνόμαστε στο μικρό αλλά καλά οργανωμένο αεροδρόμιο της Κρακοβίας.

Μόλις βγαίνουμε από το αεροπλάνο καταλαβαίνουμε ότι όσα λένε για το κρύο της Πολωνίας, είναι απολύτως σωστά. 2º C και εμείς ανοίγουμε βαλίτσες και φοράμε σκουφιά και γάντια. Περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων και κατευθυνόμαστε προς τον ιμάντα για να πάρουμε την βαλίτσα της Ελένης. Φθάνοντας στην αίθουσα αφίξεων, μας περίμενε ο οδηγός μας ο Alexander και μας οδηγεί στο άνετο εννιαθέσιο βανάκι μας. Μετά από ένα μισάωρο περίπου και με πολλές προσπάθειες να επικοινωνήσουμε με τον Alexander στα αγγλικά και να μάθουμε κάποια πράγματα, φθάνουμε στην οδό Piotra Michalowskiego 1 και στο κτήριο που στεγάζεται το διαμέρισμα που είχαμε κάνει κράτηση (http://www.booking.com/Share-xaZEu4H ) Παίρνω τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη, ο οποίος είναι ήδη στο διαμέρισμα και κατεβαίνει στην είσοδο να μας υποδεχτεί με .....κοντομάνικο!!! Ναι καλά διαβάσατε με κοντομάνικο!!!!! Εμείς είχαμε ξεπαγιάσει και με μια φωνή τον ρωτήσαμε εάν κρυώνει για να πάρουμε την αποστομωτική απάντηση :«I was born here!!!(Εγώ γεννήθηκα εδώ)» Ανεβήκαμε στον τέταρτο όροφο που ήταν το άνετο διαμέρισμά μας για τις επόμενες μέρες

και αφού μας έδειξε τους χώρους, μας εξήγησε πώς δουλεύει το ασανσέρ (είχε κωδικό), τι μπορούμε να χρησιμοποιούμε, μας έδωσε και πολλές πληροφορίες για μετακινήσεις, συνάλλαγμα, αξιοθέατα. Πολύ θετικό ήταν και το γεγονός ότι στην εξώπορτα ήταν κολλημένες πληροφορίες για το ποιο μέσο μετακίνησης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να πάμε στα διάφορα αξιοθέατα, ποια στάση είναι κοντά μας, σε ποια στάση να κατέβουμε. Επίσης ήταν κολλημένο και το μενού από το εστιατόριο Chata ( http://www.rest-chata.com/ για το οποίο είχα διαβάσει και εδώ πολύ καλά σχόλια)

Είχα προσπαθήσει να κάνω κράτηση, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τραπέζι. Βρήκα όμως τον ιδιοκτήτη!!!! Ναι ο Loukas ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος μας ήταν και ο ιδιοκτήτης του Chata, γι’ αυτό υπήρχε και ο τιμοκατάλογος πίσω από την πόρτα. Οπότε όπως καταλάβατε, μας έκλεισε ο ίδιος τραπέζι για την επόμενη ημέρα. Πληρώσαμε τον Loukas, συνεννοηθήκαμε πως θα γίνει και η παράδοση του διαμερίσματος και έφυγε. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και εξερευνήσαμε το διαμέρισμα, ετοιμαστήκαμε για την πρώτη μας γνωριμία με την όμορφη και παγωμένη Κρακοβία.
Κατεβαίνοντας από το διαμέρισμα, διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν δίπλα μας δύο φούρνοι και ακριβώς απέναντι μίνι μάρκετ 24ώρου λειτουργίας, φαρμακείο, καφέ και εστιατόρια. Συνεννοηθήκαμε να ψωνίσουμε το βράδυ τις προμήθειες μας για όσα θα χρειαστούμε κατά την διάρκεια της διαμονής μας. Στη συνέχεια πήραμε την οδό Karmelicka (το διαμέρισμα μας ήταν στην γωνία με την οδό Piotra Michalowskiego) με κατεύθυνση προς την πλατεία της Κρακοβίας, και η πρώτη μας δουλειά ήταν να αλλάξουμε συνάλλαγμα. Ευτυχώς ακριβώς σε αυτή την οδό (ακριβές νούμερο δεν θυμάμαι) βρήκαμε ανταλλακτήριο με το όνομα KANTOR EXCHANGE LOMBARD και ανταλλάξαμε τα Eυρώ μας με τα Πολωνικά Ζλότι σε πολύ καλή ισοτιμία (βάση της εφαρμογής που είχα στο κινητό και αφού το έλεγξα).

(Η Ελένη με παρακολουθεί με προσοχή!!!!)
Όσον αφορά στις πληρωμές, είχαμε αποφασίσει από Ελλάδα να βάλουμε λεφτά σε προπληρωμένη κάρτα και να πληρώνουμε με αυτή τα περισσότερα, δηλαδή το ξενοδοχείο, τα εισιτήρια, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ, εισιτήρια για το Κάστρο της Πόλης, τα εισιτήρια για τα αλατωρυχεία και το Uber. Αλλά κάποια πράγματα έπρεπε να πληρωθούν σε τοπικό νόμισμα, όπως η εκδρομή στο Auschitz και τα μικροέξοδα μας. Επίσης είχαμε συμφωνήσει να κρατάει μία το κοινό ταμείο (δηλαδή η Βιβή, η οικονομική μας διευθύντρια) για να μην ανοίγουμε όλες συνέχεια τα πορτοφόλια, και αυτό για θέμα ασφάλειας. Φυσικά όμως η καθεμία είχε και τα δικά της zloti  για τα δωράκια και τα ατομικά μικροέξοδα. Διασχίζοντας την οδό Karmelicka φθάνουμε στην Κεντρική Πλατεία της Κρακοβίας την Rynek Główny.

