manolism
Member
- Μηνύματα
- 398
- Likes
- 2.000
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Ημέρα 2η / Βόλτα στο παλιό Μόντρεαλ – Γάμος)
- Κεφάλαιο 3ο (Ημέρα 3η / Βόλτα στα μαγαζιά)]Καθώς ξημερώνει Κυριακή 10 Μαΐου 2009 και η ώρα έχει πάει 07:00 ανοίγουμε τα μάτια μας. Αφού δεν μας έπαιρνε ο ύπνος, ανοίγω την τηλεόραση και χαζεύουμε για λίγο. Στις 08:00 ετοιμαζόμαστε και πάμε για πρωινό. Καθώς δεν έχω αναφέρει για το πρωινό να πω ότι έχει ροφήματα όπως γαλλικό καφέ, χυμό, γάλα και τσάι. Από φαγώσιμα έχει ψωμί του τοστ, κάτι σαν μυλοπιτάκια, κρουασάν βουτύρου, ατομικά κέικ σε γεύσεις μπανάνας (για δοκιμή καλό είναι), καρότο (καλό ήταν) και βατόμουρο (επίσης καλό). Ακόμα είχε ατομικά βουτυρικά και μαρμελάδες. Ήταν ένα πρωινό ώστε να σε κρατήσει μέχρι το μεσημέρι ή το απόγευμα που θα τρώγαμε καθώς ρίξαμε πολύ περπάτημα όλες αυτές τις μέρες. Αφού τελειώσαμε με το πρωινό ανεβήκαμε στο δωμάτιο, πήραμε τα απαραίτητα (βιντεοκάμερα και φωτογραφική) και δρόμο για τα μαγαζιά. Διασχίζοντας την RueBerri προς τα πάνω αυτή την φορά και σε χρόνο 5 λεπτών βρισκόμαστε στον σταθμό του μετρό. Να πω λίγα πράγματα για το μετρό. Το μετρό στο Μόντρεαλ αποτελείται από 4 γραμμές με τις οποίες πραγματικά πας παντού!!! Κάθε γραμμή και διαδρομή έχει το δικό της χρώμα, έτσι έχουμε την πράσινη, πορτοκαλί, μπλε και κίτρινη γραμμή. Για να πάει κάποιος στα μαγαζιά μπορεί να πάρει την πράσινη γραμμή και να κατέβει στην στάση McGillή Peel ή αν θέλει να δει και το μουσείο τέχνης μπορεί να κατέβει μια στάση πριν στο Place des arts. Επίσης οι ταμπέλες με τον προορισμό που θέλουμε να πάμε έχουν το χρώμα της διαδρομής που θέλουμε να ακολουθήσουμε π.χ θέλουμε να πάμε στο Cote-Vertu που ανήκει στην πορτοκαλί γραμμή, η ταμπέλα είναι πορτοκαλί. Πολύ εξυπηρετικό και για τους κατοίκους αλλά και για εμάς τους επισκέπτες. Μπαίνοντας στο σταθμό υπάρχουν μαγαζιά όπως βιβλιοπωλείο, fastfood και άλλα. Το εισιτήριο έχει 2,75 δολάρια, όποιος επιθυμεί μπορεί να βγάλει και ημερήσια κάρτα για όλα τα μέσα. Εμείς χρησιμοποιήσαμε πιο πολύ το μετρό. Υπάρχει και επιλογή να αγοράσεις 6 εισιτήρια στην τιμή των 12,75 δολάρια κερδίζοντας 3,75 δολάρια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας χρειαστούν αρκετά εισιτήρια όποτε επιλέξτε την επιλογή των 6 εισιτηρίων. Οπότε προορισμός μας η στάση Bonaventure της πορτοκαλί γραμμής με προορισμό το Cote-Vertu. Περνούν οι στάσεις και φτάνουμε στον προορισμό μας. Έχουμε βγει στο Centre de conférences Le 1000 μέσα και λέμε εδώ είμαστε, ρίχνουμε μια ματιά και δεν μας μοιάζει για εμπορικό…σωστό αυτό καθώς δεν είναι…όμως προχωρώντας προς τα μέσα βλέπουμε μια τεράστια πίστα