Περιεχόμενα
Λοιπόν στον ναό στην Uluwatu είναι πολύ ωραία. Μόλις περάσεις την πύλη, κατηφορίζεις για περίπου 300μ. σε ένα στενό δρομάκι με δέντρα γύρω γύρω και φυσικά μικρά μαμουδάκια να καραδοκούν για το επόμενο λάφυρό τους! Σ ε περνάνε από ακτίνα χ και μόλις εντοπίσουν κάτι που έχεις επάνω σου ή στα χέρια σου που να τους αρέσει, πες πως δεν το είχες ποτέ! Μετά από λίγο περπάτημα όπως είπα, φτάνεις σε ένα μικρό αμφιθέατρο , στο οποίο γίνονται εκδηλώσεις με παραδοσιακούς Ινδονήσιους χορούς. Και αν ανεβείς καμιά τριανταριά σκαλιά λίγο πιο δεξιά (δηλ. στο ναό) τότε βλέπεις πως είσαι πάνω σε βουνό!!! Και δίπλα ακριβώς κατακόρυφος γκρεμός να τον αγγίζει η θάλασσα στη ρίζα του! Πολύ όμορφο τοπίο. Έρχονται φωτός… (μόλις μάθω πως τις ανεβάζω).Οι μαϊμούδες για τους ντόπιους είναι ιερό ζώο και γι’αυτό και δεν τις πειράζει κανείς.
Κινταμάνι? Τι να πω? Φτάσαμε σε ένα χωριό απέναντι από το ηφαίστειο, και η θέα ήταν θαυμάσια. Ένα τεράστιο ηφαίστειο με δύο κρατήρες απ’ότι κατάλαβα και κάτω στους πρόποδές του η λίμνη Batur. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι μόλις φτάσαμε είχε τόση ομίχλη γύρω ανάμεσα σε εμάς και το ηφαίστειο που δεν βλέπαμε φυσικά κανένα ηφαίστειο και μέσα σε δευτερόλεπτα το τοπίο καθάρισε! Λες και κρυβόταν για να μας κάνει έκπληξη! Εκεί φάγαμε σένα εστιατόριο (με τέλειο φαί) στο οποίο είχε μπουφέ και πλήρωνες 60000 ρουπίες(δηλ. 4,5 ευρω). Με αυτά τα χρήματα έπαιρνες όσα πιάτα ήθελες να γεμίσεις το τραπέζι σου, όσες σαλάτες και ότι ποσότητες φυσικά. Απλώς ήταν self service. Δίπλα στο μπουφέ δύο νεαροί ήταν πίσω από μια πολύ μικρή ψησταριά και έψηναν σουβλάκια μικροσκοπικά τα οποία λέγανε πως είναι κοτόπουλο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε όλο το νησί που συναντάς διάφορους τύπους να ψήνουν (κυρίως στις γιορτές) ισχυρίζονται όλοι πως είναι κοτόπουλο! Πάντως δεν θύμιζε σε τίποτα κοτόπουλο ούτε στη γεύση ούτε στην εμφάνιση. (κάτι σε κατσαρίδα ή άλλο έντομο το έκοψα αλλά βαφτισμένο κοτόπουλο.)
Κινταμάνι? Τι να πω? Φτάσαμε σε ένα χωριό απέναντι από το ηφαίστειο, και η θέα ήταν θαυμάσια. Ένα τεράστιο ηφαίστειο με δύο κρατήρες απ’ότι κατάλαβα και κάτω στους πρόποδές του η λίμνη Batur. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι μόλις φτάσαμε είχε τόση ομίχλη γύρω ανάμεσα σε εμάς και το ηφαίστειο που δεν βλέπαμε φυσικά κανένα ηφαίστειο και μέσα σε δευτερόλεπτα το τοπίο καθάρισε! Λες και κρυβόταν για να μας κάνει έκπληξη! Εκεί φάγαμε σένα εστιατόριο (με τέλειο φαί) στο οποίο είχε μπουφέ και πλήρωνες 60000 ρουπίες(δηλ. 4,5 ευρω). Με αυτά τα χρήματα έπαιρνες όσα πιάτα ήθελες να γεμίσεις το τραπέζι σου, όσες σαλάτες και ότι ποσότητες φυσικά. Απλώς ήταν self service. Δίπλα στο μπουφέ δύο νεαροί ήταν πίσω από μια πολύ μικρή ψησταριά και έψηναν σουβλάκια μικροσκοπικά τα οποία λέγανε πως είναι κοτόπουλο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε όλο το νησί που συναντάς διάφορους τύπους να ψήνουν (κυρίως στις γιορτές) ισχυρίζονται όλοι πως είναι κοτόπουλο! Πάντως δεν θύμιζε σε τίποτα κοτόπουλο ούτε στη γεύση ούτε στην εμφάνιση. (κάτι σε κατσαρίδα ή άλλο έντομο το έκοψα αλλά βαφτισμένο κοτόπουλο.)
Attachments
-
64,8 KB Προβολές: 485