Η γιγαντιαία πλατεία της κεντρικής αγοράς είναι η βασική πλατεία και το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και μαζί με τα 40.000 τ.μ. που καταλαμβάνει, κατέχει τον διόλου αμελητέο τίτλο της "μεγαλύτερης μεσαιωνικής πλατείας της Ευρώπης". Περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης όπως η βασιλική της Αγίας Μαρίας, ενώ δεν λείπουν και τα ιστορικά σπίτια και παλάτια. Επί της πλατείας ξεχωρίζει η αγορά ρούχων Sukiennice με των πύργο του δημαρχείου. Όπως και οι περισσότερες μεσαιωνικές πλατείες ο αρχικός λόγος της δημιουργίας της Rynek Główny ήταν το εμπόριο. Η πόλη της Κρακοβίας ήταν κατά των 13ο αιώνα η πρωτεύουσα του βασιλείου της Πολωνίας και η πλατεία βοήθησε να γίνει η πόλη μια πραγματική Ευρωπαϊκή μητρόπολη. Από την κατασκευή της μέχρι σήμερα η πλατεία έχει ψηλώσει σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και 5 μέτρα. Από κάτω βρίσκονται μεγάλα υπόγεια, που κάποια από αυτά είναι σήμερα μπαρ ή εστιατόρια, το θέατρο Maszkaron και ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο στο υπόγειο της εκκλησίας του Αγίου Adalbert. Η πλατεία αποτελεί και την καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης, με πολλά διάσημα γεγονότα, όπως το ετήσιο φεστιβάλ Kraków szopka, το φεστιβάλ των στρατιωτικών μουσικών, το φεστιβάλ φοιτητών Juwenalia και την μεγαλύτερη γιορτή για την αλλαγή της χώρας στην Πολωνία.(πληροφορίες από το taxidologio)Στην πλατεία ετοιμαζόταν και θα άνοιγε την ίδια ημέρα το βράδυ, η Χριστουγεννιάτικη Αγορά της Κρακοβίας με πάγκους με στολίδια και πολλούς πάγκους με παραδοσιακά πιάτα Πολωνικής Κουζίνας. Η πλατεία αλλά και ολόκληρη η παλιά πόλη θεωρείται μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco Κάναμε μία βόλτα και είδαμε τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Βazylika Mariacka) που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και κάθε ώρα, παίζεται ένα σήμα τρομπέτας - το οποίο αποκαλείται το Χεϊνάλ μαριάτσι- από τη κορυφή του ψηλότερου από τα δύο κωδωνοστάσια. Στο μέσο της μελωδίας ηχεί πένθιμος τόνος ώστε να τιμήσουν το διάσημο τρομπετίστα του 13ου αιώνα ο οποίος δέχθηκε βέλος στο λαιμό ενώ προειδοποιούσε τη πόλη για την επίθεση των Μογγόλων. Το σήμα αντηχεί σε όλη την Πολωνία και μεταδίδεται ζωντανά από τον εθνικό πολωνικό ραδιοφωνικό σταθμό ,Είδαμε επίσης το Δημαρχείο, την στοά των Υφασμάτων που βρίσκεται ακριβώς στην μέση της πλατείας, τις όμορφες άμαξες που είχαν αφετηρία την πλατεία, καθώς και τον μεγάλο πεζόδρομο, την οδό Grodzka που ξεκίναγε από την Πλατεία και κατέληγε στο Βασιλικό Κάστρο Wavel.

Εγώ μονίμως κάτι ψάχνω με τα touchscreen γάντια μου

Επειδή όμως το κρύο ήταν ήδη πολύ τσουχτερό (θερμοκρασία στους 0o C) και πεινούσαμε πολύ (ήταν ήδη 2 το μεσημέρι και είχαμε να φάμε από το αεροδρόμιο της Αθήνας), γυρίσαμε στην οδό Karmelicka με κατεύθυνση προς το διαμέρισμα μας.

Είχαμε εντοπίσει μία καντίνα εκεί κοντά,

και σπεύσαμε να γευτούμε την παραδοσιακή Zapiekanka, μια μπαγκέτα ανοιγμένη και ψημένη, στην οποία μπορείς να προσθέσεις ότι υλικά θέλεις εσύ.

Και όντως ό,τι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό.