που χρησιμοποιείται για πατινάζ στον πάγο!!! Πραγματικά το θέαμα είναι μοναδικό να βλέπεις μια πίστα μέσα σε κτήριο. Γύρω-γύρω εστιατόρια και δεν έχουμε καταλάβει τι είναι εκεί. Αναβαίνοντας στον πάνω όροφο από τις σκάλες αφού τα ασανσέρ ήταν κλειδωμένα βλέπουμε ότι υπάρχουν γραφεία. Τελικά από τα απαραίτητα τουριστικά βιβλία που έχουμε μαθαίνουμε ότι είμαστε στο κέντρο conferences όπου γίνονται συνέδρια, σεμινάρια και επίσημα δείπνα και βεβαία και μαθήματα πατινάζ!! Βγαίνοντας έξω πραγματικά αντιλαμβανόμαστε που ήμασταν. Το κτήριο είναι πολύ ψιλό και αν δεν σου πιαστεί ο σβέρκος δεν μπορείς να δεις την κορυφή. Θα βάλω φώτο και στην gallery για να καταλάβετε για τι μιλάμε αλλά μπορείτε να δείτε και ένα βίντεο από το σίτε του κέντρου ([URL="http://www.le1000.com/en/visite_guide/video_1000_fr.html"]Visite guid[/URL
- Κεφάλαιο 4ο (Ημέρα 4η / Επίσκεψη στο ολυμπιακό πάρκο – βοτανικό κήπο – πάρκο duMont-Royal)
- Κεφάλαιο 5ο (Ημέρα 5η / Επίσκεψη στο Κεμπέκ)
- Κεφάλαιο 6ο (Ημέρα 6η / Επίσκεψη στο πάρκο Jean Drapeau και στο καζίνο)
- Κεφάλαιο 7ο (Ημέρα 7η / Αφήνοντας το Μόντρεαλ)
Φτάσαμε στην Τρίτη 12 Μαΐου 2009 και η ώρα είναι 08:00…λίγο χουζούρεμα και σηκωνόμαστε να πάμε για πρωινό καθώς σήμερα θα πάμε στο Κεμπέκ. Κατεβαίνουμε στη αίθουσα και τρώμε πόρτα….όπα λέμε…σήμερα δεν έχει πρωινό;;; Ρωτάμε μια υπάλληλο του ξενοδοχείου και μας λέει ότι κάνουν κάτι εργασίες και να πάμε στο απέναντι ξενοδοχείο για πρωινό. Προφανώς τα ξενοδοχεία είναι του ίδιου ιδιοκτήτη. Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και βλέπουμε τον Yanni ο οποίος μας επιβεβαίωσε ότι τα ξενοδοχεία ανήκουν στον ίδιο επιχειρηματία. Μας ρώτησε τι είχε το πρόγραμμα για σήμερα και του είπαμε ότι θα πάμε Κεμπέκ. Μας ρώτησε πας θα πάμε και του είπαμε ότι αυτό είναι το δίλημμα. Τότε ο Yannisέψαξε και μας είπε ώρες για τρένο και λεωφορείο και θα έπαιρνε και ένα φίλο του στο Κεμπέκ για να τον συναντήσουμε και να μας πει τι να δούμε εκεί!! Πραγματικά με αυτή την κίνηση του μας σκλάβωσε. Πήγαμε για πρωινό και στην επιστροφή θα μας έλεγε ο Yannisτις λεπτομέρειες. Μετά το πρωινό μας ενημέρωσε ότι με το τρένο θέλουμε 3 ώρες για Κεμπέκ αλλά και με το λεωφορείο τόσες θα κάναμε. Το λεωφορείο είχε το πλεονέκτημα ότι φεύγει ανά μια ώρα και ήταν και πέντε λεπτά από το ξενοδοχείο μας, ενώ το τρένο δεν ξέραμε από πού φεύγει και θα ήταν και ταλαιπωρία στην επιστροφή καθώς θα πηγαίναμε αυθημερόν. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε με το λεωφορείο και ήταν η καλύτερη επιλογή. Η ώρα έχει πάει 10:30 οπότε ανεβαίνουμε στο δωμάτιο παίρνουμε φωτογραφική – βιντεοκάμερα και δρόμο για τον σταθμό των λεωφορείων.
