magda pap.
Member
- Μηνύματα
- 194
- Likes
- 667
- Επόμενο Ταξίδι
- Βαρσοβια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Σκωτία
1η Μέρα 28/11/2018
Άφιξη στην Κρακοβία, Αλατωρυχεία Βιελίτσκα,
βόλτα στην Παλιά Πόλη και φαγητό στο Morskie Oko
Άφιξη στην Κρακοβία, Αλατωρυχεία Βιελίτσκα,
βόλτα στην Παλιά Πόλη και φαγητό στο Morskie Oko
Έχοντας συναντηθεί μόνο μια φορά πριν το ταξίδι και οι τέσσερις μαζί, ξανασυναντιόμαστε στην είσοδο του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος στις 06:30 το πρωί. Αφού χαιρετιόμαστε μες στον ενθουσιασμό, που επιτέλους έφτασε η πολυπόθητη μέρα, κοιτάμε με απορία την βαλίτσα της Ελένης! Θα μου πείτε γιατί; Γιατί ενώ οι υπόλοιπες τρεις έχουν ίδιο μέγεθος, της Ελένης είναι πιο μεγάλη. Και ρωτάω φοβούμενη την απάντηση: «Ελένη μου την μέτρησες την βαλίτσα; Σας είχα στείλει τις διαστάσεις.» Μου απαντάει ότι την μέτρησε και σκέφτομαι ότι μπορεί να με γελάνε τα μάτια μου και επιλέγω να μην σκέφτομαι το χειρότερο ενδεχόμενο. Περνάμε τον έλεγχο,
καθόμαστε να πιούμε ένα καφέ πριν ανοίξει η πύλη της επιβίβασης
και μόλις ανοίγει πηγαίνουμε στην ουρά που ήταν με priority. Περνάω πρώτα εγώ τον έλεγχο, μετά η Βιβή και μετά η Γωγώ. Και αφού έχουμε προχωρήσει αρκετά ακούω την Ελένη να με φωνάζει. Για μαντέψτε για ποιο λόγο!!!! Ναι καλά μαντέψατε, την είχανε σταματήσει για την βαλίτσα, την οποία δεν την θεωρούσαν χειραποσκευή. Αφού συνεννοούμαστε με τον υπάλληλο στο check in και πληρώνει η Ελένη 50,00 Ευρώ επιπλέον, την αφήνουν να περάσει. Αυτομάτως μπαίνω και κάνω κράτηση βαλίτσας για την πτήση της επιστροφής, για να μην αντιμετωπίσουμε την ίδια κατάσταση στο αεροδρόμιο της Κρακοβίας και να γλυτώσει και κάποια χρήματα. Αρχίζουμε να πειράζουμε την Ελένη και διακωμωδούμε λίγο την κατάσταση (ανεβαίνουν και τα πρώτα stories στο Instagram με την βαλίτσα εννοείται),
επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο και μετά από μία άνετη πτήση προσγειωνόμαστε στο μικρό αλλά καλά οργανωμένο αεροδρόμιο της Κρακοβίας.