Όταν τρως αλλά υποφέρεις από το κρύο

Και ήρθε η ώρα να καλέσουμε για πρώτη φορά το μετέπειτα αγαπημένο μας Uber, το οποίο θα μας πήγαινε στα Αλατωρυχεία Βιελίτσκα ‘’Wieliczka salt mine’’ σε απόσταση 15 χλμ. νοτιοδυτικά της Κρακοβίας. Επειδή θα χρησιμοποιούσα πρώτη φορά την εφαρμογή της Uber είχα λίγο άγχος αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Η Ελενίτσα μας όμως, για μία ακόμη φορά, που δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είναι το Uber και πώς λειτουργεί, όταν ήρθε το αυτοκίνητο (το οποίο δεν έχει κάποια ένδειξη πάνω) μας έφτιαξε την διάθεση. Της λέω άνοιξε και μπες. Και η απάντηση της Ελένης:« Είσαι τρελή; Σε ξένο αυτοκίνητο θα μπούμε; Αυτό εδώ δεν γράφει taxi!!!» Της εξηγώ πώς έχει η κατάσταση και γελώντας μπαίνουμε στο αυτοκίνητο με προορισμό τα αλατωρυχεία. Από τότε έγινε το αγαπημένο μας μέσο τόσο για την συνέπεια όσο και για την τιμή του. Το χρησιμοποιήσαμε αρκετά και στην Κρακοβία και στο επόμενο ταξίδι μας στην Πράγα! Ναι, όπως καταλάβατε οι αταίριαστες ….ταίριαξαν πολύ!!!!!!! Ο οδηγός πολύ σωστός, από Αγγλικά όμως ούτε κουβέντα. Μόνο hello και goodbye! Η τιμή της διαδρομής στα 29,73 zloti περίπου 6,50 Ευρώ για όλες μας δηλαδή ένας πολύ οικονομικός τρόπος να πας στα αλατωρυχεία. Η επιστροφή κόστισε 34,25 zloti δηλαδή 7,50 Ευρώ αλλά καλέσαμε ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο κάτι που χρεώνεται παραπάνω.

Φθάνοντας στα αλατωρυχεία, (πληροφορίες εδώ https://tourspoland.com/blog/krakobia-krakow/alatoryheio-bielitska-polonia για πολλές λεπτομέρειες) μας ενθουσίασε ο περιβάλλοντας χώρος του κτίσματος που, αν και χειμώνας, ήταν μέσα στο πράσινο. Ta αλατωρυχεία είναι ένα μνημείο μοναδικής ομορφιάς και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πολωνίας, που προσελκύει τουρίστες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Πήγαμε κατευθείαν στα εκδοτήρια (για κρατήσεις ηλεκτρονικά εδώ https://www.wieliczka-saltmine.com/ ) και βγάλαμε εισιτήρια για την επόμενη αγγλική ξενάγηση στην απλή διαδρομή (tourist route) (έχει ξεναγήσεις συνέχεια σε διάφορες γλώσσες και μπαίνεις μόνο με γκρουπ). Κόστος εισιτηρίου στα 20,00 Ευρώ περίπου και εγώ και η Γωγώ πληρώσαμε άλλα 3,00 Ευρώ για να μπορούμε να τραβήξουμε φωτογραφίες (μας έδωσαν ένα αυτοκόλλητο για την φωτογραφική μηχανή) καθώς η φωτογράφιση απαγορεύεται χωρίς άδεια. Βέβαια δεν έλειπαν και εκείνοι που τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά άνετα.

Δίνοντας τα πρώτα Zloti μας

Πριν μπούμε μέσα, για να περάσει λίγο η ώρα, κάναμε μία βόλτα στο υπέροχο πάρκο, που βρίσκεται έξω από το κτίσμα. Βγάλαμε, εννοείται, και τις απαραίτητες φωτογραφίες.

Ένας ενθουσιασμός υπήρχε στην παρέα όπως βλέπετε!!

Μόλις ήρθε η ώρα για το δικό μας γκρουπ, ο ξεναγός μας μοίρασε συσκευές και ακουστικά ενδοεπικοινωνίας και μας εξήγησε κάποια βασικά πράγματα (και θέματα ασφαλείας) για το αλατωρυχείο. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε μια ξύλινη σκάλα η οποία φαινόταν από ψηλά ότι δεν έχει τέλος.

Χρειάστηκε περίπου ένα μισάωρο στο κατέβασμα για να βγούμε σε ένα μεγάλο άνοιγμα του αλατωρυχείου και να αρχίσει η ξενάγηση μέσα από εντυπωσιακές στοές.

Είδαμε αναπαραστάσεις του τρόπου ζωής των ανθρώπων που ζούσαν και δούλευαν μέσα στο ορυχείο,

αγάλματα,

και εκκλησίες ολόκληρες, όπου όλα είναι φτιαγμένα από αλάτι, από τον πολυέλαιο μέχρι την Αγία Τράπεζα και το πάτωμα.

Υπάρχουν μέσα και λιμνούλες με νερό και σε συνδυασμό με τον πολύ ωραίο φωτισμό είναι ένα εξαιρετικό θέαμα.

Η ξενάγηση ήταν αρκετά καλή μπορούμε να ομολογήσουμε, δε νιώθεις καθόλου δυσφορία, υπάρχει αρκετός αέρας και σταθερή θερμοκρασία. Στο σύνολο είναι περίπου 800 σκαλιά και η όλη διαδρομή, η οποία κρατάει περίπου 2,5 ώρες, καταλήγει στο τελευταίο επίπεδο. Εκεί υπάρχουν μαγαζιά με σουβενίρ, εστιατόριο, καφέ και παρεκκλήσι, στο οποίο γίνονται και γάμοι απ’ ότι μάθαμε.