Παίρνουμε την RueLabelleπρος τα πάνω και μετά τον σταθμό του μετρό Berri-Uqamφτάνουμε στον σταθμό των λεωφορείων. Πάμε στο εκδοτήριο βγάζουμε εισιτήρια με επιστροφή κόστους 167,06 δολάρια. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να κλείσουμε συγκεκριμένη ώρα για επιστροφή, ότι ώρα θέλουμε μέχρι τις 22:30 που είναι το τελευταίο λεωφορείο μπορούμε να φύγουμε. Η ώρα έχει πάει 10:45 και από την πύλη 8 φεύγει το λεωφορείο για Κεμπέκ. Περιμένουμε και εμείς στην ουρά με τους υπόλοιπους καθώς στο λεωφορείο καθόμαστε όπου θέλουμε, δεν έχει συγκεκριμένες θέσεις. Στις 11:00 εμφανίζεται το λεωφορείο και είμαστε έτοιμοι για επιβίβαση. Το λεωφορείο πολύ άνετο και οι θέσεις είναι σαν του αεροπλάνου καθώς υπάρχει τραπεζάκι στο κάθισμα του μπροστινού μας, σακούλα για τα απορρίμματα και το καλύτερο πρίζα ανά δύο καθίσματα για φόρτισα κινητού, laptopή οποιασδήποτε άλλης συσκευής…αυτά είναι!!! Ο καιρός είναι καλός και έτσι ξεκάνει το 3ωρο ταξίδι μας για Κεμπέκ. Στην διαδρομή υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις τόσο από χωράφια όσο και από βλάστηση…κάποια στιγμή μας παίρνει ο ύπνος οπότε δεν βλέπουμε κάτι περισσότερο. Φτάνοντας κοντά στο Κεμπέκ ξυπνάμε και αναμένουμε πότε θα φτάσουμε. Υπόψη ότι το λεωφορείο κάνει δυο στάσεις. Εσείς θα κατέβετε στην δεύτερη στάση που είναι κοντά στα αξιοθέατα και στο λιμάνι, δηλαδή στον δρόμο DelaGareduPalais. Εκεί είναι και ο σταθμός του τρένου.
Επιτέλους είμαστε στο Κεμπέκ!! Βγαίνουμε από τον σταθμό των τρένων που είναι δίπλα από τον σταθμό των λεωφορείων και πραγματικά είναι ένα πολύ όμορφο κτήριο. Ξεκινάμε να πάμε να βρούμε τον Davidγια να μας πει τι πρέπει να δούμε. Έτσι παίρνουμε τον δρόμο SaintPaulκαι στα μέσα βλέπουμε το λιμάνι στο οποίο υπάρχουν κάποια μαγαζιά, συνεχίζουμε και στρίβουμε στην SaintPierreπου είναι το ξενοδοχείο του David, όμως πιο πριν έχουμε συναντήσει το μουσείο πολιτισμού και μπαίνουμε μέσα για να δούμε τι έχει. Γίνεται ένας πανικός καθώς υπάρχουν και σχολειά αλλά κάνουμε μια βόλτα καθώς το μουσείο φιλοξενεί τον πολιτισμό της Αιγύπτου με μούμιες κλπ κλπ. Στον πάνω όροφο έχει πληροφορίες και εκθέματα από την ζωή των εσκιμώων. Πολύ ενδιαφέρον όλα αυτά αλλά συνεχίζουμε καθώς πρέπει να δούμε και το υπόλοιπο Κεμπέκ. Βγαίνοντας από το μουσείο και λίγο παρακάτω βρίσκουμε τον Davidο όποιος μας λέει τι πρέπει να δούμε και μας δίνει και το τηλέφωνο του σε περίπτωση που χρειαστούμε κάτι. Πραγματικά πολύ εξυπηρετικός και ο Davidόπως ο φίλος του ο Yannis.
