Ταξίδι μόνος ή μόνη??

[GiannisP.]

Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο το να πας μόνος/η διακοπές, και δεν εννοώ θέμα ασφάλειας, κτλ αλλά τη μοναξιά.. Άλλοι την εκλαμβάνουν σαν μοναξιά, άλλοι σαν ελευθερία, άλλοι σαν άνεση. Ποιος δεν θα ήθελε δίπλα του έναν άνθρωπο να μοιράζεται στιγμές; Κάποιον να χαμογελάνε μαζί, να περπατάνε παρέα χέρι χέρι ή να κολυμπούν αγκαλιά και να φιλιούνται στο νερό;
Πριν λίγες μέρες πήγα μια βδομάδα σε ελληνικό νησί, μόνος.. Τα έχω βρει με τον εαυτό μου, ήξερα ότι μπορεί να "πέσω" λίγο ψυχολογικά βλέποντας ζευγαράκια ή παρέες να περνάνε καλά, όμως δεν το έβαλα κάτω.. Μίλησα και μου μίλησαν στο πλοίο, έπιασα κουβέντα στα 2 μπαράκια που πήγαινα για καφέ, μέσα στο λεωφορειάκι του ΚΤΕΛ με τον οδηγό και τους τουρίστες (τους οποίους τους πετύχαινα και σε άλλα μέρη στο νησί και κουβεντιάζαμε), μιλούσα τα βράδια στα μπαράκια, μία με τον barman, καπάκι με τον/την/τους διπλανούς μου, με κάποιες τουρίστριες που ήθελαν πληροφορίες ή ακόμα και να πουν κι αυτές μια κουβέντα με κάποιον. Όταν ήθελα να απολαύσω την ησυχία μου, απλά το απολάμβανα... Ακόμα και στις παραλίες, ένα χαμόγελο, μια φωτογραφία, οτιδήποτε μπορεί να σε κάνει να μιλήσεις με τον άλλον. Στη βόλτα του νησιού με τη βάρκα, που κάναμε, μίλησα με τον καπετάνιο, τον βοηθό του, μετέφραζα σε 6 τουρίστες αυτά που μας έλεγε ο καπετάνιος, μίλησα για πολλή ώρα με μία Σέρβα που ετοιμάζει ένα site δραστηριοτήτων στις Κυκλάδες, κολύμπησα παρέα με 2 παιδάκια που ήθελαν να βουτήξουν αλλά η μαμά τους δεν μπορούσε.. Ε αυτές οι στιγμές με γεμίσανε, με κάνανε χαρούμενο.
Ήθελα και θέλω το κάτι παραπάνω, ναι, αλλά τι να κάνω; Απλά προχωράω μπροστά....

 

[fsarigian]

Αν επιλεγεις για διαμονη hostels και εισαι ανοιχτη κ κοινωνική στους κοινόχρηστογς χώρους, πιστευω δεν θα συναντησεις κανενα πρόβλημα στο ν βρεις παρέα να κάνετε δραστηριοτητες,βολτες κτλ απο κοινού. Οι πιο πολλοι ειναι στην ίδια φάση και ειναι πολύ ανοιχτοί σε νεες παρεες...

 

[tupacgr13]

Παιδιά συγγνώμη για αυτό που θα γράψω αλλά οι περισσότεροι εδώ μέσα έχετε παρεξηγήσει την έννοια της μοναξιάς. Η μοναξιά που γράφετε οι περισσότεροι εδώ για το έτερον ήμισυ την έχετε είτε είστε στο σπίτι σας στη Θεσσαλονίκη είτε είστε μόνοι σας στην Κούβα.

Κάποιοι πολύ εύκολοι τρόποι για να γνωρίσεις κόσμο όταν ταξιδεύεις μόνος/η σου είναι οι εξής.

1. Εάν δεν είστε άνω των 40(και αυτό με ενστάσεις γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα) να κοιτάτε να μένετε σε χόστελς. Όσο μα όσο δύσκολο και να θεωρείτε το περιβάλλον συμβίωσης μερικοί, απλά κάντε το. Εφοδιαστείτε με ό,τι νομίζετε ότι μπορεί να σας χρειαστεί από ωτασπίδες μέχρι και βιομηχανικό απολυμαντικό για την τουαλέτα και πηγαίνετε.