Το ανέβασμα γίνεται ευτυχώς με ασανσέρ (λειτουργούν 2 ασανσέρ παλιού τύπου) σε πολύ σύντομο χρόνο. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι περπατούσαμε περίπου τρεις ώρες σε στοές και σκάλες και όπως μας είπε ο ξεναγός, το επισκέψιμο κομμάτι του ορυχείου είναι μόνο το 1% της συνολικής έκτασης του ορυχείου, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια της γης. Μείναμε όχι απλά εντυπωσιασμένες αλλά άφωνες με όλο αυτό που είδαμε και η επίσκεψη στα αλατωρυχεία επιβάλλεται θα λέγαμε!!!

Μόλις βγήκαμε έξω συνειδητοποιήσαμε ότι όντως έχει πολύ κρύο στην Κρακοβία. Από μία σταθερή θερμοκρασία 15ο C στα 135 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, βγήκαμε στην επιφάνεια και στους -5ο C. Καλέσαμε το Uber και επιστρέψαμε στην Κρακοβία.

Συγκεκριμένα μας άφησε στην μαγευτική Κεντρική Πλατεία της Παλιάς Πόλης, η οποία ήταν πολύ όμορφα φωτισμένη και η Χριστουγεννιάτικη αγορά έδινε μια νότα γιορτής, με τον κόσμο να χαζεύει τα στολίδια και να γεύεται τις τοπικές λιχουδιές από τους πάγκους.
Κάτσαμε σε ένα καφέ στην πλατεία να πιούμε μία ζεστή σοκολάτα και να θαυμάσουμε τα όμορφα φωταγωγημένα κτήρια.

Όχι ότι κρυώναμε

Θελήσαμε να κάνουμε μία βόλτα περπατώντας μέχρι το κάστρο , είχε όμως τόσο πολύ κρύο που αποφασίσαμε, την βόλτα να την κάνουμε με άμαξα! Αφού κάναμε τα παζάρια μας για την τιμή, καταλήξαμε να δώσουμε 200 zloti περίπου 43,00Ευρώ για μία μισάωρη βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Παλιάς Πόλης, που εάν εξαιρέσεις το κρύο που έκανε και μέσα στην άμαξα (είχε ένα παράθυρο σπασμένο και είχαμε τυλιχτεί και με κουβέρτες) άξιζε τα λεφτά της και πήραμε μια γεύση της νυχτερινής Κρακοβίας.

Σειρά είχε να γευτούμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ της Πολωνικής κουζίνας. Κατευθυνθήκαμε στην οδό Plac Szczepanski και στο εστιατόριο Morskie Oko (http://www.morskieoko.krakow.pl/contact/) στο οποίο είχα κάνει κράτηση από Ελλάδα. Τύχαμε πολύ όμορφης υποδοχής και μας οδήγησαν στο τραπέζι μας στον κάτω όροφο του μαγαζιού. Πολύ ωραίο εστιατόριο, όμορφα διακοσμημένο, με ζωντανή μουσική και με πολύ ωραία πιάτα Πολωνικής κουζίνας σε λογικές τιμές. Μας άρεσαν πολύ οι σούπες που ήταν σερβιρισμένες μέσα σε καρβέλι από ψωμί και δοκιμάσαμε και τα pierozi (δικά τους ζυμαρικά, βρασμένα και γεμισμένα με διάφορα υλικά όπως πατάτα, κρέας, λαχανικά) που μπορούμε να πούμε ότι ήταν καλά, αλλά δεν ξετρελαθήκαμε κιόλας. Αξίζει λοιπόν μία επίσκεψη για φαγητό, και θεωρώ, ότι θα είναι πολύ ωραία και το καλοκαίρι, γιατί έχει τραπέζια πάνω στην πλατεία όπου βρίσκεται.

Αφού φάγαμε και πήραμε δυνάμεις, κάναμε και την απαραίτητη στάση στο μίνι μάρκετ, απέναντι από το διαμέρισμα μας, για προμήθειες πρωινού και όχι μόνο (έκανε κρύο και όλη την ώρα πεινούσαμε). Γύρω στις 22:00 βρισκόμασταν στο διαμέρισμα μας για ξεκούραση. Φυσικά υπήρξε και η σχετική συζήτηση του πως μας φάνηκε η Κρακοβία μέχρι στιγμής και μετά την σύμφωνη γνώμη όλων ότι μας άρεσε πολύ, μπόρεσα εγώ τουλάχιστον να χαλαρώσω μιας και είχα το άγχος όλης της οργάνωσης. Γελάσαμε με τα απρόοπτα που είχαμε μέχρι στιγμής (βαλίτσα Ελένης, το κινητό της που δεν δούλευε-ούτε δούλεψε ποτέ μέχρι που επιστρέψαμε Ελλάδα-η αντίδραση της στο Uber, γενικώς όλο κάτι συνέβαινε με την Ελένη όπως καταλάβατε) και ξαπλώσαμε ικανοποιημένες από την πρώτη μας μέρα! Την επομένη είχαμε πρωινό ξύπνημα και ταξιδάκι μέχρι την πόλη Oświęcim (Οσβιέντσιμ) προκειμένου να επισκεφτούμε το μνημείο ολοκαυτώματος Auschwitz. -Birkenau.