Aφού ξέρουμε τι πρέπει να δούμε αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς το παλιό Κεμπέκ το οποίο ειναι μια τεράστια έκταση πάνω στο λόφο της περιοχής. Από μακριά βλέπουμε ένα επιβλητικό κτίσμα το οποίο υποθέτουμε ότι είναι το κάστρο καθώς είναι πολύ εντυπωσιακό και γύρω γύρω έχει τα τείχη. Και καθώς μιλάμε για τα τείχη να πω ότι η παλιά πόλη του Κεμπέκ είναι η μόνη πόλη της Boρείου Αμερικής της οποίας τα τείχη διατηρούνται ακόμα και μάλιστα σε άριστη κατάσταση. Για τον λόγο αυτό, το 1985 η unesco ανακήρυξε την πόλη του Κεμπέκ ΄΄Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς΄΄. Για να πάμε στο κάστρο μπορούμε να πάμε με τα πόδια επακολουθώντας την οδό Cotedela Montagne ή να πάρουμε το τελεφερίκ. Εμείς προτιμήσαμε να πάμε με τα πόδια για να βλέπουμε και τι άλλο υπάρχει. Έτσι στην οδό Saunt au Matelot υπάρχει η Παναγία του Κεμπέκ (Notre-Dame de Québec), ο πρώτος καθεδρικό ναός βασιλικού ρυθμού που χτίστηκε στην Boρείο Αμερική. Λίγο πιο κάτω από τον ναό αναχωρούν τα καραβάκια για βαλτά στον ποταμό. Για κάποιον όμως που θα μείνει περισσότερο στο Κεμπέκ καλό είναι να ανέβει και με το τελεφερίκ. Καθώς ανηφορίζουμε φτάνουμε στο placeD’ Armes από όπου έχει καταπληκτική θέα και βλέπουμε το λιμάνι και την απέναντι πλευρά του Κεμπέκ. Αφού βγάζουμε φώτος συνεχίζουμε για το κάστρο. Είμαστε από κάτω και πραγματικά είναι τόσο μεγάλο και επιβλητικό που τα λόγια είναι περιττά και για αυτό στην συνέχεια θα παραθέσω δύο βιντεάκια που βρήκα για να καταλάβετε για τι μιλάμε. Βέβαια η πλάκα είναι που λέγαμε με την κοπέλα μου ότι τώρα πρέπει να είναι ξενοδοχείο. Και βέβαια είναι ξενοδοχεία αλλά η διαφορά είναι ότι πάντα ήταν ξενοδοχείο!!!!
Μιλάμε βέβαια για το γνωστό Château Frontenac δηλαδή τον πύργο Frontenac που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Bruce Price. Το Château Frontenac είναι ένα από τα ξενοδοχεία που το στυλ τους είναι πύργος (Château) και χτίσθηκε για λογαριασμό των καναδικών σιδηροδρόμων στα τέλη του 19 αιώνα. Το ξενοδοχείο λειτούργησε το 1893 πέντε χρόνια μετά από Banff Springs της ίδιας εταιρίας. Σκοπός των καναδικών σιδηρόδρομων ήταν να προσελκύσουν πλούσιους ταξιδιώτες ώστε να ταξιδεύουν με τα τρένα τους και να μένουν στα πολυτελή ξενοδοχεία της εταιρίας. Το ξενοδοχείο πήρε το όνομα του από τον κυβερνήτη Louis de Buade Count of Frontenac της αποικίας Νέα Γαλλία την οποία διοίκησε από το 1672 έως 1682 και από 1689 μέχρι το 1698. Ο πύργο Frontenac χτίσθηκε κοντά στο ιστορικό Citadelle. Τι είναι αυτό τώρα…το Citadelle ήταν οχυρό το οποίο χτίσθηκε υπό Αγγλική κατοχή και τα εξωτερικά τείχη του ξεκίνησαν να κτίζονται το 1820 και ολοκληρώθηκαν μετά από 30 χρόνια. Έχουν σχήμα αιχμηρών πολυγώνων και σε αριθμό είναι τέσσερα περιμετρικά. Στις μέρες μας είναι μουσείο περί της ιστορίας (στρατιωτική) του Κεμπέκ. Το Citadelle είναι γνωστό καθώς το 1943 εκεί πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην οποία ο Winston Churchill και ο Franklin D. Roosevelt συζήτησαν στρατηγικές για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Για επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ La Citadelle of Qu
Και για να πάρετε μια γεύση από τον πύργο Frontenac δυο βιντεάκια
I Confess΄΄ του Alfred Hitchcock με τους Montgomery Clift και Ann Baxter.