2. Για αυτούς που δε θα κάνετε το νούμερο ένα κανονίστε κάποια δραστηριότητα που υπάρχει στην πόλη σε γκρουπ. Και μιλάω για δραστηριότητα από γευσιγνωσία κρασιών μέχρι μαθήματα φλαμίνγκο για τουρίστες. Ε δεν μπορεί σε ολόκληρο το γκρουπ όλο και κάποιος θα σας εντυπωσιάσει είτε με την προσωπικότητά του, είτε με το χιούμορ, είτε με την εμφάνιση είτε με οτιδήποτε. Ειδικά στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις τα πράγματα που μπορείς να κάνεις είναι χιλιάδες. Μια φορά που έψαχνα επειγόντως παρέα θυμάμαι γράφτηκα σε κάτι μαθήματα "σάλσα". "Σάλσα" δεν έμαθα παραπάνω από 4 βήματα αλλά καμιά δεκαριά μπύρες τις ήπιαμε παρέα με το γκρουπ .

3. Για όσους είναι φαν της τεχνολογίας έχει αρκετά mobile applications που μπορείς να γνωρίσεις κόσμο μέσα από το κινητό εφόσον δυσκολεύεστε να έχετε την πρώτη επαφή από κοντά. Είτε θέλετε να επιδιώξετε μια καλοκαιρινή περιπέτεια είτε να βρείτε έναν άνθρωπο για να πάτε σε μία γκαλερί υπάρχουν apps από το "Tinder" μέχρι το "party with a local" και το "backpackr" που θα βρείτε πάρα πολύ κόσμο και σίγουρα με κάποιον θα ταιριάξετε στα ενδιαφέροντα.

4. Μπείτε σε ένα εστιατόριο, μια καφετέρια, ένα μπαρ μόνοι σας. Και να είστε ο εαυτός σας! Ούτε αγχωμένοι, ούτε να νιώθετε άβολα ούτε τίποτα. Και στο κάτω κάτω είστε και σε ένα μέρος που δε θα σας ξαναδεί ποτέ κανείς. Δοκιμάστε να μιλήσετε με κάποιον/α που δε θα του μιλούσατε με τίποτα αν ήσασταν στην Ελλάδα. Κεράστε μια μπύρα σε κάποιο άτομο που σας φαίνεται ενδιαφέρον. Μιλήστε με το διπλανό σας. Κάντε το σαν να είναι το 1995. Ούτε κινητά ούτε social media ούτε τίποτα.

Και στο κάτω κάτω αν πάλι σας λείπει ένας φίλος πάρτε τον ένα τηλέφωνο πείτε του έχω πέσει σε ένα μέρος που δεν έχει ψυχή και δεν ξέρω τι να κάνω οπότε σε πήρα τηλέφωνο γιατί περνάω χάλια. Λίγο ο φίλος θα σας ανεβάσει το ηθικό, λίγο εσείς θα ανεβείτε ψυχολογικά έχοντας μιλήσει σε ένα δικό σας πρόσωπο και όλα θα είναι μια χαρά ξανά. Μια φορά ζείτε και αφού σας αρέσουν τα ταξίδια μην τα αμελείτε ή τα θυσιάζετε επειδή τα θέλω σας δεν συμπίπτουν με των άλλων!

 

[Robert]

Παιδιά συγγνώμη για αυτό που θα γράψω αλλά οι περισσότεροι εδώ μέσα έχετε παρεξηγήσει την έννοια της μοναξιάς. Η μοναξιά που γράφετε οι περισσότεροι εδώ για το έτερον ήμισυ την έχετε είτε είστε στο σπίτι σας στη Θεσσαλονίκη είτε είστε μόνοι σας στην Κούβα.

Σ'αυτό έχεις δίκιο.Απλά όταν ξεκινάς να πας μόνος,έχεις και μια μικρή προσδοκία ότι μπορεί να βρεις εκεί τον άνθρωπό σου.Και είμαι σίγουρος ότι όσοι πάνε μόνοι σε κάποιο μέρος,θα ήθελαν κάποια στιγμή να ξαναπάνε και με το έτερον ήμισυ.Έτσι για να ζήσουν όσα δεν έζησαν όταν πήγαν μόνοι τους.