Μόλις βγαίνουμε από το αεροπλάνο καταλαβαίνουμε ότι όσα λένε για το κρύο της Πολωνίας, είναι απολύτως σωστά. 2º C και εμείς ανοίγουμε βαλίτσες και φοράμε σκουφιά και γάντια. Περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων και κατευθυνόμαστε προς τον ιμάντα για να πάρουμε την βαλίτσα της Ελένης. Φθάνοντας στην αίθουσα αφίξεων, μας περίμενε ο οδηγός μας ο Alexander και μας οδηγεί στο άνετο εννιαθέσιο βανάκι μας. Μετά από ένα μισάωρο περίπου και με πολλές προσπάθειες να επικοινωνήσουμε με τον Alexander στα αγγλικά και να μάθουμε κάποια πράγματα, φθάνουμε στην οδό Piotra Michalowskiego 1 και στο κτήριο που στεγάζεται το διαμέρισμα που είχαμε κάνει κράτηση (http://www.booking.com/Share-xaZEu4H ) Παίρνω τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη, ο οποίος είναι ήδη στο διαμέρισμα και κατεβαίνει στην είσοδο να μας υποδεχτεί με .....κοντομάνικο!!! Ναι καλά διαβάσατε με κοντομάνικο!!!!! Εμείς είχαμε ξεπαγιάσει και με μια φωνή τον ρωτήσαμε εάν κρυώνει για να πάρουμε την αποστομωτική απάντηση :«I was born here!!!(Εγώ γεννήθηκα εδώ)» Ανεβήκαμε στον τέταρτο όροφο που ήταν το άνετο διαμέρισμά μας για τις επόμενες μέρες
και αφού μας έδειξε τους χώρους, μας εξήγησε πώς δουλεύει το ασανσέρ (είχε κωδικό), τι μπορούμε να χρησιμοποιούμε, μας έδωσε και πολλές πληροφορίες για μετακινήσεις, συνάλλαγμα, αξιοθέατα. Πολύ θετικό ήταν και το γεγονός ότι στην εξώπορτα ήταν κολλημένες πληροφορίες για το ποιο μέσο μετακίνησης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να πάμε στα διάφορα αξιοθέατα, ποια στάση είναι κοντά μας, σε ποια στάση να κατέβουμε. Επίσης ήταν κολλημένο και το μενού από το εστιατόριο Chata ( http://www.rest-chata.com/ για το οποίο είχα διαβάσει και εδώ πολύ καλά σχόλια)
Είχα προσπαθήσει να κάνω κράτηση, αλλά δυστυχώς δεν βρήκα τραπέζι. Βρήκα όμως τον ιδιοκτήτη!!!! Ναι ο Loukas ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος μας ήταν και ο ιδιοκτήτης του Chata, γι’ αυτό υπήρχε και ο τιμοκατάλογος πίσω από την πόρτα. Οπότε όπως καταλάβατε, μας έκλεισε ο ίδιος τραπέζι για την επόμενη ημέρα. Πληρώσαμε τον Loukas, συνεννοηθήκαμε πως θα γίνει και η παράδοση του διαμερίσματος και έφυγε. Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και εξερευνήσαμε το διαμέρισμα, ετοιμαστήκαμε για την πρώτη μας γνωριμία με την όμορφη και παγωμένη Κρακοβία.
Κατεβαίνοντας από το διαμέρισμα, διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν δίπλα μας δύο φούρνοι και ακριβώς απέναντι μίνι μάρκετ 24ώρου λειτουργίας, φαρμακείο, καφέ και εστιατόρια. Συνεννοηθήκαμε να ψωνίσουμε το βράδυ τις προμήθειες μας για όσα θα χρειαστούμε κατά την διάρκεια της διαμονής μας. Στη συνέχεια πήραμε την οδό Karmelicka (το διαμέρισμα μας ήταν στην γωνία με την οδό Piotra Michalowskiego) με κατεύθυνση προς την πλατεία της Κρακοβίας, και η πρώτη μας δουλειά ήταν να αλλάξουμε συνάλλαγμα. Ευτυχώς ακριβώς σε αυτή την οδό (ακριβές νούμερο δεν θυμάμαι) βρήκαμε ανταλλακτήριο με το όνομα KANTOR EXCHANGE LOMBARD και ανταλλάξαμε τα Eυρώ μας με τα Πολωνικά Ζλότι σε πολύ καλή ισοτιμία (βάση της εφαρμογής που είχα στο κινητό και αφού το έλεγξα).
(Η Ελένη με παρακολουθεί με προσοχή!!!!