Νοτιοδυτικά του Citadelle και σε απόσταση περίπου 1 χλμ., βρίσκονται τα Πεδία του Αβραάμ (Plains of Abraham), ο χώρος όπου στις 13 Σεπτεμβρίου του 1759 οι Γάλλοι ηττήθηκαν από τους Άγγλους με αποτέλεσμα η αποικία της Νέας Γαλλίας να πέσει οριστικά στα χέρια των τελευταίων. Τώρα είναι ένα εντυπωσιακό πάρκο και περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ Welcome to the Plains of Abraham | An illustrious park
Αφού μας έχουν φάει οι δρόμοι και είμαστε πτώματα και η ώρα έχει πάει 18:30 αρχίζουμε να κατηφορίζουμε σιγά σιγά ώστε να κάτσουμε για φαγητό και μετά να γυρίσουμε στο Μόντρεαλ. Καθώς περνάμε από την οδό SainteAnneβλέπουμε το δημαρχείο και στρίβουμε στην CotedelaFabriqueόπου έχει αρκετά μαγαζιά αλλά και εστιατόρια…το περίεργο είναι ότι ενώ τα εστιατόρια δείχνουν πολύ όμορφα και προσεγμένα δεν έχουν κόσμο. Έτσι αποφασίζουμε να πάμε να φάμε στον σταθμό του τρένου όπου είχαμε δει ένα όμορφο εστιατόριο. Φτάνουμε στο εστιατόριο και πραγματικά ο χώρος είναι πολύ ωραίος, ήπιαμε τις μπύρες μας, πήραμε και τα πιάτα μας και κατά τις 20:00 είπαμε να ξεκινήσουμε για τον σταθμό των λεωφορείων. Στις 20:30 ήρθε το λεωφορείο και έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην διαδρομή πάλι ύπνο μέχρι Μόντρεαλ. Στις 23:30 είμαστε Μόντρεαλ και προς ολοταχώς για το ξενοδοχείο για μπάνιο και ύπνο….δυστυχώς που κουράγιο να βγούμε για ποτό….συνέχεια με την 6η ημέρα…
Παίρνουμε την RueLabelleπρος τα πάνω και μετά τον σταθμό του μετρό Berri-Uqamφτάνουμε στον σταθμό των λεωφορείων. Πάμε στο εκδοτήριο βγάζουμε εισιτήρια με επιστροφή κόστους 167,06 δολάρια. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να κλείσουμε συγκεκριμένη ώρα για επιστροφή, ότι ώρα θέλουμε μέχρι τις 22:30 που είναι το τελευταίο λεωφορείο μπορούμε να φύγουμε. Η ώρα έχει πάει 10:45 και από την πύλη 8 φεύγει το λεωφορείο για Κεμπέκ. Περιμένουμε και εμείς στην ουρά με τους υπόλοιπους καθώς στο λεωφορείο καθόμαστε όπου θέλουμε, δεν έχει συγκεκριμένες θέσεις. Στις 11:00 εμφανίζεται το λεωφορείο και είμαστε έτοιμοι για επιβίβαση. Το λεωφορείο πολύ άνετο και οι θέσεις είναι σαν του αεροπλάνου καθώς υπάρχει τραπεζάκι στο κάθισμα του μπροστινού μας, σακούλα για τα απορρίμματα και το καλύτερο πρίζα ανά δύο καθίσματα για φόρτισα κινητού, laptopή οποιασδήποτε άλλης συσκευής…αυτά είναι!!! Ο καιρός είναι καλός και έτσι ξεκάνει το 3ωρο ταξίδι μας για Κεμπέκ. Στην διαδρομή υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις τόσο από χωράφια όσο και από βλάστηση…κάποια στιγμή μας παίρνει ο ύπνος οπότε δεν βλέπουμε κάτι περισσότερο. Φτάνοντας κοντά στο Κεμπέκ ξυπνάμε και αναμένουμε πότε θα φτάσουμε. Υπόψη ότι το λεωφορείο κάνει δυο στάσεις. Εσείς θα κατέβετε στην δεύτερη στάση που είναι κοντά στα αξιοθέατα και στο λιμάνι, δηλαδή στον δρόμο DelaGareduPalais. Εκεί είναι και ο σταθμός του τρένου.