 

[giannismits]

Μπράβο ρε κορίτσια. Ωραία ζωντανή αφήγηση.
Μπορεί για την Κρακοβία να μην έχω πει τα καλύτερα μετά το περσινό μας ταξίδι το Δεκέμβρη, όμως βλέποντας τις φωτογραφίες ζήλεψα και νοστάλγησα! Την ανέμελη αίσθηση ενός ταξιδιού, τις βόλτες και τα χουχουλιάρικα εστιατόρια της Κρακοβίας με τις ζεστές σούπες! Επίσης διαβάζοντας για τα αλατωρυχεία μου άναψαν πάλι τα λαμπάκια διότι θυμήθηκα την ατυχία που είχαμε με το μποτιλιάρισμα με αποτέλεσμα να χάσουμε την ξενάγηση και να τα βρούμε κλειστά! Σίγουρα είναι ένας λόγος να επιστρέψω ξανά. Πάντως είστε τυχερές γιατί πετύχατε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες! Αυθεντικός πολωνικός χειμώνας. Εμείς πέρσι είχαμε την ατυχία να πετύχουμε έναν ξενέρωτο χειμώνα στην Κρακοβία με 10-11 βαθμούς και ήλιο!

Περιμένω την επίσκεψή σας στο Άουσβιτς αλλά και τις βόλτες σας στην Εβραϊκή συνοικία.

 

[magda pap.]

Ευχαριστώ προσωπικά σαν Μαγδα και ευχαριστούμε και οι 4 σαν Fantastic Four για τα καλά σου λόγια!!! Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία μας γιατί ένα άγχος το έχω μπορώ να πω κάθε φορά που γράφω μια ιστορία γιατί δεν θέλω να κουραστεί αυτός που θα την διαβάσει και θέλω να βοηθήσω και όσο μπορώ κάποιον που θα θελήσει πληροφορίες για το συγκεκριμένο μέρος! Σε λίγες μέρες θα ανεβάσω και την εμπειρία μας από το Αουσβιτς! Όσον αφορά το κρύο, το νιώσαμε για τα καλά είναι η αλήθεια, σε σημείο κάποιες φορές απελπισίας!!!!Ηταν ομως τέλεια εμπειρία!!!Θα περιμένουμε την ολοκληρωμένη άποψη σου για την ιστορία μας!!!!

Μπράβο ρε κορίτσια. Ωραία ζωντανή αφήγηση.
Μπορεί για την Κρακοβία να μην έχω πει τα καλύτερα μετά το περσινό μας ταξίδι το Δεκέμβρη, όμως βλέποντας τις φωτογραφίες ζήλεψα και νοστάλγησα! Την ανέμελη αίσθηση ενός ταξιδιού, τις βόλτες και τα χουχουλιάρικα εστιατόρια της Κρακοβίας με τις ζεστές σούπες! Επίσης διαβάζοντας για τα αλατωρυχεία μου άναψαν πάλι τα λαμπάκια διότι θυμήθηκα την ατυχία που είχαμε με το μποτιλιάρισμα με αποτέλεσμα να χάσουμε την ξενάγηση και να τα βρούμε κλειστά! Σίγουρα είναι ένας λόγος να επιστρέψω ξανά. Πάντως είστε τυχερές γιατί πετύχατε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες! Αυθεντικός πολωνικός χειμώνας. Εμείς πέρσι είχαμε την ατυχία να πετύχουμε έναν ξενέρωτο χειμώνα στην Κρακοβία με 10-11 βαθμούς και ήλιο!

Περιμένω την επίσκεψή σας στο Άουσβιτς αλλά και τις βόλτες σας στην Εβραϊκή συνοικία.

 

[magda pap.]

2η Μέρα 29/11/2018
Άουσβιτς- Εβραϊκή Συνοικία και φαγητό στο Chata
​

Πρωινό ξύπνημα νωρίς, πρωινό στο διαμέρισμα μας και ντυνόμαστε με ακόμα πιο πολλά ρούχα από χθες, γιατί η πρόβλεψη ήταν, ότι ο καιρός θα ήταν χειρότερος από την προηγούμενη ημέρα. Έχουμε συνεννοηθεί με το πρακτορείο, με το οποίο είχαμε κλείσει την εκδρομή, το Krakow Local Tours, μέσω e-mail, ότι θα μας παραλάβει το βαν κάτω από διαμέρισμα στις 9:00. Με περίπου ένα τέταρτο καθυστέρηση, επιβιβαζόμαστε σε ένα βαν, στο οποίο υπήρχαν άλλα τέσσερα άτομα (2 ζευγάρια) και ξεκινάμε για το χωριό όπου βρίσκεται το μνημείο του Ολοκαυτώματος Auschwitz-Birkenau.
Η διαδρομή κράτησε μιάμιση ώρα περίπου με εναλλαγές στα τοπία που βλέπαμε, δάση και μικρές κωμοπόλεις εναλλάσσονταν. Μόλις φτάσαμε στον πάρκινγκ του πρώτου στρατοπέδου, παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν πάρα πολλά βαν και λεωφορεία με γκρουπ. Ο οδηγός μας, μας ζήτησε να του δείξουμε τις τσάντες μας και αφού τις εξέτασε, μας εξήγησε ότι δεν θα περνούσαν τον έλεγχο στην είσοδο (ήταν μεγάλες, θέλει συγκεκριμένη διάσταση) και μας είπε να τις αφήσουμε στο βαν, όπως και κάναμε. Η μόνη που την κράτησε ήταν η Γωγώ, γιατί η δικιά της ήταν μικρή και πληρούσε τις προϋποθέσεις και οι υπόλοιπες πήραμε μόνο κινητά, φωτογραφικές μηχανές και τα χρήματα μας.