)Όσον αφορά στις πληρωμές, είχαμε αποφασίσει από Ελλάδα να βάλουμε λεφτά σε προπληρωμένη κάρτα και να πληρώνουμε με αυτή τα περισσότερα, δηλαδή το ξενοδοχείο, τα εισιτήρια, εστιατόρια, σούπερ μάρκετ, εισιτήρια για το Κάστρο της Πόλης, τα εισιτήρια για τα αλατωρυχεία και το Uber. Αλλά κάποια πράγματα έπρεπε να πληρωθούν σε τοπικό νόμισμα, όπως η εκδρομή στο Auschitz και τα μικροέξοδα μας. Επίσης είχαμε συμφωνήσει να κρατάει μία το κοινό ταμείο (δηλαδή η Βιβή, η οικονομική μας διευθύντρια) για να μην ανοίγουμε όλες συνέχεια τα πορτοφόλια, και αυτό για θέμα ασφάλειας. Φυσικά όμως η καθεμία είχε και τα δικά της zloti για τα δωράκια και τα ατομικά μικροέξοδα. Διασχίζοντας την οδό Karmelicka φθάνουμε στην Κεντρική Πλατεία της Κρακοβίας την Rynek Główny.
Η γιγαντιαία πλατεία της κεντρικής αγοράς είναι η βασική πλατεία και το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και μαζί με τα 40.000 τ.μ. που καταλαμβάνει, κατέχει τον διόλου αμελητέο τίτλο της "μεγαλύτερης μεσαιωνικής πλατείας της Ευρώπης". Περιμετρικά της πλατείας βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης όπως η βασιλική της Αγίας Μαρίας, ενώ δεν λείπουν και τα ιστορικά σπίτια και παλάτια. Επί της πλατείας ξεχωρίζει η αγορά ρούχων Sukiennice με των πύργο του δημαρχείου. Όπως και οι περισσότερες μεσαιωνικές πλατείες ο αρχικός λόγος της δημιουργίας της Rynek Główny ήταν το εμπόριο. Η πόλη της Κρακοβίας ήταν κατά των 13ο αιώνα η πρωτεύουσα του βασιλείου της Πολωνίας και η πλατεία βοήθησε να γίνει η πόλη μια πραγματική Ευρωπαϊκή μητρόπολη. Από την κατασκευή της μέχρι σήμερα η πλατεία έχει ψηλώσει σε κάποιες περιπτώσεις μέχρι και 5 μέτρα. Από κάτω βρίσκονται μεγάλα υπόγεια, που κάποια από αυτά είναι σήμερα μπαρ ή εστιατόρια, το θέατρο Maszkaron και ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο στο υπόγειο της εκκλησίας του Αγίου Adalbert. Η πλατεία αποτελεί και την καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης, με πολλά διάσημα γεγονότα, όπως το ετήσιο φεστιβάλ Kraków szopka, το φεστιβάλ των στρατιωτικών μουσικών, το φεστιβάλ φοιτητών Juwenalia και την μεγαλύτερη γιορτή για την αλλαγή της χώρας στην Πολωνία.(πληροφορίες από το taxidologio)Στην πλατεία ετοιμαζόταν και θα άνοιγε την ίδια ημέρα το βράδυ, η Χριστουγεννιάτικη Αγορά της Κρακοβίας με πάγκους με στολίδια και πολλούς πάγκους με παραδοσιακά πιάτα Πολωνικής Κουζίνας. Η πλατεία αλλά και ολόκληρη η παλιά πόλη θεωρείται μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco Κάναμε μία βόλτα και είδαμε τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Βazylika Mariacka) που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και κάθε ώρα, παίζεται ένα σήμα τρομπέτας - το οποίο αποκαλείται το Χεϊνάλ μαριάτσι- από τη κορυφή του ψηλότερου από τα δύο κωδωνοστάσια. Στο μέσο της μελωδίας ηχεί πένθιμος τόνος ώστε να τιμήσουν το διάσημο τρομπετίστα του 13ου αιώνα ο οποίος δέχθηκε βέλος στο λαιμό ενώ προειδοποιούσε τη πόλη για την επίθεση των Μογγόλων. Το σήμα αντηχεί σε όλη την Πολωνία και μεταδίδεται ζωντανά από τον εθνικό πολωνικό ραδιοφωνικό σταθμό ,Είδαμε επίσης το Δημαρχείο, την στοά των Υφασμάτων που βρίσκεται ακριβώς στην μέση της πλατείας, τις όμορφες άμαξες που είχαν αφετηρία την πλατεία, καθώς και τον μεγάλο πεζόδρομο, την οδό Grodzka που ξεκίναγε από την Πλατεία και κατέληγε στο Βασιλικό Κάστρο Wavel.