Επιτέλους είμαστε στο Κεμπέκ!! Βγαίνουμε από τον σταθμό των τρένων που είναι δίπλα από τον σταθμό των λεωφορείων και πραγματικά είναι ένα πολύ όμορφο κτήριο. Ξεκινάμε να πάμε να βρούμε τον Davidγια να μας πει τι πρέπει να δούμε. Έτσι παίρνουμε τον δρόμο SaintPaulκαι στα μέσα βλέπουμε το λιμάνι στο οποίο υπάρχουν κάποια μαγαζιά, συνεχίζουμε και στρίβουμε στην SaintPierreπου είναι το ξενοδοχείο του David, όμως πιο πριν έχουμε συναντήσει το μουσείο πολιτισμού και μπαίνουμε μέσα για να δούμε τι έχει. Γίνεται ένας πανικός καθώς υπάρχουν και σχολειά αλλά κάνουμε μια βόλτα καθώς το μουσείο φιλοξενεί τον πολιτισμό της Αιγύπτου με μούμιες κλπ κλπ. Στον πάνω όροφο έχει πληροφορίες και εκθέματα από την ζωή των εσκιμώων. Πολύ ενδιαφέρον όλα αυτά αλλά συνεχίζουμε καθώς πρέπει να δούμε και το υπόλοιπο Κεμπέκ. Βγαίνοντας από το μουσείο και λίγο παρακάτω βρίσκουμε τον Davidο όποιος μας λέει τι πρέπει να δούμε και μας δίνει και το τηλέφωνο του σε περίπτωση που χρειαστούμε κάτι. Πραγματικά πολύ εξυπηρετικός και ο Davidόπως ο φίλος του ο Yannis.
Aφού ξέρουμε τι πρέπει να δούμε αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς το παλιό Κεμπέκ το οποίο ειναι μια τεράστια έκταση πάνω στο λόφο της περιοχής. Από μακριά βλέπουμε ένα επιβλητικό κτίσμα το οποίο υποθέτουμε ότι είναι το κάστρο καθώς είναι πολύ εντυπωσιακό και γύρω γύρω έχει τα τείχη. Και καθώς μιλάμε για τα τείχη να πω ότι η παλιά πόλη του Κεμπέκ είναι η μόνη πόλη της Boρείου Αμερικής της οποίας τα τείχη διατηρούνται ακόμα και μάλιστα σε άριστη κατάσταση. Για τον λόγο αυτό, το 1985 η unesco ανακήρυξε την πόλη του Κεμπέκ ΄΄Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς΄΄. Για να πάμε στο κάστρο μπορούμε να πάμε με τα πόδια επακολουθώντας την οδό Cotedela Montagne ή να πάρουμε το τελεφερίκ. Εμείς προτιμήσαμε να πάμε με τα πόδια για να βλέπουμε και τι άλλο υπάρχει. Έτσι στην οδό Saunt au Matelot υπάρχει η Παναγία του Κεμπέκ (Notre-Dame de Québec), ο πρώτος καθεδρικό ναός βασιλικού ρυθμού που χτίστηκε στην Boρείο Αμερική. Λίγο πιο κάτω από τον ναό αναχωρούν τα καραβάκια για βαλτά στον ποταμό. Για κάποιον όμως που θα μείνει περισσότερο στο Κεμπέκ καλό είναι να ανέβει και με το τελεφερίκ. Καθώς ανηφορίζουμε φτάνουμε στο placeD’ Armes από όπου έχει καταπληκτική θέα και βλέπουμε το λιμάνι και την απέναντι πλευρά του Κεμπέκ. Αφού βγάζουμε φώτος συνεχίζουμε για το κάστρο. Είμαστε από κάτω και πραγματικά είναι τόσο μεγάλο και επιβλητικό που τα λόγια είναι περιττά και για αυτό στην συνέχεια θα παραθέσω δύο βιντεάκια που βρήκα για να καταλάβετε για τι μιλάμε. Βέβαια η πλάκα είναι που λέγαμε με την κοπέλα μου ότι τώρα πρέπει να είναι ξενοδοχείο. Και βέβαια είναι ξενοδοχεία αλλά η διαφορά είναι ότι πάντα ήταν ξενοδοχείο!!!!