Ο ίδιος ο οδηγός μας έβγαλε εισιτήρια και μας ενημέρωσε σε ποιο αγγλόφωνο γκρουπ θα ήμασταν. Μας εξήγησε την διαδικασία και μας ενημέρωσε, ότι θα μας περιμένει στο βαν να μας πάει στο δεύτερο στρατόπεδο μόλις τελειώσει η ξενάγηση στο πρώτο. Αφού περάσαμε τον σωματικό έλεγχο (πιο πολύ τυπικός ήταν), βρήκαμε την ξεναγό, μας έδωσε ακουστικά και μας εξήγησε κάποια βασικά πράγματα στο πως θα κινηθεί η ξενάγηση. Μας είπε ότι επιτρέπονται παντού οι φωτογραφίες εκτός από συγκεκριμένα μέρη τα οποία θα μας τα αναφέρει αυτή όπως την αίθουσα που ήταν τα μαλλιά των κρατουμένων ή κάποια δωμάτια βασανιστηρίων.Για κάποιον που θέλει να μπει στον χώρο μόνος του χωρίς γκρουπ οργανωμένης ξενάγησης, υπάρχει δωρεάν είσοδος έως τις 9:30 το πρωί και μετά τις 17:00 το απόγευμα, όμως από την εμπειρία μας προτείνω ότι αξίζει να δεις τα πιο σημαντικά με κάποιον ξεναγό και να μάθεις και πράγματα που πολλές φορές δεν τα γράφουν στα βιβλία. Επίσης θα πρότεινα να επισκεφτεί κάποιος μόνος του χωρίς γκρουπ το στρατόπεδο, μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες που είναι μεγάλη η μέρα, διότι η δωρεάν είσοδος δεν βολεύει σε ώρες το χειμώνα (νυχτώνει νωρίς-χαμηλές θερμοκρασίες). Όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι από την ιστορία, ο Χάινριχ Χίμλερ (https://el.wikipedia.org/wiki/Χάινριχ_Χίμλερ) διέταξε τον Ιούνιο του 1940 να χτιστεί στο Άουσβιτς το μεγαλύτερο συγκρότημα στρατοπέδων της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 τ.χλμ. Αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν:

• Άουσβιτς Ι, το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο ολόκληρου του συγκροτήματος.Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι.​
• Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι, Σίντι και Ρομά.​
• Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας.​

Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν. Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους. Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν. Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Ζyclon B σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου, θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.
Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος, θύματα του οποίου υπήρξαν περίπου 6 εκατομμύρια άνθρωποι. Αρνητές του ολοκαυτώματος προσπαθούν να εξαπατήσουν τους αναγνώστες τους επισημαίνοντας την εκδοχή των τεσσάρων εκατομμυρίων, που εμφανιζόταν παλαιότερα κυρίως σε ανατολικοευρωπαίους ιστορικούς, και, υπονοώντας ότι οι αριθμοί, αφού αλλάζουν συνεχώς, είναι προϊόν προπαγάνδας. (για πολλές πληροφορίες και λεπτομέρειες https://el.wikipedia.org/wiki/Στρατόπεδο_συγκέντρωσης_Άουσβιτς ).

Η ξενάγηση ξεκίνησε από το στρατόπεδο Αουσβιτς Ι με το που αντικρίσαμε την περιβόητη πύλη του στρατοπέδου με την επιγραφή και χαρακτηριστική παραπλανητική φράση: ‘’Η εργασία απελευθερώνει’’, την οποία χρησιμοποιούσαν οι Ναζί σε όλα τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Αρχικά μπήκαμε σε ένα μπλοκ όπου είδαμε έκθεση με φωτογραφίες από τις πρώτες ημέρες που έφταναν οι κρατούμενοι στο στρατόπεδο, την διαλογή που γινόταν, καρτέλες και επίσημα έγγραφα με προσωπικά στοιχεία των κρατουμένων καθώς και επιγραφές επιφανών ανδρών.

Στην συνέχεια μαζί με την ξεναγό μπήκαμε σε πολλά μπλοκ, στα οποία είδαμε πολλές φωτογραφίες τους με την περιβόητη στολή εργασίας καθώς και προσωπικά τους αντικείμενα όπως γυαλιά, προσθετικά μέλη, παπούτσια, βαλίτσες, είδη που χρησιμοποιούσαν για το φαγητό και την προσωπική τους υγιεινή, καθώς και τα άδεια κουτιά από το αέριο Zyklon B, με το οποίο εκτέλεσαν πολλούς από τους κρατουμένους.

