Solo or not, πονεμένη ιστορία.
Από την (μικρή μάλλον σε σχέση μ' εσάς) εμπειρία μου σε ταξίδια, μέχρι τώρα δεν έχω βρει το ιδανικό travel buddy.
Η αντίληψη μου ότι δεν πηγαίνω στο εξωτερικό για να ξεκουραστώ, η θέληση μου να αξιοποιήσω τις ώρες μου σε κάποιο μέρος με τον τρόπο που θεωρώ καλύτερο και ο προγραμματισμός που κάνω προτού γίνει το ταξίδι για να καταφέρω αυτό το τελευταίο, δεν έχουν βρει μέχρι τώρα έδαφος κάπου. (Δεν είναι τυχαίο που κανείς εκ των συνταξιδιωτών μου δεν γνώριζε τούτο το φόρουμ μάλλον
)
Ωστόσο, ένεκα ανασφάλειας, μέχρι πριν λίγο καιρό απέρριπτα το σόλο στο μυαλό μου. Αυτό που κυρίως με τρόμαζε είναι η νύχτα. Όχι το πως θα γυρίσεις στο κατάλυμα σου αναγκαστικά, όσο το τι θα κάνεις τις ώρες που συνήθως δεν θα κάνεις sightseeing. Αυτές που αν ήσουν με παρέα είτε θα έβγαινες για ποτό, είτε θα άραζες ξεθεωμένος απ' το περπάτημα παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο ας πούμε.
To turning point στο να μην απορρίπτω πια το ενδεχόμενο ήταν η πρόσφατη πρώτη μου εμπειρία σε hostel (με παρέα).
Όταν είσαι σε ένα μέρος που η νόρμα είναι το solo travelling, σου δίνει κάποιο boost να το τολμήσεις αν είχες ενδοιασμούς η αλήθεια είναι.
Με δεδομένο λοιπόν το παραπάνω κι επειδή ok να μην ταξιδέψεις τον Αύγουστο, αλλά υπερβολή να μην ταξιδέψεις και το Σεπτέμβρη, κανονίστηκε η πρώτη μου (όπως όλα δείχνουν) solo εμπειρία. Υπήρχαν αρχικά προσπάθειες για να μη γίνει solo βέβαια, αλλά ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό απ' όταν ξεκίνησα το ψάξιμο.
Δε θα κρύψω ότι νιώθω κάποια 'αγωνία'. Το να μου βγει πιο 'βαρετό' ή 'sad' απ' ότι θα ήθελα είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά τουλάχιστον πάω με καλή διάθεση και προθέσεις, ικανοποιημένος εκ των προτέρων για το ότι στο ταξίδι αυτό θα γίνει αυτό που θέλω χωρίς κάποιος να κακοκαρδιθεί.
Και βλέπουμε.
Από την (μικρή μάλλον σε σχέση μ' εσάς) εμπειρία μου σε ταξίδια, μέχρι τώρα δεν έχω βρει το ιδανικό travel buddy.
Η αντίληψη μου ότι δεν πηγαίνω στο εξωτερικό για να ξεκουραστώ, η θέληση μου να αξιοποιήσω τις ώρες μου σε κάποιο μέρος με τον τρόπο που θεωρώ καλύτερο και ο προγραμματισμός που κάνω προτού γίνει το ταξίδι για να καταφέρω αυτό το τελευταίο, δεν έχουν βρει μέχρι τώρα έδαφος κάπου. (Δεν είναι τυχαίο που κανείς εκ των συνταξιδιωτών μου δεν γνώριζε τούτο το φόρουμ μάλλον
)Ωστόσο, ένεκα ανασφάλειας, μέχρι πριν λίγο καιρό απέρριπτα το σόλο στο μυαλό μου. Αυτό που κυρίως με τρόμαζε είναι η νύχτα. Όχι το πως θα γυρίσεις στο κατάλυμα σου αναγκαστικά, όσο το τι θα κάνεις τις ώρες που συνήθως δεν θα κάνεις sightseeing. Αυτές που αν ήσουν με παρέα είτε θα έβγαινες για ποτό, είτε θα άραζες ξεθεωμένος απ' το περπάτημα παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο ας πούμε.
To turning point στο να μην απορρίπτω πια το ενδεχόμενο ήταν η πρόσφατη πρώτη μου εμπειρία σε hostel (με παρέα).
Όταν είσαι σε ένα μέρος που η νόρμα είναι το solo travelling, σου δίνει κάποιο boost να το τολμήσεις αν είχες ενδοιασμούς η αλήθεια είναι.
Με δεδομένο λοιπόν το παραπάνω κι επειδή ok να μην ταξιδέψεις τον Αύγουστο, αλλά υπερβολή να μην ταξιδέψεις και το Σεπτέμβρη, κανονίστηκε η πρώτη μου (όπως όλα δείχνουν) solo εμπειρία. Υπήρχαν αρχικά προσπάθειες για να μη γίνει solo βέβαια, αλλά ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό απ' όταν ξεκίνησα το ψάξιμο.
Δε θα κρύψω ότι νιώθω κάποια 'αγωνία'. Το να μου βγει πιο 'βαρετό' ή 'sad' απ' ότι θα ήθελα είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά τουλάχιστον πάω με καλή διάθεση και προθέσεις, ικανοποιημένος εκ των προτέρων για το ότι στο ταξίδι αυτό θα γίνει αυτό που θέλω χωρίς κάποιος να κακοκαρδιθεί.
Και βλέπουμε.