Εγώ μονίμως κάτι ψάχνω με τα touchscreen γάντια μου
Επειδή όμως το κρύο ήταν ήδη πολύ τσουχτερό (θερμοκρασία στους 0o C) και πεινούσαμε πολύ (ήταν ήδη 2 το μεσημέρι και είχαμε να φάμε από το αεροδρόμιο της Αθήνας), γυρίσαμε στην οδό Karmelicka με κατεύθυνση προς το διαμέρισμα μας.
Είχαμε εντοπίσει μία καντίνα εκεί κοντά,
και σπεύσαμε να γευτούμε την παραδοσιακή Zapiekanka, μια μπαγκέτα ανοιγμένη και ψημένη, στην οποία μπορείς να προσθέσεις ότι υλικά θέλεις εσύ.
Και όντως ό,τι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό.
Όταν τρως αλλά υποφέρεις από το κρύο
Και ήρθε η ώρα να καλέσουμε για πρώτη φορά το μετέπειτα αγαπημένο μας Uber, το οποίο θα μας πήγαινε στα Αλατωρυχεία Βιελίτσκα ‘’Wieliczka salt mine’’ σε απόσταση 15 χλμ. νοτιοδυτικά της Κρακοβίας. Επειδή θα χρησιμοποιούσα πρώτη φορά την εφαρμογή της Uber είχα λίγο άγχος αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Η Ελενίτσα μας όμως, για μία ακόμη φορά, που δεν είχε καταλάβει τι ακριβώς είναι το Uber και πώς λειτουργεί, όταν ήρθε το αυτοκίνητο (το οποίο δεν έχει κάποια ένδειξη πάνω) μας έφτιαξε την διάθεση. Της λέω άνοιξε και μπες. Και η απάντηση της Ελένης:« Είσαι τρελή; Σε ξένο αυτοκίνητο θα μπούμε; Αυτό εδώ δεν γράφει taxi!!!» Της εξηγώ πώς έχει η κατάσταση και γελώντας μπαίνουμε στο αυτοκίνητο με προορισμό τα αλατωρυχεία. Από τότε έγινε το αγαπημένο μας μέσο τόσο για την συνέπεια όσο και για την τιμή του. Το χρησιμοποιήσαμε αρκετά και στην Κρακοβία και στο επόμενο ταξίδι μας στην Πράγα! Ναι, όπως καταλάβατε οι αταίριαστες ….ταίριαξαν πολύ!!!!!!! Ο οδηγός πολύ σωστός, από Αγγλικά όμως ούτε κουβέντα. Μόνο hello και goodbye! Η τιμή της διαδρομής στα 29,73 zloti περίπου 6,50 Ευρώ για όλες μας δηλαδή ένας πολύ οικονομικός τρόπος να πας στα αλατωρυχεία. Η επιστροφή κόστισε 34,25 zloti δηλαδή 7,50 Ευρώ αλλά καλέσαμε ένα μεγαλύτερο αυτοκίνητο κάτι που χρεώνεται παραπάνω.
Φθάνοντας στα αλατωρυχεία, (πληροφορίες εδώ Αλατωρυχείο Βιελίτσκα, μια Υπόγεια Πόλη Από Αλάτι για πολλές λεπτομέρειες) μας ενθουσίασε ο περιβάλλοντας χώρος του κτίσματος που, αν και χειμώνας, ήταν μέσα στο πράσινο. Ta αλατωρυχεία είναι ένα μνημείο μοναδικής ομορφιάς και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Πολωνίας, που προσελκύει τουρίστες καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου. Πήγαμε κατευθείαν στα εκδοτήρια (για κρατήσεις ηλεκτρονικά εδώ The “Wieliczka” Salt Mine ) και βγάλαμε εισιτήρια για την επόμενη αγγλική ξενάγηση στην απλή διαδρομή (tourist route) (έχει ξεναγήσεις συνέχεια σε διάφορες γλώσσες και μπαίνεις μόνο με γκρουπ). Κόστος εισιτηρίου στα 20,00 Ευρώ περίπου και εγώ και η Γωγώ πληρώσαμε άλλα 3,00 Ευρώ για να μπορούμε να τραβήξουμε φωτογραφίες (μας έδωσαν ένα αυτοκόλλητο για την φωτογραφική μηχανή) καθώς η φωτογράφιση απαγορεύεται χωρίς άδεια. Βέβαια δεν έλειπαν και εκείνοι που τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά άνετα.