Τα κτήρια ήταν πολλά αλλά δεν μπήκαμε σε όλα, παρά σε όσα μας έβαζε η ξεναγός. Μας έδειχνε όμως εξωτερικά και άλλα και μας εξηγούσε ως τι λειτουργούσαν τότε, όπως ιατρείο, μαγειρεία, κτήρια όπου έμεναν οι στρατιώτες. Περάσαμε μπροστά από τον τοίχο των εκτελέσεων και προχωρώντας μέσα στο ανατριχιαστικό στρατόπεδο με τους ηλεκτροφόρους φράκτες και τα συρματοπλέγματα παντού, έφτασε η στιγμή που έπρεπε να μπούμε (η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε προς στιγμή τι θα κάνουμε) σε ένα από τα χειρότερα κτίσματα, τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους αποτεφρώσεων. Τελικά μπήκαμε με βαριά καρδιά πολύ γρήγορα και βγήκαμε ακόμα πιο συγκλονισμένες.

Μετά από περίπου δύο και κάτι ώρες ξενάγησης στο Άουσβιτς 1, η ξεναγός μας ενημέρωσε ότι θα έχουμε ένα διάλειμμα μισής ώρας και μας έδωσε ραντεβού στην πύλη του δεύτερου στρατοπέδου για να ολοκληρωθεί η ξενάγηση. Κατευθυνθήκαμε στο πάρκινγκ και ο οδηγός μας μετέφερε μέσα σε λίγα λεπτά στο Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στην γνωστή πλέον Πύλη με τις γραμμές του τρένου.

Ξεκινήσαμε και πάλι να ακολουθούμε την ξεναγό μέσα σε συνθήκες ψύχους (είχε πέσει πάρα πολύ η θερμοκρασία) στο αχανές στρατόπεδο, το οποίο είχε λιγότερα κτίσματα, μιας και το μεγαλύτερο μέρος του έχει καταστραφεί. Και σε αυτό το στρατόπεδο μπήκαμε μέσα σε κτήρια που τα χρησιμοποιούσαν για να μένουν οι κρατούμενοι μέσα σε άθλιες συνθήκες, είδαμε εγκαταλελειμμένα βαγόνια τρένων, χώρους όπου πλένονταν ομαδικά αλλά το πιο συγκλονιστικό έκθεμα από όλα που ήταν τα απομεινάρια των κρεματορίων.

Επίσης στον χώρο και περίπου στα 800 μέτρα από την πύλη, υπάρχει από το 1967 μνημείο αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων του Άουσβιτς με επιγραφές σε 23 γλώσσες ανάμεσα τους και στα ελληνικά. Από το 1979 ανήκει στα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO όλο το συγκρότημα και των τριών στρατοπέδων.

Ευχαριστήσαμε την ξεναγό για τις πολύτιμες μαρτυρίες που μοιράστηκε μαζί μας και για τον τρόπο που μας εξήγησε την κατάσταση που επικρατούσε κάνοντας μας ουσιαστικά σε πολλά μέρη να μπούμε στην θέση των κρατουμένων. Μπήκαμε κουρασμένες, έχοντας παγώσει από το κρύο στο σώμα αλλά και στην ψυχή στο βανάκι και αμίλητοι όλοι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Τα λόγια είναι στην πραγματικότητα πολύ φτωχά για να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας. Είχαμε διαβάσει πληροφορίες, είχαμε δει ταινίες αλλά αυτό που βιώνεις όντας εκεί, συναισθήματα όπως φρίκη, μελαγχολία, βουβή κραυγή, θυμό, πολλές πληροφορίες, πολλές εικόνες, ένα άθικτο σχεδόν περιβάλλον, που σε βάζει να φανταστείς, όσο μπορεί το μυαλό σου, το τί διαδραματιζόταν, μόνο εάν το βιώσεις μπορείς να το κατανοήσεις.
Δε μετανιώσαμε στιγμή που το επισκεφτήκαμε (γιατί πολλοί μας ρωτούσαν όταν επιστρέψαμε για ποιο λόγο να πάμε εκεί και να χαλάσουμε την διάθεση μας) αλλά αντιθέτως εκεί καταλάβαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή, όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται. Ας εκτιμήσουμε όλοι τη ζωή που έχουμε, γιατί είναι όμορφη.. ακόμα και στα δύσκολα, στις αναποδιές και στα ζόρια βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να προχωράμε.. έχουμε εναλλακτικές, έχουμε επιλογές….εκείνοι ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ!!!! Συμφωνήσαμε ομόφωνα όλες μας, ότι ήταν μία από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής μας και θα μας ακολουθεί για πάντα!
Εγώ θα ήθελα στο μέλλον να το ξανά επισκεφτώ μαζί με τα παιδιά μου αυτή την φορά.

Φθάσαμε στην Κρακοβία περίπου στις 17:30,πληρώσαμε τον οδηγό όπως ήταν η συμφωνία σε πολωνικά Ζλοτι και μας άφησε στον δρόμο έξω από το κάστρο Wawel .

Και μιας και είχαμε αποφασίσει να πιούμε ένα καφεδάκι καθίσαμε ακριβώς απέναντι από το κάστρο στο Pod Wawelem ( https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...w_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html) που είχα διαβάσει και εδώ πολλά θετικά σχόλια.