Μιλάμε βέβαια για το γνωστό Château Frontenac δηλαδή τον πύργο Frontenac που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Bruce Price. Το Château Frontenac είναι ένα από τα ξενοδοχεία που το στυλ τους είναι πύργος (Château) και χτίσθηκε για λογαριασμό των καναδικών σιδηροδρόμων στα τέλη του 19 αιώνα. Το ξενοδοχείο λειτούργησε το 1893 πέντε χρόνια μετά από Banff Springs της ίδιας εταιρίας. Σκοπός των καναδικών σιδηρόδρομων ήταν να προσελκύσουν πλούσιους ταξιδιώτες ώστε να ταξιδεύουν με τα τρένα τους και να μένουν στα πολυτελή ξενοδοχεία της εταιρίας. Το ξενοδοχείο πήρε το όνομα του από τον κυβερνήτη Louis de Buade Count of Frontenac της αποικίας Νέα Γαλλία την οποία διοίκησε από το 1672 έως 1682 και από 1689 μέχρι το 1698. Ο πύργο Frontenac χτίσθηκε κοντά στο ιστορικό Citadelle. Τι είναι αυτό τώρα…το Citadelle ήταν οχυρό το οποίο χτίσθηκε υπό Αγγλική κατοχή και τα εξωτερικά τείχη του ξεκίνησαν να κτίζονται το 1820 και ολοκληρώθηκαν μετά από 30 χρόνια. Έχουν σχήμα αιχμηρών πολυγώνων και σε αριθμό είναι τέσσερα περιμετρικά. Στις μέρες μας είναι μουσείο περί της ιστορίας (στρατιωτική) του Κεμπέκ. Το Citadelle είναι γνωστό καθώς το 1943 εκεί πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην οποία ο Winston Churchill και ο Franklin D. Roosevelt συζήτησαν στρατηγικές για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Για επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ La Citadelle of Qu
Και για να πάρετε μια γεύση από τον πύργο Frontenac δυο βιντεάκια
I Confess΄΄ του Alfred Hitchcock με τους Montgomery Clift και Ann Baxter.
Νοτιοδυτικά του Citadelle και σε απόσταση περίπου 1 χλμ., βρίσκονται τα Πεδία του Αβραάμ (Plains of Abraham), ο χώρος όπου στις 13 Σεπτεμβρίου του 1759 οι Γάλλοι ηττήθηκαν από τους Άγγλους με αποτέλεσμα η αποικία της Νέας Γαλλίας να πέσει οριστικά στα χέρια των τελευταίων. Τώρα είναι ένα εντυπωσιακό πάρκο και περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ Welcome to the Plains of Abraham | An illustrious park
Αφού μας έχουν φάει οι δρόμοι και είμαστε πτώματα και η ώρα έχει πάει 18:30 αρχίζουμε να κατηφορίζουμε σιγά σιγά ώστε να κάτσουμε για φαγητό και μετά να γυρίσουμε στο Μόντρεαλ. Καθώς περνάμε από την οδό SainteAnneβλέπουμε το δημαρχείο και στρίβουμε στην CotedelaFabriqueόπου έχει αρκετά μαγαζιά αλλά και εστιατόρια…το περίεργο είναι ότι ενώ τα εστιατόρια δείχνουν πολύ όμορφα και προσεγμένα δεν έχουν κόσμο. Έτσι αποφασίζουμε να πάμε να φάμε στον σταθμό του τρένου όπου είχαμε δει ένα όμορφο εστιατόριο. Φτάνουμε στο εστιατόριο και πραγματικά ο χώρος είναι πολύ ωραίος, ήπιαμε τις μπύρες μας, πήραμε και τα πιάτα μας και κατά τις 20:00 είπαμε να ξεκινήσουμε για τον σταθμό των λεωφορείων. Στις 20:30 ήρθε το λεωφορείο και έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην διαδρομή πάλι ύπνο μέχρι Μόντρεαλ. Στις 23:30 είμαστε Μόντρεαλ και προς ολοταχώς για το ξενοδοχείο για μπάνιο και ύπνο….δυστυχώς που κουράγιο να βγούμε για ποτό….συνέχεια με την 6η ημέρα…
Attachments
Last edited by a moderator:
