Περιεχόμενα
Κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό είχαμε να δούμε. Αυτό το μικρό νησάκι έχει τόσους πολλούς θησαυρούς που δεν το φανταζόμουν.
Στο χωριό Batubulan Kanging είδαμε χορούς μπαρόκ. Είναι κάτι σαν μιούζικαλ. Ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές οι γυναίκες και οι άντρες μεταμφιεσμένοι σε δράκους, μαϊμούδες ή ότι άλλο θέμα έχει η παράσταση.
Κάπου στην άκρη της σκηνής κάθονται κάτω γύρω στους είκοσι άντρες και παίζουν μουσική σε κάτι όργανα τα οποία μοιάζουν μερικά με τέσσερις – πέντε φλογέρες ενωμένες και άλλα με το σαντούρι.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στο δρόμο για Ubud σταματήσαμε και σε ένα πάρκο (πρόταση του οδηγού μας) (Taman burung bali bird park λεγόταν)με πάρα πολλά είδη πουλιών, (μόνο σε ντοκιμαντέρ τα είχα δει) φίδια, σαύρες, κροκόδειλους και γενικά διάφορα άλλα ερπετά τα οποία ήταν πραγματικά αξιοπερίεργα. Όλα αυτά τα ζώα μπορούσες να τα πάρεις αγκαλιά και να βγεις μαζί τους φωτογραφία (όσα ήταν έξω από κλουβιά και περιορισμένους χώρους.) Άξιζαν πραγματικά αυτές οι εικόνες.
Όταν πήρα στα χέρια μου ένα ερπετό που έμοιαζε με μικρό αλιγάτορα και μεγάλη σαύρα, 80εκ. το σώμα του + η ουρά, έμεινα έκπληκτη από την υφή του δέρματός του. Ένοιωθα ότι αποτελείτε από πολλά μικρά κουτάκια, ήταν πάρα πολύ μαλακό (ενώ στην όψη φαινόταν τραχύ) και λείο!
Επίσης έχει άλλο ένα δάσος με μαϊμούδες (φιλικές αυτές) κοντά στην Ubud . Και εκεί έχει πολύ ωραία μέρη να δεις. Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο βόρεια του νησιού πηγαίνεις τόσο πιο όμορφα είναι. Στα απομακρυσμένα χωριουδάκια δε, είναι όλα τα λεφτά. Εκεί βλέπεις ανθρώπους που δεν είναι μαθημένοι στον πολύ τουρισμό παρόλα αυτά είναι πολύ φιλόξενοι όπως και όλοι οι Ινδονήσιοι. Η ευγένεια που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και η καλοσύνη (παρά τη φτώχια τους) είναι τεράστια.
Όταν ξεκίνησα να οργανώνω το ταξίδι όλοι μου πρότειναν ξενοδοχεία στη Nusa dua και ευτυχώς δεν τους άκουσα. Πήγαμε μία μέρα για να δούμε το φημισμένο αυτό μέρος. Δεν θυμίζει σε τίποτα Μπαλί. Υπερπολυτελή ξενοδοχεία, ελάχιστη άγρια φύση, οι φοίνικες μετρημένοι και σε σημεία διαλεγμένα λες και τα βάλανε με χάρακα.
Τις δύο πρώτες μέρες δεν μπορούσα να φάω από τα φαγητά τους. Με kinder bueno και ξηρούς καρπούς την έβγαζα! Έχουν πολύ περίεργες γεύσεις και έτσι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ.
Όχι μην νομίζετε πως 11 μέρες που ήμουν εκεί έτρωγα kinder bueno και ξηρούς καρπούς. Ψάξαμε ένα ελληνικό εστιατόριο που μου είχε προτείνει η renata αλλά δυστυχώς έχει κλείσει. Βρήκαμε εστιατόρια με καταπληκτικά φαγητά. Απλώς υπάρχουν κάποια φαγητά που δεν μου άρεσαν. Έχουν όμως και πολύ καλά. Fried rice with egg για παράδειγμα (εύγε renata). Αν ρωτήσεις τον υπάλληλο του εστιατορίου για το τι έχει το φαγητό που διάλεξες σίγουρα θα βγεις κερδισμένος.
Τα πιάτα ήταν όλα λευκά χωρίς σχέδια διότι φτιάχνει ο μάγειρας τα σχέδια! Γύρω γύρω από το πιάτο έβαζαν διάφορα μπαχαρικά σε διαφορετικά χρώματα, ή κάτω από το φαγητό ένα στρογγυλό κομμάτι φύλλο δέντρου σαν πετσετούλα, διάφορα καπελάκια από φύλλα πάνω στο ρύζι και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Πραγματικά έχουν ταλέντο στη διακόσμηση.
Όταν σε κάποιο εστιατόριο βρήκαμε στον κατάλογο Greek salad χαρήκαμε, αλλά κακώς βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε. (μάλλον οι λέξεις Greek salad για αυτούς σημαίνουν ότι βρίσκω μπροστά μου βάζω!)
Παρόλο που έμαθα από αυτό το φόρουμ πως στο Μπαλί δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να μείνεις στην Kuta, εγώ εκεί έμεινα γιατί όταν το έμαθα είχα ήδη κλείσει. Η Kuta δεν έχει πολλά ωραία πράγματα να σου δώσει. Είναι ένα κλασσικό τουριστικό μέρος γεμάτο με μπαράκια, κόσμο, μαγαζιά και φωνές. Αξίζει όμως για να κάνεις water sports, ά και δεν μπορείς να κολυμπήσεις εκεί. Προσπάθησα αλλά πρέπει να περπατήσεις περίπου 500 μ. από την παραλία προς τα ανοιχτά διότι σάυτά τα 500 μ. νερό έχει βάθος 30 εκατοστά! Και μόλις έφτασα στο επιθυμητό βάθος για να βουτήξω μετά από πολύ ιδρώτα που έριξα, γιατί με παρέσερναν τα κύματα, μου είχε βγει η γλώσσα έξω από την κούραση και έτσι γύρισα πίσω. Δεν πειράζει όμως γιατί για μένα διακοπές δεν σημαίνει μπάνιο στη θάλασσα, ούτε και κάθομαι όλη μέρα και απολαμβάνω τις πολυτέλειες του ξενοδοχείου. Μου αρέσει να μην αφήνω στιγμή να πάει χαμένη.
Το πιο ρομαντικό θέαμα για τους περισσότερους ανθρώπους , το ηλιοβασίλεμα, εμένα με άφηνε πάντα αδιάφορη. Έλεγα παντού το ίδιο είναι γιατί να πάω Σαντορίνη (π.χ.) να το δω? Στο Μπαλί όμως άλλαξα γνώμη. κάποια μέρα βρεθήκαμε εντελώς τυχαία σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο DISCOVERY MALL,στην Kartika plaza (στην Kuta είναι)πέρασαν δύο ώρες χωρίς να το καταλάβουμε, απλώς κοιτάζαμε και παίρναμε ιδέες για το τι θα ψωνίσουμε. Γύρω στις 6 παρά κάτι το απόγευμα, ακούσαμε δυνατή μουσική. Πήγαμε λοιπόν προ τα εκεί να δούμε από πού έρχεται ο ήχος της κιθάρας και ανακαλύψαμε πως η δεύτερη είσοδος του εμπορικού ήταν μπροστά στη θάλασσα. Εκεί στην άμμο είχε στηθεί μια σκηνή και κάποια νέα παιδιά είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική. (αυτό γινόταν κάθε βράδυ!) Σιγά σιγά άρχισε να μαζεύετε κόσμος μπροστά στη σκηνή. Προτιμήσαμε να κάτσουμε λιγάκι παραπέρα στην άμμο παρά να στριμωχτούμε μέσα στον κόσμο. Μείναμε λοιπόν εκεί να κοιτάζουμε τη θάλασσα και να ακούμε αγαπημένα μας τραγούδια, (λες και ήξεραν τα γούστα μας). Στις 6 και 10 ο ήλιος έδυε, η εικόνα ήταν μαγευτική. (θα προσπαθήσω να ανεβάσω φωτο )live όμως είναι καλύτερο!
Ελπίζω η ιστορία μου να σας άφησε κάτι ωραίο…
Η ώρα της επιστροφής ήρθε και δεν έχω να πω πολλά πράγματα, μόνο ότι το αεροδρόμιο της Μπανγκόκ θα μου μείνει στο μυαλό. Ε όχι γιατί είναι τεράστιο και ωραίο αλλά γιατί καθώς έκανα βόλτες στα Duty free μέχρι να έρθει η ώρα να φύγουμε έπεσε το μάτι μου σε μία από τις κούτες με τσιγάρα που μπορείς να αγοράσεις. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, αντί για το καρτελάκι που έχουν τα τσιγάρα στην Ελλάδα ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία, είχε καρτελάκια χωρίς λέξεις. Μόνο εικόνες, εικόνες φρικιαστικές. Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε που γύρισα και δεν έχω ξανά βάλει τσιγάρο στο στόμα μου!!!
Σ.σ Greece = Γιουνάνι (Ινδονησιακά) θα σας χρειαστεί γιατί τη λέξη Greece δεν την καταλαβαίνουν οι ντόπιοι.
Στο χωριό Batubulan Kanging είδαμε χορούς μπαρόκ. Είναι κάτι σαν μιούζικαλ. Ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές οι γυναίκες και οι άντρες μεταμφιεσμένοι σε δράκους, μαϊμούδες ή ότι άλλο θέμα έχει η παράσταση.
Κάπου στην άκρη της σκηνής κάθονται κάτω γύρω στους είκοσι άντρες και παίζουν μουσική σε κάτι όργανα τα οποία μοιάζουν μερικά με τέσσερις – πέντε φλογέρες ενωμένες και άλλα με το σαντούρι.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας στο δρόμο για Ubud σταματήσαμε και σε ένα πάρκο (πρόταση του οδηγού μας) (Taman burung bali bird park λεγόταν)με πάρα πολλά είδη πουλιών, (μόνο σε ντοκιμαντέρ τα είχα δει) φίδια, σαύρες, κροκόδειλους και γενικά διάφορα άλλα ερπετά τα οποία ήταν πραγματικά αξιοπερίεργα. Όλα αυτά τα ζώα μπορούσες να τα πάρεις αγκαλιά και να βγεις μαζί τους φωτογραφία (όσα ήταν έξω από κλουβιά και περιορισμένους χώρους.) Άξιζαν πραγματικά αυτές οι εικόνες.
Όταν πήρα στα χέρια μου ένα ερπετό που έμοιαζε με μικρό αλιγάτορα και μεγάλη σαύρα, 80εκ. το σώμα του + η ουρά, έμεινα έκπληκτη από την υφή του δέρματός του. Ένοιωθα ότι αποτελείτε από πολλά μικρά κουτάκια, ήταν πάρα πολύ μαλακό (ενώ στην όψη φαινόταν τραχύ) και λείο!
Επίσης έχει άλλο ένα δάσος με μαϊμούδες (φιλικές αυτές) κοντά στην Ubud . Και εκεί έχει πολύ ωραία μέρη να δεις. Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο βόρεια του νησιού πηγαίνεις τόσο πιο όμορφα είναι. Στα απομακρυσμένα χωριουδάκια δε, είναι όλα τα λεφτά. Εκεί βλέπεις ανθρώπους που δεν είναι μαθημένοι στον πολύ τουρισμό παρόλα αυτά είναι πολύ φιλόξενοι όπως και όλοι οι Ινδονήσιοι. Η ευγένεια που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και η καλοσύνη (παρά τη φτώχια τους) είναι τεράστια.
Όταν ξεκίνησα να οργανώνω το ταξίδι όλοι μου πρότειναν ξενοδοχεία στη Nusa dua και ευτυχώς δεν τους άκουσα. Πήγαμε μία μέρα για να δούμε το φημισμένο αυτό μέρος. Δεν θυμίζει σε τίποτα Μπαλί. Υπερπολυτελή ξενοδοχεία, ελάχιστη άγρια φύση, οι φοίνικες μετρημένοι και σε σημεία διαλεγμένα λες και τα βάλανε με χάρακα.
Τις δύο πρώτες μέρες δεν μπορούσα να φάω από τα φαγητά τους. Με kinder bueno και ξηρούς καρπούς την έβγαζα! Έχουν πολύ περίεργες γεύσεις και έτσι δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ.
Όχι μην νομίζετε πως 11 μέρες που ήμουν εκεί έτρωγα kinder bueno και ξηρούς καρπούς. Ψάξαμε ένα ελληνικό εστιατόριο που μου είχε προτείνει η renata αλλά δυστυχώς έχει κλείσει. Βρήκαμε εστιατόρια με καταπληκτικά φαγητά. Απλώς υπάρχουν κάποια φαγητά που δεν μου άρεσαν. Έχουν όμως και πολύ καλά. Fried rice with egg για παράδειγμα (εύγε renata). Αν ρωτήσεις τον υπάλληλο του εστιατορίου για το τι έχει το φαγητό που διάλεξες σίγουρα θα βγεις κερδισμένος.
Τα πιάτα ήταν όλα λευκά χωρίς σχέδια διότι φτιάχνει ο μάγειρας τα σχέδια! Γύρω γύρω από το πιάτο έβαζαν διάφορα μπαχαρικά σε διαφορετικά χρώματα, ή κάτω από το φαγητό ένα στρογγυλό κομμάτι φύλλο δέντρου σαν πετσετούλα, διάφορα καπελάκια από φύλλα πάνω στο ρύζι και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Πραγματικά έχουν ταλέντο στη διακόσμηση.
Όταν σε κάποιο εστιατόριο βρήκαμε στον κατάλογο Greek salad χαρήκαμε, αλλά κακώς βιαστήκαμε να χαμογελάσουμε. (μάλλον οι λέξεις Greek salad για αυτούς σημαίνουν ότι βρίσκω μπροστά μου βάζω!)
Παρόλο που έμαθα από αυτό το φόρουμ πως στο Μπαλί δεν είναι και η καλύτερη ιδέα να μείνεις στην Kuta, εγώ εκεί έμεινα γιατί όταν το έμαθα είχα ήδη κλείσει. Η Kuta δεν έχει πολλά ωραία πράγματα να σου δώσει. Είναι ένα κλασσικό τουριστικό μέρος γεμάτο με μπαράκια, κόσμο, μαγαζιά και φωνές. Αξίζει όμως για να κάνεις water sports, ά και δεν μπορείς να κολυμπήσεις εκεί. Προσπάθησα αλλά πρέπει να περπατήσεις περίπου 500 μ. από την παραλία προς τα ανοιχτά διότι σάυτά τα 500 μ. νερό έχει βάθος 30 εκατοστά! Και μόλις έφτασα στο επιθυμητό βάθος για να βουτήξω μετά από πολύ ιδρώτα που έριξα, γιατί με παρέσερναν τα κύματα, μου είχε βγει η γλώσσα έξω από την κούραση και έτσι γύρισα πίσω. Δεν πειράζει όμως γιατί για μένα διακοπές δεν σημαίνει μπάνιο στη θάλασσα, ούτε και κάθομαι όλη μέρα και απολαμβάνω τις πολυτέλειες του ξενοδοχείου. Μου αρέσει να μην αφήνω στιγμή να πάει χαμένη.
Το πιο ρομαντικό θέαμα για τους περισσότερους ανθρώπους , το ηλιοβασίλεμα, εμένα με άφηνε πάντα αδιάφορη. Έλεγα παντού το ίδιο είναι γιατί να πάω Σαντορίνη (π.χ.) να το δω? Στο Μπαλί όμως άλλαξα γνώμη. κάποια μέρα βρεθήκαμε εντελώς τυχαία σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο DISCOVERY MALL,στην Kartika plaza (στην Kuta είναι)πέρασαν δύο ώρες χωρίς να το καταλάβουμε, απλώς κοιτάζαμε και παίρναμε ιδέες για το τι θα ψωνίσουμε. Γύρω στις 6 παρά κάτι το απόγευμα, ακούσαμε δυνατή μουσική. Πήγαμε λοιπόν προ τα εκεί να δούμε από πού έρχεται ο ήχος της κιθάρας και ανακαλύψαμε πως η δεύτερη είσοδος του εμπορικού ήταν μπροστά στη θάλασσα. Εκεί στην άμμο είχε στηθεί μια σκηνή και κάποια νέα παιδιά είχαν αρχίσει να παίζουν μουσική. (αυτό γινόταν κάθε βράδυ!) Σιγά σιγά άρχισε να μαζεύετε κόσμος μπροστά στη σκηνή. Προτιμήσαμε να κάτσουμε λιγάκι παραπέρα στην άμμο παρά να στριμωχτούμε μέσα στον κόσμο. Μείναμε λοιπόν εκεί να κοιτάζουμε τη θάλασσα και να ακούμε αγαπημένα μας τραγούδια, (λες και ήξεραν τα γούστα μας). Στις 6 και 10 ο ήλιος έδυε, η εικόνα ήταν μαγευτική. (θα προσπαθήσω να ανεβάσω φωτο )live όμως είναι καλύτερο!
Ελπίζω η ιστορία μου να σας άφησε κάτι ωραίο…
Η ώρα της επιστροφής ήρθε και δεν έχω να πω πολλά πράγματα, μόνο ότι το αεροδρόμιο της Μπανγκόκ θα μου μείνει στο μυαλό. Ε όχι γιατί είναι τεράστιο και ωραίο αλλά γιατί καθώς έκανα βόλτες στα Duty free μέχρι να έρθει η ώρα να φύγουμε έπεσε το μάτι μου σε μία από τις κούτες με τσιγάρα που μπορείς να αγοράσεις. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, αντί για το καρτελάκι που έχουν τα τσιγάρα στην Ελλάδα ότι το κάπνισμα βλάπτει την υγεία, είχε καρτελάκια χωρίς λέξεις. Μόνο εικόνες, εικόνες φρικιαστικές. Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε που γύρισα και δεν έχω ξανά βάλει τσιγάρο στο στόμα μου!!!
Σ.σ Greece = Γιουνάνι (Ινδονησιακά) θα σας χρειαστεί γιατί τη λέξη Greece δεν την καταλαβαίνουν οι ντόπιοι.
Attachments
-
64,8 KB Προβολές: 485