 

[Dina Z]

Απλά όταν ξεκινάς να πας μόνος,έχεις και μια μικρή προσδοκία ότι μπορεί να βρεις εκεί τον άνθρωπό σου.

Αν έχεις τέτοιες προσδοκίες (έστω και μικρές) σίγουρα την πάτησες! Στη καλύτερη περίπτωση να γνωριστείς με κάποιον/α και να πιεις μερικές κουβέντες.
Ταξίδι πάει κανείς για το ίδιο το ταξίδι.
Τον "άνθρωπό σου" συνήθως τον βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις.

 

[Dina Z]

Μιλήστε με το διπλανό σας. Κάντε το σαν να είναι το 1995. Ούτε κινητά ούτε social media ούτε τίποτα.

Χα, χα, χα. Τυχεροί εμείς οι μεγαλύτεροι. Ξέρουμε τον τρόπο!

 

[fsarigian]

Αν έχεις τέτοιες προσδοκίες (έστω και μικρές) σίγουρα την πάτησες! Στη καλύτερη περίπτωση να γνωριστείς με κάποιον/α και να πιεις μερικές κουβέντες.
Ταξίδι πάει κανείς για το ίδιο το ταξίδι.
Τον "άνθρωπό σου" συνήθως τον βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις.

Συμφωνώ με την Ντίνα...και άντε πες εάν ταξιδευεις Ελλάδα κάτι να τύχει...όταν μιλάμε για εξωτερικό τι να τον κάνεις τον άνθρωπό σου τόσο μακριά...

 

[depy!!!]

Σ'αυτό έχεις δίκιο.Απλά όταν ξεκινάς να πας μόνος,έχεις και μια μικρή προσδοκία ότι μπορεί να βρεις εκεί τον άνθρωπό σου.Και είμαι σίγουρος ότι όσοι πάνε μόνοι σε κάποιο μέρος,θα ήθελαν κάποια στιγμή να ξαναπάνε και με το έτερον ήμισυ.Έτσι για να ζήσουν όσα δεν έζησαν όταν πήγαν μόνοι τους.

Σε πληροφορω οτι υπαρχουν πολλοι που εχουν τον ...ανθρωπο τους, αλλα ταξιδι τυχαινει να πανε μονοι τους. Ειτε γιατι υπαρχουν διαφορετικα γουστα, ειτε λογω συγκιριων. Οπως πολυ σωστα ειπε πιο πανω καποιος συμφορουμιτης το ταξιδι το πας για το ιδιο το τσξιδι και πρεπει να φροντιζεις να περνας οσο το δυνατον καλυτερα. Οι οποιες σκεψεις περι ερωτος, ετερου ημισεως κλπ καλυτερα να αποφευγονται το συγκεκριμενο διαστημα.

 

[tupacgr13]

Σφετερίζομαι λίγο το χώρο για να γράψω την ιστορία των γονιών μου, μιας και το έφερε η συζήτηση.

Εμένα ο πατέρας μου είναι Έλληνας της Αυστραλίας και η μητέρα μου είναι από την Σερβία. Ο πατέρας μου είχε έρθει για να δει τους δικούς του στην Καβάλα και έκανε διακοπές στην Ασπροβάλτα Θεσ/νίκης όπου έκανε διακοπές και η μητέρα μου(τις εποχές που στην Ασπροβάλτα γινόταν χαμός από κόσμο λογικά θα θυμούνται οι παλαιότεροι).

Έτσι γνωρίστηκαν και ο πατέρας μου ταξίδεψε ξανά για Βελιγράδι την πρωτοχρονιά. Εκεί όμως η μοίρα τα έφερε αλλιώς και η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε εμένα. Έτσι γεννήθηκα εγώ τον Σεπτέμβριο του 1987(και κατέληξα τελικά με 3 διαβατήρια αυστραλέζικο, ελληνικό και σερβικό). Η μητέρα μου όμως δεν ήθελε να πάει στην Αυστραλία γιατί ήταν πολύ μακριά και ο πατέρας δεν ήθελε με τίποτα να μείνει στην Σερβία γιατί δεν του άρεσε. Έτσι νοικιάσανε το πρώτο μας σπίτι στην Ασπροβάλτα Θεσ/νίκης και έχουμε μία φωτογραφία με ένα στρώμα στο πάτωμα, ένα τραπεζάκι, μία καρέκλα και εμένα στα χέρια! Χρήματα πολλά δεν είχαν αλλά πάντα τα φέρναμε βόλτα χωρίς να μας λείπει κάτι. Ο πατέρας μου ήταν 47 χρονών και η μαμά 35. Μετά έκαναν και τον αδερφό μου που είναι 2 χρόνια μικρότερος. Οπότε κατά κάποιο τρόπο όλη αυτή η περίεργη ιστορία κατέληξε καλά.