Δίνοντας τα πρώτα Zloti μας
Πριν μπούμε μέσα, για να περάσει λίγο η ώρα, κάναμε μία βόλτα στο υπέροχο πάρκο, που βρίσκεται έξω από το κτίσμα. Βγάλαμε, εννοείται, και τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Ένας ενθουσιασμός υπήρχε στην παρέα όπως βλέπετε!!
Μόλις ήρθε η ώρα για το δικό μας γκρουπ, ο ξεναγός μας μοίρασε συσκευές και ακουστικά ενδοεπικοινωνίας και μας εξήγησε κάποια βασικά πράγματα (και θέματα ασφαλείας) για το αλατωρυχείο. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε μια ξύλινη σκάλα η οποία φαινόταν από ψηλά ότι δεν έχει τέλος.
Χρειάστηκε περίπου ένα μισάωρο στο κατέβασμα για να βγούμε σε ένα μεγάλο άνοιγμα του αλατωρυχείου και να αρχίσει η ξενάγηση μέσα από εντυπωσιακές στοές.
Είδαμε αναπαραστάσεις του τρόπου ζωής των ανθρώπων που ζούσαν και δούλευαν μέσα στο ορυχείο,
αγάλματα,
και εκκλησίες ολόκληρες, όπου όλα είναι φτιαγμένα από αλάτι, από τον πολυέλαιο μέχρι την Αγία Τράπεζα και το πάτωμα.
Υπάρχουν μέσα και λιμνούλες με νερό και σε συνδυασμό με τον πολύ ωραίο φωτισμό είναι ένα εξαιρετικό θέαμα.
Η ξενάγηση ήταν αρκετά καλή μπορούμε να ομολογήσουμε, δε νιώθεις καθόλου δυσφορία, υπάρχει αρκετός αέρας και σταθερή θερμοκρασία. Στο σύνολο είναι περίπου 800 σκαλιά και η όλη διαδρομή, η οποία κρατάει περίπου 2,5 ώρες, καταλήγει στο τελευταίο επίπεδο. Εκεί υπάρχουν μαγαζιά με σουβενίρ, εστιατόριο, καφέ και παρεκκλήσι, στο οποίο γίνονται και γάμοι απ’ ότι μάθαμε.
Το ανέβασμα γίνεται ευτυχώς με ασανσέρ (λειτουργούν 2 ασανσέρ παλιού τύπου) σε πολύ σύντομο χρόνο. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι περπατούσαμε περίπου τρεις ώρες σε στοές και σκάλες και όπως μας είπε ο ξεναγός, το επισκέψιμο κομμάτι του ορυχείου είναι μόνο το 1% της συνολικής έκτασης του ορυχείου, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια της γης. Μείναμε όχι απλά εντυπωσιασμένες αλλά άφωνες με όλο αυτό που είδαμε και η επίσκεψη στα αλατωρυχεία επιβάλλεται θα λέγαμε!!!
Μόλις βγήκαμε έξω συνειδητοποιήσαμε ότι όντως έχει πολύ κρύο στην Κρακοβία. Από μία σταθερή θερμοκρασία 15ο C στα 135 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, βγήκαμε στην επιφάνεια και στους -5ο C. Καλέσαμε το Uber και επιστρέψαμε στην Κρακοβία.