Το μαγαζί ήταν πολύ ωραίο, με όμορφη διακόσμηση και εξυπηρετικούς υπαλλήλους. Γευτήκαμε και ένα πολύ ωραίο strudel και στο τέλος μας κεράσανε και ένα λικέρ παραγωγής τους.

Αφού συνήλθαμε λιγάκι και έφτιαξε η διάθεση μας περπατήσαμε και μέσω της οδού Stradomska, αφού περάσαμε κάθετα την οδό Jozefa Dietla St., στρίψαμε αριστερά στην οδό Beera Meiselsa και μέσα από τα στενάκια βρεθήκαμε στην περιοχή Kazmierz, στην πρώην Εβραϊκή γειτονιά της Κρακοβίας. Κατά το ξέσπασμα του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, η περιοχή αποτέλεσε καταφύγιο πολλών Εβραίων, που είχαν εκδιωχθεί από πολλές χώρες της Ευρώπης. Το 1939 υπολογίζεται ότι στην Κρακοβία υπήρχαν περισσότεροι από 65.000 Εβραίοι, και οι περισσότεροι έμεναν στην περιοχή Kazmierz. Κατά την διάρκεια του πολέμου οι Ναζί τους περιόρισαν σε ένα γκέτο στην νότια περιοχή του ποταμού Βιστούλα και μετά τους εξόντωσαν. Στην γειτονιά αυτή, γυρίστηκε και η οσκαρική ταινία ‘’Η Λίστα του Σίντλερ’’ του Στίβεν Σπίλμπερκ που εξιστορεί ακριβώς αυτήν την περίοδο. Πλέον είναι μια πολύ όμορφη περιοχή με έντονη νυχτερινή ζωή, γεμάτη μαγαζιά, όμορφα εστιατόρια πολλά από τα οποία βραβευμένα, καφέ και μπαράκια, εβραϊκές συναγωγές, γκαλερί. Πολλά μαγαζιά έχουν διατηρήσει την παλιά εξωτερική εμφάνιση που είχαν τότε και σε μεταφέρουν νοητά πίσω στον χρόνο. Κάθε Σάββατο στήνεται παζάρι με αντίκες, παλιακά καιvintage αντικείμενα και ρούχα.

Κάναμε ενθουσιασμένες την βόλτα μας στα στενάκια, χαζέψαμε, βγάλαμε και τις φωτογραφίες μας και ανεβαίνοντας την οδό Grodzka, την λεγόμενη βασιλική οδό ανάποδα, ξεκινώντας από το κάστρο αυτή την φορά,

θαυμάζοντας εξωτερικά τους Ναούς του Αγίου Ανδρέα (https://en.wikipedia.org/wiki/St._Andrew's_Church,_Krak%C3%B3w) και των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (https://en.wikipedia.org/wiki/Saints_Peter_and_Paul_Church,_Kraków) κατευθυνθήκαμε για μια ακόμη φορά προς την Πλατεία της Παλιάς πόλης!

Μπαίναμε βέβαια και αρκετά συχνά στα μαγαζιά για να χαζέψουμε και για να ζεσταθούμε επίσης (μιλάμε για πολυυυυυυυύ κρύο) και κάναμε και μια καταπληκτική ομαδική αγορά γαντιών (με γούνα μέσα) γιατί τα χεράκια μας δεν έλεγαν να ζεσταθούν με τίποτα με τα γάντια που φορούσαμε.

Εδώ η Ελένη μας χαρούμενη με την αγορά γαντιών!!!!!!

Αφού διασχίσαμε την Πλατεία

και μέσω της οδού  Krowoderska κατευθυνθήκαμε στο εστιατόριο του Lucas, το Chata (https://www.tripadvisor.com.gr/Restaurant_Review-g274772-d2154335-Reviews-Chata-Krakow_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html) που είχαμε κράτηση για τις 19:00 η ώρα.

Το μαγαζί μικρό αλλά πολύ ζεστό και φιλόξενο. Είχε όμορφη διακόσμηση και είχαμε και καλό τραπέζι (δίπλα στο τζάκι το οποίο το εκτιμήσαμε δεόντως).

Πάνω στο κάθε τραπέζι υπήρχε το μενού που είχε συγκεκριμένα πιάτα, λίγα όχι πολλά, αλλά πολύ γευστικά όπως αποδείχτηκε. Παραγγείλαμε 2 σούπες goulash (εξαιρετικές), 3 κυρίως πιάτα, 2 ορεκτικά με πατάτα και 4 κρασιά ζεστά και δώσαμε την εξωφρενική τιμή των…………... 40,00€.

Δηλαδή όπως καταλάβατε το μαγαζί αυτό συνίσταται σίγουρα. Περάσαμε και πολύ ωραία γιατί συναντήσαμε και μια μεγάλη παρέα Ελλήνων που έτυχε και έκατσε δίπλα μας, οπότε ανταλλάξαμε και απόψεις (εμείς θα πηγαίναμε στο Κάστρο που είχαν πάει αυτοί την επομένη και αυτοί θα πήγαιναν στο Άουσβιτς) και κύλισε όμορφα η βραδιά,
Λέγαμε να πάμε για ένα ποτό, αλλά τελικά το αφήσαμε για το τελευταίο βράδυ μιας και ήταν πολύ κουραστική ημέρα μας και έτσι επιστρέψαμε στο ζεστό μας διαμέρισμα για ξεκούραση.