Επίσης μιας και ο πατέρας ήταν ταξιδιώτης(μπορεί και τυχοδιώκτης δεν το έχω προσδιορίσει) έχουμε και έναν οικογενειακό φίλο από την Ουρουγουάη που ταξιδέψανε μαζί στον Καναδά και μείνανε 2 χρόνια εκεί. Εκείνος παντρεύτηκε μια Ελληνίδα του Καναδά και έκτοτε ζει εκεί πέρα. Μερικές φορές που μας επισκέφθηκε έχω ακούσει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα νομίζω!

 

[Robert]

Αν έχεις τέτοιες προσδοκίες (έστω και μικρές) σίγουρα την πάτησες! Στη καλύτερη περίπτωση να γνωριστείς με κάποιον/α και να πιεις μερικές κουβέντες.
Ταξίδι πάει κανείς για το ίδιο το ταξίδι.
Τον "άνθρωπό σου" συνήθως τον βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις.

Γιατί είσαι τόσο απόλυτη;Εντάξει,συμφωνώ ότι δεν έχεις και μεγάλες πιθανότητες να τον βρεις αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να το σκέφτεσαι και καθόλου.Ας πούμε,υπάρχουν ζευγάρια που γνωρίστηκαν σε καλοκαιρινές διακοπές ενώ πήγαν με διαφορετικές παρέες.Στα νησιά,πολλοί Έλληνες παντρεύτηκαν τουρίστριες.Αναφέρει και ο tupacgr13 το παράδειγμα των γονιών του.Γιατί να μην συμβεί και σε ταξίδι;Όταν είσαι ελεύθερος,οι κεραίες σου είναι ανοιχτές.

Σε πληροφορω οτι υπαρχουν πολλοι που εχουν τον ...ανθρωπο τους, αλλα ταξιδι τυχαινει να πανε μονοι τους. Ειτε γιατι υπαρχουν διαφορετικα γουστα, ειτε λογω συγκιριων.

Αυτό όμως είναι πολύ σπάνιο.Αν έχεις όντως τον άνθρωπό σου,δε σου κάνει κέφι να πας μόνος.Διαφορετικά γούστα και συγκυρίες,εγώ τα ακούω βερεσέ.Αν δεν μπορείς εσύ,δεν μπορεί κι αυτός.Αν δεν μπορεί αυτός,δεν μπορείς κι εσύ.Τέλος.Εκτός εαν δεν υπάρχει πλέον έρωτας.

 

[coco]

τι δουλεια εχει ο ερωτας με τα ταξιδια,δεν ξερω.Πες πως ερωτευτηκες ενα μουχλα που το πιο μακρυα που παει ειναι 30 χιλ...τι θα κανεις εσυ που ονειρευεσαι ταξιδια?θα κατσεις να περιμενεις να σου περασει για να δεις θεου προσωπο?εμεις εδω μεσα,το ταξιδι το χουμε πολυ ψηλα στη λιστα..Οσο για μενα,ταξιδευω συχνα μονη γιατι θελω και μπορω και γιατι με κανει ευτυχισμενη..ας μην ειμαι νεα και πλουσια..μονο υγιης και με αρκετα στν τσεπη,φτανει!

 

[Bill7]

Στο ταξίδι χάνεις απλά την ώρα σου αν αναζητάς έρωτα..να αναζητάς τα μέρη, το κάτι καινούργιο, το κάτι...το αν προκύψει ο έρωτας από το πουθενά είναι άλλο θέμα. Προτεραιότητα σου είναι τι σχεδιασες στο ταξίδι σου για να μην χαλάσεις κάτι που προετιμαζες μήνες..