Συγκεκριμένα μας άφησε στην μαγευτική Κεντρική Πλατεία της Παλιάς Πόλης, η οποία ήταν πολύ όμορφα φωτισμένη και η Χριστουγεννιάτικη αγορά έδινε μια νότα γιορτής, με τον κόσμο να χαζεύει τα στολίδια και να γεύεται τις τοπικές λιχουδιές από τους πάγκους.
Κάτσαμε σε ένα καφέ στην πλατεία να πιούμε μία ζεστή σοκολάτα και να θαυμάσουμε τα όμορφα φωταγωγημένα κτήρια.
Όχι ότι κρυώναμε
Θελήσαμε να κάνουμε μία βόλτα περπατώντας μέχρι το κάστρο , είχε όμως τόσο πολύ κρύο που αποφασίσαμε, την βόλτα να την κάνουμε με άμαξα! Αφού κάναμε τα παζάρια μας για την τιμή, καταλήξαμε να δώσουμε 200 zloti περίπου 43,00Ευρώ για μία μισάωρη βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Παλιάς Πόλης, που εάν εξαιρέσεις το κρύο που έκανε και μέσα στην άμαξα (είχε ένα παράθυρο σπασμένο και είχαμε τυλιχτεί και με κουβέρτες) άξιζε τα λεφτά της και πήραμε μια γεύση της νυχτερινής Κρακοβίας.
Σειρά είχε να γευτούμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ της Πολωνικής κουζίνας. Κατευθυνθήκαμε στην οδό Plac Szczepanski και στο εστιατόριο Morskie Oko (contact | Morskie Oko) στο οποίο είχα κάνει κράτηση από Ελλάδα. Τύχαμε πολύ όμορφης υποδοχής και μας οδήγησαν στο τραπέζι μας στον κάτω όροφο του μαγαζιού. Πολύ ωραίο εστιατόριο, όμορφα διακοσμημένο, με ζωντανή μουσική και με πολύ ωραία πιάτα Πολωνικής κουζίνας σε λογικές τιμές. Μας άρεσαν πολύ οι σούπες που ήταν σερβιρισμένες μέσα σε καρβέλι από ψωμί και δοκιμάσαμε και τα pierozi (δικά τους ζυμαρικά, βρασμένα και γεμισμένα με διάφορα υλικά όπως πατάτα, κρέας, λαχανικά) που μπορούμε να πούμε ότι ήταν καλά, αλλά δεν ξετρελαθήκαμε κιόλας. Αξίζει λοιπόν μία επίσκεψη για φαγητό, και θεωρώ, ότι θα είναι πολύ ωραία και το καλοκαίρι, γιατί έχει τραπέζια πάνω στην πλατεία όπου βρίσκεται.
Αφού φάγαμε και πήραμε δυνάμεις, κάναμε και την απαραίτητη στάση στο μίνι μάρκετ, απέναντι από το διαμέρισμα μας, για προμήθειες πρωινού και όχι μόνο (έκανε κρύο και όλη την ώρα πεινούσαμε). Γύρω στις 22:00 βρισκόμασταν στο διαμέρισμα μας για ξεκούραση. Φυσικά υπήρξε και η σχετική συζήτηση του πως μας φάνηκε η Κρακοβία μέχρι στιγμής και μετά την σύμφωνη γνώμη όλων ότι μας άρεσε πολύ, μπόρεσα εγώ τουλάχιστον να χαλαρώσω μιας και είχα το άγχος όλης της οργάνωσης. Γελάσαμε με τα απρόοπτα που είχαμε μέχρι στιγμής (βαλίτσα Ελένης, το κινητό της που δεν δούλευε-ούτε δούλεψε ποτέ μέχρι που επιστρέψαμε Ελλάδα-η αντίδραση της στο Uber, γενικώς όλο κάτι συνέβαινε με την Ελένη όπως καταλάβατε) και ξαπλώσαμε ικανοποιημένες από την πρώτη μας μέρα! Την επομένη είχαμε πρωινό ξύπνημα και ταξιδάκι μέχρι την πόλη Oświęcim (Οσβιέντσιμ) προκειμένου να επισκεφτούμε το μνημείο ολοκαυτώματος Auschwitz. -Birkenau.
Last edited:
